Opi schreef op dinsdag 16 juni 2009 @ 18:33:
Daar heb ik in mijn persoonlijke omgeving voorbeelden van. De eis dat het voor de volledigheid vergelijkbaar moet zijn met euthenasie is onzinnig, aangezien je er een heerlijk subjectief hellend vlak mee introduceert; de bewegingsvrijheid van anderen beperken op basis van jouw wensen is de bewegingsvrijheid van anderen inperken op basis van jouw wensen.
Jij vindt dat hellend vlak onzinnig, ik vind het ontkennen van de relevantie ervan onzinnig. Als ik ergens sta en een ander wil daar staan dan kan hij accepteren dat ik daar sta (en dus beperk ik zijn bewegingsvrijheid) of hij verwijdert mij van die plek (en beperkt aldus mijn bewegingsvrijheid). Ergo, je beinvloedt
altijd de keuze- en bewegingsvrijheid van anderen. Zonder dat hellende vlak kun je stellen dat je iemand dood mag slaan omdat hij in je weg stond - ja, hem doodsalaan beperkt hem nogal, maar het feit dta hij in de weg stond beperkte jou, dus hij vroeg erom.
Met andere woorden: dat hellende vlak is allesbehalve onzinnig. Het is hooguit enorm irritant en lastig als je per se een zwart/wit discussie wilt voeren.
Dat had ik inderdaad gemist.
Ik weet niet wat ik meer een WTF vond: die 54% die vindt dat tekenaars
van politieke cartoons geen religie moeten beledigen, of dit:
[quoteOverigens heeft 45 procent van de ondervraagden niets meegekregen over de rel rond de spotprenten.[/]
Dat heeft wel degelijk iets met fatsoen te maken en op basis van psychologie en sociologie is identificatie met bepaalde denkbeelden en ideologieen is dat ook goed te voorspellen en te verklaren. Stellen dat het een keuze is, is van hetzelfde kaliber als "schelden doet geen pijn".
Ik begrijp uit je eerdere "hellend vlak" opmerking (en uit het volledig gebrek aan nuance in het aangehaalde artikel) dat jij een cartoon waar Jezus een zwemwedstrijd wint door over het water te rennen (zoals Claude Serre die maakte) volledig gelijk aan de Mohammed met tulbandbom?
Hoe is het mogelijk dat er zo'n groot draagvlak is voor cartoons die (groepen) mensen op de korrel nemen (en dan heb ik het niet noodzakelijkerwijs over cartoons die zuiver bedoeld zijn om te kwetsen)?
Zou het niet voor de hand liggen dat protestanten grappen over katholieken grappig vinden en vice versa, terwijl beiden zullen zeggen als ze erom gevraagd worden dat religie niet bespot mag worden (religie is immers
mijn religie!)?
Als ik even blader in de verzamelde cartoons uit de New Yorker kom ik zonder echt zoeken cartoons tegen die spotten met slaven, eskimo's, communisten, christenen en pacifisten. Ik herinner me geen grootscheepse protesten tegen het blad.
We leven in een democratie en de besluitvorming vindt ook op die wijze plaats. Ik zie niet in waarom ik op een andere manier zou reageren, als wanneer iemand besluit een snelweg voor mijn deur aan te leggen.
Je draait om de vraag heen, en negeert gewoon mijn punt. Even expliciet dan maar:
Jij stelde de vraag of voor iemand jouw argument (zondag is voor mij een rustdag) voor een zondagsluiting relevant was. Ik wilde aangeven dat de relevantie van het argument minder belangrijk was dan het gebruik van het argument om een
reeds bestaand verbod waar zo goed als geen enkele deelnemer aan deze discussie iets over te zeggen heeft gehad goed te praten, te verdedigen en tot "traditie" te verklaren.
Maar goed, nu staat er er iemand voor de deur, klaar om die snelweg aan te leggen. Reden: zijn god heeft besloten dat daar een weg hoort. Jou reactie is "o, wacht, dan ga ik even een afweging maken"? Heel netjes, maar je bent denk ik vrij uniek