Ardana schreef op dinsdag 17 juni 2008 @ 11:28:
Een vraag aan de christenen onder ons:
waarom is seks buiten het huwelijk niet goed?
In de bijbel staat (volgens mij) dat je geen seks buiten het huwelijk mag hebben, maar ik heb (weer: volgens mij) nog geen enkele reden gezien waarom het niet zou mogen. Tenzij je vind dat de wil van god reden genoeg is, maar dat vind ik dus niet, ik zou graag willen weten of er nog 'n logische reden achter zit.
Dat is een hele goede vraag die door de kerk helaas in het algemeen genegeerd wordt.
Er bestaat denk ik een logische reden voor monogamie, en daarmee indirect een praktisch argument voor de stelling om seks tot het huwelijk te bewaren:
Je kunt seks zien als iets dat in eerste instantie mentaal is, waarbij seks de ultieme uiting is om intimiteit met elkaar te beleven. Je hebt een romantische relatie met een ander, bent intiem, en seks is het ultiemst. Dit heeft een emotionele hechting tot gevolg: hoe meer je de ander leert kennen en hoe intiemer je met de ander bent, hoe sterker de hechting die je met de ander hebt. Als je er vanuit gaat dat die emotionele hechting zeer sterk is, dan is het uit elkaar trekken van de relatie tussen twee personen zeer pijnlijk. Dit is dus een argument voor monogamie of in ieder geval voor langdurige relaties, waarbij seks dus als een soort geestelijke vervulling dient.
Daartegenover staat seks als iets dat puur lichamelijk is, namelijk seks als lust. Seks is dan iets dat iemand puur voor genot voor zichzelf gebruikt. Dit is een zeer egoïstische wijze om met seks om te gaan, want het gaat de persoon die seks met de ander heeft puur om zijn eigen genot. De persoon die seks als lust ziet probeert dus in feite voordeel te halen uit seks, want het gaat hem/haar niet om de ander maar puur om zichzelf.
Het kan bijv. zo zijn dat het een persoon puur om de seks gaat en als hij/zij erachter komt dat zijn vriend(in) geen seks met hem/haar wil dan dumpt hij/zij hem/haar en zoekt hij/zij een ander die wel seks wil. In feite wil zo'n persoon dus liever seks dan de andere persoon, dus in feite misbruikt hij/zij de andere persoon puur voor zijn/haar eigen genot.
Een argument om seks tot het huwelijk uit te stellen is dus, dat als je seks beschouwt als een mentaal iets waarbij je de ander op de meest intieme manier leert kennen en je jezelf als het ware volledig met elkaar deelt, dat er dan zeer veel emotionele schade ontstaat wanneer de relatie over gaat. Wanneer seks dus wordt beschouwd als een daad van intimiteit, dan is het lichamelijke genot dus slechts een bijverschijnsel. Hoe intiemer de relatie die je met elkaar hebt, hoe langduriger de relatie, en als de relatie zo intiem is dat je elkaar volkomen kent dan kun je voor de rest van je leven bij elkaar blijven en dus monogaam zijn. Om praktische redenen kun je seks dan tot het huwelijk uit stellen.
Behalve het praktische argument zie ik verder dus geen argument tegen seks voor het huwelijk, maar monogamie is denk ik goed te beargumenteren.
Daar staat het volgende tegenover:
- koning David houdt er meerdere vrouwen op na, maar wordt wel gezien als een man naar Gods hart
- een profeet krijgt de opdracht om te trouwen met een hoer
- de geliefden uit Hooglied zijn ongetrouwd
- er staan zoveel regels in het nieuwe testament waar christenen zich niet aan houden, maar waarom dan juist wel de regel dat je geen seks voor het huwelijk mag?
- salomo had meerdere vrouwen
quote: Ucchan
Als je een relatie hebt waarin de een wel God wil dienen en de ander niet... dat werkt gewoon niet. Dat is net alsof je iemand van de kgb en de cia een romance laat hebben; zoiets is ook geen lang leven beschoren, tenzij één of beide partners zijn/haar loyaliteit aan het vaderland loslaat.
Maar wat als je als christen beter kunt omgaan met een ongelovige dan met een gelovige? Ik ben zelf christen maar kan het absoluut niet vinden met veel andere christenen. Ik zie geen reden om een relatie met een ongelovige op te geven als die relatie goed loopt en als ze mijn geloof respecteert, want ik kan in mijn overtuiging mijlenver van andere christenen vandaan zitten.
Welnu, je geliefde is onder de mensen misschien de belangrijkste persoon voor je, maar zou nooit boven God mogen gaan staan, die loyaliteit gaat altijd voor. En als je die loyaliteit deelt kun je elkaar erin steunen, als je die loyaliteit niet deelt komt er vooral gezeik van.
Maar als je ongelovige geliefde niet loyaal naar God is, maar wel loyaal naar jou, dan hoeft er geen gezeik van te komen.
beany schreef op dinsdag 17 juni 2008 @ 16:16:Dat is misschien voor jou zo, maar dat wil niet zeggen dat dat ook voor anderen zo is, of zou moeten zijn. Je gaat er iets te gemakkelijk vanuit dat een ander omgaat met het geloof zoals jij dat doet. Jouw partner heeft een lagere waarde gekregen van jou, maar het wil niet zeggen dat iemand anders niet zijn/haar partner op de allerhoogste plaats kan zetten en ook nog eens in God geloven.
Maar wanneer iemand zijn/haar partner op de allerhoogste plaats zet, en dus boven God, is er sprake van 'verafgoding'. Dan wordt de partner een soort 'afgod' waarmee hij/zij een soort innerlijke vervulling probeert te krijgen, en een zekerheid, en dat is een slechte zaak want daarvan wordt hij/zij niet gelukkig. In het oude testament was koning Salomo zo'n figuur die de fout maakte om meer van vrouwen te houden dan van God waardoor hij op tragische wijze zijn koningschap verspeelde.