Ik heb afgelopen ochtend het hele topic doorgespit en met argensogen gelezen wat er met de TS gaande is.
Persoonlijk zou ik hem adviseren na een pyschiater te gaan en gaan praten over z'n problemen, i.p.v. hier keer op keer tegen de wereld aan te schoppen.
Het leven is soms voor je gevoel nutteloos, ik ken dat gevoel, ik heb zelf zeer traumatische jeugdervaringen gehad en heb er nu nog wel eens de naweeen van. Ook ik heb een tijdje gehad dat ik het allemaal niet meer zag zitten en het verdomde om hoe dan ook in de maatschappij te zitten.
Thuis zitten lost alleen je problemen niet op, je rent er voor weg.
Daarnaast heb ik ook geen diploma's en amper werkervaring (ben nu 24) maar ik ben nu bezig (na een jaar in de ziektewet en therapieen) met reintegratie, ik heb gister een gesprek gehad met m'n toekomstige werkgever, wat uitermate positief liep. Niet vanwege het feit dat ik ongeschoold en amper werkervaring heb, maar omdat ik puur hard knok ondanks wat er vroeger is gebeurd om wat van mijn leven te maken. Daarmee heb ik dus werk + opleiding als systeembeheerder en geeneens uit eigen zak betaald.
Dat wordt velen malen meer gewaardeerd dan dat je een cv hebt waarin een lege jaren voorbij komen waarin je niks hebt gedaan.
En ik weet wel dat ik een beetje geluk heb met deze werkgever, maar geluk zoek je zelf ook op.
Ik zou de TS adviseren om in therapie te gaan en dan langzamerhand weer terugkeren in de maatschappij.
En om na de psychiater na hoef je niet gek te zijn, dat is allang achterhaald
Succes!
Persoonlijk zou ik hem adviseren na een pyschiater te gaan en gaan praten over z'n problemen, i.p.v. hier keer op keer tegen de wereld aan te schoppen.
Het leven is soms voor je gevoel nutteloos, ik ken dat gevoel, ik heb zelf zeer traumatische jeugdervaringen gehad en heb er nu nog wel eens de naweeen van. Ook ik heb een tijdje gehad dat ik het allemaal niet meer zag zitten en het verdomde om hoe dan ook in de maatschappij te zitten.
Thuis zitten lost alleen je problemen niet op, je rent er voor weg.
Daarnaast heb ik ook geen diploma's en amper werkervaring (ben nu 24) maar ik ben nu bezig (na een jaar in de ziektewet en therapieen) met reintegratie, ik heb gister een gesprek gehad met m'n toekomstige werkgever, wat uitermate positief liep. Niet vanwege het feit dat ik ongeschoold en amper werkervaring heb, maar omdat ik puur hard knok ondanks wat er vroeger is gebeurd om wat van mijn leven te maken. Daarmee heb ik dus werk + opleiding als systeembeheerder en geeneens uit eigen zak betaald.
Dat wordt velen malen meer gewaardeerd dan dat je een cv hebt waarin een lege jaren voorbij komen waarin je niks hebt gedaan.
En ik weet wel dat ik een beetje geluk heb met deze werkgever, maar geluk zoek je zelf ook op.
Ik zou de TS adviseren om in therapie te gaan en dan langzamerhand weer terugkeren in de maatschappij.
En om na de psychiater na hoef je niet gek te zijn, dat is allang achterhaald
Succes!
