Voor de duidelijkheid; ik probeer niet te stellen dat we in de lucht uitgebreid de accu gaan uittekenen bij electrical failure, maar ik weerleg Freak zijn mening dat piloten tijdens een rustige walkaround 'slechts olie plasjes en kale banden' kunnen herkennen; dat kennis niveau ligt veel hoger dan hij, wellicht gebagatalliseerd, aangeeft.
Die pomp bijvoorbeeld; je heb op een bepaald moment geleerd op wat voor principe je pomp werkt; een membraam, variable displacement, constant pressure, constant volume etc....dat je niet weet hoeveel afdichtringen en met hoeveel torque de bouten zijn aangedraait; daar weet ik ook niet van alles (wel veel

).
Echter ondanks dat je je pomp als verloren beschouwd, ben ik dus niet van mening dat een piloot niets van zijn kist weet; terugkoppelend op de walkaround; een piloot weet en kan veel meer zien tijdens zijn walkaround dan de standaard lekkages; play op pitchlinks, roestvorming, aandrijfassen die niet lekker aansluiten op de koppelingen....het is meer dan 'geen olie lekkage' dan is het wel goed.
Neem bijvoorbeeld de walkaround alleen van de landing gear
Je weet als piloot hoe de schokdempers zijn opgebouwd, dat er zowel naar NO2 als olie lekkage gekeken moet worden; dat de weight-on-wheel switch werkt, hoe een band/wheel opgebouwd is en hoe de velg de band zelf inklemd etc etc; dat er shimmydampers bestaan, overstretch voor je down & locked principe en hoe de electrische actuators van je landing gear doors werken...(daar waar het niet hydraulisch); wat voor lagers er in de joints zitten, welke verschillende lagers er bestaan, hoe een hot fuse werkt om overdruk in de band te voorkomen.
Ik noem maar wat toegepaste technieken voor, wellicht technieken voor wat kleinere toestellen, die ik als heli-piloot ken en niet eens in aanraking kom met wielen (wij hebben skietjes) waarvan de kennis mij wel bijgebracht is.
Alleen al naar de landing gear kijkende weet je als piloot eigenlijk heel goed hoe alles werkt, in elkaar zit en wat de zwakke punten zijn.
Ik begrijp dat we geen monteurs zijn, maar we weten van ieder onderdeel wel precies wat de staat moet zijn; speling-tolerantie kunnen we wellicht niet bepalen, maar de aanwezigheid van speling en op gevoel kunnen besluiten of iets normaal is of aandacht van de technische dienst behoeft lukt ons wel.
Dat we echter volgens procedures hooguit de alternator 1 maal mogen recyclen bij generator failure en dit daarna volgens checklist als verloren moeten schouwen is wel duidelijk. Echter zouden we op de grond zelf ook kunnen beredeneren dat waarschijnlijk het relais of een van de shunts niet goed werkt.
Ik ken(de) mijn P&W PT6 engine helemaal uit mijn hoofd; elk leidingje kon/kan ik herleiden waar die voor is/was; het is nu weggezakt omdat ik die 3 jaar niet gevlogen heb, maar nu ken ik van mij humble Lycoming HIO360 boxer motortje elk draadje en de werking van ieder onderdeel en van ieder onderdeel de zwakke punten en meestal ook nog de inhoud (spoelen, schakelaars, circuits (logica))
Niet te vergelijken met een airliner natuurlijk, grotere lijnen moeten daar gevolgd worden want je hebt wel meer te doen dan uitvogelen welk draadje er weleens los geraakt zou kunnen zijn, maar de kennis is er........dat probeer ik juist aan te geven.
Ik poog dus aan te geven dat een piloot heel veel weet; zeker op CPL/ATPL niveau; als ik zie wat we meekrijgen voor Airframes, PoF en Instruments dan zijn er zeer weinig zaken die onderbelicht zijn of die gewoon als blackbox beschouwd worden (bijvoorbeeld de ringlaser gyro, FCU, werking van vuurdetectie-leidingen etc worden tot op elektron en foton niveau uitgelegd).
[
Voor 29% gewijzigd door
Seesar op 06-06-2012 06:23
]