Ik vind 't zelf toch vrij moeilijk om niet te generaliseren, maar het is iig. niet als aanval bedoelt als ik zeg dat in zo'n spel de drempel een stuk lager ligt, waardoor je toch een soort wereldkampioen bent, maar dan in je eigen wereld... in alle eerlijkheid net als bij iedere sport, want zo zie ik het hardcore raiden ook wel een beetje. Als een club wereldkampioen wordt met voetbal zal dat mij werkelijk aan m'n zitvlak oxideren, want ik heb heel weinig met real-life teamsporten; het is (voor mij) teveel op het winnen gericht, wat een van de redenen was dat ik met raiden gestopt ben.rodie83 schreef op woensdag 21 maart 2007 @ 16:20:
Wat voor mij de bottomline eigenlijk is, is dat er enorm veel tijd gestoken wordt in name & fame in een wereld die er in feite niet enorm toe doet. Zoveel tijd vaak dat er weinig tijd overblijft voor concrete andere dingen (ik spreek even generaliserend, voor de gemakkelijkheid, dus voor de mensen die het lezen, voel je alsjeblieft niet meteen aangesproken wat ik wil geen rant beginnen). Zouden diezelfde mensen nou niet de neiging hebben om in de echte wereld die name & fame te behalen? Zou dat verband met elkaar hebben in de zin dat het een het ander vervangt op een gegeven moment?
Want hoe leuk een spel ook is, je (klein)kinderen zullen in de meeste gevallen niet onder de indruk zijn als de guild waar opa of oma vroeger in zat de world first had met Illidan, een week nadat de Black Temple open ging.
Zelf gaat het mij iig. om het besef; als ik heel kort door de bocht ga, zou ik zeggen dat het allemaal mensen zijn die bang zijn om qua ontwikkeling, risico's in het 'echte leven' te nemen en zich daarom 'verschuilen' achter een spelletje, omdat daar de kans om 'iemand' te worden groter is en dichterbij ligt; je betaald tenslotte een schamele 11 euro per maand, waarvoor je grootse avonturen kan beleven en je verhalen kunt delen met gelijkgestemden. Het enige punt is dan wel dat ze buiten het spel geen enkele waarde hebben, maar dat betekent nog niet dat je geen lol kunt hebben natuurlijk.
En nogmaals, vooral de alinea hierboven is gewoon mijn keiharde mening (en hoe ik in het leven stond toen ik nog raidde, nadat ik er later op terugkeek), stevig aangedikt, want ik heb zelf ook vijf dagen in de week geraid in Molten Core (voordat BWL bestond) van een uur of zeven tot middernacht doordeweeks en de hele dag tot 's ochtends half zes in het weekend en dat een maand of drie/vier lang. Het was ook onder meer door lichamelijke gezondheidsproblemen dat ik er direct mee ben gestopt.
Maar, na anderhalf jaar ben ik toch weer lekker enthousiast opnieuw begonnen, want ik vind het gewoon heerlijk tijdsverdrijf, maar raiden zit er voor mij niet meer in. Roleplaying des te meer, omdat ik gewoon helemaal gek ben van fantasy en dat op die manier een leuke invulling kan geven.