Jaspertje schreef op woensdag 11 april 2007 @ 11:38:
Ik ben het niet helemaal met je eens Dido;
Als ik in mijn dorp alles heb, vrienden, werk, sport, noem maar op, mijn leven zeg maar, dan is het het toch geen luxe probleem en/of eis dat ik in dat dorp wil blijven wonen, dat is dan volgens mij normaal, anders woon je ergens maar heb je verder helemaal niets meer. "Dat kan je opnieuw opbouwen" hoor ik al, true, maar is dat het waard en wil je dat.
Da's precies wat ik probeerde duidelijk te maken: he is een afweging waarin meespeelt wat iets je waard is en wat je wilt.
Maar niet kunnen krijgen wat je wilt kan twee oorzaken hebben: je wilt te veel, of er is te weinig. En in deze discussie wordt het wel heel makkelijk gegeooid op "er is te weinig", maar uiteindelijk zie ik honkvast zijn als net zo'n luxe wens als een tuin met zwembad willen omdat je daar nou eenmaal aan gewend bent.
Da's prima, en er is wat mij betreft niets mis met die wens, maar daar hangt wel een prijskaartje aan. Ik zou best wel dichter bij mijn werk willen gaan wonen, maar ik heb er de centen niet voor.
Dan kan ik gaan klagen dat er geen betaalbare woningen in de buurt van mijn werk zijn, maar dat is eigenlijk niet anders dan klagen dat er geen betaalbare limousines te vinden zijn.
Klagen mag je als zelfs een tweedehands dafje niet meer te vinden / te betalen is

FaceDown schreef op woensdag 11 april 2007 @ 11:45:
Wat Jaspertje zegt. Daarnaast; vroeger (of tenminste een aantal jaren terug) was het normaal dat mensen in hun eigen dorp of stad konden blijven wonen. Nu blijkbaar niet. En dat wordt steeds erger op het moment. Elke idioot snapt dat met de stijgende huizenprijzen de problemen voor starters steeds groter worden.
Ben ik kennelijk geen idioot.

Ik heb namelijk niet het idee dat de huizenprijzen in hun eentje dat probleem kunnen veroorzaken; als de lonen sneller stijgen dan de huizenprijzen wordt het zelfs makkelijker om een huiz te kopen.
Ik zeg niet dat dat op dit moment zo is, maar als ik om me heen kijk heb ik het idee dat er heden ten dage meer geld dan ooit wordt stukgegooid aan luxe waar onze ouders niet eens van konden dromen. We bulken van het geld, we zwelgen in de spotgoedkope consumentenelectronica (hoelang is het geleden dat de hele buurt langskwam om naar de enige TV in de straat te kijken?), en sommige onderdelen van het leven zijn (flink) duurder geworden. Je kunt je prioriteiten bijstellen aan de veranderde situatie, of klagen dat het niet meer zo is als vroeger. Maar geloof me, vroeger was het niet zo veel beter, hoor.
Beweer je dat die problemen er niet zijn, dan moet je tenminste toegeven dat ze er wel aan zitten te komen.
Als starters nu al veelal naar 'mindere' woningen in steden moeten uitwijken, hoe moet dat dan over een vijftal jaar als de prijzen nog eens 25% gestegen zijn en er NIETS meer te vinden is onder de 180.000 a 200.000? Het is pure logica dat een groeiende vraag, achterblijvend aanbod en dus stijgende prijzen (en daarnaast nog stijgende rente, maar dit terzijde) grotere problemen voor starters op gaan leveren.
Het is best mogelijk dat we tegen echte problemen aan gaan lopen. Aan de andere kant is een groot deel van de markt (niet alleen de huizenmarkt) sinds de oorlog al gericht op de baby-boomers. Die naderen nu allemaal hun pensioen, hebben over het algemeen geld te veel en dat drijft in een aantal sectoren de prijzen op. We moeten in de nabije toekomst nog een keer de buikriem aantrekken om hun pensioenen te betalen, maar tegen dat ze dood beginnen te gaan verandert de markt gegarandeerd flink.
De enige frustratie is dat de huidige groep twintigers en dertigers waarschijnlijk tussen de wal en het schip vallen, maar dat betekent niet dat ze dakloos hun dagen hoeven te slijten.
offtopic:
Jij hebt trouwens vast ook wel een edit-knop, zou je die misschien willen gebruiken? Dat houdt e.e.a. wat overzichtelijker dan keer op keer een paar posts va dezelfde poster onder elkaar

[
Voor 48% gewijzigd door
Dido op 11-04-2007 11:57
]