sjroorda schreef op 06 mei 2003 @ 12:17:
[...]
Dat zeg ik ook niet

. Staat bij mij op hoogste (Fine) kwaliteit. Als je
echt voor de kwaliteit gaat, moet je alles in RAW opslaan, en dan zitten jouw twee kaartjes ook na een foto of 16 vol

(gerekend in mijn camera).
Maar dit brengt me wel op een interessant punt wat ik graag wil weten:
Fuji vindt zijn honingraatstructuur (Super-CCD) erg goed: zo zou beter geinterpoleerd kunnen worden en zo.
[
afbeelding]
Probleem (in mijn ogen) is alleen dat een monitor een horizontaal-verticaal raster heeft en deze chip een diagonaal. Dat wil, volgens mij, zeggen dat zowel een 6- als een 3-Mpixel-foto geinterpoleerd worden om van het diagonale raster een verticaal te maken! Het beeld dat wordt opgeslagen zal dus nooit overeenkomen met het beeld dat op de CCD binnenkomt.
Van de 6 Mpixel wordt toegegeven in de kleine lettertjes dat wordt geinterpoleerd: de pixels op de kruisingen in het plaatje hierboven die niet samenvallen met de 'echte' pixels worden erbij berekend. Maar welke 'echte' pixels worden opgeslagen op een 3 Mpixel-foto? Dat zouden precies de 3 miljoen pixels moeten zijn die in het plaatje hierboven ook als echte pixels staan getekend; maar dat betekent dus een diagonaal raster! Een mogelijkheid zou kunnen zijn dat de pixels op de middelpunten van de vierkante hokjes worden gebruikt: alles geinterpoleerd tussen 2 'echte' pixels dus!!! En dit komt volgens mij de kwaliteit niet ten goede.
Wie kan mij bevestigen dan wel weerspreken???
Een aantal correcties.
De superccd heeft inderdaad photosites die achthoekig zijn, en daarbij ook nog eens een slag gedraaid. Elk heeft zn eigen reden.
octhagonal-vormig mag duidelijk wezen. Een normale ccd zoals die in eigenlijk alle digitale cameras zit (als basis ontwerp) behalve die met SuperCCD en met Foveon X3, die hebben minimaal een photosite voor elk van de 3 basis kleuren (in de meeste gevallen G - R - G - B , dus 2x groen omdat onze ogen daar gevoeliger voor zijn) . De uiteindelijke PIXEL (dus die in je plaatje) is een geinterpoleerde waarde van de ruimte die de originele photosites in beslag namen , en de kleur een gemiddelde waarde van de input van elk van de photosites (G-R-G-B dus) .
De ruimte die tussen bayer ccd photosites ligt is groter, omdat we het hier over normale vierkanten hebben - een schaakborden patroon dus. De superccd die heeft een rondere vorm, en elke photosite heeft een oppervlak dat 30% groter is dan een vergelijkbare vierkante photosite. Het netto resultaat is dat er PER photosite meer licht wordt opgevangen in een gegeven tijdsbestek (het ccd oppervlak in zn geheel is dus lichtgevoeliger geworden - de reden dat de originele Fuji S1 ook zo'n achterlijke hoge begin-iso had van 300 - en de Fuji S602 een van 160 ...ze wisten toen nog niet goed hoe die gevoeligheid goed te reduceren blijkbaar) . Verders hoeft de camera MINDER te gokken voor elke pixel, en dat is waar er uiteindelijk meer resolutie vandaan komt - ipv dat de camera een vierkante ruimte moet gokken, moet hij die vierkante ruimte - MINUS de hoekjes die er af geschraapt worden door de omliggende acht-hoekige fotosites , dus minus 30% !
Nou moet ik hier nog wel wat aan toevoegen - namelijk dat op elke photosite een micro-lensje ligt (zowel bij normale als bij superccd photosites) . Door de rondere vorm wordt er meer van het licht dat geconcentreerd wordt door de microlens opgevangen dan bij een vierkante ccd. (kleine toevoeging voor bovenstaand verhaal)
De reden dat fuji gekozen heeft voor een draaing van 45 graden voor de plaatsen van het raster is omdat het menselijk oog ook een hogere resolutie heeft in horizontale en vertikale richting, ipv schuin naar boven / beneden.
De ruimte tussen de pixels is het kleinst op hoeken van 45 graden bij een _conventionele_ ccd, en daar is dus ook de meeste resolutie - terwijl bij hedendaagse objecten de meeste resolutie in het onderwerp aanwezig is in horizontale en vertikale richting, en ons oog daar ook nog eens gevoeliger voor is.
De Foveon CCD heeft in feite 3 bayer ccd's op elkaar gestapeld, en de bovenste 2 lagen licht-doorlatend gemaakt voor de onderliggende kleuren , maar absorberend voor hun eigen kleur (R G of B ) . Het resultaat is dat de kleur alsnog een beetje gegokt moet worden, maar het menselijk oog is zeg maar gerust ongevoelig voor kleurnuances in pixels, maar geeft veel meer om scherpte.
En bij foveon ccd hoeft de feitelijke pixel niet geraden te worden uit een aantal photosites dat elk een kleur opvangt, maar ligt de pixel precies onder 3 van deze photosites - en is hij precies bekend. Vandaar dat een foveon-based foto van een 3 mpixel resolutie ongv. evenveel data met zich mee draagt (Feitelijke resolutie, lines/mm) als een 5-6 mpixel bayer ccd of cmos.
[
Voor 8% gewijzigd door
majic op 06-05-2003 22:39
]