<font size=+1>[RPG] Lord Daemon's Party</font>
Als je niet een van de volgende mensen bent:
Marnix da Headbanger, DarkX, PsyFlash, Sorcerer@, Holy_Paladin, wHiTeRaZoR, Buzzercrash, Matthijsje of mijzelf,
post dan alsjeblieft niet in deze topic. Als graag wilt weten waar het over gaat, of commentaar wilt leveren, pak dan deze topic die daar voor bedoeld is: [topic=303955]. Bij voorbaat dank en zo.
Ok mensen, ik zal eerst alle characters posten. Als tweede zal ik even de manier waarop we gaan spelen proberen toe te lichten. Daarna zal ik een begin maken met het verhaal en kunnen we gaan spelen.
Ik maak een paar aanpassingen aan de verhalen als die niet goed op elkaar aansluiten of zo. Ik neem aan dat jullie dat niet erg vinden. (Ik denk met name aan Buzzercrash die zijn verhaaltje nog ging veranderen maar dat niet gedaan heeft.
En aan evil mensen zoals Marnix die plaatsnamen hebben gebruikt - die kick of verander ik hoor
)
Marnix da Headbagner, met Haldir
Haldir is een ranger die in zijn eentje een eeuwenoude ranger-orde is. Orsuros is een fighter/mage die gevlucht is uit een crimineel circuit. Jimmy is een jongetje dat te vondeling is gebracht bij magiers, die later zijn uitgemoord. Aratene is een paladin geworden nadat zijn elvendorp was uitgemoord door orcs. Daemia is een rogue die wraak wil nemen op de Griffioen die haar vader heeft gebutst. Xanatus is een nihilistische priester wiens roeping bij literatuur ligt. Manox is een ex-huurling die ooit is weggegaan bij de elven omdat hij ze te arrogant vond. Dura is een lui persoon die met behulp van een amulet nu toch een Wild Mage is geworden.
Hoe de characters bij elkaar zijn gekomen
Haldir en Jimmy leefden maanden in de Forest of the Unicorn, waar Haldir's roeping lag. Af en toe komen ze de grote stad Alniras in om spullen in te slaan, het laatste nieuws te horen, en te drinken in Haldir's favoriete kroeg, "de lachende ork". Als zij op een mooie zomerdag daar een biertje aan het nuttigen zijn valt Jimmy's oog op een prachtige, hoewel kleine, vrouw in strakke zwarte kleding. De vrouw begeeft zich naar Jimmy en Haldir toe, en vraagt hen of zij haar misschien kunnen helpen met het slachten van een griffioen - Jimmy zegt haar, nogal haperend, dat zij dan maar bij hen moet komen strijden voor een betere wereld, tegen al het gruwelijke en kwade. Haldir knikt zachtjes, en na een kort gesprek stemt Daemia toe.
In een ander gedeelte van de stad zitten Xanatus en Dura met elkaar te praten in een kleine bibliotheek die zich vooral specialiseert in teksten over magie. Dura had in een van zijn weinige buien van activiteit besloten om zich maar weer eens in te lezen in bepaalde technische details van het enchanten van metalen, toen hij werd aangesproken door een man in een zwarte vest met een zwarte kap, die hem vroeg wat het beste boek was wat hij ooit gelezen had. Hoewel Dura de man, die zich voorstelde als Xanatus, nou niet direct een vertrouwenwekkend persoon vond probeerde hij hem toch te helpen door een aantal interessante boeken te noemen - hij had ze dan weliswaar niet helemaal gelezen, dat koste zoveel tijd, maar hij had ze vluchtig doorgebladerd en ze zagen er wel tof uit. Van het een kwam het ander, en Xanatus en Dura raakten in een gesprek verwikkeld over de authenticiteit van de werken van de tovenaar Xartharos; Dura vind het vanzelfsprekend dat deze allemaal echt zijn en probeert deze overtuiging tegenover de meer realistische Xanatus te verdedigen.
Orsuros zoekt ondertussen wnahopig naar mensen die hij kan vertrouwen. Hij wil eigenlijk niet te lang in Alniras blijven, maar hij gaat niet weer in zijn eentje op pad. Als hij door een park loopt ziet hij een man met het wapen van de Heilige Orde van Gaia op zijn schild die een eekhoorntje aan het aaien is. Verbaasd en ge-intrigeerd loopt Orsuros op hem af en vraagt hem of er hier veel eekhoorntjes zijn. De man stelt zich voor als Aratene, en zijn eekhoorntje als Vicelle. Hij vertelt dat het eekhoorntje al vele, vele jaren bij hem is en zijn trouwe vriend is. Bevreemdend, maar Orsuros is er niet een om gezelschap meteen af te stoten - hij vraagt de paladijn over zijn leven, en die begint een verhaal te vertellen waarin de woorden 'ork' en 'wraak' dominant zijn. Dan wordt hij plotseling in de rede gevallen door een langslopende man met een boog op zijn rug en een zwaard aan zijn zijde die Aratene vraagt of hij ook maar enig idee heeft hoe een ork-samenleving eruit ziet. Aratene begint een gigantisch verhaal op te hangen over allerlei gruwelijkheden, maar raakt in een verhitte discussie met de man, die Manoz heet en stug volhoudt dat orks helemaal zo erg niet zijn. Dit brengt Aratene er eindelijk toe te roepen: "Nou, IK zal altijd tegen het kwaad blijven vechten!"
Haldir, Jimmy en Daemia besluiten ondertussen om terug te gaan naar de Forest of the Unicorn. Terwijl ze door de stad lopen horen ze plotseling een man uitroepen "Nou, IK zal altijd tegen het kwaad blijven vechten!" Daemia loopt naar het drietal toe waar de man toe behoort, en Jimmy en Haldir volgen haar - de eerste onmiddellijk, de tweede met een zucht. De twee groepen raken aan de praat omtrent hun morele normen (waarbij Haldir en Orsuros zich op de achtergrond houden en het praten overlaten aan de anderen - met name Jimmy praat veel in zijn pogingen om indruk te maken op Daemia). Uiteindelijk besluiten ze allen, omdat ze toch niets beters te doen hebben, een avondmaal te nuttigen in een restaurantje ergens in de binnenstad dat zich specialiseert in visgerechten.
Dura heeft Xanatus inmiddels ook uitgenodigd voor een maal in datzelfde restaurant - hij heeft honger, hij heeft geld zat en met Xanatus praten over boeken is boeiender dan ze lezen. Als ze met z'n tweeen daar aankomen zitten er zomaar mensen aan zijn favoriete tafel! Hij loopt ernaar toe om te vragen of ze misschien ergens anders zouden willen gaan zitten, als zijn oog valt op een zeer mooie vrouw die erbij zit, gekleed in strakke zwarte kleding. Dura hangt snel een verhaal op over dat zij aan zijn tafel zitten, maar dat hij mensen die aan zijn tafel zitten altijd uitnodigt voor een diner en dat alles wat zij eten dus voor zijn rekening is - en daarbij nodigt hij zichzelf en Xanatus uit om aan dezelfde tafel te gaan zitten. Enigszins overrompeld besluiten de andere leden van het gezelschap dat nog 2 onbekenden erbij een kleine prijs is voor een gratis maal, en er ontstaat zelfs een vrolijke sfeer.
Hoe gaan we spelen?
Er komt waarschijnlijk een pagina waarop we een dobbelsteen kunnen gaan gooien - zolang die er nog niet is doen we het zonder. Ok, wat is de bedoeling, wat mogen jullie en wat mag ik? Ten eerste is het nuttig om redelijk veel op te schrijven in iedere post die je zet. Bij een forum schiet het niet op als je een zin zegt in een gesprek, en vervolgens wacht tot de ander een zin post - etcetera. Er zijn twee manieren om een gesprek met iemand te voeren. De eerste, en waarschijnlijk minst gebruikte, is om via ICQ of IRC of iets dergelijks een 'in-game' gesprek te voeren met degene die de character speelt waarmee je wilt praten. Vervolgens post je dit gesprek. Dit is niet altijd handig, maar voor een erg belangrijk of controversieel gesprek wel een goede methode. De tweede mogelijkheid is om het meer te doen in de richting van het bovenstaande verhaal dat ik gepost heb. Zorg dat er in een post van jou echt wat gebeurt - dus niet simpelweg "He, hoe gaat het ermee?", maar "Dura loopt naar Jimmy toe en begint een gesprek over koetjes en kalfjes. Vanwege zijn naiviteit is hij de enige van de groep die niet doorheeft dat Jimmy ook verliefd is op Daemia, en daarom brengt hij op een bepaald moment het gesprek op Daemia en vraagt hij Jimmy of hij denkt dat Daemia ook verliefd is op hemzelf (Dura dus)." - dat is het perfecte moment om de speler van Jimmy verder te laten gaan natuurlijk.
Tot zover gesprekken met PCs. Voor gesprekken met NPCs geldt ongeveer hetzelfde - als het echt een heel belangrijk gesprek is mag je het met mij voeren op ICQ, of mij vertellen at je ongeveer wilt zeggen en dan bouw ik er een verhaaltje van. Bij een midner belangrijk gesprek doe je hetzelfde wat ik hierboven voorstelde in het gesprek tussen Dura en Jimmy. Je mag ook zelf NPCs ten tonele voeren, zolang dat redelijk is. Die staan onder mijn controle, maar als ze niet te belangrijk zijn mag je ze ook zelf spelen. Een voorbeeld - je character probeert iets te stelen, maar de winkelier ziet dat en rent kwaad achter de character aan die nog net weet weg te duiken in een steeg en de woedende winkelier van achter een kist gadeslaat terwijl die vorbij komt rennen. Dit mag je best allemaal zelf schrijven.
Gevechten met PCs - doe je best om die te voorkomen. Komen ze toch, dan lijkt het me het handigst ze via IRC of ICQ uit te vechten met mij erbij.
Gevechten met NPCs geldt ongeveer hetzelfde voor als voor gesprekken met NPCs. Je gaat no way de super machtige wizard dood slaan zonder dat ik eraan te pas kom, maar in een bargevecht mag je best zelf het voortouw nemen. Gooi bijvoorbeeld een d20, en bepaal de uitkomst aan de hand van de rol - hoe hoger hoe beter.
Voor andere acties en zo geldt ook: neem zelf wat initiatief. Ik ben er niet 24/7. Jullie mogen meewerken in het scheppen van de wereld. Wil je naar een kruidenvrouwtje? Verzin dan zelf een steegje met een klein winkeltje waar een oud vrouwtje - etcetera, etcetera. Je gaat je gang maar. Geef jezelf geen vette bonuses zonder mijn toestemming (He, ik vind een zwaard +3 op straat! leidt gegarandeerd tot een heftige retail mijnerzijds
), houd 't allemaal realistisch en serieus, en wees niet bang om je character af en toe iets ontzettend te laten verkloten.
Nog een ding. Je mag eventueel ook tegen elkaar enigszins als GM optreden. Als ik er niet ben en jij bent zelf niet betrokken in een situatie waarin andere characters wel betrokken zijn mag je best een beetje las GM optreden. Opnieuw is 't niet de bedoeling dat je vette items gaat uitdelen of een andere character ineens laat sterven of tot koning kroont, maar als de continuiteit erbij gebaat is mag je best een beetje ingrijpen. Ik vertrouw op jullie volwassenheid.
Nou, ik heb er zin in! Laten we er met z'n allen wat van maken.
Ik gooi jullie nu even in het diepe - dat wil zeggen, zonder quest mijnerzijds. De belangrijkste reden hiervoor is dat het al kwart over twallf is geweest en ik ga slapen.
Jullie mogen zelf verzinnen wat je wil doen! Als dat niets wordt zal ik natuurlijk toch quests gaan uitwerken.
Dan verklaar ik hierbij deze campaign geopend.
Als je niet een van de volgende mensen bent:
Marnix da Headbanger, DarkX, PsyFlash, Sorcerer@, Holy_Paladin, wHiTeRaZoR, Buzzercrash, Matthijsje of mijzelf,
post dan alsjeblieft niet in deze topic. Als graag wilt weten waar het over gaat, of commentaar wilt leveren, pak dan deze topic die daar voor bedoeld is: [topic=303955]. Bij voorbaat dank en zo.
Ok mensen, ik zal eerst alle characters posten. Als tweede zal ik even de manier waarop we gaan spelen proberen toe te lichten. Daarna zal ik een begin maken met het verhaal en kunnen we gaan spelen.
Ik maak een paar aanpassingen aan de verhalen als die niet goed op elkaar aansluiten of zo. Ik neem aan dat jullie dat niet erg vinden. (Ik denk met name aan Buzzercrash die zijn verhaaltje nog ging veranderen maar dat niet gedaan heeft.
Marnix da Headbagner, met Haldir
DarkX, met OrsurosMeer info over Haldir, Ranger of the North, member of the order of the Shining Star.
Race: Elf
Class: Ranger
Location: The Hight Forest
Strength: 15
Dexterity: 15
Constitution: 13
Wisdom: 14
Intelligence: 10
Charisma: 11
Haldir is een moonelf die vaak alleen is. Hij leeft rond de Forest of the Unicorn. Hij is lid van de misterieuze Orde de "Shining Star" Deze eeuwenoude Orde bestaat uit slechts 1 persoon. Het doel is om de wezens in the Forest of the Unicorn en de mensen, elven en halflingen die rond dit bos wonen zonder dat zei dit vaak weten, tegen kwaad en gevaren te beschermen. Het werk is vaak zwaar en ondankbaar maar de waardering voor de Ranger is het zien van het geluk bij de mensen die hij helpt. Als de Ranger ouder wordt kiest hij zelf na een uitvoerige observatie iemand uit die geschikt en bereid is om hem op te volgen. Bij de dood van de Ranger zal deze hem opvolgen en de taak overnemen. Het verhaal is gebaseerd op en samengevat in dit, door mij geschreven gedicht:
Heroes are stars
When in the forest grows the shade
immortal land is torn
No one needs to be afraid
another star is born
When things seem dark and desperate
and shadows grow in size
When one star will fall and fade
another star will rise
And when this star is out of sight
and it gets hard to see
There will appear another light
for stars will always be.
A star can never on his own, shine so very bright.
The heroes that have lived and died
together in the sun unite
and stars reflect his light
Ik, Haldir, ben dus een Ranger, en gezien mijn verhaal ben ik echt iemand van de wildernis. Heb dan ook skills als Wilderness Lore, Nature knowledge en de feat Track. Ook heb ik Listen, Intuit Direction, Spot... Ik draag een studded leather en krijg zodoende automatisch Ambidexterity en Two Weapon fighting, waardoor ik met mijn Long en Short Swords erg sterk ben.
Buzzercrash, met JimmyNaam: Orsuros
Ras: Half-Elf
Leeftijd: 35 jaar
Geslacht: Man
Lengte: 1.72
Gewicht: 55kg
Huidskleur: blank
Haarkleur: donkerbruin
Class:
Ik weet niet hoe strikt dit gespeeld gaat worden, in adnd zal het een soort fighter/mage zijn, maar dat is niet direct wat ik bedoel.
Het is een fighter die veel op dexterity steunt voor zijn kwaliteiten, meer dan op kracht (dus goed is in een degen gevecht maar het laat afweten als men met enorme battle axes gaat zwaaien). Hij bezit echter lichte magische talenten, die hij nooit echt ontwikkeld heeft, maar waardoor hij wel magie kan zie/voelen (zeg maar het detect magic idee) en soms lichte illusies en cantrip-achtige effecten kan oproepen. Dit zal hij echter nooit verder ontwikkelen en niet gebruiken als het niet nodig is (of zelfs maar kenbaar maken behalve bij zeer hoge nood) omdat hij een hekel aan magie heeft. Hierover in history meer.
Stats:
Strength: Gemiddeld
Dex: Ver Boven gemiddeld
Constitution: Gemiddeld
Intelligence: Boven gemiddeld
Wisdom: Beneden gemiddeld
Charisma:Laag
Health: Boven gemiddeld
Balance: Boven gemiddeld
Perception: Gemiddeld
Beauty: Beneden gemiddeld
Willpower: Beneden gemiddeld
WP:
-Rapier
-Unarmed Combat
-Improvised Weapon (weet zo snel geen equivalent in ander systeem, maar hij kan een stok of wat dan ook vaak als dodelijk wapen gebruiken door goed gebruik ervan)
NWP:
-Detect Magic
-Sense Mood
-Irritate
-Find road/person (city)
-Magic Resistance (mental/illusion/misschien divination, mind related iig)
Beschrijving:
Osruros is een beetje een paradoxale persoonlijkheid. Hij kan niet solitair leven zonder mensen om zich heen, maar kan ook moeilijk met mensen omgaan en durft er nooit close contact mee te hebben. Deze vreemde combinatie tussen mensenschuw en mensenbehoevend kan tot vreemde indrukken leiden. Zoals bijv. dat hij wel behoorlijk slap kan ouwehoeren en snel een praatje komt maken is Orsuros zeer teruggetrokken en berekenend. Hij weet exact wat hij zegt en small talk gaat nooit nergens over, ook al lijkt het anders. Zijn in eerste instantie joviale uitstraling houdt ook nooit lang stand: zijn cynisch gevoel voor humor en vaak totaal gebrek aan tact zorgen ervoor dat hij al snel geen goede indruk achterlaat. Zijn nooit echt vrolijke gezichtsuitdrukking, strenge ogen en het litteken dat over zijn rechteroog loopt maken hem dan ook alles behalve charmant.
Toch is het niet gewoon een enorme botterik met gebrek aan tact; hij voelt vaak zijn medemensen perfect aan, en het is meer een nonchelance om zijn uitspraken bij te schaven dan een daadwerkelijk gebrek aan tactvol inzicht dat hem tactloos maakt. Ook zal hij mensen waar hij iets om geeft, die hij belangrijk acht, nooit daadwerkelijk schaden en is zelfs stiekem best begaan met die mensen, maar toch haalt hij ze meestal het bloed onder de nagels vandaan omdat hij mensen nooit close wil laten komen.
Hij komt uit een grote mensen-stad (welke licht beetje aan invulling van Lord Daemon), het is namelijk Narstana, en is dan ook 100% een stadsmens. Het platteland maakt hem onzeker, terwijl hij in steden altijd in zijn element is en ook bepaald talent toont om zich te orienteren, de weg te vinden en om de juiste mensen te vinden. In zijn thuisstad is hij echter altijd enigzins verstoten geweest vanwege zijn elvenbloed. Op vrij jonge leeftijd stierf zijn moeder en zijn vader heeft hij nooit gekend. Hij kwam op straat terecht, maar wist zich door zijn intelligentie en menselijk inzicht op te werken tot betrekkelijke weelde.
Rijk was hij nooit, maar wist altijd wel zijn behoeftes te vervullen. Hij had ook wat underground activiteiten waar hij geld mee verdiende, vnl. smokkel van informatie naar "informatiebehoevenden". Verder had hij baantjes bij verschillende bedrijven, waarbij hij leerde lezen en schrijven en zijn verder onafgeronde educatie door zijn ouders wist op te pikken. De criminelen waar hij wat klusjes voor deed respecteerde hem steeds sterker en leerden hem met een zwaard om te gaan, maar hij miste de kracht om het goed te gebruiken. Een van de criminelen, een bekend en rijk man in de stad die aan het hoofd van een criminele organisatie stond, nam hem op als zijn zoon en leidde hem verder op. Van een van zijn leraren leerde hij het gebruik van degen, en hier is hij ook specialist in geworden.
Toen hij echter meer en meer gruweldaden zag begon zijn gevoel voor moraal op te spelen. Hij moest weg en kon niet weg, omdat hij altijd onder toezicht ("for your own protection" ) stond. Uiteindelijk zag hij zijn uitweg: alleen thuis kon hij ontsnappen, omdat dan alleen de edelman toezicht hield. Uiteindelijk koos hij ervoor zich van de edelman te ontdoen en te vluchten. Hij was nu een gezocht crimineel, en kon niks anders dan zijn stad verlaten.
De natuur en het platteland waar hij toen doortrok vond hij beangstigend, maar hij ontdekte wel dingen in hemzelf die hij nooit achter zich gezocht had. Hij kreeg een soort inzicht in de krachten in de natuur om hem heen, hoogstwaarschijnlijk ontstaan door zijn elven ancestory. Hij reisde met verscheidene reisgenoten, haast nooit alleen. Zijn gevoel voor 'natuurkrachten' werd door een magiër en zijn leerling waar hij een tijd mee reisde ontdekt als zijnde een latent talent voor magie. De magiër eistte dat hij mee zou reizen naar zijn woning waar hij hem op zou leiden. Orsuros weigerde dit, en de magiër probeerde met magische middelen hem te dwingen. Instinctief wist Orsuros dit te weerstaan en ontsnapte om enigzins verwilderd en wantrouwend in de volgende stad, Alniras, aan te komen.
Ook deze stad wou hij zo snel mogelijk verlaten, bang dat hij nog achterna gezeten werd, maar alleen durfde hij niet verder.
Holy_Paladin, met Aratene RaetonNaam: Jimmy
Ras : Mens
Age : 15
Geslacht: Man
Gewicht: 50 kg
Huid: Blank
Haar: Ravenzwart
Class: Thief
- Strenght - laag
- Health - gemiddeld
- Dexterity - hoog
- Balance - gemiddeld
- Perception - hoog
- Beauty- onder gemiddeld
- Charisma - iets onder gemiddeld
- Wisdom - laag
- Willpower - hoog
- Intelligence - hoog
Weapon Proficiencies:
- Rapier
- Dagger
Non-Weapon Proficiencies:
- Cardplayer
- Cheater
- Humor
- Playfull(he's a kid)
- High IQ
- Haggling
- Arrogance
Talen:
Human, common, street slang
Thieving:
-Lock Picking
-Climbing
-Pickpocketing
-Disappear
-Silent Movement
Magic:
Conveyance:
Divination:
Enchantment:*
Illusion:
Invocation:
Mental:
Duration: *
Area: *
Range: *
Rsistance: *
Intricacy:***
Penetration: *
Control: *
Artistry: *
Spell Points: 10
Inventory:
Wapen gordel met 1 dolk en een reuzendolk als zwaard op zijn rug gebonden, verborgen onder zijn lange cape.
Uiterlijk:
Jimmy is 1,50 meter lang, hij heeft het zwartste haar wat je je kunt
bedenken en het is kort afgesneden. Hij draagt zachtleren laarzen,
het enige object van waarde aan zijn kledig. Hij draagt een te wijde
zwarte broek, hij loopt in een eveneens zwart shirt.
Op zijn rug draagt ie zijn reuzendolk, die hij door zijn geringe lengte
als zwaard gebruikt. Om zijn heup heeft hij een gordel waaraan 1 dolk hangt.
Hij heeft een donkergroene cape aan, met een kap, die het heft van
zijn reuzendolk net niet zichtbaar laat zijn. ook zie je alleen maar
een klein stukje van zijn lichaam van voren,
zijn dolk goed verborgen, die hangt aan zijn rechterheup.
Hij heeft een onaantrekkelijk gezicht totdat hij gaat lachen, dan lijkt
het alsof de zon doorbreekt. Hij heeft een zweem van arrogantie over zich, en zijn
houding gaat een zelfverzekerdheid van uit, dit wordt alleen maar benadrukt door
zijn manier van lopen.
Beschrijving levensloop:
Jimmy is op midwinter nacht te vondeling gelegd bij een magier gemeenschap, en leefde daar tot zijn 10de verjaardag. Hij weet niet wie zijn ouders zijn en heeft zodoende geen achternaam, hij is vernoemt naar de oude monnik die hem gevonden had, James.
Op zijn tiende verjaardag wilden de magiers Jimmy gaan testen op zijn capaciteiten.
Maar ze zijn hier nooit aan toe gekomen, want er kwam een volkmeute aan die hun
de schuld gaf van een mislukte oogst en het sterven van verschillende dierbaren.
Jimmy werd gespaard omdat hij nog maar een kind was en nog geen magier kon zijn geweest.
Wat ze niet wisten is dat Jimmy al op zeer jonge leeftijd onderwezen was door de oude monnik,
en dat Jimmy wegens zijn hoge intelligentie zeer bekwaam was geworden in het weven van enchantments.
Zij leermeester was vooral onder de indruk door zijn Intricacy, want het was voor de jongen mogelijk om
met de kleinst mogelijke verandering het gewenste effect te bereiken. De meute mensen lieten hem gebonden achter
want door het leven bij de tovenaars zou hij wel vervloekt zijn.
De mensen vertrekken, het huis in brand stekend en de magiers verbrandend, Jimmy ziet het huilend aan,
Als de mensen weg zijn wringt hij zich uit zijn boeien en gaat op zoek naar James.
Hij vind zijn pleegvader, maar de oude man is stervende. Hij verteld hem dat op de dag dat hij gevonden werd, een dolk gebracht was,
met de mededeling dat de eigenaar hiervan zich wel zou uitwijzen. Nu is dat moment van besef en James schenkt Jimmy de dolk, die meer een zwaard is voor de kleine Jimmy.
De man zegt Jimmy naar een stad te gaan en zich te bewijzen, de man wil hem nog iets zeggen, je vader is.... begint hij,
maar hij sterft voor hij de zin af kan maken.
Jimmy zoekt in de smeulende resten zijn eigendommen, de dolk vind hij in de kamer van James, zijn laarzen en cape liggen in zijn kist.
Hij loopt weg zonder om te kijken, huilend van binnen.
Hij leeft in de hoofdstad van zijn land voor de komende 5 jaar, en omdat hij geen ouders heeft wordt hij al gauw
gedwongen te bedelen. Hij maakt zichzelf de manieren van de dieven eigen, en aan het eind van de 5 jaar, staat hij als een
rijzende ster bekend. Hij kan stelen als de beste, en is goed gebekt. Van zijn magische mogelijkheden maakt hij nauwelijks gebruik al
wil hij het wel eens gebruiken bij sloten. Als hij dan op een dag wakker wordt op zijn kamertje boven op de hooizolder van een taveerne kijkt hij eens rond en besluit dat het zo niet verder kan. Hij zegt de weinige vrienden die hij heeft vaarwel, en trekt verder.
Hij steelt zijn eten bij elkaar, en als hij betrapt wordt en vlucht, rent hij tegen Haldir op. De man hoort de volksmeute aankomen, en sleurt Jimmy het bos in. Ze blijven 2 uur doodsstil in het bos zitten, totdat Haldir zegt dat de kust veilig is.
Jimmy vraagt aan Haldir of ze samen verder zullen trekken, waarop Haldir zegt dat zijn roeping niet bij een klein mensenkind ligt.
Maar voordat hij uitgesproken is valt Jimmy in slaap. De elf waakt over hem terwijl hij zijn angst en vermoeidheid weg slaapt. In de maand daarna leven en wonen de Elf en de jongen in het bos. Levend van wat de natuur te bieden heeft. Hij snijdt een boog voor Jimmy en leert hem ermee schieten.
Matthijsje, met Daemia Doing-Naam: Aratene Raeton
-Ras: Elf
-Geslacht: Man
-Class: Paladin
-Leeftijd: (weet ik nog niet), bedenk dan iets of ik vul 100 in
-Lengte: 1.85
-Gewicht: 70 kg
-Huidskleur: blank, heel klein beetje groen getint
-Haarkleur: donkerbruin
-Ogen: blauw
Primary stats:
- Strenght: Ver boven gemiddeld
- Dexterity: Iets boven gemiddeld
- Constitution: Iets boven gemiddeld
- Intelligence: Iets boven Gemiddeld
- Wisdom: Onder gemiddeld
- Charisma: Gemiddeld
Weapon Proficiencies:
Long sword: **
Sword+shield style: **
Achtergrond verhaal:
Aratene Raeton
Aratene behoorde bij het elven volk Alkmir, een redelijk grote elven groep die in het gigantisch grote woud Bursitmar huisde. In dit woud leefde vele wezens en andere volkeren rassen. Aratene leefde als enig kind met zijn vader Sivante, en zijn moeder Janith, in een boomhut redelijk achteraf van het plaatselijke Alkmir dorp. Zeer zelden trad er een ontmoeting plaats tussen een der elven en een orc die behoorde aan een volk orcen dewelke een 50-tal kilometer verder woonden in het woud. Meestal wist de elf dan te ontkomen. Zo'n zeldzame ontmoeting trad een keer bij Aratenes vader Sivante plaats. Sivante was buiten bezig aan het wandelen, samen met met zijn vrouw en Aratene (Aratene was toen 7), toen zij een orc op een wolf tegen kwamen. Deze orc was blijkbaar van zijn rondtrekkende groep verdwaald, en uit paniek viel hij Sivante aan. Sivante, hoewel niet oorlogszuchtig, greep naar zijn zwaard en sloeg de orc van zijn wolf af. Net nadat de orc was onthoofd, viel de wolf Sivante aan, beet hem, waarna de wolf dood neerviel met een pijl door zijn keel afkomstig van Janith. De beet was behoorlijk diep gegaan.
Na zo'n 2 maanden was de wond genezen. Maar er was in die 2 maanden iets gebeurd waar de familie Raeton geen weet van had. De wolf had bij zijn beet heel wat gif in het lichaam van Sivante achter gelaten, welke naar 2 maanden over zijn hele lichaam was verspreidt. Na 2 maanden begon Sivante agressieve gedragsvertoningen te krijgen. Hij begon met deuren te gooien, borden en andere dingen te vernielen. Omdat zij toch best achteraf van het dorp woonden, merkten de andere elfen hier niets van. Op een gegeven moment begon hij zelf Aratene te slaan en te verwonden. Uit angst voor zijn bloedeigen vader, rende Aratene vaak diep het bos in, waarna zijn vader hem wel eens achter na rende. Bevend zat hij dan achter een boom, schuilend, en hopend dat hij niet gevonden zou worden. Vaak zat hij tot diep in de nacht in het bos, tot hij weer terug durfde. Door het in zijn eentje in het bos voor uren en uren te zitten, is Aratene zowat immuun voor angst Door deze afschuwelijke situaties, werd ook zijn gehoor en zien vermogen zeer groot. Altijd luisterde hij waar zijn vader was, en rende dan weer verder weg. Enzo ontmoette hij het kleine eekhoorntje, dewelke hij vicelle noemde, dat zijn trouwste vriend ooit werd ( een soort minsc boo relatie, alleen dan niet uit de space). Janith durfde uit angst voor haar eigen man niets tegen de elven te zeggen, maar na 6 maanden besloot ze het initiatief te nemen. De elven pakten Sivante, en duwden hem in een kooi. Na 2 weken kwamen zij er achter dat, zijn gedrag een gevolg van het gif was. Zij maakten een anti-gif en Sivante was genezen. Nooit nimmer ooit had Sivante nog ooit aggresief gereageerd, op iets of iemand, had 1000 maal zijn excuses aangeboden aan Aratene, en hun ooit zo trouwe band bloeide weer op. Maar Aratenes herrinering bleef.
Na zon 10 jaar ging het weer goed met fam. Raeton. Maar er was echter een duivels plan bezig, dat van plan was om elven volk Alkmir uit te roeien. De door Sivante gedoodde orc, bleek de broer van de leider van de orc groep 30 mile verder van het elven dorp te zijn. Na 9 jaar, in zinnend op wraak geleeft te hebben, besloot de orc het dorp aan te vallen. Hoewel ze met een even groot aantal waren als de elven, waren ze machtiger en krachtiger dan de elven. En zo gebeurde het, dat het elven dorp werd aangevallen, uitgemoord en geplunderd door deze orcs, wiens wraak onterecht was. Aratene wist hierbij te vluchten, maar zag nog net hoe zijn familie die hem zoveel ellende, maar ook vreugde had geschonken, voor zijn ogen werden vermoord. Hij vluchtte samen met Vicelle het dorp en het woud uit, en begon aan een nieuw leven.
Hierna besloot hij voor eeuwig aan de kant van het goede te staan, werd paladin, en besloot als hij eens machtig genoeg zou zijn, de orcs te vernietigen.
Aratene heeft dus een zeer goed gehoor en kan zeer goed kijken in het donker. Ook is hij zowat imuun voor angst, omdat hij zovele uren bang in een donker woud heeft door gebracht op zon lage leeftijd. Hij wantrouwt echter wel iedereen, vertrouwt bijna nooit iemand, en word pas een goeie vriend als je hem al zeer lang kent. Vraag ook nooit naar zijn verleden, want het enigste wat hij dan zal zeggen is: Het verleden ligt achter me, er valt niet veel over te vertellen, misschien krijg je het ooit nog eens te weten!! Vraag hem nooit om afstand te doen van zijn trouwe eekhoorn Vicelle, want dan zal hij razend worden. Maar zelden wil hij nog wel eens eventjes razend doen, tegen zijn vijanden, als hij terug denkt aan zijn vader of aan de orcs.
Psyflash, met Xanatus MorngrimNaam: Daemia Doing
Ras: Human
Age: 27 jaar
Geslacht: Vrouw
Lengte: 1 m 64
Gewicht: 48 kg
Huidskleur: Zuid-Amerikaans
Haarkleur: zwart, steil en los tot net over de schouders
Class: Rogue
Primary Stats:
Strenght - onder gemiddeld
Health - onder gemiddeld
Dexterity - Hoog
Balance - iets boven gemiddeld
Perception - sterk boven gemiddeld
Beauty - sterk boven gemiddeld
Charisma - iets onder gemiddeld
Wisdom - iets onder gemiddeld
Willpower - gemiddeld
Intelligence - boven gemiddeld
Weapon Proficiencies:
- Long Bow
- Short Bow
- Throwing Dagger
- Whip
Alignment: Chaotic Good
Non-Weapon Proficiencies:
- Acrobat
- Flute
- Fast movement
Character Traits:
- Greedy
- Suspicious
- Sarcastic
- No Humor
Talen:
Human, Common
Uiterlijk + uitrusting:
Ze draagt zwarte leren laarzen, strak leren broek(zwart), eveneens zwart strakzittend shirt. Ze draagt een riem met daaraan 12 kleine werpmessen. Over dat alles een zwart fluwelen(niet precies die stof, deze is wat robuuster) mantel. Een korte boog over haar schouder geworpen.
Levensloop:
Geboren in een klein dorpje midden in een bos. Daar groeide zij op met haar vader die houthakker was. Om eten te bemachtigen waren ze vaak op zichzelf aangewezen, zodat zij toen ze ouder werd, zelf ook moest gaan jagen met pijl en boog. In het begin waren het vooral konijnen die het moesten ontgelden, maar naar mate ze beter werd met die boog werd het ook groter wild.
Toen ze op een dag thuis kwam van jagen trof ze haar vader dood aan, bruut opengereten door een bloeddorstige griffioen. Ze vond sporen waaruit blijkt dat haar vader haar aan het zoeken was geweest en zo op de verblijfplaats van het onding terecht gekomen was. Hier ziet ze sporen van een gevecht, groot, maar oneerlijk, want weinig mensen kunnen het opnemen tegen zo'n verschrikkelijk beest. Haar vader, halfdood, sleept zich naar huis.
Vervuld met wraak gaat ze op zoek naar het beest dat haar vader doodde. Aangezien ze dit beest nooit alleen zou kunnen verslaan gaat ze op zoek in de lokale herberg naar dappere strijders die aan haar zijde de griffioen wilden verslaan. Daar zag Daemia een klein manneke genaamd Jimmy.
Ze zag meteen dat hij wel intresse voor haar toonde en slim als ze was maakte ze daar gebruik van. Ze liep op hem af en vroeg of hij haar mischien kon helpen. Hij vroeg haar zich dan maar bij zijn party aan te sluiten en samen te vechten tegen al het kwade in deze gruwlijke wereld. In de hoop dat ze dan ook ooit de griffioen in kwestie zouden slachten stemde ze in...
Sorcerer@, met ManoxName: Xanatus Morngrim
Race: Human
Age: 23
Geslacht: man
Lengte: 1 m 89
Gewicht: 76 Kg
Huidskleur: blank
Haarkleur: zwart
Class: Priest (god: Deneir)
Stats:
Strenght - gemiddeld
Health Boven gemiddeld
Dexterity - onder gemiddeld
Balance onder gemiddeld
Perception iets boven gemiddeld
Beauty - boven gemiddeld
Charisma - zwaar onder gemiddeld (maakt depressieve indruk, draagt altijd zwart en een
kap)
Wisdom zwaar boven gemiddeld
Willpower - iets boven gemiddeld
Intelligence iets boven gemiddeld
Weapon Proficiencies
-mace
-flail
-morning star
Non-Weapon Proficiencies
Ancient History
Reading/Writing
Religion
Mapping
Healing
Herbalism
Talen:
Elf, Human, Common, Ancient.
Thief Skills:
None
Priest specs.:
Fatique points: 18
Faith points: (4x fatique points + wisdom) = 92
Spheres: Hij heeft niet bepaald een gevarieerd arsenaal, in plaats daarvan concentreert hij zich vooral op Darkness en Fire.
Darkness * * *
Fire * * *
Healing * *
Ritual * *
Description:
Human priest, draagt een zwart vest over zijn armor zodat daar niets van te zien is, leren broek die in Zwarte laarzen is gestopt. Verder een kap die zijn gezicht overschaduwd (zie user icon dat ik dus gebruik als portrait) met korte mantel die doorloopt tot ongeveer zijn middel, zodat hij er bij het vechten / rennen totaal geen hinder van heeft. Behalve de zwartleren broek is alles van zwarte textiel gemaakt die lichtjes glanst.
Hij is altijd erg stil en duidelijk niet thuis in menigten, ondanks zijn wat stille houding en donkere kleding houdt Xanatus van een goed gesprek vooral filosoferen doet ie graag. Hij maakt ook ietwat nihilistische poëzie.
Hoewel hij normaal gesproken dus erg rustig is, reageert hij nooit kortaf of onbeleefd op een vraag of opmerking (tenzij het vroeg in de ochtend is). Hoewel het niet aan hem te zien is, voelt hij zich vaak eenzaam.
Xanatus was op jonge leeftijd al een priester van Deneir (literature, art) hoewel hij een aanhanger is van deze god en er veel steun bij vind, praat hij niet vaak met anderen over hem, tenzij er naar gevraagd wordt.
Hij is geboren in een grote handelsstad, en was vaak te vinden in de bibliotheek. Hij was een beetje een buitenbeentje, omdat hij niet meedeed met jongens van zijn leeftijd, ook deelde hij niet zijn vaders droom om een goed soldaat te worden. Zijn vader was zelf handelaar en vond dat maar niks. Zijn moeder moedigde het juist aan, zij vond dat lezen goed was voor de jongen. Op 16 jarige leeftijd las hij over de god die hij nu nog aanbid, en was zo in de ban geraakt van het schrift, dat hij besloot het ouderlijk huis te verlaten en op zoek te gaan naar een tempel van Deneir waar ze hem wilden onderwijzen.
De reis duurde bijna twee maanden maar uiteindelijk ging hij in de leer bij een oude priester van de orde van Deneir.
Jaren later is Xanatus nog steeds trouw aan zijn god en wil de wereld in om meer kunst en literatuur te bezichtigen, en hoopt na een belevenis zelf een literair meesterwerk te kunnen produceren.
WhiteRazor, met Dura IluveName: Manox
Race: Elf
Age: 214
Geslacht: man
Lengte: 1 m 75
Gewicht: 55 Kg
Huidskleur: blank
Haarkleur: zwart
Kleur ogen: bruin
Class: Thief
Stats:
Strenght - boven gemiddeld
Health - gemiddeld
Dexterity - boven gemiddeld
Balance - boven gemiddeld
Perception - boven gemiddeld
Beauty - gemiddeld (vanwege de vele oorlogen, waarin hij heeft gefunctioneerd als spion, maar door zijn niet geringe kracht ook als soldaat, is hij door littekens zijn echte elfse schoonheid kwijtgeraakt)
Charisma - gemiddeld
Wisdom - gemiddeld
Willpower - boven gemiddeld
Intelligence - boven gemiddeld
Weapon Proficiencies
-Long- en shortsword (elven ability)
-Bows (elven ability)
-Throwing Daggers
Non-Weapon Proficiencies
Balance
Climb
Escape Artist
Hide
Jump
Tumble
Use Rope
Search
Spot
Listen
Thief Skills
Open Lock
Disable Device
Move Silently
Talen:
Elf,Common, Ork, Gnome.
Description:
Manox his childhood is unknown, the only thing he knows about his past is why he left the elves. Manox was an elf (around 50 years old, which is pretty young for an elf) who didn't like the way the elves lived. All on their own, never
interfering with other races (the elves thought they were better then the rest of the creatures that lived in the world). He went out into the world and he was not so old when he learned the skills of thieving to get himself food and money.
When the years passed and Manox grew stronger, he got into an army, it was an army full of mercenaries of all kinds of
races (he was around 115 years old at that moment, he learned some fighting skills there). He liked it so much that he became a mercenary and fought many wars (with and against hobgoblins, orcs, gnomes etc.). he learned the languages of those races while listening to them and working with them (this was usefull because some of them didn't know the common language). He used the knowledge he had about other races languages to spy on them, this was very handy for his superiors (the could learn the tactic of the other army this way).
After a long time he decided he didn't want to be a mercenary anymore and went out into the world to see what it could do for him.
Een hele korte samenvatting van de charactersNaam: Dura Iluve
Race: Elf
Age: 83
Geslacht: Man
Lengte: 1m56
Gewicht: 54kg
Huidskleur: Blank
Haarkleur: een lichte vorm van donkerblond
Class: Wild mage
Primary Stats
Strenght - gemiddeld
Health - iets onder gemiddeld
Dexterity - iets boven gemiddeld
Balance - gemiddeld
Perception gemiddeld
Beauty - boven gemiddeld
Charisma - iets boven gemiddeld
Wisdom onder gemiddeld
Willpower - onder gemiddeld
Intelligence - zwaar boven gemiddeld
Weapon Proficiencies
Staff
Sling
Nonweapon Profciencies / Traits
Reading / writing
Animal Lore
Etiquette
Riding
Healing
Glibness
Empathy
Disadvantages
Lazyness
Talisman
Naieviteit (zie description)
Languages
Elf , Common
Inventory
The usual stuff: kleding, een paar torches, een paar dry rations, en zon 50 ft rope.
Verder heeft hij als mage natuurlijk geen spellbook bij zich, omdat we een froee-form magic systeem gebruiken, en hij heeft verder zn talisman die hij op zn eerste verjaardag als volwassene van z'n ouders heeft gekregen, deze hangt onder zijn kleding om zn nek.
Description:
Dura Iluve is een jonge, goed uitziende, maar vrij naieve wild mage. Hij is geboren in een erg rijk gezin. Hij hoefde nooit iets te doen wat hij niet wilde en hij is daarom erg lui en naief geworden. Alles wat hij maar wilde werd voor hem gedaan en hij heeft nooit echt gemerkt hoe hard de wereld is.
Anderen hebben niet altijd door dat hij zo naief is, dit komt omdat door zijn gladde praatjes, en omdat hij mensen op de een of andere manier vrij aardig kan aanvoelen, Maar bij een serieus gesprek valt hij vrijwel meteen door de mand.
Zijn ouders hebben altijd geprobeert om hem dingen te leren zodat hij wat waard zou zijn in de maatschappij. Maar aangezien hij toch altijd kreeg wat hij wilde had hij geen enkele motivatie om wat dan ook te leren. Hij ging liever wat in het bos wandelen met wat vrienden om bijvoorbeeld wat wilde dieren proberen te raken met zijn sling.
Toen hij dit op een dag met een aantal vrienden ging doen, werd een van hen aangevallen door een groot katachtig wezen.
De jongen overleefde het voorval, maar het zou de kijk van Dura Iluve op dingen voor altijd veranderen. Voortaan schoot hij niet meer op dieren, maar probeerde hij ze juist te begrijpen, en z'n ouders kregen hem zelfs overtuigd om healing te leren. voor als je nog eens ooit in zo'n situatie terechtkomt, zeiden ze.
Al op jonge leeftijd was hij erg geinteresseerd in magie. Er was een mage die regelmatig bij zn ouders langskwam, en die mage die kon het erg goed met de jongen vinden. Hij mocht nooit wat van z'n ouders, en het langskomen was vaak het enige leuke in de week, die mage deed dan wat truukjes, en Dura besloot dat hij dat later ook wilde doen.
Zijn ouders vonden dit geen enkel probleem (ze waren al blij dat hij IETS deed), en toen hij wat ouder werd begon hij aan zijn opleiding tot mage.
Hoewel hij voor het eerst in zn leven ECHT iets wilde, was hij toch vrij lui. Hoewel het een slimme jongen is, kon hij zich gewoon niet lang genoeg concentreren, en zijn opleiding tot mage liep op niks anders dan een paar mislukkende cantrips, een paar altijd-missende magic-missiles, en verder niks.
Teleurgesteld trok hij zich weken lang terug in zijn kamer. Aangezien z'n ouders dit ook niet echt ideaal vonden zijn ze met de wizard die hem les gaf gaan praten, en op de dag dat hij volwassen werd kreeg hij van z'n ouders een talisman.
Dura Iluve wist niet wat voor talisman dit ding was, maar altijd als hij het ding om zn nek had gingen al zijn mage-activiteiten een stuk beter.
Maar omdat hij nogsteeds niet echt de concentratie kon opbrengen om echt te leren, gebruikt hij een wat andere manier van spellcasten. Hij onthoudt niet echt de manier om de spell te casten, maar meer het gevoel erbij. Op deze manier kreeg hij het voor elkaar om zijn opleiding tot mage te voltooien.
Op deze manier kan hij het grootste deels van de spells prima casten, maar er gaat nogal vaak iets fout en de resultaten zijn vaak onvoorspelbaar.
Van de talisman is weinig bekend. Alles dat Dura Iluve weet is dat hij geen spells meer kan casten als hij zn talisman niet bij zich heeft.
Maar ofdat het ding magisch is, of dat het effect puur psychologisch is, geen idee.
Door Lord Daemon in elkaar gezette voorlopige Skill en School-lijst, eigenlijk moet je die zelf nog even maken en dan edit ik deze post:
Magic:
Conveyance: **
Divination: *
Enchantment: **
Illusion: **
Invocation: ***
Mental:
MetaMagic: *
Obliteration:
Duration: **
Area: ***
Range: ***
Resistance: *
Intricacy:*
Penetration: **
Control: *
Artistry: **
Spell Points: 60
Qua Wild Magic:
Een Power 1 spell heeft 5% kans om te resulteren in een Wild Surge.
Een Power 2 spell heeft 10% kans om te resulteren in een Wild Surge.
Een Power 3 spell heeft 20% kans om te resulteren in een Wild Surge.
Als Dura onder de 30 spell point komt na het casten van een spell komt er 5% bij. Als hij onder de 15 spell points komt komt er zelfs 10% bij (niet cumulatief). De maximale kans op een Wild Surge is dus 30%.
Wild Surges worden door de GM gerold op een bizarre chart met 10.000 (ja, het zijn er toch 10.000, niet 1000, Psyflash) Wild Surges. Ik zal even random rollen en er 5 posten om een idee te geven.
5931 Target loses one hit point per hour (Die pas ik dan wel aan aan een hitpointloos systeem.)
0967 Caster gains the friendship of the ruler of a major country
5564 Target is accompanied by the clip-clop of coconut shells (Wat een koele verwijzing!)
3161 Casters principal weapon seems to detect evil everywhere
1208 Caster is immortal, but has a fatal weakness (ie., cannot move)
Nou ja, en zo zijn er dus 10.000.De spell zelf zal in het algemeen dan verder niet werken. Misschien dat ik invoer dat je 40% kans hebt op een vreemde verandering in je spell en 60% kans op een echte Wild Surge of zo, daar moet ik nog even over nadenken.
Haldir is een ranger die in zijn eentje een eeuwenoude ranger-orde is. Orsuros is een fighter/mage die gevlucht is uit een crimineel circuit. Jimmy is een jongetje dat te vondeling is gebracht bij magiers, die later zijn uitgemoord. Aratene is een paladin geworden nadat zijn elvendorp was uitgemoord door orcs. Daemia is een rogue die wraak wil nemen op de Griffioen die haar vader heeft gebutst. Xanatus is een nihilistische priester wiens roeping bij literatuur ligt. Manox is een ex-huurling die ooit is weggegaan bij de elven omdat hij ze te arrogant vond. Dura is een lui persoon die met behulp van een amulet nu toch een Wild Mage is geworden.
Hoe de characters bij elkaar zijn gekomen
Haldir en Jimmy leefden maanden in de Forest of the Unicorn, waar Haldir's roeping lag. Af en toe komen ze de grote stad Alniras in om spullen in te slaan, het laatste nieuws te horen, en te drinken in Haldir's favoriete kroeg, "de lachende ork". Als zij op een mooie zomerdag daar een biertje aan het nuttigen zijn valt Jimmy's oog op een prachtige, hoewel kleine, vrouw in strakke zwarte kleding. De vrouw begeeft zich naar Jimmy en Haldir toe, en vraagt hen of zij haar misschien kunnen helpen met het slachten van een griffioen - Jimmy zegt haar, nogal haperend, dat zij dan maar bij hen moet komen strijden voor een betere wereld, tegen al het gruwelijke en kwade. Haldir knikt zachtjes, en na een kort gesprek stemt Daemia toe.
In een ander gedeelte van de stad zitten Xanatus en Dura met elkaar te praten in een kleine bibliotheek die zich vooral specialiseert in teksten over magie. Dura had in een van zijn weinige buien van activiteit besloten om zich maar weer eens in te lezen in bepaalde technische details van het enchanten van metalen, toen hij werd aangesproken door een man in een zwarte vest met een zwarte kap, die hem vroeg wat het beste boek was wat hij ooit gelezen had. Hoewel Dura de man, die zich voorstelde als Xanatus, nou niet direct een vertrouwenwekkend persoon vond probeerde hij hem toch te helpen door een aantal interessante boeken te noemen - hij had ze dan weliswaar niet helemaal gelezen, dat koste zoveel tijd, maar hij had ze vluchtig doorgebladerd en ze zagen er wel tof uit. Van het een kwam het ander, en Xanatus en Dura raakten in een gesprek verwikkeld over de authenticiteit van de werken van de tovenaar Xartharos; Dura vind het vanzelfsprekend dat deze allemaal echt zijn en probeert deze overtuiging tegenover de meer realistische Xanatus te verdedigen.
Orsuros zoekt ondertussen wnahopig naar mensen die hij kan vertrouwen. Hij wil eigenlijk niet te lang in Alniras blijven, maar hij gaat niet weer in zijn eentje op pad. Als hij door een park loopt ziet hij een man met het wapen van de Heilige Orde van Gaia op zijn schild die een eekhoorntje aan het aaien is. Verbaasd en ge-intrigeerd loopt Orsuros op hem af en vraagt hem of er hier veel eekhoorntjes zijn. De man stelt zich voor als Aratene, en zijn eekhoorntje als Vicelle. Hij vertelt dat het eekhoorntje al vele, vele jaren bij hem is en zijn trouwe vriend is. Bevreemdend, maar Orsuros is er niet een om gezelschap meteen af te stoten - hij vraagt de paladijn over zijn leven, en die begint een verhaal te vertellen waarin de woorden 'ork' en 'wraak' dominant zijn. Dan wordt hij plotseling in de rede gevallen door een langslopende man met een boog op zijn rug en een zwaard aan zijn zijde die Aratene vraagt of hij ook maar enig idee heeft hoe een ork-samenleving eruit ziet. Aratene begint een gigantisch verhaal op te hangen over allerlei gruwelijkheden, maar raakt in een verhitte discussie met de man, die Manoz heet en stug volhoudt dat orks helemaal zo erg niet zijn. Dit brengt Aratene er eindelijk toe te roepen: "Nou, IK zal altijd tegen het kwaad blijven vechten!"
Haldir, Jimmy en Daemia besluiten ondertussen om terug te gaan naar de Forest of the Unicorn. Terwijl ze door de stad lopen horen ze plotseling een man uitroepen "Nou, IK zal altijd tegen het kwaad blijven vechten!" Daemia loopt naar het drietal toe waar de man toe behoort, en Jimmy en Haldir volgen haar - de eerste onmiddellijk, de tweede met een zucht. De twee groepen raken aan de praat omtrent hun morele normen (waarbij Haldir en Orsuros zich op de achtergrond houden en het praten overlaten aan de anderen - met name Jimmy praat veel in zijn pogingen om indruk te maken op Daemia). Uiteindelijk besluiten ze allen, omdat ze toch niets beters te doen hebben, een avondmaal te nuttigen in een restaurantje ergens in de binnenstad dat zich specialiseert in visgerechten.
Dura heeft Xanatus inmiddels ook uitgenodigd voor een maal in datzelfde restaurant - hij heeft honger, hij heeft geld zat en met Xanatus praten over boeken is boeiender dan ze lezen. Als ze met z'n tweeen daar aankomen zitten er zomaar mensen aan zijn favoriete tafel! Hij loopt ernaar toe om te vragen of ze misschien ergens anders zouden willen gaan zitten, als zijn oog valt op een zeer mooie vrouw die erbij zit, gekleed in strakke zwarte kleding. Dura hangt snel een verhaal op over dat zij aan zijn tafel zitten, maar dat hij mensen die aan zijn tafel zitten altijd uitnodigt voor een diner en dat alles wat zij eten dus voor zijn rekening is - en daarbij nodigt hij zichzelf en Xanatus uit om aan dezelfde tafel te gaan zitten. Enigszins overrompeld besluiten de andere leden van het gezelschap dat nog 2 onbekenden erbij een kleine prijs is voor een gratis maal, en er ontstaat zelfs een vrolijke sfeer.
Hoe gaan we spelen?
Er komt waarschijnlijk een pagina waarop we een dobbelsteen kunnen gaan gooien - zolang die er nog niet is doen we het zonder. Ok, wat is de bedoeling, wat mogen jullie en wat mag ik? Ten eerste is het nuttig om redelijk veel op te schrijven in iedere post die je zet. Bij een forum schiet het niet op als je een zin zegt in een gesprek, en vervolgens wacht tot de ander een zin post - etcetera. Er zijn twee manieren om een gesprek met iemand te voeren. De eerste, en waarschijnlijk minst gebruikte, is om via ICQ of IRC of iets dergelijks een 'in-game' gesprek te voeren met degene die de character speelt waarmee je wilt praten. Vervolgens post je dit gesprek. Dit is niet altijd handig, maar voor een erg belangrijk of controversieel gesprek wel een goede methode. De tweede mogelijkheid is om het meer te doen in de richting van het bovenstaande verhaal dat ik gepost heb. Zorg dat er in een post van jou echt wat gebeurt - dus niet simpelweg "He, hoe gaat het ermee?", maar "Dura loopt naar Jimmy toe en begint een gesprek over koetjes en kalfjes. Vanwege zijn naiviteit is hij de enige van de groep die niet doorheeft dat Jimmy ook verliefd is op Daemia, en daarom brengt hij op een bepaald moment het gesprek op Daemia en vraagt hij Jimmy of hij denkt dat Daemia ook verliefd is op hemzelf (Dura dus)." - dat is het perfecte moment om de speler van Jimmy verder te laten gaan natuurlijk.
Tot zover gesprekken met PCs. Voor gesprekken met NPCs geldt ongeveer hetzelfde - als het echt een heel belangrijk gesprek is mag je het met mij voeren op ICQ, of mij vertellen at je ongeveer wilt zeggen en dan bouw ik er een verhaaltje van. Bij een midner belangrijk gesprek doe je hetzelfde wat ik hierboven voorstelde in het gesprek tussen Dura en Jimmy. Je mag ook zelf NPCs ten tonele voeren, zolang dat redelijk is. Die staan onder mijn controle, maar als ze niet te belangrijk zijn mag je ze ook zelf spelen. Een voorbeeld - je character probeert iets te stelen, maar de winkelier ziet dat en rent kwaad achter de character aan die nog net weet weg te duiken in een steeg en de woedende winkelier van achter een kist gadeslaat terwijl die vorbij komt rennen. Dit mag je best allemaal zelf schrijven.
Gevechten met PCs - doe je best om die te voorkomen. Komen ze toch, dan lijkt het me het handigst ze via IRC of ICQ uit te vechten met mij erbij.
Gevechten met NPCs geldt ongeveer hetzelfde voor als voor gesprekken met NPCs. Je gaat no way de super machtige wizard dood slaan zonder dat ik eraan te pas kom, maar in een bargevecht mag je best zelf het voortouw nemen. Gooi bijvoorbeeld een d20, en bepaal de uitkomst aan de hand van de rol - hoe hoger hoe beter.
Voor andere acties en zo geldt ook: neem zelf wat initiatief. Ik ben er niet 24/7. Jullie mogen meewerken in het scheppen van de wereld. Wil je naar een kruidenvrouwtje? Verzin dan zelf een steegje met een klein winkeltje waar een oud vrouwtje - etcetera, etcetera. Je gaat je gang maar. Geef jezelf geen vette bonuses zonder mijn toestemming (He, ik vind een zwaard +3 op straat! leidt gegarandeerd tot een heftige retail mijnerzijds
Nog een ding. Je mag eventueel ook tegen elkaar enigszins als GM optreden. Als ik er niet ben en jij bent zelf niet betrokken in een situatie waarin andere characters wel betrokken zijn mag je best een beetje las GM optreden. Opnieuw is 't niet de bedoeling dat je vette items gaat uitdelen of een andere character ineens laat sterven of tot koning kroont, maar als de continuiteit erbij gebaat is mag je best een beetje ingrijpen. Ik vertrouw op jullie volwassenheid.
Nou, ik heb er zin in! Laten we er met z'n allen wat van maken.
Ik gooi jullie nu even in het diepe - dat wil zeggen, zonder quest mijnerzijds. De belangrijkste reden hiervoor is dat het al kwart over twallf is geweest en ik ga slapen.
Dan verklaar ik hierbij deze campaign geopend.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?