Hi allemaal,
Ik merk dat ik even mijn verhaal kwijt moet, en ik ben benieuwd wat jullie zouden doen in deze situatie.
Sinds begin dit jaar werk ik bij een zorginstantie. Ik werk met jonge kinderen met autisme/ontwikkelingsachterstand. Nadat ik in februari 2 weken ben uitgevallen door de griep, is er iets compleet omgeslagen in de werksfeer. Er wordt continue achter mijn rug om geroddeld, wat ik via via te horen krijg. Inmiddels heb ik ook zelf een aantal dingen gehoord. In het begin heb ik de collega's aangesproken en verteld dat ik het fijn zou vinden als zij mij benaderen als er wat is. Hierna is het van kwaad tot erger geworden, met als gevolg onwijze stress. Het neigt naar pesten.
Hierop heb ik mijn baas gemaild met de vraag om de tafel te kunnen. Hier heeft zij nooit op gereageerd. Toen de pesterijen uit de hand liepen heb ik ook de verzuimafdeling ingeseind over de lichamelijke klachten die ik toen ervaarde (slapeloze nachten, extreem vermoeid, flauwvallen, maag darm klachten, veel huilen en ik sloot mij ook privé compleet af.
Een paar weken later nogmaals mijn baas ingeseind dat ik met spoed een gesprek wil, omdat het mijn functioneren ernstig belemmerde. Een collega die alles ziet en hoort gebeuren sloot hierbij aan, om haar kant te vertellen. Mijn baas heeft 0 gehoor gegeven aan de situatie en alleen maar over ons heen gepraat. Een oplossing kwam er niet.
Een maand geleden kwam mijn breekpunt. Ik barstte in het openbaar in huilen uit, en ik kon nergens meer van genieten. Hierop heb ik mijn baas gebeld en mij toen voor 1 dag ziekgemeld, en uitgelegd dat ik mij mentaal en fysiek ziek voelde door de situatie op de werkvloer. Hierop mocht ik eindelijk voorbeelden geven, waar zij van leek te schrikken. Ik heb aangegeven een gesprek te willen met de bedrijfsarts. Helaas werd er na deze noodkreet nog steeds geen actie ondernomen.
Inmiddels was ik druk aan het solliciteren, gezien ik mijn vertrouwen in het bedrijf compleet kwijt ben. Gelukkig ben ik aangenomen per 1 juli bij een ander bedrijf en is mijn ontslag bij mijn huidige werkgever ingediend. We hebben toen afgesproken dat ik mij afzijdig zou houden van collega's om het zo dragelijk mogelijk te maken (alleen lunchen, er sochtends niet bij zitten en mij niet meer). Dezelfde dag kwam mijn baas nog naar mij toe dat de afspraken het ongemakkelijk maakte voor andere collega's.
Inmiddels een week verder heb ik een breekpunt bereikt. Ik slaap slecht, ben oververmoeid, prikkelbaar, huil veel, en voel mij ziek. Ik heb mij vandaag dus ziek moeten melden, en wederom gevraagd naar de bedrijfsarts. Mijn baas heeft mij toen kwaad opgebeld dat het in mijn hoofd zat, dit werkweigering is en hoe ik het in mijn hoofd haalde. Voet bij stuk gehouden dat zij daar niet over oordeelt, maar een bedrijfsarts dit mag doen. Nu heeft zij een spoedconsult ingepland (weet nog niet wanneer) bij de bedrijfsarts en haar verhaal bij de regiodirecteur gelegd hebben. Daar geeft zij aan dat zij mij oh zo goed geholpen heeft en vindt dat ik werk weiger en grenzen over ga. Aanstaande maandag om 08:00 heb ik het gesprek met de regiodirecteur, mijn man gaat mee. Ik heb geen idee wat de insteek is van het gesprek, maar heb wel al mijn "bewijzen" verzameld. De bedrijfsarts heb ik nog niet kunnen spreken voorafgaand het gesprek met de regiodirecteur.
Sorry voor mijn hele lap tekst, ik moest het echt even kwijt.. wat denken jullie?
Ik merk dat ik even mijn verhaal kwijt moet, en ik ben benieuwd wat jullie zouden doen in deze situatie.
Sinds begin dit jaar werk ik bij een zorginstantie. Ik werk met jonge kinderen met autisme/ontwikkelingsachterstand. Nadat ik in februari 2 weken ben uitgevallen door de griep, is er iets compleet omgeslagen in de werksfeer. Er wordt continue achter mijn rug om geroddeld, wat ik via via te horen krijg. Inmiddels heb ik ook zelf een aantal dingen gehoord. In het begin heb ik de collega's aangesproken en verteld dat ik het fijn zou vinden als zij mij benaderen als er wat is. Hierna is het van kwaad tot erger geworden, met als gevolg onwijze stress. Het neigt naar pesten.
Hierop heb ik mijn baas gemaild met de vraag om de tafel te kunnen. Hier heeft zij nooit op gereageerd. Toen de pesterijen uit de hand liepen heb ik ook de verzuimafdeling ingeseind over de lichamelijke klachten die ik toen ervaarde (slapeloze nachten, extreem vermoeid, flauwvallen, maag darm klachten, veel huilen en ik sloot mij ook privé compleet af.
Een paar weken later nogmaals mijn baas ingeseind dat ik met spoed een gesprek wil, omdat het mijn functioneren ernstig belemmerde. Een collega die alles ziet en hoort gebeuren sloot hierbij aan, om haar kant te vertellen. Mijn baas heeft 0 gehoor gegeven aan de situatie en alleen maar over ons heen gepraat. Een oplossing kwam er niet.
Een maand geleden kwam mijn breekpunt. Ik barstte in het openbaar in huilen uit, en ik kon nergens meer van genieten. Hierop heb ik mijn baas gebeld en mij toen voor 1 dag ziekgemeld, en uitgelegd dat ik mij mentaal en fysiek ziek voelde door de situatie op de werkvloer. Hierop mocht ik eindelijk voorbeelden geven, waar zij van leek te schrikken. Ik heb aangegeven een gesprek te willen met de bedrijfsarts. Helaas werd er na deze noodkreet nog steeds geen actie ondernomen.
Inmiddels was ik druk aan het solliciteren, gezien ik mijn vertrouwen in het bedrijf compleet kwijt ben. Gelukkig ben ik aangenomen per 1 juli bij een ander bedrijf en is mijn ontslag bij mijn huidige werkgever ingediend. We hebben toen afgesproken dat ik mij afzijdig zou houden van collega's om het zo dragelijk mogelijk te maken (alleen lunchen, er sochtends niet bij zitten en mij niet meer). Dezelfde dag kwam mijn baas nog naar mij toe dat de afspraken het ongemakkelijk maakte voor andere collega's.
Inmiddels een week verder heb ik een breekpunt bereikt. Ik slaap slecht, ben oververmoeid, prikkelbaar, huil veel, en voel mij ziek. Ik heb mij vandaag dus ziek moeten melden, en wederom gevraagd naar de bedrijfsarts. Mijn baas heeft mij toen kwaad opgebeld dat het in mijn hoofd zat, dit werkweigering is en hoe ik het in mijn hoofd haalde. Voet bij stuk gehouden dat zij daar niet over oordeelt, maar een bedrijfsarts dit mag doen. Nu heeft zij een spoedconsult ingepland (weet nog niet wanneer) bij de bedrijfsarts en haar verhaal bij de regiodirecteur gelegd hebben. Daar geeft zij aan dat zij mij oh zo goed geholpen heeft en vindt dat ik werk weiger en grenzen over ga. Aanstaande maandag om 08:00 heb ik het gesprek met de regiodirecteur, mijn man gaat mee. Ik heb geen idee wat de insteek is van het gesprek, maar heb wel al mijn "bewijzen" verzameld. De bedrijfsarts heb ik nog niet kunnen spreken voorafgaand het gesprek met de regiodirecteur.
Sorry voor mijn hele lap tekst, ik moest het echt even kwijt.. wat denken jullie?