Ik heb geen ervaring met het gerechtelijke traject, maar tegelijk vraag ik me af in hoeverre je de stappen bij vaststelling kinderalimentatie volgt.
Laat ik voorop stellen, het heeft niets te maken met het geven van zeg 10% van jouw inkomen aan je ex. Het gaat voor 100% over de kinderen niet om jou of jouw ex.
Stap 1: Op basis van de financiële situatie voor de scheiding wordt kinderbehoefte bepaald, dit gaat op basis van netto gezinsinkomen inclusief kindgebonden budget. (zeg voor het gemak 1000 euro/maand)
Behoeftetabel
Stap 2: Nu zijn er twee gezinnen (jij en je ex apart) en voor beide kanten wordt gekeken naar de draagkracht om bij te dragen aan het kindgebonden budget. In geval van een ex partner in de ziektewet zit, wordt haar draagkracht op praktisch nul gezien (in de praktijk is dat vaak iets van 50 euro/maand).
Stap 3: Het doel van de kinderalimentatie berekening is dat je kinderen het bij jou evengoed hebben als bij je ex.
Stap 3a: Jouw draagkracht is waarschijnlijk een stuk hoger, en alle draagkracht die jij hebt gaat dan eerst naar het onderhouden van je kinderen. Dus de eerste 950 euro per maand aan draagkracht (zolang je ex in de ziektewet zit) zal in dit rekenvoorbeeld naar kinderalimentatie gaan.
Stap 3b: Niet het hele bedrag van de kinderbehoefte gaat hierbij naar je ex. Dit hangt dan weer vooral af van de zorgverdeling. Want jullie zullen vrijwel altijd beide kosten maken voor de kinderen. Hiervoor zijn vaste percentages:
15% bij één dag per week.
25% bij twee dagen per week.
35% bij co-ouderschap (minimaal drie dagen per week).
Stap 3c: Ervan uitgaande dat jouw inkomen niet veranderd is sinds de scheiding, bezit jij waarschijnlijk onvoldoende draagkracht om die 950 euro/maand in dit rekenvoorbeeld bij te dragen, maar wat de overheid vindt dat jij kan missen, is wat jouw bijdrage in de kinderbehoefte worden. Dit zou zomaar 650 euro/maand kunnen zijn bijvoorbeeld.
Stap 3d: In dit getallen voorbeeld is er dus 300 euro/ maand te weinig draagkracht. Ook deze pijn wordt vervolgens in lijn met het doel verdeeld over beide gezinnen (bij beide ouders hebben de kinderen het ongeveer evengoed).
Stap 4: Conclusie in bovenstaande rekenvoorbeeld zou dan zijn:
- Er was een kindbehoefte van 1000/maand
- Waarbij jij 150 euro/maand nodig had (15% zorgkorting)
- Je ex 850/maand nodig had
Er is alleen maar 700/maand beschikbaar, dus 300/maand tekort.
- Dus bij beide gezinnen 150 euro/maand minder dan de behoefte
- Hierbij zou jij dan bijvoorbeeld 0/maand krijgen en je ex 700, waarvan jij dan 650 euro/maand moet betalen.
Dit is alleen voor de periode dat je ex in de ziektewet zit, daarna zal er dan een nieuw sommetje gemaakt moeten worden. Of er dan veel veranderd is de vraag, dit hangt ervan af in hoeverre er meer inkomen beschikbaar komt. Na de kinderalimentatie en bij voldoende draagkracht gaat daarna nog een discussie lopen over partneralimentatie. Maar zolang jullie samen niet significant meer gaan verdienen is daar al snel te weinig draagkracht voor. (de behoefte bij twee huishoudens is ongeveer 120% van het inkomen 1 huishouden)
TLDR: Wanneer een van de partners, na een scheiding met kinderen, significant minder gaat verdienen krijgen beide partners het financieel zwaar. Want de overheid legt in beginsel de consequenties van de 'keuze' van de partners om te scheiden bij de partners neer, ten gunste van de kinderen en daarbij andere belastingbetalers zoveel mogelijk te ontzien.
Make it fool proof and someone will make a better fool.