dit is dezelfde narratief (maar dan omgekeerd) wat rond ging over destijds de 'blue wave'. Ik denk dat het belangrijk is om het woord 'wave' als een immense stretch te zien, dit gaat veelal om relatief kleine verschillen die 'in the end' bepalen of de democraten of de republikeinen een nipte meerderheid krijgen in het congress en op andere posities.
In dit artikel:
https://edition.cnn.com/2...s-what-matters/index.html
is er nog een take-away over de impact van early voting op polls, maar vooral dat je, vooral als democratische partij, een recordopkomst nodig hebt in veel staten om er iets van te maken. Voterrestrictions maken dit moeilijker en moeilijker.
Zie ook
https://en.wikipedia.org/...ghts_in_the_United_States waar je een stukje historie hebt over wie mag stemmen, maar ook enkele 'funky' wetgevingen die heel veel mensen hun stemrecht ontnemen. Een opmerkelijke is bv. dat mensen met een strafblad in sommige staten niet mogen stemmen, de rest van hun leven niet. Behalve als de gouverneur van de staat je alsnog toestemming daarvoor geeft (bedenk dat als dit een republikein is, hij mogelij kgeen enkele trek heeft te veel mensen te laten gaan stemmen. Hij is de facto actief zijn eigen stemmers aan het selecteren).
Dakloos? In essentie in zekere zin slachtoffer van socio-economische omstandigheden (en afhankelijk van sociale stelsels): in veel staten kun je vergeten om te kunnen gaan stemmen. Je bent dus politiek gezien compleet niet vertegenwoordigd, je kunt niet stemmen op vertegenwoordiging.
https://www.pewresearch.o...-of-many-other-countries/
Ook nog een interessante: het opkomstpercentage. Dit was niet bepaald heel indrukwekkend als je het afzet tegen andere landen. Het gaat heel bedenkelijk worden als je het stuk ziet over 'voter registration' en hoe het per staat is geregeld, met name welke staten je zelf actief mag gaan kijken om geregistreerd te wordne om te kunnen gaan stemmen. Men werkt de opkomst op die manier actief tegen door maar hobbels op de weg te blijven gooien.
Wat me echter de meeste zorgen geeft, is de opkomst van Trumps loyalisten in die verkiezingen. Deze mensen gaan heel wat stappen verder nog in het eroderen van een al zeer wankel democratisch systeem: bij de vorige presidentsverkiezingen bleek simpelweg het niet willen erkennen van een uitslag geen enkel moreel probleem te zijn. Men had destijds nog niet de politieke macht om hier iets mee te doen, maar dat zou zomaar kunnen veranderen met deze verkiezingen, want naast de in het oog springende 'zetels', plakt men vaker ook stemmen voor specifieke functies vast hieraan en die zijn van belang voor verdere verkiezingen.
Ik deel dus het optimisme niet van Simon Rosenberg zijn tweet/analyse.