Na een drukke werkweek ben ik er vanochtend goed voor gaan zitten om de laatste drie afleveringen te kijken.
Mijn afdronk na de laatste aflevering blijft toch die van het einde van een goed boek. Melancholisch dat het voorbij is en onder de indruk van het gevoel dat de serie mij geeft. Ontroerend op momenten en verdrukkend op andere.
De familie aflevering heb ik doorheen gezapt, dit had van mij niet zo uitgebreid gehoeven. Het draagt bij aan de historie maar had van mij geen 45 minuten hoeven duren.
In het kort: seizoen twee heeft het gevoel van seizoen één absoluut overtroffen.
Het is mooi hoe de makers het gevoel van druk en spanning in de keuken en horeca zo goed weten te vangen. Het brengt mij terug naar de tijd dat ik zelf aan de passe stond in een restaurant wat op hoog niveau(Gault millau 16 punten) kookte. Veel herkenning en bevestiging van wat ik daar voorbij zag komen.