Brent schreef op maandag 20 december 2021 @ 14:02:
[...]
Dat is een perfect voorbeeld van hoe het belastingstelsel deze ongelijkheid realiseert. De vraag is dus, waarom passen we dat stelsel niet aan zodat het geen vanzelfsprekende keuze wordt? Want uiteraard doe je het onder die regels zo.
Belastingstelsel? Volgens mij betalen we allemaal ongeveer hetzelfde percentage... tenzij @
HansvDr een B.V. constructie heeft en uit laat betalen met dividend, wat ik niet geloof omdat hij het af moet doen met een robotstofzuiger
Of doel je op de kinderopvang? Want dat is bij ons ook een factor geweest in de verhouding betaald werk vs thuis blijven en zorgen. En daar zijn haar "goedkope uren" wel een factor in geweest, plus dat het haar fijn leek om voor ons zoontje te zorgen.
Maar ook hier zaten weer overtuigingen achter zoals "een
goede moeder zorgt voor haar kind". Deze overtuigingen worden ingeprint vanuit onze cultuur/opvoeding en kun je maar beter vroeger dan later los laten omdat ze niet goed zijn voor je eigen welzijn.
Nu ik zo verder de reacties lees begint mij het gevoel te bekruipen dat de klacht helemaal niet gaat over "te weinig tijd", maar een gemis aan wat anders waar geen tijd voor is. En wat is "wat anders" dan? Rust? Zelfontplooing? Flow? Variatie? Eigenwaarde? Controle?
Als je de tijd zou hebben, waar zou je deze dan aan besteden? Welk gat ga je vullen? Of denk ik dan weer te mannelijk, dat tijd effectief besteed moet worden? (oh shit, ik ben aan het efficientie-denken)
[/ramblings]
Ik kom dan toch weer terug op mijn eerdere punt: sturen/focus op "vrije tijd" als metric is symptoombestrijding. De kern zit 'm in de invulling en kwaliteit van die tijd zoals ook
in het SCP stuk staat.
In datzelfde stuk, hoofdstuk 3 vanaf pagina 57, de grootste negatieve factor bij vrije tijd voor vrouwen is de versnippering wat kan duiden op een gemis aan flow.
Daarbij is er een significante onbalans wbt kindgebonden vrije tijd wanneer er een kind van 0-3yr is (pagina 67). ~10 uur per week. Maar puur kijkend naar de uren is het verschil niet zo groot.
Hoofdstuk 4 is dan weer interessant want dat gaat over "emotion work" en het onderhouden van de emotionele welzijn van het gezin. Helaas zonder statistieken. Blijkbaar (en herkenbaar) komt dat veelal op het bordje van vrouwen te liggen, en vraagt dat veel energie. Maar ook hier lees ik weer verschillende overtuigingen zoals "de ideale moeder zijn".
Ik licht deze er uit de conclusie uit 6.4, p112:
Kortom, de in tijds-bestedingsonderzoek veel gehanteerde indicaties van de kwaliteit van de vrije tijd blijken
in ons onderzoek niet of nauwelijks samen te hangen met de ervaren tijdsdruk. Dat geldt echter wel voor emotion work, dat de vrije tijd behoorlijk blijkt te kunnen belasten. Vrouwen voelen de zorg voor het welzijn van anderen zwaarder dan mannen, en kunnen die zorg ook in hun vrije tijd niet loslaten.
"Verantwoordelijk voelen voor het (emotionele) welzijn van anderen" is een thema dat ik tijdens mijn coaching-opleiding, en ook hier thuis, regelmatig terug heb zien komen. Mijn beeld daar bij is dat "belangrijk vinden dat" prima is, maar "verantwoordelijk voor" niet zo omdat je daarmee controle probeert te nemen over iets waar je weinig/geen controle over hebt.
Wanneer je toe probeert te leven naar een stereotype/ideaalbeeld, en dat werkelijkheid probeert te maken, is dat vaak een bodemloze put waar je maar energie in kunt blijven gooien.