Ouders bepalend voor loopbaan kind?

[unezra]

Lethalis schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 13:23:
[...]
Ik weet niet bij welke McDonald's jij komt, maar bij die van mij zijn er voornamelijk jongeren aan het werk. Dit lijkt me behoorlijk kwetsend voor de mensen die daar werken.

Persoonlijk zou ik het werk ook niet kunnen doen. Ze zijn daar behoorlijk druk in de weer vind ik.

Deze:
https://mcdonaldsrestaurant.nl/huis-ter-heide

Persoonlijk vind ik het alleen maar fijn dat daar werkelijk alles en iedereen door elkaar loopt en mensen daar worden ingezet, waar ze optimaal tot hun recht komen.

Ik zie niet wat daar kwetsend aan is.

Zelf zou ik ook liefst in een inclusieve wijk wonen, waar natuurlijk de mensen die niet zelfstandig kunnen wonen, in een woonvorm wonen die daar op is aangepast, maar wel gewoon tussen de rest van de mensen en niet compleet weggestopt.

[Metro2002]

Lethalis schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 09:48:
Op eigen risico ga ik nu op de aanleiding van dit topic reageren...


[...]

Hoi

In hoeverre heb jij last van het autisme? In hoeverre beperkt het jou in het dagelijkse functioneren?

Het beinvloed mijn leven best wel, snel last van omgevingsgeluid (tot aan hartkloppingen toe ) , vaak depressief of neerslachtig omdat ik véél te veel nadenk over wat er allemaal zou kunnen fout gaan en daardoor niet zo kunnen genieten van het moment en op sociaal gebied kan het ook allemaal wel een stuk beter. Je voelt je een alien in de maatschappij.

Het pesten is inderdaad kut, heb ik ook gehad... maar weet je ook hoe het is als je door jouw eigen ouders de grond in wordt getrapt?

Als jouw eigen vader steeds denigrerende opmerkingen tegen jou had gemaakt?

Dat komt veel heftiger binnen kan ik jou vertellen. Ik ben op school in elkaar getrapt en dat deed mij minder dan wanneer mijn pa weer een vervelende opmerking maakte.

Mensen uit je direct omgeving die je pesten zoals je eigen ouders is inderdaad nog een stap erger. Pesten in het algemeen zorgt in elk geval niet voor een al te beste hoeveelheid zelfvertrouwen en het kost jaren en jaren om dat weer enigszins terug te krijgen maar het blijft altijd in je achterhoofd spoken.

En daardoor heb je dus de survivor bias, die in dit topic eerder voorbij kwam. Jou is het wel gelukt jezelf te redden, dus vind je dat iedereen dat moet kunnen met de juiste inzet.

Ik zie helaas genoeg voorbeelden van mensen die in hun lot berusten maar ook genoeg mensen die ondanks alle tegenslagen in hun leven (ziektes, slechte jeugd etc) er voor blijven gaan. Doorzettingsvermogen en karakter zijn uiteindelijk veel bepalender voor waar je terecht komt dan je opvoeding of jeugd, daar ben ik van overtuigd.

Je kent mij... maar als ik geen whiz kid was geweest die uit zichzelf begon te programmeren, dan had ik geen nuttige skills gehad. Ik kan jouw werk bijvoorbeeld ook niet doen. Daar zou ik niet eens voor worden aangenomen. Dat vraagt sociale vaardigheden die ik niet bezit Met name op het gebied van conflicthantering etc.

1 gesprekje met een boze klant en de boel ontspoort...

Als programmeur heb ik vooral veel mazzel dat het een gevraagde functie is en werkgevers mij vrij veel slack geven, omdat het lastig is om makkelijk een andere programmeur te vinden, ook al vinden ze mij een rare snuiter.

Ik doe wel altijd mijn best, maar toch. Ik merk aan mezelf ook dat het "mezelf normaal voordoen" deel bij mij afbrokkelt naarmate ik ouder word. Ik heb daar de energie niet meer voor.

Doordat je bent gaan leren programmeren heb je wel je sterke punten nog beter gemaakt en je zwakke punten heb je ondervangen door een bepaalde baan te nemen die bij je past. Dat is ook een teken van doorzetten en niet bij de pakken neer gaan zitten. Als je je alleen maar had gefocussed op wat je niet kunt en niet op wat je wel kunt was je niet gekomen tot waar je nu bent gekomen.

Lethalis schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 12:06:
De beste programmeur is eigenlijk degene die het beste de eisen van de klant naar een werkend product kan vertalen. Communicatie, communicatie, communicatie.

Dat is de beste allround medewerker maar zeker niet de beste programmeur.

Ik ben absoluut niet zielig hoor. Alleen ASS is géén voordeel.

Ik ben ervan overtuigd dat jij een hele goede programmeur bent juist dóórdat je ASS hebt. Dat dat vervolgens ten koste gaat van andere zaken zoals social skills, tja dat is dan weer een nadeel.

[Lethalis]

Pingo76 schreef op vrijdag 4 juni 2021 @ 12:39:
Dat je voor die opmerkingen niet met de (virtuele) mattenklopper hebt gehad van mensen zonder migratie achtergrond, waarvan de opa's en oma' s misschien in de situatie zaten die jij benoemd verbaasd me enorm.

Ik heb zo ongeveer het hele topic ervoor door moeten spitten, omdat ik hem gemist had...

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 21:52:
[...]
Het liefst zou ik de politiek in gaan om Nederland te veranderen. Alleen het deurbeleid al doet mij denken aan de periode vlak voor de tweede wereldoorlog, toen waren joden de pineut, nu zijn het de laagopgeleiden.

Gast... serieus.

Het ironische is misschien nog wel dat die hele Jodenvervolging voortkwam of iig gevoed werd door jaloezie. Door gefrustreerde mensen zoals jij. Veel Joden waren relatief rijk tijdens een periode waarin veel mensen arm waren (na de eerste wereldoorlog). De haat werd snel gevoed in die tijd.

Pingo76 schreef op maandag 24 mei 2021 @ 22:17:
Situatie nu, ik ben 45 werk als klantenservicemedewerkster betaal mijn schulden af en ben aan de opleiding informatica aan de OU begonnen. Ga 8 juli mijn eerste examen doen.

Succes!

Ik zakte voor mijn eerste tentamen bij de OU, maar herpakte mezelf en heb daarna 8 vakken behaald met goede cijfers. Door zoveel mogelijk door te zetten. Helaas hield ik het niet enorm lang vol en deed ik er vrij lang over, maar heb wel een focusdiploma Bedrijfsprocessen en ICT op mijn naam staan en 4 vakken van WO Informatica (Java 1 en 2, object georiënteerd analyseren en ontwerpen, databases).

Heb er geen spijt van iig. Toch een hoop nuttige dingen geleerd.

[Lethalis]

Metro2002 schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 14:04:
[...]

Het beinvloed mijn leven best wel, snel last van omgevingsgeluid (tot aan hartkloppingen toe ) , vaak depressief of neerslachtig omdat ik véél te veel nadenk over wat er allemaal zou kunnen fout gaan en daardoor niet zo kunnen genieten van het moment en op sociaal gebied kan het ook allemaal wel een stuk beter. Je voelt je een alien in de maatschappij.

Mja vooral door dat eerste vraag ik mij ook af hoe je bepaald werk kunt doen. Ik vind telefoneren bijvoorbeeld heel lastig, omdat ik altijd alles door elkaar hoor. Ik moet mezelf zo ongeveer opsluiten in een aparte kamer om een nuttig gesprek te voeren aan de telefoon.

Als ik soms wat afwezig klink aan de telefoon, komt dat ook hierdoor. Ik heb het net iets te vaak gehad dat ik met iemand aan het bellen was en precies op dat moment collega's met elkaar in gesprek waren over iets... en dat ik dan dus gewoon volledig kwijtraak wat diegene aan de telefoon zegt.

Niet handig

Op sociaal gebied heb ik het zelf maar opgegeven. Aan de andere kant houdt mijn gezin mij druk genoeg bezig... wat voor mij soms ook vrij lastig is. Mijn dochter van 5 krijgt het al voor elkaar om mij volledig vast te laten lopen en ik gewoon niet meer weet wat ik moet zeggen of doen. Ze wordt op sociaal gebied langzamerhand te slim voor mij

Mensen uit je direct omgeving die je pesten zoals je eigen ouders is inderdaad nog een stap erger. Pesten in het algemeen zorgt in elk geval niet voor een al te beste hoeveelheid zelfvertrouwen en het kost jaren en jaren om dat weer enigszins terug te krijgen maar het blijft altijd in je achterhoofd spoken.

Yep. Ik blijf altijd het gevoel houden nergens bij te horen en niet geaccepteerd te worden.

Ook al probeer ik het niet altijd te laten merken, ook al doe ik amicaal, etc... in mijn hoofd is het 1 grote twisted teringzooi van achterdochtigheid en ellende. Wat voor een deel ook ervoor zorgt dat ik een soort "sociale angst" heb. Ik ben vaak niet op mijn gemak.

Nobody knows you when you're down and out...

Doorzettingsvermogen en karakter zijn uiteindelijk veel bepalender voor waar je terecht komt dan je opvoeding of jeugd, daar ben ik van overtuigd.

Het zijn alleen eigenschappen die niet in een vacuüm ontstaan.

Ik ben ervan overtuigd dat jij een hele goede programmeur bent juist dóórdat je ASS hebt. Dat dat vervolgens ten koste gaat van andere zaken zoals social skills, tja dat is dan weer een nadeel.

Ik ben daar zelf dus niet zo van overtuigd, omdat anderen met ASS het bijvoorbeeld niet kunnen. Maar ook omdat er hele goede programmeurs zonder ASS zijn.

[unezra]

Lethalis schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 14:56:
[...]
Mja vooral door dat eerste vraag ik mij ook af hoe je bepaald werk kunt doen. Ik vind telefoneren bijvoorbeeld heel lastig, omdat ik altijd alles door elkaar hoor. Ik moet mezelf zo ongeveer opsluiten in een aparte kamer om een nuttig gesprek te voeren aan de telefoon.

Als ik soms wat afwezig klink aan de telefoon, komt dat ook hierdoor. Ik heb het net iets te vaak gehad dat ik met iemand aan het bellen was en precies op dat moment collega's met elkaar in gesprek waren over iets... en dat ik dan dus gewoon volledig kwijtraak wat diegene aan de telefoon zegt.

Niet handig

Realiseer je dat je daarin niet de enige bent en dat het in mijn beleving weinig met ASS te maken heeft. Heel veel mensen herkennen dat in meer of mindere mate. Ongetwijfeld niet iedereen, maar ik hoor "telefoonangst" vaker in mijn omgeving dan ik ooit had gedacht, op het moment dat ik het uit durfde te spreken.

Ben ik slecht in het voeren van telefoongesprekken? Nee. Dat niet. Maar privé bel ik absoluut niet graag (al merk ik dat als het gesprek eenmaal is gestart, het ook privé vaak wel hobbelt), zakelijk ook niet, maar omdat het al zó lang onderdeel is van mijn werk, heb ik wel geleerd tot op zekere hoogte daar mee om te gaan.

Tegelijkertijd zijn er nog steeds, ook na 25 jaar, momenten dat ik zoiets simpels als "een telefoontje plegen", doodeng vind en op momenten uren, dagen of weken uit stel.

Op sociaal gebied heb ik het zelf maar opgegeven. Aan de andere kant houdt mijn gezin mij druk genoeg bezig... wat voor mij soms ook vrij lastig is. Mijn dochter van 5 krijgt het al voor elkaar om mij volledig vast te laten lopen en ik gewoon niet meer weet wat ik moet zeggen of doen. Ze wordt op sociaal gebied langzamerhand te slim voor mij

Toch denk ik dat je niet alleen bent.
Ik hoor het vaker.

Wat ik ook vaker hoor of merk, is dat mensen die zichzelf sociaal onhandig vinden, in de juiste context, sociaal helemaal niet zo onhandig blijken te zijn. Daarin vind ik de ICT wereld (maar misschien ben ik gekleurd omdat ik deels bekend ben met een specifiek deel van de ICT), best grappig. Niet zelden mensen die zichzelf identificeren als zijnde "ergens in het autismespectrum", ik denk ook dat er gemiddeld genomen relatief veel ICT'ers zijn die ergens in dat spectrum zitten en tóch zijn er enorm hechte, sociale gemeenschappen ontstaan.

Hackerspaces en events als HAR/HIP/HEU/WTH, etc, zijn voor mij wel een van de bewijzen dat mensen die zichzelf niet heel sociaal vinden, of zelfs door anderen niet sociaal worden gevonden, met gelijkgestemden, hardstikke sociaal zijn. Misschien op een andere manier dan pak 'm beet autoverkopers, maar daarmee niet minder of minderwaardig aan. (Met typische extraverten kan ik dan vaak weer helemaal niets.)

[...]
Yep. Ik blijf altijd het gevoel houden nergens bij te horen en niet geaccepteerd te worden.

Ook al probeer ik het niet altijd te laten merken, ook al doe ik amicaal, etc... in mijn hoofd is het 1 grote twisted teringzooi van achterdochtigheid en ellende. Wat voor een deel ook ervoor zorgt dat ik een soort "sociale angst" heb. Ik ben vaak niet op mijn gemak.

Nobody loves you (when you're down and out)...

Daar kun je je nog wel eens in vergissen.

Persoonlijk voorbeeld. Ik dacht dat ik op de lagere en middelbare school niet geliefd was. Het buitenbeentje. (Lang verhaal, was ook wel een beetje zo.) Paar jaar geleden in contact geraakt met mensen uit mijn laatste basisschoolklas. Hun beleving was totaal anders. (En als ik nu kijk, waren er inderdaad pesters, maar tegelijkertijd was ik bij een deel van de klas ook heel welkom. Echte vriendschappen had ik niet, maar ik bleek geliefder te zijn dan ik altijd heb gedacht.)

Kortom, het kán zijn, dat het vooral in jouw beleving is. Hoeft niet, maar kan wel.

[...]
Het zijn alleen eigenschappen die niet in een vacuüm ontstaan.

Geen mens leeft in een vacuuum.

Jij bent ook actief op dit forum en mogelijk online en offline op nog andere plekken. Je hebt een gezin. Je hebt een baan. Dat is allesbehalve een vacuuum.

[...]
Ik ben daar zelf dus niet zo van overtuigd, omdat anderen met ASS het bijvoorbeeld niet kunnen. Maar ook omdat er hele goede programmeurs zonder ASS zijn.

Er zijn heel goede extraverte managers en heel goede introverte managers.
Het een sluit het ander absoluut niet uit.

Mogelijk zijn die programmeurs zonder ASS goed op andere manieren en in andere deelgebieden dan jij, en ben jij JUIST goed, omdat je je ASS hebt weten in te zetten. (Of dat zo is kan ik niet zeggen, maar het lijkt me niet onwaarschijnlijk zeg maar.)

[Ardana]

Hydra schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 12:22:
[...]


Tuurlijk niet. Je kijkt naar wat de markt overheeft voor wat je kunt. Als de markt X wil geven, ga je over het algemeen niet X/2 vragen.

Een schilder vraagt het geld voor meerwerk waarvan hij denkt dat je er geen nee op zegt.

Heel eerlijk: toen ik 'n paar jaar aan het werk was (als semi-ambtenaar in de hulpverlening), en van 'n tijdelijk contract naar 'n vast contract ging, kreeg ik ook 'n fikse salarisverhoging. Ik wilde het eigenlijk weigeren, want ik had het geld niet nodig, waarom zou ik meer geld vragen dan ik nodig heb? Uiteindelijk geaccepteerd omdat ik zoiets had van "hmja, m'n cliënten gaan er echt niks van merken, er gaat niet meer hulp komen en 't enige wat er gebeurt is dat m'n werkgever meer winst over houdt".

Dus ja, we gaan allemaal tot het maximum. Al denk ik dat ik écht nog niet het maximum bereikt had.

Overigens kan niet iedereen makkelijk bijverdienen in z'n vakgebied, ook niet als 'ie al lang en breed professional is, en zelfs niet als hij uitmuntend in z'n vak is. Ik ben budgetbeheerder en schuldhulpverlener. Mensen die dit nodig hebben, kunnen het over het algemeen niet betalen (daarom betaalt de overheid het), PLUS er is een wettelijk verbod op het vragen van geld voor schulddienstverlening. Je wil niet weten hoeveel vrienden, kennissen, kennissen van kennissen en Tweakers ik al voor duizenden euro's geholpen heb, en als ik er 'n reep chocola aan over houd, is 't mee genomen.

Vind ik overigens niet erg, ik geloof heel erg in pay-it-forward, en er komen echt wel voldoende positieve dingen mijn kant op. Maar vanuit m'n vakgebied kan ik dus geen cent bij verdienen.

[ Voor 29% gewijzigd door Ardana op 05-06-2021 15:44 ]

[Lethalis]

unezra schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 15:13:
[...]
Geen mens leeft in een vacuuum.

Ik bedoel ermee te zeggen dat die belangrijke eigenschappen (doorzettingsvermogen en karakter) niet op zichzelf staan en dus ook mede door de omgeving gevormd worden. Voor de rest is het een mooi voorbeeld van hoe ik denk (en communiceer), en wat de gemiddelde persoon er uit opmaakt

Het doorzettingsvermogen staat voor het vermogen van een persoon om een bepaald doel te bereiken. De doelen die hij of zij zichzelf stelt, wil hij of zij per se realiseren, ondanks tegenslagen. De doorzetter maakt keuzes, en laat zich niet door tegenslag weerhouden om die keuze ten uitvoer te brengen.

Het is een belangrijke predictor van succes, maar door wat wordt doorzettingsvermogen gevormd?

Like Howe, Ericsson and Charness suggested that inborn ability is less important than commonly thought:
“More plausible loci of individual differences are factors that predispose individuals toward engaging in deliberate practice and enable them to sustain high levels of practice for many years” (p. 744).

Grit: Perseverance and Passion for Long-Term Goals - Angela Duckworth (Journal of Personality and Social Psychology)

Met andere woorden: aangeboren talent lijkt ondergeschikt te zijn aan de omgevingsfactoren die mensen in staat stellen om ergens goed in te worden.

Dus, wat maakt mij een programmeur? Mijn ASS? Mijn IQ?

Of was het gewoon dat mijn vader naast zijn werk als ingenieur programmeeropdrachten aannam, altijd de nieuwste computers kocht... en ik daardoor alle mogelijkheden van de wereld had om het te leren van jongs af aan? Ik was 10 en had een PC. Ik had de software, de boeken lagen voor mijn neus. Alles was er. Mijn vader had een kantoor aan huis in die tijd en ik was daar regelmatig te vinden.

Combineer dat met het feit dat mijn vrienden altijd op vakantie gingen in de zomer, en ik verveeld achterbleef omdat mijn vader te druk met werken was... en ik had dus ook nog eens alle tijd van de wereld om er eens naar te kijken.

Ondanks dat mijn relatie met hem ingewikkeld was, had ik dus wel bepaalde mogelijkheden die anderen niet hadden.

En dat is ook de crux van dit topic.

Stel je eens voor dat mijn vader lasser was gebleven en er geen computers in huis waren geweest...

[Onbekend]

Lethalis schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 17:06:
Met andere woorden: aangeboren talent lijkt ondergeschikt te zijn aan de omgevingsfactoren die mensen in staat stellen om ergens goed in te worden.

Dus, wat maakt mij een programmeur? Mijn ASS? Mijn IQ?

Of was het gewoon dat mijn vader naast zijn werk als ingenieur programmeeropdrachten aannam, altijd de nieuwste computers kocht... en ik daardoor alle mogelijkheden van de wereld had om het te leren van jongs af aan? Ik was 10 en had een PC. Ik had de software, de boeken lagen voor mijn neus. Alles was er. Mijn vader had een kantoor aan huis in die tijd en ik was daar regelmatig te vinden.

Toen ik jong was hadden mijn ouders ooit eens een computer gekocht om voor het gezin te kunnen gebruiken. Zij gebruikten voornamelijk de tekstverwerker en de kinderen (ik o.a.) speelden een spelletje of typten een werkstuk o.i.d. voor school. Terwijl mijn vriendjes om de zoveel jaar een nieuwe computer hadden met de nieuwste spelletjes, moest ik het nog steeds doen met onze oude 80286.
Doordat de nieuwste spelletjes niet op die oude computer draaiden, ben ik zelf maar wat gaan programmeren. Ik haalde wat boeken bij de bibliotheek en heb alles mijzelf aan moeten leren. Zo heb ik het programmeren geleerd, en ben ik nu ook programmeur van beroep.


Samengevat: Ook al heb je niet het meest mooiste en beste bij je opvoeding gehad, het gaat er om dat je het beste er van maakt met wat je op dat moment hebt. Een bekende kreet: Kijk niet naar de problemen, maar kijk naar de mogelijkheden.

[Lethalis]

Onbekend schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 17:20:
[...]

Toen ik jong was hadden mijn ouders ooit eens een computer gekocht om voor het gezin te kunnen gebruiken. Zij gebruikten voornamelijk de tekstverwerker en de kinderen (ik o.a.) speelden een spelletje of typten een werkstuk o.i.d. voor school. Terwijl mijn vriendjes om de zoveel jaar een nieuwe computer hadden met de nieuwste spelletjes, moest ik het nog steeds doen met onze oude 80286.
Doordat de nieuwste spelletjes niet op die oude computer draaiden, ben ik zelf maar wat gaan programmeren. Ik haalde wat boeken bij de bibliotheek en heb alles mijzelf aan moeten leren. Zo heb ik het programmeren geleerd, en ben ik nu ook programmeur van beroep.


Samengevat: Ook al heb je niet het meest mooiste en beste bij je opvoeding gehad, het gaat er om dat je het beste er van maakt met wat je op dat moment hebt. Een bekende kreet: Kijk niet naar de problemen, maar kijk naar de mogelijkheden.

Maar er stond een computer, je kon de boeken krijgen en je kreeg de tijd en rust om het te leren.

De basisvoorwaarden waren er. Ik heb het overigens ook mezelf aangeleerd Mijn vader was veel te druk om zich ermee te bemoeien.

Enige reden dat ik een (afgedankte) PC van hem kreeg, was overigens omdat ik zeurde om een Nintendo Dus zocht hij op een BBS in die tijd Commander Keen op etc en gaf mij een PC met wat spelletjes er op. Ik verveelde me snel en ging toen maar eens kijken wat ik nog meer kon uitspoken met die computer.

Het begon met een Amstrad Schneider 8086 De 80286 die ik daarna kreeg, was een super PC daarmee vergeleken. En daarna een Tulip 80386 mét coprocessor. Wauw.

Ach ja

En ik had de mazzel al 3 talen te spreken (meertalig opgegroeid). Dus een boek in het Engels lezen was ook geen probleem.

[unezra]

Lethalis schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 17:06:
[...]

Ik bedoel ermee te zeggen dat die belangrijke eigenschappen (doorzettingsvermogen en karakter) niet op zichzelf staan en dus ook mede door de omgeving gevormd worden. Voor de rest is het een mooi voorbeeld van hoe ik denk (en communiceer), en wat de gemiddelde persoon er uit opmaakt

Het doorzettingsvermogen staat voor het vermogen van een persoon om een bepaald doel te bereiken. De doelen die hij of zij zichzelf stelt, wil hij of zij per se realiseren, ondanks tegenslagen. De doorzetter maakt keuzes, en laat zich niet door tegenslag weerhouden om die keuze ten uitvoer te brengen.

Het is een belangrijke predictor van succes, maar door wat wordt doorzettingsvermogen gevormd?

Om met dit te beginnen. Wat is de definitie van "succes"?
Voor mij is dat "gelukkig zijn in je leven en naar jou gevoel dát er uit gehaald hebben, dat je er uit wilde halen".

Die definitie wijkt vrijwel zeker af van de definitie van (sommige) anderen, maar voor mij is het wel de basis van wat ik schrijf.

De Dikke Vandale is er redelijk vaag over:
https://www.vandale.nl/gr...kenis/succes#.YLuXhkzRZHY

1suc·ces (het; o; meervoud: successen) 1goede afloop, uitkomst of uitslag: succes hebben; iem. succes wensen
2iets dat goed afloopt: het optreden was een groot succes

2suc·ces (tussenwerpsel)
1gezegd om iem. het beste te wensen: succes!; veel succes!; succes met je examen!

Like Howe, Ericsson and Charness suggested that inborn ability is less important than commonly thought:
“More plausible loci of individual differences are factors that predispose individuals toward engaging in deliberate practice and enable them to sustain high levels of practice for many years” (p. 744).

Grit: Perseverance and Passion for Long-Term Goals - Angela Duckworth (Journal of Personality and Social Psychology)

Met andere woorden: aangeboren talent lijkt ondergeschikt te zijn aan de omgevingsfactoren die mensen in staat stellen om ergens goed in te worden.

Ik denk dat het een niet zonder het ander kan. Zonder aanleg, kost het aanzienlijk meer moeite concertpianist te worden, tegelijkertijd, zonder de befaamde 10.000 uur studie, kom je er ook niet. In the end is het naast aanleg, ook wat je er zelf mee doet.

Er zijn redelijk wat mensen in dit topic die ergens op een moment in hun leven door een of meerdere moeilijke periodes heen zijn gegaan. Ik ben een van die mensen. Wat maakt dat tenminste een deel daarvan tóch uiteindelijk redelijk goed terecht is gekomen? Omgevingsfactoren? Of een combinatie van omgevingsfactoren en aanleg? Of misschien wel omgevingsfactoren, maar niet op de manier waarop we misschien denken.

In mijn persoonlijke geval geloof ik zeker dat omgevingsfactoren invloed hebben. Tegelijkertijd, misschien omgekeerd dan verwacht. Door moeilijke periodes mee te maken, ben ik sterker geworden. Of ik nu de aanleg heb te vechten, of dat dat een omgevingsfactor is weet ik niet. Misshien is dat inderdaad wel een omgevingsfactor. Tegelijkertijd weet ik dat er ook een deel aanleg is. Zonder bepaalde objectieve kenmerken van *wat* ik ben, was ik denk ik op een ander punt beland. (Tegeijkertijd, was ik dan ontevredener of tevredener geweest? Ik weet het niet.)

Dus, wat maakt mij een programmeur? Mijn ASS? Mijn IQ?

Of was het gewoon dat mijn vader naast zijn werk als ingenieur programmeeropdrachten aannam, altijd de nieuwste computers kocht... en ik daardoor alle mogelijkheden van de wereld had om het te leren van jongs af aan? Ik was 10 en had een PC. Ik had de software, de boeken lagen voor mijn neus. Alles was er. Mijn vader had een kantoor aan huis in die tijd en ik was daar regelmatig te vinden.

Combineer dat met het feit dat mijn vrienden altijd op vakantie gingen in de zomer, en ik verveeld achterbleef omdat mijn vader te druk met werken was... en ik had dus ook nog eens alle tijd van de wereld om er eens naar te kijken.

Ondanks dat mijn relatie met hem ingewikkeld was, had ik dus wel bepaalde mogelijkheden die anderen niet hadden.

En dat is ook de crux van dit topic.

Stel je eens voor dat mijn vader lasser was gebleven en er geen computers in huis waren geweest...

Stel dat je onder die omstandigheden lasser was geworden. Was je dan een gelukkiger of ongelukkiger mens geweest?

[Ardana]

unezra schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 17:35:
[...]
Stel dat je onder die omstandigheden lasser was geworden. Was je dan een gelukkiger of ongelukkiger mens geweest?

Geen van ons heeft 'n glazen bol. Wellicht had z'n vader dan wel 'n las-ongeluk gehad, was de boel afgefikt en had hij hier niet kunnen posten.

Wat wil je met zo'n argument bereiken?

[prodesk]

@LethalisWij kregen pas een computer en internet toen ik 14 was. Erg laat, mijn klasgenoten hadden altijd een pc gehad. Het is meer dat mijn ouders complete digibeten zijn, het zijn echt geen bejaarden maar meer onwil om het te leren. Idem voor een mobiele telefoon, konden er niet mee omgaan ondanks uitleg van bekenden.

Een pc kreeg ik pas na heel veel zeuren, dat ik het echt nodig had voor school en in contact te blijven met klasgenoten. Zelf de aanvragen moeten doen en boren door muren, utp kabels leggen, allemaal zelf moeten doen als 14 jarige.

[unezra]

@prodesk Je was bent midden 30 toch?

[ Voor 15% gewijzigd door unezra op 05-06-2021 19:27 ]

[SmurfLink]

prodesk schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 18:54:
@LethalisWij kregen pas een computer en internet toen ik 14 was. Erg laat, mijn klasgenoten hadden altijd een pc gehad. Het is meer dat mijn ouders complete digibeten zijn, het zijn echt geen bejaarden maar meer onwil om het te leren. Idem voor een mobiele telefoon, konden er niet mee omgaan ondanks uitleg van bekenden.

Een pc kreeg ik pas na heel veel zeuren, dat ik het echt nodig had voor school en in contact te blijven met klasgenoten. Zelf de aanvragen moeten doen en boren door muren, utp kabels leggen, allemaal zelf moeten doen als 14 jarige.

Ik heb nooit een eigen pc gehad thuis. Mijn ouders kochten een bejaarde windows 3.11 computer toen ik 12 was en naar de middelbare ging. Mijn werkstukken maakte ik op school in de mediatheek omdat ik dat thuis niet kon. Vervolgens kwam er toen ik in de bovenbouw zat een windows ME pc. Ook echt toppunt van bagger op dat moment, maar hee, het was iets en je doet er wat mee. Tot het moment dat ik zelf ging studeren en een laptop aanschafte.

Mijn ouders waren ook complete digibeten, mijn vader is het nog steeds. Mobiele telefoon mocht ik ook gewoon zelf kopen. Net als mijn gameboy en later de Gamecube. Daar werkte ik gewoon zelf voor.

[prodesk]

unezra schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 19:27:
@prodesk Je was bent midden 30 toch?

In die buurt, maar zeker niet ouder dan 35. Docent van mijn middelbare school was ergens in de 60, kon wel prima met de pc overweg. Leeftijd mag geen rol spelen.

[Lethalis]

prodesk schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 20:05:
[...]
In die buurt, maar zeker niet ouder dan 35. Docent van mijn middelbare school was ergens in de 60, kon wel prima met de pc overweg. Leeftijd mag geen rol spelen.

Punt is waarschijnlijk meer dat het een rol speelt in de vraag hoe "normaal" het was dat je op jouw 14e al dan niet een computer had.

Toen ik in de eerste brugklas zat van de middelbare school en wij "Informatica" les kregen (lees: "hoe werkt Word Perfect?") zaten veel klasgenoten van mij voor het eerst achter een computer.

Dat is anno nu ondenkbaar.

Ik ben 40. Ik praat dan over 1993 ofzo.

[prodesk]

In mijn geval post 2000 waar zowat iedereen al thuis voorzien was van een internet en pc.

[Lethalis]

unezra schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 17:35:
[...]
Ik denk dat het een niet zonder het ander kan. Zonder aanleg, kost het aanzienlijk meer moeite concertpianist te worden, tegelijkertijd, zonder de befaamde 10.000 uur studie, kom je er ook niet. In the end is het naast aanleg, ook wat je er zelf mee doet.

De nuance zit hem in "wat je er zelf mee kunt doen".

En ik geef dus aan dat externe factoren daar een serieuze rol bij spelen.

10.000 uur studie gaat alleen maar als je daar de mogelijkheid toe hebt. Als dat - om wat voor reden dan ook - niet lukt, kom je er ook met talent niet.

We kunnen dit ook in het extreme trekken: als je nu in een oorlogsgebied opgroeit, gaat het allemaal heel lastig worden. En veel mensen in dit topic vertellen hier dan ook over hun persoonlijke Vietnam.

Stel dat je onder die omstandigheden lasser was geworden. Was je dan een gelukkiger of ongelukkiger mens geweest?

Tsja TS heeft dit topic gemaakt over de invloed van ouders op de loopbaan van hun kind. Ik geef alleen maar aan dat de beschikbaarheid van de middelen om programmeur te worden volop aanwezig waren in mijn jeugd.

Pas later werd mij het e.e.a. lastig gemaakt, omdat mijn vader liever niet wou dat ik naar de hogeschool ging, maar bij hem op de zaak ging werken.

Waardoor ik de opleiding in deeltijd moest doen (of iig daartoe werd aangespoord) en hij mij dwars zat als ik iets anders wou doen, totdat ik het op een dag helemaal zat was en gelukkig ook zonder voltooide opleiding een baan daarin kon vinden.

Ook daar heb ik geluk in gehad... Enerzijds door de tijdsgeest (er waren in die tijd nog relatief weinig mensen met een Informatica opleiding), anderzijds omdat er in Nederland losser mee wordt omgegaan dan bijvoorbeeld in Duitsland.

Had ik bijvoorbeeld arts willen worden onder die omstandigheden, was het mij niet gelukt (zonder mezelf helemaal suf te lenen en dus enorme financiële risico's te nemen).

PS
Ik heb op een blauwe maandag ook een opleiding tot constructeur gevolgd op zijn aandringen. Er zullen weinig programmeurs met een cursus certificaat materialenkennis zijn, but I'm one of them. Ik werd echt een bepaalde kant op gepusht.

Het is dat hij af en toe ook programmeerde, dat hij daar tenminste nog iets in zag ivm zijn bedrijf. Maar hij wou altijd dat "vader en zoon" bedrijf. Ik had andere plannen.

[ Voor 12% gewijzigd door Lethalis op 05-06-2021 21:09 ]

[defiant]

Lethalis schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 17:06:
Of was het gewoon dat mijn vader naast zijn werk als ingenieur programmeeropdrachten aannam, altijd de nieuwste computers kocht... en ik daardoor alle mogelijkheden van de wereld had om het te leren van jongs af aan? Ik was 10 en had een PC. Ik had de software, de boeken lagen voor mijn neus. Alles was er. Mijn vader had een kantoor aan huis in die tijd en ik was daar regelmatig te vinden.

Een bekend voorbeeld hiervan is Bill Gates, er werd in Amerika altijd beweert dat hij het voorbeeld was van de Amerikaanse droom, d.w.z. een gewone college dropout die van "rags to riches" ging.

Niets echter minder waar, de ouders van Bill Gates waren upper class, z'n vader was een succesvolle advocaat. Dus hij groeide op in relatieve rijkdom en kon het zich dus veroorloven om een dropout te zijn. Daarnaast had hij het privilege om toegang te verkrijgen tot een computer en deze ook privé te mogen gebruiken, wat maar weinig mensen konden in die tijd, zie ook dit en andere artikelen.

Hij had dus door z'n ouders en omstandigheden een competitieve voorsprong, die hij uiteraard wel goed benut heeft. Maar wat hij heeft bereikt is typisch suvivorship bias, wat hij gedaan heeft is geen herhaalbare actie en is meestal ook nog een slecht advies. D.w.z. je zag in Amerika de mythe gepropageerd worden dat geen diploma halen geen ramp is, want Bill Gates was ook een dropout.

[rr7r]

President schreef op vrijdag 4 juni 2021 @ 15:36:
[...]

De gemeente medewerker die met een prikstok vuilnis aan het opruimen is, is net zo belangrijk als de systeembeheerder die ergens een server aan het fixen is. De een heeft misschien werk wat een kleiner aantal mensen of bedrijven beïnvloed: boeiend. Zelfs een vrijwilliger bij de EHBO is al belangrijk om evenementen te realiseren.

Fake news. Als die vuilnisopruimer net zo belangrijk was, zou hij monetair wel net zo beloond worden. Als de èèn een kleiner aantal mensen of bedrijven beïnvloed, is deze per definitie al minder belangrijk, tenzij je het kleinere groepje belangrijker acht dan het grotere groepje (dus principe van gelijkwaardigheid verwerpt). Dus ja: boeiend. Wat jij schrijft is gewoon feel-good voor jezelf, tegenstrijdig en onjuist. Eea kan genuanceerder liggen, omdat je ook nog de mate van belangrijkheid hebt. Maar wat jij principieel schrijft is onzinnig.

[ Voor 6% gewijzigd door rr7r op 06-06-2021 13:14 ]

[RagingPenguin]

rr7r schreef op zondag 6 juni 2021 @ 13:12:
[...]


Fake news. Als die vuilnisopruimer net zo belangrijk was, zou hij monetair wel net zo beloond worden. Als de èèn een kleiner aantal mensen of bedrijven beïnvloed, is deze per definitie al minder belangrijk, tenzij je het kleinere groepje belangrijker acht dan het grotere groepje (dus principe van gelijkwaardigheid verwerpt). Dus ja: boeiend. Wat jij schrijft is gewoon feel-good voor jezelf, tegenstrijdig en onjuist. Eea kan genuanceerder liggen, omdat je ook nog de mate van belangrijkheid hebt. Maar wat jij principieel schrijft is onzinnig.

Belangrijk kan in veel meer uitgedrukt worden dan economische waarde, wat ook de strekking was van de post waar je op reageerd. En voor economische waarde zijn er veel meer dingen relevant dan hoe belangrijk iemand is. Iets wat bijvoorbeeld ook sterk op de beloning voor ongeschoold werk drukt is de vervangbaarheid van deze werknemers. Voor jou tien polen.

[rr7r]

RagingPenguin schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:09:
[...]


Belangrijk kan in veel meer uitgedrukt worden dan economische waarde, wat ook de strekking was van de post waar je op reageerd. En voor economische waarde zijn er veel meer dingen relevant dan hoe belangrijk iemand is. Iets wat bijvoorbeeld ook sterk op de beloning voor ongeschoold werk drukt is de vervangbaarheid van deze werknemers. Voor jou tien polen.

Als wat je te bieden hebt schaarser is (bij gelijke vraag), ben je per definitie belangrijker. Dat doet aan de mate waarin de functie essentieel niets af. Daarom is schaarsheid juist ook een aspect dat de waarde bepaald.

[RagingPenguin]

rr7r schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:26:
[...]


Als wat je te bieden hebt schaarser is (bij gelijke vraag), ben je per definitie belangrijker. Dat doet aan de mate waarin de functie essentieel niets af. Daarom is schaarsheid juist ook een aspect dat de waarde bepaald.

Zie je 'belangrijk' als een synoniem van 'economische waarde'? Waarom zou alles puur en alleen gebaseerd zijn op wat het doet voor de economie, een maatschappij is meer dan een begroting.

[unezra]

RagingPenguin schreef op zondag 6 juni 2021 @ 16:32:
[...]


Zie je 'belangrijk' als een synoniem van 'economische waarde'? Waarom zou alles puur en alleen gebaseerd zijn op wat het doet voor de economie, een maatschappij is meer dan een begroting.

Dat dus.

Dat is ook precies waarom ik ergens een paar posts geleden, iets roep over de definitie van succes. Zolang we met zijn allen verschillende definities hanteren, zullen we per definitie verschillen van mening hebben en houden, terwijl we misschien wel dichter bij elkaar zitten dan we denken, maar dat niet in de gaten hebben omdat we dingen anders zeggen dan we ze bedoelen, dingen anders geïnterpreteerd worden dan ze bedoeld zijn en we verschillende definities hanteren.

(Hij die zonder zonde is... Ik realiseer me een paar dagen nadat ik me heb laten verleiden toch deel te nemen aan dit topic, dat ik ook dingen heb gezegd op een manier, die waarschijnlijk veel harder, zakelijker en ongenuanceerder over komen dan ik ze bedoel.)

[unezra]

prodesk schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 20:05:
[...]
In die buurt, maar zeker niet ouder dan 35. Docent van mijn middelbare school was ergens in de 60, kon wel prima met de pc overweg. Leeftijd mag geen rol spelen.

Precies.
Leeftijd mag geen rol spelen.

Ondanks dat ik moeite heb met een aantal vergelijkingen die je in dit topic trekt, denk ik dat het openen van dit topic, een juiste eerste stap is om de 2e helft van je loopbaan een andere richting te geven.

Goed dat je al professionele hulp hebt ingeschakeld (als ik het goed heb gelezen), goed dat je een topic als dit opent en ik hoop dat je ondanks de enorme bak informatie (en flinke discussies), dit topic gebruikt als startpunt jezelf bij je lurven en je kladden te grijpen en je toekomst mooier te maken dan je verleden.

[prodesk]

rr7r schreef op zondag 6 juni 2021 @ 13:12:
[...]


Fake news. Als die vuilnisopruimer net zo belangrijk was, zou hij monetair wel net zo beloond worden. Als de èèn een kleiner aantal mensen of bedrijven beïnvloed, is deze per definitie al minder belangrijk, tenzij je het kleinere groepje belangrijker acht dan het grotere groepje (dus principe van gelijkwaardigheid verwerpt). Dus ja: boeiend. Wat jij schrijft is gewoon feel-good voor jezelf, tegenstrijdig en onjuist. Eea kan genuanceerder liggen, omdat je ook nog de mate van belangrijkheid hebt. Maar wat jij principieel schrijft is onzinnig.

Je leven lang hard werken voor weinig geld. De zaak Sywert van Lienden bewijst maar weer dat je veel meer geld kunt verdienen door connecties, een hoge opleiding en praten, veel praten.

Met een simpele baan, al werk je zo hard, kun je nooit miljonair worden. Een mooi koophuis is al onmogelijk.

[unezra]

prodesk schreef op zondag 6 juni 2021 @ 20:27:
[...]
Je leven lang hard werken voor weinig geld. De zaak Sywert van Lienden bewijst maar weer dat je veel meer geld kunt verdienen door connecties, een hoge opleiding en praten, veel praten.

Met een simpele baan, al werk je zo hard, kun je nooit miljonair worden. Een mooi koophuis is al onmogelijk.

Dat is niet waar.
Heel veel bouwvakkers voorzien meer dan prima in hun levensonderhoud.

Een vrijstaande villa in het Gooi is misschien wat buiten bereik, maar een prima dak boven je hoofd en een fatsoenlijk stel wielen onder je kont, is ook voor mensen met "een simpele baan", bereikbaar.

(Al vind ik die opmerking wel wat denigrerend. Ik weet niet wie het makkelijker heeft. Die bouwvakker die bij weer en wind in de bouwput staat, of die administratief medewerker die van half 9 tot 5 zijn of haar ding doet.)

[rr7r]

unezra schreef op zondag 6 juni 2021 @ 20:46:
[...]


Dat is niet waar.
Heel veel bouwvakkers voorzien meer dan prima in hun levensonderhoud.

Kan je dat ook onderbouwen met empirische data of statistiek?

unezra schreef op zondag 6 juni 2021 @ 20:46:
[...]


Dat is niet waar.
Heel veel bouwvakkers voorzien meer dan prima in hun levensonderhoud.

Een vrijstaande villa in het Gooi is misschien wat buiten bereik, maar een prima dak boven je hoofd en een fatsoenlijk stel wielen onder je kont, is ook voor mensen met "een simpele baan", bereikbaar.

Een "prima dak boven je hoofd" en het hebben van een auto is niet hetzelfde als miljonair zijn of het hebben van een koophuis wat prodesk aanhaalde.

Plus: Kan je dat ook onderbouwen met empirische data of statistiek?

[ Voor 0% gewijzigd door rr7r op 06-06-2021 21:00 . Reden: typos ]

[prodesk]

Ik heb meer respect voor de kassière, bouwvakker of vuilnisman. Wat heeft iemand als Sywert nou gewerkt waardoor hij in één klap financieel onafhankelijk is? Hij heeft er niet voor gewerkt.

Dit had hij nimmer kunnen doen als hij nooit op het VWO gezeten had, netwerk opgebouwd bij het laks en CDA, mediatrainingen. Zie de gemiddelde vuilophaler niet dit soort streken uithalen. Zijn te druk met werken.

[prodesk]

unezra schreef op zondag 6 juni 2021 @ 20:46:
[...]


Dat is niet waar.
Heel veel bouwvakkers voorzien meer dan prima in hun levensonderhoud.

Een vrijstaande villa in het Gooi is misschien wat buiten bereik, maar een prima dak boven je hoofd en een fatsoenlijk stel wielen onder je kont, is ook voor mensen met "een simpele baan", bereikbaar.

(Al vind ik die opmerking wel wat denigrerend. Ik weet niet wie het makkelijker heeft. Die bouwvakker die bij weer en wind in de bouwput staat, of die administratief medewerker die van half 9 tot 5 zijn of haar ding doet.)

Als ZZP bouwvakker misschien maar ook daar heb je veel startkapitaal voor nodig. Dan moet je nog rekening houden dat je na 20 jaar werken lichamelijk helemaal kapot bent. Geldt ook voor kappers.

Ik heb voor iedereen respect maar de beloningen die hoger opgeleiden krijgen ten opzichte van banen aan de onderkant vind ik exorbitant.

[merauder]

prodesk schreef op zondag 6 juni 2021 @ 21:04:
Ik heb meer respect voor de kassière, bouwvakker of vuilnisman. Wat heeft iemand als Sywert nou gewerkt waardoor hij in één klap financieel onafhankelijk is? Hij heeft er niet voor gewerkt.

Dit had hij nimmer kunnen doen als hij nooit op het VWO gezeten had, netwerk opgebouwd bij het laks en CDA, mediatrainingen. Zie de gemiddelde vuilophaler niet dit soort streken uithalen. Zijn te druk met werken.

Hij is niet in één klap financieel onafhankelijk geworden ondanks dat ik de manier waarop wel afkeur. Hij heeft hiervoor het VWO gedaan, heeft enorm veel van zijn tijd in laks gestopt, heeft ook het nodige voor het CDA gedaan en heeft ook nog mediatraining gevolgd, en moet ook met kritiek omgaan op de manier waarop hij geld heeft verdient.

Werken achter de kassa of vuil ophalen is naar mijn mening juist makkelijk geld verdienen. Tijdens werkdagen werk je wellicht hard, maar om er te komen hoef je niet bijster veel te doen of laten.

Bouwvakkers zijn dan weer een ander verhaal. Die hebben een ambacht geleerd en de echt goeden verdienen vaak ook genoeg bij.

[bernard038]

prodesk schreef op zondag 6 juni 2021 @ 21:06:
[...]
Ik heb voor iedereen respect maar de beloningen die hoger opgeleiden krijgen ten opzichte van banen aan de onderkant vind ik exorbitant.

Je hebt je nu over de beloningen van leraren, HBO-verpleegkundigen, developers bij een softwarehuis gespecialiseerd in oplossingen voor de binnenvaart, journalisten bij 't lokale sufferdje, netwerkbeheerders bij een waterschap, archivarissen, projectleiders in de afbouw etc, etc..?

Óf bedoel je dat hele kleine groepje mensen die, inderdaad, op- en over het randje gaan om snel geld te verdienen?

[TooTall_NL]

bernard038 schreef op zondag 6 juni 2021 @ 22:20:
[...]


Je hebt je nu over de beloningen van leraren, HBO-verpleegkundigen, developers bij een softwarehuis gespecialiseerd in oplossingen voor de binnenvaart, journalisten bij 't lokale sufferdje, netwerkbeheerders bij een waterschap, archivarissen, projectleiders in de afbouw etc, etc..?

Óf bedoel je dat hele kleine groepje mensen die, inderdaad, op- en over het randje gaan om snel geld te verdienen?

Terecht punt! In dit topic komt te vaak voorbij dat er extreem verdiend wordt. Maar dat is maar een kleine groep. Die groep valt ook op en is de groep waarop veel mensen dit ongenoegen baseren.
Dat er ook veel hbo / wo opgeleiden zijn die gewoon een redelijk normaal salaris verdienen valt daarin niet op en wordt niet genoemd ...
Ik heb eerder iets gezegd over de keuze waarop je de vergelijking baseert. Als je ervoor blijft kiezen je te vergelijken met de top 10, dan zal je zeker teleurgesteld blijven worden...

[Ardana]

Vandaag gehoord: geluksgevoel = verschil tussen verwachtingen/dromen en realiteit.

Daarbij kun je dus 2 dingen doen: je verwachtingen/dromen wijzigen (en dan niet alleen zeggen "dat lukt me nooit" maar écht zeggen "hey, dit wat ik nu heb is wat ik wil!") of de realiteit wijzigen. En hoe meer je de realiteit wilt wijzigen, hoe harder je moet werken. Ongeacht of dat nu is "mijn doel is om m'n huis schoon te houden" als dat iets is waar je moeite mee hebt, of dat je doel is "een goed betaalde carrière nastreven", wat vrijwel iedereen meer of minder moeite kost.

[Pingo76]

prodesk schreef op zondag 6 juni 2021 @ 21:06:
[...]


Ik heb voor iedereen respect maar de beloningen die hoger opgeleiden krijgen ten opzichte van banen aan de onderkant vind ik exorbitant.

En jij denkt dat hoger opgeleiden het makkelijk hebben? Er komt stress en doorzettingsvermogen bij kijken en nee de banen komen ze niet aanwaaien, zelfs niet voor chirurgen.

Ik ken een heeeel zijdelings via mijn vrijwilligerswerk een chirurg, rond de 35 met een PhD. Komt uit een dokters familie, opa dokter ook pa en ma en de nodige ooms en tantes. Verder is hij man, lang, slank en blank. Je zou denken dat hij alles mee heeft, nou niet dus.

Hij is al een aantal jaar chirurg en kan maar niet aan een vaste baan komen, hij moet nog niet letterlijk met honderden anderen vechten voor een baan met niet zulke mooie arbeidsvoorwaarden. Hij heeft sinds hij chirurg is soms ergens een aanstelling van 1 jaar, dan met een beetje geluk nu een aanstelling voor 2 jaar. Dat hij ooit zal toetreden tot een maatschap dat heeft hij al opgegeven.

Google maar eens op de Danka Stuijver zij schrijft regelmatig hele openhartige columns over hoe moeilijk medisch specialisten het nu hebben...

Weet je wat ik trouwens in je geweeklaag mis dat zijn de influencers die daadwerkelijk miljoenen verdienen. Denk aan een James Charles. Wat vind je daarvan?

[ Voor 6% gewijzigd door Pingo76 op 07-06-2021 00:29 ]

[unezra]

prodesk schreef op zondag 6 juni 2021 @ 21:04:
Ik heb meer respect voor de kassière, bouwvakker of vuilnisman. Wat heeft iemand als Sywert nou gewerkt waardoor hij in één klap financieel onafhankelijk is? Hij heeft er niet voor gewerkt.

Dit had hij nimmer kunnen doen als hij nooit op het VWO gezeten had, netwerk opgebouwd bij het laks en CDA, mediatrainingen. Zie de gemiddelde vuilophaler niet dit soort streken uithalen. Zijn te druk met werken.

Ken je het verhaal van Hennie van der Most?
Wikipedia: Hennie van der Most

Natuurlijk is dat een uitzondering, maar het is niet zo dat je per definitie een hoge opleiding nodig hebt om goed te kunnen boeren.

Daarbij, wat @Pingo76 zegt, hoger opgeleiden hebben het ook niet altijd makkelijk. Er zijn hele hordes piloten, die noodgedwongen ver weg voor relatief weinig geld moeten vliegen (al jaren), om hun torenhoge studieschuld af te betalen.

De werkdruk onder hoger opgeleiden is in mijn beleving vaak behoorlijk hoog. Babbel met een gemiddelde lijnmanager of hoger en je hoort meer dan eens geluiden van 50 uur per week, hoge werkdruk, veel overuren, veel verantwoordelijkheid en continu klem zitten tussen de mensen "onder" hen en de mensen "boven" hen.

Ik volg op het moment een paar korte cursussen op gebied van management. In een van die cursussen werd op een gegeven moment gesteld dat je als manager het goede voorbeeld moet geven, ook in werkuren. Dus eens rondgevraagd bij de rest van de groep. Praktisch iedereen in de groep op deze of gene leidinggevende positie, gaf aan structureel >40 uur te werken en niet zelden onder behoorlijk hoge werkdruk.

Is dat erg? Nee. Comes with the job. Maar het is wel de realiteit van een manager ten opzichte van pak 'm beet de gemiddelde 1e lijns helpdeskmedewerker (m/v) of kassamedewerker (m/v) die op hun roostertijd binnen komt en grofweg 8.5 uur later weer naar huis gaat.

De verantwoordelijkheden van veel hoger opgeleiden liggen niet zelden hoger dan die van lager opgeleiden. De werkuren ook. Voor je blijft hangen in jalouzie "ja maar hullie", realiseer je dat er ook een andere kant van de medaille is. Die lijk je wat te vergeten.

[Hydra]

prodesk schreef op zondag 6 juni 2021 @ 21:06:
Ik heb voor iedereen respect maar de beloningen die hoger opgeleiden krijgen ten opzichte van banen aan de onderkant vind ik exorbitant.

Het heeft echt ZO geen zin om je hier druk over te gaan lopen maken. Dit soort negativiteit moet je echt mee oppassen omdat je uiteindelijk als je niet uitkijkt thuis zuur de hele wereld de schuld loopt te geven maar ondertussen niks doet om je eigen situatie te verbeteren.

[unezra]

rr7r schreef op zondag 6 juni 2021 @ 20:58:
[...]
Kan je dat ook onderbouwen met empirische data of statistiek?

https://tradingcoach.nl/inkomen/wat-verdient-een-bouwvakker/

[...]
Een "prima dak boven je hoofd" en het hebben van een auto is niet hetzelfde als miljonair zijn of het hebben van een koophuis wat prodesk aanhaalde.

Plus: Kan je dat ook onderbouwen met empirische data of statistiek?

De gemiddelde bouwvakker zal relatief jong beginnen met de uitvoering van zijn vak. Genoemde 5 jaar om op een modaal inkomen uit te komen, zal rond de leeftijd zijn dat de meesten nog thuis wonen.

Even snel gekeken, VMBO ben je op je 16e mee klaar. dan kun je fulltime aan het werk. Tegen de tijd dat je 23 bent, heb je 7 jaar werkervaring.

Wikipedia: Voorbereidend middelbaar beroepsonderwijs

HET grote nadeel, zoals ook in dat artikel staat, is dat je lichaam op je 55e op is. Daar kun je (in ieder geval gedeeltelijk), op anticiperen door binnen de bouwwereld op te klimmen en voorman of opzichter te worden.

Ok. Nu zit je met een modaal inkomen vast aan een hypotheek van maximaal een ruwe €165.000 maar tel daarbij een 2e inkomen op (€35.000 voor de een, €25.000 voor de ander) en opeens kun je samen een huis kopen van €300.000. Daar koop je ook anno 2021 nog wel een rijtjeshuis voor.

Volgens mij is het dus zeker realistisch, ook met een bescheidener inkomen, een huis te kunnen kopen en normaal te kunnen leven. Een stuk lastiger dan pak 'm beet 15 jaar geleden, maar niet onhaalbaar. Zeker niet als daar ook nog een stukje financiële planning aan vooraf gaat en je als bouwvakker op je 16e ook meteen begint met sparen, waardoor je op ej 23e een huis kunt kopen, terwijl de gemiddelde hoger opgeleide dan nog bezig is met zijn of haar studie én daarna niet zelden een (forse) studieschuld heeft, die weer invloed heeft op je hypotheek.

De grote verschillen ontstaan volgens mij niet aan begin, maar na iemands 30e levensjaar. Het plafond van een hoger opgeleide ligt vaak hoger (hoewel dat ook sector afhankelijk is, een kunstenaar zal in de regel minder verdienen dan een chirurg of piloot) en op een gegeven moment stijgen ze boven de lager opgeleiden uit. (Ik heb daar wel eens een grafiek van gezien, maar die nu even niet paraat.)

[prodesk]

Hydra schreef op maandag 7 juni 2021 @ 07:47:
[...]


Het heeft echt ZO geen zin om je hier druk over te gaan lopen maken. Dit soort negativiteit moet je echt mee oppassen omdat je uiteindelijk als je niet uitkijkt thuis zuur de hele wereld de schuld loopt te geven maar ondertussen niks doet om je eigen situatie te verbeteren.

Nee hoor, ik benoem alleen dat ik het doorsnee loon voor een praktisch opgeleide versus hoogopgeleid verschil te groot vind. Gevolg is dat ouders hun kind en docenten zoveel mogelijk pushen om minimaal naar het HAVO te gaan. Aantal hoogopgeleiden in Nederland groeit gestaag. De onderste niveaus van het VMBO worden afgestoten en gesloten wegens tekort aan leerlingen.

[unezra]

prodesk schreef op maandag 7 juni 2021 @ 08:07:
[...]
Nee hoor, ik benoem alleen dat ik het doorsnee loon voor een praktisch opgeleide versus hoogopgeleid verschil te groot vind. Gevolg is dat ouders hun kind en docenten zoveel mogelijk pushen om minimaal naar het HAVO te gaan. Aantal hoogopgeleiden in Nederland groeit gestaag. De onderste niveaus van het VMBO worden afgestoten en gesloten wegens tekort aan leerlingen.

Het gaat met de bouw op het moment zo'n beetje beter dan ooit. Dat zie je al een tijdje terug in de uurtarieven van bouwvakkers en de kosten van projecten.

Los van dat, je kun je blijven focussen op wat zij wel en jij niet hebt, maar in the end zul je toch zelf de eerste stappen moeten zetten daar te komen waar je wil komen.

Wat is je doel met dit topic?

Afgeven op diegenen die hebben wat jij niet hebt?
Of een duwtje in de rug krijgen uiteindelijk wél daar te komen waar je wil zijn? (En dus straks misschien wel te horen bij die hoger opgeleiden met dik salaris waar je je nu zo tegen af zet.)

[Hydra]

prodesk schreef op maandag 7 juni 2021 @ 08:07:
Nee hoor, ik benoem alleen dat ik het doorsnee loon voor een praktisch opgeleide versus hoogopgeleid verschil te groot vind. Gevolg is dat ouders hun kind en docenten zoveel mogelijk pushen om minimaal naar het HAVO te gaan. Aantal hoogopgeleiden in Nederland groeit gestaag. De onderste niveaus van het VMBO worden afgestoten en gesloten wegens tekort aan leerlingen.

En wat is daar precies mis mee, dat ouders hun kinderen stimuleren voor een opleiding te gaan?

[Arjan90]

unezra schreef op maandag 7 juni 2021 @ 07:30:
[...]

De werkdruk onder hoger opgeleiden is in mijn beleving vaak behoorlijk hoog. Babbel met een gemiddelde lijnmanager of hoger en je hoort meer dan eens geluiden van 50 uur per week, hoge werkdruk, veel overuren, veel verantwoordelijkheid en continu klem zitten tussen de mensen "onder" hen en de mensen "boven" hen.

[...]

Is dat erg? Nee. Comes with the job. Maar het is wel de realiteit van een manager ten opzichte van pak 'm beet de gemiddelde 1e lijns helpdeskmedewerker (m/v) of kassamedewerker (m/v) die op hun roostertijd binnen komt en grofweg 8.5 uur later weer naar huis gaat.
[...]

Ik ken die verhalen ook en heb één zo'n jaar gehad, nooit meer. Mijn conclusie was: je doet het zelf. Of de organisatie doet het je aan, maar dan zou ik daarvoor ook 1 en 1 bij elkaar optellen. Ik heb echter in dat jaar ook veel meer over mezelf geleerd dan die jaren ervoor: hoe reageer ik onder druk, waar kreeg ik juist wél energie van (waardoor ik de uren dus kon volhouden), wat slurpte energie, etc. Dat heb ik gebruikt om het jaar daarna aanpassingen te maken, zowel naar boven als naar onder toe. Collega's die "opscheppen" over hoeveel ze werken Alsof het statusverhogend is, terwijl het wat mij betreft precies het tegenovergestelde is. Goed voorbeeld doet goed volgen.


Ik denk dat je "roots" enorm veel invloed hebben op je latere leven, wat zowel in positieve als negatieve zin kan zijn. Maar het is natuurlijk enorm moeilijk om die cirkel te doorbreken. Dat zie je bijv. ook met huiselijk geweld: of de cirkel wordt doorbroken of het gaat in de volgende generatie door zoals het ging. Daar helpt de maatschappij natuurlijk ook mee qua "publieke opinie" om die cirkel te doorbreken. Hetzelfde geldt voor sport, eten, etc. Uiteindelijk volgen kinderen vaak het "voorbeeld" van hun ouders, want ze weten niet anders. Dat is hun wereldbeeld. Naarmate je ouder wordt krijg je ook een ander wereldbeeld voorgeschoteld via media, andere kinderen, etc. En uiteindelijk pak je, hopelijk, alle dingen die je daaruit "goed" of juist "slecht" vindt en richt je op die manier je eigen leven in. Maar dat klinkt natuurlijk veel simpeler dan het is. Wat wel echt verschil kan maken is een partner hebben die in een heel ander gezin is opgegroeid waardoor je die normen en waarden meekrijgt en (deels) overneemt.

Dat is, vind ik, ook wel de grootste uitdaging van ouder zijn. Hoe neem je de "goede" dingen in je jeugd en opvoeding mee en vertaal je dat naar de jeugd en opvoeding van je eigen kinderen. Of dat nou over milieu, natuur, sport, etc. gaat, dat doet er niet toe. Wij proberen zoveel mogelijk perspectieven mee te geven. Daarbij vragen we vooral aan onze kinderen hoe zij ernaar kijken en dat levert soms echt mooie gesprekken op vooral vanuit hun "simpele" blik (mijn kinderen zijn 4 en 7). Soms verfrissend, een andere keer juist confronterend naar je eigen wereldbeeld toe

[unezra]

Arjan90 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 08:24:
[...]


Ik ken die verhalen ook en heb één zo'n jaar gehad, nooit meer. Mijn conclusie was: je doet het zelf. Of de organisatie doet het je aan, maar dan zou ik daarvoor ook 1 en 1 bij elkaar optellen. Ik heb echter in dat jaar ook veel meer over mezelf geleerd dan die jaren ervoor: hoe reageer ik onder druk, waar kreeg ik juist wél energie van (waardoor ik de uren dus kon volhouden), wat slurpte energie, etc. Dat heb ik gebruikt om het jaar daarna aanpassingen te maken, zowel naar boven als naar onder toe. Collega's die "opscheppen" over hoeveel ze werken Alsof het statusverhogend is, terwijl het wat mij betreft precies het tegenovergestelde is. Goed voorbeeld doet goed volgen.

Zeker waar.

Dat vond ik ook het frustrerende. Ik had gehoopt dat het antwoord van de groep zou zijn dat zij netjes 40 uur per week werkten en volledig in control waren.

Ik heb het zelf nooit als statusverhogend gezien, wel als noodzakelijk kwaad én als een van de dingen die ik op momenten domweg leuk vind aan mijn baan. (Tegelijkertijd vind ik ook dat het er soms gewoon bij hoort. Een systeembeheerder die nooit 's nachts of in het weekend wil werken, heeft waarschijnlijk gewoon het verkeerde vak gekozen.)

Ik denk dat je "roots" enorm veel invloed hebben op je latere leven, wat zowel in positieve als negatieve zin kan zijn. Maar het is natuurlijk enorm moeilijk om die cirkel te doorbreken. Dat zie je bijv. ook met huiselijk geweld: of de cirkel wordt doorbroken of het gaat in de volgende generatie door zoals het ging. Daar helpt de maatschappij natuurlijk ook mee qua "publieke opinie" om die cirkel te doorbreken. Hetzelfde geldt voor sport, eten, etc. Uiteindelijk volgen kinderen vaak het "voorbeeld" van hun ouders, want ze weten niet anders. Dat is hun wereldbeeld. Naarmate je ouder wordt krijg je ook een ander wereldbeeld voorgeschoteld via media, andere kinderen, etc. En uiteindelijk pak je, hopelijk, alle dingen die je daaruit "goed" of juist "slecht" vindt en richt je op die manier je eigen leven in. Maar dat klinkt natuurlijk veel simpeler dan het is. Wat wel echt verschil kan maken is een partner hebben die in een heel ander gezin is opgegroeid waardoor je die normen en waarden meekrijgt en (deels) overneemt.

Dat is, vind ik, ook wel de grootste uitdaging van ouder zijn. Hoe neem je de "goede" dingen in je jeugd en opvoeding mee en vertaal je dat naar de jeugd en opvoeding van je eigen kinderen. Of dat nou over milieu, natuur, sport, etc. gaat, dat doet er niet toe. Wij proberen zoveel mogelijk perspectieven mee te geven. Daarbij vragen we vooral aan onze kinderen hoe zij ernaar kijken en dat levert soms echt mooie gesprekken op vooral vanuit hun "simpele" blik (mijn kinderen zijn 4 en 7). Soms verfrissend, een andere keer juist confronterend naar je eigen wereldbeeld toe

Ik vind dat lastig en minder zwart-wit dan het soms lijkt.

Roots kunnen invloed hebben op je latere leven, maar in mijn beleving niet altijd op de manier waarop je verwacht. Juist een moeilijke jeugd, kán tot gevolg hebben dat iemand zich er uit knokt en weigert zich neer te leggen bij een uitkomst die veel logischer lijkt.

Ik weet niet of dat vooral karakter is, of puur dat als je je de eerste keer ergens uit knokt, je leert dat het mogelijk is, de 2e keer makkelijker word, de 3e keer nog wat makkelijker word en het uiteindelijk een soort van 2e natuur word om je uit shitsituaties te knokken, weerbaarder (resilience) te worden, etc.

Ben het met je eens dat een partner en/of vrienden die uit een andere situatie komt/komen, invloed kan hebben. Heeft. Maar ook daar, je moet die partner wel zelf vinden én je open stellen dingen van een andere kant te bekijken.

Dat is het lastige aan zoiets. Gegeven een grofweg vergelijkbare shitsituatie, zal de een ten onder gaan en de ander strijdend boven komen en alleen maar sterker worden. Wie, hoe en waarom is voor voor psychologen.

[ Voor 4% gewijzigd door unezra op 07-06-2021 08:42 ]

[Pingo76]

prodesk schreef op maandag 7 juni 2021 @ 08:07:
[...]
Nee hoor, ik benoem alleen dat ik het doorsnee loon voor een praktisch opgeleide versus hoogopgeleid verschil te groot vind. Gevolg is dat ouders hun kind en docenten zoveel mogelijk pushen om minimaal naar het HAVO te gaan. Aantal hoogopgeleiden in Nederland groeit gestaag. De onderste niveaus van het VMBO worden afgestoten en gesloten wegens tekort aan leerlingen.

Je benoemd het al het hele topic door, op vragen van wat JIJ eens gaat doen aan je situatie. Reageer je niet of je reageert met ik moet eerst mijn trauma verwkeren. Maar ondertussen heb je wel tijd en energie om te weeklagen over dingen waar jij geen weet van hebt, gezien het feit dat je nooit gewerkt hebt.

Jij denkt over duidelijk dat het de hoger opgeleiden allemaal is komen aanwaaien. Terwijl dat niet zo is, die mensen zijn er gekomen door door te zetten op zich zelf te focussen. In plaats van constant te wijzen naar anderen en klagen zoals jij dat doet.

Maar goed de dag is nog jong Wat ga JIJ vandaag doen om je huidige situatie te verbeteren? Een video/setje oefeningen khanacademy.org? Als het excuus is mijn engels is te slecht, prima ga ja dan via memrise.com werken aan je Engels? Al zijn het maar 5 zinnetjes? Of heb je daar weer het excuus voor ik moet eerst werken aan mijn trauma? Terwijl je wel tijd hebt om posts vol geweeklaag te posten op tweakers? Ik bedoel die 5 zinnetjes bij memrise zijn hoogsten 5 minuten, en een video of een setje oefeningen op khanacademy.org is hoogstens een kwartier. Nogmaals wat ga JIJ vandaag doen aan je situatie?

[Metro2002]

unezra schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 17:35:
[...]


Om met dit te beginnen. Wat is de definitie van "succes"?
Voor mij is dat "gelukkig zijn in je leven en naar jou gevoel dát er uit gehaald hebben, dat je er uit wilde halen".

Zolang je zelf tevreden bent met je leven kun je inderdaad spreken van succes. Ik volg op reddit bijvoorbeeld de vagabond, vandwellers, offgrid, onebag, tinyhouse en andere subreddits die een onconventionele levensstijl bespreken. Door de maatschappij worden dat soort mensen nu niet direct als 'succesvol' gezien maar ze zijn blij met de keuze voor de levensstijl die ze hebben gemaakt en daar draait het uiteindelijk om toch?

Ik zou zelf ook liever een klein offgrid huisje in de bossen hebben dat zelfvoorzienend is zonder auto en hele lage kosten dan de dertien in een dozijn rijtjeswoning met auto voor de deur die ik nu heb. (alleen de labrador ontbreekt nog ) Dat zou voor mij meer 'succes' in mijn leven betekenen dan wat ik nu heb.

[samo]

Pingo76 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 08:47:
[...]

Jij denkt over duidelijk dat het de hoger opgeleiden allemaal is komen aanwaaien. Terwijl dat niet zo is, die mensen zijn er gekomen door door te zetten op zich zelf te focussen. In plaats van constant te wijzen naar anderen en klagen zoals jij dat doet.

[...]

Laatst kwam er een analogie voorbij:

Als je tegenwind hebt, moet je harder fietsen,
Als je wind mee hebt, denk je dat je harder fietst.

offtopic:
Overigens heb ik die op de racefiets vaak genoeg ervaren

Daar moet ik dan wel aan denken als ik mensen hoor praten over hoe maakbaar het leven is. Ik denk dat je écht onderschat wat de waarde is van vrij van zorgen zijn. Het artikel wat ik deelde van de Correspondent geeft dat zo mooi aan; als je geld-zorgen hebt, is je mentale ruimte daar mee vol. Dat zet je niet even opzij om een lange-termijn iets te gaan doen. Dat laat je niet even liggen als je iets anders wil, vrijaf of vakantie. Ik ben echt van mening dat het niet zo simpel is als "dan moet je maar minder zeiken en harder werken"

[ Voor 3% gewijzigd door samo op 07-06-2021 09:50 ]

[Arjan90]

unezra schreef op maandag 7 juni 2021 @ 08:33:
Ik vind dat lastig en minder zwart-wit dan het soms lijkt.

Roots kunnen invloed hebben op je latere leven, maar in mijn beleving niet altijd op de manier waarop je verwacht. Juist een moeilijke jeugd, kán tot gevolg hebben dat iemand zich er uit knokt en weigert zich neer te leggen bij een uitkomst die veel logischer lijkt.

Helemaal eens, dat is precies wat ik bedoelde maar je verwoordt het nog wat beter. Mijn vrouw heeft bijv. nog wel eens een tik gehad in haar opvoeding, ik mag bijv. niet achter haar de trap oplopen (trauma). Alles wat zij wil is dat zij dit niet bij de kinderen doet: ze knokt zich dus uit die specifieke situatie en doorbreekt de cirkel. Dit is natuurlijk een klein voorbeeld en daardoor ook makkelijker om te doorbreken. Ik denk dat mijn vrouw ook echt iemand is die zich aan de situatie thuis heeft kunnen onttrekken doordat wij samenkwamen toen het bij hun heel heftig was, waarna ze bij ons zag dat het anders ging. Bij ons was het bijv. steevast bij thuiskomst na school: even een kopje thee met een koekje. Dat heeft zij twee jaar meegemaakt bij ons en nu doet ze het ook met onze kinderen En ik neem andersom weer dingen over uit haar gezin en opvoeding. Zo probeer je samen cirkels te doorbreken.

Dat is het lastige aan zoiets. Gegeven een grofweg vergelijkbare shitsituatie, zal de een ten onder gaan en de ander strijdend boven komen en alleen maar sterker worden. Wie, hoe en waarom is voor voor psychologen.

Zorgen zijn er in heel veel soorten en maten: financieel, familie/gezin (denk maar aan een broer/zus met heftige gedragsproblemen), gezondheid, etc. Al die zaken beïnvloeden je. "What doesn't kill you makes you stronger" gaat alleen, helaas, niet altijd op. Ik vind het ook bijster interessant hoe dat komt. En sommigen maken natuurlijk ook zoveel mee dat je alleen maar respect kan hebben dat ze überhaupt nog overeind staan. Ik ben me er overigens wel enorm bewust van dat wij betrekkelijk gezien een zorgeloze jeugd hebben gehad, heb bij bijv. ooms en tantes ook gezien hoe zij ermee om zijn gegaan. Zelfde gezin, zelfde omstandigheden, compleet andere uitkomst.

@samo Hele mooi analogie. Ondanks dat ik geen surfer ben, vergelijk ik het leven en werk vaak daarmee. De golven komen toch wel, het gaat erom dat je erop leert surfen. Dat is voor mij het belangrijkste in je leven: leren surfen op de golven die komen. Soms zijn ze hoog, soms zijn ze laag, maar ze komen sowieso.

[ Voor 9% gewijzigd door Arjan90 op 07-06-2021 10:16 ]

[Ardana]

Arjan90 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 10:16:
[...]
@samo Hele mooi analogie. Ondanks dat ik geen surfer ben, vergelijk ik het leven en werk vaak daarmee. De golven komen toch wel, het gaat erom dat je erop leert surfen. Dat is voor mij het belangrijkste in je leven: leren surfen op de golven die komen. Soms zijn ze hoog, soms zijn ze laag, maar ze komen sowieso.

Dit is exact waarom ik doorgezet heb met bijv. therapie en medische afspraken. Waarom ik geaccepteerd heb dat ik hulp nodig heb en ook niet een klein beetje. Ik had m'n wereldje heel klein gemaakt, klein en veilig. Maar er zullen altijd invloeden van buitenaf zijn, neem bijv. corona. Of je vader die in het buitenland overlijd.

Je hebt eigenlijk maar 2 keuzes: leren surfen, of dood gaan. Het een is (imo) niet bijster veel beter dan het ander, maar: je leeft maar 1 keer en als je er dan nog wat van kan maken, is dat wel zo leuk, plus: dood ga je toch wel 'n keer, dat hoeft je niet nu te ervaren, dat kan altijd nog. Beetje luguber wellicht, maar voor mij is 't juist 'n positieve kijk op de wereld.

[merauder]

prodesk schreef op maandag 7 juni 2021 @ 08:07:
[...]
Nee hoor, ik benoem alleen dat ik het doorsnee loon voor een praktisch opgeleide versus hoogopgeleid verschil te groot vind. Gevolg is dat ouders hun kind en docenten zoveel mogelijk pushen om minimaal naar het HAVO te gaan. Aantal hoogopgeleiden in Nederland groeit gestaag. De onderste niveaus van het VMBO worden afgestoten en gesloten wegens tekort aan leerlingen.

Ik push mijn kinderen bewust niet tot een opleiding ver boven hun kunnen. Juist dat gaat op een gegeven moment leiden tot burn-out klachten.

Ardana schreef op zondag 6 juni 2021 @ 23:14:
Vandaag gehoord: geluksgevoel = verschil tussen verwachtingen/dromen en realiteit.

Daarbij kun je dus 2 dingen doen: je verwachtingen/dromen wijzigen (en dan niet alleen zeggen "dat lukt me nooit" maar écht zeggen "hey, dit wat ik nu heb is wat ik wil!") of de realiteit wijzigen. En hoe meer je de realiteit wilt wijzigen, hoe harder je moet werken. Ongeacht of dat nu is "mijn doel is om m'n huis schoon te houden" als dat iets is waar je moeite mee hebt, of dat je doel is "een goed betaalde carrière nastreven", wat vrijwel iedereen meer of minder moeite kost.

Dit is precies de reden dat ik mijn kinderen niet push qua opleiding of carrière . Wanneer ze als 3+ jarige een puzzel maken voor 4+ zijn ze de nieuwe Einstein, wanneer de eerste zangnoten er uitkomen de nieuwe Freddy Mercury en als ze leuk meedoen met voetbal de nieuwe Messi.

Zelf heb ik door de druk vanuit mijn ouders de route Havo->Hbo gedaan terwijl Mavo/Havo->Mbo->Hbo->WO wellicht een betere route had geweest voor mij. Dit omdat ik ondanks dat ik naar het Hbo mocht er eigenlijk mentaal niet aan toe was en niet meer uit mijn studietijd heb gehaald dan het pleasen van mijn ouders.

[renegrunn]

samo schreef op maandag 7 juni 2021 @ 09:49:
[...]

Laatst kwam er een analogie voorbij:

Als je tegenwind hebt, moet je harder fietsen,
Als je wind mee hebt, denk je dat je harder fietst.

Conclusie: bij tegenwind in het leven kun je wellicht een andere richting inslaan zodat je wind mee krijgt, zoiets?

Ergens wel jammer dat topic zo'n rancuneus karakter heeft gekregen terwijl de Topic-titel wel degelijk een heel interessante vraag is.

Ik denk dat je achtergrond en ouders inderdaad voor een heel groot deel je kansen m.b.t. een loopbaan bepalen. Ik zie dit ook overal om mij heen en volgens mij ook niet heel vreemd.
Maar tegelijkertijd ook zoveel uitzonderingen: in mijn vriendenkring zijn de meest 'succesvolle' / rijkste mensen die met een heel andere achtergrond. Lees: geen enkele opleiding, gescheiden ouders, drugs/alcohol etc..

Het is prima statistisch aan te tonen dat de ouders (deels) bepalend zijn voor de loopbaan, maar er zijn zoveel uitzonderingen, beide kanten op.

[samo]

renegrunn schreef op maandag 7 juni 2021 @ 13:01:
[...]


Conclusie: bij tegenwind in het leven kun je wellicht een andere richting inslaan zodat je wind mee krijgt, zoiets?

Nee het gaat er juist om dat je mij wind mee denkt dat de prestatie door jou komt, terwijl er letterlijk een duwtje in de rug is die jou helpt bij het behalen van je prestatie. Het beschrijft het verschil hoe je eigen prestaties worden ervaren ten tijde van tegenslag of juist steun. Wat je er van kan leren is dat je vanuit een bevoorrechte positie geen zicht hebt op wat een benadeelde ervaart. Jouw ervaring is niet te vergelijken met de ander.

[renegrunn]

samo schreef op maandag 7 juni 2021 @ 13:58:
[...]

Nee het gaat er juist om dat je mij wind mee denkt dat de prestatie door jou komt, terwijl er letterlijk een duwtje in de rug is die jou helpt bij het behalen van je prestatie. Het beschrijft het verschil hoe je eigen prestaties worden ervaren ten tijde van tegenslag of juist steun. Wat je er van kan leren is dat je vanuit een bevoorrechte positie geen zicht hebt op wat een benadeelde ervaart. Jouw ervaring is niet te vergelijken met de ander.

Ik begreep de analogie ook wel. Ik wilde enkel aangeven, soms helpt het wel degelijk om van koers te veranderen in je leven om de wind mee te krijgen. En nee, ik weet het, dat gaat niet voor iedereen op vanwege diverse omstandigheden.

[Pizza_Boom]

renegrunn schreef op maandag 7 juni 2021 @ 14:07:
[...]


Ik begreep de analogie ook wel. Ik wilde enkel aangeven, soms helpt het wel degelijk om van koers te veranderen in je leven om de wind mee te krijgen. En nee, ik weet het, dat gaat niet voor iedereen op vanwege diverse omstandigheden.

Kan, maar als jouw doel recht voor je ligt heeft het weinig zin om van koers te veranderen.

[Pingo76]

samo schreef op maandag 7 juni 2021 @ 09:49:
[...]

Laatst kwam er een analogie voorbij:

Als je tegenwind hebt, moet je harder fietsen,
Als je wind mee hebt, denk je dat je harder fietst.

offtopic:
Overigens heb ik die op de racefiets vaak genoeg ervaren

Daar moet ik dan wel aan denken als ik mensen hoor praten over hoe maakbaar het leven is. Ik denk dat je écht onderschat wat de waarde is van vrij van zorgen zijn. Het artikel wat ik deelde van de Correspondent geeft dat zo mooi aan; als je geld-zorgen hebt, is je mentale ruimte daar mee vol. Dat zet je niet even opzij om een lange-termijn iets te gaan doen. Dat laat je niet even liggen als je iets anders wil, vrijaf of vakantie. Ik ben echt van mening dat het niet zo simpel is als "dan moet je maar minder zeiken en harder werken"

Hier omschrijf ik mijn jeugd https://gathering.tweaker...message/67445804#67445804

Mijn situatie nu is, dat ik een 45 jarige call center miepie ben met schulden en die net aan OU informatica is begonnen. Net als @prodesk heb ik amper meubels en verder slaap ik op een luchtbedje. En net als @prodesk heb i k last van mijn jeugd. Echter dat ik op mijn 45e in de situatie zit waar ik nu zit heb ik volledig aan mijzelf te danken. Het heeft allemaal te maken met beslissing die ik genomen heb vanaf mijn 18e tot mijn 32e. Die beslissingen hebben zeker te maken met mijn jeugd, echter ze maken mij niet minder verantwoordelijk.

Zo ook is @prodesk waar hij nu zijn energie in stopt. Hij kiest ervoor om <knip> over het salaris van hoogopgeleiden, let wel dat zeg ik als laag opgeleide call center miepie. Hij kiest ervoor om de jodenvervolging erbij te halen. En als hij erop aangesproken wordt, komt hij in plaats van met schaamrode kaken excuses aanbieden met een <knip> excuus. Welke uiteraard weer slaat op het salaris van hoogopegeleiden.

Toen ik hem eerder vroeg, ga je nog wat doen met de gratis resources was zijn reactie "eerst mijn jeugd verwerken" ondertussen heeft hij wel tijd om hier te komen <knip>. Daar vind ik wat van <knip>.

Hij woont op zichzelf, heeft psychische hulp, maar als hij daar met dezelfde houding inzit als hier. Dan heeft hij voer 10 jaar nog niets gedaan "want tsjah eerst jeugdtrauma verwerken"

Vergis je niet ik weet ook hoe moeilijk het is om aan jezelf te werken, ik heb regelmatig het idee dat ik mezelf (onbewust) aan het saboteren ben als ik aan de studie moet en "opeens" doodmoe ben.

Ik vraag hem niet om uren op khanacademy.org te gaan zitten, ik vraag hem om 1 video per dag of 1 setje oefeningen per dag te doen. Traumatische jeugd of niet, op een gegeven ben je ZELF verantwoordelijk voor de rest van je leven. En daarbij gaat wijzen naar anderen die het in jou ogen beter hebben NIET helpen.

Je mag je mening ook respectvol en niet op de man verwoorden. Sterker nog, dat is hier het uitgangspunt.

[ Voor 4% gewijzigd door Ardana op 07-06-2021 18:49 ]

[Pingo76]

Mijn excuses voor een deel van deze reactie, die had inderdaad wat netter gemogen.

[ Voor 10% gewijzigd door Pingo76 op 07-06-2021 19:01 ]

[unezra]

Pizza_Boom schreef op maandag 7 juni 2021 @ 15:31:
[...]
Kan, maar als jouw doel recht voor je ligt heeft het weinig zin om van koers te veranderen.

Tegelijkertijd, soms loont het om je doel te veranderen waardoor je wél weer op koers ligt.

Misschien is dat doel een paar graden noordelijker in the end wel een realistischer én leuker doel.

Niets mis met gedurende je leven een paar keer van koers veranderen, enerzijds omdat doelen toch minder realistisch blijken te zijn dan je dacht, anderzijds omdat je domweg zélf veranderd, waardoor andere doelen wel eens beter passend kunnen zijn.

[Pingo76]

unezra schreef op maandag 7 juni 2021 @ 19:11:
[...]


Tegelijkertijd, soms loont het om je doel te veranderen waardoor je wél weer op koers ligt.

Misschien is dat doel een paar graden noordelijker in the end wel een realistischer én leuker doel.

Niets mis met gedurende je leven een paar keer van koers veranderen, enerzijds omdat doelen toch minder realistisch blijken te zijn dan je dacht, anderzijds omdat je domweg zélf veranderd, waardoor andere doelen wel eens beter passend kunnen zijn.

Een van mijn favoriete uitdrukking is niet voor niets "Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden"

[unezra]

Pingo76 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 19:13:
[...]
Een van mijn favoriete uitdrukking is niet voor niets "Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden"

Sterker nog, misschien vind je halverwege de reis Venetië wel een mooiere stad.

[Lethalis]

Pingo76 schreef op zondag 6 juni 2021 @ 23:54:
[...]
En jij denkt dat hoger opgeleiden het makkelijk hebben? Er komt stress en doorzettingsvermogen bij kijken en nee de banen komen ze niet aanwaaien, zelfs niet voor chirurgen.

Het is heel simpel: bij banen waarvoor je hoger opgeleid moet zijn, hoort vaak een grotere verantwoordelijkheid (met bijbehorende stress).

Dus het is inderdaad niet zo makkelijk als het lijkt vaak.

Ik ken mensen die echt alles mee te lijken hebben. 2 studies gedaan, advocaat geworden met partner traject, dik geld verdienen.

Maar ja, dat is ook hard werken. 24/7 (ook op zondag) beschikbaar zijn voor vragen van klanten, buffelen op de meest bizarre tijden om dossiers door te nemen, etc.

Elk klein foutje dat je zou kunnen maken, kan je heel duur komen te staan. Dus je moet super precies zijn in alles wat je doet.

(kennis van mij begeleidt juridisch grote overnames van bedrijven etc)

Het is absoluut geen 9 tot 5 baan zeg maar.

[Pingo76]

Lethalis schreef op maandag 7 juni 2021 @ 20:49:
[...]


Elk klein foutje dat je zou kunnen maken, kan je heel duur komen te staan. Dus je moet super precies zijn in alles wat je doet.

Precies dat, als ik als callcenter miepje een fout maakt dan zegt mijn teamleider kan gebeuren. Als die kennis van mij die wanhopig aan de bak probeert te komen als chirurg een fout maakt dan kan hij die vaste aanstelling die hij zo graag wil vergeten. En alle ziekenhuizen weten het METEEN wat gaat inhouden dat als zijn huidige tijdelijke contract afloopt, hij misschien niet meer aan het werk kan bij een ander ziekenhuis. Immers voor elke vacature zijn er honderden aanmeldingen op dit moment.

Verder als ik een slecht dag heb als call center miepje, kan ik onder werktijd (kost wel verlof uren) even 2 uur bijslapen. Ik geef toe ik moet het niet te vaak doen, maar het kan. Nou dat hoeft een rechter niet te doen, ik heb afgelopen nacht een slechte nacht gehad. Laat die rechtzaken maar voor wat ze zijn, ik ga nu 2 uur bijslapen.

Er komt veel meer bij hoogopgeleid en dito banen kijken dan @prodesk denkt.

[Lethalis]

Ardana schreef op zondag 6 juni 2021 @ 23:14:
Vandaag gehoord: geluksgevoel = verschil tussen verwachtingen/dromen en realiteit.

En de valkuil die ik daarin zelf heb ontdekt: het is heel lastig om een stap terug te doen, al helemaal als je een gezin hebt (en dus een bak verantwoordelijkheid).

Ik mis het soms... dat ik vroeger in mijn goedkope flatje woonde, elke maand duizend euro kon sparen en relatief weinig stress had. Mijn werk was het enige, maar daarin was ik veel rekaxter toen ik in een situatie zat dat ik eenvoudig kon rondkomen en meer dan een jaar vooruit kon zonder inkomen.

Ik vond op den duur alles best. Speelde vooral gitaar in mijn vrijetijd. Jammer dat de buurt verpauperde, maar voor de rest was het super relaxt.

Tegenwoordig zit ik er een stuk luxer bij, inclusief gezin... maar ben ik echt afhankelijk geworden van mijn werk en inkomen. En dat geeft ook stress... failure is not an option. Je moet alsmaar door. Er zijn ook geen rustdagen... werken, gezin, huishouden, slapen, repeat. That's it basically.

Oftewel: Be careful what you wish for.

Enige uitweg die ik zie, is mijn huis versneld proberen af te lossen en met de financiële ruimte die dat creëert rustiger aandoen. Vooral niet meer verplichtingen aangaan! Maar ja, there's no rest for the wicked (ik heb toch ergens ook altijd dromen nodig... anders krijg ik een soort midlifecrisis "is dit alles?" ).

Leren tevreden te zijn met wat je hebt (of zelfs met minder) is een kunst an sich.

[Lethalis]

Metro2002 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 08:48:
[...]
Ik zou zelf ook liever een klein offgrid huisje in de bossen hebben dat zelfvoorzienend is zonder auto en hele lage kosten dan de dertien in een dozijn rijtjeswoning met auto voor de deur die ik nu heb. (alleen de labrador ontbreekt nog ) Dat zou voor mij meer 'succes' in mijn leven betekenen dan wat ik nu heb.

Weet je hoeveel mensen ik dit hoor zeggen inmiddels?

Nederland is daar alleen echt het verkeerde land voor. Je hebt ruimte nodig, een lage bevolkingsdichtheid, zodat een fijn plekje vinden voor dat huisje (of camper ) niet te lastig wordt. En niet teveel beperkende wetgeving...

[merauder]

Pingo76 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 19:13:
Een van mijn favoriete uitdrukking is niet voor niets "Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden"

De weg die niet naar Rome leid is degene waarin iemand de hele tijd achter zijn staart aanrent. Het kost veel energie en je komt geen stap verder.

TS heeft een jeugdtrauma en lijkt het niet te gunnen / jaloers te zijn op mensen die het wat verder hebben geschopt. Als TS naar Rome wil zal hij toch echt over de jeugdtrauma heen moeten stappen en zichzelf een andere houding toe moeten kennen. Dat klinkt hard, maar dat is de maatschappij uiteindelijk ook.

[Ardana]

merauder schreef op maandag 7 juni 2021 @ 22:58:
[...]
De weg die niet naar Rome leid is degene waarin iemand de hele tijd achter zijn staart aanrent. Het kost veel energie en je komt geen stap verder.

TS heeft een jeugdtrauma en lijkt het niet te gunnen / jaloers te zijn op mensen die het wat verder hebben geschopt. Als TS naar Rome wil zal hij toch echt over de jeugdtrauma heen moeten stappen en zichzelf een andere houding toe moeten kennen. Dat klinkt hard, maar dat is de maatschappij uiteindelijk ook.

"over trauma heen stappen", "een andere houding moet toekennen". De manier waarop je dat hier neer zet, doet geen recht aan hoe moeilijk - en in sommige gevallen schier onmogelijk dat kan zijn.

Behandeling van chronische vroegkinderlijke traumatisering duurt, vanaf het moment dat je bij de juiste hulpverlener terecht bent gekomen (en alleen dat al kan minimaal 3, maar ook rustig 20 jaar of langer duren, oa wegens mis-diagnostisering) gemiddeld 6 tot 15 jaar, waarbij er daarna niet zelden nog sprake is van restklachten. Vaak is het doel ook niet "genezen" maar

De TRTC zijn erop gericht om de gevolgen van vroegkinderlijke (hechtings)trauma’s terug te dringen. Behandeling in een TRTC heeft als overkoepelend doel om de kwaliteit van leven van de cliënt zodanig te verbeteren dat een cliënt het leven aan kan, hetzij doordat iemand volledig klachtenvrij is, hetzij doordat de cliënt de stoornis accepteert en die een onderdeel van haar leven kan laten zijn. Concreet betekent dat klachtenvermindering, vermindering of verdwijnen van de noodzaak van klinische opnames en vermindering van suïcidaliteit. Behandeling in een TRTC dient om persoonlijk herstel en herstel van maatschappelijk en sociaal functioneren mogelijk te maken.

https://www.trimbos.nl/do...80b-bb16-ec7f455bbbc7.pdf

En ga niet zeggen "dat zijn de uitzonderingen": conform onderzoek wordt geschat dat 3% van de bevolking hier hinder van ondervind.

Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering is dan ook een maatschappelijk probleem met ingrijpende, vaak levenslange gevolgen voor de getroffenen. Jaarlijks zijn volgens de laatste MPI Studie 118.000 kinderen en jongeren tussen 0 en 18 jaar slachtoffer (ruim drie procent van de Nederlandse bevolking).

https://ggz.nl/deskundige...hronische-traumatisering/

Alsjeblieft, er zó ontzettend licht over denken (en "ja, het is hard werken, maar dat moet iedereen" is er licht over denken) is gewoon schadelijk, naast dat het kwetsend is. Niet zelden herhaalt 'de maatschappij' nl. gewoon wat daders ook steeds zeiden, ter 'rechtvaardiging' van hun wandaden: "je hebt het aan jezelf te danken, had je maar harder moeten werken, beter je best moeten doen".

Helaas lijken jeugdtrauma's nog steeds óf taboe te zijn, óf niet serieus genomen te worden ("ieder huisje heeft wel z'n kruisje, toch?"), waardoor mensen die dit is overkomen zich nog steeds veel te vaak schamen en de schuld bij zichzelf leggen. Hierin gestimuleerd door de maatschappij die nog steeds maakbaarheid en eigen verantwoordelijkheid propageert.

Echter, op drijfzand kun je geen huis bouwen. Dat moet je eerst dempen. En een plank waarin duizenden spijkers geslagen zijn, is vermoedelijk nooit meer ergens goed voor.

[ Voor 12% gewijzigd door Ardana op 07-06-2021 23:32 ]

[Yustice]

Ik heb zelf wel liefdevolle ouders maar wel een lastige jeugd gehad. Eén van de dingen waar ik later nog last van kreeg is dat ik nooit echt ben gepusht om m'n best te doen. Ik ben een beetje half-assed de havo door gefietst en zakte daarna op het hbo door het ijs omdat ik te snel stopte. Met bijbaantjes in die tijd had ik geen geweldige werkethiek en tot m'n 18e ongeveer vond ik gamen en chillen belangrijker dan serieuze dingen doen. Pas toen ik dit in m'n bek terug kreeg en het probleem onderkende kon ik er aan werken door doelen te stellen en te werken aan mijzelf.


Uiteindelijk belande ik via een traineeship in een goed betaalde en leuke baan als software developer. Later kwam ik er achter dat dit niet het gene is waar ik heel gelukkig van word en stapte ik over naar een ander werkveld waar doorzettingsvermogen en een serieuze arbeidsethiek noodzakelijk zijn.


Nu ben ik 25 jaar, heb ik een stabiele baan waar ik het (bijna) elke dag naar mijn zin heb, een redelijk goed salaris, een huurwoning, een fatsoenlijke auto en een leuk leven in z'n algemeenheid. Het enige probleem is nog een studieschuld maar dat is niet het einde van de wereld.


Zodra je onderkent dat je leven kut loopt en je kunt aanwijzen waar dat door komt ben je op het punt dat je er verandering in kunt aanbrengen. Misschien niet zelf, maar er kunnen wel mensen zijn die jou daarbij kunnen helpen.

[renegrunn]

Lethalis schreef op maandag 7 juni 2021 @ 20:49:
[...]
Het is heel simpel: bij banen waarvoor je hoger opgeleid moet zijn, hoort vaak een grotere verantwoordelijkheid (met bijbehorende stress).

Ik ben totaal geen fan van hem, maar Musk heeft het ooit eens prima uiitgelegd: mensen krijgen betaald naar de complexiteit van de problemen die ze oplossen.

Uiteraard uitzondering daargelaten, maar ik het klopt in de regel wel aardig.

[t_captain]

Ik denk dat mensen eerder betaald krijgen naar de economische waarde van de problemen die ze oplossen, vermenigvuldigd met de mate waarin ze zichzelf weten te verkopen.

[Brent]

t_captain schreef op dinsdag 8 juni 2021 @ 12:06:
Ik denk dat mensen eerder betaald krijgen naar de economische waarde van de problemen die ze oplossen, vermenigvuldigd met de mate waarin ze zichzelf weten te verkopen.

Je kunt goed verdedigen dat heel wat hoog tot zeer hoogbetaalde banen van destructieve economische waarde zijn. Ik zou dus denken dat het geen product maar som is. Een goede verkoper kan je alles aansmeren.

[Ardana]

Brent schreef op dinsdag 8 juni 2021 @ 12:09:
[...]

Je kunt goed verdedigen dat heel wat hoog tot zeer hoogbetaalde banen van destructieve economische waarde zijn. Ik zou dus denken dat een geen product maar som is. Een goede verkoper kan je alles aansmeren.

Is dat dan een goede of juist een slechte verkoper?

[Barrycade]

Een verkoper van alles wat niet duurzaam is valt volgens mij in de definitie van Brent in het slechte verkoper hokje.

Dus in de vorm van het redden /vernietigen van de aarde zoals we nu als mensheid doen.

De directeur van een gemiddeld beursgenoteerd bedrijf maakt meer stuk dan je lief is. Maar krijgt wel royaal betaald.

[ Voor 8% gewijzigd door Barrycade op 08-06-2021 21:46 ]

[TMC]

Lethalis schreef op maandag 7 juni 2021 @ 20:49:
[...]

Het is heel simpel: bij banen waarvoor je hoger opgeleid moet zijn, hoort vaak een grotere verantwoordelijkheid (met bijbehorende stress).

Dus het is inderdaad niet zo makkelijk als het lijkt vaak.

Ik ken mensen die echt alles mee te lijken hebben. 2 studies gedaan, advocaat geworden met partner traject, dik geld verdienen.

Maar ja, dat is ook hard werken. 24/7 (ook op zondag) beschikbaar zijn voor vragen van klanten, buffelen op de meest bizarre tijden om dossiers door te nemen, etc.

Elk klein foutje dat je zou kunnen maken, kan je heel duur komen te staan. Dus je moet super precies zijn in alles wat je doet.

(kennis van mij begeleidt juridisch grote overnames van bedrijven etc)

Het is absoluut geen 9 tot 5 baan zeg maar.

Wat jij beschrijft is een uitzondering. Ik ben hoger opgeleid, heb een relatief goed salaris en zeer weinig stress/veel vrijheid. Denk dat dat eerlijk gezegd voor veel hogeropgeleiden geldt hoor. Mensen zoals ik hebben het alle fronten relaxter: meer geld, meer vrijheid (thuiswerken, niemand die over je schouders meekijkt), niet 8 uur per dag op je benen staan waarbij je tot op de minuut nauwkeurig je pauze of toiletbezoek moet klokken.

Ik krijg het idee dat mensen hier wat krampachtig zoeken naar de 'keerzijde' van hoogopgeleid zijn, maar die is er niet (uitzonderingen daar gelaten).

[ Voor 5% gewijzigd door TMC op 08-06-2021 22:06 ]

[Lethalis]

TMC schreef op dinsdag 8 juni 2021 @ 22:02:
[...]
Ik krijg het idee dat mensen hier wat krampachtig zoeken naar de 'keerzijde' van hoogopgeleid zijn, maar die is er niet (uitzonderingen daar gelaten).

Het is een reactie op de topic starter die niet begrijpt waarom bepaalde hoogopgeleide mensen veel meer geld verdienen. Dat het meestal niet zomaar is.

Natuurlijk kom ik met een extreem voorbeeld van een advocaat die partner is bij een groot advocatenkantoor.

Ik ben zelf programmeur. Werk 4 dagen per week van 9 uur. Werk weleens over, maar zeker niet altijd. Mijn inkomen is niet bijzonder hoog, maar ook niet laag. Wel ruim bovenmodaal.

Soms is het wel stressvol. Als er problemen zijn bij klanten, een serieuze fout in een update zit, etc. Dan gaan we door totdat het opgelost is. En dat kan dan ook tot laat in de nacht zijn en / of in het weekend (wel kies ik er dan zelf voor om dat vanaf thuis te doen... ik heb collega's die eten bestellen en op kantoor blijven zitten).

Vrijheid is wel relatief groot... ik word niet gemicromanaged. Het is gewoon "los probleem X op". Hoe ik dat doe, mag ik zelf weten (overleg wel met collega's, maar het wordt niet van bovenaf besloten).

En ik werk ook regelmatig thuis. Momenteel kom ik ongeveer 2 dagen per week op kantoor. Maar als ik daar zit, kijkt er ook niemand echt mee over mijn schouders Ja, uit nieuwsgierigheid misschien, maar niet controlerend.

Internet op kantoor is ook vrij te gebruiken. Ook voor privégebruik. Is een stukje flexibiliteit, omdat wij ook weleens buiten werktijd werken, mogen we ook privézaken regelen tijdens kantooruren.

Zolang het enigszins in balans is, interesseert het niemand.

Klokken doen we ook niet. We houden wel urenregistratie bij als we voor klanten aan een opdracht werken. Werken we aan onze eigen producten dan wordt alleen af en toe gevraagd hoe het ervoor staat.

PS
Aan de andere kant: mijn vrouw is verpleegkundige niveau 5 (HBO-V) en ik zou niet in haar schoenen willen staan.

Ik zit liever om 10 uur 's avonds nog ff achter mijn laptop thuis om iets te fixen dan dat ik mensen moet reanimeren en dat soort ongein. Om dan vervolgens óók 's avonds nog te rapporteren.

Wij vinden het dan ook lastig om ons werk te combineren met een gezin. We zijn nooit echt van de 9 tot 5 geweest en kunnen dat ook niet goed (deur om 5 uur dichttrekken en klaar). Dus als onze dochter niet wil slapen staan we er allebei gestresst naast omdat we nog iets voor ons werk willen / moeten afronden.

[ Voor 44% gewijzigd door Lethalis op 09-06-2021 07:22 ]

[Hippocampus]

Ardana schreef op maandag 7 juni 2021 @ 10:50:

Dit is exact waarom ik doorgezet heb met bijv. therapie en medische afspraken. Waarom ik geaccepteerd heb dat ik hulp nodig heb en ook niet een klein beetje. Ik had m'n wereldje heel klein gemaakt, klein en veilig.

[knip]

Naast realisatie is acceptatie inderdaad ook nodig anders kom je inderdaad niet verder.

Pingo76 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 18:42:

Hij woont op zichzelf, heeft psychische hulp, maar als hij daar met dezelfde houding inzit als hier. Dan heeft hij voer 10 jaar nog niets gedaan "want tsjah eerst jeugdtrauma verwerken"

[knip]

Het is niet aan ons om de TS aan te sporen. Ik zou zeggen liever de tijd nemen dan te forceren.
Als hij er tien jaar voor nodig heeft om op een keerpunt te komen dan is dat zo.
Ik ben geen professional dus het is slechts een mening.

[jadjong]

TMC schreef op dinsdag 8 juni 2021 @ 22:02:
[...]
Wat jij beschrijft is een uitzondering. Ik ben hoger opgeleid, heb een relatief goed salaris en zeer weinig stress/veel vrijheid. Denk dat dat eerlijk gezegd voor veel hogeropgeleiden geldt hoor. Mensen zoals ik hebben het alle fronten relaxter: meer geld, meer vrijheid (thuiswerken, niemand die over je schouders meekijkt), niet 8 uur per dag op je benen staan waarbij je tot op de minuut nauwkeurig je pauze of toiletbezoek moet klokken.

Ik krijg het idee dat mensen hier wat krampachtig zoeken naar de 'keerzijde' van hoogopgeleid zijn, maar die is er niet (uitzonderingen daar gelaten).

Of jij ervaart het niet als stressvol? Ik krijg wel eens te horen dat iemand niet wil ruilen van baan vanwege alle stress die er bij komt kijken, terwijl ik nergens last van heb en dat eerder van zijn baan denk.

[Pingo76]

Hippocampus schreef op dinsdag 8 juni 2021 @ 23:01:
[...]


Naast realisatie is acceptatie inderdaad ook nodig anders kom je inderdaad niet verder.


[...]


Het is niet aan ons om de TS aan te sporen. Ik zou zeggen liever de tijd nemen dan te forceren.
Als hij er tien jaar voor nodig heeft om op een keerpunt te komen dan is dat zo.
Ik ben geen professional dus het is slechts een mening.

Hij heeft hier wel eerder uitspraken gedaan over wat hij wil etc. etc. hij wil bijv. een PhD. dat gaat met deze houding niet lukken.
Verder heeft hij natuurlijk wel met een realiteit te maken dat hij in de bijstand zit en kennelijk NU een klantmanager heeft die niets zegt. Ik kan je vertellen als iemand die vrijwilligerswerk doet met bijstandsgerechtigden in Rotterdam en dat de bijstand elk jaar meer is gericht op uitstroom vanwege alle bezuinigingen. En daar worden mensen als @prodesk gewoon aan het werk gezet desnoods in gedrochten van constructies van werken met behoud van uitkering. Ik ben in 2017 mee geweest naar een bijeenkomst van bijnstandsgerechtigden die net een uitkering hadden aangevraagd en daar werd voornamelijk besproken waar de bijstand niet voor bedoeld was en er werd letterlijk gezecht dat de bijstand is gericht op 3 dingen; uitstroom, uitstroom en uitstroom.

[Pingo76]

TMC schreef op dinsdag 8 juni 2021 @ 22:02:
[...]


Ik krijg het idee dat mensen hier wat krampachtig zoeken naar de 'keerzijde' van hoogopgeleid zijn, maar die is er niet (uitzonderingen daar gelaten).

Dat gebeurt er niet, er wordt gezegd dat hoogopgeleiden het ook niet altijd makkelijk hebben. En dat zei er komen door door te zetten en hard te werken.

[prodesk]

@Pingo76 Ik wil graag werken, mits het ook loont. Dat is doorgaans niet het geval bij vrijwilligerswerk.

Werken met behoud van uitkering (bijstand) vind ik een kwalijk, biedt geen perspectief in doorgroeimogelijkheden en concurreert werkenden weg. Als ik werk wil ik daar wel goed voor beloond worden en geen hongerloontje.

[unezra]

TMC schreef op dinsdag 8 juni 2021 @ 22:02:
[...]
Wat jij beschrijft is een uitzondering. Ik ben hoger opgeleid, heb een relatief goed salaris en zeer weinig stress/veel vrijheid. Denk dat dat eerlijk gezegd voor veel hogeropgeleiden geldt hoor. Mensen zoals ik hebben het alle fronten relaxter: meer geld, meer vrijheid (thuiswerken, niemand die over je schouders meekijkt), niet 8 uur per dag op je benen staan waarbij je tot op de minuut nauwkeurig je pauze of toiletbezoek moet klokken.

Ik vraag me af of een dergelijk rigide werkritme in gevallen niet juist als prettig word ervaren. Het is ongelooflijk overzichtelijk.

Ik krijg het idee dat mensen hier wat krampachtig zoeken naar de 'keerzijde' van hoogopgeleid zijn, maar die is er niet (uitzonderingen daar gelaten).

Dat hangt een beetje af van de kringen waarin je vertoeft. Ik spreek redelijk wat mensen die juist van mening zijn dat een hoge intelligentie al dan niet gecombineerd met een hoge opleiding, niet altijd voordelig zijn.

Nu vind ik daar op momenten ook iets van. Maar ik begrijp wel waarom dat gezegd word. Alleen, of dat de uitzonderingen zijn of niet weet ik niet zeker. Ik vermoed dat het inderdaad om een minderheid gaat, maar kan de cijfers hooguit beredeneren. (Tegelijkertijd kan ik de cijfers die soms geroepen worden ook niet beargumenteren.)

Maar tegelijkertijd, dit:

Pingo76 schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 07:56:
[...]
Dat gebeurt er niet, er wordt gezegd dat hoogopgeleiden het ook niet altijd makkelijk hebben. En dat zei er komen door door te zetten en hard te werken.

Ik heb het idee dat juist af en toe voorbij word gegaan aan de uitdagingen die een baan op hoger niveau met zich mee brengt. Met name door TS. Hij lijkt te doen of als je maar een baan hebt op pak 'm beet HBO/WO niveau, je vanzelf geen uitdagingen en stress meer hebt. In mijn beleving zijn het net de hoger opgeleiden, die vaak te kampen hebben met hoge werkdruk, hoge stressniveau's en niet zelden, de nodige werkuren in een week.

De gemiddelde chirurg zal vermoedelijk wat meewarig kijken als een magazijnmedewerker klaagt over de hoge werkdruk en het feit dat hij/zij eens een uurtje moet overwerken. Veel managers of ICT'ers idem.

Veel mensen met een hoger inkomen, hebben vaak ook hogere vaste lasten. (Ja, dat is eigen keuze.) Ook dat kan stresvol zijn. Hoe veel gezinnen kunnen het volledig wegvallen van 1 inkomen werkelijk opvangen?

[Pingo76]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:01:
@Pingo76 Ik wil graag werken, mits het ook loont. Dat is doorgaans niet het geval bij vrijwilligerswerk.

Werken met behoud van uitkering (bijstand) vind ik een kwalijk, biedt geen perspectief in doorgroeimogelijkheden en concurreert werkenden weg. Als ik werk wil ik daar wel goed voor beloond worden en geen hongerloontje.

Ik ben ook tegen werken met behoud met uitkering en vrijwilligerswerk moet vrijwillig zijn anders is het geen vrijwilligerswerk. Maar deze dingen zijn voor veel bijstandsgerechtigden de realiteit aan het worden door allerlei bezuinigingen. Je bent namelijk letterlijk overgeleverd aan de grillen van je klantmanager, ik hoor horrorverhalen over deze stichting http://www.stichtingcapellewerkt.nl/ dat mensen daar jaren met behoud van uitkering werken. Dat kan echt niet.


Als goed beloond wil worden voor je werk en je wil geen hongerloontje dan wordt daar wel wat van jou verwacht. Dus wat ga JIJ vandaag doen om niet voor een hongerloontje hoeven te werken?

[unezra]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:01:
@Pingo76 Ik wil graag werken, mits het ook loont. Dat is doorgaans niet het geval bij vrijwilligerswerk.

Werken met behoud van uitkering (bijstand) vind ik een kwalijk, biedt geen perspectief in doorgroeimogelijkheden en concurreert werkenden weg. Als ik werk wil ik daar wel goed voor beloond worden en geen hongerloontje.

Daar ga je in mijn beleving behoorlijk de mist in.
Ook vrijwilligerswerk loont. Je doet werkervaring op. Je zit in een arbeidsproces.

Als jij 10 jaar werkloos op de bank zit, gaat het je aanzienlijk meer moeite kosten weer aan het werk te gaan dan als jij kunt aantonen dat je die 10 jaar iedere week vrijwilligerswerk hebt gedaan.

Plus, je stelt meteen dat je niet voor een hongerloontje wil werken. Tegelijkertijd, wat is je achtergrond? Heb je voldoende kwalificatie om ergens aan de bak te komen en meteen voor €4000 per maand te worden aangenomen? Of is € 1.701,00 (minimumloon voor 21 jaar en ouder) op dit moment, als start, het hoogst haalbare?

Je moet ergens beginnen en als je zó lang volledig uit het arbeidsproces bent, terwijl je (als ik het goed begrijp), zeer beperkt relevante werkervaring hebt (opleiding weet ik even niet), het misschien niet realistisch is (ver) boven het minimumloon te starten.

Bottom line: Begin ergens en kijk dán hoe je verder kunt komen. Wacht niet tot over 10 jaar opeens iemand zegt "ik neem je aan voor €5000 per maand", want dat gaat niet gebeuren als je de komende 10 jaar stil blijft zitten.

[Pingo76]

unezra schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:07:
[...]


Ik heb het idee dat juist af en toe voorbij word gegaan aan de uitdagingen die een baan op hoger niveau met zich mee brengt. Met name door TS. Hij lijkt te doen of als je maar een baan hebt op pak 'm beet HBO/WO niveau, je vanzelf geen uitdagingen en stress meer hebt. In mijn beleving zijn het net de hoger opgeleiden, die vaak te kampen hebben met hoge werkdruk, hoge stressniveau's en niet zelden, de nodige werkuren in een week.

Je verwoord het beter dan ik, dit is precies het punt die ik wilde maken!

[ Voor 37% gewijzigd door Pingo76 op 09-06-2021 08:12 ]

[prodesk]

Pingo76 schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:09:
[...]


Als goed beloond wil worden voor je werk en je wil geen hongerloontje dan wordt daar wel wat van jou verwacht. Dus wat ga JIJ vandaag doen om niet voor een hongerloontje hoeven te werken?

Hoog loon, leuk werken en mooie arbeidsvoorwaarden = hoge opleiding.

Voor een hoge opleiding is een hoog iq nodig en die heb ik helaas niet. Studeren zit ook helemaal niet in de familie, misschien daarom niet gek dat sommige mensen generaties in armoede leven. Ik en deze mensen zijn dus beperkt, willen wel maar kunnen niet. Ik zou het liefst ook naar de universiteit willen.

https://armoedegroningen....eneratie-in-veenkolonien/

De bouw in zie ik niet zitten. Je mag er wel een goeie boterham verdienen maar om dat met de gezondheid te betalen... mag je na 20 jaar doodwerken je spaarpot opeten en wegkwijnen achter de geraniums vanwege arbeidsongeschikheid.

[renegrunn]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:15:
[...]
Hoog loon

Definieer hoog loon.

[prodesk]

renegrunn schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:18:
[...]


Definieer hoog loon.

Voldoende om daarvan comfortabel en zonder zorgen te kunnen leven. Gezin ervan te kunnen stichten en onderhouden, koopwoning, auto en genoeg overhouden om daar leuke dingen van te kunnen doen. Met een minimumloon, ook al zou je fulltime werken in de supermarkt oid is dat onmogelijk.

[Pingo76]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:15:
[...]
Hoog loon, leuk werken en mooie arbeidsvoorwaarden = hoge opleiding.

Voor een hoge opleiding is een hoog iq nodig en die heb ik helaas niet. Studeren zit ook helemaal niet in de familie, misschien daarom niet gek dat sommige mensen generaties in armoede leven. Ik en deze mensen zijn dus beperkt, willen wel maar kunnen niet. Ik zou het liefst ook naar de universiteit willen.

https://armoedegroningen....eneratie-in-veenkolonien/

De bouw in zie ik niet zitten. Je mag er wel een goeie boterham verdienen maar om dat met de gezondheid te betalen... mag je na 20 jaar doodwerken je spaarpot opeten en wegkwijnen achter de geraniums vanwege arbeidsongeschikheid.

En dat is een reden voor jou om het niet te proberen met de gratis resources die ik eerder heb genoemd?

Nogmaals wat ga JIJ vandaag doen om je situatie te verbeteren, als is het maar 5 minuten?

[prodesk]

Pingo76 schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:21:
[...]


En dat is een reden voor jou om het niet te proberen met de gratis resources die ik eerder heb genoemd?

Nogmaals wat ga JIJ vandaag doen om je situatie te verbeteren, als is het maar 5 minuten?

Ik heb je de beperkingen uitgelegd, ga ik niet nogmaals doen. De resources zal ik doornemen. Zal nog een paar pogingen wagen te solliciteren maar kans dat ik wordt aangenomen is echt minimaal.

Als autodidact concurreren met anderen die wel een diploma op zak hebben is bijna niet te doen.

[unezra]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:20:
[...]
Voldoende om daarvan comfortabel en zonder zorgen te kunnen leven. Gezin ervan te kunnen stichten en onderhouden, koopwoning, auto en genoeg overhouden om daar leuke dingen van te kunnen doen. Met een minimumloon, ook al zou je fulltime werken in de supermarkt oid is dat onmogelijk.

Even terug komend op een eerdere opmerking. Compleet andere tak van sport, niet minder relevant.
Rotsklimmer Patxi Usobiaga: Wikipedia: Patxi Usobiaga

Deze man zegt van zichzelf dat hij niet de meest getalenteerde klimmer ter wereld is. Is hij ook niet. Hij traint vooral kei en kei hard. Iedere dag weer. Iedere week opnieuw. Omdat hij ZO hard trained, behoort hij alsnog tot de wereldtop. Niet vanwege zijn talent voor het klimmen, maar vooral vanwege zijn talent tot doorgaan waar anderen afhaken.

Met een fulltime baan in de supermarkt, moet het nog steeds mogelijk zijn een normaal leven te hebben. Het is tenminste het minimumloon, daarbij heb je dan opeens recht op allerlei toeslagen. (Zorgtoeslag, huurtoeslag, etc.) Je betaald relatief minder belasting dan iemand met een hoger inkomen. Alles bij elkaar heb je het niet veel slechter dan iemand die daar iets boven zit, maar vanwege dat hogere loon, allerlei toeslagen mis loopt.

Sure, achter de kassa is een villa van 2 miljoen in het Gooi, of een rijtjeshuis van 4 ton misschien onbereikbaar. Maar dat betekend niet dat je niet normaal kunt leven.

[renegrunn]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:20:
[...]
Voldoende om daarvan comfortabel en zonder zorgen te kunnen leven. Gezin ervan te kunnen stichten en onderhouden, koopwoning, auto en genoeg overhouden om daar leuke dingen van te kunnen doen. Met een minimumloon, ook al zou je fulltime werken in de supermarkt oid is dat onmogelijk.

Dank en dat maakt jouw dromen of wensen een stuk duidelijker: maar heel concreet is het nog niet..

Jouw link mbt veenkoloniën doet mij vermoeden dat je in die regio woont (ik ook!), daar is het leven een heel stuk goedkoper dan de randstad, en kun je met minder af. Hou er wel rekening mee dat de lonen er gemiddeld wat lager liggen.

[Jeroenneman]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:15:
[...]
Hoog loon, leuk werken en mooie arbeidsvoorwaarden = hoge opleiding.

Voor een hoge opleiding is een hoog iq nodig en die heb ik helaas niet. Studeren zit ook helemaal niet in de familie, misschien daarom niet gek dat sommige mensen generaties in armoede leven. Ik en deze mensen zijn dus beperkt, willen wel maar kunnen niet. Ik zou het liefst ook naar de universiteit willen.

https://armoedegroningen....eneratie-in-veenkolonien/

De bouw in zie ik niet zitten. Je mag er wel een goeie boterham verdienen maar om dat met de gezondheid te betalen... mag je na 20 jaar doodwerken je spaarpot opeten en wegkwijnen achter de geraniums vanwege arbeidsongeschikheid.

Ligt er helemaal aan wat je er zelf van maakt.
Genoeg bouwvakkers die met geld dat ze verdienen, juist investeren in hun toekomst. Of ze kennen de markt na een paar jaar, en gaan dan in het luxe segment grof geld verdienen door dingen als home cinema of keukens van 40K te installeren.
Of je groeit door in de bouw, en wordt dan werkvoorbereider oid. Of hoger.

Het lijkt alsof je alles gelijk afschiet, terwijl iedereen ergens moet beginnen. Niemand (bijna niemand) landt gelijk in de baan waar ie de rest van zijn leven in verder wil. Maar je moet ergens beginnen.

[unezra]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:24:
[...]
Ik heb je de beperkingen uitgelegd, ga ik niet nogmaals doen. De resources zal ik doornemen. Zal nog een paar pogingen wagen te solliciteren maar kans dat ik wordt aangenomen is echt minimaal.

Als autodidact concurreren met anderen die wel een diploma op zak hebben is bijna niet te doen.

Dat is maar gedeeltelijk waar.
Ja, het is lastiger. Veel lastiger. Soms voelt het als onmogelijk. Het is alleen niet "bijna niet te doen".

Op wat voor banen solliciteer je? Ik zie overal de nodige banen voorbij komen waar ongeschooldheid geen enkel punt is, waar ze puur inzet verwachten. Handjes uit de mouwen en gaan. Dat zijn dan misschien niet de meest sexy banen, maar als magazijnmedewerker heb je niet heel veel meer nodig dan de discipline op tijd op je werk te verschijnen en te doen wat de ploegbaas je op draagt.

Waarom begin je daar niet en probeer je in je vrije tijd een opleiding te doen, al dan niet gerelateerd aan je werk? Menig ploegbaas in het magazijn, is doorgegroeid vanuit de functie van magazijnmedewerker.

[prodesk]

unezra schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:26:
[...]


Even terug komend op een eerdere opmerking. Compleet andere tak van sport, niet minder relevant.
Rotsklimmer Patxi Usobiaga: Wikipedia: Patxi Usobiaga

Met een fulltime baan in de supermarkt, moet het nog steeds mogelijk zijn een normaal leven te hebben. Het is tenminste het minimumloon, daarbij heb je dan opeens recht op allerlei toeslagen. (Zorgtoeslag, huurtoeslag, etc.) Je betaald relatief minder belasting dan iemand met een hoger inkomen. Alles bij elkaar heb je het niet veel slechter dan iemand die daar iets boven zit, maar vanwege dat hogere loon, allerlei toeslagen mis loopt.

Sure, achter de kassa is een villa van 2 miljoen in het Gooi, of een rijtjeshuis van 4 ton misschien onbereikbaar. Maar dat betekend niet dat je niet normaal kunt leven.

Maar die stromen meestal door naar een hogere loonschaal waardoor zij op termijn vermogen kunnen opbouwen. Dat gaat niet als je je leven lang in de supermarkt werkt.


Je bent als laagopgeleide na -10 jaar wachten- beperkt aan een toegewezen sociale huurwoning in een probleemwijk. Dat is wat anders dan op Funda je droomhuis in een mooie straat opzoeken. Ja, ik ben best pessimistisch maar realistisch, daar is alle reden toe.

[prodesk]

Als magazijnmedewerker concurreer je met oost europeanen die echt keihard werken, extreem veel uren draaien zonder sociaal leven. Kijk maar bij Bol en Coolblue.

[Sissors]

Van de week had ik nog een buurman die klaagde over de rioolontstoppers: €125 per uur kostte eerste bedrijf. Uiteindelijk één gevonden die het voor 'maar' €85 per uur deed.

En natuurlijk hebben die nog wel andere kosten hoor, maar er zijn zeker nu toch echt zat gebieden waar mensen die met hun handen werken echt genoeg verdienen.

Echter:

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:20:
[...]
Voldoende om daarvan comfortabel en zonder zorgen te kunnen leven. Gezin ervan te kunnen stichten en onderhouden, koopwoning, auto en genoeg overhouden om daar leuke dingen van te kunnen doen. Met een minimumloon, ook al zou je fulltime werken in de supermarkt oid is dat onmogelijk.

Zolang het enige wat je eraan wil doen klagen is op het internet, hoe denk je dat te gaan bereiken?

En ja, je hebt een kut jeugd gehad, en ja, dat is oneerlijk. Maar ik kan je één dingen met 100% zekerheid vertellen: Alleen klagen op Tweakers gaat het niet beter erop maken.

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:42:
Als magazijnmedewerker concurreer je met oost europeanen die echt keihard werken, extreem veel uren draaien zonder sociaal leven. Kijk maar bij Bol en Coolblue.

Heb je weleens daadwerkelijk in een magazijn gewerkt?

[prodesk]

Stel een baan wordt aangeboden aan de andere kant van NL en ik MOET verhuizen, voor iemand die al nauwelijks geld heeft en geen support van familie is dat geen optie. Sociale huur is jaren wachten, voor de rest is er woningnood waarbij de meest kapitaalkrachtige winnen.

[Michael_OsGroot]

Met huisgenoten wonen tot je een vriendin hebt of genoeg verdient voor vrije sector. Dat doet zo ongeveer iedereen die ik ken.

[renegrunn]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:54:
Stel een baan wordt aangeboden aan de andere kant van NL en ik MOET verhuizen, voor iemand die al nauwelijks geld heeft en geen support van familie is dat geen optie. Sociale huur is jaren wachten, voor de rest is er woningnood waarbij de meest kapitaalkrachtige winnen.

Mijn hemel, wat denk jij zwart/wit zeg. Waarom zou dan je solliciteren op een baan aan de andere kant van het land?

Mijn tip: zoek een rijke vrouw.

[unezra]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:40:
[...]
Maar die stromen meestal door naar een hogere loonschaal waardoor zij op termijn vermogen kunnen opbouwen. Dat gaat niet als je je leven lang in de supermarkt werkt.

Tuurlijk wel. Ook in de supermarkt kun je opklimmen.
Van kassamedewerker tot hoofdkassier tot supermarktmanager.

Dat laatste schijnt een behoorlijk pittige baan te zijn, maar de lonen zijn er ook naar. Even snel gekeken:
€3800 tot €5800

https://www.nationaleberoepengids.nl/supermarktmanager

Je bent als laagopgeleide na -10 jaar wachten- beperkt aan een toegewezen sociale huurwoning in een probleemwijk. Dat is wat anders dan op Funda je droomhuis in een mooie straat opzoeken. Ja, ik ben best pessimistisch maar realistisch, daar is alle reden toe.

Het voelt een beetje als een self-fulfilling prophecy. Door in het negatieve te blijven hangen en vooral géén stappen te willen nemen richting het oplossen van je problemen, blijf je er in hangen.

Dit topic is (naast de professionele begeleiding die je hebt), absoluut een zinvolle stap, maar als het blijft bij dit topic en je zelf niets doet met alle adviezen die gegeven worden, denk ik dat we over 10 jaar een topic krijgen "al 20 jaar werkloos".

Ik weet hoe moeilijk het is. Zelf de laatste tijd stappen genomen, deels gevoed door adviezen die ik jaren geleden al kreeg. Tegelijkertijd, 25 jaar geleden ook met nul begonnen en opgeklommen. Het verschil is wel, dat ik in die 25 jaar continu heb doorgepakt. Ook op de momenten dat het even niet goed ging. Dat heeft de nodige ups en downs opgeleverd, ook periodes van thuis zitten om diverse redenen. Op dit moment OOK druk met het vinden van nieuw werk, iets dat helaas langzamer gaat dan ik had gehoopt en verwacht. Inmiddels heb ik dat weten om te buigen door de periode te gebruiken om wat trainingen te volgen, na te denken over wat ik nu écht wil met mijn toekomst, etc.

Het is moeilijk. Zeker na zo'n lange periode met vooral downs. Maar het is niet onmogelijk en zoals gezegd, de enige manier om er uit te komen is zelf de eerste stap te zetten op de ladders die je hier en daar worden aangereikt.

[Ardana]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 08:01:
@Pingo76 Ik wil graag werken, mits het ook loont. Dat is doorgaans niet het geval bij vrijwilligerswerk.

Hier heb je een misvatting (vooroordeel?). Ik doe 3 soorten vrijwilligerswerk: hier bij Tweakers, bij het Rode Kruis en bij een poppodium. En hoewel ik geen loon krijgt, loont het toch: ik ga gratis naar evenementen, krijg waardering, mijn netwerk wordt uitgebreid, naast dat ik iets doe wat ik leuk vind. Dat is ook een vorm van 'beloning'. En is iets wat lang niet iedereen die werkt tegen geldelijke beloning heeft.

Ergens is vrijwilligerswerk juist meer belonend dan betaald werk. Je wordt meer gewaardeerd, hebt meer vrijheid, en je bent er niet van afhankelijk voor je inkomen. Hoe vaak ik mensen niet hoor zeggen 'eigenlijk wil ik wat anders doen, maar ik kan het me niet veroorloven'.

[ Voor 12% gewijzigd door Ardana op 09-06-2021 09:15 ]

[prodesk]

renegrunn schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 09:05:
[...]


Mijn hemel, wat denk jij zwart/wit zeg. Waarom zou dan je solliciteren op een baan aan de andere kant van het land?

Mijn tip: zoek een rijke vrouw.

Omdat daar mijn droombaan zit. Ik wil niet met tegenzin naar mijn werk, want daar zou ik erg ongelukkig van worden. Zou ik dan ook niet lang volhouden.

Rijke vrouw, haha. Check de statistieken bij het CBS maar, die trouwen alleen binnen hun eigen kring.

[unezra]

prodesk schreef op woensdag 9 juni 2021 @ 09:12:
[...]

Omdat daar mijn droombaan zit. Ik wil niet met tegenzin naar mijn werk, want daar zou ik erg ongelukkig van worden. Zou ik dan ook niet lang volhouden.

Hoe wéét je dat daar je droombaan zit?
Wat is je droombaan? Hoe realistisch is die op dit moment en als het nu niet realistisch is, hoe ga je het dan wél realistisch maken? Wat is je stappenplan? Heb je een plan B? (Bijvoorbeeld een andere baan waarin je ook gewoon gelukkig kunt zijn.)

Je lijkt nu ook niet heel gelukkig te zijn. Misschien moet je niet direct van 10% geluk naar 100% geluk willen gaan, maar eerst zorgen dat je op 20% geluk komt, dan 30%, etc.

Rijke vrouw, haha. Check de statistieken bij het CBS maar, die trouwen alleen binnen hun eigen kring.

De uitzonderingen zie je beperkt terug in de statistiek.

[ Voor 10% gewijzigd door unezra op 09-06-2021 09:15 ]