De term valt in "auto-land" veelvuldig als het gaat om auto's: "premium". Het schijnt heel belangrijk te zijn voor consumenten. Maar wat is het nu eigenlijk? En dan vooral: wat is het ECHT?
Tijd voor een stukje proza van een autoliefhebber.
"Premium" betekent in wezen gewoon dat je meer betaalt voor iets extra's. Je verwacht dus dat een "premium auto" meer biedt voor meer geld. Een premium merk zou dan duurdere auto's verkopen die beter zijn. Bekende merken die "premium" worden genoemd, zijn de Duitse drie BMW, Audi en Mercedes, de Japanners hebben vooral Lexus (en wat minder succesvolle/bekende pogingen als Nissan's Infiniti, Honda's Acura en Mazda's Xedos), de Koreanen (Kia/Hyundai) hebben Genesis. Volvo probeert ook heel hard om premium te zijn.
Waar het vooral om lijkt te gaan, is beleving. Een premium auto geeft het gevoel in een duurdere en meer luxe auto te rijden. Extreem veel aandacht gaat daarbij naar het dashboard, de materialen die daarvoor gebruikt zijn. Zachte kunststoffen zijn functioneel waar je er met je hoofd tegenaan kan klappen bij een botsing, maar zijn toch ook vooral "premium". Verder kun je denken aan leer, aluminium of zelfs koolstofvezel. Meestal zijn het plastics die er als zodanig uitzien. De marketeers en de automedia hebben het er met geweld bij de consumenten ingeduwd dat hel ont-zet-tend belangrijk is dat je een "premium" dashboard voor je ziet. Dat verkoopt auto's. De gemiddelde automobilist zit niet continu aan zijn dashboard te voelen, dus dat bevreemdt mij ergens wel, functionaliteit/degelijkheid vind ik veel belangrijker. Qua zachtheid en comfort zijn het toch vooral de stoelen die van belang zijn, lijkt me. Qua aanraking doen ook het stuurwiel en de versnellingspook mee.
Een premium uiterlijk is ook belangrijk voor de meeste consumenten: denk aan neppe, kunstig gevormde opzetstukken voor de uitlaat, zodat een Audi viercilinder diesel de stortkokers lijkt te hebben van een Lamborghini V10. Een nep diffusor, dat oogt als een raceauto. Bij een SUV, nep beschermingsplaten voor de bodem (alleen stukje plastic aan de achterkant), dat oogt stoer. Heel veel plastic nepchroom. Misschien zelfs wat stroken nep koolstofvezel. En natuurlijk nep uitlaatgeluid uit de speakers. Lekker dik doen voor weinig geld.
Wat heb je eigenlijk aan een zacht dashboard? Volgens mij bijzonder weinig. Het is een concept dat is bedacht door met name de Duitse auto-industrie: daar gaan wij ons op onderscheiden. De automedia in Europa worden zwaar beïnvloed door de eigen auto-industrie: het is aan hen om de consument er van te overtuigen dat het belangrijk is. Dat hebben ze met enorm succes gedaan. De Japanners met hun harde plastics, die moet je niet hebben! Dat is niet premium joh.
Inmiddels maken ook de Aziaten auto's met zachte dashboards. Lexus en Genesis doen dat ongeveer net zo goed als Ze Germans. Wat nog veel belangrijker is: hun auto's gaan niet of nauwelijks stuk. Want dat is iets dat de automedia je niet vertellen: de Duitse premium-merken BMW, Audi en Mercedes hebben wel zachte dashboards, maar qua betrouwbaarheid zijn ze allesbehalve leidend, op dat vlak zijn ze dus helemaal niet "premium". Audi en BMW zijn zelfs benedengemiddeld; je betaalt extra, maar krijgt dus niet alleen meer, maar ook minder. Mercedes doet het iets beter maar is ook niet geweldig. Ook Volvo volgt tegenwoordig het bekende recept: waar Volvo's vroeger onverwoestbaar waren, zijn moderne Volvo's dat absoluut niet meer. Wel zijn Volvo's tegenwoordig hip en "premium", want dat verkoopt, dat heeft eigenaar Geely goed door. Je kunt het ze nauwelijks kwalijk nemen.
Dat de Duitse premium-merken vrij onbetrouwbare auto's verkopen, komt niet doordat ze geen betrouwbare auto's kunnen maken. Dat kunnen ze prima. Maar het is een prachtig verdienmodel: zorg dat er kosten ontstaan na aflopen fabrieksgarantie, dan verkoop je een nieuwe automatische versnellingsbak voor een PREMIUM prijs. Kost je zo een 4000 euro, kostprijs nog geen 10%. Dan moet je wel zorgen dat de consument dit niet door heeft en dom blijft, dat de automedia weinig aandacht besteden aan betrouwbaarheid. Ik volg de automedia al decennia, en dit viel me altijd al op, omdat ik betrouwbaarheid enorm belangrijk vind. Het duurde heel lang (zeg maar een jaar of 20) voor het kwartje viel, dat dit wel eens opzet kon zijn.
Er is overigens een Duitse uitzondering: Porsche. Die maken doorgaans wel betrouwbare auto's, veel dichter bij perfectie kom je sowieso niet qua auto. De echte premium merken van deze wereld (dan neem ik de extreem dure merken als Rolls Royce en Bentley niet mee) zijn dan ook niet BMW, Audi en Mercedes maar Porsche, Lexus en Genesis. Daar krijg je echt meer voor meer geld.
De rest is vooral marketing onzin. Ergens ook wel weer nuttige onzin: de Nederlandse economie is gekoppeld aan de Duitse die zwaar wordt beïnvloed door zijn auto-industrie.
Wat ik zelf rijd? We rijden veruit het meest in een Mercedes C-klasse diesel (qua vlotte diesels kom je altijd bij Ze Germans uit, of misschien Volvo), maar zelf rijd ik liever in mijn 15 jaar oude Subaru Forester vol met keiharde plastics.
Tijd voor een stukje proza van een autoliefhebber.
"Premium" betekent in wezen gewoon dat je meer betaalt voor iets extra's. Je verwacht dus dat een "premium auto" meer biedt voor meer geld. Een premium merk zou dan duurdere auto's verkopen die beter zijn. Bekende merken die "premium" worden genoemd, zijn de Duitse drie BMW, Audi en Mercedes, de Japanners hebben vooral Lexus (en wat minder succesvolle/bekende pogingen als Nissan's Infiniti, Honda's Acura en Mazda's Xedos), de Koreanen (Kia/Hyundai) hebben Genesis. Volvo probeert ook heel hard om premium te zijn.
Waar het vooral om lijkt te gaan, is beleving. Een premium auto geeft het gevoel in een duurdere en meer luxe auto te rijden. Extreem veel aandacht gaat daarbij naar het dashboard, de materialen die daarvoor gebruikt zijn. Zachte kunststoffen zijn functioneel waar je er met je hoofd tegenaan kan klappen bij een botsing, maar zijn toch ook vooral "premium". Verder kun je denken aan leer, aluminium of zelfs koolstofvezel. Meestal zijn het plastics die er als zodanig uitzien. De marketeers en de automedia hebben het er met geweld bij de consumenten ingeduwd dat hel ont-zet-tend belangrijk is dat je een "premium" dashboard voor je ziet. Dat verkoopt auto's. De gemiddelde automobilist zit niet continu aan zijn dashboard te voelen, dus dat bevreemdt mij ergens wel, functionaliteit/degelijkheid vind ik veel belangrijker. Qua zachtheid en comfort zijn het toch vooral de stoelen die van belang zijn, lijkt me. Qua aanraking doen ook het stuurwiel en de versnellingspook mee.
Een premium uiterlijk is ook belangrijk voor de meeste consumenten: denk aan neppe, kunstig gevormde opzetstukken voor de uitlaat, zodat een Audi viercilinder diesel de stortkokers lijkt te hebben van een Lamborghini V10. Een nep diffusor, dat oogt als een raceauto. Bij een SUV, nep beschermingsplaten voor de bodem (alleen stukje plastic aan de achterkant), dat oogt stoer. Heel veel plastic nepchroom. Misschien zelfs wat stroken nep koolstofvezel. En natuurlijk nep uitlaatgeluid uit de speakers. Lekker dik doen voor weinig geld.
Wat heb je eigenlijk aan een zacht dashboard? Volgens mij bijzonder weinig. Het is een concept dat is bedacht door met name de Duitse auto-industrie: daar gaan wij ons op onderscheiden. De automedia in Europa worden zwaar beïnvloed door de eigen auto-industrie: het is aan hen om de consument er van te overtuigen dat het belangrijk is. Dat hebben ze met enorm succes gedaan. De Japanners met hun harde plastics, die moet je niet hebben! Dat is niet premium joh.
Inmiddels maken ook de Aziaten auto's met zachte dashboards. Lexus en Genesis doen dat ongeveer net zo goed als Ze Germans. Wat nog veel belangrijker is: hun auto's gaan niet of nauwelijks stuk. Want dat is iets dat de automedia je niet vertellen: de Duitse premium-merken BMW, Audi en Mercedes hebben wel zachte dashboards, maar qua betrouwbaarheid zijn ze allesbehalve leidend, op dat vlak zijn ze dus helemaal niet "premium". Audi en BMW zijn zelfs benedengemiddeld; je betaalt extra, maar krijgt dus niet alleen meer, maar ook minder. Mercedes doet het iets beter maar is ook niet geweldig. Ook Volvo volgt tegenwoordig het bekende recept: waar Volvo's vroeger onverwoestbaar waren, zijn moderne Volvo's dat absoluut niet meer. Wel zijn Volvo's tegenwoordig hip en "premium", want dat verkoopt, dat heeft eigenaar Geely goed door. Je kunt het ze nauwelijks kwalijk nemen.
Dat de Duitse premium-merken vrij onbetrouwbare auto's verkopen, komt niet doordat ze geen betrouwbare auto's kunnen maken. Dat kunnen ze prima. Maar het is een prachtig verdienmodel: zorg dat er kosten ontstaan na aflopen fabrieksgarantie, dan verkoop je een nieuwe automatische versnellingsbak voor een PREMIUM prijs. Kost je zo een 4000 euro, kostprijs nog geen 10%. Dan moet je wel zorgen dat de consument dit niet door heeft en dom blijft, dat de automedia weinig aandacht besteden aan betrouwbaarheid. Ik volg de automedia al decennia, en dit viel me altijd al op, omdat ik betrouwbaarheid enorm belangrijk vind. Het duurde heel lang (zeg maar een jaar of 20) voor het kwartje viel, dat dit wel eens opzet kon zijn.
Er is overigens een Duitse uitzondering: Porsche. Die maken doorgaans wel betrouwbare auto's, veel dichter bij perfectie kom je sowieso niet qua auto. De echte premium merken van deze wereld (dan neem ik de extreem dure merken als Rolls Royce en Bentley niet mee) zijn dan ook niet BMW, Audi en Mercedes maar Porsche, Lexus en Genesis. Daar krijg je echt meer voor meer geld.
De rest is vooral marketing onzin. Ergens ook wel weer nuttige onzin: de Nederlandse economie is gekoppeld aan de Duitse die zwaar wordt beïnvloed door zijn auto-industrie.
Wat ik zelf rijd? We rijden veruit het meest in een Mercedes C-klasse diesel (qua vlotte diesels kom je altijd bij Ze Germans uit, of misschien Volvo), maar zelf rijd ik liever in mijn 15 jaar oude Subaru Forester vol met keiharde plastics.