DevWouter schreef op vrijdag 8 mei 2020 @ 15:50:
[...]
De termen "opinie", "mening" en "alternatieve mening" zijn in mijn beleving 3 verschillende dingen. Met de eerste twee heb ik geen probleem. Maar de derde betekent voor mij "een mening die niet overeenkomt met de feiten". De alternatieve titels zouden ook niet de vraag van de TS hebben gedekt.
offtopic:
Ik gebruik regelmatig de term "leugen" en dit is met opzet. De term leugen geeft aan dat er waarheidsvinding heeft plaatsgevonden en dat de ontvanger tot een objectieve conclusie is gekomen. De term "alternatieve mening" vermijd ik twijfel of we allemaal dezelfde definitie hanteren.
Het is dan ook een hellend vlak. We zijn ons daar op gaan bewegen, en het is makkelijker om af te glijden dan er weer van af te komen. Opinie is mening, met context, veelal vanuit ervaring. Dat is een signaal, daar is iets mee te doen, dat vereist wel investering & onderhoud. Voorzien we daar niet in, dan komen we op zo'n hellend vlak. Zitten we daar eenmaal op, dan treden precies dat soort genoemde verschuivingen op.
Helaas is het resultaat van dat soort verschuivingen uiteindelijk verstoring, destabilisatie en ondermijning van vermogen tot correctie.
In reguliere tijden waarbij we de omstandigheden niet die van hellend vlak zijn kunnen we daar mee omgaan. Daarbuiten, nu ja, het kost flink tijd en moeite om zelfs maar bewustzijn te ontwikkelen over de waarde van het signaal, het risico van de verschuiving valt veelal reflexief buiten blikveld. Daar zit een flinke factor van aanwezige kaders van denken bij. Ons consumptief gedrag, onze perceptie van individualisme, opbouw en zelfredzaamheid - het erkennen van de inherente kwetsbaarheden is niet makkelijk.
Tegenwoordig leven we in tijden waarin het steeds vaker over gebruik van signaal gaat in doelstelling van het omvormen daarvan tot disproportioneel signaal. Dat wil zeggen het misbruiken van gevoel en ervaring bij omstandigheden of conflict tussen perceptie en realiteit om niet gesignaleerde ervaring of problematiek op te lossen, maar het te gebruiken om tot een herinrichting van ordening te komen. Of het nu om 5G drama gaat, vaxxers, neo-conservatisme of de revival van de bruine stromen van ordoliberalisme middels nudge economics - vrijwel al die kwesties van disproportioneel signaal zijn gerichte toepassingen.
Er zit dus menig perspectief bij dit soort uitdagingen. Het is zowel een kwestie van publiek debat als van meta perspectief op ontwikkeling van samenleving. Het is zowel een kwestie van interne groepsdynamica van samenleving als van grotere dynamiek daarbuiten. Dat maakt het er niet makkelijker op. En dan is het zelfs nog meer complex, aangezien het kwesties zijn van zowel gedrag (van individu en groep) vanuit ons denken over bestel, maatschappij en structuren als gedrag ver daarbuiten. Zie bijvoorbeeld discussies over privacy waar het veel meer gaat over gebruik van restdata voor overdracht van soevereiniteit van onze gewende structuren van samen leven en bestel naar corporatisme vanuit transnationale economische activiteit (big tech, big finance).
Wat op het ook een discussie lijkt van enkel het reduceren van fenomenen van verschoven gedrag & perceptie tot iets wat we eigenlijk beter kennen is dus ook een verkenning op andere tactische en zelfs strategische niveau's.
Dat legt een vraag op tafel, waar beginnen we met de correctie? Op zich lijkt dat simpel, in het bestel zoals wij dat kennen is dat een proces van beneden naar boven. Dus van individu naar groep, van burger naar politiek. Maar zolang iets een detaildiscussie is zal het vermogen tot correctie structureel beperkt én op achterstand blijven, er is dan immers geen zicht op waar men weerstand bij zal moeten ontwikkelen. Hoe cru ook, dat legt een vereiste op tafel van bewustwording van strategische ontwikkelingen én ontwikkeling van realistisch blikveld bij individu.
Dat vraagt best wel wat van mensen. Moeite. Aan de andere kant, dit is wel mogelijk. Vooralsnog. Immers, hoe verder op dat hellend vlak, des te groter de vereiste van energiebesteding bij correctie. En des te minder zicht op wat er boven - vooraleer het naar beneden glijden - überhaupt was.
[...]
Zoals in veel fantasieboeken: "Woorden hebben macht over het onderwerp". Ga een stoel een tafel noemen en je gaat op de grond zitten zodat het bord op mond hoogte is.
Inhoudelijk mee eens, maar hoe zorgen we ervoor dat iedereen het toepast?
Onderstaande is een samenvatting wat ik uit deze thread heb geleerd/gehoord:
- Foutieve informatie moet zo snel mogelijk recht gezet worden. "Het laten gaan" is vergelijkbaar maar "The only thing necessary for the triumph of evil is for good men to do nothing".
- Het is wenselijk om foutieve informatie zo min mogelijk platform te geven. Echter het is van belang dat mensen met foutieve informatie wel serieus te nomen (de mensen, niet de informatie).
- Het is gevaarlijk om een in gedetailleerde discussie te gaan omdat beide partijen elkaar beïnvloeden (zowel positief als negatief). Dit is gevaarlijk voor de waarheid omdat het ontkrachten van een leugen meer energie kost dan het fabriceren.
- Mensen onderwijzen in psychologie en filosofie kan helpen bij het beoordelen van informatie op waarheidsvinding (eerder waarheidsweging), dubbel wanneer ze geen kennis van zaken hebben.
- Taalgebruik en taalbegrip zijn sleutelfactoren.
Het corrigeren van foutieve informatie (beeld, data et alii) is inderdaad een structurele uitdaging. Dat lijkt een uitdaging van technologie en wetgeving, dat is het in zekere zin ook. Maar, de grotere bottleneck is die van gedrag. Kijk naar media. De ruimte voor onderzoeksjournalistiek neemt consistent af, de ruimte voor perverse prikkels neemt consistent toe. Waarom? Consumptieve omgang met informatie. Hoe meer prikkels, des te groter het gat in gevoel bij afwezigheid van prikkels, des te groter de behoefte aan meer prikkels. Kort gezegd, ondanks ons aanwezige denken van "informatie en technologie zijn neutraal" is de realiteit niet enkel anders, maar ook destructief verslavend.
Het is absoluut vereist om foutieve informatie uit te sluiten, daar zit echter menige catch-22 bij, net zoals er menige discussie van grondvesten van bestel bij zit. Is het antwoord dan echt het uitsluiten? Of is dat iets waar we onderscheid moeten maken t.a.v. structuren en gedrag? In mijn optiek zit daar een flink pijnlijke verkenning bij. Een waar ons systeemdenken net zo in de weg zit als ons consumptief gedrag.
Hoe we het ook wenden of keren, bij al dit soort zaken blijft gedrag - en meer bijzonder aangeleerd gedrag - het hete hangijzer. Aan de ene kant weten we best wel dat een beschaafde samenleving continu investering en onderhoud vereist. Maar aangezien gedrag zo bepalend is, en omdat het zo kwetsbaar is voor beïnvloeding - ongeacht wat we van ons zelf denken of hoeveel opbouw we hebben - waar zit dan de crux voor vereisten en bepaling van investering en onderhoud?
Wel nu, dat is eigenlijk heel eenvoudig. Als we er nuchter over nadenken. De hint zit hem in het stukje "aangeleerd" gedrag. Bij onze ordening is de grootste en meest bestendige component daarvoor die van onderwijs.
Dat schept wel een confrontatie met ons tegenwoordige, moderne denken (modern is good, right?). Ik stel eigenlijk dat ons tegenwoordige denken steeds meer archaïsch wordt. We leren mensen taken uit te voeren. We leren mensen dingen op te zoeken. We leren mensen rollen aan te nemen. We leren mensen te specialiseren. Als er al een "modern" tintje aan zit, dan doet de algemene ontwikkeling van vormend onderwijs mij veel meer denken aan een variant van robotisering die meer lijkt op gildes en technische trainingen uit de 18e en 19e eeuw. Het bredere kennis en kunde gerichte onderwijs ontwikkeld na de lessen van de Tweede Wereldoorlog gaat daarbij verloren.
Goed, onderwijs. Vorming voor blikveld, voor toetsing, voor opbouw van expertise net zoals voor potentieel van flexibiliteit. Met kennis van verschil tussen consequenties en effecten. Van uitwerking op korte net zoals lange afstand én termijn. Van kritisch denken, van vragen stellen net zoals van weten en niet afhankelijk zijn van opzoeken en gunsten voor verdere specialisatie. Aangeleerd gedrag naast ontwikkeling van vermogens.
Dit kan, en op zich weten we dat ook wel. Het is echter niet gewenst. We zitten te diep in (nota bene) aangeleerde kaders van hyperoptimalisatie, van systeemdenken, van specialisatie, van segregatie. Kijk naar elke discussie bij dit soort onderwerpen. De eerste reflex is altijd die van "dat kan niet want".
Misschien moeten we gewoon eens beginnen met nuchter omdenken. Kleine stapjes.
Terzijde, twee leestips voor achtergrond in ontwikkeling van hoe disproportionele signalen toepassingen zijn - kleine verkenning in de marge van dat strategisch blikveld

In een tijd van FvD als hefboom op VVD/CDA, Brexit en Trump geeft het wat inzage in hoe ontwikkeld en genesteld dat soort instrumentatie is. En wie weet, misschien bijt een 5G'er zich daar eens in vast - dat zou meer constructief zijn
Active Measures
https://www.amazon.com/dp/B07RYGH7YN/
Let them Eat Tweets: How the Right Rules in an Age of Extreme Inequality
https://www.amazon.com/Le...ality-ebook/dp/B07ZTT5ZK2
The Great Risk Shift
https://www.amazon.com/Gr...rity-ebook/dp/B07MTHPW2P/
This Is Not Propaganda: Adventures in the War Against Reality
https://www.amazon.com/Th...inst-ebook/dp/B07H29BQLK/
Network Propaganda
https://www.amazon.com/Ne...tion-ebook/dp/B07GK7J8XS/
Ietwat meer focus op VS/VK bij bovenstaande, maar goed, we kunnen leren van ontwikkelingen daar. Wij volgen immers dezelfde ontwikkelingslijnen, dezelfde toepassingen en verstoringen die hier opduiken zijn daar reeds geconsolideerd.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.