Een klein aantal, verreweg de meesten niet.
Het baanbrekende onderzoek over hoe het heelal nu in elkaar zit (relativiteit, zowel algemeen als speciaal, kwantum mechanica en het standaard model) is ondertussen al weer een eeuw oud. Het is enorm veel getest, vooral omdat het allemaal totaal niet intuïtief is. En het blijkt inderdaad te kloppen. Alleen spreken al die theorieën elkaar tegen, vooral wat betreft zwaartekracht. We weten dus zeker dat ze niet correct zijn, of minimaal niet compleet.
Tot we die vermaarde theorie van alles vinden, zullen theorien per definitie incompleet zijn. Maar dat is geen probleem, zolang maar duidelijk is waar die wel werkt (dwz toetsbare uitspraken doet). Sommige theorieen zijn van een andere orde, snaartheorie is meer een theoriegenerator bijv, een framework om iets uit te halen. Er is een levendige discussie of snaartheorie daarmee eigenlijk gewoon wiskunde is en geen fysica. In elk geval speelt de wiskunde een grote rol in de natuurkunde, dus is betere wiskundige tooling op zich ook een nuttig doel.
De bottom line is en blijft voor elke wetenschapper: levert het toetsbare uitspraken op? Zitten er niet teveel parameters in en is het ook een beetje elegant? Een ingewikkeld model bouwen dat vanalles voorspelt, zelfs indien correct, heeft misschien maar weinig waarde omdat het geen begrijpbaar model is (denk aan de modellen die een neuraal netwerk genereren).
Het is nog het beste te vergelijken met atoomstructuren als minuscule zonnestelsels, wat ik op school heb geleerd, en het meer correcte model waarbij de elektronen waarschijnlijk ergens in die regionen zijn, maar je weet pas zeker waar hij was na een interactie.
De gevestigde orde, die daar heel hun leven aan besteed hebben, staan alleen open voor hun eigen verbeteringen. Terwijl er toch een paar hele goede en ondertussen zeer degelijk geteste vakgebieden zijn die toch hele andere antwoorden geven op dezelfde vragen. Zoals bijvoorbeeld informatiekunde. Het meest baanbrekende werk van Stephen Hawking gebruikt dat als bewijs.
Zo is het zeker niet. Zoals je zelf schreef, soms kunnen verschillende modellen over dezelfde zaken dezelfde uitspraken doen. Dat is geen probleem, dat is juist een mooie consistentie check. Dat er wetenschappers zijn die liever snaartheorie doen en andere die liever supersymmetrie bestuderen is helemaal geen con, maar een pro. De uiteindelijke representatie van een theorie is namelijk eigenlijk ook niet zo relevant, het deeltjes-golfjes verhaal zijn uiteindelijk twee representaties van een dieper model: quantumvelden. Het is geen tegenstelling, slechts een andere representatie. Zoals je iemand van voor en van achter kunt bekijken, en toch dezelfde persoon ziet. Voor of achter is niet beter

Het is dus helemaal niet zo moeilijk om die hele vernieuwende paragraaf te schrijven die alles in een nieuw licht zet. Er is alleen niemand van de gevestigde orde die daar anders op gaat reageren dan met: "Onzin!"
Er zijn op de meeste faculteiten wel zulke oudjes te vinden, maar die zitten niet voor niets op de 6e verdieping aan het eind van de gang

Dat is juist wel prettig in de fysica, iedereen weet, ook de oudjes, dat na je 30e er zelden nog een zinnig woord uitkomt. Een oudere fysicus heeft dus zelden statuur op basis van ancieniteit. Hawking is een van de weinige uitzonderingen, en we moeten de bijdragen van zijn mede-auteurs daarin ook niet onderschatten. Uiteindelijk ben je hoe langer je er al zit, meer bezig met het draaiende houden van je groep, en meer en meer zijdelings bij de inhoud betrokken. Kijk ook maar eens naar de staff-samenstelling, PhD kandidaten en postdocs vertegenwoordigen meestal, wat zal het zijn, 75-95% van de arbeidskrachten? Daar kan een ouwe prof meestal niet veel meer dan hen zo goed mogelijk ondersteunen zodat de groep succesvol is/blijft/wordt.