Een stevig signaal dat de EU toch ook vooral een geopolitiek project is:
Meer Chinese infrastructuur in Zuid-Europa
De geopolitieke macht die ze feitelijk kopen is dus vrij goedkoop, als je ook nog eens nagaat dat de economische en technologische ontwikkeling voor een groot deel geïnitieerd en gefinancierd is door het westen. Door zowel de toelating tot de WTO, het massaal verplaatsen van industrie naar China, het oogluikend toestaan van onofficiële technology transfers (onbestrafte spionage op technologisch gebied) en het tolereren van handelspraktijken zoals dumping of manipulatie van de Yuan.
Dit is een fenomeen waar Europa inderdaad lijkt te slaapwandelen, de consequenties en strategie verandering die noodzakelijk zijn gaan rechtstreeks in tegen het beleid en inrichting van de EU en onze economieën.
Ga maar na, als we in een wereld zouden leven zonder geopolitiek, dan zouden we de zuidelijke landen kunnen dwingen tot het hervormen naar Noord-Europees model zonder consequenties. Er zijn geen andere landen waar ze geld kunnen halen en er is alleen de internationale kapitaalmarkt, dus hebben ze geen keuze.
Echter, met externe actoren, zoals China, is er opeens een bron van geld en investeringen. Als Noord-Europese landen dat niet willen, dan zullen ze uiteindelijk ook het geopolitieke spel mee moeten spelen en mogelijk toelaten dat er economische hulp ("Geen cent meer Griekenland!") komt voor zuidelijk landen.
Uiteindelijk krijg je een zelfde situatie als met de koude oorlog, bij een externe dreiging kan je het niet veroorloven om je eigen bondgenoten, of het nu landen zijn of werknemers, geheel vanuit kapitalistisch perspectief te benaderen.
Meer Chinese infrastructuur in Zuid-Europa
De Portugese minister van Buitenlandse Zaken, Augusto Santos Silva, was laatst in China. Daar kondigde hij aan dat Portugal mee gaat doen aan het Chinese infrastructuurproject Belt & Road, dat Azië met Europa moet verbinden. De twee landen werken aan een Memorandum of Understanding. Dat rept van allerlei samenwerking, maar de parel in de kroon wordt de langdurige lease van de Portugese containerhaven Sines aan het Chinese staatsbedrijf Cosco. „Portugal wil een hub worden tussen Europa en Azië, over land en zee,” zei Santos Silva.
De Italiaanse onderminister van Economie, Michele Geraci, wil dat „Italië China’s vriend wordt aan de Middellandse Zee”
Ook in Griekenland zijn Chinese bedrijven actief. Hetzelfde Cosco dat Sines wil leasen, exploiteert tweederde van de haven van Piraeus.
Al deze landen hebben geld nodig. Tijdens de euro- en bankencrisis dwong de trojka Griekenland en Portugal staatsbedrijven te privatiseren. Niemand kan hen nu beletten die aan Chinese bedrijven te verkopen. Spanje en Italië hebben geen noodleningen van eurolanden gehad. Maar ze hebben wel keihard de broekriem aangehaald. De bevolking is de bezuinigingen op openbare voorzieningen zat. Chinees geld biedt politici een uitweg.
China gebruikt dus het vehikel van investeringen om haar geopolitieke en mogelijke ook militaire macht uit te breiden op Europese bodem. Caroline de Gruyter geeft de consequenties op korte termijn goed aan, China dwingt landen politieke invloed te gebruiken om Chinees gezinde maatregelen af te dwingen in het Europese parlement of bij de VN.Frankrijk oefent, namens Duitsland (Italië heeft een nieuwe regering en is afgevallen), keiharde druk op Portugal uit om zich niet aan te sluiten bij Belt & Road. Vergeefs, tot nog toe. De Fransen hebben een punt: dit gaat de veiligheid van heel Europa aan. Sommige containerhavens die China least, zoals eentje op Sri Lanka, worden omgebouwd tot militaire bases. Kan dat in Sines ook gebeuren? Er zijn ook politieke implicaties. In Brussel en bij de VN stemmen Belt & Road-landen geregeld volgens Chinese instructie – over mensenrechten, CO2-heffingen voor vliegtuigen of elektrische auto’s.
Rauwe, geopolitieke macht staat weer centraal op de wereld. Maar Europa blijft liever naïef.
De geopolitieke macht die ze feitelijk kopen is dus vrij goedkoop, als je ook nog eens nagaat dat de economische en technologische ontwikkeling voor een groot deel geïnitieerd en gefinancierd is door het westen. Door zowel de toelating tot de WTO, het massaal verplaatsen van industrie naar China, het oogluikend toestaan van onofficiële technology transfers (onbestrafte spionage op technologisch gebied) en het tolereren van handelspraktijken zoals dumping of manipulatie van de Yuan.
Dit is een fenomeen waar Europa inderdaad lijkt te slaapwandelen, de consequenties en strategie verandering die noodzakelijk zijn gaan rechtstreeks in tegen het beleid en inrichting van de EU en onze economieën.
Ga maar na, als we in een wereld zouden leven zonder geopolitiek, dan zouden we de zuidelijke landen kunnen dwingen tot het hervormen naar Noord-Europees model zonder consequenties. Er zijn geen andere landen waar ze geld kunnen halen en er is alleen de internationale kapitaalmarkt, dus hebben ze geen keuze.
Echter, met externe actoren, zoals China, is er opeens een bron van geld en investeringen. Als Noord-Europese landen dat niet willen, dan zullen ze uiteindelijk ook het geopolitieke spel mee moeten spelen en mogelijk toelaten dat er economische hulp ("Geen cent meer Griekenland!") komt voor zuidelijk landen.
Uiteindelijk krijg je een zelfde situatie als met de koude oorlog, bij een externe dreiging kan je het niet veroorloven om je eigen bondgenoten, of het nu landen zijn of werknemers, geheel vanuit kapitalistisch perspectief te benaderen.
Climate dashboard | “Reality is that which, when you stop believing in it, doesn't go away.”