VapingQueen schreef op zondag 20 januari 2019 @ 16:07:
[...]
In hetgeen ik neer heb gezet zie ik geen leugens of onwaarheden. Het is gewoon een kwestie van logisch nadenken, de ontwikkelingen in dit land volgen en de mening van de burger. Heel eerlijk gezegd, ik heb het hier nogal netjes neergezet, soms hebben mensen een bewoording over dit onderwerp, waar de honden geen brood van lusten.
Ik ben dan ook een voorstandster van het idee om de grenzen te sluiten, op welke manier dan ook. Het moet hier geen permanent hotel worden voor asielzoekers/immigranten en zeker niet voor degene die misbruik van het systeem maken. Ik vind het dan ook niet vreemd dat er steeds meer weerstand komt vanuit de bevolking. De vraag is alleen, hoe ver moet men gaan? Moet zometeen hier de "pleuris" uitbreken? Liever niet, maar met de huidige regering zie ik het er wel van komen.
Heh, mensen zijn niet rationeel. Logica is rationaliseren en reconstructie. Het is niet moeilijk om je stellingen te herleiden tot bron, het is ook niet moeilijk om aan te tonen dat de onderbouwing basis heeft in doelstellingen en in veel mindere mate in effectieve realiteit. Maar dat is dan meteen ook weer de complexiteit en de complicatie. Die discussie lijken mensen slechts zelden ook echt aan te willen gaan. Ik zou je een heel goed voorbeeld kunnen geven met de illusie van het concept grens, maar of dat iets toevoegt voor rationele ruimte is een grote vraag. Dat is in dit soort topics te snel iets wat afleidt, ongeacht informatie of datapunten, puur omdat mensen niet rationeel zijn.
En, we mogen best eerlijk zijn, het werkt ook zelden constructief, veel eerder draagt zoiets bij aan verder polariseren.
Daarom mijn andere insteek. Ik zie bijvoorbeeld nergens iemand zeggen dat elke grens open moet en alles binnen mag om alles gratis te krijgen zonder zich aan wetten of regels te houden. Tot is dat beeld aanwezig, is dat dan rationeel? Of is het emotioneel? Opnieuw, weer zo'n verkenning die te vaak ongewenst is.
Als we zelf een stabiel land wensen met consistente aanwezigheid voor toegang tot kansen en het kunnen maken van eigen keuzes binnen de kaders die gevormd worden door gedeelde afhankelijkheden en het geen eiland zijn alleen op de wereld, dan is vanuit historisch perspectief er een belangrijke les te leren. Die ligt gevoelig, maar de les ligt er wel. Morele positie is wat slagkracht geeft aan behartiging van belangen, niet enkel regels of macht, niet enkel gevoel of omstandigheid.
Dat is een dansje van blik op eigen belang wat moet bewegen tussen prikkels en overwegingen van korte termijn & afstand en lange termijn & afstand.
Als we dan even stil staan bij dat idee van vereiste stabiliteit en potentieel en dan even kijken naar welke ervaringen we al in het verleden gehad hebben met onze pogingen daar mee om te gaan, dan valt op dat er een bijzonder belangrijke factor zit in het vraagstuk van hoe we omgaan met gestelde problematiek.
Simplistisch gesteld, we maken er gebruik van, of we gaan het als uitdaging aan. Dat soort keuze is wat uiteindelijk bepalend is voor hoe veranderingen, situaties, omstandigheden, gebeurtenissen en andere keuzes zich uitwerken voor stabiliteit en potentieel.
Een belangrijke rol ligt in deze bij politiek. Dit is waar we onze macht aan geven, waar we een opdracht aan geven en waar we van daar uit verwachtingen bij hebben. Bot gesteld, we geven politiek dus opdracht en ruimte voor dat eerder genoemde dansje van korte / lange termijn / afstand.
Dan volgt een lakmoesproef. Die is heel eenvoudig. Maakt politiek gebruik van problematiek, of wordt dat als uitdaging aangegaan. Dat is een bepaling van nut voor eigen belang. Kort gezegd, politiek die gebruik maakt van problematiek is geen politiek waar je dus op kunt bankieren als je zelf een probleem op tafel legt of ergens mee zit. Je kan enkel bankieren op politiek die problemen als uitdaging aanpakt.
Lakmoesproef van eigen belang. Helaas is het verwerken van die toepassing niet zo eenvoudig als de toepassing zelf, omdat we dan nog steeds moeten nadenken over concepten als compromis, moment, uitzondering, lijn van ontwikkeling en zo meer. Voornamelijk omdat we snel in binaire valstrikken lopen, positie innemen en voorbij gaan aan menselijke bias.
Dat is bij de voetbalclub of bejaardensoos niet anders als in "de" politiek.
Ik neem hier geen positie van voor of tegen in. Dat ligt misschien voor velen vervelend vanuit reflexief gedrag, ik merk enkel op dat we ons zelf nogal in de weg zitten op manieren die best gekend kunnen zijn.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.