Dank je, dat schept al duidelijkheid. Maar wel een eerste misschien wat harde reactie ten aanzien van die vergeten notitie. Ja, dat is een punt om mee te wegen bij eventuele planning van vertrek en communicatie daaromtrent, maar je maakt hier een inschatting vanuit loyaliteit waarbij je vergeet dat de primaire les in dit alles de realiteit is dat het éénrichtingsverkeer is.talkatoo schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 18:01:
***members only***
Zorgeloos, daar heeft dat niets mee te maken. Als ik heel eerlijk mag zijn, gezien de aangegeven omstandigheden van verloop en beschikbare arbeid treft het mij als een doodnormale kennisinvestering met beperking. Het bedrijf had ook kunnen overwegen om tot voorstel / samenwerking voor die master te komen. Dat was een voorbeeld geweest van arbeidsrelatie met wederzijdse loyaliteit, communicatie en investering.
Ik merk het maar op, aangezien ik in je berichten een diepe arbeidsmatige ethiek bespeur (niet enkel procedureel of zakelijk, maar ook gezien aanwezige perceptie van wederzijdse aard van relatie en zorgtaak in deze), die prijzenswaardig is (en je waarschijnlijk in eigen zakelijke activiteiten geen windeieren zal leggen) maar die in een arbeidsverhouding (het is geen arbeidsrelatie, zie hierboven) je gewoon kost. Het is volstrekt logisch dat jouw geen bod gedaan wordt voor die master, het patroon van passiviteit en loyaliteit is botweg te verleidelijk consistent voor een werkgever om niet gebruik van te maken.
Ja, ik besef dat wat ik zeg heel hard is. Het is niet persoonlijk bedoeld. Maar ik ben bewust heel direct, er zitten hier een aantal lessen te leren. Het is alsof je de aanname maakt dat er op magische wijze altijd sprake zal zijn van een arbeidsrelatie wanneer jij maar jouw deel in zo'n relatie levert. Het tegendeel is waar. Dit is pijnlijk, jammerlijk, beschamend voor menige stand van zaken in zakelijk Nederland, maar dit is de algemene realiteit. Het is ver zoeken naar uitzonderingen.
Je loyaliteit naar medewerkers siert je. Daar vallen overwegingen te maken. Maar maak niet de vergissing dat ook hier sprake is van wederkerigheid. De ervaring leert: uit het oog is uit het hart. En ook in deze arena vraag ik mij een beetje af in hoeverre die loyaliteit ook omgekeerd er evenredig is. Hier zit een flinke lakmoesproef.
Dat laatste punt ten aanzien van functioneringsgesprek treft mij als zorgwekkend. Nogal wiedes dat de directie "besloot" die toch maar te doen. Het gaat immers niet enkel om een wettelijke verplichting (voor de inlener / opdrachtgever trouwens), zonder dossieropbouw van functioneringsgesprekken ook geen basis voor aanvraag ontslag of arbotraject. Het voelt een beetje alsof je het verhaal geslikt hebt terwijl de directie gewoon op zijn minst een fout gemaakt heeft (of, erger) en zich vervolgens met om de hete brei heen kletsen zich er van af gemaakt heeft.
Ik heb het eerder gezegd, hoe langer je de situatie laat, des te meer schade het oplevert voor jouw eventuele potentieel elders. Het spijt me oprecht, maar mensen worden ook beoordeeld voor waarde op basis van indicatoren arbeidsverleden voor dit soort omstandigheden. Die beoordelingen zijn niet positief te noemen. Ja, daar kun je een aantal zaken tegenover zetten, maar veel daarvan wordt als zachte waarden gezien. Dus niet van relevantie behoudens daar waar oneigenlijk gebruik op tafel komt. Het enige wat je wel daar realistisch tegenover kunt zetten is eigen bedrijfsactiviteit, maar dat levert ook zekere labels op. Ik merk dit bewust op omdat ik voormalig werknemers heb (voor het gros van voormalige activiteiten voorzie ik in een netwerk met wat platform voor mensen van bedrijven voorheen in mijn bezit of onder bestuur, derhalve) die juist hiermee in de problemen zijn gekomen. Mensen, vreemde diersoort.
Mijn excuses, maar een snelle, directe en proactieve exit is de minst slechte stap. Heb goed en open overleg met familie / gezin, werk prioriteiten uit, communiceer onderling en werk voor elke optie tijdlijn / vereisten / doelen uit. Dan komt het goed.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.