'Gepest' worden op het werk?

[turtles3]

Di t is niet meteen pesten. Hij irriteert jouw het bloed onder de nagels uit.Als ik het zo lees. Als je je collega's goed kent en die doen gewoon tegen jou dan heb je al voor 90% gewonnen. Speel het spel met hem zoals hij het wil is het eerste advies. Het tweede advies is om een soort agressiviteit training bij HR aan te vragen. Met de reden dat men in de tegenwoordige tijd sneller agressief word/is en dat je daardoor bij de training ervaringen wilt op doen en er mee om leert te gaan. Het is geen schande om dat te vragen. Hier komt misschien nog een gevolg gesprek uit voort waar je conclusies uit kunt trekken. Neem geen ontslag en meld je niet ziek. Maak van je vijand een vriend. Hij valt vanzelf door de mand. Waar je mee te maken hebt is met zo'n Nijenrode jochie dat zich tot in de nek, zijn arm in de aars van zijn meerdere duwt.
Vergeet even dat je het tegoed hebt gehad en dat je in een nieuwe fase zit. Overwin jezelf. Er bestaat geen werk meer waar je 100% tevreden over kunt zijn. Er is altijd wel iets.

[turtles3]

O, sorry, ik zie dat ik al te laat ben. Nou ja, misschien kunnen andere er lering uit trekken.

[mentalozzie]

Ik heb dit topic aardig doorgelezen (niet alles, maar wel echt veel) en er zijn zoveel goede nuttige tips gegeven. Waarom doe je daar in godsnaam helemaal niks mee?

Je weet duidelijk niet hoe je moet omgaan met een situatie zoals dit... daarom maak je toch ook een topic erover met de vraag wat te doen? Zonde hoor, dit had je veel beter en sterker kunnen oppakken mede door al de geweldig tips hier.

[Ad de Jong]

Wat voor sommige mensen zo eenvoudig lijkt te zijn is voor anderen weer een enorme hindernis.
Ik kan me heel goed voorstellen hoe zij zich voelt en helemaal in zo'n situatie.

Ik kan niet voor haar spreken maar ondanks dat het hier lijkt alsof ze niets of niet veel met de adviezen doet zou het best kunnen dat er best heel veel aangekomen is.
Wij kennen buiten het gene wat ze geschreven heeft verder niets van de situatie, thuis/ bedrijf/ locatie...

Buiten dat zijn alle adviezen en tips meer dan bruikbaar voor iedereen in soortgelijke situatie dus al help je haar er niet mee (voor je gevoel omdat ze er niets mee doet) dan wel weer anderen die dit topic tegenkomen.

Iemand die adviezen zoekt en dit topic tegenkomt die hoeft niet eens meer te reageren maar gewoon te lezen...

[Haas_nl]

Ik had hetzelfde gedaan als TS, ik ken ook mensen die dit willen uitmelken met juristen etc. Maar daar wordt je volgens mij niet gelukkig van, daarnaast is een goede referentie soms stuk belangrijker.
Management is verder betrokken geweest, die willen geen kant kiezen, en vinden het kennelijk makkelijker om een nieuwe persoon te vinden. Of ze hebben het ook te druk om hier iets mee te doen (lees ze vinden het niet belangrijk)
Kortom tijd om de biezen te pakken voordat je ziek thuis zit! Als je ziek thuis gaat zitten kan je denk ik ook fluiten na een goede referentie.

Nu gezien dit topic 13 pagina's heeft, misschien een ik zoek een baan topic aan maken? Of ga een opleiding doen in ww.
Genoeg deuren die open gaan na het sluiten van deze!

[ Voor 5% gewijzigd door Haas_nl op 04-07-2017 21:21 ]

[incaz]

unezra schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 20:29:
[...]
Wat ik lees, is dat pas afgelopen zondag TS haar werkgever heeft aangegeven dat het zo echt niet langer gaat en dinsdag heeft ze ontslag genomen. Voor die tijd heeft ze het wel aangegeven, maar is ze niet of nauwelijks gehoord.

Dit dus. Ze heeft het wel aangegeven, meerdere keren.

Daaruit trek ik de conclusie dat ze haar werkgever niet zinvol de gelegenheid heeft gegeven de situatie te ondervangen nadat ze de ernst van de situatie heeft aangegeven.

En dat is dus een rare conclusie omdat het de verantwoordelijkheid van de werkgever is om dat soort dingen te horen. Een werkgever heeft de verantwoordelijkheid om voor een veilige werkomgeving te zorgen. Dat betekent dus niet dat die werkgever signalen kan negeren totdat iemand aangeeft dat het echt niet langer gaat... dat betekent dat een werkgever daarin proactief moet zijn.

Iemand die meerdere keren heeft aangegeven dat er iets aan de hand is, heeft diens taak als werknemer gedaan. De volgende zet is aan de werkgever: het probleem beoordelen, actief opvolgen en controleren of de situatie beter is bijvoorbeeld.

Sure, maar als werkgever niet luisterd, moet je soms wat harder roepen en precies dat heeft TS verzuimd.

Dat is dus geen 'verzuim' van de werknemer. Laten we de verantwoordelijkheden netjes op hun plek houden.
Want het is onredelijk om te eisen dat werknemers (die daar niet voor betaald worden en geen relevante training hebben op dat gebied) daarin meer verantwoordelijkheid zouden dragen dan de tegenhangers, namelijk de leidinggevenden, die er wel voor betaald worden, waarbij het een deel van de taak is (in tegenstelling tot TS, die voor de boekhouding is aangesteld en niet voor personeelsmanagent) en, als het bedrijf het serieus neemt, daar ook training voor ontvangen.

Ik zou haast zeggen... zullen we een spelletje 'wiens verantwoordelijkheid is het' spelen?

Stel, iemand gedraagt zich als een enorme intimiderende eikel. Bij wie ligt dan de verantwoordelijkheid?
Nou, zegt dit topic, op z'n minst deels bij de TS, want die moet maar assertiever zijn. TS doet niets fout, Simon wel, maar TS krijgt ongevraagd ineens wel een deel van het probleem op haar bord.

Stel, je gaat naar de werkgever. Die luistert niet. Bij wie ligt dan de verantwoordelijkheid?
Nou, zeg jij, bij de TS, want die had het beter moeten escaleren.

Oh, en even later... jij ergert je eraan dat de TS niet doet met de adviezen wat je wilt. Bij wie ligt dan de verantwoordelijkheid?
Gek genoeg alweer bij de TS.

Zie je het patroon? Dit is de pestcultuur. We laten sommige mensen alle moeite doen, en er is altijd wel iets te vinden dat niet perfect is - en dat is dan een gerechtvaardigd excuus om in elk geval in dit topic de verwijten en de onvriendelijke opmerkingen te blijven maken. Oh, we zijn het in principe wel eens dat Simon zich niet zo mag gedragen... maar onbewust wordt hier toch vooral een omgeving gecreeerd waarin de TS (en niet Simon of de werkgever) de meeste last naar zich toegeschoven krijgt.

En waar wij de werkgever en Simon niet kunnen veranderen hebben we wel de keuze om al dan niet respectvol naar de TS te zijn.

Maar dat is ook waarom je hulp vraagt. Dit topic is ontzettend goed maar het voelt een beetje zinloos met zijn allen tips aan TS te geven die vervolgens worden genegeerd. Waarom dan een topic?

Om haar gedachten en gevoelens te verwoorden? Omdat met het opschrijven het besef groeit hoe groot dit eigenlijk geworden is? Om even een reality check te doen dat de dingen echt wel behoorlijk mis zijn als iemand je achterna loopt naar de wc om dan op de deur te bonzen?
En als het die realisatie heeft gebracht, dan denk ik dat het meer dan genoeg is.

Advies hoeft niet opgevolgd te worden, niemand is ons daarin iets verschuldigd. (En als je dat frustrerend vindt... bedenk dan vooral dat het ook voor jou een mooi leermoment is. Misschien dat TS 'moet' leren om assertiever te zijn, maar misschien 'moet' jij dan ook leren om je frustratie daarover los te laten? Want wat als er volgende week of over 15 jaar weer iemand komt die jouw advies op internet niet opvolgt?)

Dat jij nooit een Simon bent tegen gekomen, wil niet zeggen dat d'r geen Simon bij jouw huidige of vorige werkgevers rond loopt of heeft gelopen.

Ah, een Aanname! Weer een voor de emotionele cliche-stapel.

[unezra]

incaz schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 21:24:
[...]
Iemand die meerdere keren heeft aangegeven dat er iets aan de hand is, heeft diens taak als werknemer gedaan. De volgende zet is aan de werkgever: het probleem beoordelen, actief opvolgen en controleren of de situatie beter is bijvoorbeeld.

Als er iemand op je teen staat en je zegt "hoi, je staat op mijn teen, wil je daar vanaf gaan", persoon reageert niet, wat doe je dan? Blijven herhalen op dezelfde toon of op een gegeven moment zeggen "HEY EIKEL! JE STAAT OP MIJN TEEN!" en als dat ook niet werkt, diegene een por in zijn ribben geven?

[...]
Dat is dus geen 'verzuim' van de werknemer. Laten we de verantwoordelijkheden netjes op hun plek houden.
Want het is onredelijk om te eisen dat werknemers (die daar niet voor betaald worden en geen relevante training hebben op dat gebied) daarin meer verantwoordelijkheid zouden dragen dan de tegenhangers, namelijk de leidinggevenden, die er wel voor betaald worden, waarbij het een deel van de taak is (in tegenstelling tot TS, die voor de boekhouding is aangesteld en niet voor personeelsmanagent) en, als het bedrijf het serieus neemt, daar ook training voor ontvangen.

Ik zou haast zeggen... zullen we een spelletje 'wiens verantwoordelijkheid is het' spelen?

Er is een verschil tussen "verantwoordelijkheid" en "de juiste acties ondernemen". Het is de verantwoordelijkheid van het bedrijf goed met dit soort situaties om te gaan, daarom is er in ieder bedrijf (!) een vertouwenspersoon en een ARBO arts. Beiden zijn niet ingeschakeld terwijl meerdere malen in dit topic is aangegeven dat die 2 personen tenminste betrokken moeten worden bij de situatie.

Dat TS niet weet van een vertrouwenspersoon en de weg naar de ARBO arts niet weet, fair enough, als je daar nog nooit mee te maken hebt gehad snap ik dat onbekend is dat dat soort personen aanwezig zijn en benaderd kunnen worden.

Maar direct zaterdag is al aangegeven dat die mensen er zijn en dat TS ook naar haar eigen huisarts kan stappen voor advies.

Dus ja, het is de verantwoordelijkheid van de werkgever om te gaan met dit soort situaties, maar je kunt niet alle verantwoordelijkheid afschuiven op de werkgever. Als een manager verzaakt, stap je naar hoger management of in dit geval, de personen die zijn aangenomen te assisteren bij dit soort issues.

Stel, iemand gedraagt zich als een enorme intimiderende eikel. Bij wie ligt dan de verantwoordelijkheid?
Nou, zegt dit topic, op z'n minst deels bij de TS, want die moet maar assertiever zijn. TS doet niets fout, Simon wel, maar TS krijgt ongevraagd ineens wel een deel van het probleem op haar bord.

Stel, je gaat naar de werkgever. Die luistert niet. Bij wie ligt dan de verantwoordelijkheid?
Nou, zeg jij, bij de TS, want die had het beter moeten escaleren.

Oh, en even later... jij ergert je eraan dat de TS niet doet met de adviezen wat je wilt. Bij wie ligt dan de verantwoordelijkheid?
Gek genoeg alweer bij de TS.

Je haalt 2 dingen door elkaar en je schuift alle verantwoordelijkheid af op de werkgever. Beiden zijn verantwoordelijk voor de situatie, niet enkel de werkgever. Ook TS speelt een rol in de situatie.

Zie je het patroon? Dit is de pestcultuur. We laten sommige mensen alle moeite doen, en er is altijd wel iets te vinden dat niet perfect is - en dat is dan een gerechtvaardigd excuus om in elk geval in dit topic de verwijten en de onvriendelijke opmerkingen te blijven maken. Oh, we zijn het in principe wel eens dat Simon zich niet zo mag gedragen... maar onbewust wordt hier toch vooral een omgeving gecreeerd waarin de TS (en niet Simon of de werkgever) de meeste last naar zich toegeschoven krijgt.

En waar wij de werkgever en Simon niet kunnen veranderen hebben we wel de keuze om al dan niet respectvol naar de TS te zijn.

Het heeft niets met disrespect naar TS te maken.

Het heeft er mee te maken dat we volgens mij met zijn allen het beste voor TS willen en er word hardop getwijfeld of ontslag nemen in deze fase, een beslissing die ook nog eens volstrect impulsief is genomen en zelfs tot gevolg kan hebben dat TS geen uitkering krijgt, de juiste beslissing is.

Ik vind het persoonlijk juist erg betrokken door TS te wijzen op hoe om te gaan met de situatie, maar wel kritisch te zijn. Niet alleen maar "oooh" en "aaah" te roepen, niet alleen maar "goh wat naar voor je" te roepen, maar juist actief te willen helpen met het oplossen van het acute *en* onderliggende probleem. Het probleem is namelijk niet alleen maar Simon. Het probleem is de weerbaarheid van TS en een cultuur binnen het bedrijf waar Simon zijn gang kan gaan.

Wat heeft TS aan "ooh" en "aah"? Aan alleen enkel het vertellen van het verhaal, zonder advies van mensen die nota bene in vergelijkbare situaties hebben gezeten?

[...]
Om haar gedachten en gevoelens te verwoorden? Omdat met het opschrijven het besef groeit hoe groot dit eigenlijk geworden is? Om even een reality check te doen dat de dingen echt wel behoorlijk mis zijn als iemand je achterna loopt naar de wc om dan op de deur te bonzen?
En als het die realisatie heeft gebracht, dan denk ik dat het meer dan genoeg is.

Advies hoeft niet opgevolgd te worden, niemand is ons daarin iets verschuldigd. (En als je dat frustrerend vindt... bedenk dan vooral dat het ook voor jou een mooi leermoment is. Misschien dat TS 'moet' leren om assertiever te zijn, maar misschien 'moet' jij dan ook leren om je frustratie daarover los te laten? Want wat als er volgende week of over 15 jaar weer iemand komt die jouw advies op internet niet opvolgt?)

Er word nadrukkelijk gevraagd om advies. "Wat moet ik doen in deze situatie" is ongeveer letterlijk wat er in de TS staat. Wat verwacht je van een topic waar een advies word gevraagd, dat we eigenlijk alleen maar het verhaal moeten aanhoren? Dat we vooral niet moeten adviseren?

Een luisterend oor en je verhaal doen is absoluut belangrijk en onderdeel van het proces. Wat ook onderdeel van het proces is, is leren omgaan met de situatie en de consequenties overzien van genomen acties.

[...]
Ah, een Aanname! Weer een voor de emotionele cliche-stapel.

Mis. Dit is geen aanname. Dit is een constatering van wat ik zelf bij meerdere werkgevers in mijn directe kring heb gezien en gehoord.

[Hugo]

Wat een adviezen. Allemaal goed bedoeld met goede tips. Uiteindelijk komt het er op neer dat je moet doen wat goed voor jou voelt. Volgens mij doe je dat. Heel veel sterkte en straks weer met volle overtuiging en passie aan de slag bij een nieuwe werkgever.

[Sissors]

unezra schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 20:29:

[...]


En wat als het bedrijf maatregelen neemt en Simon ontslaat? Dan *is* er geen Simon meer en is feitenlijk het probleem opgelost. Waarom zou TS niet meer bij haar werkgever aan het werk kunnen gaan als Simon ontslagen is? (Want dat is wel degelijk een realistisch scenario.)

Dat gaat het bedrijf niet doen, dat is wel duidelijk. Maar stel je voor dat Simon wel wordt ontslagen, wat dan? Maakt allemaal niks uit, want volgens jullie is er toch overal een Simon.

mentalozzie schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 21:14:
Ik heb dit topic aardig doorgelezen (niet alles, maar wel echt veel) en er zijn zoveel goede nuttige tips gegeven. Waarom doe je daar in godsnaam helemaal niks mee?

Omdat vanaf de computer op een forum tips geven een stuk makkelijker is dan die tips uitvoeren in de praktijk bij een pester die je emotioneel kapot heeft gemaakt. En TS heeft iig één ding gedaan: Voor zichzelf opgekomen. Dan misschien niet op de perfecte methode, maar het is wel wat.
Overigens is de helft van het advies hier tegenstrijdig geweest, dus dat maakt het ook lastiger.

Mis. Dit is geen aanname. Dit is een constatering van wat ik zelf bij meerdere werkgevers in mijn directe kring heb gezien en gehoord.

Dan ga ik er maar vanuit dat het per bedrijfstak en omgeving waarin je zit anders is. Want ik herken het absoluut niet. En nee, ik zou ook niet weten wie de verborgen Simon op mijn afdeling zou moeten zijn.

[Anoniem: 686983]

incaz schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 21:24:
[...]


Ah, een Aanname! Weer een voor de emotionele cliche-stapel.

Is het echt een aanname of bedien jij je nu van een retorisch trucje?
Om dit als cliche af te doen en er niet op in te gaan moet wel een drogredenering zijn, ik zal voor de aardigheid t.z.t. eens opzoeken welke naam erbij hoort.

[Homeland]

Anoniem: 940457 schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 16:11:
Ik heb van alles nog niets getekend..

Mijn uitwerkperiode van 2 maanden krijg ik nog uitbetaald ondanks dat ik niet ga werken, daarna kan ik de ww in. Over 2 weken krijg ik mijn loon maar daarvan heb ik ook 2 weken niet gewerkt, krijg ik dan een half loon? Indien dat zo is kan ik mijn vakantie weken nog opnemen.

Of ik blijf in de ziektewet ondanks dat onze rayonmanager vindt dat ik niet ziek ben maar dat ik mijn collega's laar stikken. Wat moet ik nu?

Je rayonmanager bepaalt niet of je wel of niet ziek bent. Dat voel je zelf goed aan en vervolgens heb je niet meer met je werkgever te maken maar kan je alles via een bedrijfsarts laten lopen.

Laat je niet met een slechte regeling wegsturen, accepteer niet zomaar wat ze je aan gaan bieden, mocht het onredelijk zijn dan zou ik het weigeren, er is dan immers geen wederzijds goedvinden. Op dat moment mogen ze een goed aanbod doen, of je meld je ziek en gaat naar de bedrijfsarts toe waar je vervolgens je gehele verhaal kan doen, zowel de oorzaak van de problemen alsook hoe je er op dit moment aan toe bent want zoals ik het lees zou je echt even rust moeten nemen en niet bezig moeten zijn met werk om vervolgens te kijken of je daar terug kan komen of alsnog verder gaat kijken naar ander werk.

[incaz]

unezra schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 21:50:
[...]
Maar direct zaterdag is al aangegeven dat die mensen er zijn en dat TS ook naar haar eigen huisarts kan stappen voor advies.

Ja, maar dat is niet relevant omdat het niet een advies is wat met terugwerkende kracht driekwart jaar geleden gegeven kan worden. Wat een tijd geleden een goed advies geweest had kunnen zijn, kan nu te laat zijn. En dat is iets wat wij niet kunnen bepalen - de TS moet dat voor zichzelf beslissen. Er zit namelijk ook binnen in je eigen lichaam en eigen geest een 'escalatietraject.'

Dus ja, het is de verantwoordelijkheid van de werkgever om te gaan met dit soort situaties, maar je kunt niet alle verantwoordelijkheid afschuiven op de werkgever.

Natuurlijk kan dat wel: het IS de verantwoordelijkheid van de werkgever. Dat is deel van het fundamentele verschil tussen werkgever en werknemer. De TS heeft de werkgever wel op de hoogte gesteld, meermaals, en de werkgever heeft daar geen gevolg aan gegeven. Dus dat is de verantwoordelijkheid van de werkgever. Klaar. Ingewikkelder dan dat wordt het echt niet.

Dat het een goede optie kan zijn om de boel te escaleren maakt het nog steeds niet de verantwoordelijkheid van TS.
Laten we verantwoordelijkheid niet verwarren met handelingsopties. Die zijn niet hetzelfde.

Het heeft er mee te maken dat we volgens mij met zijn allen het beste voor TS willen

Mwah. Ik heb het idee dat mensen vooral vinden dat TS moet conformeren. Dat is niet hetzelfde als oprecht het beste voor TS willen. Als je voor TS het beste wilt, dan houdt dat in dat je respecteert dat ze ZELF de keuze mag maken tussen de opties die ze heeft. En dat lijkt een heel moeilijk te respecteren iets te zijn.

(Maar goed, onder het mom van 'voor je eigen bestwil' wordt heel veel dwang goedgepraat.)

en er word hardop getwijfeld of ontslag nemen in deze fase, een beslissing die ook nog eens volstrect impulsief is genomen en zelfs tot gevolg kan hebben dat TS geen uitkering krijgt, de juiste beslissing is.

Nee, dat is dus niet wat er gebeurde. Er werd niet 'getwijfeld', er werd gesteld dat de TS het helemaal fout doet, en daarbij werd niet alleen benoemd dat haar handelen onverstandig is, maar het wordt ook persoonlijk gemaakt, inclusief scheldwoorden. Dat gebeurde er.

Wat heeft TS aan "ooh" en "aah"? Aan alleen enkel het vertellen van het verhaal, zonder advies van mensen die nota bene in vergelijkbare situaties hebben gezeten?

Ah, de cliche-teller staat al op vier.

Maar please please please, lees even terug wat ik nu al meerdere keren heb geschreven? Advies geven is prima - het is het oordeel, het dwingende en het persoonlijke dat niet prima is.

Mis. Dit is geen aanname. Dit is een constatering van wat ik zelf bij meerdere werkgevers in mijn directe kring heb gezien en gehoord.

Eh.... je deed de aanname dat ik het nooit meegemaakt heb. En dat is een aanname, omdat ik vrij zeker weet dat jij mij en mijn achtergrond niet kent.

[unezra]

Sissors schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 22:05:
[...]
Dat gaat het bedrijf niet doen, dat is wel duidelijk. Maar stel je voor dat Simon wel wordt ontslagen, wat dan? Maakt allemaal niks uit, want volgens jullie is er toch overal een Simon.

Als Simon word ontslagen en TS krijg de rust te herstellen, kan TS verder waar ze gebleven was. Scheelt een baan op d'r CV en zij heeft de beer in de ogen gekeken en gewonnen. Nu wint er maar 1: Simon.

Ik denk serieus dat als TS nu de beer overwint, de kans kleiner is dat een volgende beer, een volgende Simon, TS als slachtoffer weet uit te zoeken.

Het gaat hier om het opbouwen van weerbaarheid en dat doe je in de regel niet door weg te lopen uit de situatie. (Al kan dat in sommige gevallen zeker een zinvolle / de beste optie zijn.)

[...]
Omdat vanaf de computer op een forum tips geven een stuk makkelijker is dan die tips uitvoeren in de praktijk bij een pester die je emotioneel kapot heeft gemaakt. En TS heeft iig één ding gedaan: Voor zichzelf opgekomen. Dan misschien niet op de perfecte methode, maar het is wel wat.
Overigens is de helft van het advies hier tegenstrijdig geweest, dus dat maakt het ook lastiger.

Er is maar een deel van de adviezen tegenstrijdig en dat is het deel "wel/niet ziekmelden" en het deel "wel/niet open kaart spelen". Verder zie ik vooral gelijke adviezen.

[...]
Dan ga ik er maar vanuit dat het per bedrijfstak en omgeving waarin je zit anders is. Want ik herken het absoluut niet. En nee, ik zou ook niet weten wie de verborgen Simon op mijn afdeling zou moeten zijn.

Ik heb het in meerdere bedrijfstakken en omgevingen gezien. Op mijn afdeling zou ik ook niet weten wie de verborgen Simon is, maar mijn afdeling is dan ook extreem klein. Dus nee, op mijn afdeling zal er geen Simon zijn. Dat er geen Simon binnen ons bedrijf is durf ik niet te garanderen, daarvoor staan de andere afdelingen te ver bij me vandaan.

incaz schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 22:35:
[...]
Ja, maar dat is niet relevant omdat het niet een advies is wat met terugwerkende kracht driekwart jaar geleden gegeven kan worden. Wat een tijd geleden een goed advies geweest had kunnen zijn, kan nu te laat zijn. En dat is iets wat wij niet kunnen bepalen - de TS moet dat voor zichzelf beslissen. Er zit namelijk ook binnen in je eigen lichaam en eigen geest een 'escalatietraject.'

Wat ik lees is dat TS impulsief ontslag heeft genomen, zonder welke specialist dan ook te raadplegen. In plaats van dat TS maandag naar de huisarts is gegaan en/of de ARBO arts heeft gebeld, is ze dinsdag in een shitsituatie terecht gekomen waarbij ze verleid is d'r ontslag aan te bieden.

Dat zo'n gesprek zou komen verrast me niets, in fact, het was een van de dingen waar ik bang voor was en waarom ik zo stellig was in mijn advies "schakel hulp in". Want nu stond TS d'r alleen voor in dat gesprek terwijl dat niet nodig was geweest.

Ik ben niet bepaald in het bezit van een glazen bol maar dit is hoe dit soort spelletjes gespeeld worden. Werkgever heeft duidelijk gemaakt geen hol te begrijpen van de situatie en dat blijkt maar eens te meer uit dat bewuste gesprek. Zoiets had een andere uitkomst kunnen krijgen als TS dat hele gesprek niet was aangegaan.

Laat duidelijk zijn dat ik TS het aan gaan van dat gesprek niet verwijt. Werkgever heeft haar moedwillig dat gesprek in gedwongen, Simon d'r bij gehaald en d'r voor het blok gezet. Ik snap dan heel goed dat je je klem gezet voelt en zegt "ik ga weg" en juist die situatie had ik graag voorkomen zien worden.

[...]
Natuurlijk kan dat wel: het IS de verantwoordelijkheid van de werkgever. Dat is deel van het fundamentele verschil tussen werkgever en werknemer. De TS heeft de werkgever wel op de hoogte gesteld, meermaals, en de werkgever heeft daar geen gevolg aan gegeven. Dus dat is de verantwoordelijkheid van de werkgever. Klaar. Ingewikkelder dan dat wordt het echt niet.

Dat het een goede optie kan zijn om de boel te escaleren maakt het nog steeds niet de verantwoordelijkheid van TS.
Laten we verantwoordelijkheid niet verwarren met handelingsopties. Die zijn niet hetzelfde.

Juist escaleren en zelf de regie in handen houden is wel degelijk je eigen verantwoordelijkheid. Hoe logisch het ook is op emotionele momenten primair te reageren, zijn het juist de momenten waarop rationeel handelen het beste is.

Ik kan niet goed verklaren waarom TS er voor heeft gekozen maandag niet ARBO arts, huisarts en vertrouwenspersoon te bellen.

[...]
Mwah. Ik heb het idee dat mensen vooral vinden dat TS moet conformeren. Dat is niet hetzelfde als oprecht het beste voor TS willen. Als je voor TS het beste wilt, dan houdt dat in dat je respecteert dat ze ZELF de keuze mag maken tussen de opties die ze heeft. En dat lijkt een heel moeilijk te respecteren iets te zijn.

(Maar goed, onder het mom van 'voor je eigen bestwil' wordt heel veel dwang goedgepraat.)

Als het stoplicht op rood staat, er komt een auto aan en iemand wil toch oversteken ben ik ook niet erg subtiel denk ik. Prima dat het iemands keuze is om onder een auto te willen lopen maar ik zie zoiets toch liever niet gebeuren en vind het ook mijn verantwoordelijkheid op dat moment in te grijpen voor zover ik dat kan.

[...]
Nee, dat is dus niet wat er gebeurde. Er werd niet 'getwijfeld', er werd gesteld dat de TS het helemaal fout doet, en daarbij werd niet alleen benoemd dat haar handelen onverstandig is, maar het wordt ook persoonlijk gemaakt, inclusief scheldwoorden. Dat gebeurde er.

Ik ben het met je eens dat sommige bewoordingen te/erg scherp waren. Scheldwoorden zijn sowieso niet nodig. Toch denk ik niet dat het met verkeerde intenties is. Mensen schrikken van zo'n topic. Ik ook. Alleen druk ik me misschien wat subtieler uit maar ik zat ook even te stuiteren toen ik zag dat TS effectief heeft besloten per direct ontslag te nemen of, iets genuanceerder, zich heeft laten verleiden tot het doen van de uitspraak dat ze weg wil.

[...]
Ah, de cliche-teller staat al op vier.

Maar please please please, lees even terug wat ik nu al meerdere keren heb geschreven? Advies geven is prima - het is het oordeel, het dwingende en het persoonlijke dat niet prima is.

Ik weet niet of een dwingende toon per-se slecht is.
Zie ook daar het stoplicht.

[...]
Eh.... je deed de aanname dat ik het nooit meegemaakt heb. En dat is een aanname, omdat ik vrij zeker weet dat jij mij en mijn achtergrond niet kent.

Volgens mij doe ik vooral de aanname dat er overal wel een Simon rond loopt, zei het niet altijd een actieve en beweer jij dat dit niet zo is. Maar goed, het topic gaat nogal hard dus ik kan me daarin vergissen.

[PcDealer]

Goed, kunnen we nu op @Anoniem: 940457 wachten totdat ze antwoord kan geven op vele vragen die zijn blijven liggen of in elk geval aangeven wat haar stappen nu zijn, al is het maar in afwachting van bericht werkgever? Het heeft geen zin elkaars hoofden in te slaan.

[Sissors]

unezra schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 23:04:
[...]


Als Simon word ontslagen en TS krijg de rust te herstellen, kan TS verder waar ze gebleven was.

Oftewel, exact hetzelfde als TS nu zelf naar iets anders op zoek gaat. Met het grote verschil dat ze nu 100% verzekerd is iig van deze Simon af te zijn, terwijl bij jouw methode het hopen is dat misschien Simon wordt ontslagen, het zeker is dat het nog een tijd door gaat, en het nagenoeg zeker is dat het nog een enorm gevecht gaat worden om Simon ontslagen te krijgen. En drie keer raden wie daarmee meer gaat winnen: Degene die er emotioneel aan onderdoor gaat of de sociopaat?

Ik denk serieus dat als TS nu de beer overwint, de kans kleiner is dat een volgende beer, een volgende Simon, TS als slachtoffer weet uit te zoeken.

En ik denk serieus dat zolang de houding van haar collega's / managers niet verandert, Simon weer wint. Het kan hem meer moeite kosten de volgende ronde, maar het is hem eerder gelukt. Hij gaat gewoon door tot het hem weer lukt. En dan is TS nog verder van huis. En om nou je geestelijke gezondheid compleet ervan te laten afhangen dat een manager die het nu niks uitmaakt, het in de toekomst wel ineens wat gaat uitmaken, lijkt mij onverstandig.

Maar goed, zolang we zulke verschillende uitgangspunten hebben, waarbij jij ervan uit gaat dat bij de volgende werkgever het waarschijnlijk toch identiek is, en ik ervan uit ga dat die kans heel klein is, blijven we toch op verschillende ideeën zitten. Al zelfs als ze weer eentje tegen komt, ga ik ervan uit dat dat veel makkelijker te stoppen is in een begin stadium, dan als diegene als zover is gegaan.

Ik weet dat als ik de rest van mijn leven bij degene had moeten blijven die mij pestte, in de hoop dat uiteindelijk ze zo onder de indruk raakte van mijn nieuwe assertiviteit dat ze zouden stoppen, mijn leven bijzonder kut was geweest.

[Anoniem: 39993]

Ik vind het onverstandig om alleen een gepsrek aan te gaan met 2 leidinggevenden EN het probleemgeval (Simon). De problemen zijn al eerder ter sprake gekomen en daar is niets uitgekomen. Een herhaling voegt daar niet zoveel meer aan toe. Daar had ik voor bedankt. Dan maar een nieuwe afpsraak maken met een raadsheer erbij. Daarmee geef je ook het signaal af, dat het nu menens is en dat de werkgever hier niet meer "even makkeljk" vanaf gaat komen. Die kans heeft hij gehad en laten schieten.

Plaats vooral uitspraken van een rayonmanager in het juiste perspectief. Die praat alleen maar in de richting van zijn targets en zijn uitspraken over wel of niet ziek zijn niet meer dan gebakken lucht. Daar gaat hij niet over. Dit is nu zijn probleem en dat gaat hij zelf maar lekker oplossen.

[Abom]

Anoniem: 940457 schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 16:11:
Ik heb van alles nog niets getekend..

Mijn uitwerkperiode van 2 maanden krijg ik nog uitbetaald ondanks dat ik niet ga werken, daarna kan ik de ww in. Over 2 weken krijg ik mijn loon maar daarvan heb ik ook 2 weken niet gewerkt, krijg ik dan een half loon? Indien dat zo is kan ik mijn vakantie weken nog opnemen.

Of ik blijf in de ziektewet ondanks dat onze rayonmanager vindt dat ik niet ziek ben maar dat ik mijn collega's laar stikken. Wat moet ik nu?

Je wilt het misschien niet horen, maar je bent overspannen of hebt een burn-out. Je bent ziek, meld je ziek.
Ga (voorlopig) niet meer in gesprek met het management, ga naar de bedrijfsarts en laat het voorlopig allemaal via HR lopen.

De rayonmanager lijkt wel meer niet te begrijpen, hij zou wat meer begrip moeten tonen voor jou.

Door ontslag te nemen maak je het heel erg makkelijk voor het bedrijf. Wanneer je straks ontslag hebt genomen, hebben zij geen conflict meer maar zit jij nog steeds niet lekker in je vel. Geloof me, als ervaringsdeskundige, dit gevoel wat je hebt gaat niet over in 1 of 2 weken.

[mannowlahn]

Atlas schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 16:19:
[...]


1) Arbo Arts
2) Arbo Arts

Enige juiste wat je nu kunt doen!

Ja, maar ik vrees toch dat TS haar eigen lijn getrokken heeft. Van alle goede adviezen die hier gegeven worden, wordt er vrij weinig mee gedaan. Ook alle keuzes die gamaakt worden zijn het de minst goede keuzes die ze kan maken. Ze is al wel goed op weg door het te escaleren.

Ik wil TS op hart drukken dat als ze echt voor zichzelf wil opkomen, ze nu naar de arbo arts gaat. Want als ik het nu zo lees, zal ze straks geen WW krijgen, thuis zitten met nog steeds de na effecten en zal ze naar alle waarschijnlijkheid hier straks ook last van krijgen bij haar volgende baan. Je neemt dit dan weer mee.

Onderschat de gevolgen alsjeblieft niet. Ga naar een huisarts > arboarts en doorloop het traject. Om hier goed van af te komen moet je helaas dit doormaken om straks dit eerder te kunnen signaleren. Het voelt wellicht nu als een minder moeilijke manier door de deur achter je dicht te sluiten maar het zal aan je blijven knagen.

[Tsurany]

Hugo schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 22:03:
Wat een adviezen. Allemaal goed bedoeld met goede tips. Uiteindelijk komt het er op neer dat je moet doen wat goed voor jou voelt. Volgens mij doe je dat. Heel veel sterkte en straks weer met volle overtuiging en passie aan de slag bij een nieuwe werkgever.

Dat is zo'n waardeloze cliche waar je echt niks aan hebt. TS vertoond echt wegloop gedrag hier, problemen zoveel mogelijk ontwijken en hopen dat wegrennen werkt. En daardoor is ze nu werkeloos en kan ze straks een WW uitkering gaan aanvragen.

Je moet niet doen wat goed voelt in deze situaties, angst is soms echt een slechte raadgever. TS laat weer eens perfect over zich heen lopen, heeft het zelf amper door en ziet niet dat het bedrijf nu de perfecte oplossing heeft gekregen.

@Anoniem: 940457 Waarom open je een topic als je er verder niks mee doet?

[ Voor 4% gewijzigd door Tsurany op 05-07-2017 08:59 ]

[Hugo]

Tsurany schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 08:58:
[...]

Dat is zo'n waardeloze cliche waar je echt niks aan hebt. TS vertoond echt wegloop gedrag hier, problemen zoveel mogelijk ontwijken en hopen dat wegrennen werkt. En daardoor is ze nu werkeloos en kan ze straks een WW uitkering gaan aanvragen.

Je moet niet doen wat goed voelt in deze situaties, angst is soms echt een slechte raadgever. TS laat weer eens perfect over zich heen lopen, heeft het zelf amper door en ziet niet dat het bedrijf nu de perfecte oplossing heeft gekregen.

@Anoniem: 940457 Waarom open je een topic als je er verder niks mee doet?

Even realistisch. TS is 24, woont bij ouders. Nu nog aan het begin van een carrière waarom dan veel meer effort steken in deze werkomgeving en alle regelgeving. Wederzijds goedvinden bij ontslag zou heel mooi zijn.

[Tsurany]

Hugo schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 09:11:
[...]

Even realistisch. TS is 24, woont bij ouders. Nu nog aan het begin van een carrière waarom dan veel meer effort steken in deze werkomgeving en alle regelgeving. Wederzijds goedvinden bij ontslag zou heel mooi zijn.

Lekker weg rennen voor alle problemen in je leven, top

[Hugo]

Tsurany schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 09:13:
[...]

Lekker weg rennen voor alle problemen in je leven, top

? Alle ? Sommige problemen zijn het niet waard om lang bij stil te staan. Aan het begin van een carriere die nog alle kanten op kan wil je je dan al laten tekenen door je eerste werkgever? Noem dit ook geen weg rennen maar voor jezelf kiezen.

Ieder zo zijn eigen mening en visie.

[Tsurany]

Hugo schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 09:17:
[...]

? Alle ? Sommige problemen zijn het niet waard om lang bij stil te staan. Aan het begin van een carriere die nog alle kanten op kan wil je je dan al laten tekenen door je eerste werkgever? Noem dit ook geen weg rennen maar voor jezelf kiezen.

Ieder zo zijn eigen mening en visie.

Door weg te rennen laat je je juist tekenen. TS laat al zien totaal niet sterk in haar schoenen te staan en niet voor zichzelf op te kunnen komen. Door nu weer weg te rennen zal dat enkel maar versterkt worden. Op deze manier leer je helemaal niks van deze hele ervaring en kom je er enkel slechter uit.

[Abom]

Tsurany schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 09:18:
[...]

Door weg te rennen laat je je juist tekenen. TS laat al zien totaal niet sterk in haar schoenen te staan en niet voor zichzelf op te kunnen komen. Door nu weer weg te rennen zal dat enkel maar versterkt worden. Op deze manier leer je helemaal niks van deze hele ervaring en kom je er enkel slechter uit.

Er van wegrennen wil niet zeggen dat ze er niet van heeft geleerd.

Wat zou jij doen? Het gevecht aangaan met Simon en beide managers? Good luck with that!

[Hugo]

Tsurany schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 09:18:
[...]

Door weg te rennen laat je je juist tekenen. TS laat al zien totaal niet sterk in haar schoenen te staan en niet voor zichzelf op te kunnen komen. Door nu weer weg te rennen zal dat enkel maar versterkt worden. Op deze manier leer je helemaal niks van deze hele ervaring en kom je er enkel slechter uit.

Zoals ik al zei: Ieder heeft zijn eigen mening en visie.

[unezra]

Abom schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 09:20:
[...]

Er van wegrennen wil niet zeggen dat ze er niet van heeft geleerd.

Wat zou jij doen? Het gevecht aangaan met Simon en beide managers? Good luck with that!

Eerlijk antwoord?

Ik weet het niet.

Waarschijnlijk wel, omdat ik het me niet kan veroorloven mijn kans op WW te verspelen. (Ok, dat is niet helemaal waar, ik kan me dat wel veroorloven maar niet te lang en dat levert gegarandeerd de nodige uitdagingen thuis op.)

Of ik zou vechten of vluchten hangt af van de omstandigheden. Zou ik ergens kort werken en nog een carrière voor me zien bij dat bedrijf, denk ik dat het wegnemen van de oorzaak (Simon) het probleem op lost, dan zou ik vechten. Als ik een uitzichtloze situatie zie waar ik nooit beter uit ga komen, dan vlucht ik.

In ieder geval zou ik geen impulsieve beslissingen nemen en had ik maandag direct contact opgenomen met mijn huisarts, de ARBO arts en de vertrouwenspersoon. Bij zo'n gesprek als dinsdag plaatst had gevonden had ik nog op de parkeerplaats mijn rechtsbijstand ingeschakeld.

TS kan nu nog onder die vaststellingsovereenkomst uit en weigeren te tekenen. Aangeven dat het in een opwelling en onder druk is bedacht maar dat ze er vanaf ziet. Dat is denk ik ook het enig juiste om te doen. Vaststellingsovereenkomst niet tekenen, alsnog naar ABRO en huisarts, jurist inschakelen en dan met hen samen een vervolg bedenken.

Ik hoop ook echt dat TS dat nu doet. Niet tekenen, nergens mee akkoord gaan maar zich juist nu ziek melden en contact zoeken met diegenen die haar werkelijk inhoudelijk bij dit probleem kunnen helpen.

[Anoniem: 940457]

Wow wat veel reacties weer..

Nee mijn rayonmanager had 0.0 begrip maar he dat ben ik wel gewend inmiddels.

Een vriendin van mij die daar ook werkt had gezien dat Simon een vast contract heeft gekregen. Omdat ik verder niks meer met het bedrijf te maken wil hebben heb ik besloten om idd wederzijds uit elkaar te gaan. Als ik nu alsnog de ziektewet in ga blijf ik in contact met het bedrijf, nou als ik ergens echt 0.0 behoefte aan heb is het daar wel aan.

[Pikkemans]

Ik heb dit topic de afgelopen dagen een beetje gevolgd en moet zeggen dat ik het erg dapper van je vind om je verhaal hier te delen.

Wat je gedaan hebt is goed. Weg bij die toko en verder gaan met je leven zonder die mensen daar. Kies altijd voor jezelf. Misschien dat je er financieel tijdelijk op achteruit gaat maar op de lange termijn komt dat wel weer goed. Spendeer je waardevolle tijd op deze planeet niet aan mensen die je niet kunt uitstaan.

[ Voor 3% gewijzigd door Pikkemans op 05-07-2017 16:01 ]

[Anoniem: 686983]

Anoniem: 940457 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 12:26:
Wow wat veel reacties weer..

Nee mijn rayonmanager had 0.0 begrip maar he dat ben ik wel gewend inmiddels.

Een vriendin van mij die daar ook werkt had gezien dat Simon een vast contract heeft gekregen. Omdat ik verder niks meer met het bedrijf te maken wil hebben heb ik besloten om idd vrijwillig uit elkaar te gaan. Als ik nu alsnog de ziektewet in ga blijf ik in contact net het bedrijf, nou als ik ergens echt 0.0 behoefte aan heb is het daar wel aan.

Duidelijk.
Dan kun je dit hoofdstuk afsluiten en weer verder met je loopbaan. Ik blijf het een gemiste kans vinden dat je dit probleem niet hebt gebruikt om te leren met een pestkop om te gaan. Maar goed, die kans krijg je later nog wel een keer.

[Roenie]

Eigenlijk zijn er drie partijen die verantwoordelijk zijn en/of invloed hebben op de situatie.

De pester: Simon
Deze eikel is primair verantwoordelijk voor hoe de TS zich nu voelt. Hij moet leren om zijn collega's niet te pesten en intimideren. Misschien is hij onzeker. Misschien is hij vroeger zelf gepest. Misschien is hij niet juist opgevoed. Maakt ook eigenlijk niet uit. Het is een eikel en hij dient anderen niet te pesten.

De omgeving: leidinggevenden en collega's
De leidinggevenden zijn verantwoordelijk voor een veilige werkomgeving. Daarvan is geen sprake, dus zij doen hun werk niet goed. Zeker als ik hoor welke emotionele druk zij uitoefenen op de TS dan kan ik alleen maar concluderen dat zij ook eikels zijn. Marges in de detailhandel zijn minimaal en in de jaren dat ik in de vulploeg van de supermarkt werkte werd mij meerdere malen duidelijk dat leidinggevenden in die branche hun oren meer laten hangen naar omzet en rayonhoofden, dan naar het welzijn van medewerkers.

De collega's hebben ook een verantwoordelijkheid om Simon tot de orde te roepen. "Ieder sneeuwvlokje in een sneeuwstorm beroept zich om zijn/haar onschuld." Wegkijkers vind ik laf. Vaak zijn zij bang om het volgende slachtoffer te worden. Zal best, maar dan heb je geen ruggegraat.

Het slachtoffer: Petrichor
Uiteraard is zij niet verantwoordelijk voor het gedrag van de pester en omgeving. Zij heeft hier echter wel invloed op door de manier van reageren: naar de pester toe en met betrekking tot de organisatie. Niet iedereen is echter even assertief. Iedereen kan het echter op zijn/haar eigen manier doen. De een die slaat letterlijk of figuurlijk terug, de ander is goed in negeren en van zichzelf af laten glijden. Weer een ander gaat in de aanval via politieke of juridische weg, et cetera. Als geen van dit soort dingen werkt of als je dat niet kunt dan rest de achteruitgang.

Maar goed, ik begrijp dat mensen de confrontatie niet willen en/of kunnen aangaan. Zeker niet als zij al na zo lange tijd aan het eind van hun latijn zijn. Ik hoop dat de TS in haar volgende werkomgeving dit soort zaken in een vroegtijdig stadium in de kiem kan smoren.

[Sissors]

Anoniem: 686983 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 12:43:
[...]


Duidelijk.
Dan kun je dit hoofdstuk afsluiten en weer verder met je loopbaan. Ik blijf het een gemiste kans vinden dat je dit probleem niet hebt gebruikt om te leren met een pestkop om te gaan. Maar goed, die kans krijg je later nog wel een keer.

Is zo'n sneer aan het einde nou echt nodig?

[ Voor 80% gewijzigd door Sissors op 05-07-2017 13:01 . Reden: Roenie zijn post kwam er tussen. ]

[Roenie]

-

[ Voor 105% gewijzigd door Roenie op 05-07-2017 13:03 . Reden: Niet meer van toepassing ]

[mannowlahn]

Sissors schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 13:01:
[...]

Is zo'n sneer aan het einde nou echt nodig?

Het klinkt cru, maar die spiegel is soms nodig ja. Ik deel die mening dat ze zeker zoiets weer zal meemaken en weer zich zo kut zal voelen omdat ze nu niet het probleem aangaat. Dan heb ik het niet over de ww, of vrijwillig ontslag nemen, maar puur dat ze op persoonlijk vlak zichzelf minder weerbaar zal maken. Als ze dan weer in zo'n situatie komt dan begint het van voor af aan en wordt het wellicht nog dramatischer.

[|sWORDs|]

Sissors schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 13:01:
[...]

Is zo'n sneer aan het einde nou echt nodig?

Is het nou echt nodig om iedereen op de man aan te vallen die jouw mening niet deelt en redelijk uitgesproken is? Het is mogelijk dat je gelijk hebt, maar ook net zo goed mogelijk dat je geen gelijk hebt. Is het dan niet heel waardevol als iedereen zijn mening kan geven?

[Sissors]

Is het nou echt nodig de 'mening' te delen dat ze toch binnenkort weer zo erg gepest wordt dat ze huilend thuis komt? Dat voegt voor mij absoluut helemaal niks toe. Is het doel van die reacties nog iets anders bereiken dan dat ze naar haar volgende baan vol angst gaat? Wat haar alleen maar minder weerbaar maakt.

[Roenie]

Eerst uitzieken lijkt mij om weer lekker in het vel te zitten. Ik kan mij voorstellen dat de TS nu niet heel veel kan hebben.

@Anoniem: 940457, ga je nog stappen nemen om dit soort dingen te voorkomen?

[Brent]

Anoniem: 940457 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 12:26:
Wow wat veel reacties weer..

Nee mijn rayonmanager had 0.0 begrip maar he dat ben ik wel gewend inmiddels.

Een vriendin van mij die daar ook werkt had gezien dat Simon een vast contract heeft gekregen. Omdat ik verder niks meer met het bedrijf te maken wil hebben heb ik besloten om idd vrijwillig uit elkaar te gaan. Als ik nu alsnog de ziektewet in ga blijf ik in contact net het bedrijf, nou als ik ergens echt 0.0 behoefte aan heb is het daar wel aan.

Goed dat je dit besluit hebt genomen, dat is een grote maar noodzakelijke stap. Ik kan verder niets toevoegen, maar wil je wel sterkte wensen met het zoeken naar iets nieuws!

PS: Medestanders vinden essentieel is om pesterijen te stuiten. Ik heb de indruk dat de werkgever 0,0 belangstelling had om dit uit te zoeken en aan te pakken, en alleen maar langs de weg van de minste weerstand wilde lopen. Daarvan kun je je sowieso afvragen of je daar je arbeid aan moet verkopen. In elk geval heeft TS, en elke gepeste, wel iets beters te doen dan alleen een lange en onzekere strijd te voeren. Dat heeft geen enkele zin als er niet mensen meewerken, met name de baas. Je hebt maar 1 leven, en dat leef je voor jezelf en niet voor het verbeteren van het gedrag van pestkoppen. Ik las hier een andere leidinggevende die wat meer werk ging maken van het eventueel opsporen van zulk gedrag (pestkoppen doen 1 ding goed: hun afschuwelijke gedrag goed verbergen voor de baas), en dat is ook goed om te lezen. Als werkgever kun je zeker stappen zetten je organisatie een leuke plek voor iedereen te houden, ook voor mensen die misschien iets meer moeite hebben terug te bijten.

[Sissors]

Roenie schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 13:21:
@Anoniem: 940457, ga je nog stappen nemen om dit soort dingen te voorkomen?

Daar kan ik me overigens wel inderdaad in vinden. Zelf heb ik het nooit gedaan, maar ik kan me prima voorstellen dat iets van een training hoe je dit vroeg in de kiem smoort kan helpen. En dan nu zonder dat je weet dat je het direct in de praktijk moet gaan brengen.

[|sWORDs|]

Sissors schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 13:19:
Is het nou echt nodig de 'mening' te delen dat ze toch binnenkort weer zo erg gepest wordt dat ze huilend thuis komt? Dat voegt voor mij absoluut helemaal niks toe. Is het doel van die reacties nog iets anders bereiken dan dat ze naar haar volgende baan vol angst gaat? Wat haar alleen maar minder weerbaar maakt.

Wat je niet lijkt te zien is dat iedereen in dit topic haar wil helpen om gelukkig te worden op een werkvloer.
De meningen over hoe je dat bereikt verschillen, maar dat krijg je doordat niet alle ervaringen gelijk zijn.

Persoonlijk werk ik zo'n 20 jaar, waarvan de eerste twee toevallig in een supermarkt met een rol die eigenlijk hetzelfde als die van Simon klinkt. Daarna jaren in de detachering, bij banken, overheid, verzekeringsmaatschappijen en dergelijke. De hoeveelheid "hufters" die ik daarbij op leidinggevende of sturende plekken heb zien zitten is enorm. Psychologisch is dit ook niet heel vreemd, onderzoek wijst uit dat mensen die asociaal gedrag vertonen eerder als leider geaccepteerd worden. Zelf heb ik vrij weinig last van deze personen gehad, maar ik ben behoorlijk weerbaar.

Kijk eens terug naar pesten op school, het zijn niet de meest weerbare types die het overkomt. Nou is in mijn ervaring het inderdaad niet zo dat je het probleem op de huidige school op kunt lossen door ineens weerbaar te zijn, maar je kunt toch niet ontkennen dat vertrekken naar een andere school en persoonlijk niet veranderen de kans tot opnieuw gepest worden wederom vrij groot is?

Dan op de werkvloer. Het wachten tot een probleem escaleert is meestal niet de beste aanpak, met een beetje pech is de escalatie dan het onderwerp in plaats van het probleem. Als ik het verhaal hier lees dan denk ik dat het volgende de situatie in elk geval beter had gemaakt:
Simon direct na de eerste situatie die over de TS haar grenzen ging 1 op 1 aanspreken en uitleggen wat het met de TS doet (daar valt niet over te discussiëren), proberen om Simon te laten uitleggen waarom hij dat doet, en aan het einde dat ze hoopt dat dit niet meer voorkomt en ze de volgende keer met HR gaat praten.
Bij een tweede incident niet met HR gaan praten, maar naar de manager stappen. Vertellen dat er al een gesprek geweest is, maar dat dit blijkbaar niet helpt en dat ze van de manager verwacht dat hij dit gedrag onmiddellijk stopt, omdat ze geen zin heeft in een escalatie via HR.
Bij een derde incident naar HR.

Helpt dat allemaal niet (meestal beseft Simon bij de eerste of tweede wel dat hij hier bij de TS niet mee weg komt) dan waren de huidige stappen toch een prima oplossing geweest, al hoe wel ik de werkgever er mee had laten komen.

Of ze huidige problemen nu nog had kunnen oplossen op de werkvloer? Waarschijnlijk niet meer, maar Simon had een flinke duw kunnen krijgen door het net iets anders uit te spelen. Komt er dan een tweede persoon met klachten over Simon, dan is het denk ik snel afgelopen met Simon zijn rol. Maar dat het huidige probleem niet meer op te lossen was wil niet zeggen dat het zeker niet verkeerd is om met wat reflectie terug te kijken op wat er gebeurd is.

edit:

Sissors schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 13:25:
[...]

Daar kan ik me overigens wel inderdaad in vinden. Zelf heb ik het nooit gedaan, maar ik kan me prima voorstellen dat iets van een training hoe je dit vroeg in de kiem smoort kan helpen. En dan nu zonder dat je weet dat je het direct in de praktijk moet gaan brengen.

En dat is wat ik eerder ook heb aangegeven, professionele hulp is het beste, maar mocht de TS het niet willen mag ze altijd een PM sturen waarbij ik de basis wil uitleggen. In mijn sturende tijd (en dan heb ik het niet over de eerste jaren in de supermarkt) heb ik meerdere cursussen gehad waarbij de basis eigenlijk identiek is.

|sWORDs| schreef op zaterdag 1 juli 2017 @ 17:59:
[...]

Verder kan het helpen om je te verdiepen in omgangstechnieken op de werkvloer. Ik denk dat je er nu niet om staat te springen, maar je mag wanneer je er wel aan toe bent best een PM sturen voor wat basistips en technieken.

[...]

[ Voor 13% gewijzigd door |sWORDs| op 05-07-2017 13:55 ]

[Mx. Alba]

Wat hier dus gebeurt is het zelfde wat vaak ook bij huislijk geweld gebeurt: het slachtoffer wordt elders in veiligheid gesteld en de dader blijft lekker zitten waar hij zit. Belachelijke situatie.

Ik begrijp @Anoniem: 940457 zeker dat ze heeft besloten om ontslag te nemen. Als slachtoffer wil je weg uit die situatie, dat is een heel natuurlijke reactie. Maar feit blijft dat zo zowel de werkgever als "Simon" er het makkelijkst vanaf komen.

Als ze zich had ziekgemeld dan was er een heel proces gestart dat uiteindelijk wellicht zou hebben geleid tot het ontslag van Simon. Maar dat is voor de werkgever natuurlijk veel lastiger en veel duurder. Deze oplossing vind ik een schoffering van het slachtoffer. En feitelijk wordt er door de werkgever misbruik gemaakt van de kwetsbare situatie waarin de zieke werknemer zich bevindt!

Nogmaals, Petrichor, ik begrijp je en ik verwijt je totaal niet dat je akkoord gaat met ontslag. Waar ik boos over ben is dat de werkgever op deze manier met dergelijke situaties omgaat. Ongelofelijk...

[Brent]

@|sWORDs| : je maakt drie verkeerde veronderstellingen:

1) Dat TS niet al geleerd heeft.
2) Dat iedereen net zoals jij leert van confrontaties en die dus op kan zoeken.
3) Dat iedereen jouw ervaring deelt.

Belangrijk is om als persoon, maar zeker ook als leidinggevende, je punt 2 goed te beseffen. Zo werkt het namelijk slechts voor een (kleine) groep. Sommigen hebben iets meer tijd nodig om tot conclusies te komen, en zijn dan niet goed in zelf actief de confrontatie te zoeken. Of dat nu allemaal goed is of niet is een stap te ver, daar heeft zo iemand op dat moment niets aan. Als leidinggevende speel je hier dan een helpende rol (als je het welzijn en onderlinge verstandhouding van je werknemers je wat interesseert tenminste).

Van school wisselen kan zeker helpen (en dat is ook gedocumenteerd), mits gepaard gaat met enige begeleiding (inderdaad, hoe stel je je weerbaarder op). Zodra je gepest wordt, en zeker als je op weinig hulp van je omgeving kon rekenen, moet je (onder andere) je zelfvertrouwen t.o.v. je oude collega's heropbouwen. Door naar een nieuwe school/werk te gaan, kun je direct met een schone lei beginnen en van meet af aan pro-actiever reageren, zonder dat je eerst een verstoorde sfeer hoeft te herstellen, waarna je pas toekomt aan een pro-actiever reageren.

Iedereen leert op zijn manier, en sommigen doen dat in de ogen van weer anderen onhandig of traag. Toch kan dat voor die persoon de beste manier zijn, omdat iemand die timide is niet plotsklaps een wilde tijger wordt, en ook niet hoeft te worden zou ik zeggen. Een werkgever hoort hier een rol te spelen, want iedereen verdient het in zijn waarde gelaten te worden, ook als die persoon (eventueel) wat aan z'n weerbaarheid zou kunnen doen. Kort gezegd: 'zwakkeren' hoeven zich niet te excuseren voor hun zwakte, het is aan hen daar iets mee te doen (of niet). Het is aan volwassen mensen, en zeker aan leidinggevende professionals, erop toe te zien dat grootgebekte pestkoppen niet andermans leven zuur maken simpelweg omdat ze niet zo bijdehand zijn.

[|sWORDs|]

Brent schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 14:00:
@|sWORDs| : je maakt drie verkeerde veronderstellingen:

1) Dat TS niet al geleerd heeft.
2) Dat iedereen net zoals jij leert van confrontaties en die dus op kan zoeken.
3) Dat iedereen jouw ervaring deelt.

Belangrijk is om als persoon, maar zeker ook als leidinggevende, je punt 2 goed te beseffen. Zo werkt het namelijk slechts voor een (kleine) groep. Sommigen hebben iets meer tijd nodig om tot conclusies te komen, en zijn dan niet goed in zelf actief de confrontatie te zoeken. Of dat nu allemaal goed is of niet is een stap te ver, daar heeft zo iemand op dat moment niets aan. Als leidinggevende speel je hier dan een helpende rol (als je het welzijn en onderlinge verstandhouding van je werknemers je wat interesseert tenminste).

Van school wisselen kan zeker helpen (en dat is ook gedocumenteerd), mits gepaard gaat met enige begeleiding (inderdaad, hoe stel je je weerbaarder op). Zodra je gepest wordt, en zeker als je op weinig hulp van je omgeving kon rekenen, moet je (onder andere) je zelfvertrouwen t.o.v. je oude collega's heropbouwen. Door naar een nieuwe school/werk te gaan, kun je direct met een schone lei beginnen en van meet af aan pro-actiever reageren, zonder dat je eerst een verstoorde sfeer hoeft te herstellen, waarna je pas toekomt aan een pro-actiever reageren.

Iedereen leert op zijn manier, en sommigen doen dat in de ogen van weer anderen onhandig of traag. Toch kan dat voor die persoon de beste manier zijn, omdat iemand die timide is niet plotsklaps een wilde tijger wordt, en ook niet hoeft te worden zou ik zeggen. Een werkgever hoort hier een rol te spelen, want iedereen verdient het in zijn waarde gelaten te worden, ook als die persoon (eventueel) wat aan z'n weerbaarheid zou kunnen doen. Kort gezegd: 'zwakkeren' hoeven zich niet te excuseren voor hun zwakte, het is aan hen daar iets mee te doen (of niet). Het is aan volwassen mensen, en zeker aan leidinggevende professionals, erop toe te zien dat grootgebekte pestkoppen niet andermans leven zuur maken simpelweg omdat ze niet zo bijdehand zijn.

Ik snap je punten, echter is het niet geheel wat ik bedoel en in een heel stuk zeg je eigenlijk exact hetzelfde in andere woorden.
1) Ik ga er vanuit dat het de volgende keer iets anders loopt, maar ik denk niet dat de aanpassing groot genoeg is. (aanname gezien de reacties en acties van de TS)
2) Deze heb ik misschien niet voldoende beschreven, maar eigenlijk bedoel ik naar Simon toe om de confrontatie niet echt op te zoeken, maar begrip van beiden kanten krijgen en een grens trekken.
3) Ik geef letterlijk aan dat ervaringen verschillen en deel die van mij.

Over de leidinggevenden, natuurlijk is het hun taak, maar ook die moeten leren en stap drie in mijn stukje geeft ze in elk geval een grotere kans op een les. Ik denk niet dat de leidinggevenden van de TS nu inzien dat er echt wat moet veranderen (al zou het vertrek natuurlijk ook al stof tot denken moeten zijn).

[Brent]

Mijn punt is dat het buiten kijf moet staan dat:
1) een gepeste de allerlaatste is die iets zou moeten doen (behalve het aangeven bij de collega's/werkgever). Eerst komen de pestkop en chef in aanmerking voor ingrijpen, daarna pas eventueel een les weerbaarheid voor de gepeste.
2) een gepeste heeft dus ook niet ook maar enige verplichting het gedrag van pestkoppen of leidinggevenden te veranderen. Voor mensen die niet direct begrijpen dat als iemand met een klacht van pesten komt dat er op zijn minst een grondig onderzoek op zijn plaats is, heb ik ook geen seconde tijd. Als mensen zoiets elementairs niet direct snappen, dan is er ook maar weinig hoop. Je kunt er een brief aan wagen na je ontslag, maar dat is het dan ook wel. Ja, mocht de gepeste hier de drive of zin in hebben, dan zou die de anderen een lesje kunnen leren. Maar daar moet de gepeste zich niet in het minst toe verplicht voelen m.i.

Als je dat bedoelde, OK, dan zijn we het eens

[Morelleth]

Anoniem: 940457 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 12:26:
Wow wat veel reacties weer..

Nee mijn rayonmanager had 0.0 begrip maar he dat ben ik wel gewend inmiddels.

Een vriendin van mij die daar ook werkt had gezien dat Simon een vast contract heeft gekregen. Omdat ik verder niks meer met het bedrijf te maken wil hebben heb ik besloten om idd vrijwillig uit elkaar te gaan. Als ik nu alsnog de ziektewet in ga blijf ik in contact net het bedrijf, nou als ik ergens echt 0.0 behoefte aan heb is het daar wel aan.

Als zijnde iemand die zelf met een burnout heeft gezeten en alle financiële gevolgen van dien kan ik je maar 1 advies geven. (datgene wat al veel gezegd is)
Meld je ziek (had je gedaan, maar je was toch weer gaan werken?)
Meld het bij de Arbo arts. En dat is dan de enige waar je nog direct contact mee hoeft te hebben tot je beter bent of een hersteltraject kan beginnen.
Zolang je ziek bent, dienen ze 100% door te betalen.
Herstel van een burnout, (waar je of ongelofelijk dicht tegen aan zit maar waarschijnlijker allang inzit) duurt gemiddeld iets van 9 maanden. Met grote kans op terugval bij stress. (Tot een jaar of 2 naderhand)

Ik zou vragen aan een rechtsbijstand verzekering hoe hier verder mee om te gaan. Laat hun het verders maar afhandelen terwijl jij ziek thuis bent.
Kijk of dat ontslag met wederzijds goedvinden in kan gaan op het moment dat jij je weer beter meld zou ik zeggen. Dan ben je tot die tijd wel verzekerd van loon en blijft het bedrijf verantwoordelijk voor de situatie die ze zelf hebben gecreëerd.

Ookal wil je graag weg, het is gewoon niet verstandig.
Tenzij je ouders jouw op de pof werkzaam willen hebben in het bedrijf natuurlijk. Want de kans is groot dat je er nog veel problemen van gaat krijgen met alle spanning die eruit moet.

[ Voor 4% gewijzigd door Morelleth op 05-07-2017 14:33 ]

[|sWORDs|]

Brent schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 14:27:
Mijn punt is dat het buiten kijf moet staan dat:
1) een gepeste de allerlaatste is die iets zou moeten doen (behalve het aangeven bij de collega's/werkgever). Eerst komen de pestkop en chef in aanmerking voor ingrijpen, daarna pas eventueel een les weerbaarheid voor de gepeste.
2) een gepeste heeft dus ook niet ook maar enige verplichting het gedrag van pestkoppen of leidinggevenden te veranderen. Voor mensen die niet direct begrijpen dat als iemand met een klacht van pesten komt dat er op zijn minst een grondig onderzoek op zijn plaats is, heb ik ook geen seconde tijd. Als mensen zoiets elementairs niet direct snappen, dan is er ook maar weinig hoop. Je kunt er een brief aan wagen na je ontslag, maar dat is het dan ook wel. Ja, mocht de gepeste hier de drive of zin in hebben, dan zou die de anderen een lesje kunnen leren. Maar daar moet de gepeste zich niet in het minst toe verplicht voelen m.i.

Als je dat bedoelde, OK, dan zijn we het eens

Nee, dat bedoelde ik niet, maar in principe ben ik het met je eens.
Ik denk alleen dat in de praktijk dit meestal niet werkt en de kans wordt kleiner op plekken waar een goede manager minder verdient dan elders, zoals een winkel of een supermarkt. (Wat natuurlijk niet uitsluit dat er ook hele fijne winkels om in te werken zijn, zelfs fijner dan een goed georganiseerde multinational.)

Brent schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 14:38:
[...]

Dat het niet altijd zo werkt besef ik me natuurlijk wel, en in zo'n geval is ziekmelden/ontslag een prima uitweg. Als je gepest wordt en je collega's zich er niet voor interesseren, dan is doorgaan met het omgaan met die collega's wel het laatste waar je je energie in moet of wil steken. Een zinkend schip kun je maar beter snel verlaten, ook al is het jammer.

Daarom zeg ik ook dat ik dacht dat het nu niet meer te redden zou zijn geweest. Maar dat neemt niet weg dat goed nadenken over de weg tot aan nu niet soortgelijke problemen in de toekomst kan voorkomen. En wat voor goed argument is er om die (zelf)reflectie niet te doen?

@Brent Het is belangrijk om te snappen dat ik nergens heb willen aangeven dat de schuld ook maar enigszins bij de TS ligt in het verhaal zoals wij dat nu kennen. Het zou alleen erg vervelend zijn als er straks ergens anders weer iets is en dus tips wil geven om het te voorkomen of minder te laten escaleren.
Daarnaast zijn er nog wat opmerkingen over de huidige afwikkeling zodat de TS kan bedenken of ze bepaalde zaken wel afgedicht heeft en of ze misschien nog iets aan de afloop wil doen (los van het vertrek), een gesprek met HR kan bijvoorbeeld nog steeds de moeite waard zijn (Misschien een plek bij een ander filiaal, gevolgen voor Simon en managers, of begrip voor TS. Al zou het natuurlijk ook op een grote frustratie uit kunnen lopen).

[ Voor 36% gewijzigd door |sWORDs| op 05-07-2017 15:06 ]

[Brent]

|sWORDs| schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 14:32:
[...]

Nee, dat bedoelde ik niet, maar in principe ben ik het met je eens.
Ik denk alleen dat in de praktijk dit meestal niet werkt en de kans wordt kleiner op plekken waar een goede manager minder verdient dan elders, zoals een winkel of een supermarkt.

Dat het niet altijd zo werkt besef ik me natuurlijk wel, en in zo'n geval is ziekmelden/ontslag een prima uitweg. Als je gepest wordt en je collega's zich er niet voor interesseren, dan is doorgaan met het omgaan met die collega's wel het laatste waar je je energie in moet of wil steken. Een zinkend schip kun je maar beter snel verlaten, ook al is het jammer.

@|sWORDs| : Zeker, zelfreflectie kan nooit kwaad. Het moet echter kristalhelder zijn dat een gepeste dat mag doen of en wanneer die wil. Eerst komt het aanpakken van de pestkop, en de rol van de leidinggevende daarin.

Ik hamer zo op die volgorde der dingen omdat het wel vaker gebeurd dat mensen te makkelijk beginnen met het wijzen naar de gepeste omdat die (zoals je al zei) vaak duidelijk wat timide is, ook als er van geen pesten sprake is. Toch is dat het punt niet als er sprake is van pesten. Die leidinggevende heeft het bij de TS stevig af laten weten, terwijl die het probleem min of meer op had kunnen en moeten lossen. Het is tenslotte wat leidinggeven betekent, dat is meer dan het rooster maken en toezien dat de productie wel loopt.

[ Voor 34% gewijzigd door Brent op 05-07-2017 14:49 ]

[Anoniem: 686983]

Sissors schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 13:01:
[...]

Is zo'n sneer aan het einde nou echt nodig?

Dit is niet als sneer bedoeld, dat maak jij ervan.

[unezra]

Morelleth schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 14:31:
[...]
Als zijnde iemand die zelf met een burnout heeft gezeten en alle financiële gevolgen van dien kan ik je maar 1 advies geven. (datgene wat al veel gezegd is)
Meld je ziek (had je gedaan, maar je was toch weer gaan werken?)
Meld het bij de Arbo arts. En dat is dan de enige waar je nog direct contact mee hoeft te hebben tot je beter bent of een hersteltraject kan beginnen.
Zolang je ziek bent, dienen ze 100% door te betalen.
Herstel van een burnout, (waar je of ongelofelijk dicht tegen aan zit maar waarschijnlijker allang inzit) duurt gemiddeld iets van 9 maanden. Met grote kans op terugval bij stress. (Tot een jaar of 2 naderhand)

En daar zit dus ook mijn grote angst.

TS is 24, zelfs al *zou* ze WW krijgen (ik ben er bang voor dat werkgever daar een steek gaat laten vallen en haar recht op WW vervalt), dan nog is dat zeer beperkt. Met 24 heb je misschien een werkverleden van 3 jaar, da's goed voor in totaal 6 maanden WW. (3 maanden standaard + 1 maand per jaar werkverleden.) Met een goede burnout zit je zoals je zegt, 9 maanden thuis en daarna heb je een ongelooflijk grote kans op terugval.

Zit je na 6 maanden nog steeds thuis, jammer, bijstandsuitkering.

Nu woont TS nog thuis en zijn de gevolgen te overzien, aan de andere kant weten wij niet of de ouders van TS draagkrachtig genoeg zijn en of TS geen kostgeld moet betalen. Hoe dan ook lijkt het me geen pretje om, zelfs als je thuis woont, enkel rond te moeten komen van een bijstandsuitkering.

Financiële zorgen bevorderen een herstel niet.

Ik zou vragen aan een rechtsbijstand verzekering hoe hier verder mee om te gaan. Laat hun het verders maar afhandelen terwijl jij ziek thuis bent.
Kijk of dat ontslag met wederzijds goedvinden in kan gaan op het moment dat jij je weer beter meld zou ik zeggen. Dan ben je tot die tijd wel verzekerd van loon en blijft het bedrijf verantwoordelijk voor de situatie die ze zelf hebben gecreëerd.

Ik vrees dat TS geen rechtsbijstandsverzekering heeft. (Maar dat is een gok, die vraag heeft TS niet beantwoord.)

Wat je zegt ben ik het overigens wel mee eens, in een situatie waarin het definitief is dat TS weg gaat, is ziekmelden tot TS hersteld is en *dan* een vaststellingsovereenkomst tekenen het beste. Krijgt ze 100% tot ze hersteld is, daarna 6 maanden 70% (WW). Binnen 6 maanden nieuw werk na start WW klinkt wel realistisch en zo draagt haar werkgever alsnog de lasten van de situatie die ze nota-bene zelf veroorzaakt hebben.

Juist omdat er helemaal geen contact met werkgever hoeft te zijn, enkel met ARBO arts, is er ook niet de last van verbonden zijn aan werkgever. Ze heeft daar niets meer mee te maken. Hooguit zal de ARBO arts na een tijdje verklaren dat TS hersteld is en geacht word weer aan het werk te gaan. Als tevoren is besproken dat dan de vaststellingsovereenkomst in gaat ben je er.

Ookal wil je graag weg, het is gewoon niet verstandig.
Tenzij je ouders jouw op de pof werkzaam willen hebben in het bedrijf natuurlijk. Want de kans is groot dat je er nog veel problemen van gaat krijgen met alle spanning die eruit moet.

Ik krijg de indruk dat TS enerzijds de ernst van de situatie perfect in schat (want ze wil niet meer aan het werk), anderzijds de hersteldtijd onderschat. Logisch. De eerste keer dat ik een burnout had dacht ik ook dat ik met 2 weken wel weer aan het werk zou zijn. Het heeft een maand geduurd voordat ik überhaupt de bodem had bereikt en kon beginnen met herstellen.

Herstellen van een serieuze burnout duurt stiekem ontzettend lang en hoewel dat voor iedereen anders zal zijn, is de kans groot dat je na je 1e burnout, je er de rest van je leven gevoelig voor blijft. (Hoewel ik op momenten harder werk dan ooit en mijn werk leuker vind dan ik mijn werk ooit leuk heb gevonden, BLIJFT het ook voor mij oppassen. Ik kan heel goed nachten door werken maar ik weet ook dat ik soms griezelig balanceer op een randje waar ik niet op wil balanceren.)

[SinergyX]

Mx. Alba schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 13:56:
Als ze zich had ziekgemeld dan was er een heel proces gestart dat uiteindelijk wellicht zou hebben geleid tot het ontslag van Simon. Maar dat is voor de werkgever natuurlijk veel lastiger en veel duurder. Deze oplossing vind ik een schoffering van het slachtoffer. En feitelijk wordt er door de werkgever misbruik gemaakt van de kwetsbare situatie waarin de zieke werknemer zich bevindt!

Nogmaals, Petrichor, ik begrijp je en ik verwijt je totaal niet dat je akkoord gaat met ontslag. Waar ik boos over ben is dat de werkgever op deze manier met dergelijke situaties omgaat. Ongelofelijk...

Dat is helemaal niet zo zwart/wit, er kan best verweten worden dat Simon (of werkgever) mogelijk niet correct heeft opgetreden, maar niemand van ons hier was bij elke situatie en kan blind zeggen dat TS of (mogelijk) Simon in z'n gelijk staat.

Dit absoluut niet om af te geven op de TS, maar uit ervaring nu driemaal gezien dat het 'leek allemaal zwart/wit' met details die toen pas boven water kwamen, opeens wel een heel andere wending kreeg. Ik heb mensen compleet door het lint zien gaan bij commentaar, weken ziek gezien na een pittige (politieke) discussie die iets te persoonlijk werd. Ook een bedrijfsarts of mediator kan een andere visie op het verhaal hebben, of dat de uiteindelijk oorzaak elders lag en het resultaat werkgerelateerd was, maar niet de oorzaak.

Vergeet niet dat sommige branches keihard zijn als het gaat om prestatie en resultaat, daar staan zulke harde mensen aan het stuur. Die kunnen behoorlijk sturende gesprekken voeren en mocht je al zwak in je schoenen staan, kan dat nog wel eens de andere kant op slaan.

Belangrijkste is dat TS een keuze heeft gemaakt, achteraf misschien geen goeie, of juist de beste keuze, het is een keuze en dat is het belangrijkste.

[PcDealer]

Maarre @Anoniem: 940457 is wel ziek momenteel. Hoe denk je dat op te lossen? Mijn vrouw had een k-werkgever en ook meermaals een "envelopje" aangeboden gekregen. Uiteindelijk met behoud van salaris een lager geschaalde functie aanvaart voor meer rust en weg van een pestcollega. Helaas was de werkgever er ook een. Zij is blij dat ze na jaren van pappen en nathouden een keer niet over zich heen heeft laten lopen en ze gepakt waar ze het hardst raakt: portemonnee. Momenteel in de WIA en loopt bij GGZ. Nu pas bijna een jaar na ontslag heeft ze copingmechanismen om met vervelende situaties om te gaan. Haar depressie heeft ze te danken aan die werkgever.

Al een concept overeenkomst binnen? Als je dan toch gaat, zou ik je adviseren waar je recht op hebt eruit te halen en liefst wat meer als boetedoening. Hoe je zelf niet te doen, maar dat kan een jurist prima. Die kosten meteen late meenemen.

[Ardana]

Anoniem: 686983 schreef op dinsdag 4 juli 2017 @ 19:31:
[...]
Wat is er toch mis met leren assertief en weerbaar te zijn?

Er is niks mis met leren assertief en weerbaar te zijn, dat zegt ook niemand. Echter:

1) ondanks assertiviteit en weerbaarheid kun je alsnog slachtoffer worden van een pester, zeker in een omgeving waar het pesten gefasciliteerd wordt, dan wel niet keihard afgekeurd
2) het een sluit het ander niet uit: TS kan én nu vertrekken, én assertiever en weerbaarder worden
3) soms moet je kiezen vcoor je gezondheid nu, ipv je gezondheid op de lange termijn. Een brandmelder aanschaffen heeft weinig nut als het huis al in de fik staat.
4) er staat niks vast over de assertiviteit van TS, noch over haar leervermogen op dat vlak. Sommige mensen zullen nou eenmaal nooit zo assertief zijn als anderen.

Ik vind assertiviteit net zulke ongein als kunnen onderhandelen (wat trouwens ook assertiviteit is): iedereen moet het maar kunnen, en anders ben je 'n dief van je eigen portemonnee etc. Nee, je bent aangenomen om bepaald werk te doen, de de waarde van dat werk is NIET afhankelijk van je assertiviteit en onderhandelingsskills. Maar het is gewoon je eigen schuld als je het niet kan? Onzin natuurlijk.

En even algemeen: advies geven is vrijblijvend. Als je daar niet mee kunt leven, zul je je moeten weerhouden van advies geven. Als hulpverlener kan ik niet meer dan informatie geven, vertellen dat keuze X gevolg Y heeft, en keuze A gevolg B. Ik kan niet bepalen wat voor iemand een acceptabel of wenselijk gevolg is.

Als "nu rust" voor TS een wenselijk gevolg is, dan is "zsm ontslag nemen" idd voor haar de beste oplossing. Niet iedereen geeft om WW-rechten, niet iedereen geeft om lessen die geleerd kunnen worden. Wat "beter" is, of wat "de beste oplossing" is, is voor iedereen verschillend, wie zijn wíj om te oordelen wat voor TS het beste is? Zij mag én moet haar eigen keuzes maken, zij is de enige die daarmee moet leven.

En daar moeten we respect voor hebben.

En ja, ik zou zelf, als ik er nog de kracht voor zou hebben gehad, een ander traject hebben bewandeld, maar ik ben TS niet - en ik weet niet hoeveel kracht ze uberhaupt nog heeft.

[sambalbaj]

Maar hoe helpen we de 'Simons' van deze wereld er mee als het resultaat is dat mensen vanzelf maar weg gaan met de eerste de beste redelijke regeling? Dat gaat bij de overige personeelsleden daarna weer precies hetzelfde omdat Simon' goed werk levert en z'n doelen haalt.

Ik snap prima dat dat in een individuele situatie boven het kookpunt zit en je ook aan jezelf moet denken. Maar dat laatste is het ook maar deels als de vluchtroute wordt ingezet. Je geeft ook gewoon een hoop op en helpt collega's er ook niet mee. Maar uiteraard hebben wij makkelijk praten op afstand en moeten we de beslissing van ts gewoon ook respecteren.

[Anoniem: 686983]

Ardana schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 18:05:
[...]

Er is niks mis met leren assertief en weerbaar te zijn, dat zegt ook niemand. Echter:

1) ondanks assertiviteit en weerbaarheid kun je alsnog slachtoffer worden van een pester, zeker in een omgeving waar het pesten gefasciliteerd wordt, dan wel niet keihard afgekeurd
2) het een sluit het ander niet uit: TS kan én nu vertrekken, én assertiever en weerbaarder worden
3) soms moet je kiezen vcoor je gezondheid nu, ipv je gezondheid op de lange termijn. Een brandmelder aanschaffen heeft weinig nut als het huis al in de fik staat.
4) er staat niks vast over de assertiviteit van TS, noch over haar leervermogen op dat vlak. Sommige mensen zullen nou eenmaal nooit zo assertief zijn als anderen.

Ik vind assertiviteit net zulke ongein als kunnen onderhandelen (wat trouwens ook assertiviteit is): iedereen moet het maar kunnen, en anders ben je 'n dief van je eigen portemonnee etc. Nee, je bent aangenomen om bepaald werk te doen, de de waarde van dat werk is NIET afhankelijk van je assertiviteit en onderhandelingsskills. Maar het is gewoon je eigen schuld als je het niet kan? Onzin natuurlijk.

En even algemeen: advies geven is vrijblijvend. Als je daar niet mee kunt leven, zul je je moeten weerhouden van advies geven. Als hulpverlener kan ik niet meer dan informatie geven, vertellen dat keuze X gevolg Y heeft, en keuze A gevolg B. Ik kan niet bepalen wat voor iemand een acceptabel of wenselijk gevolg is.

Als "nu rust" voor TS een wenselijk gevolg is, dan is "zsm ontslag nemen" idd voor haar de beste oplossing. Niet iedereen geeft om WW-rechten, niet iedereen geeft om lessen die geleerd kunnen worden. Wat "beter" is, of wat "de beste oplossing" is, is voor iedereen verschillend, wie zijn wíj om te oordelen wat voor TS het beste is? Zij mag én moet haar eigen keuzes maken, zij is de enige die daarmee moet leven.

En daar moeten we respect voor hebben.

En ja, ik zou zelf, als ik er nog de kracht voor zou hebben gehad, een ander traject hebben bewandeld, maar ik ben TS niet - en ik weet niet hoeveel kracht ze uberhaupt nog heeft.

Je kan toch een time-out inlassen en daarna met behulp van een deskundige aan assertiviteit werken. Hoeft niet meteen morgen. Heb ik nergens geschreven, integendeel zelfs. Assertiviteit is ook privé heel bruikbaar.
En nee, het is geen garantie dat je nooit meer gepest wordt. Een rijbewijs (dus kennis van verkeersregels) is geen garantie dat je nooit bij een ongeval betrokken raakt. Maar het is wel ontzettend prettig als je weet wat de verkeersregels zijn als je auto gaat rijden. Zo zie ik deze kwestie: ga je nu leren met pesterij om te gaan of achterover leunen?

[Redondo1982]

Dit hele topic is Nederland in een notendop. Al die zogenaamde deskundigen; hoe je het allemaal niet aan moet pakken volgens allerlei regeltjes.

[incaz]

sambalbaj schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 18:16:
Maar hoe helpen we de 'Simons' van deze wereld er mee als het resultaat is dat mensen vanzelf maar weg gaan met de eerste de beste redelijke regeling?

Dit soort situaties ontstaan in een context (hierbij bv oa de onrust van het wegvallen van de vorige leidinggevende, tenminste, dat las ik eruit) en een deel van de oplossing zit dus ook in de context.

Daar zijn een paar dingen mogelijk. Als collega betekent het dat je je verbale en nonverbale signalen gebruikt om iemand die dominant, respectloos of kwetsend is afremt, dat je zelf zorgt dat je ook niet impliciet meedoet (dus ook niet meelachen als geintjes ten koste van een ander gaan, of meewerken als iemand werk van een ander afpikt.) Leg het ongemak steeds weer terug bij degene die de grenzen over gaat, ipv het bij de ontvanger te leggen dat die maar wat assertiever moet zijn.

En als leidinggevende: door je heel goed te informeren hierover, duidelijk uit te stralen naar je personeel dat je dergelijke zaken serieus neemt en weet wat je moet doen, erg toegankelijk te zijn en in het algemeen een veilige en open sfeer creeren en bevorderen. En leren dat er veel verschillende mensen zijn, en zorgen dat je naar die mensen luistert op de manier die bij hen past, ipv alleen je eigen manier te verwachten.

[Trapezoid]

Dus iedereen is gewoon butthurt dat hun goede advies niet wordt opgevolgd .

Ik heb niet het idee dat TS volledig over zich heen heeft laten lopen, sterker nog ze gaf juist goed der grenzen aan uiteindelijk.

Het lijkt me dan ook niet boeiend of ze iets doet me het advies zolang ze daar zelf niet mee zit, maar het is maar waar je je druk om wilt maken.

[Anoniem: 940457]

Aargh wat irritant zeg! Nu heb ik familie van mij gesproken die waren op visite, die zeggen dus hallo je moet in de ziektewet gaan waar ben je mee bezig?

Oké nu begint bij mij dus weer die vreselijke twijfel wat moet ik, zorgt voor zoveel onrust!

Eigenlijk wil ik alles achter mij laten en door met mijn leven, het kan zijn dat ik hup zo weer een andere baan heb en dan is het goed. Maar het kan ook zijn dat het nog een tijdje duurt en dan zit ik dadelijk dus wel krap.

Ten tweede ben ik natuurlijk wel echt ziek, ik wil morgen sowieso naar de dokter gaan of ze iets voor mij heeft waardoor ik even wat meer rust krijg want ik wordt echt knettergek van alles. Ergens denk ik ook wel van ja ik ben echt ziek en heb recht op de ziektewet. Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik ontslag krijg tijdens mijn ziektewet en ik nergens meer recht op heb. Waarom ik daar bang voor ben? Nou de afgelopen jaar heb ik redelijk veel in de ziektewet gezeten door een operatie. Daarnaast ben ik de hele maand december nog ziek geweest, over de redenen van de ziekte heb ik gelogen (redenen was dus Simon). Ik ben nu dus bang dat ze een geldige redenen hebben voor ontslag en dan heb ik dus niks meer.

[AnnaAnjo]

Wat jij moet doen is rust in je hoofd krijgen en niet alles zelf willen oplossen.

Stap 1) meld je ziek en maak een afspraak met de arboarts (ja daar komt ie weer)

en de rest komt later wel als je weer beter in je vel zit.

En ze mogen je niet zomaar ontslaan: https://www.uwv.nl/partic...j-ontslaan-tijdens-ziekte

[ Voor 30% gewijzigd door AnnaAnjo op 05-07-2017 22:13 ]

[Anoniem: 940457]

Is dat niet raar of zelfs onmogelijk als ik mondeling voor een wederzijdse contract beëindiging heb gekozen? Laat ik voorop stellen dat ik nog niet heb getekend.

[incaz]

@Anoniem: 940457, neem het stapje voor stapje. Begin morgen eens met de huisarts, dat lijkt me goed.

Wat betreft de ziektewet: als je in de ziektewet zit kunnen ze je ook weer niet zomaar ontslaan. Ik zou overigens geen details hier vermelden (wellicht kun je nog wijzigen of een mod inseinen.) Maar het kan bv heel goed dat dingen samenvallen. Je kunt bv keelontsteking hebben die hartstikke echt is EN een gevolg van structurele overbelasting.

Je gaf ook aan dat je maandelijkse kosten niet zo heel hoog zijn, en dat je een vangnet hebt in de vorm van eventueel werken bij je ouders. Dat betekent dus dat 'helemaal niets' toch niet zo snel gebeurt. Betekent niet dat je er gebruik van moet maken, maar wellicht geeft het wel rust om te weten dat het zo is. Je hebt die beslissing om weg te gaan niet zomaar genomen: dat je een paar dagen geleden dacht dat het kon, ook financieel gezien, betekent dat er wel wat ruimte is.

Daarna zou ik kijken of je ergens hulptroepen in kunt schakelen op arbeidsjuridisch gebied: vakbond, rechtswinkel, of de mensen die klaar stonden met advies. Als je het vaststellingscontract wilt herroepen en het ziektewettraject in wilt, dan zou ik zo snel mogelijk (maar niet vanavond!) op een rijtje zetten wat je daarvoor moet doen. Ik weet het niet, maar ik geloof dat het ergens in dit topic stond.

Tot slot: we kennen allemaal de toekomst niet. Je maakt de keuzes waarvan je denkt dat ze het beste zijn. Jouw keuzes zijn valide, wat ze ook zijn. Laat je niet aan alle kanten gek maken doordat iedereen bepaalt wat het beste voor jou is: het is uiteindelijk aan jou. Inclusief de gevolgen, maar weet je - mensen dealen er op een of andere manier ook weer mee. Gewoon, stapje voor stapje en ieder probleem op z'n tijd.

Nogmaals heel veel sterkte. Oh ja, tip: als je een afspraak maakt bij de huisarts, vraag dan om een dubbele. Dan weten zij ook alvast dat dit iets is wat iets meer tijd nodig heeft.

[PcDealer]

Redondo1982 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 18:59:
Dit hele topic is Nederland in een notendop. Al die zogenaamde deskundigen; hoe je het allemaal niet aan moet pakken volgens allerlei regeltjes.

En wat is jouw bijdrage?

---

Anoniem: 940457 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 21:30:
Aargh wat irritant zeg! Nu heb ik familie van mij gesproken die waren op visite, die zeggen dus hallo je moet in de ziektewet gaan waar ben je mee bezig?

Dat is wat de meesten zeggen. Je bent ziek, denk aan je gezondheid op korte en lange termijn en zorg dus dat je geholpen wordt. Ga naar de bedrijfsarts. Kun je bevestigen dat je ziekgemeld bent of niet?

Oké nu begint bij mij dus weer die vreselijke twijfel wat moet ik, zorgt voor zoveel onrust!

Heb je contact gehad met een vertrouwenspersoon/HR op het hoofdkantoor/franchisegever?
Daarom wederom:

AnnaAnjo schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 22:10:
Wat jij moet doen is rust in je hoofd krijgen en niet alles zelf willen oplossen.

Stap 1) meld je ziek en maak een afspraak met de arboarts (ja daar komt ie weer)

en de rest komt later wel als je weer beter in je vel zit.

En ze mogen je niet zomaar ontslaan: https://www.uwv.nl/partic...j-ontslaan-tijdens-ziekte

En PcDealer in "'Gepest' worden op het werk?"

---

Eigenlijk wil ik alles achter mij laten en door met mijn leven, het kan zijn dat ik hup zo weer een andere baan heb en dan is het goed. Maar het kan ook zijn dat het nog een tijdje duurt en dan zit ik dadelijk dus wel krap.

Wat nou als wel een baan hebt en alles zit wat financiën mee? Dan kan het heel goed zijn dat het gedrag van je collega en je lakse werkgever toch weer gaat opspelen. Misschien mettocheen nadat je in dienst bent, wellicht een jaar later door een hele rare omstandigheid. Bijvoorbeeld omdat een naasten overlijdt, je je teen stoot. Alles kan een trigger zijn waardoor je helemaal in paniek schiet omdat je je verleden niet hebt verwerkt. Dat is ook een deel wat men denk ik bedoeld met "weerbaarheid" en wij willen je daarvoor behoeden. Het is dus niet per se zo dat je een nieuwe Simon tegen komt, maar dat Simon op een onverwacht moment jou opzoekt in je hoofd.

Ten tweede ben ik natuurlijk wel echt ziek, ik wil morgen sowieso naar de dokter gaan of ze iets voor mij heeft waardoor ik even wat meer rust krijg want ik wordt echt knettergek van alles.

Effing tijd! Als je geen professionele hulp zoekt kun je ook niet geholpen worden en kan het je op korte of lange termijn lelijk opbrekenm ben je maanden en vaak easy een jaar uit de running en dan ben je verder van huis.

Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik ontslag krijg tijdens mijn ziektewet en ik nergens meer recht op heb. Waarom ik daar bang voor ben? Nou de afgelopen jaar heb ik redelijk veel in de ziektewet gezeten door een operatie. Daarnaast ben ik de hele maand december nog ziek geweest, over de redenen van de ziekte heb ik gelogen (redenen was dus Simon).

Ik geloof niet dat dit een scenario was waar je echt bang voor was gezien alle adviezen hierover of je hebt ze vanwege je mentale toestant naast je neer gelegd.

Ik ben nu dus bang dat ze een geldige redenen hebben voor ontslag en dan heb ik dus niks meer.

Ze kunnen altijd ontslag aanvragen. Of ze er mee weg komen ligt vooral bij jou:
• Ga je akkoord?
• Roep je de nietigheid in?

Anoniem: 940457 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 22:20:
Is dat niet raar of zelfs onmogelijk als ik mondeling voor een wederzijdse contract beëindiging heb gekozen? Laat ik voorop stellen dat ik nog niet heb getekend.

Ik wil niet vervelend over komen (ook al doe ik dat vermoedelijk wel), maar je leest niet alle berichten, of wel?
• terugkomen op de overeenkomst: PcDealer in "'Gepest' worden op het werk?"
• je bent ziek (uitgaande van jouw mededelingen) en daar is een protocol voor: PcDealer in "'Gepest' worden op het werk?"
• over je vakantiedagen die je op wilt nemen terwijl je ziek bent
• over de vaststellingsovereenkomst

---

Als je persoonlijk over deze zaken wilt praten: pestgedrag, intimidatie, tegen een muur oplopen bij werkgever of instanties m.b.t arbeidsongeschikheid, enveloppen, vaststellingsovereenkomsten, mijn pm staat aan. En ik vermoed dat @Ardana je ook een heel eind op weg kan en mogelijk ook wil helpen

[Roenie]

Eigenlijk zijn er twee zaken: 1) wel of niet een gevecht aangaan en 2) wel of niet gebruik maken van loondoorbetaling tijdens ziekte.

Het eerste wil je niet. Niet de keus van ieder maar heel begrijpelijk.

Het tweede wil je ook niet en dat vind ik vreemd. Als je in de bouw van een steiger pleurt en een gebroken been oploopt is iedereen het over eens dat je thuis beter moet worden. Waarom niet als je overspannen en dergelijke bent? Kortom, ik zou meer rust nemen terwijl de werkgever die verantwoordelijk is voor een veilige werkomgeving betaalt. Laten we wel zijn, je hebt geen veilige werkomgeving nu.

Mijn aanpak zou zijn: aangeven dat je je erg overvallen voelde tijdens het gesprek. Dat je bij deze organisatie wilt blijven, maar dat je op dit moment ziek bent. Kortom: ziek melden en oik vermoed dat iedere ARBO arts zal zeggen na jouw verhaal: blijf eerst maar eens twee weken thuis en dan gaan we eens kijken hoe het gaat en wat wij kunnen doen.

Ziektewet is sowieso een verkeerde term want de werkgever betaalt jouw loon tijdens ziekte door. Dat is wat anders dan de ziektewet.

[unezra]

Wat ik niet begrijp, en dan ben ik even heel kort door de bocht, is dat bijna iedereen het heeft over hulp in schakelen in de vorm van een jurist, de ARBO arts en de huisarts, maar dat het bijna tegen dovemansoren gezegd lijkt te zijn.

Een situatie als deze kom je niet uit met "een pilletje waar je even wat rustiger van word".

Wat is er mis met op zo'n kritiek moment, een arbeidsjurist bellen en de ARBO arts, die dagelijks te maken hebben met dit soort zaken?

[Mx. Alba]

sambalbaj schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 18:16:
Maar hoe helpen we de 'Simons' van deze wereld er mee als het resultaat is dat mensen vanzelf maar weg gaan met de eerste de beste redelijke regeling? Dat gaat bij de overige personeelsleden daarna weer precies hetzelfde omdat Simon' goed werk levert en z'n doelen haalt.

Ik snap prima dat dat in een individuele situatie boven het kookpunt zit en je ook aan jezelf moet denken. Maar dat laatste is het ook maar deels als de vluchtroute wordt ingezet. Je geeft ook gewoon een hoop op en helpt collega's er ook niet mee. Maar uiteraard hebben wij makkelijk praten op afstand en moeten we de beslissing van ts gewoon ook respecteren.

Helemaal met je eens. Maar die Simons kunnen alleen aangepakt worden als de werkgever daaraan wil meewerken. Echter, zoals gezegd, dat kost de werkgever veel tijd, moeite, en geld. Dus het is economisch "verstandiger" om het slachtoffer ontslag aan te bieden dan om de dader aan te pakken. Het slachtoffer kan niet in zijn/haar eentje de dader aanpakken... Dus als de werkgever zich niet aan goed werkgeverschap houdt - dan is het heel logisch dat het slachtoffer het ontslag aanneemt.

Vergeet ook niet dat op het moment dat je een burnout hebt, je op zijn zachtst gezegd ook niet zit te wachten op zulke dilemma's! Dat maakt het probleem alleen maar groter. Je ziet helaas heel vaak dat wanneer een werknemer uitvalt door stress (burnout of overspannen) de eerste reacties An de werkgever het probleem alleen maar verergeren. Heb ik zelf ook meegemaakt. Ik zat ingestort thuis en meteen beginnen werkgever en bedrijfsarts over je moet dit en je moet dat anders kan het gevolgen hebben voor je loon... Not helping! Uiteindelijk in mijn situatie alles puik opgelost en ik werk nog steeds met plezier bij het zelfde bedrijf - maar die eerste dagen na mijn ziekmelding hebben de acties van de werkgever alleen maar averechts gewerkt helaas.

[Ardana]

Anoniem: 940457 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 22:20:
Is dat niet raar of zelfs onmogelijk als ik mondeling voor een wederzijdse contract beëindiging heb gekozen? Laat ik voorop stellen dat ik nog niet heb getekend.

Raar kun je alleen zelf beoordelen. Jij bent de enige die in jouw schoenen staat en jouw leven moet leiden.

Maar...

Om het risico te verkleinen dat je je eigen glazen ingooit, kun je wel een aantal stappen ondernemen:

- laat alle communicatie vanaf nu schriftelijk verlopen, verzoek dat ook aan je leidinggevenden, en als dat niet mogelijk is, bevestig alle mondeling gemaakte afspraken via de mail - zelfs al is dat een afspraak als "we hebben x,y en z besproken, en ik heb nog niks definitief toegezegd".
- laat iemand anders (een onafhankelijke derde, je zou kunnen vragen of je nog onder de rechtsbijstandsverzekering van je ouders valt), mee kijken naar alles, en zeker naar een vaststellingsovereenkomst.

Tevens:
Mijn advies (maar nogmaals, ik sta niet in jouw schoenen): stuur een mail waain je het volgende aangeeft:

Beste leidinggevende,

Ik heb mij op datum x bij je ziek gemeld omdat ik wegens pesterijen van "Simon" niet meer in staat ben om te functioneren, binnen of buiten werk. Op jouw uitdrukkelijke verzoek heb ik nog de administratie gedaan maandag de xe.

Op datum x heb ik met jou en rayonmanager x een gesprek gehad. Toen hebben jullie mij, tegen mijn zin in, geconfronteerd met "Simon". Hierdoor zijn mijn klachten alleen maar verergerd.

Mijn ziektemelding van datum x blijft dus staan.

Ik verwacht dat je deze naar behoren verwerkt en hoop op spoedig contact met de bedrijfsarts, fan wel arbo-arts. Tevens zou ik graag van jou de contactgegevens van de bedrijfsarts en de vertrouwenspersoon willen hebben.

Mijn eerdere, mondeling gedane uiting, dat ik met ontslag wil, heb ik gedaan omdat ik me onder druk gezet voelde, niet meer wist wat ik moest doen en mag je als niet gedaan beschouwen. Mocht je geïnteresseerd zijn, er is jurisprudentie dat een in dergelijke situatie gedane uiting niet rechtsgeldig is, want "niet in volle vrije wil en vaardigheden gedaan".

Graag hoor ik, enkel nog schriftelijk, van je.

Met vriendelijke groet,

En dan naar je huisarts, en event. alvast solliciteren - maar niet je baan opgeven voordat je iets nieuws hebt, en zeker niet zomaar vrijwillig!

[Roenie]

Eens met Ardana. Helemaal goed om niet meer daar te werken, maar laat de organisatie die verantwoordelijk is voor een veilige werksituatie ook maar betalen voor jouw herstel. De organisatie (Simon en leidinggevenden) hebben dit veroorzaakt, dus mogen zij het ook financieel oplossen. Dat is niet hard of gemeen, dat is ook een vorm van opkomen voor jezelf. Naar Simon toe vond je dat heel moeilijk, maar als je dit zakelijk probeert te bekijken dan kan dit jou ook helpen om een punt achter dit dossier te zetten en met een frisse start iets anders te beginnen. Dat zal niet van vandaag op morgen gaan. Misschien duurt het maanden. Maar dan heb je in ieder geval inkomen en solliciteer je vanuit een baan.

[Felyrion]

Wat Ardana aandraagt lijkt me inderdaad een heel eind in de goede richting.

Kies voor jezelf! Je lijkt je constant schuldig te voelen, en dat is ECHT nergens voor nodig! Je bent terecht ziek (en dat geldt ook voor de afgelopen keren ondanks dat je de reden anders hebt aangegeven!). Ze mogen je echt niet ontslaan omdat je te vaak ziek bent naar hun mening. Zo werkt dat gelukkig niet.

Ik zou ook een mail sturen zoals Ardana aangeeft. Dat zorgt ervoor dat voor jezelf alle deuren geopend blijven en je niet vast zit aan een al dan niet opgedrongen besluit om uit elkaar te gaan.

Leg de situatie uit aan de bedrijfsarts en zorg dat ze je helpen met de vervolgstappen. Je hoeft dit niet in je eentje te doen! Deze mensen hebben verstand van dit soort dingen en komen het meer tegen. Je moet echt even egoistisch zijn en lak hebben aan wat je manager, baas of collega's van je denken!

[Redondo1982]

PcDealer schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 23:16:
[...]

En wat is jouw bijdrage?

---

[...]
Dat is wat de meesten zeggen. Je bent ziek, denk aan je gezondheid op korte en lange termijn en zorg dus dat je geholpen wordt. Ga naar de bedrijfsarts. Kun je bevestigen dat je ziekgemeld bent of niet?

[...]
Heb je contact gehad met een vertrouwenspersoon/HR op het hoofdkantoor/franchisegever?
Daarom wederom:

[...]

En PcDealer in "'Gepest' worden op het werk?"

---

[...]
Wat nou als wel een baan hebt en alles zit wat financiën mee? Dan kan het heel goed zijn dat het gedrag van je collega en je lakse werkgever toch weer gaat opspelen. Misschien mettocheen nadat je in dienst bent, wellicht een jaar later door een hele rare omstandigheid. Bijvoorbeeld omdat een naasten overlijdt, je je teen stoot. Alles kan een trigger zijn waardoor je helemaal in paniek schiet omdat je je verleden niet hebt verwerkt. Dat is ook een deel wat men denk ik bedoeld met "weerbaarheid" en wij willen je daarvoor behoeden. Het is dus niet per se zo dat je een nieuwe Simon tegen komt, maar dat Simon op een onverwacht moment jou opzoekt in je hoofd.

[...]
Effing tijd! Als je geen professionele hulp zoekt kun je ook niet geholpen worden en kan het je op korte of lange termijn lelijk opbrekenm ben je maanden en vaak easy een jaar uit de running en dan ben je verder van huis.

[...]
Ik geloof niet dat dit een scenario was waar je echt bang voor was gezien alle adviezen hierover of je hebt ze vanwege je mentale toestant naast je neer gelegd.

[...]
Ze kunnen altijd ontslag aanvragen. Of ze er mee weg komen ligt vooral bij jou:
• Ga je akkoord?
• Roep je de nietigheid in?


[...]

Ik wil niet vervelend over komen (ook al doe ik dat vermoedelijk wel), maar je leest niet alle berichten, of wel?
• terugkomen op de overeenkomst: PcDealer in "'Gepest' worden op het werk?"
• je bent ziek (uitgaande van jouw mededelingen) en daar is een protocol voor: PcDealer in "'Gepest' worden op het werk?"
• over je vakantiedagen die je op wilt nemen terwijl je ziek bent
• over de vaststellingsovereenkomst

---

Als je persoonlijk over deze zaken wilt praten: pestgedrag, intimidatie, tegen een muur oplopen bij werkgever of instanties m.b.t arbeidsongeschikheid, enveloppen, vaststellingsovereenkomsten, mijn pm staat aan. En ik vermoed dat @Ardana je ook een heel eind op weg kan en mogelijk ook wil helpen

Je geeft bevestiging op mijn stelling. Moet je eens kijken wat je allemaal voorkauwt en uitdenkt voor iemand die te bang is om naar zijn werk te gaan. Je maakt het probleem alleen maar erger en onoverzichtelijker; straks moet hij/zij ook nog naar een psychiater. Of heb je er belang bij? Ben je zo'n specialist die mensen nog gekker maakt en verder de problemen intrapt? Dat is nu een kenmerk van ons landje waarin alles wordt uitgestippeld voor je (cao en arbeidsrecht) en niemand nog verantwoordelijkheid draagt -of wil dragen- door de vele regels en procedures. Laat diegene het gewoon lekker zelf oplossen. Ga gewoon met die persoon in gesprek en ga jezelf niet ziek melden. Grow up!

[unezra]

Redondo1982 schreef op donderdag 6 juli 2017 @ 00:18:
[...]
Je geeft bevestiging op mijn stelling. Moet je eens kijken wat je allemaal voorkauwt en uitdenkt voor iemand die te bang is om naar zijn werk te gaan. Je maakt het probleem alleen maar erger en onoverzichtelijker; straks moet hij/zij ook nog naar een psychiater.

Ik denk dat een psycholoog inderdaad onderdeel is van het herstel en coping van TS. De situatie is dusdanig ernstig, dat de kans klein is dat TS hier op eigen kracht uit komt.

TS vraagt ook om advies. Er staat letterlijk "wat moet ik doen in deze situatie". Verwacht je dan dat we met zijn allen enkel het verhaal aanhoren en geen concreet advies geven?

Volgens mij zijn de stappen die TS moet nemen kristalhelder en door meerdere mensen meerdere keren herhaald. Dat is inderdaad voorkouwen maar dat is exact waar TS om vraagt.

Of heb je er belang bij? Ben je zo'n specialist die mensen nog gekker maakt en verder de problemen intrapt? Dat is nu een kenmerk van ons landje waarin alles wordt uitgestippeld voor je (cao en arbeidsrecht) en niemand nog verantwoordelijkheid draagt -of wil dragen- door de vele regels en procedures. Laat diegene het gewoon lekker zelf oplossen. Ga gewoon met die persoon in gesprek en ga jezelf niet ziek melden. Grow up!

"Gewoon met die persoon in gesprek" lijkt me nu net hetgeen op dit moment echt een gepasseerd station is. Dat had TS 12 maanden geleden moeten doen. Wat TS nu moet doen is professionele hulp zoeken om de situatie tot het beste einde te brengen dat er mogelijk is. Dit topic kan daarbij ondersteunend zijn, maar uitendelijk zal TS zelf die hulp moeten inschakelen en samen met hen tot een oplossing komen.

[PcDealer]

Felyrion schreef op donderdag 6 juli 2017 @ 00:17:
Ze mogen je echt niet ontslaan omdat je te vaak ziek bent naar hun mening. Zo werkt dat gelukkig niet.

Nou, dat kan wel. Daarvoor moet iemand veelvuldig en kortdurend ziek zijn en gevolgen hebben voor de bedrijfsvoering. De reden van het verzuim mag niet bij de werkgever liggen. Het is ook niet een geautomatiseerde of gemakkelijke weg, goed verzuimbeleid met dito dossieropbouw is noodzakelijk.
https://www.rijksoverheid...r-mag-ik-worden-ontslagen

---

Redondo1982 schreef op donderdag 6 juli 2017 @ 00:18:
[...]

Je geeft bevestiging op mijn stelling. Moet je eens kijken wat je allemaal voorkauwt en uitdenkt voor iemand die te bang is om naar zijn haar werk te gaan. Je maakt het probleem alleen maar erger en onoverzichtelijker; straks moet hij/zij ook nog naar een psychiater. Of heb je er belang bij? Ben je zo'n specialist die mensen nog gekker maakt en verder de problemen intrapt? Dat is nu een kenmerk van ons landje waarin alles wordt uitgestippeld voor je (cao en arbeidsrecht) en niemand nog verantwoordelijkheid draagt -of wil dragen- door de vele regels en procedures. Laat diegene het gewoon lekker zelf oplossen. Ga gewoon met die persoon in gesprek en ga jezelf niet ziek melden. Grow up!

Je hebt je klaarblijkelijk niet ingelezen in dit persoonlijke verhaal en de impact dat dit heeft op iemands leven en roeptoetert maar wat, precies zoals one issue politieke partijen. Deze dame moet aan het handje vastgehouden worden om er voor te zorgen dat ze de stappen daadwerkelijk neemt om het beste resultaat te krijgen. Ze is namelijk zo van slag door de gebeurtenissen dat het in haar hoofd tolt en geen idee heeft wat ze moet doen. Ook niet met alle (meeste) dezelfde adviezen.

Naast overspanning heeft ze misschien ook wel een depressie als gevolg van de situatie. Dit zijn echt geen grappen! Professionele begeleiding zal haar zeker helpen op korte en lange termijn.

Verder ga ik jou negeren.

[Redondo1982]

*knip* niet op de man.

[ Voor 97% gewijzigd door Krisp op 07-07-2017 14:07 ]

[Brent]

*knip*

[ Voor 98% gewijzigd door Krisp op 07-07-2017 14:07 ]

[|sWORDs|]

*knip*

[ Voor 115% gewijzigd door Krisp op 07-07-2017 14:08 ]

[Lanithro]

Ik heb zojuist dit topic doorgelezen Laatste pagina's gescrold. Laat ik voorop stellen dat ik het heel dapper vind dat jij van je laat horen @Anoniem: 940457. Pesten op het werk is een zwaar onderschat probleem in Nederland.
Dat je daar niet meer wil werken snap ik zeker. Het feit dat er weinig met jouw probleem gedaan bied geen hoop voor de toekomst.
Het is een beetje mosterd na de maaltijd, maar je had dat gesprek met de rayon manager niet alleen in moeten gaan. Twee mensen voor je ga je nooit winnen. Een rayon manager kent jou niet en boeit het niet hoe jij je voelt. Als jij je werk maar doet. Het feit dat je gaat huilen als je alleen al aan Simon denkt is al een teken van overspannen/burn out. Op je 24e al een burn out is niet goed.
Zoals andere mensen al aangaven had je maandag meteen een afspraak moeten maken met een arbo arts en pas na het gesprek met de arts het gesprek met de rayon manager aan moeten gaan.
Ik snap dat je ontslag hebt genomen en ik denk dat ik zo'n zelfde situatie hetzelfde zou hebben gedaan.
Wat er nu gaat gebeuren is dat Simon een ander slachtoffer gaat zoeken en die weer de pineut is. Nu is dat niet jouw probleem meer (als je het ondertekend) maar zo'n persoon moet aangepakt worden. Probeer bijval te vinden van collega's die hetzelfde ervaren of zijn gedrag hebben gezien om hem zo aan te pakken.

Maar ga AUB naar die Arts.

[Anoniem: 686983]

Anoniem: 940457 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 21:30:


Oké nu begint bij mij dus weer die vreselijke twijfel wat moet ik, zorgt voor zoveel onrust!

"Wat moet ik?"
Alles is toch wel geschreven onderhand? Doe iets wat jou het beste lijkt. Alle opties hebben voors en tegens. Het is nu aan jou. We kunnen nu wel weer alle opties herhalen als je dat wil.

[Gerard92]

Toevallig kom ik terecht op dit onderwerp en lees je/uw verhaal. Wat een nare situatie. Ik kan me, als ik je verhaal zo lees, goed voorstellen dat je niet goed weet wat nu te doen. Ik kan je niet helpen op het gebied van rechten e.d., maar ik heb een tijd geleden een radiodocumentaire gemaakt over dit onderwerp, pesten op de werkvloer. Misschien vind je het interessant om hiernaar te luisteren. De reden van mijn reageren is dat ik tijdens het maken van deze documentaire veel gesproken heb met mensen die in een dergelijke situatie hebben gezeten en allen het gevoel hadden dat ze er enigszins alleen voor stonden. Ik kan bij dezen vertellen dat dit véél vaker gebeurt dan wordt openbaart. Het gevoel van schaamte zal hiervan de oorzaak zijn, maar weet dus dat véél meer mensen in Nederland hiermee te maken hebben. Dit maakt, wat er gebeurt, absoluut niet minder erg, maar een gevoel van 'er niet alleen voor staan' zou je mentaal kunnen helpen. Ik wens je het allerbeste en weet: het wordt beter, want dat is wat absoluut naar voren kwam uit de gesprekken die ik had met mensen die zijn gepest op de werkvloer.

Mocht je het interessant vinden om de documentaire te beluisteren, is hier de link: https://soundcloud.com/ge...re-pesten-op-de-werkvloer

[Anoniem: 940457]

Ik heb de documentaire geluisterd, zo herkenbaar!

[FlowSnake]

Anoniem: 940457 schreef op zaterdag 8 juli 2017 @ 13:40:
Ik heb de documentaire geluisterd, zo herkenbaar!

Maar ga je er nu ook wat mee doen met de vele adviezen als richtlijn? Ik snap wel waar @Redondo1982 vandaan komt, maar dat station is inderdaad al lang geleden gepasseerd. Professionele hulp in de vorm van een psychiater zal geen overbodige luxe zijn om te herstellen.

Ik heb ergens op pagina 3 een bijdrage gedaan waarin ik in die pagina's al alle adviezen heb gelezen, en nu lees ik tot mijn schrik dat je allesbehalve dat hebt gedaan. Waarom nou?

Feitelijk laat jij jezelf uit jouw ziekte forseren door die rayonmanager in samenwerking met die Simon. Ga alsjeblieft zo snel mogelijk naar een arts, want alleen deze actie toont de ware aard van het probleem al aan: gebrek aan eigen waarde. Misschien is dat op je werk ontstaan door Simon, maar ik vermoed dat dit er altijd al (latent) was. Hoewel Simon duidelijk een gebrek aan normen en waarden heeft, zal jouw (latente) gebrek aan zelfvertrouwen andere latente Simons tot deze Simon aan kunnen wakkeren. Dat is niet jouw schuld, dat is pure psychologie, maar het is wel jouw verantwoordelijkheid om NU iets te doen zoals @Ardana al prachtig verwoordde, maar ook hulp te zoeken voor de langere termijn. Want wat het bedrijf doet kan echt niet, maar je verdient het ook om sterker in je schoenen te staan om dit voortaan de kop in te drukken.

Ze zeggen niet voor niets: It takes two to tango. En dat is hier nu wel aan de hand.

[sugarlee89]

Gaat de ziektewet en blijft daar vollopig, je hebt alleen verantwoording tegenover je bedrijfsarts. Jiks met hr/manager of wie dan ook. Zorg dat je huisarts op de hoogte is en kijk met hem of haar hoe verder. Geef aan bij debedrijfsarts dat de huisarts de leidende draad is.


En wanneer je werk oppakt alleen therapeutish aan de gang. Paar uurtjes per dag.

[Raoul.TLS]

Zou bijna willen zeggen neem die gene appart ev vraag hem wat zijn doel is
Jouw leven ziek maken en je ruineren of niet .
Indien ja dan zou ik het gesprek opnenmen en dan aan leidinggevende laten horen

[FlowSnake]

Raoul.TLS schreef op zaterdag 8 juli 2017 @ 22:55:
Zou bijna willen zeggen neem die gene appart ev vraag hem wat zijn doel is
Jouw leven ziek maken en je ruineren of niet .
Indien ja dan zou ik het gesprek opnenmen en dan aan leidinggevende laten horen

Maar daarvoor moet je wel in je schoenen staan, en wanneer meneer onder vier ogen glashard gaat staan liegen, is de kans groter dat er een grote emotionele uitbarsting plaatsvindt dan dat er werkelijk iemand op zijn plek wordt gezet. Dat had in het begin gemoeten, niet nu wanneer TS al de ziektewet in is gepest met allerlei psychische klachten tot gevolg. Ik zou dat dus niet doen.

[Hydra]

Raoul.TLS schreef op zaterdag 8 juli 2017 @ 22:55:
Zou bijna willen zeggen neem die gene appart ev vraag hem wat zijn doel is
Jouw leven ziek maken en je ruineren of niet .
Indien ja dan zou ik het gesprek opnenmen en dan aan leidinggevende laten horen

Ja want dat gaat 'ie natuurlijk ook gewoon toegeven.

Dit is niet de basisschool.

Anoniem: 940457 schreef op woensdag 5 juli 2017 @ 22:20:
Is dat niet raar of zelfs onmogelijk als ik mondeling voor een wederzijdse contract beëindiging heb gekozen? Laat ik voorop stellen dat ik nog niet heb getekend.

Het is knap frustrerend om te zien dat iemand zo over zich heen laat lopen. Die Simon is ongetwijfeld een enorme klootzak maar man man man wat heb jij nog veel te leren over de 'echte' wereld. Succes in ieder geval.

[ Voor 37% gewijzigd door Hydra op 09-07-2017 10:22 ]

[Anoniem: 940457]

Hey allemaal,

Inmiddels zijn we een paar weken verder en heb ik gisteren alle laatste dingen afgerond.

Ik heb mij een tijdje terug getrokken en nagedacht over wat ik zelf eigenlijk wilde, het kwam er toch opneer dat ik echt nooit meer terug wilde naar dit bedrijf en deze mensen. Daarnaast wilde ik alles z.s.m. afsluiten en verder gaan met mijn leven.

Ik heb mijn ontslag papieren in ontvangst genomen en daar stonden wel dingen in die ik niet accepteerde. Ik heb een verandering van het einde contract formulier geëist en dat hebben ze gedaan, precies zoals ik dat heb gewenst. Uiteindelijk heb ik nog een behoorlijke som geld mee gekregen ik vond dat ik dat wel verdiende.

[Room42]

offtopic:
"Ik heb mij een tijdje terug getrokken en nagedacht over..."
Het bewijs dat fout spatiegebruik hele andere zinnen maakt dan je bedoelt.

[bszz]

Room42 schreef op donderdag 20 juli 2017 @ 12:02:

offtopic:
"Ik heb mij een tijdje terug getrokken en nagedacht over..."
Het bewijs dat fout spatiegebruik hele andere zinnen maakt dan je bedoelt.

Gelukkig kent taal redundantie waardoor het nog steeds duidelijk is wat bedoeld wordt....

[jeryz]

Ach, ze heeft al eerder aangegeven dat ze een vrouw is, dus deze vorm van zelfbevrediging gaat niet op.

[PcDealer]

Ik wens je al het goeds @Anoniem: 940457. Ik ben heel blij om te lezen dat je niet met het eerste de beste aanbod akkoord bent gegaan en voor jezelf bent opgekomen. Ik ben trots op je! Wellicht dat de vele pagina's aan bijdragen je hebben gesterkt.

Ik hoop echter wel dat je hulp zoekt betreft je (over)spanningsklachten, het kan zomaar zijn dat dit gaat opspelen.

[pyrofielo]

Ongelofelijk dit kan toch niet waar zijn.....

Het is eeuwig zonde dat je op deze manier je de lol in je werk laat ontnemen.Dat dit soort hufters kunnen bestaan en doorgaan met wat ze doen maakt me echt ziek.

Ik snap dat je dit pad uiteindelijk zo hebt bewandeld. Ik hoop echter dat je ook voor jezelf gaat kijken hoe je jezelf kan verbeteren dat dit je niet meer overkomt. Het is niet eerlijk wat je is overkomen maar het is wel degelijk ook mogelijk om dit je niet te laten overkomen (ook zonder fysiek geweld).

Heel veel sterkte met het verwerken van deze ellende en heel veel succes bij een volgende baan. Gelukkig zijn er veel meer bedrijven waar dit niet gebeurt dan wel.

[Paul]

Hydra schreef op zondag 9 juli 2017 @ 10:19:
Ja want dat gaat 'ie natuurlijk ook gewoon toegeven.

Dit is niet de basisschool.

Ook daar werkt het niet... Dat is nog altijd mijn grootste frustratie aan mijn basisschoolervaring tientallen jaren geleden, inadequate respons op pesters. Al op de basisschool (in ieder geval de mijne) is "Simon" geleerd dat hij overal mee weg komt...

[Anoniem: 940457]

Haha ja heerlijk heb ik er dat weer neergezet he!

Toch wil ik iedereen bedanken voor alle hulp! Iedereen heeft weer een andere kijk op de dingen, maar iedereen heeft wel zo z'n bijdrage geleverd, echt bedankt daar voor! 😘

[ Voor 8% gewijzigd door Anoniem: 940457 op 20-07-2017 22:16 ]

[Anoniem: 457607]

Erg laat op dit draadje, maar ik ben blij dat er toch een soort van semi-happy end aan zit. Onrecht, pesten en intimidatie maken me woest. Als oproep zou ik iedereen, met name diegene die juist niet gepest worden, willen vragen om het actief uit te roeien.

Pesters zijn namelijk vaak erg onzekere mensen. Zo had ik een collega die telkens met de andere "boys" een vrouwelijke collega zwart maakte. Ze was een steengoeie programmeur, en super aardig, maar een beetje wereldvreemd.

"Wat heeft ze nu weer aan?". Gniffelen als ze voorbij loopt, de meeloop-pesters berichtjes sturen en dan allemaal apart op de werkplek gaan zitten grinniken als kleine kinderen.

Op een dag was ik het zat. Ik zag het weer gebeuren. Ik liep naar hem toe, schoof zijn toetsenbord aan de kant en ging op zijn bureau zitten en keek hem strak aan (ben ver over de 2 meter). Ik zei "durf je dat tegen mij ook?", en bleef hem aankijken.

Hij was compleet overrompeld, kreeg een vuurrood hoofd en wist geen woord uit te brengen. Toen heb ik hem nog eens in meer woorden verteld, dat als hij nog een keer meent een makkelijk slachtoffer te moeten pesten, hij dat bij mij moet doen. En dan zien we wel wat er dan gebeurd.

Hij heeft nooit meer iemand gepest, in ieder geval niet in die baan.

Ik vertel dit niet om de stoere jongen of held uit te hangen, ik vertel het omdat we allemaal een verantwoordelijkheid hebben om hierin tegen opstand te komen. En ik vertel het om aan te tonen wat een lafaards pesters daadwerkelijk zijn.

Want wat een hel moet het zijn voor die vrouw om tussen dat soort eikels te werken. Waaraan heeft ze dat verdiend? Zoals gezegd, ze was super competent en vriendelijk, en dit is haar beloning? Dat gaat er bij mij niet in. Sta het niet toe. Iedereen heeft het recht om met een basaal respect behandeld te worden, en we moeten allemaal dat recht een handje helpen.

[Anoniem: 940457]

Hallo allemaal,

Van mijn kant een laatste berichtje.

Alles is nu definitief afgesloten ik ben definitief uit dienst en alles is netjes 'opgelost'.

[ybos]

Anoniem: 457607 schreef op donderdag 20 juli 2017 @ 23:13:
Erg laat op dit draadje, maar ik ben blij dat er toch een soort van semi-happy end aan zit. Onrecht, pesten en intimidatie maken me woest. Als oproep zou ik iedereen, met name diegene die juist niet gepest worden, willen vragen om het actief uit te roeien.

Pesters zijn namelijk vaak erg onzekere mensen. Zo had ik een collega die telkens met de andere "boys" een vrouwelijke collega zwart maakte. Ze was een steengoeie programmeur, en super aardig, maar een beetje wereldvreemd.

"Wat heeft ze nu weer aan?". Gniffelen als ze voorbij loopt, de meeloop-pesters berichtjes sturen en dan allemaal apart op de werkplek gaan zitten grinniken als kleine kinderen.

Op een dag was ik het zat. Ik zag het weer gebeuren. Ik liep naar hem toe, schoof zijn toetsenbord aan de kant en ging op zijn bureau zitten en keek hem strak aan (ben ver over de 2 meter). Ik zei "durf je dat tegen mij ook?", en bleef hem aankijken.

Hij was compleet overrompeld, kreeg een vuurrood hoofd en wist geen woord uit te brengen. Toen heb ik hem nog eens in meer woorden verteld, dat als hij nog een keer meent een makkelijk slachtoffer te moeten pesten, hij dat bij mij moet doen. En dan zien we wel wat er dan gebeurd.

Hij heeft nooit meer iemand gepest, in ieder geval niet in die baan.

Ik vertel dit niet om de stoere jongen of held uit te hangen, ik vertel het omdat we allemaal een verantwoordelijkheid hebben om hierin tegen opstand te komen. En ik vertel het om aan te tonen wat een lafaards pesters daadwerkelijk zijn.

Want wat een hel moet het zijn voor die vrouw om tussen dat soort eikels te werken. Waaraan heeft ze dat verdiend? Zoals gezegd, ze was super competent en vriendelijk, en dit is haar beloning? Dat gaat er bij mij niet in. Sta het niet toe. Iedereen heeft het recht om met een basaal respect behandeld te worden, en we moeten allemaal dat recht een handje helpen.

Mooi voorbeeld. Niet dat ik een pester ben, maar vervelende eigenschap van mij is dat ik mijn vooroordeel vaak te snel klaar heb. Een keer een collega gehad, mijn mening toen: raar mannetje, mager, vreemd pakkie aan, die spoort niet...

Tijdje moeten samenwerken, blijkt t een prima kerel te zijn, beetje apart, so what
Heb dit nu al een aantal malen gehad dat ik mijn mening niet een beetje, maar gigantisch bij moet stellen.
Het is aard van het beestje, maar ik probeer iedereen eerst te leren kennen voordat ik mijn oordeel klaar heb.

[spokje]

ybos schreef op zondag 13 augustus 2017 @ 08:50:
[...]

Mooi voorbeeld. Niet dat ik een pester ben, maar vervelende eigenschap van mij is dat ik mijn vooroordeel vaak te snel klaar heb. Een keer een collega gehad, mijn mening toen: raar mannetje, mager, vreemd pakkie aan, die spoort niet...

Tijdje moeten samenwerken, blijkt t een prima kerel te zijn, beetje apart, so what
Heb dit nu al een aantal malen gehad dat ik mijn mening niet een beetje, maar gigantisch bij moet stellen.
Het is aard van het beestje, maar ik probeer iedereen eerst te leren kennen voordat ik mijn oordeel klaar heb.

Er is een verschil tussen een oordeel hebben en actief iemand kapot maken vanwege je eerste oordeel. Je bent je er zelfs van bewust dat je snel oordeelt, dat scheelt de helft. Ik heb m'n oordeel ook snel klaarstaan, maar ik zou nooit iemand er op afmaken. Het is maar wat je ermee doet

[ybos]

spokje schreef op zondag 13 augustus 2017 @ 09:00:
[...]


Er is een verschil tussen een oordeel hebben en actief iemand kapot maken vanwege je eerste oordeel. Je bent je er zelfs van bewust dat je snel oordeelt, dat scheelt de helft. Ik heb m'n oordeel ook snel klaarstaan, maar ik zou nooit iemand er op afmaken. Het is maar wat je ermee doet

helemaal eens!

[PcDealer]

Anoniem: 940457 schreef op zondag 13 augustus 2017 @ 07:13:
Hallo allemaal,

Van mijn kant een laatste berichtje.

Alles is nu definitief afgesloten ik ben definitief uit dienst en alles is netjes 'opgelost'.

Wat zijn je volgende stappen? PcDealer in "'Gepest' worden op het werk?"

[LA-384]

Ik kom nu pas bij dit topic uit en wil er toch even op reageren.

Allereerst denk ik dat je een goede keuze gemaakt hebt. Je hebt er goed over nagedacht, hebt alles op een rijtje gezet en je bent op die manier tot een conclusie gekomen. Dat is de enige manier om een goede keuze te maken. Het kan zijn dat je er achteraf anders over denkt, maar dan is dát het leermoment voor een volgende keer die hopelijk niet meer gaat komen.

Ik wens je verder succes met het vinden van een nieuwe baan en ik hoop dat je in een leuke groep terecht komt. Er zijn op veel plaatsen rotte appels, maar er zijn ook veel plaatsen waar alles zonder enig probleem verloopt.

Een tip die ik je wil meegeven (wat voor mij in elk geval, volgens mij, altijd heeft geholpen) is; zorg dat je leuk contact hebt met je collega's. Ga eens wat leuks doen samen, wordt vrienden. Ik geloof dat degenen die gepest worden, meestal degenen zijn die er een beetje alleen voor staan. Dat zijn doorgaans namelijk makkelijke doelwitten. Door leuk contact te hebben met andere collega's, ga je in elk geval minder snel twijfelen aan jezelf en sta je veel sterker in je schoenen als er zich eens een conflict voordoet. Het is ook belangrijk dat je altijd voor jezelf opkomt. Laat je door niemand kleineren. Ik snap dat je dat liever niet in het bijzijn van klanten doet, maar ik denk dat dat soms juist goed is. Je hoeft ook niet tot schelden over te gaan, je zou bijvoorbeeld op rustige, maar duidelijke toon kunnen zeggen dat je de persoon in kwestie straks even onder 4 ogen wilt spreken. Dat alleen geeft al aan dat je niet over je heen laat lopen en dat je de situatie enigszins in de hand hebt. Tevens zet het de ander in een wat negatief daglicht, omdat hij/zij degene is die zich onvolwassen gedraagt. Durf ook zeker een weerwoord te hebben als je het ergens niet mee eens bent, ook als je niet 100% zeker bent van je zaak. Door te zwijgen denk je dat je het conflict de baas bent, maar feitelijk geef je de ander gewoon gelijk. Een weerwoord geven is soms lastig, maar het meest eenvoudige begin is om af en toe eens "nee" te zeggen bij een verzoek.

Het komt misschien een beetje over alsof ik je de les wil lezen, maar dat is niet mijn bedoeling. Bovenstaande is hoe ik mij gedraag in alle situaties, zowel op de werkvloer als elders. Ik ben altijd een makkelijk doelwit geweest voor pesterijen (klein, in het begin wat onzeker, ingetogen, vroeger gestotterd), maar ik ben nooit voor langere tijd gepest. Er is wel vaker een begin gemaakt, maar dat duurde dan hooguit een uur voordat het niet meer interessant was. Mijn conclusie is dan dat mijn aanpak werkt.

[unezra]

@Fledder2000 Ik vind het juist heel goed dat je dat hebt gedaan. Zoeits gebeurt te weinig. De meeste mensen zijn bang zelf het volgende slachtoffer te worden en acteren dus niet.

Ik weet ook niet of ik zelf zou acteren, same shit, ik zou veel te bang zijn zelf slachtoffer te worden en dat heb ik al meer dan eens meegemaakt. Misschien dat ik in mijn huidige baan het wel zou durven omdat ik daar inmiddels redelijk zeker ben *en* weet dat ik een redelijke staat van dienst heb waardoor als het mis zou gaan, een manager direct in zou grijpen. Dus zou een collega die net binnen is het in zijn/haar hoofd halen, heeft diegene waarschijnlijk een serieus probleem als ik het escaleer via diens manager.

Maar in een organisatie waar ik me minder zeker voel of mijn plek nog moet zien te veroveren, weet ik niet of ik het zou durven.

[Mx. Alba]

unezra schreef op maandag 14 augustus 2017 @ 07:05:
@Fledder2000 Ik vind het juist heel goed dat je dat hebt gedaan. Zoeits gebeurt te weinig. De meeste mensen zijn bang zelf het volgende slachtoffer te worden en acteren dus niet.

Ik weet ook niet of ik zelf zou acteren, same shit, ik zou veel te bang zijn zelf slachtoffer te worden en dat heb ik al meer dan eens meegemaakt. Misschien dat ik in mijn huidige baan het wel zou durven omdat ik daar inmiddels redelijk zeker ben *en* weet dat ik een redelijke staat van dienst heb waardoor als het mis zou gaan, een manager direct in zou grijpen. Dus zou een collega die net binnen is het in zijn/haar hoofd halen, heeft diegene waarschijnlijk een serieus probleem als ik het escaleer via diens manager.

Maar in een organisatie waar ik me minder zeker voel of mijn plek nog moet zien te veroveren, weet ik niet of ik het zou durven.

Ik heb in ieder geval voor mijzelf de beslissing genomen dat ik wel acteer als ik ergens pesten of discriminatie zie. Is nog niet echt in de praktijk getest maar ik hoop dat ik me aan dat voornemen kan houden als ik zo'n situatie tegen zou komen.

[unezra]

@Mx. Alba Ik denk dat ik naar een manager stap als ik het zie. Weet niet of ik zelf in zou (durven) grijpen.