Verwijderd schreef op zaterdag 27 mei 2017 @ 21:57:
[...]
waarop baseert iedereen zich toch dat winkeliers het maar blind kunnen verhalen op de fabrikant?
Als winkelier kan ik je vertellen dat service kosten simpelweg rekening winkelier zijn.
Dus ag ze verhalen het maar op de fabrikant is je reinste flauwekul.
Alle transportkosten, servicekosten etc zijn allemaal rekening winkelier.
Alleen de reparatie is gratis over het algemeen.
Als een fabrikant besluit het product terug te nemen krijgt de winkelier de inkoopsprijs terug. Niet de verkoopssprijs. Daarnaast heeft hij dus nog transportkosten gemaakt, servicekosten (uren om dingen op te lossen) Dus onderaan de streep kost het de winkelier ook altijd geld.
Maar daar staat los van dat een winkelier dit gewoon hoort op te lossen voor zijn klanten. Daar hoor je rekening mee te houden in je verkoop strategie. Dat max-ict hier op hoopt te bezuinigen door klanten af te poeieren is dan ook van de zotte.
https://ictrecht.nl/2010/...rantiekwis-de-antwoorden/
Vraag 6 - of artikel 25 van wetboek 7:
http://www.wetboek-online.nl/wet/BW7/25.html
Er wordt nadukkelijk gesproken over een schadeplicht. Dat betekent dat ook gemaakte uren in basis kunnen worden verhaald voor zover die kosten opleveren. Of het de verkoopprijs van uren is of inkoopprijs is een vraag per situatie. Werkt leverancier actief mee, dan kan hij de schade beperken tot inkoopprijs van eigen uren om het euvel te verhelpen. Weigert hij, dan kan hij zichzelf veroordelen tot rekentarieven van de verkoper.
Je zou een casus kunnen maken dat de schade ook gederfde winst is, maar de vraag is waar de grens van redelijkheid en billijkheid getrokken wordt. Hoogstwaarschijnlijk ook afhankelijk van de individuele situatie.
Het probleem is dat importeurs en fabrikanten in IT spullen gewoon structureel de wet negeren, en hun machtspositie misbruiken. Veel verkopers zijn afhankelijk van kredieten bij de importeur en kunnen niet veroorloven dat leveringen gestopt worden. In plaats van recht af te dwingen wordt dus gekozen de schade als risico in te calculeren of te proberen het af te wentelen op de klant.
De consument is de afgelopen jaren steeds beter geinformeerd, waardoor de winkel 'klem' zit. Andersom is het moeilijk te bepalen wat de schade voor de consument in het algemeen is. Winkels calculeren het in, prijzen zijn dus zo dat we het met zijn allen betalen bij aankopen. Komt de fabrikant zijn plichten goed na, calculeren ze het daar in, betalen we het alsnog met zijn allen. Eindeffect is dan hetzelfde, aangenomen dat verkopers het inderdaad incalculeren. Wellicht dat er daarom ook weinig bereidheid is onder verkopers om zich te organiseren.
Dat het vrij zeldzaam is en verkeerd geinterpreteerd wordt, is bijvoorbeeld duidelijk uit deze zaak waarbij beroep op 7:25 pas in hoger beroep slaagt;
https://uitspraken.rechts...ECLI:NL:GHARN:2012:BV8935
Ook maakt het duidelijk dat de opstelling van de leverancier hier invloed had op wat voor kosten verhaald konden worden. Hij wees medewerking af, wat resulteerde in het niet kunnen betwisten van kostenposten alszijnde excessief - hij had zijn invloed daarop verspeeld. Voor wie niet van lezen houdt; het gaat hier om een 2e hands auto ingekocht voor verkoop, waarbij uiteindelijk ook de kosten voor uren (reparatie) en een leenauto vergoed worden.
[
Voor 13% gewijzigd door
Verwijderd op 28-05-2017 14:07
]