je gewoon geen baan kunt vinden in je studierichting. Ik ben vorige zomer afgestudeerd aan het HBO richting media/communicatie. Ik wist al dat het een lastige markt zou worden maar een dik half jaar later zit ik nog steeds thuis zonder uitzicht op een baan. Qua tijd valt het misschien nog mee, maar ik heb het idee dat het ook nog wel even gaat duren. In het begin was het wel even leuk, maar elke dag vrij en geen verplichting voelt gewoon verkeerd en ook niet relaxed. Financieel heb ik momenteel nog een buffer waardoor ik niet in aanmerking kom voor eventuele bijstand, maar het moet ook niet veel langer meer duren, het kost mij gewoon elke maand geld.
Ben wel een paar keer op gesprek geweest maar het gebrek aan ervaring, een te lange reisafstand of gewoon geen klik komt elke keer om de hoek kijken. Over mijn brief en cv al menig complimenten mogen ontvangen en ook persoonlijk laat ik wel een goede indruk achter, maar toch... concurrentie is zwaar. Het aanbod van vacatures is daarnaast gewoon erg slecht, zeg maar niets. En mocht er één staan, komen daar doodleuk 300 reacties op, dus ben je op voorhand al bijna kansloos.
Ik kom langzamerhand tot de conclusie dat de markt ook niet meer aantrekt. De journalistiek/media/communicatie sector is al jaren aan het reorganiseren en nog steeds wordt het overgrote deel ingevuld door stagiaires of zogenoemde ervaringsplekken en natuurlijk de min of meer verplichte freelancers.
Op mijn leeftijd (26) zou het leven aan mijn voeten moeten staan, maar ik voel mij behoorlijk geremd. Al die opmerkingen van bekenden dat 'jouw tijd echt nog wel komt' heb je niks aan en ondertussen gaat zelfs de zoektocht naar een bijbaan ook stroef, waardoor je gewoon hele dagen ongewenst op de bank vertoeft. Met soms twee dagen per week werken bij een tijdelijke klus ga je ook geen verschil maken.
De laatste tijd heb ik mezelf afgevraagd: wat nu? De realiteit is gewoon dat ik niet snel binnen mijn sector aan de slag kom en een (lager opgeleid) bijbaan ben ik te oud of te duur voor. Ik merk dat de schuldhulpverlening/budgetcoach hoek mij eigenlijk wel trekt, maar een goede opleiding kost een paar duizend euro en krijg je geen vergoeding voor van het UWV omdat het niet voorkomt op de kansrijke beroepenlijst. Bovendien merk ik al dat ook daar een groot deel van de banen op vrijwillige basis zijn. Mensen die elkaar helpen onder het motto 'ik help je wel even' vanuit een maatschappelijk project. Ook daar is nog maar de vraag of er uiteindelijk wel brood mee op de plank komt... en als ik iets niet wil is straks met twee nietszeggende opleidingen achterblijven. En ergens voelt het raar om na het met bloed zweet en tranen afronden van je opleiding erachter komen dat het allemaal voor niets is geweest.
Wat meer Tweakers gerelateerd heb ik ook nagedacht over een baan in de IT-sector maar iets met Big Data of programmeren zie ik mezelf niet in werken, ondanks het grote aanbod van vacatures/traineeships.
Ik ben benieuwd of meer mensen in hetzelfde schuitje zitten (misschien ook qua studierichting) en anders hoor ik graag hoe mensen hun leven hebben omgegooid nadat ze erachter kwamen dat er met bijvoorbeeld een opleiding psychologie, sportleraar of communicatieprofessional geen droog brood te verdienen is...
Ben wel een paar keer op gesprek geweest maar het gebrek aan ervaring, een te lange reisafstand of gewoon geen klik komt elke keer om de hoek kijken. Over mijn brief en cv al menig complimenten mogen ontvangen en ook persoonlijk laat ik wel een goede indruk achter, maar toch... concurrentie is zwaar. Het aanbod van vacatures is daarnaast gewoon erg slecht, zeg maar niets. En mocht er één staan, komen daar doodleuk 300 reacties op, dus ben je op voorhand al bijna kansloos.
Ik kom langzamerhand tot de conclusie dat de markt ook niet meer aantrekt. De journalistiek/media/communicatie sector is al jaren aan het reorganiseren en nog steeds wordt het overgrote deel ingevuld door stagiaires of zogenoemde ervaringsplekken en natuurlijk de min of meer verplichte freelancers.
Op mijn leeftijd (26) zou het leven aan mijn voeten moeten staan, maar ik voel mij behoorlijk geremd. Al die opmerkingen van bekenden dat 'jouw tijd echt nog wel komt' heb je niks aan en ondertussen gaat zelfs de zoektocht naar een bijbaan ook stroef, waardoor je gewoon hele dagen ongewenst op de bank vertoeft. Met soms twee dagen per week werken bij een tijdelijke klus ga je ook geen verschil maken.
De laatste tijd heb ik mezelf afgevraagd: wat nu? De realiteit is gewoon dat ik niet snel binnen mijn sector aan de slag kom en een (lager opgeleid) bijbaan ben ik te oud of te duur voor. Ik merk dat de schuldhulpverlening/budgetcoach hoek mij eigenlijk wel trekt, maar een goede opleiding kost een paar duizend euro en krijg je geen vergoeding voor van het UWV omdat het niet voorkomt op de kansrijke beroepenlijst. Bovendien merk ik al dat ook daar een groot deel van de banen op vrijwillige basis zijn. Mensen die elkaar helpen onder het motto 'ik help je wel even' vanuit een maatschappelijk project. Ook daar is nog maar de vraag of er uiteindelijk wel brood mee op de plank komt... en als ik iets niet wil is straks met twee nietszeggende opleidingen achterblijven. En ergens voelt het raar om na het met bloed zweet en tranen afronden van je opleiding erachter komen dat het allemaal voor niets is geweest.
Wat meer Tweakers gerelateerd heb ik ook nagedacht over een baan in de IT-sector maar iets met Big Data of programmeren zie ik mezelf niet in werken, ondanks het grote aanbod van vacatures/traineeships.
Ik ben benieuwd of meer mensen in hetzelfde schuitje zitten (misschien ook qua studierichting) en anders hoor ik graag hoe mensen hun leven hebben omgegooid nadat ze erachter kwamen dat er met bijvoorbeeld een opleiding psychologie, sportleraar of communicatieprofessional geen droog brood te verdienen is...