Voor mij hoef je dat niet aan te tonen, een moraal is voo rmij geldig of niet, en daar heb ik geen god voor nodig.
Er zijn goden die voorschrijven dat je met je verkrachter moet trouwen, babies mag / moet verminken, ongelovigen mag / moet vermoorden, je niet over je eigen leven mag beschikken, enz...
Dat jij, of iemand anders, claimt dat die regels van een god komen maakt ze voor mij niet "waar", geldig of moreel.
Ik beweer uiteraard helemaal niet dat een atheïst niet lief zou kunnen hebben etc. Wat ik wel beweer is dat je als atheïst consequent doorredeneert je nooit andere dingen tegenkomt dan materiële dingen. Die liefde is toch niets anders dan wat stofjes in je hersenpan?
Dus een atheist kan volgens jou alleen maar in termen van absoluut materialisme denken? Dan snap ik wel waarom je zo bang bent voor een leven of moraal zonder god.
Jouw voorstelling van atheisme is ongeveer even realistisch als wanneer ik elke gelovige zou zien als iemand die 24/7 in angst voor zijn godheid leeft, angstvallig probeert op elk moment zijn boek met regeltjes te volgen, bang is om plezier te hebben in het leven en zich volledig afsluit van alle ontwikkelingen die zich sinds het verschijnen van zijn heilige boek hebben voorgedaan.
Maar ik wil niet dat we goed en kwaad zelf verzinnen, of onze eigen voorkeuren projecteren op de werkelijkheid.
Tsja, en ik wil juist dat we wel zelf verzinnen wat goed en slecht is, omdat ik graag zou zien dat iedereen de befaamde menselijke hersencapaciteit gebruikt om voor zichzelf te denken in plaats van zich te verschuilen achter (een interpretatie van) een of ander heilig boek dat zelf nadenken lijkt af te raden.
Een soort "Befehl ist Befehl" - in mijn ogen immoreel.
Kinderen doodmartelen is echt 'slecht' en niet alleen omdat ik dat vind.
Dat vind ik ook - ik vind zelfs dat kinderen martelen slecht is. Vandaar dat ik wat skeptisch sta tegenover het religieus goedpraten of zelfs verplichten van dat soort dingen.
Dus: bestaat goed en kwaad echt in een puur materiële wereld?
Ten eerste: ja. Materialisme is een uitgebreide filosofische stroming die ook goed en slecht onderscheidt (kapitalisme en marxisme zijn twee van de bekendste vormen).
Ten tweede: je aanname dat een wereld zonder god per definitie absoluut materialistisch is, is een stroman.
Waarom betwijfel je dat dan? Je komt toch niet verder dan 'we vinden dat, het is onze cultuur, en we zijn sterker en...'?
Misschien wel betere redenen dan "mijn god zegt dat (volgens mij) dus is het waar", maar er zijn nog wel betere redenen te verzinnen.
Zo vind ik het axiomatisch aannemen dat menselijk welzijn en zelfbeschikkingsrecht goede zaken zijn
omdat ik ze zelf waardeer een comfortabeler, en persoonlijk beter te verdedigen uitgangspunt dan het axiomatisch aannemen dan die zaken beperkt moeten worden omdat een of andere interpretatie van de wil van een metafysisch wezen dat bepaalt.
Het antwoord is niet 'God doet dat', maar 'er is een God dus er goed en kwaad bestaan echt'. Morele normen kunnen we ontdekken (of niet) maar niet maken.
Hoe verklaar je dan dat morele normen alleen al binnen een enekele religie veranderen over de tijd? Slecht gezocht, verkeerd begrepen door vroege Christenen? Of door latere Christenen? Of door moderne Christenen?
Maar we zijn wel morele wezens.
Prima, maar ik zie nog steeds geen enkele reden om die moraliteit dan maar uit te besteden aan een opperwezen. Als we morele wezens zijn kunnen we prima zelf besluiten wat goed en slecht is (dat hoeft niet op individuele basis, ook het binnen een gemeenschap overeenkomen van gezamenliujke morele leefregels kan ik prima verantwoorden zonder god.
Zo kun je aan de ene kant geloof onredelijk vinden, maar het inruilen voor iets onbegrijpelijks (moreel realist zijn, maar niet goed kunnen uitleggen waarom).
Laten we aannemen dat ik dat niet kan uitleggen, dan staan we gelijk. Want jij kunt ook niet uitleggen waarom je geloof een redelijk uitgangspunt voor een moraal is, behalve "mijn geloof zegt dat"

Tegen Adam wordt gezegd:
En de vrouw krijgt dezelfde straf, plus expliciet de pijn van het baren van kinderen.
Plus de wrok van generaties Christenen...
Want? Gelijkwaardigheid leidt toch niet tot exact dezelfde rolverdeling? Wel gelijkwaardig, niet gelijk (denk alleen maar aan fysieke verschillen).
Wat mij betreft betekent gelijkwaardigheid in ieder geval gelijke keuzevrijheid. Dat betekent dat het a priori opleggen van rollen sowieso niet past in gelijkwaardigheid. Dat geldt niet alleen voor discriminatie op basis van sexe, maar ook elk systeem waarin al vastligt wat voor werk jij mag doen op basis van je geboorte. Of dat nu het religieus-culturele kastensysteem is, de opsplitsing met rolverdeling in stammen van Israel, een feodaal systeem of een kerk die bepaald werk verbiedt aan bepaalde mensen.
offtopic:
Je mag natuurlijk als voobeeld nemen wat je wilt, maar je bent je ervan bewust dat (vrijwel) [niemand dat tweede uitgangspunt hanteert? Er zit een verschil tussen "ik neem als uitgangspunt dat er geen god bestaat" (imho vrij onzinnig) en "ik neem niet als uitgangspunt dat er een god bestaat" (meer voor de hand liggend, maar natuurlijk an sich geen uitgangspunt voor moraaal of iets anders).
[
Voor 5% gewijzigd door
Dido op 24-02-2017 08:45
]