Partneralimentatie herzien n.a.v. behoeftigheid ex-partner

[Mexxus]

Beste allemaal,

Begin vorig jaar heb ik wat posts gedaan over mijn aanstaande scheiding en het al dan niet moeten betalen van partneralimentatie. Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder, betaal ik al anderhalf jaar lang elke maand bijna 800,- EUR aan partneralimentatie en ben ik de maandelijkse aderlating aardig zat. Te meer omdat het mijn ex in de anderhalf jaar tijd klaarblijkelijk niet is gelukt om werk te vinden (op wat zwarte klusjes hier en daar na dan). Ik vroeg me af of jullie mij kunnen adviseren waar kansen liggen een en ander te laten herberekenen/ haar te wijzen op inspanningsverplichting (hoe controleer je dat?)/ feit dat er tegenwoordig strenger wordt gekeken naar de "behoeftigheid" van de alimentatiegerechtigde.

Stukje context:

• we waren bijna 3 jaar getrouwd op huwelijkse voorwaarden toen we gingen scheiden in juni 2015
• We hebben een kindje van 4 jaar
• Ik verdien en verdiende goed
• Ex verdiende tijdens het huwelijks nauwelijks (eigen visagiebedrijf met nihil inkomsten) en verdient nu nog steeds amper
• Ex is 35 en heeft geen noemenswaardige diploma's
• Ik werk fulltime en betaal maandelijks zo'n 800,- EUR aan alimentatie (overgrote deel hiervan is partneralimentatie. Kinderalimentatie is rond 90,- EUR)
• Verplichte betalingstermijn voor mij is 12 jaar, maar ze heeft afstand gedaan van de partneralimentatie na 5 jaar. Kortom, ik moet nog 3,5 jaar...
• Ik merk niks van haar inspanningsverplichting. Alles is 'r te veel en ze heeft in de afgelopen anderhalf jaar tijd nog geen enkele (wit betaalde) baan gehad

Ik kwam er achter dat tegenwoordig de behoeftigheid van alimentatiegerechtigde zwaarder weegt dan de directe behoefte. In dit geval vraag ik me af of ik hier iets mee kan. Wie oh wie kan me hierin adviseren?

Voor extra info/ context - let me know.

[pirke]

Tja, het leven is niet eerlijk. Erg klote, maar misschien nog een paar jaar doorbijten?

Het niet aantonen van inspanning is erg lastig en als ze wil kan ze dat makkelijk faken.

Hoe goed is "ik verdien goed"? Als je het makkelijk kan missen is het probleem minder dan als je zelf niet rond kan komen.

[SinergyX]

Die behoeftigheid kan je vrij kort samenvatten mocht je er werk van maken: ze heeft geen werk, dus nodig.

Ook de strengere kijk op behoeftigheid zal in jouw geval niet positief uitpakken, kind onder de 5, eenverdiener, daar zit je nog steeds met zulke kosten.

Herziening kan enkel via een advocaat, dat kan een behoorlijk prijzig ritje worden en je kan er geen cent in de maand mee omlaag gaan. Kennis is hier recent doorheen gegaan, heeft 5 maanden geduurd, dan ben jij al in het 3rde jaar.

/hkmodus Kan je toevallig niet iemand vinden die voor 400 euro in de maand met haar wil gaan samenwonen? Dan vervalt alimentatie Scheelt je al de helft

[t_captain]

Wie controleert de inspanningsverplichting om voor eigen inkomen te zorgen? Heeft ze een sollicitatieplicht bij het UWV?

Ik vrees dat je die controle aan "de instanties" moet overlaten.

[Ardana]

Mexxus schreef op maandag 17 oktober 2016 @ 17:02:
Stukje context:

• we waren bijna 3 jaar getrouwd op huwelijkse voorwaarden toen we gingen scheiden in juni 2015
• We hebben een kindje van 4 jaar
• Ik verdien en verdiende goed
• Ex verdiende tijdens het huwelijks nauwelijks (eigen visagiebedrijf met nihil inkomsten) en verdient nu nog steeds amper
• Ex is 35 en heeft geen noemenswaardige diploma's
• Ik werk fulltime en betaal maandelijks zo'n 800,- EUR aan alimentatie (overgrote deel hiervan is partneralimentatie. Kinderalimentatie is rond 90,- EUR)
• Verplichte betalingstermijn voor mij is 12 jaar, maar ze heeft afstand gedaan van de partneralimentatie na 5 jaar. Kortom, ik moet nog 3,5 jaar...
• Ik merk niks van haar inspanningsverplichting. Alles is 'r te veel en ze heeft in de afgelopen anderhalf jaar tijd nog geen enkele (wit betaalde) baan gehad

Mijn mening is altijd: je wist dit voordat je ging trouwen. Hier ben je nl. door de ambtenaar van de burgerlijke stand op gewezen tijdens je ondertrouw. Dat je dan alsnog in het huwelijksbootje stapt, betekent dat je willens en wetens dit risico neemt. Dan moet je niet achteraf gaan klagen.

Als ze tijdens het huwelijk weinig verdiende, en vóór het huwelijk weinig verdiende, hoezo verwacht je dan dat ze na het huwelijk wél ineens haar eigen broek op houdt?

En om het nog even erger te maken: als ze, na afloop van die 5 jaar, nog steeds haar eigen broek niet kan ophouden, doet ze vermoedelijk een beroep op de bijstand. Deze hebben de plicht om te onderzoeken of jij niet alsnog voor de resterende 7 jaar in haar onderhoud kan voldoen... Dus met een beetje pech betaal je geen 5, maar 12 jaar...

Ja, ik vind het naar voor je, maar dat is wel het risico van trouwen...

[André]

Stel dat je die 800 flink omlaag kunt brengen, hoeveel last ondervind je kind daarvan? Hoe is de ouderschap verdeeld?

[ebk71]

Om mijn volgende reactie vraag je niet maar ga ik toch geven: als "ervaringsdeskundige" zijnde kind van gescheiden ouders wil ik je op het hart drukken nooit de kinderalimentatie onderwerp van discussie te laten zijn en/of er voor te zorgen dat je kind direct door jou voorzien wordt van kleding en alle extra's die het nodig heeft. Het bedrag voor je ex is rot voor je, het bedrag voor je kind is noodzakelijk(en niet wetende wat je verder nog aan haar opvoeding bijdraagt behoorlijk aan de lage kant naar mijn mening.)

[SinergyX]

ebk71 schreef op maandag 17 oktober 2016 @ 18:12:
Om mijn volgende reactie vraag je niet maar ga ik toch geven: als "ervaringsdeskundige" zijnde kind van gescheiden ouders wil ik je op het hart drukken nooit de kinderalimentatie onderwerp van discussie te laten zijn en/of er voor te zorgen dat je kind direct door jou voorzien wordt van kleding en alle extra's die het nodig heeft. Het bedrag voor je ex is rot voor je, het bedrag voor je kind is noodzakelijk(en niet wetende wat je verder nog aan haar opvoeding bijdraagt behoorlijk aan de lage kant naar mijn mening.)

Vanuit z'n oude berichten is het een 50/50 opvoeding, neem aan dat hij de verantwoordelijkheid naar het kind wel volledig neemt.

[flyingdutchboy]

Reken je niet rijk. Nog slechts 3,5 jaar partner alimentatie betalen. Daarna zal de kinderen alimentatie flink omhoog gaan. Zou me niets verbazen als je er nauwelijks beter van wordt over 3,5 jaar. Partner alimentatie is aftrekbaar, kinder alimentatie niet.

[Lethalis]

En daarom moet je dus nooit trouwen.

Of je ex aan de varkens voeren.

Ik vind het nog steeds een wurgcontract waar geen einde aan komt.

Partner alimentatie zou max 1 a 2 jaar moeten zijn. Dat is ruim voldoende om zelf je dingen te regelen. Een WW uitkering duurt ook niet langer dan dat.

Nu is trouwen is risk assessment.

"Verdient ze genoeg om voor zichzelf te zorgen?"
"Vindt ze weer makkelijk een baan?"

Etc.

Totaal geen romantische gedachten, maar je wil nou eenmaal niet kaalgeplukt worden in de toekomst.

[koentjuh1987]

Vervelend maar helaas heeft de staat ooit besloten het zo te regelen. Kinderalimentatie bedraagt nu nog 90 euro maar zal de komende jaren alleen maar toenemen.

Van de ene kant hoop je dat je ex vrouw snel een nieuwe geliefde vind waarmee ze kan gaan hokken. Al zal er altijd een deel van jouw inkomen (al dan niet voor de verzorging van jullie kind) naar haar gaan.

[dennisk.]

flyingdutchboy schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 03:52:
Reken je niet rijk. Nog slechts 3,5 jaar partner alimentatie betalen. Daarna zal de kinderen alimentatie flink omhoog gaan. Zou me niets verbazen als je er nauwelijks beter van wordt over 3,5 jaar. Partner alimentatie is aftrekbaar, kinder alimentatie niet.

Vanwaar de stelling dat er nog 3,5 jaar partneralimentatie betaald zal moeten worden?

Bij een huwelijk korter dan vijf jaar, duurt de alimentatie even lang als het huwelijk heeft geduurd. TS zal nog maximaal 1,5 jaar alimentatie moeten betalen en daarna is het sowieso over en uit.
Bron: https://www.jurofoon.nl/p...ntatie/partneralimentatie

Daarnaast zal de kinderalimentatie niet omhoog gaan als gevolg van het wegvallen van de partneralimentatie. De hoogte van het bedrag is afhankelijk van diverse omstandigheden, maar de partneralimentatie is er daar niet een van.

[fotografie999]

dennisk. schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 06:38:
[...]


Vanwaar de stelling dat er nog 3,5 jaar partneralimentatie betaald zal moeten worden?

Bij een huwelijk korter dan vijf jaar, duurt de alimentatie even lang als het huwelijk heeft geduurd. TS zal nog maximaal 1,5 jaar alimentatie moeten betalen en daarna is het sowieso over en uit.
Bron: https://www.jurofoon.nl/p...ntatie/partneralimentatie

Daarnaast zal de kinderalimentatie niet omhoog gaan als gevolg van het wegvallen van de partneralimentatie. De hoogte van het bedrag is afhankelijk van diverse omstandigheden, maar de partneralimentatie is er daar niet een van.

Korter dan vijf jaren EN geen kinderen. Dus gaat TS niet helpen.

@TS, ik geef je weinig kans... Bijt je nog even door die 3,5 jaar.

[Aghanim]

Ik schrik hier wel van zeg. Is er geen enkele wet of regel die mevrouw dwingt om zelf ook werk te gaan zoeken? Ik snap dat dat lastig is als alleenstaande moeder maar dit voelt wel heel erg als leunen op de ander. Had eerlijk gezegd niet verwacht dat dit bij wet zo mogelijk zou zijn.

[dennisk.]

fotografie999 schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 07:02:
[...]


Korter dan vijf jaren EN geen kinderen. Dus gaat TS niet helpen.

@TS, ik geef je weinig kans... Bijt je nog even door die 3,5 jaar.

Whoops, nog niet zo wakker vanochtend...

flyingdutchboy schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 03:52:
Reken je niet rijk. Nog slechts 3,5 jaar partner alimentatie betalen. Daarna zal de kinderen alimentatie flink omhoog gaan. Zou me niets verbazen als je er nauwelijks beter van wordt over 3,5 jaar. Partner alimentatie is aftrekbaar, kinder alimentatie niet.

Excuses!

Ik had de TS niet goed gelezen blijkt nu. Ik had even gemist dat er in de TS was omschreven dat er vijf jaar is overeengekomen.

Ardana schreef op maandag 17 oktober 2016 @ 18:02:
[...]

Mijn mening is altijd: je wist dit voordat je ging trouwen. Hier ben je nl. door de ambtenaar van de burgerlijke stand op gewezen tijdens je ondertrouw. Dat je dan alsnog in het huwelijksbootje stapt, betekent dat je willens en wetens dit risico neemt. Dan moet je niet achteraf gaan klagen.

Als ze tijdens het huwelijk weinig verdiende, en vóór het huwelijk weinig verdiende, hoezo verwacht je dan dat ze na het huwelijk wél ineens haar eigen broek op houdt?

En om het nog even erger te maken: als ze, na afloop van die 5 jaar, nog steeds haar eigen broek niet kan ophouden, doet ze vermoedelijk een beroep op de bijstand. Deze hebben de plicht om te onderzoeken of jij niet alsnog voor de resterende 7 jaar in haar onderhoud kan voldoen... Dus met een beetje pech betaal je geen 5, maar 12 jaar...

Ja, ik vind het naar voor je, maar dat is wel het risico van trouwen...

Gezien de context vermoed ik dat TS en zijn ex met tussenkomst van de rechter zijn overeengekomen dat er vijf jaar partneralimentatie betaald moet worden.

Wat je in je post aangeeft dat dat het risico is van trouwen, dat slaat wel de spijker op zijn kop. Geeft mijns inziens overigens ook aan dat er wat dat betreft het enige moet veranderen in de wetgeving. Wettelijke alimentatieplicht van twaalf jaar tenzij de rechter anders bepaalt, ook in het geval dat je zo kort bent getrouwd, staat wat mij betreft niet in verhouding.


@TS Mocht je een vermoeden hebben dat je ex wel zwart werk verricht, dan kan je hier altijd melding van maken. Anoniem natuurlijk!

Aghanim schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 07:09:
Ik schrik hier wel van zeg. Is er geen enkele wet of regel die mevrouw dwingt om zelf ook werk te gaan zoeken? Ik snap dat dat lastig is als alleenstaande moeder maar dit voelt wel heel erg als leunen op de ander. Had eerlijk gezegd niet verwacht dat dit bij wet zo mogelijk zou zijn.

De Nederlandse wetgeving is in veel gevallen (jammer genoeg) zwaar gedateerd..

[ Voor 57% gewijzigd door dennisk. op 18-10-2016 07:39 ]

[t_captain]

Lethalis schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 06:04:
En daarom moet je dus nooit trouwen.

Of je ex aan de varkens voeren.

Ik vind het nog steeds een wurgcontract waar geen einde aan komt.

Partner alimentatie zou max 1 a 2 jaar moeten zijn. Dat is ruim voldoende om zelf je dingen te regelen. Een WW uitkering duurt ook niet langer dan dat.

Nu is trouwen is risk assessment.

"Verdient ze genoeg om voor zichzelf te zorgen?"
"Vindt ze weer makkelijk een baan?"

Etc.

Totaal geen romantische gedachten, maar je wil nou eenmaal niet kaalgeplukt worden in de toekomst.

Of: "verdien ik genoeg om mijzelf en een ex te onderhouden?".

Hoeveel pijn een kostenpost doet, heeft alles te maken met hoeveel je nog overhebt.

[D-e-n]

Misschien een rare vraag maar doen die huwelijkse voorwaarden niets? Je kunt daarin toch het één en ander regelen?

[Tehh]

D-e-n schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:12:
Misschien een rare vraag maar doen die huwelijkse voorwaarden niets? Je kunt daarin toch het één en ander regelen?

Daarin valt genoeg te regelen ja, maar dat was hier waarschijnlijk niet (genoeg) gedaan. Tegenwoordig is het standaard trouwen onder huwelijkse voorwaarden (voorheen standaard in gemeenschap van goederen) om echte drama's te voorkomen.

Mexxus, ik zou 't zelf ook absoluut niet tof vinden om voor je gevoel € 800 aan iemand te geven die niets doet. Misschien kan je voorstellen om ineens 20-25k over te maken? Als ze daarmee akkoord gaat scheelt het je alsnog 3-8k. Voor sommigen is een bedrag ineens net zo fijn als elke maand een beetje. En als dat ook niet werkt gewoon alles in een keer overmaken? Het geld ben je toch kwijt, maar dan heb je tenminste niet meer het gevoel dat je élke maand weer geld de sloot in gooit...
Moet je natuurlijk wel even zo'n smak geld op de plank hebben liggen.

[boomr]

D-e-n schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:12:
Misschien een rare vraag maar doen die huwelijkse voorwaarden niets? Je kunt daarin toch het één en ander regelen?

HUwelijkse voorwaarden doen enkel iets voor de spullen die je voor het huwelijk had! Ik heb hier destijds ook naar gekeken maar gezien ik voor het huwelijk niet zoveel spannends had (auto en wat meubels etc.) was dat voor mijn situatie niet zo boeiend.

Dit is toch wel het grote probleem met het huwelijk waar de kamer de laatste tijd ook steeds vaker over praat. Tegenwoordig zien we trouwen steedsv aker enkel als een romantisch gebaar, geen contract wat je aangaat, maar een teken van liefde voor elkaar. Je kiest op dat moment nog formeler om de rest van je leven met elkaar door te brengen. Ook gaat het tegenwoordig veel vaker mis dan vroeger en ik denk dat de politiek daarom wat aan het huwelijk moet veranderen om hier beter in te voorzien.

Btw, ik ben 2 jaar geleden getrouwd met mijn vrouw waar ik nu al 11 jaar mee samen ben. Niet om trouw te beloven (dat heb ik 11 jaar geleden al gedaan), niet voor een kerk of wat voor geloof dan ook, niet voor familie of vrienden, enkel als romantisch gebaar. Vieren dat we elkaar hebben. Tot op heden ook absoluut nog geen spijt van gehad...nog niet:)

[Lethalis]

t_captain schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:07:
[...]
Of: "verdien ik genoeg om mijzelf en een ex te onderhouden?".

Hoeveel pijn een kostenpost doet, heeft alles te maken met hoeveel je nog overhebt.

Maar ook of het terecht is.

Stel dat zij jou verlaat, vreemdgaat, of whatever en dan mag jij haar vervolgens gaan onderhouden.

Ik zou serieus mijn baan ervoor opzeggen en onder een brug gaan slapen als dat ervoor nodig is

Eigenlijk zou alimentatie iets zijn dat je moet opbouwen. Voor elk jaar gehuwd, krijg je recht op 1 maand alimentatie met een maximum van 2 jaar. Daarnaast zou het net zoals bij de WW moeten zijn dat als jij degene bent die het huwelijk verbreekt, je recht er op vervalt (als er geen bijzondere situatie is, zoals mishandeling etc).

Dan ben je toch redelijk beschermd als je man of vrouw er vandoor gaat, terwijl jij braaf voor de kids hebt gezorgd al die jaren.

Voor de rest slaat het gewoon nergens op.

Het enige dat ik logisch vind, is kinderalimentatie. Een kind kan er immers niks aan doen en kan moeilijk voor zichzelf zorgen. Al vind ik ook hier weer, dat als je kinderalimentatie betaalt en er geen bijzondere situatie is (in jouw relatie met het kind), je ook altijd het recht hebt om het kind te zien. Net zoveel recht als de vrouw / andere partner dus.

Ik vind alimentatie niet raar, zolang het voor mijn gevoel maar "eerlijk" is (voor wat hoort wat).

Partneralimentatie zou dan ook in verhouding moeten staan voor wat iemand investeert in een relatie. Dus als jij je baan opzegt om voor de kinderen te zorgen, dan is het logisch dat je wat tijd krijgt om weer zelf op de been te komen en een baan te vinden.

Maar zoals dingen nu in de wet staan, vind ik het absurd.

En dat is erg jammer, want ik wil op zich wel met mijn vriendin trouwen. Vanuit het romantische aspect dan.

Mensen kunnen echter altijd veranderen en dingen gaan doen waar je echt niet op zit te wachten en dan is het gek dat je daar 12 jaar voor zou moeten boeten. Bij 2 jaar kan je nog denken van "het is even rot, maar er is licht aan het einde van de tunnel".

[Maddog McHare]

Ben ook gescheiden (2012) met 5 jaar op de teller, maar dat je dan 12 jaar PA moet betalen staat mij niets van bij. Volgens mij ligt de drempel op 6 jaar; ben je langer dan 6 jaar gehuwd->12 jaar PA, korter dan 6 jaar dan zoalng je huwelijk heeft geduurd. Is volgens mij hierboven ook al aangegeven. Mijn ex eiste ook PA maar heb daarvan af kunnen zien door de complete onderwaarde van de woning op me te nemen (20K). Mijn advies: zie dat je de PA kunt afkopen, je zegt zelf al dat je een goed inkomen hebt, wellicht dat je daar iets mee kunt.

edit:

ik weet dat er een wetsvoorstel ligt om de PA te herzien maar dit ligt al jaren stil (komt niet door de 1e kamer mede door al die Christen partijen...).

D-e-n schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:12:
Misschien een rare vraag maar doen die huwelijkse voorwaarden niets? Je kunt daarin toch het één en ander regelen?

Nee, HV heeft meer te maken met verdeling van vermogen. PA is een wettelijk recht, ookal zou je dit in een HV opnemen en uitsluiten dan zal een rechter dit in een rechtzaak altijd verwerpen.

[ Voor 39% gewijzigd door Maddog McHare op 18-10-2016 08:49 ]

[t_captain]

Lethalis schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:34:
[...]

Maar ook of het terecht is.

Stel dat zij jou verlaat, vreemdgaat, of whatever en dan mag jij haar vervolgens gaan onderhouden.

Fair point. De huidige wetgeving heeft juist gekozen om de schuldvraag te elimineren uit de vergelijking. In de praktijk leidde het tot een heleboel gesteggel zonder veel waarheidsvinding. Maar in bepaalde gevallen kan die "schuldloze" rechtspraak onredelijk uitpakken.

Zou het niet mogelijk zijn om in aanvulling op de huwelijkse voorwaarden afspraken te maken over aansprakelijkheid in dergelijke gevallen? Een boetebeding dat de alimentatie compenseert? Civielrechtelijk is lastig want aansprakelijkheid tussen echtelieden is volgens mij uitgesloten. Maar als je nou twee rechtspersonen opricht en je vermogen daarover verdeelt?

Ik zou serieus mijn baan ervoor opzeggen en onder een brug gaan slapen als dat ervoor nodig is

De minder ongezonde oplossing is om uit Nederland te vertrekken naar een land waarmee we geen gegevens uitwisselen. In zo'n conflictsituatie zie je je kinderen toch niet meer.

Het enige dat ik logisch vind, is kinderalimentatie. Een kind kan er immers niks aan doen en kan moeilijk voor zichzelf zorgen.

Kinderalimentatie volgt niet uit de onschuld of het gebrek aan zelfredzaamheid van een kind, maar uit het feit dat je een onderhoudsverplichting hebt die niet ophoudt met je huwelijk.

[Highland]

Na je trouwen (afspraak) baal je van de consequenties, na je scheiding (bijkomende afspraak) baal je wederom van de consequenties.
Het lijkt me er op dat je de eerste fases van de rouwfases (ontkenning-protest-vechten-depressie-aanvaarding) van je scheiding nog niet door bent.
Neem je verantwoordelijkheid, accepteer de consequenties en ga verder met je leven. Beter voor je kind en heel veel beter voor je zelf.
Om je antwoord te geven: nee, jij gaat niet meer over de daginvulling van je ex. Dat is een consequentie van je scheiding. Doet ze niks om jou te stangen? Jammer voor je, maar vooral jammer voor haar, zo belandt zij namelijk in een kansloze afhankelijke positie (eerst van jou, later van een andere 'weldoener'). Jij zou er verstandig aan doen je eigen leven te leiden, en dat is inclusief de positieve & negatieve consequenties van je vroegere keuzes.

[D4NG3R]

Gemeijer schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:53:
Trouwens, alsof werk tegenwoordig voor het oprapen ligt!!!

Dat ligt nogal aan je vakgebied, maar de TS zijn ex lijkt zoals 9/10 ongediplomeerde jonge vrouwen te denken dat ze een of andere beauty onderneming werkend kunnen krijgen. (Ik geef je een hint: Dat lukt niet, al is het maar omdat de meesten geen flauw benul hebben hoe ze moeten ondernemen en de markt daarvan zwaar oververzadigd is).

Ik weet niet of ze in de laatste 1.5 jaar gepoogd heeft om wel aan een diploma te komen of op z'n minst certificaten en/of cursussen probeert te behalen. (Buiten de zoektocht naar werk)

Ze zal na de PA toch echt zelf voor een inkomen moeten gaan zorgen, de afwezigheid van enige noemenswaardige diplomering is toch echt een gebrek van haar kant, en is iets waar de TS (als het puntje bij paaltje komt) weinig tot niets aan heeft kunnen doen. (Eigen - stomme/domme - keuze bla bla bla)

[ Voor 12% gewijzigd door D4NG3R op 18-10-2016 09:07 ]

[Tehh]

Gemeijer schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:53:
Trouwens, alsof werk tegenwoordig voor het oprapen ligt!!!

*knip*

Ik weet niet waar jij leeft, maar voor de huidige generatie startende ouders is het niet heel makkelijk om als eenverdiener een kind, vrouw & huis te onderhouden. Ik ken slechts één stel waarbij de vrouw fulltime moeder is. De rest van de vrouwen werkt minimaal 3 dagen p.w.. Veel stellen hoeven weinig zorg uit te besteden doordat ze onregelmatig werken (nachtdiensten, weekenddiensten).
En er is werk genoeg. Echt. Genoeg. Werk. Als je wilt werken. Ja, misschien wordt je dan afwasser, of sta je aan de lopende band. En dan verdien je misschien net zo veel als wanneer je in de bijstand blijft zitten, en sta je tussen de polen, hongaren en verslaafden. Maar werk is er genoeg. Ook voor ongeschoolden, misschien wel juist voor ongeschoolden. Maarja, dan moet je wel willen werken natuurlijk. Ook als dat betekend dat je elke dag om 4 uur 's ochtends moet opstaan. Of pas begint om 10 uur 's avonds.

[ Voor 22% gewijzigd door Krisp op 18-10-2016 14:04 ]

[battler]

note to self: Never get married..

[Maddog McHare]

Tehh schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 09:14:
[...]


Ik weet niet waar jij leeft, maar voor de huidige generatie startende ouders is het niet heel makkelijk om als eenverdiener een kind, vrouw & huis te onderhouden. Ik ken slechts één stel waarbij de vrouw fulltime moeder is. De rest van de vrouwen werkt minimaal 3 dagen p.w.. Veel stellen hoeven weinig zorg uit te besteden doordat ze onregelmatig werken (nachtdiensten, weekenddiensten).
En er is werk genoeg. Echt. Genoeg. Werk. Als je wilt werken. Ja, misschien wordt je dan afwasser, of sta je aan de lopende band. En dan verdien je misschien net zo veel als wanneer je in de bijstand blijft zitten, en sta je tussen de polen, hongaren en verslaafden. Maar werk is er genoeg. Ook voor ongeschoolden, misschien wel juist voor ongeschoolden. Maarja, dan moet je wel willen werken natuurlijk. Ook als dat betekend dat je elke dag om 4 uur 's ochtends moet opstaan. Of pas begint om 10 uur 's avonds.

precies dat, er is genoeg werk alleen staat bovengenoemde haaks op de "zorgplicht" die een ouder voelt. In veel gescheiden relaties komt de zorg toch op de moeder neer (kinder worden altijd ook primair aan de moeder toebedeeld). De keuze om dan vervolgens voor de kinderen te zorgen of te gaan werken is dan heel makkelijk : niet werken. Ik ben zelf ook geen voorstander van je kinderen te laten opgroeien in kinderdagverblijf maar het argument om niet te werken te gooien op je kinderen is weer het andere uiterste. In mijn ogen zou er daarom ook een soort van inspraakrecht voor de kostwinner dienen te zijn (de PA betaler) waarnaar de alimentatie besteed dient te worden. Een groot gedeelte zou dan ook besteed ienen te worden aan bij/omscholing, opvang, (re)integratietraject om maar aan het werk te komen. Ik ken gevallen waarin er met PA en alle toeslagen er een inkomen is van 1800+ netto per maand zonder een uur te werken.... menig ongeschoolde alleenstaande die daar jaloers op is.
De "zorgplicht" gaat hierin dan volledig mank imho.

[D4NG3R]

Even voor de discussie: Uit de eerder post van de TS kan je opmaken dat de zorg 50/50 is tussen de TS en zijn ex. Iets wat de TS dus blijkbaar prima kan combineren met zijn goedverdienende (en ik gok daarom dus ook drukke) baan.

Mexxus schreef op maandag 23 maart 2015 @ 15:57:
• Ons kind zal 50% van de tijd bij mij zijn en 50% van de tijd bij mijn ex-vrouw, hoewel ze ingeschreven zal staan bij mijn ex-vrouw. In hoeverre zal dat nog iets doen met de hoogtebepaling van mijn draagkracht?

€800 is een gat wat prima kan worden gevuld met een parttime baan zelfs op minimumloon. (Heck, met 24u werken per week zit je daar al boven).

[ Voor 13% gewijzigd door D4NG3R op 18-10-2016 10:03 ]

[TRON]

@TS, mag ik aan je vragen wat de reden is dat jouw ex-vrouw tijdens jullie huwelijk niet of nauwelijks inkomsten had? Was dat destijds een gezamenlijke beslissing / keuze om de zorg voor jullie kindje op haar te nemen? Of ging jullie kindje fulltime naar een opvang?

[mannowlahn]

Het zou mooi zijn als er vanuit de wet een consequentie van partner alimentatie komt. Dat je verplicht wordt te solliciteren danwel bij te scholen. Eigenlijk moet je dus de PA zien als een uitkering, ook die heeft voorwaarden.

[Gemeijer]

D4NG3R schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 09:58:
Even voor de discussie: Uit de eerder post van de TS kan je opmaken dat de zorg 50/50 is tussen de TS en zijn ex. Iets wat de TS dus blijkbaar prima kan combineren met zijn goedverdienende (en ik gok daarom dus ook drukke) baan.


[...]

Gokje: Kind bij de TS op vrijdagavond, in de weekeinden en tijdens vakanties?
50/50 zegt niet zoveel zonder een gedetailleerde inhoudsbeschrijving.
En of dat nog steeds zo is geregeld?

De TS heeft een goedverdienende baan en kan de alimentatie blijkbaar goed trekken.
Hij heeft er ook zelf voor gekozen om een relatie met kind aan te gaan met zijn minder gestudeerde en door het leven met minder intellectuele begaafdheden? bedeelde ex.
Hij lijkt ook nog geprobeerd te hebben om via huwelijkse voorwaarden onder zijn verantwoordelijkheden - en huwlijkse beloften en afspraken! - uit te komen.
De wetgever heeft dat niet gepikt, en terecht!

Ik vind het ook bijzonder kortzichtig van een aantal jonge gasten met blijkbaar weinig echte levenservaring om hier te beweren dat het leven maakbaar zou zijn en alles dikke bult eigen schuld zou zijn. Alsof iedereen over dezelfde capaciteiten zou beschikken en dezelfde kansen in het leven zou krijgen. Best simpel gedacht, wel volledig egocentrisch..

[vso]

hmmm

je zegt wel dat 800 veel is maar wat verdien je per maand ? voor iemand van 1600(netto) p.m is dat een enorme aderlating .. maar als je 5000(netto) verdient vind ik niet dat je moet zeuren.

Daarnaast je ex doet vrijwillig afstand na 5 jaar ? knap .. zeker als je geen uitzicht op inkosten hebt.

Wat voor een kind wil jij hebben? Materialistisch of liefhebbend,
van 800,- kado's kopen voor jezelf/kind tja wie word daar beter van..

In je ex investeren waardoor ze "rond kan komen" en minder financieel afhankelijk van jou is heeft meerdere voordelen, iemand die werkt is realistischer dan iemand die thuis zit met handje omhoog te houden.


Uit ervaring weet ik niet beter dat ouders die goed met elkaar door een deur kunnen na een scheiding enorm prettig is, zeker als ze beiden niet van elkaar afhankelijk zijn.

[Rukapul]

t_captain schreef op maandag 17 oktober 2016 @ 17:51:
Wie controleert de inspanningsverplichting om voor eigen inkomen te zorgen? Heeft ze een sollicitatieplicht bij het UWV?

Ik vrees dat je die controle aan "de instanties" moet overlaten.

800 komt al erg dicht in de buurt van een 70% van minimumloon (=bijstandsnorm). Het is dus maar de vraag of er een uitkering genoten wordt. Zeker geen WW of andere UWV uitkering bij gebrek aan arbeidsverleden.

Topicstarter heeft dus wellicht nog een voordeel dat er maar 5 jaar partneralimentatie is afgesproken. Daarna moet hij wel doorbetalen aan de gemeente voor de bijstandsuitkering, maar die zal er afhankelijk van de gemeente iets harder er achteraan zitten om iemand weer een inkomen te laten verdienen.

[Maddog McHare]

Gemeijer schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 10:40:
[...]

Gokje: Kind bij de TS op vrijdagavond, in de weekeinden en tijdens vakanties?
50/50 zegt niet zoveel zonder een gedetailleerde inhoudsbeschrijving.
En of dat nog steeds zo is geregeld?

De TS heeft een goedverdienende baan en kan de alimentatie blijkbaar goed trekken.
Hij heeft er ook zelf voor gekozen om een relatie met kind aan te gaan met zijn minder gestudeerde en door het leven met minder intellectuele begaafdheden? bedeelde ex.
Hij lijkt ook nog geprobeerd te hebben om via huwelijkse voorwaarden onder zijn verantwoordelijkheden - en huwlijkse beloften en afspraken! - uit te komen.
De wetgever heeft dat niet gepikt, en terecht!

Ik vind het ook bijzonder kortzichtig van een aantal jonge gasten met blijkbaar weinig echte levenservaring om hier te beweren dat het leven maakbaar zou zijn en alles dikke bult eigen schuld zou zijn. Alsof iedereen over dezelfde capaciteiten zou beschikken en dezelfde kansen in het leven zou krijgen. Best simpel gedacht, wel volledig egocentrisch..

Volgens mij wordt hier een gevoelig snaartje aangeraakt? . Even terug naar waar het begon, TS vraagt om advies. Je hebt daarin een vrije keus om daar wel of niet gehoor aan te geven maar het gaat mij wat te ver om allerlei suggestieve uitlatingen te doen die nergens op gebaseerd zijn. Als je hier graag jouw visie wilt projecteren inzake dit onderwerp, voel je dan vrij zelf een blog te starten of een eigen topic maar hou aub op op de man te spelen en zeker het gebruik van leestekens. iemand met "levenservaring" zou beter moeten weten, me dunkt.

[D4NG3R]

Gemeijer schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 10:40:
[...]

Gokje: Kind bij de TS op vrijdagavond, in de weekeinden en tijdens vakanties?
50/50 zegt niet zoveel zonder een gedetailleerde inhoudsbeschrijving.

En dat is relevant omdat? In het weekend is er voldoende werk te vinden, denk aan een horecabaan. De TS heeft een goedbetaalde baan en zal daar waarschijnlijk ook de nodige uren voor moeten werken, terwijl zijn ex geld toe krijgt en 'enkel' de plicht heeft over 50% van het ouderschap zonder zelf te werken.

En of dat nog steeds zo is geregeld?

Of de situatie nog steeds zo is is een andere vraag, eentje die de TS zal moeten beantwoorden.

De TS heeft een goedverdienende baan en kan de alimentatie blijkbaar goed trekken.
Hij heeft er ook zelf voor gekozen om een relatie met kind aan te gaan met zijn minder gestudeerde en door het leven met minder intellectuele begaafdheden? bedeelde ex.

Het kindje was destijds 3 maanden, ik neem niet aan dat de TS in een zeer korte periode heeft besloten om met haar te trouwen, uit de verwoording van de TS haal ik dat het kindje uit zijn eigen relatie met haar voortkomt.

Hij lijkt ook nog geprobeerd te hebben om via huwelijkse voorwaarden onder zijn verantwoordelijkheden - en huwlijkse beloften en afspraken! - uit te komen.
De wetgever heeft dat niet gepikt, en terecht!

Aannames, ik ken de situatie niet en weet ook niet wat zijn ex het laatste anderhalve jaar heeft uitgespookt. Als zij serieus van plan is om 5-6 jaar lang op zijn kosten door het leven te gaan zonder ook maar enige moeite te steken om haarzelf in de toekomst te kunnen voorzien spreek je van een moraliteitsprobleem.

Dan kan je nog hoog en laag springen dat de wet haar gelijk geeft, ze heeft over een aantal jaar gewoon een dik probleem waar de TS dan alsnog flink voor mag gaan betalen omdat zij haar helft van de verplichting niet kan voldoen, namelijk 50% van het ouderschap.

Ik vind het ook bijzonder kortzichtig van een aantal jonge gasten met blijkbaar weinig echte levenservaring om hier te beweren dat het leven maakbaar zou zijn en alles dikke bult eigen schuld zou zijn.

Met het verkeerde been uit bed gestapt? Iets minder zelfingenomen mag best wel, of ben jij bekend met de privésfeer van medetweakers?

Alsof iedereen over dezelfde capaciteiten zou beschikken en dezelfde kansen in het leven zou krijgen. Best simpel gedacht, wel volledig egocentrisch..

Egocentrisch? Je bent onderdeel van een samenleving, we hebben al genoeg mensen die een slachtofferrol als excuus gebruiken om geld te trekken van de rest. Het is niet aan jouw om anderen (De TS zijn ex) ook in die slachtofferrol te duwen.

[ Voor 85% gewijzigd door D4NG3R op 18-10-2016 11:20 ]

[Question Mark]

Hoe zijn de alimentatiebedragen destijds vastgesteld?

710 partneralimentatie
90 euro kinderalimentatie

is namelijk een hele vreemde verdeling. De behoefte van de kinderen gaat nl. voor de partneralimentatie. In praktisch alle gevallen wordt deze behoefte eerst bepaald (en zal betaald moeten worden). Wat er overblijft aan draagkracht kan besteed worden aan partneralimentatie.

En let er inderdaad op, dat als je ex na 3,5 jaar in de bijstand komt het nog steeds via de bijstand op jou verhaalt gaat worden. Kans is groot dat je gewoon de 12 jaar moet volmaken.

[Kapotlood]

Sowieso vind ik partneralimentatie een beetje uit de tijd. Kinderalimentatie lijkt me niet meer dan logisch (het is ten slotte ook jouw kind), maar partneralimentatie? Waar is de emancipatie op dat moment ineens gebleven? Ik dacht dat de man én vrouw (of gelijke sexen) ook gelijkwaardig in hun eigen onderhoud moeten kunnen voorzien.

Nu heb ik een partnerschap in gemeenschap van goederen (ben nog niet getrouwd), maar ik zou dat toch willen vastleggen dat we allebei afzien van enige partneralimentatie. Want de kans dat een van ons de ander mag betalen, hoe goed je eventueel ook uit elkaar bent gegaan, laat áltijd een zure nasmaak achter.

Je zou eens met een advocaat kunnen praten om te zien of er niet tóch iets aan te doen is. €800 lijkt me ook wel érg veel om elke maand over te moeten maken, ook al verdien je goed. Je ex-vrouw is een volwassen dame die prima kan werken ten slotte. En een verplichting dat ze werk moet zoeken lijkt me toch op z'n minst iets wat goed gecontroleerd moet (kunnen) worden.

[Managelorian]

Op een gegeven moment ben je getrouwd en heb je beloofd om altijd voor elkaar te zorgen. Blijkbaar was jij de kostverdiener en die belofte zou je over de rest van je leven dus tonnen (!) hebben gekost. Nu ben je gescheiden en moet je in totaal 5*12*800=EUR48.000 betalen. Daarna ben je er vanaf. Koopje!

Inspanningsverplichting is leuk, maar natuurlijk niet zinvol te meten of te controleren.

[Managelorian]

joramoudenaarde schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:50:
Sowieso vind ik partneralimentatie een beetje uit de tijd. Kinderalimentatie lijkt me niet meer dan logisch (het is ten slotte ook jouw kind), maar partneralimentatie? Waar is de emancipatie op dat moment ineens gebleven? Ik dacht dat de man én vrouw (of gelijke sexen) ook gelijkwaardig in hun eigen onderhoud moeten kunnen voorzien.

Man en vrouw kunnen allebei recht hebben op alimentatie van de ander, dus emancipatie is zeker van toepassing.

EDIT: Precieze definitie van emancipatie nog eens nagelezen en denk dat je strikt genomen wel gelijk hebt: partneralimentatie is inderdaad niet geëmancipeerd (ook niet in het geval van een man die PA ontvangt).

[ Voor 15% gewijzigd door Managelorian op 18-10-2016 11:56 ]

[Anoniem: 403357]

flyingdutchboy schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 03:52:
Reken je niet rijk. Nog slechts 3,5 jaar partner alimentatie betalen. Daarna zal de kinderen alimentatie flink omhoog gaan. Zou me niets verbazen als je er nauwelijks beter van wordt over 3,5 jaar. Partner alimentatie is aftrekbaar, kinder alimentatie niet.

Ik denk TS het niet zo erg vind eenzelfde bedrag voor z'n kind te betalen, maar het meer het principe is dat hij elke maand geld voor z'n ex partner kan ophoesten die er niet zoveel aan lijkt te doen om dat te veranderen.

[mannowlahn]

Managelorian schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:52:
[...]


Man en vrouw kunnen allebei recht hebben op alimentatie van de ander, dus emancipatie is zeker van toepassing.

Daarmee impliceer je wel een afhankelijkheid. Emancipatie is er ook op gefocussed zelf voorzienend te zijn. In die mate is PA niet meer van deze tijd. Je wordt immer geacht je eigen boontjes te doppen. Maar als je dan besluit kinderen te nemen, kan je stellen dat 1 van de twee zijn of haar cariere opgeeft om zorgt te dragen voor de kinderen (hoeft niet hoor, bijna iedereen werkt gewoon door danwel parttime). Dat heeft consequenties en in dat geval ben je dus wel verplicht daar aan bij te dragen. De partner heeft een gat in cariere, de ander heeft verde rkunnen bouwen. Maar dan rest devraag, tot hoever gaat deze verantwoordelijkheid? Ik zou stellen, de duur van huwelijk. Maar blijkbaar gaat dat na verloop van tijd veel verder.

Eigenlijk zou trouwen onder huewelijkse voorwaarden een opt in moeten zijn. Bij default is dat allemaal niet geregeld. Zodoende worden mensen meteen geconfronteert met de consequentie van een huwelijk.

[Dennahz]

Managelorian schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:50:
Op een gegeven moment ben je getrouwd en heb je beloofd om altijd voor elkaar te zorgen. Blijkbaar was jij de kostverdiener en die belofte zou je over de rest van je leven dus tonnen (!) hebben gekost. Nu ben je gescheiden en moet je in totaal 5*12*800=EUR48.000 betalen. Daarna ben je er vanaf. Koopje!

Inspanningsverplichting is leuk, maar natuurlijk niet zinvol te meten of te controleren.

Koopje? Als je uit elkaar gaat is dit, als het goed is, een besluit van beide partijen. Dat de één dan nog wel op de ander zijn/haar zak kan teren vind ik nogal krom.

Je gaat uit elkaar dus hebt, buiten het kind, niks meer met elkaar te maken, toch? Zeker niet financieel. Partneralimentatie is wel één van de domste dingen die ze ooit bedacht hebben.

[mannowlahn]

Anoniem: 403357 schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:55:
[...]


Ik denk TS het niet zo erg vind eenzelfde bedrag voor z'n kind te betalen, maar het meer het principe is dat hij elke maand geld voor z'n ex partner kan ophoesten die er niet zoveel aan lijkt te doen om dat te veranderen.

Dat laatste was ook al duidelijk tijdens huwelijk denk ik en ervoor. Zo'n mentaliteit onstaat niet in eens.

[OB1]

Managelorian schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:50:
Op een gegeven moment ben je getrouwd en heb je beloofd om altijd voor elkaar te zorgen. Blijkbaar was jij de kostverdiener en die belofte zou je over de rest van je leven dus tonnen (!) hebben gekost. Nu ben je gescheiden en moet je in totaal 5*12*800=EUR48.000 betalen. Daarna ben je er vanaf. Koopje!

Verschil is dat de TS nu betaald voor iemand waar 'ie verder niks aan heeft - weet niet hoe ik het moet verwoorden dus neem het niet te letterlijk - ipv iemand waar hij mee samenwoont en een leven opbouwt etc.
Hij betaalt nu gewoon voor zo'n ex die zelf geen ene flikker eraan doet om een inkomen te krijgen.

[ Voor 7% gewijzigd door OB1 op 18-10-2016 12:01 ]

[Anoniem: 403357]

Question Mark schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:15:
Hoe zijn de alimentatiebedragen destijds vastgesteld?

710 partneralimentatie
90 euro kinderalimentatie

is namelijk een hele vreemde verdeling. De behoefte van de kinderen gaat nl. voor de partneralimentatie. In praktisch alle gevallen wordt deze behoefte eerst bepaald (en zal betaald moeten worden). Wat er overblijft aan draagkracht kan besteed worden aan partneralimentatie.

En let er inderdaad op, dat als je ex na 3,5 jaar in de bijstand komt het nog steeds via de bijstand op jou verhaalt gaat worden. Kans is groot dat je gewoon de 12 jaar moet volmaken.

Is dat wel zo? Ik kan me voorstellen dat de ex geen bijstand krijgt binnen die 12 jaar, maar als zij vrijwillig heeft afgezien van de laatste 7 jaar daarvan kan TS daar volgens mij niet meer voor opdraaien vanuit een dergelijke instantie.

Ik stel me die situatie voor als in dat zij bijstand aanvraagt, de gemeente deze afwijst omdat ze nog 7 jaar alimentatie moet ontvangen voor het zo ver is en het wat de gemeente betreft daarmee afgedaan is. Ex zal dan naar de rechtbank moeten voor de 7 jaar, waar het niet perse zo is dat de ex wint omdat ze vrijwillig afstand heeft gedaan van dat recht tijdens de scheiding.

Ik ben geen jurist, maar ik kan me niet voorstellen dat de gemeente TS daagt om die 7 jaar te betalen, zij zijn immers geen partij in de kwestie.

[Anoniem: 403357]

muffstuff schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:59:
[...]

Dat laatste was ook al duidelijk tijdens huwelijk denk ik en ervoor. Zo'n mentaliteit onstaat niet in eens.

Naja dat hoeft niet perse. Mensen veranderen, dat blijkt wel uit het feit dat veel mensen elkaar eerst leuk genoeg vinden om te trouwen, en later gaan scheiden. TS staat daar zeker niet alleen in.

[Standeman]

Dennahz schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:59:
[...]


Koopje? Als je uit elkaar gaat is dit, als het goed is, een besluit van beide partijen. Dat de één dan nog wel op de ander zijn/haar zak kan teren vind ik nogal krom.

Je gaat uit elkaar dus hebt, buiten het kind, niks meer met elkaar te maken, toch? Zeker niet financieel. Partneralimentatie is wel één van de domste dingen die ze ooit bedacht hebben.

Nee, dat is het zeker niet. Partneralimentatie zorgt er voor dat mensen niet financieel gegijzeld kunnen worden in een huwelijk. Tegenwoordig wel minder courant, maar toch.

Dat er aan de voorwaarden, rechten en plichten nog wat gesleuteld kan worden snap ik wel, maar de wetgeving betreft partneralimentatie geheel weggooien lijkt me een heel slecht idee.

[theUgly]

D4NG3R schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 09:04:
[...]

Dat ligt nogal aan je vakgebied, maar de TS zijn ex lijkt zoals 9/10 ongediplomeerde jonge vrouwen te denken dat ze een of andere beauty onderneming werkend kunnen krijgen. (Ik geef je een hint: Dat lukt niet, al is het maar omdat de meesten geen flauw benul hebben hoe ze moeten ondernemen en de markt daarvan zwaar oververzadigd is).

Ja die kom je overal tegen. Tenenkrommend wat voor onzin ze uitkramen op gebied van gezondheid, voeding en lichaam. Maar meestal houden de mannen die het allemaal aanzien hun mond en gaan er geen discussie over aan. Dit is slecht, dat doe ik ook, maar eigenlijk moeten we zeggen dat ze totale idioten zijn.

[Blankinho]

Ik mis de context van TS op het gebied van de verzorging en verdeling van hun 4-jarige kind.

Het is zeker frusterend om PA te betalen en het is ook je goed recht om hier navraag over te doen. Maar... Wat zijn je werkelijke redenen dat je nu na het maken van de afspraak hier op terug wilt komen buiten dat het een een boel geld is wat je telkens overmaakt. Zijn er buiten het bedrag en haar professionele houding richting haar eigen inkomsten nog meer punten waarom dit wringt? Naar mijn ervaring moet je vooral naar het kind kijken en ervoor zorgen dat jullie als ouders zakelijk steady moeten zijn en opvoedkundig goed door een deur kunnen. Er is uiteindelijk maar 1 echte verliezer en dat ben jij of je medeouder niet maar jullie kind!

Je ex is nu niets meer dan de mede-ouder van jullie kind en verder moet je je zo min mogelijk aantrekken van haar situatie want dit blijft wringen. Jij bent daar echter niet meer voor verantwoordelijk en hoe eerder je haar niet meer als ex maar als medeouder gaat zien hoe makkelijker het wordt.

Wat ga je buiten het financiële plaatje meer winnen? Potentieel zie ik vooral meer verliezen in de zin van jullie persoonlijke omgang en de zorgen voor jullie kind.

Het enige dat je naar mijn idee zou kunnen doen is dit bespreekbaar maken met je medeouder en aangeven dat je beseft dat dit is afgesproken maar dat dit bedrag je ook wringt en of er eventueel ruimte is om er over te praten. Wanneer dit zonder enige verwachting wordt besproken en zonder enige teleurstelling in haar mogelijke houding lijkt me dat een normaal gesprek tussen volwassenen plaats moet kunnen vinden.

En ja ik heb hier ervaring mee als alleenstaande ouder die door vele inspanningen een goede band heeft met de moeder van mijn zoontje. Zelfs over geld etc kunnen wij (inmiddels) als volwassenen praten en ook als wij haaks tegenover elkaar staan blijft dit normaal en laten we dingen soms rusten. Het belangrijkst is wederzijds begrip en respect en dat moet je bij elkaar weer verdienen. Kortom is het de moeite voor jou om dit gesprek nu aan te gaan met inachtneming van dit wederzijds respect voor haar en voor jezelf?

[Krisp]

Modbreak:

Laten we het vooral ontopic houden rondom de situatie van de TS, zonder te ontsporen in generalisaties en verwijten over en weer. Het topic is daarvoor opgeruimd.

[ozzynator]

als je er echt snel vanaf wilt: naar je werkgever stappen en iets met je salaris regelen, zodat je geen draagkracht hebt. Wat je niet hebt kun je niet doorschuiven.

[Dennahz]

Standeman schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:08:
[...]

Nee, dat is het zeker niet. Partneralimentatie zorgt er voor dat mensen niet financieel gegijzeld kunnen worden in een huwelijk. Tegenwoordig wel minder courant, maar toch.

Dat er aan de voorwaarden, rechten en plichten nog wat gesleuteld kan worden snap ik wel, maar de wetgeving betreft partneralimentatie geheel weggooien lijkt me een heel slecht idee.

Aan de ene kant is er wel wat voor te zeggen, maar aan de andere kant zou het niet mogelijk moeten zijn dat je als man/vrouw je, bijvoorbeeld, overspelige ex voor 12 jaar gratis geld moet geven

Zou per geval bekeken moeten worden imo. Als het overduidelijk de financieel zwakkere partij zijn/haar fout is, dan is het wmb ook over met de pret en moet er gewoon afgezien worden van partneralimentatie. Immers, ze kunnen het op die manier ook expres uitlokken: "Oh, ik verlaat je gewoon, je moet me toch nog wel even onderhouden.".

[Standeman]

ozzynator schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:32:
als je er echt snel vanaf wilt: naar je werkgever stappen en iets met je salaris regelen, zodat je geen draagkracht hebt. Wat je niet hebt kun je niet doorschuiven.

Ja, want fraude plegen is een goed idee.

Dennahz schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:46:
[...]


Aan de ene kant is er wel wat voor te zeggen, maar aan de andere kant zou het niet mogelijk moeten zijn dat je als man/vrouw je, bijvoorbeeld, overspelige ex voor 12 jaar gratis geld moet geven

Zou per geval bekeken moeten worden imo. Als het overduidelijk de financieel zwakkere partij zijn/haar fout is, dan is het wmb ook over met de pret en moet er gewoon afgezien worden van partneralimentatie. Immers, ze kunnen het op die manier ook expres uitlokken: "Oh, ik verlaat je gewoon, je moet me toch nog wel even onderhouden.".

Ik zit me af te vragen hoe vaak dit daadwerkelijk het geval is. Ja, klote voor de diegene die PA moet betalen, maar hoe vaak komt iets dergelijks voor?

[ Voor 55% gewijzigd door Standeman op 18-10-2016 13:00 ]

[Meekoh]

ozzynator schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:32:
als je er echt snel vanaf wilt: naar je werkgever stappen en iets met je salaris regelen, zodat je geen draagkracht hebt. Wat je niet hebt kun je niet doorschuiven.

Dan nog, om het bedrag omlaag te krijgen zul je dat via een advocaat moeten regelen.
En dat is ook niet cheap

[Dennahz]

Standeman schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:53:
[...]

Ik zit me af te vragen hoe vaak dit daadwerkelijk het geval is. Ja, klote voor de diegene die PA moet betalen, maar hoe vaak komt iets dergelijks voor?

Ken uit mijn directe omgeving al 2 gevallen waar het overduidelijk de fout is van de "ontvangende" partij, maar waar er toch gewoon sprake is (en blijft) van recht op PA. Misschien zal het procentueel niet vaak voorkomen, maar in de gevallen waar het wel voorkomt is het natuurlijk wel wrang.

[Anoniem: 316512]

battler schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 09:29:
note to self: Never get married..

Want elk huwelijk loopt stuk.

[Superkanjo]

Dennahz schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:59:
[...]


Je gaat uit elkaar dus hebt, buiten het kind, niks meer met elkaar te maken, toch? Zeker niet financieel. Partneralimentatie is wel één van de domste dingen die ze ooit bedacht hebben.

Even los gezien van je stelling. De spelregels waren vooraf voor beide partijen duidelijk, beide zijn hier mee akkoord gegaan dus zul je je ook aan deze spelregels moeten houden.

[Iblies]

Als ik kijk naar het bedrag loopt ze waarschijnlijk bij de bijstand? Alimentatie wordt aangemerkt als inkomen en rest wordt aangevuld tot de norm? Waar woont ze overigens überhaupt?


Niet negatief bedoeld, maar dit soort types krijg je met een stok niet overeind om een stap te verzetten en waarom zouden ze. Helaas is in Nederland de alleenstaande moeder op een voetstuk gezet waar niet aan getornd mag worden.


Ik zou herhaaldelijk schriftelijk blijven aangeven dat ze niet goed als moeder functioneert omdat ze te weinig inspanning levert om in de maatschappij te participeren.

Bied daarnaast de optie om het alimentatie-bedrag ineens af te laten kopen.

Mocht het puntje bij paaltje komen na de periode van 5 jaar, dan kun je in ieder geval aantonen dat er sprake is van een band tussen jouw en haar.
Alimentatie voor het kind is een ander verhaal.

[Superkanjo]

Iblies schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:05:
Ik zou herhaaldelijk schriftelijk blijven aangeven dat ze niet goed als moeder functioneert omdat ze te weinig inspanning levert om in de maatschappij te participeren.

Ik vind dit wel een beetje doorgeslagen, zeker aangezien we allen de situatie niet kennen en alleen het verhaal van één kant hebben gehoord.

[Dido]

joramoudenaarde schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:50:
Sowieso vind ik partneralimentatie een beetje uit de tijd. Kinderalimentatie lijkt me niet meer dan logisch (het is ten slotte ook jouw kind), maar partneralimentatie? Waar is de emancipatie op dat moment ineens gebleven? Ik dacht dat de man én vrouw (of gelijke sexen) ook gelijkwaardig in hun eigen onderhoud moeten kunnen voorzien.

In de basis klinkt dat natuurlijk heel redelijk.

Maar wat als in de praktijk, in overleg, één van de partners thuisblijft (omdat de ander genoeg verdient bijvoorbeeld)? Na de scheiding zit die thuisblijvende partner met een gat op zijn/haar CV ter grootte van de huwelijksduur. Daarnaast heeft die partner gedurende het huwelijk waarschijnlijk geen vakkennis opgedaan / bijgehouden, en komt dus op niet piepjonge leeftijd met een flinke achterstand de arbeidsmarkt op. Emancipatie of niet, maar de verdiencapaciteit van iemand met 10 jaar recente werkervaring ligt hoger dan die van iemand die tien jaar thuis heeft gezeten. Het is dan ook niet zo raar dat die persoon in het geval van een scheiding gecompenseerd wordt voor de verloren verdiencapaciteit, ervan uitgaande dat die situatie is ontstaan in onderling overleg tussen twee gelijkwaardige partners.

Als er kinderen in het spel zijn gaat dat verhaal natuurlijk nog harder op, als de thuisblijvende partner door de week voor het kind zorgt beperkt dat zijn / haar verdiencapaciteit natuurlijk nog meer.

Natuurlijk zijn er schrijnende gevallen, en ik wil zeker niet stellen dat de wetgeving altijd en volledig "eerlijk" is, maar ik zie niet waarom PA an sich onterecht zou zijn, of wat emancipatie ermee te maken heeft. Emancipatie zou zeker een punt zijn als PA altijd door de man aan de vrouw betaald zou moeten worden, maar als pa thuisblijft met de kids terwijl moeders een carrière ontwikkelt, dan zal zij bij een scheiding gewoon PA aan hem mogen betalen. De praktijk komt misschien redelijk vertekend over omdat het meestal nog steeds de vrouw is die minder gaat werken of zelfs stopt als er kinderen komen, maar dat heeft weinig met PA te maken.

[Standeman]

Dennahz schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:04:
[...]


Ken uit mijn directe omgeving al 2 gevallen waar het overduidelijk de fout is van de "ontvangende" partij, maar waar er toch gewoon sprake is (en blijft) van recht op PA. Misschien zal het procentueel niet vaak voorkomen, maar in de gevallen waar het wel voorkomt is het natuurlijk wel wrang.

Het is zeker wrang en ik vind ook wel dat dergelijke zaken aangepakt zouden moeten worden. Dat kan zijn door aanstaande partners beter te informeren voor het huwelijk of door een wetswijziging. Voor korte huwelijken zijn die aanpassingen al enigszins gemaakt.

Zelf heb ik weer hele andere ervaringen. Zowel ik als mijn ex hebben afgezien van partneralimentatie in het echtscheidingsconvenant.

Superkanjo schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:05:
[...]


Even los gezien van je stelling. De spelregels waren vooraf voor beide partijen duidelijk, beide zijn hier mee akkoord gegaan dus zul je je ook aan deze spelregels moeten houden.

Naar mijn ervaring is het echt wel een sterk onderbelicht punt wanneer je in ondertrouw wilt. Het trouwboekje krijgt 100x meer aandacht.

[ Voor 21% gewijzigd door Standeman op 18-10-2016 13:15 ]

[Iblies]

Superkanjo schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:08:
[...]


Ik vind dit wel een beetje doorgeslagen, zeker aangezien we allen de situatie niet kennen en alleen het verhaal van één kant hebben gehoord.

Liever hard en eerlijk dan blijven aanmodderen.

Het is statistisch aangetoond dat een kind uit een werkloos gezin ook werkloos wordt. Ze hoeft maar een half baantje te zien bemachtigen. Met dat half baantje krijg je nog praktisch alle toeslagen en zeurt de bijstand ook niet aan je hoofd.

Een gezonde mate van maatschappelijk activiteit heeft weinig te maken met rancune maar met een gemeenschappelijk doel, je kind. Daar moet je beide inspanning voor leveren.

[Managelorian]

Dennahz schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:59:
[...]
Koopje? Als je uit elkaar gaat is dit, als het goed is, een besluit van beide partijen. Dat de één dan nog wel op de ander zijn/haar zak kan teren vind ik nogal krom.

Je gaat uit elkaar dus hebt, buiten het kind, niks meer met elkaar te maken, toch? Zeker niet financieel. Partneralimentatie is wel één van de domste dingen die ze ooit bedacht hebben.

Nee, volgens de wet niet. Bij het aangaan van het huwelijk heb je beloofd om tot de dood voor elkaar te zorgen. Als het huwelijk onverhoopt strand, is het logisch dat de wetgever heeft bepaald dat je de ander niet zomaar kunt laten vallen.

Niemand dwingt je te trouwen, maar als je het wel doet kan de wet je bij een scheiding aan bepaalde verplichtingen houden.

[Superkanjo]

Iblies schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:17:
[...]
Liever hard en eerlijk dan blijven aanmodderen.

Het is statistisch aangetoond dat een kind uit een werkloos gezin ook werkloos wordt. Ze hoeft maar een half baantje te zien bemachtigen. Met dat half baantje krijg je nog praktisch alle toeslagen en zeurt de bijstand ook niet aan je hoofd.

Een gezonde mate van maatschappelijk activiteit heeft weinig te maken met rancune maar met een gemeenschappelijk doel, je kind. Daar moet je beide inspanning voor leveren.

Ik ben het met je eens, op basis van wat Op aangeeft, dat ze gewoon moet werken hoor, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar om nu gelijk te concluderen dat ze daardoor niet functioneert als moeder, ne sorry, dat gaat te ver imo.

Standeman schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:12:

Naar mijn ervaring is het echt wel een sterk onderbelicht punt wanneer je in ondertrouw wilt. Het trouwboekje krijgt 100x meer aandacht.

Wellicht, geen ervaring mee. Maar dan nog is het toch de verantwoordelijkheid van beide die de verbintenis met elkaar aangaan. Bovendien kent iedereen toch wel verhalen of situaties vanuit de omgeving wat je aanzet tot enig onderzoek?

[ Voor 23% gewijzigd door Superkanjo op 18-10-2016 13:36 ]

[Standeman]

Superkanjo schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:23:
[...]

Wellicht, geen ervaring mee. Maar dan nog is het toch de verantwoordelijkheid van beide die de verbintenis met elkaar aangaan. Bovendien kent iedereen toch wel verhalen of situaties vanuit de omgeving wat je aanzet tot enig onderzoek?

Zou je denken, maar het "Geld lenen kost geld" zinnetje bleek ook hard nodig te zijn voor bewustwoording. Juist aangezien een huwelijk een "happy-happy-joy-joy" periode is, mag er van mij wel wat duidelijker worden gemaakt wat de consequenties zijn bij een scheiding. Dat ook dit soort scenario's geschetst worden.

[ Voor 4% gewijzigd door Standeman op 18-10-2016 14:01 ]

[battler]

Anoniem: 316512 schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:05:
[...]

Want elk huwelijk loopt stuk.

Een hele andere discussie maar de toegevoegde waarde van een huwelijk is natuurlijk zeer gering (behalve het emotionele aspect).

Nee niet elk huwelijk maar wel veel

[Krisp]

Modbreak:

Nog even een extra opruimrondje gedaan, ik was kennelijk niet grondig genoeg. Moreel hoogdravende standpunten over het huwelijk hebben we hier niet nodig. Datzelfde geldt overigens voor illegale oplossingen: die zijn ook op GoT niet toegestaan.

[WeeDzi]

Anoniem: 403357 schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:02:
[...]


Is dat wel zo? Ik kan me voorstellen dat de ex geen bijstand krijgt binnen die 12 jaar, maar als zij vrijwillig heeft afgezien van de laatste 7 jaar daarvan kan TS daar volgens mij niet meer voor opdraaien vanuit een dergelijke instantie.

Ik stel me die situatie voor als in dat zij bijstand aanvraagt, de gemeente deze afwijst omdat ze nog 7 jaar alimentatie moet ontvangen voor het zo ver is en het wat de gemeente betreft daarmee afgedaan is. Ex zal dan naar de rechtbank moeten voor de 7 jaar, waar het niet perse zo is dat de ex wint omdat ze vrijwillig afstand heeft gedaan van dat recht tijdens de scheiding.

Ik ben geen jurist, maar ik kan me niet voorstellen dat de gemeente TS daagt om die 7 jaar te betalen, zij zijn immers geen partij in de kwestie.

Ik ben zelf gescheiden en ik kan je vertellen dat de gemeente gewoon de bijstandsuitkering uitdeelt aan ieder die hem verdient. Dus ook aan de ex van de TS.
Daarna gaat de gemeente op basis van de alimentatie berekening dat bedrag ophalen bij de TS. Dan gaat die afpraak inderdaad niet meer op en zal hij na die 5 jaar gewoon de rekening van de gemeente op zijn bord krijgen.

Wat ik echter vreemd vind is dat de kinderalimentatie maar 90 euro is, gemiddeld zou dit op zon 150 euro per kind uit moeten komen, ik betaal mn ex 400 euro kinder alimentatie. Mede omdat ik het mn kinderen gun en mn ex verder ook, ook al hebben we afgezien van partner alimentatie.

[Question Mark]

Anoniem: 403357 schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:02:
[...]
Is dat wel zo? Ik kan me voorstellen dat de ex geen bijstand krijgt binnen die 12 jaar, maar als zij vrijwillig heeft afgezien van de laatste 7 jaar daarvan kan TS daar volgens mij niet meer voor opdraaien vanuit een dergelijke instantie.

Toch wel... Toch betalen na afzien van alimentatie

Het argument is dat de gemeenschap niet op hoeft te draaien voor de gevolgen van afspraken die de ex-partners met elkaar gemaakt hebben. Als er nl. nog een alimentatieplicht is, hoeft nl. geen gebruik gemaakt te worden van een bijstandsuitkering.

[Ardana]

Aghanim schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 07:09:
Ik schrik hier wel van zeg. Is er geen enkele wet of regel die mevrouw dwingt om zelf ook werk te gaan zoeken? Ik snap dat dat lastig is als alleenstaande moeder maar dit voelt wel heel erg als leunen op de ander. Had eerlijk gezegd niet verwacht dat dit bij wet zo mogelijk zou zijn.

Hoezo leunen op de ander? Als je dit tíjdens het huwelijk acceptabel vond, dan zie ik er best de logica van in om dit ook ná het huwelijk acceptabel te vinden.

[Ardana]

D-e-n schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:12:
Misschien een rare vraag maar doen die huwelijkse voorwaarden niets? Je kunt daarin toch het één en ander regelen?

In de huwelijkse voorwaarden kun je níets over (partner)alimentatie regelen. Je kunt dus niet vóór of tijdens het huwelijk (partner)alimentatie uitsluiten. Dat kan alleen tijdens de scheiding, als 1 van beiden er - geheel vrijwillig - vanaf ziet, en dan nog op voorwaarde dat degene die er vanaf ziet, voldoende inkomsten heeft om zichzelf te onderhouden.

Wij zijn getrouwd onder de mondelinge afspraak dat we over en weer geen partneralimentatie zouden eisen. Bij de scheiding zijn we deze eis nagekomen (ik heb afgezien van +/- € 300 alimentatie per maand voor de duur van 3 jaar), maar daartoe had m'n ex mij niet kunnen verplichten.

Het is dus een gunst die de een de ander verleent.

Zou ik geen inkomen hebben gehad, dan had ik gewoon dat bedrag moeten opeisen.

[Ardana]

lj_tree schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 08:27:
[...]

HUwelijkse voorwaarden doen enkel iets voor de spullen die je voor het huwelijk had! Ik heb hier destijds ook naar gekeken maar gezien ik voor het huwelijk niet zoveel spannends had (auto en wat meubels etc.) was dat voor mijn situatie niet zo boeiend.

Huwelijkse voorwaarden doen óók iets voor het vermogen dat je tijdens het huwelijk vergaart. Als jij een inkomen van € 50.000 hebt, en de ander heeft een inkomen van € 10.000, kun je in de huwelijkse voorwaarden prima afspreken dat jij 5/6e van het vermogen mee krijgt, en de ander 1/6e.

[PhilipsFan]

Ik denk niet dat er een (legale) oplossing bestaat voor de TS. Dit is nu eenmaal hoe de wet werkt. Het is achterlijk, daar ben ik het volledig mee eens, maar daar is nu niks meer aan te doen. Overigens krijgt de TS het nog veel zwaarder want als zijn ex na die 5 jaar in de bijstand belandt, en die kant lijkt het op te gaan, dan komt de gemeente alsnog alimentatie opeisen ter hoogte van het wettelijk vastgestelde bedrag. Onderlinge afspraken hebben daar geen invloed op, zoals eerder genoemd.

Om toekomstige problemen te voorkomen dus, niet trouwen. De wet moet eerst aangepast worden zodat je bij een huwelijk kunt vastleggen dat de wederzijdse zorgplicht ook alleen tijdens het huwelijk geldt. Of nog beter, dat het huwelijk zuiver een ceremoniele rol krijgt en wettelijk geen betekenis heeft. Sowieso is er geen reden om te willen trouwen, in Nederland zijn alle zaken m.b.t. erfenis en zeggenschap over de kinderen ook prima buiten een huwelijk te regelen. Trouwen omdat het 'romantisch' is is ongelooflijk naief: Er is helemaal niks romantisch aan een huwelijk, het enige wat het doet is de onderlinge ongeschreven afspraken formaliseren. Een zuiver zakelijke overeenkomst dus, die ook nog eens niet nodig is. In welk universum kan dat als 'romantisch' worden geinterpreteerd?

O en wat betreft de situatie dat de vrouw 'thuisblijft voor de kinderen', dat is ook een keus die de vrouw in kwestie zelf heeft gemaakt. Dat je dan carriere-opbouw mist (met als gevolg een lager toekomstig loon) is daarvan een consequentie die wat mij betreft niet door de man gecompenseerd hoeft te worden, je hoeft deze keuze namelijk niet te maken. Er is niks mis mee om (desnoods parttime) te blijven werken als je kinderen hebt.

[DonChaot]

Ardana schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:01:
[...]

Hoezo leunen op de ander? Als je dit tíjdens het huwelijk acceptabel vond, dan zie ik er best de logica van in om dit ook ná het huwelijk acceptabel te vinden.

In die logica zou de ex nu ook nog het huis van de op moeten komen schoonmaken (aannemende dat ze dat tijdens het huwelijk ook deed).

[Janoz]

PhilipsFan schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:28:
O en wat betreft de situatie dat de vrouw 'thuisblijft voor de kinderen', dat is ook een keus die de vrouw in kwestie zelf heeft gemaakt. Dat je dan carriere-opbouw mist (met als gevolg een lager toekomstig loon) is daarvan een consequentie die wat mij betreft niet door de man gecompenseerd hoeft te worden, je hoeft deze keuze namelijk niet te maken. Er is niks mis mee om (desnoods parttime) te blijven werken als je kinderen hebt.

Maar het is meestal niet de vrouw die dat alleen beslist. Over het algemeen beslis je dat met zijn tweeën. Het takenpakket verschuift. waarbij de ene partner taken krijgt waar geen inkomen uit komt en de ander taken waar wel inkomen uit komt.

[EJPostema]

PhilipsFan schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:28:
O en wat betreft de situatie dat de vrouw 'thuisblijft voor de kinderen', dat is ook een keus die de vrouw in kwestie zelf heeft gemaakt. Dat je dan carriere-opbouw mist (met als gevolg een lager toekomstig loon) is daarvan een consequentie die wat mij betreft niet door de man gecompenseerd hoeft te worden, je hoeft deze keuze namelijk niet te maken. Er is niks mis mee om (desnoods parttime) te blijven werken als je kinderen hebt.

Dit is echt kort door de bocht hoor. Zo'n keuze maakt de vrouw (of tegenwoordig ook de man) niet alleen, maar deze keuze wordt samen gemaakt. Als je samen ervoor kiest dat één van beide zijn/haar carriere op geeft om voor een goede opvoeding te zorgen dan mag hier wel iets tegenover staan mocht het stuklopen.

[Carnoustie]

PhilipsFan schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:28:
O en wat betreft de situatie dat de vrouw 'thuisblijft voor de kinderen', dat is ook een keus die de vrouw in kwestie zelf heeft gemaakt. Dat je dan carriere-opbouw mist (met als gevolg een lager toekomstig loon) is daarvan een consequentie die wat mij betreft niet door de man gecompenseerd hoeft te worden, je hoeft deze keuze namelijk niet te maken. Er is niks mis mee om (desnoods parttime) te blijven werken als je kinderen hebt.

Nee, die keuze heb je juist SAMEN gemaakt. Jij wilt graag ergens CEO of voor mijn part minster-president worden? Prima, maar dan komt er automatisch een groot deel van de zorg voor huis en kinderen op de rug van je partner terecht. Misschien vind hij/zij jou wel heel lief en steunt hij/zij je graag in je roeping, en is hij/zij daar zelfs voor bereid zijn/haar eigen carrière voor op te offeren. Wees daar blij mee, maar doe nou niet of jij niets met die beslissing te maken hebt gehad. De "gevolgen" voor zijn/haar carrière (en daarmee inkomen) zijn vaak niet mals en onherroepelijk.

[chaoscontrol]

Ardana schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:04:

Wij zijn getrouwd onder de mondelinge afspraak dat we over en weer geen partneralimentatie zouden eisen. Bij de scheiding zijn we deze eis nagekomen (ik heb afgezien van +/- € 300 alimentatie per maand voor de duur van 3 jaar), maar daartoe had m'n ex mij niet kunnen verplichten.

Het is dus een gunst die de een de ander verleent.

Het is geen gunst als je dat afspreekt. Dan is het een afspraak. Dat de wet in je voordeel zou kunnen werken op dat moment doet m.i. niets af aan het feit dat je daar al iets over hebt afgesproken, toch?

[Dido]

Ardana schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:04:
Wij zijn getrouwd onder de mondelinge afspraak dat we over en weer geen partneralimentatie zouden eisen. Bij de scheiding zijn we deze eis nagekomen (ik heb afgezien van +/- € 300 alimentatie per maand voor de duur van 3 jaar), maar daartoe had m'n ex mij niet kunnen verplichten.

Het is dus een gunst die de een de ander verleent.

Zou ik geen inkomen hebben gehad, dan had ik gewoon dat bedrag moeten opeisen.

Sterker nog, als jij in aanmerking komt voor bijstand, zal hij dus alsnog mogen betalen. (Wat op zich logisch is, want anders betaal ik mee aan de PA die jij hem zo lief hebt "kwijtgescholden").

[PhilipsFan]

Carnoustie schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:46:
[...]

Nee, die keuze heb je juist SAMEN gemaakt. Jij wilt graag ergens CEO of voor mijn part minster-president worden? Prima, maar dan komt er automatisch een groot deel van de zorg voor huis en kinderen op de rug van je partner terecht. Misschien vind hij/zij jou wel heel lief en steunt hij/zij je graag in je roeping, en is hij/zij daar zelfs voor bereid zijn/haar eigen carrière voor op te offeren. Wees daar blij mee, maar doe nou niet of jij niets met die beslissing te maken hebt gehad. De "gevolgen" voor zijn/haar carrière (en daarmee inkomen) zijn vaak niet mals en onherroepelijk.

In die gevallen kan ik me nog enigszins indenken dat compensatie op z'n plaats is, zeker omdat een CEO of minister-president erg goed verdient en het dus ook makkelijker kan missen. Maar in de meeste van deze gevallen is het helemaal geen 'zelf-opoffering' maar wil de vrouw gewoon liever niet werken. Meestal heb je als man daar niet zoveel tegenin te brengen. Ik bedoel, wat kun je doen, scheiden? Ik ken geen enkele vrouw die graag fulltime wil werken en daarom haar man vraagt om thuis te blijven voor de kinderen. Dus in dat soort gevallen vind ik dat de consequenties volledig bij de vrouw moeten liggen. Trouwen is geen excuus om lui te zijn.

[incaz]

Iblies schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:17:
[...]

Het is statistisch aangetoond dat een kind uit een werkloos gezin ook werkloos wordt.

Je weet ongetwijfeld dat je zo geen conclusies mag trekken.

Daarnaast stap je over een paar andere statistieken heen: over hoe slecht het is voor kinderen als de ouders onder grote stress staan en onderling een ernstig verslechterde relatie hebben. Het is duidelijk dat als iemand een rechtzaak gaat beginnen om de moeder te beschuldigen van een slechte moeder zijn, dat wel precies is wat je creeert.

[mashell]

chaoscontrol schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:47:
Het is geen gunst als je dat afspreekt. Dan is het een afspraak. Dat de wet in je voordeel zou kunnen werken op dat moment doet m.i. niets af aan het feit dat je daar al iets over hebt afgesproken, toch?

Wet gaat boven afspraak/contrac/etc. Maar je hebt de vrijheid om af te zien van wettelijke rechten.

[dion_b]

Mexxus schreef op maandag 17 oktober 2016 @ 17:02:
[...]

Ik kwam er achter dat tegenwoordig de behoeftigheid van alimentatiegerechtigde zwaarder weegt dan de directe behoefte. In dit geval vraag ik me af of ik hier iets mee kan. Wie oh wie kan me hierin adviseren?

Even nog iets belichten wat ik nog niet voorbij heb zien komen:

Op dit moment neemt je ex blijkbaar de volledige zorgtaak op zich. Zodra zij zich "inspant" voor een baan dat daar niet mee te combineren valt is buitenschools opvang nodig. Dat kost geld. Als ze a) een goedkope BSO in de buurt kan vinden en b) volledig regelmatig 40u in de week tegen minimumloon werkt waardoor ze c) maximaal huurtoeslag kan krijgen hoeft het nog geen EUR 100 in de maand te kosten, maar vanuit niets en zonder papieren gelijk 40u in de maand te werken is niet realistisch.

En zodra ze onregelmatig (oproepbasis) werkt gaat het duur worden, want BSO's rekenen een veel hoger tarief voor minder uren en onregelmatigheid, als ze dat al toestaan. Waarschijnlijk zal ze meer uren moeten nemen dan ze in zo'n situatie werkt en dat tegen hoger tarief. Dan verdampen haar extra inkomsten snel - als ik kijk naar BSO waar mijn zoontje binnenkort (hij wordt over twee weken 4) naartoe gaat is de tarief voor "flexibel" EUR 1/uur duurder dan voor "regulier" en eisen ze ook bij "flexibel" uiterlijk op de vrijdag van de week ervoor de rooster voor een week te weten. Stel dat ze op oproepbasis werkt en 16 uur per week werkt, maar dat dat op drie dagen kan vallen, dus dat ze drie dagen per week betaalt voor BSO. Ze heeft maar recht op toeslag voor de dagen die ze werkt, dus de derde dag betaalt ze de volle mep. Resultaat is dat ze maar EUR 292 toeslag krijgt, maar EUR 540 moet betalen, dus netto EUR 250 zelf moet betalen. Terwijl ze netto misschien maar EUR 550 verdient in die 16 uur.

Ze houdt dus EUR 300 meer per maand over voor 16 uur werk per week, en daar moet ook vervoerskosten enzo vanaf waardoor ze bij EUR 5/enkele reis netto ws max EUR 200 erop vooruit gaat tov huidige situatie. Dat gaat haar behoefte niet noemenswaardig veranderen, misschien dat jouw 'aderlating' EUR 100 omlaag kan maar niet meer dan dat.

Natuurlijk is dit een redelijke worst-case scenario, met onregelmatig werk voor weinig uren, maar wederom, wat verwacht je bij een langdurig werkloze zonder papieren van achterin de dertig met een inwondend kind? In ieder geval niet dat ze opeens voltijd werk aangeboden gaat krijgen met vast contract. Dat soort werk is er in onze kennismaatschappij alleen voor de hoogopgeleiden, de rest zit in de 'flexibele schil' en mag blij zijn als ze paar uurtjes hier en daar mag schoonmaken.

Kan dit ook in naaste omgeving (ex-schoonzus) beamen. Is ongelofelijk klote, maar wel waar we als maatschappij voor gekozen hebben en waar we allemaal indirect (uitkeringen/toeslagen voor degenen die niet aan de bak kunnen komen) of in jouw geval zeer direct voor betalen.

Helaas moet ik me bij vele anderen hier aansluiten: als je trouwt met iemand wiens inkomenspotentieel ver onder de jouwe ligt, moet je er rekening mee houden dat je diegene moet onderhouden, ook als de relatie uit gaat, en voor de volle 12 jaar aangezien haar bijstand ook direct op jou verhaald gaat worden en aangezien een ongeschoolde langdurig werkloze in de veertig natuurlijk nog minder kans op baan gaat hebben ligt het niet in de lijn der verwachtingen dat er tussentijds veel verandert.

Voor extra info/ context - let me know.

How? Er staan al tientallen reacties, maar jij hebt in ruim een dag nog niet gereageerd. Allicht een idee het topic wat beter in de gaten te houden...

[Superkanjo]

PhilipsFan schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 16:01:
[...]

In die gevallen kan ik me nog enigszins indenken dat compensatie op z'n plaats is, zeker omdat een CEO of minister-president erg goed verdient en het dus ook makkelijker kan missen. Maar in de meeste van deze gevallen is het helemaal geen 'zelf-opoffering' maar wil de vrouw gewoon liever niet werken. Meestal heb je als man daar niet zoveel tegenin te brengen. Ik bedoel, wat kun je doen, scheiden? Ik ken geen enkele vrouw die graag fulltime wil werken en daarom haar man vraagt om thuis te blijven voor de kinderen. Dus in dat soort gevallen vind ik dat de consequenties volledig bij de vrouw moeten liggen. Trouwen is geen excuus om lui te zijn.

Meen je dit serieus?

[PhilipsFan]

Superkanjo schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 17:30:
[...]


Meen je dit serieus?

Ik zeg alleen wat ik zie. Helaas is het nog ontopic ook...

[EJPostema]

Ik verbaas me echt om sommige reacties. Je trouwt toch met elkaar (of whatever voor verbond je aangaat) om samen iets op de bouwen. Dit is altijd geven en nemen wat gepaard gaat met consequentie die als het stuk gaat nadelig(er) voor één van de twee uit kan pakken.

Daar ga je dan toch fatsoenlijk mee om... Het lijkt hierop alsof mensen denken dat een ex partner per definitie tuig van de richel is en alles van je wilt stelen...

[Iblies]

incaz schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 16:38:
[...]


Je weet ongetwijfeld dat je zo geen conclusies mag trekken.

Daarnaast stap je over een paar andere statistieken heen: over hoe slecht het is voor kinderen als de ouders onder grote stress staan en onderling een ernstig verslechterde relatie hebben. Het is duidelijk dat als iemand een rechtzaak gaat beginnen om de moeder te beschuldigen van een slechte moeder zijn, dat wel precies is wat je creeert.

Een kind is net zo min gebaat bij een ouder die volkomen afhankelijk blijft van een man waar gekozen is om de wegen te scheiden.

Daar waar een scheiding een keerpunt moet zijn, blijf je met dergelijke ingrijpende regelingen een verstoorde relatie houden.

Ik schroom daarbij niet om creatief om te gaan met statistieken zolang ik het resultaat daarbij niet uit het verlies. Een moeder voor je kind die niet in een isolement raakt dat bijstand en andere regelingen heet.

[flyingdutchboy]

Wat ik niet heb gelezen is of je ex een koophuis heeft. Verhalen over doorbelasting van bijstand van gemeentes naar de alimentatie betaler klopt allemaal, ondanks afspraken over partner alimentatie. Recht op bijstand vervalt echter in geval van een koophuis. In dat geval MOET je ex wel iets ondernemen om in haar onderhoud te voorzien, in geval van een huurhuis kan ze achterover blijven leunen en komt het geld vanzelf binnenstromen tot in lengte van dagen.

[Aghanim]

Ardana schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:01:
[...]

Hoezo leunen op de ander? Als je dit tíjdens het huwelijk acceptabel vond, dan zie ik er best de logica van in om dit ook ná het huwelijk acceptabel te vinden.

Dat vind ik totaal niet zo. Wat nou als je partner vreemd gaat en je daardoor gaat scheiden? Geen reden voor mij om diegene dan nog te voorzien wat mij betreft.

[incaz]

Iblies schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 18:44:
Ik schroom daarbij niet om creatief om te gaan met statistieken zolang ik het resultaat daarbij niet uit het verlies.

Dat klinkt behoorlijk eng en schadelijk - "creatief omgaan met statistiek."

Het idee dat je 'voor hun eigen bestwil' een moeder gaat beschuldigen een slecht moeder te zijn, om daarmee iets bij de rechtbank gedaan te krijgen is een hele lafhartige misleiding. Dat is niet in het belang van het kind en niet in het belang van de moeder. Dat gaat om geld, en om niks anders dan geld.

Als er werkelijk zorgen zijn dat het kind iets aangedaan wordt (of verwaarloosd), dan ga ervoor, maar het inzetten als middel om onder partneralimentatie uit te komen is niet aanvaardbaar.

Het is verder natuurlijk ook een grote misvatting om te doen alsof de bijstand automatisch gelijk is aan isolement. Die twee staan absoluut niet gelijk aan elkaar. Sterker: ik denk dat veel werk, en zeker als je uitkomt bij laagbetaald flexwerk waar iedereen na korte tijd weer weg wordt gebonjourd, juist vele malen isolerender is: geen mogelijkheden om een stabiel contact met collega's op te bouwen, maar bovendien die tijd ook niet kunnen besteden aan een sociaal netwerk dichter bij huis. Nogmaals: dat heeft niks te maken met het belang van het kind of de moeder, dat is alleen maar eigenbelang.

[Superkanjo]

PhilipsFan schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 17:42:
[...]

Ik zeg alleen wat ik zie. Helaas is het nog ontopic ook...

Wat jij ziet, of denkt te zien en daarmee alle vrouwen die thuis voor het huishouden en de kinderen zorgen voor lui uitmaken?

[Ardana]

joramoudenaarde schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 11:50:
Nu heb ik een partnerschap in gemeenschap van goederen (ben nog niet getrouwd), maar ik zou dat toch willen vastleggen dat we allebei afzien van enige partneralimentatie. Want de kans dat een van ons de ander mag betalen, hoe goed je eventueel ook uit elkaar bent gegaan, laat áltijd een zure nasmaak achter.

Als je al geregistreerd partnerschap hebt, ben je gewoon mooi te laat: je bent nu al partneralimentatie verschuldigd bij een eventuele beëindiging.

Je zou eens met een advocaat kunnen praten om te zien of er niet tóch iets aan te doen is. €800 lijkt me ook wel érg veel om elke maand over te moeten maken, ook al verdien je goed. Je ex-vrouw is een volwassen dame die prima kan werken ten slotte. En een verplichting dat ze werk moet zoeken lijkt me toch op z'n minst iets wat goed gecontroleerd moet (kunnen) worden.

Dat ligt er helemaal aan hoeveel hij verdiende tijdens het huwelijk. Tijdens het huwelijk was hij vermoedelijk ook € 800 of meer aan haar kwijt.

Anoniem: 403357 schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:02:
[...]
Is dat wel zo? Ik kan me voorstellen dat de ex geen bijstand krijgt binnen die 12 jaar, maar als zij vrijwillig heeft afgezien van de laatste 7 jaar daarvan kan TS daar volgens mij niet meer voor opdraaien vanuit een dergelijke instantie.

Ik stel me die situatie voor als in dat zij bijstand aanvraagt, de gemeente deze afwijst omdat ze nog 7 jaar alimentatie moet ontvangen voor het zo ver is en het wat de gemeente betreft daarmee afgedaan is. Ex zal dan naar de rechtbank moeten voor de 7 jaar, waar het niet perse zo is dat de ex wint omdat ze vrijwillig afstand heeft gedaan van dat recht tijdens de scheiding.

Ik ben geen jurist, maar ik kan me niet voorstellen dat de gemeente TS daagt om die 7 jaar te betalen, zij zijn immers geen partij in de kwestie.

Je hebt ongelijk. De gemeente mag de aanvraag voor levensonderhoud niet afwijzen. Zij gaan zelf naar de rechtbank om de onderhoudsbijdrage op de ex te verhalen.

ozzynator schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 12:32:
als je er echt snel vanaf wilt: naar je werkgever stappen en iets met je salaris regelen, zodat je geen draagkracht hebt. Wat je niet hebt kun je niet doorschuiven.

Nope. Als je ex kan aantonen dat jij vrijwillig je inkomen dusdanig laat zakken dat je geen alimentatie kunt betalen, zal de rechter je alsnog een alimentatieplicht opleggen. Je bouwt dan een schuld op, en zodra je weer enigszins kunt betalen, zul je moeten betalen.

Aghanim schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 20:23:
[...]
Dat vind ik totaal niet zo. Wat nou als je partner vreemd gaat en je daardoor gaat scheiden? Geen reden voor mij om diegene dan nog te voorzien wat mij betreft.

Onzin. Vóórdat je gaat trouwen weet je dat het risico bestaat dat je partner vreemd gaat. Dat kan iedereen overkomen. Dat jíj daar een probleem van maakt, is een tweede. Ík vind het absoluut geen reden om het huwelijk te beëindigen, dan wel om geen alimentatie meer te hoeven betalen.

Je neemt, met je volle verstand, het risico op 12 jaar alimentatie, ongeacht de reden van scheiding, op het moment dat je "ja" zegt tegen die ambtenaar van de burgerlijke stand.

Wil je dat niet, dan moet je niet trouwen. Simpeler dan dat wordt het niet.

---

Laten we niet vergeten: de ex ís al vreselijk lief geweest voor TS: ze heeft al afgezien van 7 jaar partneralimentatie, waar ze wél gewoon recht op had. Meer dan 50% van waar ze recht op heeft, heeft ze kado gegeven aan TS. En dan gaat TS zeuren dat hij teveel moet betalen? Ik vind het eigenlijk schandalig...

[Mrjraider]

Ardana schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 15:01:
[...]

Hoezo leunen op de ander? Als je dit tíjdens het huwelijk acceptabel vond, dan zie ik er best de logica van in om dit ook ná het huwelijk acceptabel te vinden.

Mwah niet helemaal mee eens (heb na het zien van deze discussie in Actieve Topics alles eens doorgenomen), vind wel dat als dit tijdens het huwelijk is besloten prima. Maar als je op je eigen benen komt te staan moet je ook voor je eigen inkomen (kunnen) zorgen, dan mag dit nog zo: "Je bent gaan trouwen dus je had dit kunnen weten" situatie zijn, er zijn ook daarin grenzen, normen en waarden en ik vind dit wel grens op zoekend. Lijkt me namelijk niet meer dan normaal dat je uiteindelijk, ondanks je opleidingsniveau werk gaat zoeken, of een opleiding gaat doen waarmee je aan een beter betaalde baan komt? Al heb je 6 kinderen, gaat ook om een beetje mee komen met de maatschappij, al die hulp instanties zijn er niet voor niets

Tis toch ronduit belachelijk dat je ex op de PA gaat zitten teren en in dat op zicht "te beroerd" is werk te zoeken of er werk van te maken

[26779]

Tehh schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 09:14:

En er is werk genoeg. Echt. Genoeg. Werk. Als je wilt werken. Ja, misschien wordt je dan afwasser, of sta je aan de lopende band. En dan verdien je misschien net zo veel als wanneer je in de bijstand blijft zitten, en sta je tussen de polen, hongaren en verslaafden. Maar werk is er genoeg. Ook voor ongeschoolden, misschien wel juist voor ongeschoolden. Maarja, dan moet je wel willen werken natuurlijk. Ook als dat betekend dat je elke dag om 4 uur 's ochtends moet opstaan. Of pas begint om 10 uur 's avonds.

Of je wordt tewerk gesteld door een of andre overijverige kloothommel bij de gemeente op een plek die eerst als echt betaalde baan is wegbezuinigd....
Maar dat is weer een ander verhaal...

Maar goed, ik dank god op mijn blote knieen dat ik nooit met mijn ex getrouwd ben geweest. Alimentatie voor mijn kinderen betaal ik zonder morren. Ik zie ze hgelukkig ok heel regelmatig. Maar ik ben blij dat ik de (h)ex niet hoef te onderhouden. Daar heeft ze een beetje teveel rottigheid voor uitgehaald. Gelukkig spreek ik haar niet meer. De kinderen zijn inmiddels bijna volwassen. De oudste 21, de ander 16. Ze weten dat ze hier _ook_ thuis komen, en dat vind ik wel het belangrijkste.

[zacht]

800 in de maand is een koopje als ik zo in mijn omgeving rond kijk. Ik heb ook enkele mensen die geprobeerd hebben via allerlei wegen om dit bedrag naar beneden bij te stellen, zonder enig resultaat, behalve een berg stress. Neem je verlies, daar heb je voor getekend bij de aankoop.

[dion_b]

Mrjraider schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 20:52:
[...]

Tis toch ronduit belachelijk dat je ex op de PA gaat zitten teren en in dat op zicht "te beroerd" is werk te zoeken of er werk van te maken

1) Jij hebt HBO papieren en ditto baan, jij hebt makkelijk praten. Zou jij een dame van 35 met geen zinnig arbeidsverleden, geen papieren en de primaire zorg voor een jong kind aanstellen? Nee, denk het niet... dus waarom verwacht je dat anderen voor haar in de rij staan?
2) Heb hierboven net doorgerekend dat met het soort onregelmatige werk dat je misschien kunt krijgen in haar situatie zodanig weinig overhoudt dat a) zij er niet zinnig op vooruit gaat en b) dus de behoefte op basis waarvan zijn betaalplicht bepaald wordt niet zinnig zal dalen.

Sowieso, hij kiest ervoor om met een op de arbeidsmarkt ronduit kansarme dame te trouwen en in de huwelijkse jaren haar niet (effectief) stimuleert om er wat aan te doen. Daar hoort een verantwoordelijkheid bij die je niet hebt als je een partner met vergelijkbaar niveau kiest en die je niet op de zwakkere ex-partner of trouwens de rest van de maatschappij af kunt wimpelen.

[Iblies]

incaz schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 20:25:
...

Natuurlijk speelt geld een rol. De hele wereld draait er op.

Alleen het idee dat het per definitie draait om het onderuit komen van de alimentatie is niet correct.
Het kind valt nu grotendeels onder de hoede van de moeder en het laatste wat je wilt is dat haar rol niet meer of minder is dan het wassen van onderbroeken en dat ze uit hoofde van die functie alimentatie krijgt.

Ze kan, ze moet zich een rol aan gaan meten dat verder gaat dan het 'traditioneel moederschap'. En ik zet het even tussen even twee haakjes want het is zeker geen verwijt of minderwaardig. Door omstandigheden heb je ineens veel meer verantwoordelijkheid en daar moet ook invulling aan worden gegeven.


Dat er een heel scala aan financiële gevolgen aan vast kan zitten is een gegeven maar mag geen afweging worden. De pret-factor van een potentiële baan mag ook geen beletsel worden aan de invulling daarvan.


Tzt stoppen namelijk alle voordeeltjes. Ben je 10 jaar verder en stopt de alimentatie. Moet je daadwerkelijk bijstand aanvragen en wanneer je niet voldoende solliciteert wordt er gekort. Wanneer je 40+ bent, een megalomaan gat in je CV hebt en totaal geen werkervaring, dan wens ik je veel succes. Wanneer het kind 18 jaar wordt is het helemaal ellende want dan vallen kindgerelateerde toeslagen en voordeeltjes ook weg en wordt je aangemerkt als alleenstaande en valt de moeder van je kind officieel onder de categorie arm.


Je mag me een klootzak vinden,
maar om een eigen quote aan te halen,

Iblies schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 13:17:
[...]
Liever hard en eerlijk dan blijven aanmodderen.
...

want je weet waar dit naar toe gaat leiden. Als ik daarvoor de waarheid moet buigen dan ben ik dat bereid te doen want het toekomst-scenario is erger.

[Anoniem: 224360]

PhilipsFan schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 16:01:
[...]

In die gevallen kan ik me nog enigszins indenken dat compensatie op z'n plaats is, zeker omdat een CEO of minister-president erg goed verdient en het dus ook makkelijker kan missen. Maar in de meeste van deze gevallen is het helemaal geen 'zelf-opoffering' maar wil de vrouw gewoon liever niet werken. Meestal heb je als man daar niet zoveel tegenin te brengen. Ik bedoel, wat kun je doen, scheiden? Ik ken geen enkele vrouw die graag fulltime wil werken en daarom haar man vraagt om thuis te blijven voor de kinderen. Dus in dat soort gevallen vind ik dat de consequenties volledig bij de vrouw moeten liggen. Trouwen is geen excuus om lui te zijn.

Wat een enorme kortzichtigheid in dit topic. Lekker generaliserend en alles vanuit het ego beredeneren.
De rijke kerel (of vrouw al lijkt niemand daar hier rekening mee te houden, welkom 2016 ) kan dus volgens jullie ook prima afspreken ik werk en verdien veel, jij blijft thuis en regelt daar alles. Vervolgens gaan we scheiden en dan zoek je het maar uit. Want die niet werkende zal toch vreemdgaan of anderszins schuldig zijn aan de scheiding. En als de rijke nu een lulhannes is? Vreemdgaat bij het leven en dan besluit z'n partner op straat te schoppen? Nee dan is PA echt niet van deze tijd. Wat van deze tijd is als ik de reacties hier lees, is dat niemand nog zich wil verdiepen in zaken en verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn keuzes. Trouwen is een proces waar je niet zomaar instapt, daar verdiep je jezelf in. Een mening die vele Tweakers hier maar vreemd lijken te vinden, maar als het bijvoorbeeld op het kopen van een huis aankomt is eenieder die zich niet verdiept in de materie maar een oen. Hoe is dat hier verschillend? Niemand heeft je ooit het mes op de keel gezet en je verplicht te trouwen, juist dat hoeft tegenwoordig niet meer zonder rare blikken te krijgen.

Voor ieder voorbeeld waar PA krom lijkt is er minstens een tegenvoorbeeld waar geen PA enorm schrijnend zou zijn. De wet kan nu eenmaal geen maatwerk leveren, dat kun je zelf wel met huwelijkse voorwaarden tot op zekere hoogte. Kost wel moeite vooraf....

[ninjazx9r98]

flyingdutchboy schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 19:51:
Wat ik niet heb gelezen is of je ex een koophuis heeft. Verhalen over doorbelasting van bijstand van gemeentes naar de alimentatie betaler klopt allemaal, ondanks afspraken over partner alimentatie. Recht op bijstand vervalt echter in geval van een koophuis. In dat geval MOET je ex wel iets ondernemen om in haar onderhoud te voorzien, in geval van een huurhuis kan ze achterover blijven leunen en komt het geld vanzelf binnenstromen tot in lengte van dagen.

Geen idee waar je deze informatie vandaan hebt maar zo zwart wit is het absoluut niet. Ook met een koophuis kun je recht op bijstand hebben.
https://www.rijksoverheid...en-huis-recht-op-bijstand

[Ardana]

Mrjraider schreef op dinsdag 18 oktober 2016 @ 20:52:
[...]
Tis toch ronduit belachelijk dat je ex op de PA gaat zitten teren en in dat op zicht "te beroerd" is werk te zoeken of er werk van te maken

Het is toch ronduit belachelijk dat TS, door te trouwen én te accepteren dat zij geen inkomen of arbeidsperspectief heeft, al gematst wordt door maar 5 jaar PA te hoeven te betalen ipv 12 jaar, en dan nog gaat lopen klagen dat hij zoveel moet betalen.

Zíj is degene die "lief" voor hem geweest is. Niet andersom.

Laten we dat alsjeblieft óók niet vergeten.