Vandaag nog even gespeeld met Gnome 40, Xfce en wederom KDE Plasma. Allemaal in Debian 13.1 Live. Compleet opinie en eerste indruk van iemand die normaliter niet met Linux op de desktop werkt, maar...
Ik had goede hoop dat Gnome mij aan zou staan. Gnome 2 stond mij vroeger altijd wel redelijk aan. Een mooie balans tussen fancy en functioneel. De eerste indruk was niet zo denderend

. De optionele tour legde mij uit welke gestures ik zou kunnen gebruiken. Prachtig, maar ik heb geen touchpad

. Het dock bleek pas zichtbaar te worden na de SUPER- / WIN-toets, waardoor de desktop naar de achtergrond verschuift. Leuk, maar daar ben ik binnen no-time klaar mee. En de toetsenbordindeling stond standaard op Japans

.
Het grootste probleem vond ik de toegankelijkheid. In de instellingen kon ik de schermschaling met stappen van 25% instellen. Net zoals in... Windows

. Toevallig is dat iets wat mij enorm tegenstaat in Windows. Ergens tussen de 110% en 120% is voor mij namelijk de sweet spot. En dan eerder in de buurt van 110%. Het zal vast ergens te customizen zijn, maar daarmee was voor mij Gnome 3 helaas af.
Xfce heb ik vroeger nog weleens meegewerkt. In de tijd van mijn Cyrix 166Mhz met Mandrake Linux. Waarvan de installatie destijds enkele uren in beslag nam

. Ik was dus voorbereid op een
trip down memory lane, maar helaas was die van korte duur.
Toegegeven, Xfce in een Live omgeving startte enorm snel op. Ik zag ook direct wat onverwachte drop shadows, die ook wel weer een glimlach op mijn gezicht toverde. Vol anticipatie ramde ik op mijn Super- / Win-toets om... geen enkele reactie te krijgen? Meh...

Op naar de instellingen dan maar. Het was, door mijn eigen onkunde, even zoeken naar het toegankelijkheidsmenu, waar ik eveneens kon schalen met stappen van 25%, of om preciezer te zijn met .25. Wel kon ik zelf een waarde invullen en 1.10 was dus geen enkel probleem.
Firefox stond standaard geïnstalleerd en die werkte prima, totdat ik CTRL+F4 wilde gebruiken om een tabblad te sluiten. Want toen zat ik op desktop 4. Het zal vast logisch zijn, maar niet als bepaalde toetsenbordcombinaties je al jaar en dag eigen zijn. Op naar de terminal dan maar. En daar werkte CTRL en + niet om te zoomen. Ja, ik weet het. Het is dan eigenlijk CTRL+= waardoor het niet werkt, maar dat vind ik na al die jaren nog steeds compleet debiel en te star. CTRL+scroll werkte overigens ook niet.
Mijn ogen rolde inmiddels uit mijn hoofd, waardoor ik toch weer naar Plasma wilde. Maar waar zit het verdomde reboot knopje hier nou eigenlijk? Die heb ik niet kunnen vinden

. Uiteindelijk heb ik maar een
sudo reboot gedaan.
KDE Plasma was mij duidelijk beter gezind vandaag. Nadat ik 115% schaling had ingesteld en Chromium had geïnstalleerd had ik op aanwijzing van @
Hero of Time wat beter opgelet met Plasma versies. Ik had nu
qt6-style-kvantum geïnstalleerd in plaats van lomp het installatiecommando met
qt5-style-kvantum te copy-pasten van Reddit. Ook had ik nu het
MacTahoe-gtk-theme gepakt om uit te proberen. En dat was -- na uit- en inloggen -- duidelijk een betere keuze:
Toegegeven, het is wel met niet helemaal MacTahoe, want ik gebruik hier ook het
WhiteSur-kde thema omdat de ronde hoeken aan de onderkant niet werkte

. Ik las dat dit aan de KDE versie ligt. Mja, het zal. Het resultaat was in ieder geval wat beter dan gisteren. Ook had ik wat formaten getweakt vanwege mijn aangepaste schermschaling.
Als laatste heb ik - zonder te restarten - Flatpak geinstalleerd en FlatHub als bron geconfigureerd. Daarop was de installatie van Microsoft Edge

en Steam eenvoudig. Alhoewel die laatste toch niet op wilde starten. Maar weer genoeg gespeeld voor vandaag.
Vooralsnog ben ik voornamelijk te spreken door de gebruiksvriendelijkheid van KDE. Bijvoorbeeld dat zoeken in de instellingen of launch menu out of the box werkt, of dat CTRL + of CTRL scroll werkt in Konsole. Het concept met panels is mooi, maar nog niet voor de hand liggend genoeg om lekker te customizen.