In .NET gebruik ik gewoon dit:
C#:
1
| public string prop {get; set;} |
Maar je gebruikt daar niet specifiek get...() en set...(), je bent je er minder bewust van en ik was me nog niet bewust van de enorme mogelijkheden van getters en setters
Verder is MVC in Android veel moeilijker inderdaad, in de Controller (nouja, de lifecycle van een activity e.d.) wordt je ook geacht UI dingen te doen (je moet de main view setten in de lifecycle functies). Je hebt wel een soort van V (xml resource files), maar je moet ze nog steeds aanmaken in de code, en databinding heb je niet, alle veranderingen moeten dus ook weer coded zijn (veel listeners).
Ik probeer wel zo veel mogelijk MVC te programmeren, met M een opslagmodel, V een combi van resource files en classes die die layouts initialiseren en bijhouden, met terugkoppelingen (interfaces) naar de Activity/Fragment (de Controller dus).
Er zijn inderdaad ook meerdere pogingen om het MVC te maken, en je hebt bijvoorbeeld robobinding, om het hele binden uit handen te nemen (die automatisch onchange je setter aanroept), maar voor non-editable data is dat vooral een extra laag die niet nodig is.
Verder was het voorbeeld van mijn property één van de twee settable variabelen in de hele UI

(de week- en de klaskeuze van het rooster, dan is een submit eigenlijk niet gewenst).
@Observer pattern, dat is dus hier niet echt van toepassing, beetje veel overhead voor twee variabelen. RoboBinding is inderdaad een implementatie ervan. Zojuist nog wel geïmplementeerd bij een BroadcastReceiver (krijgt een melding binnen van systeem dat internetstate veranderd is, via observer kom ik dan weer uit bij mijn activities)