De politiek en publieke opinie rondom het "Marokkanenprobleem" zijn tot nu verdeeld geweest in twee even zinloze fronten: aan de ene kant PVV&co, die om het hardst roepen dat alles wat gerelateerd is aan Marrokko, de Islam of een getinte huidskleur zo snel mogelijk het land uit moet worden geknikkerd en aan de andere kant grote delen van de allochtone gemeenschap, die roepen dat het allemaal discriminatie en racisme is en het probleem helemaal niet bestaat. Helaas is dit geluid ook vaak in de politiek te horen.
Er is echter wel degelijk een probleem: allochtonen, met name Marokkanen, zijn oververtegenwoordigd in de criminaliteitsstatistieken. De enige weg naar een oplossing is uiteraard de vraag wat de oorzaak is. Is het de harde onderlinge cultuur die heerst op veel zwarte scholen? Is het opvoeding? Of zijn deze jongens gewoon anders?
Gelukkig zijn er nu Nederlanders van Marokkaanse afkomst die het probleem bespreekbaar maken. Zo bijvoorbeeld Ahmed Marcouch:
http://politiek.theposton...hmed-marcouch-marokkanen/
Samenvatting: Deze jongeren willen vasthouden aan hun Marokkaanse komaf, maar voelen zich uiteindelijk noch volwaardig Marokkaan, noch volwaardig Nederlander. Zo geraken ze tussen wal en schip.
Een ingezonden brief: https://www.facebook.com/...61929040305?stream_ref=10
Marokkaanse ouders zouden hun kinderen niet genoeg ondersteunen en begeleiden in hun opvoeding en met name in hun educatie.
En dan misschien nog wel de beste die ik tot nu toe gevonden heb: http://badryouyou.wordpre...12/12/probleemmarokkanen/
De oorzaak ligt volgens de schrijver in een cultuurverschil: de Nederlandse maatschappij is veel individualistischer en vrijer dan de Marokkaanse. Dit vereist een andere opvoeding: een waarin de ouders
de kinderen meer begeleiden en sturen. De kinderen worden namelijk niet of nauwelijks door de maatschappij gecorrigeerd. Ook wordt in de opvoeding meestal veel nadruk gelegd op de Marokkaanse identiteit, wat weer tot de hierboven genoemde problemen leidt.
De eerste generatie Marokkanen die naar Nederland kwam, bracht uiteraard hun cultuur, en daarmee hun manier van opvoeden, met zich mee. Deze is tot op heden overgedragen op de nieuwe generaties. Een sterk gevoel van trots en een terughoudendheid om problemen te bespreken (de "schaamtecultuur" die in het stuk besproken wordt), hebben verandering tegen gehouden.
Ik denk dat de oplossing hierin dan ook voor de hand ligt: het laatste artikel heeft volgens mij bij het juiste eind. Er moet sterker en beter maatschappelijk werk komen binnen de Marokkaanse gemeenschap om ouders bewust te maken van de hiaten in hun opvoeding. Ook de trotse, onaangepaste mentaliteit zal moeten veranderen om verandering en verbetering mogelijk te maken.
Wat denken jullie?
Er is echter wel degelijk een probleem: allochtonen, met name Marokkanen, zijn oververtegenwoordigd in de criminaliteitsstatistieken. De enige weg naar een oplossing is uiteraard de vraag wat de oorzaak is. Is het de harde onderlinge cultuur die heerst op veel zwarte scholen? Is het opvoeding? Of zijn deze jongens gewoon anders?
Gelukkig zijn er nu Nederlanders van Marokkaanse afkomst die het probleem bespreekbaar maken. Zo bijvoorbeeld Ahmed Marcouch:
http://politiek.theposton...hmed-marcouch-marokkanen/
Samenvatting: Deze jongeren willen vasthouden aan hun Marokkaanse komaf, maar voelen zich uiteindelijk noch volwaardig Marokkaan, noch volwaardig Nederlander. Zo geraken ze tussen wal en schip.
Een ingezonden brief: https://www.facebook.com/...61929040305?stream_ref=10
Marokkaanse ouders zouden hun kinderen niet genoeg ondersteunen en begeleiden in hun opvoeding en met name in hun educatie.
En dan misschien nog wel de beste die ik tot nu toe gevonden heb: http://badryouyou.wordpre...12/12/probleemmarokkanen/
De oorzaak ligt volgens de schrijver in een cultuurverschil: de Nederlandse maatschappij is veel individualistischer en vrijer dan de Marokkaanse. Dit vereist een andere opvoeding: een waarin de ouders
de kinderen meer begeleiden en sturen. De kinderen worden namelijk niet of nauwelijks door de maatschappij gecorrigeerd. Ook wordt in de opvoeding meestal veel nadruk gelegd op de Marokkaanse identiteit, wat weer tot de hierboven genoemde problemen leidt.
De eerste generatie Marokkanen die naar Nederland kwam, bracht uiteraard hun cultuur, en daarmee hun manier van opvoeden, met zich mee. Deze is tot op heden overgedragen op de nieuwe generaties. Een sterk gevoel van trots en een terughoudendheid om problemen te bespreken (de "schaamtecultuur" die in het stuk besproken wordt), hebben verandering tegen gehouden.
Ik denk dat de oplossing hierin dan ook voor de hand ligt: het laatste artikel heeft volgens mij bij het juiste eind. Er moet sterker en beter maatschappelijk werk komen binnen de Marokkaanse gemeenschap om ouders bewust te maken van de hiaten in hun opvoeding. Ook de trotse, onaangepaste mentaliteit zal moeten veranderen om verandering en verbetering mogelijk te maken.
Wat denken jullie?