Deed gisterenavond wat admin werk thuis en gooide wat cijfers bij mekaar. Stelde vast wat ik eigenlijk al jaren wel weet, ik verdien nu een pak(je) meer dan vijf jaar geleden, ik spendeer nog steeds op dezelfde manier en toch blijft er pakken minder over dan vijf jaar geleden, tot het punt waar we gewoon nog nét rond komen maar niet veel meer.
Ik vraag me af, voelen mijn mede-Tweakers de crisis de laatste vijf jaar ook?
Ik wil geen discussie openen over bestedingspatronen en of het inkomen al dan niet voldoende "zou" moeten zijn. Ik vraag me gewoon af of ik de enige is waar het pijn doet.
Zelf zit ik aan een netto van rond de 3000+ Euro met firmawagen, voor een gezin van 3 personen, met hypotheek-koophuis. Vijf jaar geleden werd er nog redelijk gespaard, gingen we een keer of drie per jaar op Europese citytrip, gingen we jaarlijks naar Azië (deels familiebezoek, deels gewoon op reis), moesten we ons geen zorgen maken als plots de wasmachine of de vaatwas of whatever kapot was.
De laatste vijf jaar is ons levenspatroon niet veranderd, en toch wordt er niet meer gespaard, worden er geen citytrips meer gemaakt en worden de familiebezoeken in Azië beperkt tot het strikte minimum (en dan vaak nog gecombineerd met zakenreizen). Ik organiseer "acties", zoals het strikter opvolgen van electra/telecom leveranciers (en ook wisselen van leverancier, wat vaak vrij lucratief is), het af en toe winkelen in Frankrijk of Nederland,... om dezelfde, onveranderde, levensstijl te kunnen aanhouden. Ik denk niet dat dit lukt op lange termijn.
Ik zie dit niet echt goedkomen op lange termijn. Ben ik de enige waar het pijn begint te doen?
UPDATE: Ik woon en werk in Vlaanderen.
UPDATE2: Ik denk inderdaad dat het een kettingreactie is. Er zijn een hoop zaken die ik gewoon weiger te kopen tegenwoordig omdat de prijzen gewoon van de pot gerukt beginnen te worden. En dan komen de mensen die die spullen verkopen ook in de problemen en die ontslaan mensen en consumeren zelf minder, en zo voorts... Heel stomme dingen, bijvoorbeeld, ik at al graag eens een braadworst als we ergens naar toe gingen, maar 3.50 € ga ik daar écht niet meer voor betalen. Zo betaal ik op een rommelmarkt of zo ook geen 2 € meer voor een plastic bekertje spuitwater (x 3 voor het hele gezin). Neem ik gewoon een grote fles mee in de rugzak en is onze dorst ook gelest voor 50 cent.
Zo overweeg ik ook gewoon 30 € of zo te investeren en hier op kantoor een frietketel te zetten. Eet ik lekkere frietjes + junkfood voor pakweg 2 € in plaats van een belachelijke 8 € voor hetzelfde in de frituur (75 cent voor een toefje mayonaise, nee, écht???, ik dacht het niet - koop ik een pot voor). En dan gaat die tent straks ook dicht.
Het tikt allemaal aan.
Ik vraag me af, voelen mijn mede-Tweakers de crisis de laatste vijf jaar ook?
Ik wil geen discussie openen over bestedingspatronen en of het inkomen al dan niet voldoende "zou" moeten zijn. Ik vraag me gewoon af of ik de enige is waar het pijn doet.
Zelf zit ik aan een netto van rond de 3000+ Euro met firmawagen, voor een gezin van 3 personen, met hypotheek-koophuis. Vijf jaar geleden werd er nog redelijk gespaard, gingen we een keer of drie per jaar op Europese citytrip, gingen we jaarlijks naar Azië (deels familiebezoek, deels gewoon op reis), moesten we ons geen zorgen maken als plots de wasmachine of de vaatwas of whatever kapot was.
De laatste vijf jaar is ons levenspatroon niet veranderd, en toch wordt er niet meer gespaard, worden er geen citytrips meer gemaakt en worden de familiebezoeken in Azië beperkt tot het strikte minimum (en dan vaak nog gecombineerd met zakenreizen). Ik organiseer "acties", zoals het strikter opvolgen van electra/telecom leveranciers (en ook wisselen van leverancier, wat vaak vrij lucratief is), het af en toe winkelen in Frankrijk of Nederland,... om dezelfde, onveranderde, levensstijl te kunnen aanhouden. Ik denk niet dat dit lukt op lange termijn.
Ik zie dit niet echt goedkomen op lange termijn. Ben ik de enige waar het pijn begint te doen?
UPDATE: Ik woon en werk in Vlaanderen.
UPDATE2: Ik denk inderdaad dat het een kettingreactie is. Er zijn een hoop zaken die ik gewoon weiger te kopen tegenwoordig omdat de prijzen gewoon van de pot gerukt beginnen te worden. En dan komen de mensen die die spullen verkopen ook in de problemen en die ontslaan mensen en consumeren zelf minder, en zo voorts... Heel stomme dingen, bijvoorbeeld, ik at al graag eens een braadworst als we ergens naar toe gingen, maar 3.50 € ga ik daar écht niet meer voor betalen. Zo betaal ik op een rommelmarkt of zo ook geen 2 € meer voor een plastic bekertje spuitwater (x 3 voor het hele gezin). Neem ik gewoon een grote fles mee in de rugzak en is onze dorst ook gelest voor 50 cent.
Zo overweeg ik ook gewoon 30 € of zo te investeren en hier op kantoor een frietketel te zetten. Eet ik lekkere frietjes + junkfood voor pakweg 2 € in plaats van een belachelijke 8 € voor hetzelfde in de frituur (75 cent voor een toefje mayonaise, nee, écht???, ik dacht het niet - koop ik een pot voor). En dan gaat die tent straks ook dicht.
Het tikt allemaal aan.
[ Voor 23% gewijzigd door demichel op 30-10-2013 09:21 ]
There are only two rules in life. #1. There always is a loser. #2. Don't be the loser.