gambieter schreef op donderdag 11 oktober 2012 @ 00:51:
[...]
Nee. Jij blijft nog steeds eenzijdig sterk negatieve intenties toevoegen aan de naaktlopers, daar waar je dat nergens doet bij de andere visies. Er zijn twee componenten, waarbij de naaktloper een behoorlijk inert deeltje is.
Dat klopt ook wel, maar je vergeet dat we het over nudisten hebben die van te voren weten dat ze mensen zullen beschamen en shockeren door naakt door de stad te lopen, of langs de speeltuin. Ook al doen ze het niet omwille van het shockeren, ze doen het wel terwijl ze weten dat mensen er last van hebben. Die jongen met de muziek op speaker doet het ook niet om te shockeren, maar is zich wel bewust van de negatieve ervaring die anderen erdoor hebben.
Opnieuw veel te gemakzuchtig, en het naar "de meerderheid krijgt haar zin" redeneren. Je kunt ook zeggen dat de meerderheid maar weg moet kijken, dan hoeft niemand wat in te leveren.
Maar dat argument kan weer voor alle obscene zaken gebruikt worden. Dat geldt evengoed voor seksuele handelingen, of zelfs handelingen met de intentie te shockeren.
Nee. In jouw opties hoeft de probleemmaker (degene die zeurt) zich op geen enkele manier aan te passen of zelfs maar moeite te doen, en het probleem wordt opgelost door volledige eenzijdigheid. Je kunt ook het gewone publiek vergelijken met het oude dametje op de benedenverdieping die bij elke beweging de huisbaas belt en claimt dat je met klompen aan op en neer aan het springen bent, en haar gek wilt maken.
Bij een compromis moeten beiden inleveren, waar jij naar een zwart-wit, gemakzuchtige "oplossing" toeredeneert, waarbij het zijn van een meerderheid mensen toelaat onredelijk, egoistisch en inperkend te zijn.
Hm hier heb je wel een punt denk ik. Toch zullen er beperkingen moeten blijven om het niet te erg te maken. Als bovenbuurman die weinig lawaai maakt kan je niet eisen voor volledige vrijheid van geluidsproductie, omdat je dan ook gewoon met die klompen mag gaan dansen.
En een compromis vind ik prima, maar ik zie niet hoe dat past in jullie argumenten. Als we toch weg kunnen kijken en het toch al niet zo'n probleem is, waarom dan een compromis sluiten?
En nee, de speaker is geen milde frustratie. Geluid is namelijk veel moeilijker te vermijden. Een betere vergelijking zou zijn als iemand een schreeuwerig T-shirt heeft of een minirokje waar een slipje zichtbaar is.
Het lijkt mij in ieder geval ongewenst wanneer je een meerderheid dwingt om de publieke ruimte te vermijden vanwege de aanwezigheid van een minderheid.
Zo werkt het niet: dan zul je een samenvatting van de redenering moeten geven. Uberhaupt doe je nog steeds alsof er een zwart-wit right/wrong antwoord is. En dat is er gewoon niet, het is allemaal context- en waardesysteem afhankelijk
Ik maak het niet zwart-wit, maar wel realistisch: je kan niet aan de ene kant redeneren dat er geen enkele reden kan zijn voor enig verbod, en vervolgens wel volhouden dat er een gedeeltelijk verbod moet zijn.
Niets in jullie argumenten voorkomt een hellend vlak, behalve vaagheden als zedelijkheid en compromissen. Maar die worden juist in twijfel getrokken in deze discussie, en zijn dus geen geldige redenen.
Dan kun je ook zeggen dat 70% van de klerendragers perverselingen is, en is kleren dragen de oorzaak van gerepresseerde gevoelens, en kunnen we beter allemaal naakt lopen. Je redeneert opnieuw vanuit de conclusie, ipv naar een conclusie.
Klopt, en gegarandeerd dat een grote groep klerendragers perverselingen zijn. Echter, die moet je vervolgens niet de mogelijkheid geven naakt te mogen zijn, want uit de gegevens van die nudistenclubs blijkt dat een significante groep (een grote meerderheid) enkel naakt wil zijn vanwege de seksuele aspecten. In nudistenclubs en -campings worden die geweigerd, maar in de publieke ruimte kan dat niet.
Ik begrijp niet waarom dat een redenatie vanuit de conclusie is:
- er is een grote groep perverselingen die naaktheid willen gebruiken voor seksualiteit
- als je naaktheid toestaat in de publieke ruimte zullen deze mensen daar gebruik van maken voor seksualiteit
ergo: naaktheid toestaan leidt tot ongewenst gedrag.
Daar ga je weer zwart-wit naar overal toestaan. Dat is nergens voor nodig: een compromis zal rekening moeten houden met de verhoudingen en zal van tijd tot tijd herzien moeten worden.
Als de heersende opinie een geldige reden is om de balans van een compromis te verschuiven, waarom hebben we dit topic dan? Jij beweert dat zelfs als er maar één nudist in het land zou zijn, dan nog zou nudisme toegestaan moeten worden. Of zie ik dat fout?
En er zijn ook heel veel geklede mensen die een geschoren kruis pervers vinden.
Natuurlijk. Maar uit het artikel bleek juist dat nudisten hetzelfde over geschoren mensen zeiden als geklede mensen over nudisten. Dat is niet om aan te tonen dat nudisten iets anders doen dan geklede mensen, maar juist om te laten zien dat ze dezelfde punten maken.
Ook dat ze dansen verbieden en dergelijke geven simpelweg aan dat er zelfs in hun eigen gemeenschap grenzen worden getrokken waar jullie tegen zijn. En als zelfs de nudisten het met jullie oneens zijn, hoe realistisch is jullie houding dan?
Ook doe je nu alsof de mening van een nudist de meningen zijn van alle nudisten.
Tja, het is de beste informatie die ik heb helaas. Er zijn weinig fatsoenlijke cijfers te vinden over de meningen van nudisten wat betreft gedragsregels bij nudisme.
Het beste wat ik kon vinden helaas. Veel punten worden echter herhaald in
Wikipedia: Issues in social nudityAangekeken of aangestaard? Lijkt me 'n groot verschil.
Volgens het artikel was ook aankijken al ongewenst.
Met kleren aan wil ik ook niet per ongeluk aangeraakt worden. De meeste mensen hebben een personal space om zich heen waarbinnen de aanwezigheid van een ander onprettig is.
Klopt. Maar het is nog minder prettig als dat gebeurt door een naakt persoon.
Duh... zolang nudisme nog met de nek aangekeken wordt, en naakt vrijwel automatisch geassocieerd wordt met seks, wil je zelf kunnen bepalen wat er met een afbeelding van jouw naakte zelf gebeurd. Of vind jij het reëel dat er ook in sauna's gefotografeerd mag worden?
Als nudisten ook niet graag aangekeken worden binnen hun eigen gemeenschap, betwijfel ik of het ze daar om gaat.
Als die sauna in de publieke ruimte zou staan, zou ik het inderdaad reëel vinden dat er foto's van gemaakt mogen worden.
Dit voelt als een oude, door tijdperk beïnvloedde reden, maar goed, het staat ze, net als moslims, vrij om niet naar gelegenheden te gaan waar alcohol geschonken wordt. Of je nou tegen alcohol bent vanuit je religie, of vanuit een andere reden, lijkt me niet dat dit specifieks iets over nudisten zegt.
Het gaat niet om de specifieke maatregel, maar om de redenaties erachter: blijkbaar hebben ook de beste nudisten moeite met het onderscheid tussen naaktheid en seksualiteit. Dat is volgens mij niet 'door tijdperk beïnvloed'.
Net als bij je vorige argument, scheer je ook hier iedere nudist over 1 kam. Daarnaast lijkt ook dit argument me uit 1965 te komen, en tijdperk gebonden te zijn.
Ik maak enkel gebruik van informatie vergaard door het artikel. Het wikipedia-artikel geeft overigens aan dat ondertussen nog steeds moeilijk gedaan wordt over zulke zaken, namelijk over genitale piercings e.d. Het lijkt mij duidelijk dat ook nudisten grenzen trekken, wat mij ook alleen logisch lijkt. Het probleem is nu juist dat veel van jullie argumenten voor nudisme geen aanleiding geven tot het trekken van grenzen: dezelfde argumenten kunnen gebruikt worden op wat je wél wilt verbieden.
Overigens heb ik nergens gelezen dat nudisten ervoor ijveren dat a) nudisme overal moet worden toegestaan,
Ehh sorry? Daar gaat dit topic toch over? Ik reageer op het standpunt "er is geen geldige reden om nudisme te verbieden". Daaruit volgt vanzelfsprekend dat nudisme overal moet worden toegestaan waar er geen reden is. Ik probeer aan te geven dat er wel plaatsen/situaties zijn waar er geldige redenen zijn, en deze worden allen niet geaccepteerd. Ergo; nudisme moet overal toegestaan worden.
en b) dus bovenstaande regels ingevoerd moeten worden.
Dat moet niet, maar dat is wel te verwachten. Als ze die regels wel op hun privéterrein willen invoeren, waarom dan niet in het publieke domein? Daar zijn alleen nog meer problemen te verwachten met naaktheid.
Je beweert iets en suggereert dat pro-naakt-toestaanders dus dat ook wel moeten beweren, en haalt vervolgens die beweringen onderuit. Hoe noemen ze dat ook al weer?
Wat beweer ik dan wat de nudisten niet beweren? Ik haal de regels van nudistencampings erbij om te laten zien dat nudisten óók grenzen trekken en zaken verbieden.
Nou heb ik niet zoveel over die Gould gelezen, maar volgens mij pleit hij er nergens voor dat hij niet gefotografeerd of aangekeken mag worden...
Ik haal de grotere groep nudisten erbij door te kijken naar hun eigen regels bij nudistenplaatsen. Nergens zeg ik dat dit specifiek Gould's overtuigingen zijn. Ik beweer enkel dat het de overtuigingen van de meerderheid van de nudisten is.
gambieter schreef op donderdag 11 oktober 2012 @ 01:13:
Ik zie nergens in de samenvattingen van de hoofdstukken staan wat jij claimt. Wel zie ik staan:
[...]
Het vetgedrukte lijkt me toch in tegenspraak met je conclusie. "Offense" is als duidelijk is dat de persoon de intentie heeft om te shockeren en te irriteren, morele verontwaardiging (wat de meerderheid als reden heeft) is geen rechtvaardiging

.
Klopt. Dat is mij ook niet helemaal duidelijk in die samenvatting. Feinberg maakt het onderscheid volgens mij niet zo. Als bewijs hiervoor haal ik de Blackwell Guide to Social and Political Philosophy erbij, welke bij zijn behandeling van Feinberg helemaal geen melding maakt van dit onderscheid, en veel gebruik maakt van naaktheid (zowel nudisme als meer exhibitionistische vormen) in zijn voorbeelden. Ook worden zulke voorbeelden gegeven: "A may offend B if he uses his cell phone during a movie" en "there is an intuitive distinction between behaviors that are offensive and those that are harmful. B may be offended by A’s obscene bumper sticker or body odor, but B is not harmed in these cases. I believe that normal adults are also not harmed by those who expose their genitals in public"
Vooral bij lichaamsgeur lijkt het me aannemelijk dat er geen intentie achter zit, maar dat het wel te verbieden is.
Geen idee hoe het dan precies zit. Ik zie verder geen legitieme reden om onderscheid te maken tussen intenties: als alleen schade een rechtvaardige claim is voor verbod, dan maakt het niet uit omdat ook intentioneel gedrag onschadelijk is. Als er andere criteria zijn dan maakt het mogelijk niks uit omdat bijvoorbeeld intentie niet van belang is. Bij publieke naaktheid maakt het mij weinig uit wat de intentie is van de naakte persoon: die kan ik ten eerste nooit weten, en ten tweede maakt het de naaktheid niet minder beschamend.
Het lijkt mij lastig om duidelijk onderscheid te maken daartussen: is het aanstoot geven als je weet dat iemand last van je heeft, maar je daar niks van aan trekt en geen rekening houdt met hem/haar omdat je alleen aan jezelf denkt? Zo nee, waarom is het dan wel aanstootgevend wanneer je datzelfde doet terwijl je jezelf bevredigt? Of moet dat ook kunnen als het niet je specifieke intentie is anderen te beschamen/shockeren?
Dit stukje uit de tekst verdient overigens wel aandacht. Het vat mijn positie grofweg samen en maakt enkele relevante opmerkingen:
quote: Blackwell Guide to Social and Political Philosophy- p.49
The interesting question is not whether there is a distinction between harm and offense, but whether the state is justified in interfering with offensive but admittedly harmless behavior. To say, “But X isn’t harmful” is not an answer to that question. One can’t simply assert, “I have a right to engage in offensive behavior so long as I’m not harming you,” because the question at issue is precisely whether one has such a right. Somewhat surprisingly, Mill himself is sympathetic to the Offense Principle: “there are many acts which . . . if done publicly, are a violation of good manners and, coming thus within the category of offenses against others, may rightly be prohibited” (J. S. Mill, 1859, ch. V). And why not? If offensive behavior produces unpleasant experiences, there is at least some positive value in preventing such behaviors. In addition, there is value to the community in preserving a sense of civility, a sense that public space is welcoming, a feeling that one’s sensibilities are not jarred when one ventures out into the world. On the other hand, and as Mill so eloquently argued, there is also value to allowing individuals to act according to their own lights, to encouraging spontaneity and diversity, even when such behavior is offensive.If there is no absolute right to engage in offensive public behavior, how can we decide when it is legitimate for society to intervene? There is no simple formula to be had, but we can identify several criteria that society might use.
1 Avoidability. The easier it is for people to avoid being offended, the more difficult it is to justify prohibiting offensive behavior. If one doesn’t want to see nudity, then don’t go to the nude beach.
2 Pervasiveness. The more widespread the tendency to be offended, the easier it is to justify interference. We should not restrict behavior that a minority or even a bare majority find offensive.
3 Magnitude. The more intense and durable the offense, the easier it is to justify intervention. We should not restrict behavior that gives rise to only mild or short-lived distress.
4 Legitimacy. The more legitimate the state of being offended, the easier it is to justify intervention. Although this criterion presents its own theoretical difficulties, it seems more legitimate to be offended by the flasher than, say, by the sight of a homosexual couple embracing.
5 Social Value. Some offensive behaviors are of a type that have greater social value than others. Mill argued that the expression of false and offensive ideas has value: “the clearer perception and livelier impression of truth produced by its collision with error.” By contrast, there is little value to indecent exposure.
6 Individual Integrity. Does prohibiting offensive behavior represent a threat to an individual’s integrity? To ask someone not to expose himself or make noise does not (I think) ask A to stop being who he is. To ask someone not to express his ideas or to wear different clothing represents a greater threat to individual integrity.
Needless to say, the interpretation and application of these sorts of criteria are a difficult matter. Nonetheless, it is at least plausible to suppose that the state is sometimes justified in seeking to prevent offensive behavior. The difficult question is to determine when it is reasonable for the state to do so.