Als niet-autobezitter vraag ik me soms af wat de grote verschillen zijn tussen budgetmerken en zogenaamde "premium-merken", en wat mensen motiveert om voor een bepaald merk/model te kiezen.
Zo zie ik een review van een Dacia Lodgy die slechts 10000 euro kost (basisversie) en een verrassend goede beoordeling krijgt. Verder zie ik Duitse merken waarbij je voor een even groot model minimum 35000-40000 euro neertelt (bvb. Audi A6). Waarschijnlijk zal laatstgenoemde een betere materiaalkeuze en standaard meer opties hebben, maar ik kan er niet bij dat dit voor velen een meerprijs van 30000 euro waard is? Zelfs een kleine BMW 1 (waar je als volwassene achteraan plaatsgebrek hebt) kost al meer dan het dubbele van de Lodgy die 5/7 ruime plaatsen biedt.
Sterker nog, volgens onderzoek van consumentenorganisaties zou Dacia het betrouwbaarste merk zijn (misschien ook omwille van minder snufjes), waarbij er per defect een gewicht toegekend wordt (dus een remprobleem weegt zwaarder door dan een airco-probleem - gelezen in het volledige artikel van Test-Aankoop) en zouden ook vele Japanse/Koreaanse (en dus goedkopere) merken betrouwbaarder zijn dan Europese merken.
Daarnaast zijn eigenaars van Dacia, Honda en Subaru blijkbaar ook het meest tevreden over de service, terwijl Audi en Peugeot het slechtst scoren, en is het onderhoud van de goedkopere/betrouwbaardere merken blijkbaar ook nog eens goedkoper dan dat van bvb. Mercedes en BMW (het dubbele, zie artikel). Vooral de prijzen blijken dus "premium" te zijn bij die merken. Het verschil in aankoopprijs zal vast ook te maken hebben met de hogere productie/arbeidskosten voor Made in (West-) Europe.
De prestatie van de motor zal vast ook een verschil maken, maar men mag maximaal toch slechts 120/130 km/u (behalve in Duitsland, maar dan hoéf je nog niet zo snel) en of je nu in 5 of in 8 seconden naar 100 km/u kan accelereren zal mij worst wezen. Wat betreft veiligheid: goedkope wagens scoren vaak minder goed dan duurdere, maar als je het in perspectief plaatst scoren ze even goed dan duurdere wagens uit de jaren 90, dus dat verschil zit denk ik vooral tussen de oren (onveiligheidsgevoel).
Moet ik nu tot de conclusie komen dat het vooral te maken heeft met imago en status?
Zo zie ik een review van een Dacia Lodgy die slechts 10000 euro kost (basisversie) en een verrassend goede beoordeling krijgt. Verder zie ik Duitse merken waarbij je voor een even groot model minimum 35000-40000 euro neertelt (bvb. Audi A6). Waarschijnlijk zal laatstgenoemde een betere materiaalkeuze en standaard meer opties hebben, maar ik kan er niet bij dat dit voor velen een meerprijs van 30000 euro waard is? Zelfs een kleine BMW 1 (waar je als volwassene achteraan plaatsgebrek hebt) kost al meer dan het dubbele van de Lodgy die 5/7 ruime plaatsen biedt.
Sterker nog, volgens onderzoek van consumentenorganisaties zou Dacia het betrouwbaarste merk zijn (misschien ook omwille van minder snufjes), waarbij er per defect een gewicht toegekend wordt (dus een remprobleem weegt zwaarder door dan een airco-probleem - gelezen in het volledige artikel van Test-Aankoop) en zouden ook vele Japanse/Koreaanse (en dus goedkopere) merken betrouwbaarder zijn dan Europese merken.
Daarnaast zijn eigenaars van Dacia, Honda en Subaru blijkbaar ook het meest tevreden over de service, terwijl Audi en Peugeot het slechtst scoren, en is het onderhoud van de goedkopere/betrouwbaardere merken blijkbaar ook nog eens goedkoper dan dat van bvb. Mercedes en BMW (het dubbele, zie artikel). Vooral de prijzen blijken dus "premium" te zijn bij die merken. Het verschil in aankoopprijs zal vast ook te maken hebben met de hogere productie/arbeidskosten voor Made in (West-) Europe.
De prestatie van de motor zal vast ook een verschil maken, maar men mag maximaal toch slechts 120/130 km/u (behalve in Duitsland, maar dan hoéf je nog niet zo snel) en of je nu in 5 of in 8 seconden naar 100 km/u kan accelereren zal mij worst wezen. Wat betreft veiligheid: goedkope wagens scoren vaak minder goed dan duurdere, maar als je het in perspectief plaatst scoren ze even goed dan duurdere wagens uit de jaren 90, dus dat verschil zit denk ik vooral tussen de oren (onveiligheidsgevoel).
Moet ik nu tot de conclusie komen dat het vooral te maken heeft met imago en status?
