nare man schreef op maandag 09 januari 2012 @ 11:05:
Ik begrijp niet wat je bedoelt met 'dubbel aflossen'. Bij een spaarproduct heb je twee keuzes: of je legt geld in in het spaardeel, of je lost direct af op de openstaande hoofdsom. Verandert de HRA niet, dan is het aantrekkelijker om in te leggen in het spaardeel, omdat je dan een (VRH-vrij) rendement van 5-6% haalt. Wordt de HRA wel aangepast, dan is het aantrekkelijker om af te lossen op de hoofdsom.
Klopt, maar bij een spaarpolis ben je verplicht dit voor de looptijd van de hypotheek te doen (30 jaar). Daarom is er een gunstig rentepercentage aan gekoppeld. Dus je kunt die paar honderd per maand niet opeens gebruiken voor de aflossing direct op de hypotheek. Die spaarpot zul je iedere maand moeten aanvullen...
Dus als je daarnaast moet aflossen op de hypotheek zelf, ben je dubbel aan het aflossen... Het zij, de ene via een spaarconstructie. Maar we doen nu netof een spaarhypotheek iets van de laatste jaren is, wat geenszins het geval is...
Ik ken niet alle hypotheekvoorwaarden, maar volgens mij is het vrij gangbaar dat een boetevrije aflossing van max. 10% per jaar is toegestaan (let op: dit is dus iets anders dan de maxmiaal toegestane extra inleg in het spaardeel, die begrensd is door de 1:10-bandbreedte). Door direct af te lossen neemt overigens ook het doelkapitaal van het spaardeel af, dus je betaalt enerzijds minder rente en anderzijds hoef je ook minder in te leggen in je spaardeel omdat je een lager eindkapitaal hebt.
Nee, dat is bij mij dus niet het geval. Ik kan de spaarhypotheek niet vervroegd aflossen. Dat kan enkel door meer in de spaarpolis te stoppen, waardoor het maandbedrag wel aangepast wordt van de spaarpolis. MAar de polis zelf moet die duur uitzingen. Dat is vergelijkbaar met spaardeposito's. Als jij 30 jaar lang een x bedrag wegzet, krijg je hogere rentes. Wil je dit intussen aanpassen naar 10 of 20 jaar, kan dit niet of tredt er een boeteclausule in werking.
De fiscale wetgeving schrijft ook niet voor dat je 20 jaar lang dezelfde inleg doet op het spaardeel om aanspraak te kunnen maken op de belastingvrije uitkering. De wetgeving schrijft alleen voor dat je 20 jaar lang enige premie betaalt. Die kan dus ook fluctueren.
Dat is het fiscale gedeelte, maar de bank komt er ook bij kijken. Die geeft jou rente op een bepaalt risico en duur.
Het zou overigens naar mijn mening redelijk zijn, als de overheid dit integraal gaat aanpakken, om de fiscale wetgeving zo aan te passen dat knelpunten voor extra aflossing worden weggenomen. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat de overheid enerzijds wil dat we onze schulden terugbrengen, terwijl we anderzijds in de tang worden genomen door banken en verzekeraars die juist niet willen dat we sneller aflossen.
Klopt er zijn nog wat obstakels op de weg...
Zoijar schreef op maandag 09 januari 2012 @ 11:09:
Dat is bij mij niet het hoofdprobleem. Het klinkt cliche, maar voor mij gaat het om het verhaal van sterke schouders en zware lasten, zeker in een tijd van crisis. De HRA is buitenproportioneel gunstig voor de hogere inkomens. Dat vind ik niet juist.
Helemaal mee eens, maar we moeten ook weer niet doorslaan... (mening)
naitsoezn schreef op maandag 09 januari 2012 @ 11:27:
Dit moet me toch even van het hart al zullen weinig mensen hier op GoT het met me eens zijn: ik vind dat deze redenering altijd wel erg makkelijk van stal gehaald wordt, veelal door mensen die zelf geen hoog inkomen hebben. Of je nu een hoog inkomen hebt of een laag inkomen, mensen geven gewoon uit wat er binnen komt. En als er dan buitenproportioneel veel bezuinigd moet worden door de ene groep tov de andere groep, waarom is dit dan eerlijker? Ik zeg absoluut niet dat de groep met hogere inkomens ontzien moeten worden, maar waarom zouden zij
relatief veel moeten inleveren? Als we allemaal moeten bezuinigen, en iedereen gaat er bijvoorbeeld 2 of 5 procent op achteruit, waarom zouden de mensen met een hoog inkomen dan 10 procent moeten inleveren (terwijl 5 procent van een ton toch echt een stuk meer is dan 5 procent van 30.000)?
Zo, dat moest ik even kwijt

.
Ondanks dat ik zeker niet in de hogere inkomens val, ben ik het hier mee eens. Ik begrijp dit ook nooit...
Dus als we tot 350k zouden gaan met de hoogte die je mag aftrekken, dan moet dit ook voor de hogere inkomens met een huis van 5 ton gelden...
Of als we maximaal 33% mogen aftrekken, moet dit ook voor mensen met een salaris dat binnen de 42 en 52% schaal valt, gelden...
gambieter schreef op maandag 09 januari 2012 @ 11:28:
Klopt. Ik heb mijn Nederlandse huis in 2007 verkocht met een leuke winst, en heb hier gekeken of ik wat wilde kopen, en dus ook over hypotheken gesproken. Het gaat in de UK zelfs nog een stapje verder: niet alleen moet je zelf een stevig deel ophoesten, ook worden de rentepercentages bijna exponentieel hoger als je meer wilt lenen. Omdat ik spaarcentjes heb van de verkoop, raadde men me aan om naar 50% hypotheken te kijken, dan kun je lekker shoppen, meer lenen wordt snel duur door een veel hoger rentepercentage.
Omdat ik mezelf hier niet nog veel jaren zie blijven, blijf ik echter lekker huren.
Een aantal jaren terug had men wel de praktijken als "self-assessment mortgages", dwz je mocht zelf inschatten hoeveel je kon lenen. Niet de bank bepaalde je draagkracht, maar dat deed je zelf. Die praktijk is gelukkig nu verboden, want dat is een verleiding die lang niet iedereen kon weerstaan.
Om die gigantische groei te voorkomen, is het misschien wel een idee om iedere winst die gemaakt wordt (of dit nu in een nieuw huis wordt gestopt of niet) te belasten... En dan gewoon tegen 52%. Altijd, ongeacht het doel.