't Meest mooie is, dat mensen die er over denken als LauPro juist níet in dergelijke situaties terecht komen: die zijn risico mijdend, met als gevolg dat ze welliswaar niet van hun volledige vermogen (in welke zin dan ook) genieten, maar ook niet direct in de problemen komen als er sprake is van een (al dan niet verwachtte) verhuizing, gezinsuitbreiding, werkloosheid, kredietcrisis, scheiding of weet ik wat voor onverwachte tegenvaller.
Deze mensen hebben 'n reserve, en plannen vooruit. Ze houden van te voren rekening met tegenvallers en gaan niet tot de max.
Het is, zoals je zelf zegt, een kwestie van risico-afweging, en de recente geschiedenis leert dat de mensen die weinig risico hebben genomen, beter hebben gegokt, daar kun je simpelweg niet omheen.
Ook in de hoogtijdagen van de huizenbubble stonden woningen soms langer te koop, en het zal maar net jouw huis zijn die(te) lang te koop staat. 'tuurlijk Kan je erop gokken dat jouw huis, net als alle andere woningen in de buurt, binnen 3 maanden verkocht wordt, maar het bleef ook toen (net als nu) een gok.
Wie gokt, moet niet klagen als hij verliest. Wat jij een "aanvaardbaar risico" noemt, is voor mensen als LauPro kennelijk een "onaanvaardbaar risico". Toen had je hem uitgelachen vanwege zijn angst, nu ben je boos omdat hij aan 't langste eind heeft getrokken.
Juist de vergelijking met de straat oversteken toont aan dat je vergelijking scheef loopt: als je wordt aangereden, accepteer je de schade en de verzekering handelt het af. Kennelijk vinden we nl. met z'n allen dat je rustig moet kunnen oversteken (ervan uitgaande dat je goed uitkijkt), want we hebben een verzekering verplicht gesteld. Bij het verkopen van een huis is zulke "schade" niet te verzekeren en er is nooit gezegd dat je zonder risico-uitsluiting een tweede hypotheek moet kunnen afsluiten.