De tumor kan zonder de 'host' niet overleven. Sterker nog, het is een verzameling cellen die direct afkomstig is van het gastlichaam. Beide zaken gelden niet voor een foetus.
Bacterien zijn ook erg goed in het verkrijgen van eten, in de meest vreemde condities. Je gaat nu net doen alsof een menselijke eigenschap speciaal is.
Nee, een dier heeft dit net zo goed. En als bij een levend, al geboren dier onvrijwillige levensbeeindiging strafbaar zou zijn, zou deze discussie ook net zo goed op kunnen gaan voor abortus bij een dier.
Maar mensen zijn heel verschillend, kunnen ledematen missen, kunnen extra chromosomen hebben, etc. De uitdrukking "volwaardig" is een waardeoordeel (duh). In sommige culturen zijn meisjes niet eens "volwaardig", zie bijvoorbeeld de drang in de Chinese een-kind maatschappij om een jongetje te krijgen. Is een kind met Down-syndroom volwaardig?
Waarom hou je je nu van de domme? Je weet toch precies wat ik met volwaardig bedoel, en dat dit niets te maken heeft met de kwalificatie die 'de maatschappij' daaraan geeft? Volwaardig is volgroeid en self-sustainable, en gezien de diversiteit in het genetische materiaal, en mogelijke fysieke afwijkingen door weet ik wat voor invloeden van buitenaf, is daar een compleet spectrum aan mogelijke vormen die daar aan voldoen. Alle voorbeelden die je noemt voldoen bijvoorbeeld.
Ik denk dat het in een discussie als deze heel gevaarlijk is om met waardeoordelen over de vrucht (embryo/foetus) te gaan werken

.
Prima, maar als je nou even terug gaat naar de kern... Ik zei: een tumor zal nooit een volwaardig mens worden. Even los van de volgens jou beladen term 'volwaardig', vraag ik me af of de discussie over de betekenis van dat woord nou wel zo interessant is, in de context van de vraag. Want los van de betekenis van 'volwaardig' zal uit een tumor geen mens gevormd worden. Als je daar anders over denkt, dan ben ik reuze benieuwd. Dus zullen we de discussie omtrent 'volwaardig' even laten voor wat hij is, en weer terugkeren naar het onderwerp?
Ik vind het belangrijk om in een beladen discussie als deze met de juiste terminologie te werken, en ook voorzichtig te zijn met oversimplificatie en generalisatie (al lukt dat vaak zat niet

). Is bijvoorbeeld het onthouden van medicatie moord als blijkt dat de baby niet zonder deze kan overleven? Moet alles in het werk worden gesteld een pasgeborene te laten leven? Wanneer is het moord, wanneer is het euthanasie?
Het onvrijwillig werkt niet bij een baby, omdat deze nog geen wil heeft en ook niet in staat is deze te uiten. Daarom wordt dit getransfereerd naar de ouders, dus als die besluiten dat levensbeeindiging de beste optie is (bij voorkeur in consultatie met artsen als het om een medisch aspect gaat), dan kun je dat geen moord noemen.
Als de pasgeborene geen enkel medisch probleem heeft, dan gaat het inderdaad richting moord, al zal dat van geval tot geval moeten worden bekeken.
Maar van geval tot geval hebben we het dan over moord, doodslag, poging tot doodslag, dood door schuld of anders misschien het ontoerekeningsvatbaar verklaren van de 'dader'. Dit zijn allemaal strafrechtelijke kwalificaties. Dus de negatieve connotatie van 'moord' blijft, ook al verzwakken we de term misschien.
Dan over het 'onvrijwillig': dat de baby geen wil kan uiten, wil dat zeggen dat het doden van een baby niet 'onvrijwillig' is vanuit het oogpunt van de baby? Hij kan misschien wel iets niet willen, maar hij heeft er toch zeker niet om gevraagd. Sterker nog, we weten vrij zeker dat het natuurlijke instinct (bij gebrek aan een beter woord) van ieder zichzelf respecterende diersoort dicteert dat overleven prioriteit 1 is. Anders gezegd: een kip heeft ook geen wil, maar is het ombrengen van een kip niet het 'onvrijwillig doden' ervan? Let wel: ik heb deze term juist gebruikt om het woord 'moord' te kunnen vermijden, wat ik zeker niet van toepassing wil laten zijn op een kip.
Ik vind in ieder geval de huidige regeling een goede balans tussen de rechten van de moeder en rechten van de ongeboren vrucht. De 22-26 weken grens (afhankelijk van telling) is goed onderbouwd en een compromis welke recht doet aan de situatie.
Dat was de vraag niet.
Verwijderd schreef op dinsdag 24 augustus 2010 @ 16:39:
[...] als je een foetus als een levend wezen beschouwt, en dat leven termineert, dan kan je dat moord
[1] noemen. Ik ben het daar niet mee eens, maar mijn mening is hier helaas geen absolute waarheid, het blijft een ethisch vraagstuk. Of heb jij een objectieve, absolute kwalificatie achter de hand die bewijst dat het geen moord
[1] is, en daarmee deze discussie kan afsluiten?
[1] Waarbij we hier in acht moeten nemen dat ik verderop in de discussie geprobeerd heb 'moord' te vervangen door 'onvrijwillige levensbeeindiging met voorbedachte rade', om de lading van het woord 'moord' niet de drempel in de discussie te maken.
Dus: is het aborteren van een 22 - 40 weken oude foetus 'onvrijwillige levensbeeindiging met voorbedachte rade' (en probeer je even los te rukken van de drang om je teveel druk te maken om een woord, maar beantwoordt de vraag voor de grap eens echt)?
Zo goed?

Tsja, je hebt een antwoord gegeven, maar goed zou ik het niet willen noemen nee.
gambieter schreef op woensdag 25 augustus 2010 @ 00:18:
En dat is dus BS. Dat er wetgeving is die het mensen toestaat om dieren te doden maakt het niet automagisch correct, ook dat zal dan moeten worden onderbouwd. Vergeet niet: de mens en zijn darm- en andere bacterien zijn een superorganisme, zonder die bacterien is de mens foetsie.
Je snapt het niet. Het dieren-onderwerp is van een hele andere ethische orde dan deze discussie, en als je dat nou echt in twijfel wilt trekken, geef het een eigen topic.
En alhoewel ik zelf geen problemen heb met het principe van doden van dieren door de mens (ik eet mijn biefstukje met smaak), is dat niet omdat de mens boven het dier staat. Ik heb er namelijk ook geen principeel probleem mee als een dier een mens dood. In ieder geval moet men niet met een wet komen als onderbouwing waarom we dieren mogen doden (bacterien en tumors staan niet eens in de wet). De wet heeft gewoon niets in de discussie te zoeken, want anders zou er nooit discussie over snelheid op de weg, euthanasie etc kunnen zijn.
Merk je nou zelf ook dat je de hele tijd over details zit te mekkeren die geen enkele relevantie tot de inhoud van het onderwerp hebben? 'Vrijwillig', 'wet', 'moord'... Grappige filosofische puriteinse onderwerpen, dat wel, maar zo mijlenver van de kern van het onderwerp verwijderd... Zo komen we nooit ergens natuurlijk.
Kom dan ook niet zelf met zulke onzinredenering
Seriously? Gewoon nog een keer 'wat je zegt ben je zelf'?! My lord...
Dan mag je een link geven. Onderbouwing claimen mag wel met wat meer inzet.
Je weet dat ik altijd ontzettend mijn best doe. Dit keer pas ik, nu mag iemand anders eens inzet tonen. Ik ben geen quote-mezelf-fabriek.
Nee hoor, geen ad hominem. Lordy79 noemt zichzelf fundamentalist, zie onder zijn avatar, en zijn teksten zijn ook die van een fundamentalist. Verder gaat de redenering op voor fundamentalisten van beide kanten, dus ook de pro-choice mensen die vinden dat abortus op elk moment, ten aller tijde mogelijk moet zijn, iets waar ik tegen ben. Dat staat ook duidelijk in de quote die je aanhaalt: fundamentalisme moet vermeden worden om tot een redelijke afweging te komen.
Hij heeft zichzelf vast en zeker niet moraal superieur genoemd, maar dat is een van de eerste dingen die je schrijft in die quote. Daar begint de ad hominem.
Dat is een wetenschapper en atheist ben, heeft niets met de argumentatie te maken en wordt er met de haren bijgesleept, alsof er andere regels voor wetenschappers en atheisten zijn.
Tering zeg, mag ik niet meer zeggen dat ik verbaasd, ontsteld en teleurgesteld ben dat een wetenschapper en atheist zo slecht zie argumenteren?
Je suggereert namelijk dat je het anders had beoordeeld als het van een boekhouder zou zijn gekomen, en dan maak je het wel degelijk een persoonlijke aanval. En dat is gewoon nergens voor nodig.
Ik
suggereer helemaal niets, ik
zeg dat ik het een
kutverhaal vind van iemand die beter zou moeten weten.

Dus: eerst argumentatie, daarna een opmerking dat ik het een kutverhaal vind. Dat jij dat niet nodig vindt, dat snap ik; niemand wil graag horen dat iemand anders vindt dat ze een kutverhaal hebben, maar dat wil niet zeggen dat het niet gezegd mag worden. Dat is ook geen ad hominem - mijn argumentatie hangt niet af van hoe ik je karakteriseer.
En zullen we nu de over-en-weer beschuldigingen verder achterwege laten en naar de argumentatie blijven kijken?

Hah, dit spelletje hebben we eerder gespeeld! Jij geeft nog even snel een sneer, en eindigt met de opmerking dat we nu wel op kunnen houden met elkaar beschuldigen.

Mag ik dan, na dit fijnzinnig benoemd te hebben, net als de vorige keer ook het laatste woord hebben?