Maar gaat het dan om metingen zoals hierboven (mjtdevries, 11-10-2011 16.45u) ook beschreven? Want die "statische" gegevens die ik wel langs heb zien komen zeggen mij dan wat minder, obv hetgeen in die post ook is beschreven.
Ik herken dat niet in ontwikkelaars (en ontwerpers en wetenschappers).
Dat kan. Maar er zijn boeken vol over dit fenomeen geschreven.
Ik vel geen oordeel over de keuzes die je gemaakt hebt, nog hoe de verschillende aankopen zich tot elkaar verhouden. Feit blijft dat jou stereo-installatie meer kost (nieuwprijs) en exclusiever is dan dat de gemiddelde luisteraar in huis heeft. Dat maakt je een audiofiel in mijn ogen. De term audiofiel staat bij mij ook niet voor goed of slecht. Het is slechts een duiding voor een persoon die bovengemiddelde interesse toont in audioapparatuur en bereid is daar boven gemiddeld geld aan te besteden. Ik val zelf ook onder die definitie. Ik hanteer dan ook liever de term believer.
Ik ben toch bang dat je dan een hele ruime definitie neemt mbt audiofiel en dat er dan heel veel audiofielen zijn, waardoor niet-audiofiel zijn bijna de bijzonderheid wordt...
Dat ik in absolute termen veel heb uitgegeven aan mijn audio-installatie is een feit, maar je zal toch echt relatief moeten kijken om een audiofiel te herkennen. Dat is nl. iemand die bereid is om relatief veel tijd, geld en moeite te steken in zijn installatie en daarbij ook vooral zich richt op het zoveel mogelijk benaderen van het perfecte geluid. Waarbij zijn budget vooral wordt bepaald door wat hij er voor vrij kan maken (zeg maar: 13e maand = meteen naar de winkel voor een nieuwe stroomkabel!).
Om dan een beetje aan te geven hoe ik denk: ik hou helemaal niet van steeds maar weer iets anders. Ik zoek duurzaamheid. Ik heb een set en die heb ik waarschijnlijk over 20 jaar nog als er niets stuk is gegaan. Ik zoek dus helemaal niet naar het perfecte geluid, ik zoek naar spullen die mij bevallen om vervolgens daar heel lang tevreden mee te zijn. En ook al heb ik best veel geld uitgegeven aan audio, er staat voor ruim anderhalf keer zoveel geld hier aan banken (alleen banken, geen stoelen of andere meubels... nee, alleen banken). Ben ik nu ook een "bankofiel"?
Ik ben wel een enorme liefhebber van autootjes overigens en verdomd dat het niet waar is, daar wissel ik wel geregeld, kan ik ook veel geld uitgeven aan aanpassingen, enz.
Dat is wat een audiofiel doet: heel erg bezig zijn met zijn hobby en dat is niet muziek luisteren, maar bezig zijn met de installatie en nimmer tevreden zijn... het kan immers altijd beter. Zo is er vast een afstandsbediening die IR uitzend die de electronen in de versterker niet van slag brengen (of heb ik nu een gat in de markt ontdekt?).
Er is geen situatie denkbaar (op audiogebied) die niet te vatten is in een ABX (of AXBX). Klein kwaliteits- verschil - groot belevingsverschil als voorbeeld: Zorg dat je de beleving test door langere luistersessies. Noem een voorbeeld waarbij geen ABX toegepast zou kunnen worden? Tot nu toe focus je volgens mij op 1 soort ABX test met korte luistersessies.
Ik weet niet waarom jij dat denkt. Langer luisteren lost niet ieder mogelijk probleem op. Het kan bepaalde problemen wel oplossen natuurlijk.
Het grote probleem is dat het gehoor van de mens zo onbetrouwbaar is. De mens is het probleem.
En ik vind het persoonlijk geen vreemde eis om een andere test te eisen. Ik claim iets (en laten we in het midden houden of het klopt of niet) en onderbouw dat onder andere door ABX testen. Jij stelt dat de ABX geen afdoende testmiddel is. Ik ken geen andere (toepasbare) middelen om mijn claim te testen. Als jij stelt dat ik ongelijk heb en vindt dat mijn onderbouwing niet klopt, zou jij aan moeten geven welke bewijsvoering je noodzakelijk acht om de claim al dan niet op waarheid te kunnen toetsen. Nu komen we niet veel verder als: Je hebt geen gelijk, maar dat kan ik niet bewijzen.
Ik stel niet dat je geen gelijk hebt.
Ik stel dat uit jouw onderbouwing niet volgt dat je gelijk hebt.
Wezenlijk verschil.
Dat is je goed recht. Alhoewel het mij enigszins verbaast dat je de stelling niet aanneemt omdat je 'gevoel' iets anders zegt, maar alle aanwijzingen wel sterk die kant op wijzen. Dat rijmt in mijn hoofd niet met een persoon met een juridische achtergrond. Maar dat zal mijn kortzichtigheid zijn.
Ik weet niet waar je op doelt, maar waar je nu op reageert past niet bij wat je nu typt. Ik vermoed dus dat jij de draad kwijt bent, maar laten we het daarbij laten... want we hadden het net laten rusten.
Zijn stelling (je hoort elke keer net iets anders) onderschrijft dan toch dat kleine verschillen 'verdrinken' in andere variabelen en derhalve dus nooit consequent gedetecteerd kunnen worden (zo u wilt, onhoorbaar zijn)? Hoe kun je anders als luisteraar wel die kleine verschillen detecteren en beweren dat je ze hoort?
Met de beste wil van de wereld, maar ik snap dat niet.
Ik denk dat je dan aspecten van horen, te weten registreren en duiden op één hoop gooit.
Meerderen hier kennen het fenomeen dat je op een bepaalde set ineens een nieuw detail hoort. En zodra je dat hebt gehoord, hoor je het ook op de set waar je het nog nooit hebt gehoord.
Dat is een simpel voorbeeld van hoe apart ons gehoor soms werkt. En daarom is het ook zo verdomd lastig om goed te testen wat je wil testen.
Bij stereophile meten ze met een gesimuleerde belasting.
Een vaste toch? En dat is dan toch wezenlijk anders dan hoe een luidspreker zich gedraagt?