Samenwonen en de kosten verdelen

[Unknown Alien]

WIj verdelen alle kosten gewoon.
ik 60% zij 40% gaat met alles zowel boodschappen als hypotheek. Op de koopacte staat ook 60% van het huis is van mij en 40% van haar. Niks mis mee. Vrouwen willen toch onafhankelijk zijn. mee betalen. En ze kunnen nooit zeggen dat ze geen werk kunnen vnden, *knip denigrende uitspraak over vrouwen*

[ Voor 15% gewijzigd door Rukapul op 01-04-2010 17:15 ]

[Tylen]

Ik woon nog niet samen maar gaat niet lang meer duren (we wonen al maanden 'proef' samen)
Ik heb al 2 keer eerder samen gewoond (was in huur huizen) en mijn vriendin 1 keer (dat was in een koop huis).

Nu heb ik reeds 2 jaar een koop huis en mijn vriendin een huur huis. Als ze bij mij intrekt (wat logisch is) dan wilt ze nog niet haar huur huis opzeggen. (dat is ook logisch).

Ik verdien netto 2x meer dan haar.

Was zou een mooie en nette contructie zijn. Waarschijnlijk wil ze nog 1 jaar haar huurhuis aanhouden. Ik vind het erg moeilijk...

[Grolsch]

Tylen schreef op donderdag 01 april 2010 @ 14:58:
Ik woon nog niet samen maar gaat niet lang meer duren (we wonen al maanden 'proef' samen)
Ik heb al 2 keer eerder samen gewoond (was in huur huizen) en mijn vriendin 1 keer (dat was in een koop huis).

Nu heb ik reeds 2 jaar een koop huis en mijn vriendin een huur huis. Als ze bij mij intrekt (wat logisch is) dan wilt ze nog niet haar huur huis opzeggen. (dat is ook logisch).

Ik verdien netto 2x meer dan haar.

Was zou een mooie en nette contructie zijn. Waarschijnlijk wil ze nog 1 jaar haar huurhuis aanhouden. Ik vind het erg moeilijk...

Ik zou dat eerste jaar als volgt verdelen.

Huis blijft van jou, jij betaald
huurhuis blijft van haar, zij betaald.

de overige gezamenlijke kosten verdelen (naar rato, of gewoon door 2, waar jij je prettig bij voelt).

[Grolsch]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 01 april 2010 @ 14:15:
Noem mij maar ouderwets, maar zelfs als je beiden werkt en een groot verschil hebt in inkomens, dan vind ik het niet eerlijk.
Als je samen door het leven wilt moet je elkaar ook 100% vertrouwen en dus ook in het geld.
Bij ons gaat alles op 1 hoop, kleine of noodzakelijke (kleding etc) uitgaven kunnen we gewoon doen zonder elkaar op de hoogte te stellen.
Willen we nieuwe apparatuur, iets duurs voor jezelf of vakantie dan beslissen we daar samen over.

Dat je het in begin even apart houd kan ik inkomen, maar als je een koophuis samen koopt en evt kinderen hebt dan ga je ervan uit dat je niet meer uit elkaar zal gaan.

Ergens goed over nadenken, en afspraken maken heeft naar mijn idee niets te maken met "er van uit gaan dat je uit elkaar gaat", maar juist met zaken regelen terwijl dat nog mogelijk is.

Als de liefde over is, is het alleen maar ruzie om geld.

Ik heb mijn auto ook allrisks verzekerd, terwijl ik er niet vanuit ga dat ik hem total loss rij.

[To_Tall]

Wij hebben het zo gedaan

ieder eigen rek behouden waar ook je eigen geld op gestort word van je werkgever.

1 gezamelijke rek waar ieder x bedrag op stort.

Indien we op een punt komen dat er dingen in ons leven veranderen zoals kinderen. minder gaan werken enz. zullen we het op nieuw moeten bezien.

Als de 1 meer verdient dan de ander jammer dan. Dat zal ook zo zijn als je niet bij elkaar woon.
Wij zijn nu ook pas een jaar bij elkaar je moet doen waar jullie bijde goed bij voelen.

[_Apache_]

Zoals wij het willen :
Men neme, de totale maandelijkse lasten en voegen hier 10% (onvoorzien) bij. Neem de beide netto inkomens en maak hier een percentiele scheiding in. In ons geval dus 62% voor hem en 38% voor haar. (Zorg vs IT ) Hij betaalt dus 62% van de totale gezamenlijke lasten, zij 38%. Maak hier een automatische overschrijving van exact na sint salarius naar een gezamenlijke rekening. Klaar.

Zoals wij het nu doen :
Zij heeft al haar spaargeld gestopt in de verbouwing (27k) en ik had niet zoveel spaargeld, wel een goede baan. Dus zij is de komende twee en een half jaar bespaard van alle maandelijkse lasten en kan daardoor weer wat sparen (ruim drie kwart van haar netto inkomen). Over een jaar kijken we of dit verhaal nog steeds op gaat zoals verwacht. Het kan door inkomensstijging of onberekende kosten natuurlijk sneller afgelopen zijn of juist langer duren dan verwacht.

Dit betekent voor mij in dit geval dat ik alle kosten draag, wat natuurlijk een aardige aanslag maakt op mijn inkomen. Denk hier bijvoorbeeld aan de hypotheek met verzekering, wegenbelasting en brandstof voor de auto, vereniging van eigenaren, triple-play etc. Op dit moment - drie maanden na de verhuizing - zie ik het goed zitten, voor mij is het een zware tijd - immers, een gezamenlijke huishouding dragen op 1 inkomen is pittig. Maar goed op je geld letten is niemand slechter van geworden - maar hou ik aan het einde van de maand nauwelijks geld over. Daarentegen kan ik wel gebruik maken van heel veel spullen waaronder, compleet verbouwt appartement, auto, motor, verzekeringen, internet etc.

Zij kan nu sparen om een buffer op te bouwen van 10K. Deze willen we altijd hebben om eventuele onvoorziene zaken op te vangen, nieuwe auto, kapotte apparatuur etc.

Toen wij onze hypotheek afsluiten wilde we het op een inkomen kunnen dragen (mijn). Voor het geval we tegenslagen zouden krijgen op ons pad, iemand minder zou - moeten - gaan werken of andere narigheden zou moeten verwerken. Blijkt nu dat dat lukt.

Zakgeld vinden we niet nodig, we achten ons beide capabel genoeg om onze eigen dingen te kopen. Heb je het geld niet? Jammer dan, geduld is een schone zaak, zo zijn we opgevoed.

[Gonadan]

Grolsch schreef op donderdag 01 april 2010 @ 15:56:
Ergens goed over nadenken, en afspraken maken heeft naar mijn idee niets te maken met "er van uit gaan dat je uit elkaar gaat", maar juist met zaken regelen terwijl dat nog mogelijk is.

Als de liefde over is, is het alleen maar ruzie om geld.

Ik heb mijn auto ook allrisks verzekerd, terwijl ik er niet vanuit ga dat ik hem total loss rij.

Goed verwoord, het lijkt wel alsof er een taboe op zit.
Als je bij een relatie ook zekerheid wilt inbouwen wordt dat ineens als motie van wantrouwen gezien, terwijl het er juist voor kan zorgen dat je ook na de relatie nog relatief weinig ruzie hebt.

Mijn vriendin en ik kunnen zich ook absoluut niet voorstellen dat we moeilijk zouden doen over geld of bezittingen, maar dat zegt iedereen zolang het goed gaat. Dan liever het zekere voor het onzekere en gewoon je zaakjes regelen. Anders is de kans aanwezig dat je een keer snoeihard van die roze wolk af flikkert.

[Prx]

Onze situatie in het kort:

Elk een eigen betaalrekening en spaarrekening. Gezamelijk één betaalrekening. Van de eigen rekeningen worden verzekeringen (zorg), telefoon en auto betaald (maak er primair gebruik van). Van de gezamelijke rekening gaat alles waar we beiden profijt van hebben. (huur, eten, meubels, uitstapjes)

Eerste inleg:
Zij: 13K
Ik: 1K en Auto (hoort er toch ook bij voor mijn gevoel, 3,5K)

Maandelijkse inleg:
Zij: 400 euro (student)
Ik: 1300 euro

Zo trekken we het aardig recht, tot zij over een paar maanden ook gaat werken. Dan gaan we gewoon naar rato inleggen op de gezamelijke rekening. De maanden dat we wat meer uitgeven, maken we beiden ook wat meer over. Gezamelijke spaarrekening gaan we nog doen. Tot op heden hebben we ook alle uitgaven waar we beiden profijt van hebben laten lopen via de gezamelijke rekening. Dat houdt dus in dat we soms eerst overmaakten van de persoonlijke betaalrekening naar de gezamelijke, om dan te betalen. Op het moment dat het dan fout gaat kunnen we zo zien hoeveel geld er vanaf wie heeft gelopen via die rekening, en op hoeveel % van de eigendommen je dan recht hebt.

[Luuk]

Vriendin:
Betaalrekening (komen haar inkomsten op binnen)
Spaarrekening

Ik:
Betaalrekening (komen mijn inkomsten op binnen)
Spaarrekening

Samen:
gezamelijke rekening
Hier worden alle vaste lasten vanafgehaald, woonlasten, boodschappen enz)
We delen dit door 2 en storten allebei een vast bedrag per maand op deze rekening.

Wij houden onze financieen dus strikt gescheiden. Ik zou het raar vinden om mijn vriendin mee te laten betalen aan mijn kleding, mijn auto, hobby's enz. enz.
Andersom zou ik het totaal niet trekken als mijn vriendin ging shoppen (oid) van mijn centen.
Ik sta er dan ook behoorlijk van te kijken dat er nog zoveel stelletjes zijn die meteen hun eigen (veilige) financiele situatie overboord gooien en alle inkomsten op 1 rekening storten. Dit lijkt mij de perfecte basis voor relatieproblemen
Hetzelfde geldt natuurlijk voor de spaarrekening(en) Ik voel totaal geen behoefte om mee te betalen aan haar dure fotografiehobby, zij niet aan mijn nieuwe auto. Allebei lekker zelfs sparen dus!
Dus geen scheve gezichten als ze een lens koopt van 1200 euro. Lekker doen schat

Ik deel dan ook absoluut niet de mening dat je in een relatie _alles_ moet delen. Je hebt immers naast je relatie allebei nog een eigen leven (als het goed is!) bovenstaande is daarop ook van toepassing imo.

Specs.
-Werken beiden fulltime (40+ uur/week) en verdienen nagenoeg evenveel. (paar honderd euro verschil)
-6 jaar samen waarvan 2 jaar samenwonend.
-Zeer gezonde relatie, ja, dat vinden we allebei

[Ardana]

Ik denk ook niet dat er iemand is die meteen hun eigen (veilige) financiele situatie overboord gooit en alles via 1 gezamenlijke rekening laat lopen. Daar gaat altijd tijd overheen.

Maar wat vrijwel alle rekenmensen hier vergeten:
1) als pers. A een veel hoger eigen maandelijks bedrag heeft (of veel beter kan sparen), zal pers. A echt niet (hoop ik tenminste) op 'n gegeven moment zeggen, "nou schat, jij bent niet zuinig genoeg geweest, ik ga lekker 'n maand naar Verweggiestan, en jij kan niet mee!"
2) als pers. A een hoog inkomen heeft, maar helemaal geen behoefte heeft om geld uit te geven, en graag z'n partner gelukkig maakt, die wel graag geld uitgeeft, zijn beiden nog steeds vreselijk gelukkig - ondanks een vreselijk scheve verdeling!

Overigens: als je lekker getrouwd bent (zonder huwelijkse voorwaarden, of met niet goed nageleefde huwelijkse voorwaarden), mag je aan 't einde toch heel leuk alles bij elkaar optellen en in tweeen delen, ongeacht op wiens naam de spaarrekening staat.
En bij een nare scheiding zijn er uiteindelijk toch maar 2 personen die er beter van worden: de wederzijdse advocaten.

Wat ik me eigenlijk altijd afvraag als ik die verhalen over een nare scheiding hoor, wie zijn dat toch altijd die achter 't geld aanzitten? Ken jij iemand die van zichzelf durft te zeggen dat hij/zij z'n ex helemaal kaalgeplukt heeft? Ik niet, iemand hier wel?

Het is toch een verschil in perspectief tussen wat de een 'n eerlijke verdeling vind, en wat de ander 'n eerlijke verdeling vind. Ik ga ervan uit (en tot nu is dat ook zo gebleken) dat je tijdens je relatie al door hebt wat voor vlees je in de kuip hebt, en dus weet wat voor afspraken je moet maken. Vraagje: is dat de reden dat mensen hier zulke strakke afspraken over "mijn en dijn" willen maken? Ik geloof nl. echt niet dat iemand (uitgezonderd hersenbeschadiging) zo kan veranderen na afloop van 'n relatie. Ik ben er daarentegen heilig van overtuigd dat de ander nog steeds de man is waarvan ik ben gaan houden, en dat het enkel niet lukte tussen ons. En dat dus vice versa (en nee, daarin ben ik nog nooit teleurgesteld).

Je moet doen waar je gelukkig van wordt denk ik, voor de een is dat alles delen, voor de ander is dat het gevoel van "eigen geld" hebben. (En als 2 partners er heeeeeeel verschillend over denken, hebben ze volgens mij alsnog een groot probleem, maar dan al tijdens de relatie.)

[Cyberpope]

Ardana schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 01:55:
Wat ik me eigenlijk altijd afvraag als ik die verhalen over een nare scheiding hoor, wie zijn dat toch altijd die achter 't geld aanzitten? Ken jij iemand die van zichzelf durft te zeggen dat hij/zij z'n ex helemaal kaalgeplukt heeft? Ik niet, iemand hier wel?

Omdat het nooit gaat om het geld, maar om "genoegdoening en erkenning". Dus zal niemand het zien als kaalplukken van zijn ex, dus ook nooit zo zeggen. Want iets waar je recht op hebt (in jou optiek) noem je geen kaalplukken. Net zoals elke moeder of vader vind dat zij/hij 100% gelijk heeft als hij de andere de kinderen onthoudt.

[Grolsch]

Stel je voor, je bent hopeloos verliefd, hebt 20.000 op de spaarrekening staan, en je verdient veel meer (kan zowel een man als een vrouw zijn).

Je koopt een huis, en stopt al je spaarcenten erin, je gooit al je spaarcenten in het huis, en daarna gooi je alle inkomens op 1 bult, en betaald daar alles van.

Na 10 jaar loopt de relatie niet meer (was het niet 1 op de 3 huwelijken welke strande)

Dan kan het huis in de verkoop, en dan is het alles gedeeld door 2, ongeacht je inkomen, of de hoogte van je spaarrekening voordat je het huis kocht.

Ik heb hier gewoon geen zin in

[neographikal]

Cyberpope schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 07:44:
[...]

Omdat het nooit gaat om het geld, maar om "genoegdoening en erkenning". Dus zal niemand het zien als kaalplukken van zijn ex, dus ook nooit zo zeggen. Want iets waar je recht op hebt (in jou optiek) noem je geen kaalplukken. Net zoals elke moeder of vader vind dat zij/hij 100% gelijk heeft als hij de andere de kinderen onthoudt.

Exact, zo zal de man van de erfgename die ons huis verkocht ook hebben gedacht. Die heeft de scheiding toen lekker lopen rekken zodat 'ie de helft van het geld van de verkoop van het huis meekreeg. Liefde maakt blind en als liefde omslaat in haat, wat vaker gebeurt dan me lief is, dan ben ik liever better safe than sorry.

't Is voor mij simpel: iets van een derde van de huwelijken strandt en de helft van de samenwoners gaat ook uit elkaar. Simpele rekensom, dat gaat mij niet gebeuren, al was het maar omdat ik geen zin heb in het getouwtrek in een periode dat je toch al kapot bent

[ Voor 4% gewijzigd door neographikal op 02-04-2010 09:18 ]

[r.e.s]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 01 april 2010 @ 13:59:
Mijn ouders willen niet dat als ze overlijden en ik hun vermogen erf (en gaat om een vrij groot bedrag) dat als mijn relatie op de klippen loopt zij met een grote zak geld weg loopt.
Dat ik het haar vrijwillig geef vinden ze niet erg, of als ik het in ons huis stop ofzo, dan blijft de keus in ieder geval nog bij mij.

Stel jij verdient 2000 euro netto (80%)
Je vrouw gaat 400euro netto verdienen. (20%)

na aftrek van vaste lasten (1000 euro)
heb jij 1200 euro te besteden.
en je vriendin 200 euro..

Ik denk dat er hier sprake is van een mis verstand, wat ik bedoel met ratio is

2000 + 400 = 2400 gezamelijk inkomen
2400-1000 = 1400 euro vrij besteedbaar geld
1400/ 2 = 700 euro pp vrijbesteedbaar.

700 - 400 = 300 euro maandelijks naar je vriendin overmaken ( samen met die 400 = 700 ). Om zo allbei evenveel beschikking over het vrijbesteedbare inkomen te hebben.

[neographikal]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 01 april 2010 @ 13:59:
Mijn ouders willen niet dat als ze overlijden en ik hun vermogen erf (en gaat om een vrij groot bedrag) dat als mijn relatie op de klippen loopt zij met een grote zak geld weg loopt.
Dat ik het haar vrijwillig geef vinden ze niet erg, of als ik het in ons huis stop ofzo, dan blijft de keus in ieder geval nog bij mij.

Overigens kunnen ze dat in een testament ook alleen aan jou toekennen (bron: Fiscalert).

[r.e.s]

Grolsch schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 08:15:
Stel je voor, je bent hopeloos verliefd, hebt 20.000 op de spaarrekening staan, en je verdient veel meer (kan zowel een man als een vrouw zijn).

Je koopt een huis, en stopt al je spaarcenten erin, je gooit al je spaarcenten in het huis, en daarna gooi je alle inkomens op 1 bult, en betaald daar alles van.

Na 10 jaar loopt de relatie niet meer (was het niet 1 op de 3 huwelijken welke strande)

Dan kan het huis in de verkoop, en dan is het alles gedeeld door 2, ongeacht je inkomen, of de hoogte van je spaarrekening voordat je het huis kocht.

Ik heb hier gewoon geen zin in

Er zijn zat mogelijkheden om zulke zaken te vermijden/voorkomen

[Anoniem: 35872]

Ardana schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 01:55:
I

Maar wat vrijwel alle rekenmensen hier vergeten:
1) als pers. A een veel hoger eigen maandelijks bedrag heeft (of veel beter kan sparen), zal pers. A echt niet (hoop ik tenminste) op 'n gegeven moment zeggen, "nou schat, jij bent niet zuinig genoeg geweest, ik ga lekker 'n maand naar Verweggiestan, en jij kan niet mee!"

En dit probeer ik dus te vertellen!!
Je hebt een leven samen, open dan ook een spaar rekening waar ieder na ratio geld op stort om gezamenlijk leuke dingen van te doen, als je het niet op 1 hoop wilt gooien.

En in mijn relatie is het eerst wij en dan ik, ipv ik eerst en dan wij.

[ Voor 8% gewijzigd door Anoniem: 35872 op 02-04-2010 10:47 ]

[Gonadan]

-RoB- schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 10:28:
Er zijn zat mogelijkheden om zulke zaken te vermijden/voorkomen

Waaronder dit een hele goed is.
Wat zie jij als betere alternatieven dan?

Anoniem: 35872 schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 10:42:
En dit probeer ik dus te vertellen!!
Je hebt een leven samen, open dan ook een spaar rekening waar ieder na ratio geld op stort om gezamenlijk leuke dingen van te doen, als je het niet op 1 hoop wilt gooien.

En in mijn relatie is het eerst wij en dan ik, ipv ik eerst en dan wij.

Wie zegt dan dat het niet gebeurt bij de mensen die het niet op één hoop gooien?

[ Voor 48% gewijzigd door Gonadan op 02-04-2010 10:52 ]

[Anoniem: 35872]

ik zeg ook niet dat het gebeurd maar merk hier in de reacties dat mensen hun eigen besteedbaar inkomen belangrijker vinden dan het gezamelijk besteedbaar inkomen. lees alleen maar ik ik ik..

[HTT-Thalan]

Mijn vriendin en ik doen alles samen, het geld dat binnenkomt gaat allemaal op 'de grote hoop'. Momenteel nog niet op een gezamenlijke rekening maar dat willen we nog wel. Als iemand wat nodig heeft dan kopen we dat, simpel

[Gonadan]

Anoniem: 35872 schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 11:13:
ik zeg ook niet dat het gebeurd maar merk hier in de reacties dat mensen hun eigen besteedbaar inkomen belangrijker vinden dan het gezamelijk besteedbaar inkomen. lees alleen maar ik ik ik..

Zo komt het op mij niet over, maar die zitten er vast tussen inderdaad.
Bij ons gaat het 'wij' voor alles, dat komt eerst.
Wat er dan overblijft is voor 'ik', maar dan wel gescheiden zodat je kan doen wat je wilt.

[frumper]

Hier doen wij vanaf onze studententijd al alles op één hoop. Komt ook omdat we beiden met ongeveer niets begonnen. Ook toen de 1 afgestudeerd was en de ander nog niet en er dus een behoorlijk inkomensverschil was is altijd alles op één hoop gegaan.
Nu werken we beiden al een aantal jaar en zit er een netto-verschil van plusminus 450 euro per maand. Maar ik heb nog nooit het gevoel gehad dat ik dan ook maar meer zou mogen uitgeven.
Grote aankopen worden altijd besproken, maar voor de rest kopen we wat we willen. Ons geluk is dat we beiden geen gat in de hand hebben en beide over een gezond verstand beschikken van wat wel en niet kan.

[Canaria]

na ratio

Dat moet naar rato zijn.
Na ratio is iets heel anders

[Ardana]

Ik vraag me af of het nit ook angst is om tekort te komen. Ik heb die angst niet: 1) we verdienen meer dan genoeg om zeer leuk te leven, 2) we hebben geen van tweeen een gat in ons hand, 3) we geven liever iets aan de ander, dan dat we iets voor onszelf kopen, 4) we hebben al alles wat ons hartje begeert (meh, wat klinkt dat zoetsappig... maar 't is wel waar ).

Ja, ik weet het, er kan er eentje verslaafd raken, of in een oplichtingsval lopen, maar dat soort zaken kunnen altijd gebeuren, en dan ben je sowieso behoorlijk het haasje (al is het maar enkel emotioneel), ongeacht hoe je je financieen geregeld hebt.

[Gonadan]

Juist niet.
Als ik nu besluit dat ik een nieuwe server wil, iets waar mijn vriendin geen reet meet doet, dan kan ik die gewoon kopen van mijn eigen zakgeld.
Zou ik dat uit de gezamelijke pot halen dan zou ik mij eerder schuldig voelen.
Het is juist eerder om te zorgen dat het niet voelt alsof de ander te kort zou komen.

[Anoniem: 35872]

Ganodan,

Stel 1 van de 2 maakt zijn eigen geld steeds op, kan niet goed sparen..
De ander geeft minder uit en kan wel sparen..

Je hebt een koophuis en je wilt uitbouwen of verbouwen, verbouwing kost 15.000 euro..

Waarvan betaal je dit?? als je het naar ratio wil doen dan kun je niet verbouwen want 1 persoon heeft het geld niet. of betaalt 1 persoon het, en moet je partner dit terug betalen aan de ander??

Ik ken het gevoel hoor, ik deed in het begin ook alles van mijn eigen geld, en toen we het op 1 hoop gooide voelde ik me ook schuldig als ik 200 euro bestede voor nieuwe kleding, maar als je gewoon rekening houd met elkaars wensen hoef je niets te kort te komen. En nu voel ik me niet meer schuldig als ik iets koop. want ik weet dat mijn vriendin me daarin vertrouwt en omgekeerd.
En als we iets samen willen bereiken (verbouwing of andere zeer grote uitgave dan word dat gewoon besproken en gereserveerd)

[ Voor 39% gewijzigd door Anoniem: 35872 op 02-04-2010 14:27 ]

[neographikal]

Afgezien van het feit dat ik niet zou beginnen aan een relatie met een partner met een gat in de hand: Dan wordt het gewoon niet verbouwen totdat nummer twee zijn of haar deel bij kan dragen. Dan leert de ander maar sparen

[Anoniem: 35872]

jij kunt ook een gat in de hand hebben he

[MrFl0ppY]

Onze situatie:
Werken beide, ongeveer hetzelfde loon.
Verschil in spaargeld was 20k (ik meer dan haar) toen we begonnen.

Wij wonen sinds enkele maanden samen en wij hebben ervoor gekozen om "alles op de grote hoop" te gooien. Eerst wilde ik nog wel 2 spaarpotjes maar dat was alleen maar lastig, vooral elke keer de discussie wat nu wel en wat nu niet onder gezamenlijk en apart zou vallen. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om 1 grote hoop te gebruiken. Wij vertrouwen elkaar erin dat we gaan 'gekke' dingen doen zonder te overleggen. En inderdaad zij koopt iets meer kleren en geurtjes etc. en ik geef dan weer net iets meer uit aan stereo/computer etc. Al met al gaat dat prima. Maar ik denk wel als je een big-spender en heel erg impulsief bent dat je dan wel eens kunt botsen. Wij zijn dat namelijk helemaal niet en onze keuzes zijn dan vaak ook goed overwogen en besproken. Het ligt dus ook een beetje aan de persoonlijkheid.

Wel hebben we overigens wel een schuldbekentenis laten vastleggen bij de notaris waarbij zij mij 10k verschuldigd is omdat ik 20k meer heb ingelegd in de woning etc. Dit vond ik wel passend omdat ik 20k meer heb ingelegd en dit graag ook zou willen terugzien als we uit elkaar gaan. Anders zou dit door het samenlevingscontract onmogelijk worden.

Andersom zou ik het totaal niet trekken als mijn vriendin ging shoppen (oid) van mijn centen.

Dit vind ik dus erg raar in een relatie. Waarom niet? Jij geeft toch ook geld uit, zij denkt toch ook na als ze gaat shoppen zodat ze niet overdrijft? Over kopen jullie gewoon tot het magische nulpunt weer is bereikt? Als mijn vriendin gaat stappen dan pint ze maar lekker van onze rekening en doet maar lekker gek. Ik ga dat niet controleren maar mocht ik er achteraf achter komen dat ze er 200€ erdoor heeft gejaagd dan spreek ik haar daar gewoon op aan en bespreken we dat. Aangezien ik dat ik gewoon verspilling vind.

Maar even iets anders. Stel je hebt gescheiden financiën en jouw vriend/vriendin koop van haar geld iets voor een fiks bedrag (zeg 1k) wat totaal onzinnig is en in jouw beeld gewoon weggegooid geld is. Hoe ga je hier dan mee om? Zeg je dan, lekker boeien want het is haar geld? Of gaat je het dan toch aan omdat je het toch met z'n tweeën moet rooien en dat geld ook goed had kunnen gebruiken om wat te sparen of voor die gezamenlijke auto? Ik zou in dit geval principieel voor het tweede gaan, ondanks dat ik er 'niks' over te zeggen heb, zou me dit toch wel storen. Dat geld had beter gebruikt kunnen worden.

[neographikal]

Anoniem: 35872 schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:29:
jij kunt ook een gat in de hand hebben he

Ik? Yeah right

MrFl0ppY schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:30:
Maar even iets anders. Stel je hebt gescheiden financiën en jouw vriend/vriendin koop van haar geld iets voor een fiks bedrag (zeg 1k) wat totaal onzinnig is en in jouw beeld gewoon weggegooid geld is.

Zolang ze genoeg draagkracht heeft om tegenvallers op te vangen (woning, auto, etc): haar feestje. Ik zou hoogstens aangeven dat ik het niet zo verstandig vind omdat .... maar als ze het dan nog steeds wilt: succes ermee

[ Voor 60% gewijzigd door neographikal op 02-04-2010 14:38 ]

[Gonadan]

Anoniem: 35872 schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:22:
Ganodan,

Stel 1 van de 2 maakt zijn eigen geld steeds op, kan niet goed sparen..
De ander geeft minder uit en kan wel sparen..

Je hebt een koophuis en je wilt uitbouwen of verbouwen, verbouwing kost 15.000 euro..

Waarvan betaal je dit?? als je het naar ratio wil doen dan kun je niet verbouwen want 1 persoon heeft het geld niet. of betaalt 1 persoon het, en moet je partner dit terug betalen aan de ander??

Ik begrijp dat je wat moeite hebt met lezen, ik zal het voor de zesentwintigste keer uitleggen. <-- laat dit vervelende op de man gespeelde toontje ajb achterwege
Sparen doe je samen, niet allebei apart!
Als je je zakgeld niet opmaakt houd je over, dat kan je voor jezelf sparen, maar sparen voor het huis of andere zaken doe je samen.
Daarom zeg ik hier ook elke keer weer (wordt vermoeiend onderhand) dat je éérst alle lasten en gelden voor de gezamelijke zaken apart legt (dus óók voor de gezamelijke spaarpot) en dat je daarna zakgeld voor beiden overhoudt.

En ja, als dan de een meer uitgeeft dan de ander zal de ander wat van zijn zakgeld kunnen sparen.
Moet dat dan in een verbouwing als het nodig is? Nee! Als je daar dat zakgeld voor nodig hebt is het geld voor de verbouwing er simpelweg nog niet, dan moeten we dus gewoon langer sparen.

Ik ken het gevoel hoor, ik deed in het begin ook alles van mijn eigen geld, en toen we het op 1 hoop gooide voelde ik me ook schuldig als ik 200 euro bestede voor nieuwe kleding, maar als je gewoon rekening houd met elkaars wensen hoef je niets te kort te komen. En nu voel ik me niet meer schuldig als ik iets koop. want ik weet dat mijn vriendin me daarin vertrouwt en omgekeerd.
En als we iets samen willen bereiken (verbouwing of andere zeer grote uitgave dan word dat gewoon besproken en gereserveerd)

Ik deed het in het begin zo en ik doe het nu nog steeds zo, ik ben van plan het nog jaren zo te doen, zelfs als er kinderen zijn.
Misschien denk je dat ik een 20-jarige met vers ontluikende samenwoning ben, maar ik heb wel iets meer ervaring op dat gebied.

[ Voor 1% gewijzigd door Rukapul op 02-04-2010 14:44 ]

[!null]

Ik zie niet helemaal in waarom je alles op een grote hoop zou gooien, wat ik veel mensen hier wel zie doen. Wij hebben ook een gezamenlijke rekening waarvan we boodschappen doen en de huur betalen etc, dat is wel zo makkelijk. Hier hebben wij vaste overboekingen voor staan, lekker makkelijk allemaal, zou niet anders willen.
Maar men gooit hier vaak de salarisen, die vaak aardig verschillen, ook op een hoop en wil dat dan verdelen. Tenzij je een gezin situatie hebt waarin 1 van de 2 meer voor de kinderen zorgt, of iets soortgelijks, dan snap ik het wel.
Maar mijn vriendin studeert nog, en ik werk al fulltime. Wij maken beide evenveel over naar onze gezamenlijke rekening, we betalen ieder evenveel. Waarom zou zij recht hebben op een deel van mijn salaris, of ze nou studeert of minder werkt? Het is niet dat ik het naar niet gun, maar ik zie er geen reden voor. En ze red zichzelf ook prima zo. Wel ben je natuurlijk wat coulanter met dingen. Ik zorg er wel voor dat er een rijdende auto voor de deur staat (was altijd al zo eigenlijk), waar zij alleen zo nu en dan wat benzine in gooit maar verder geen kosten voor draagt.
Grote uitgaven aan het interieur (bank, koelkast, vloer, goed bed etc) verdelen we gewoon per geval en dat is tot nu toe prima gegaan.

Edit: dat men samen willen sparen voor de toekomst, daar zie ik het nut wel van in ja. Maar dan nog zie ik geen reden om af te wijken van een 50%-50% verdeelsleutel.
Dit snap ik dus nog in een situatie waar je iedere maand een vast bedrag overmaakt naar de spaarrekening, niet je zakgeld besteden en kijken hoeveel er overblijft (want dan kom je dus niet aan die verdeelsleutel)

[ Voor 12% gewijzigd door !null op 02-04-2010 14:41 ]

[RaZ]

Anoniem: 35872 schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:22:
Ganodan,

Stel 1 van de 2 maakt zijn eigen geld steeds op, kan niet goed sparen..
De ander geeft minder uit en kan wel sparen..

Je hebt een koophuis en je wilt uitbouwen of verbouwen, verbouwing kost 15.000 euro..

Waarvan betaal je dit?? als je het naar ratio wil doen dan kun je niet verbouwen want 1 persoon heeft het geld niet. of betaalt 1 persoon het, en moet je partner dit terug betalen aan de ander??
[..]

Als ik met iemand zakelijk ga samenwonen, dan word dit inderdaad een issue. Want in je situatieschets komt iedereen de verplichting na, en verders leven en laten leven.

Als je met je levenspartner samen woont, mik je alles op de grote hoop. Ongeacht of er een verschil in inkomsten is. Dus beide inkomens naar 1 rekening, daarvan de vaste lasten incl. sparen. En wat er over blijft is ieder 50-50, en kan je naar eigen smaak verbrassen, of sparen voor persoonlijke dingen.

[Ronald]

MrFl0ppY schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:30:

Maar even iets anders. Stel je hebt gescheiden financiën en jouw vriend/vriendin koop van haar geld iets voor een fiks bedrag (zeg 1k) wat totaal onzinnig is en in jouw beeld gewoon weggegooid geld is. Hoe ga je hier dan mee om? Zeg je dan, lekker boeien want het is haar geld? Of gaat je het dan toch aan omdat je het toch met z'n tweeën moet rooien en dat geld ook goed had kunnen gebruiken om wat te sparen of voor die gezamenlijke auto? Ik zou in dit geval principieel voor het tweede gaan, ondanks dat ik er 'niks' over te zeggen heb, zou me dit toch wel storen. Dat geld had beter gebruikt kunnen worden.

Haar geld, haar lol. Zolang ze aan gezamelijke verplichtingen (Huur/Hypo/GWL/etc) voldoet.... whats the problem.

Als je besluit gezamelijk voor iets te sparen (auto, verbouwing, reserveringen voor when the shit hits the fan), dan spreek je gewoon af dit te af te storten naar een gezamelijke spaarpot (Aegon spaarpottenmeukrekening ) Voldoet ze ook aan die verplichting.. who cares...

Je voorkomt gewoon ALLE frustraties over elkaars uitgeef gedrag...

[neographikal]

!null schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:38:
....

Precies de manier waarop wij dat doen. Als er dan iets is, dan pak ik incidenteel wat meer op, maar die keuze is dan wel aan mij. Ik ga mij niet committeren aan een verdeling naar rato, zodat er ook geen discussie ontstaat als er één part-time gaat werken of het een periode allemaal wel best vindt. Zolang er voldoende binnenkomt voor de algemene rekening en we kunnen samen wat leuks doen: succes.

[Rukapul]

MrFl0ppY schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:30:
Wel hebben we overigens wel een schuldbekentenis laten vastleggen bij de notaris waarbij zij mij 10k verschuldigd is omdat ik 20k meer heb ingelegd in de woning etc.

Grappig, ik heb dat juist niet laten doen toendertijd. De stagair bij de notaris had hier grote moeite mee. We hadden namelijk laten vastleggen dat alles op gezamenlijke rekeningen etc. gezamenlijk eigendom was en daarmee zou dit later een gift kunnen zijn. "hoepel op muts, ik bepaal wat ik vast wil leggen"

Inmiddels allemaal achterhaald.

[ Voor 9% gewijzigd door Rukapul op 02-04-2010 14:43 ]

[Silver7]

Ronald schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:41:
[...]


Haar geld, haar lol. Zolang ze aan gezamelijke verplichtingen (Huur/Hypo/GWL/etc) voldoet.... whats the problem.

Als je besluit gezamelijk voor iets te sparen (auto, verbouwing, reserveringen voor when the shit hits the fan), dan spreek je gewoon af dit te af te storten naar een gezamelijke spaarpot (Aegon spaarpottenmeukrekening ) Voldoet ze ook aan die verplichting.. who cares...

Je voorkomt gewoon ALLE frustraties over elkaars uitgeef gedrag...

Dat kan, maar het wordt lastig als je vriend(in) gaat zeuren dat ze maar weinig geld (dus na gezamelijke verplichtingen) overhoudt terwijl jij meer verdient dat zij.

[MrFl0ppY]

Ronald schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:41:
[...]


Haar geld, haar lol. Zolang ze aan gezamelijke verplichtingen (Huur/Hypo/GWL/etc) voldoet.... whats the problem.

Als je besluit gezamelijk voor iets te sparen (auto, verbouwing, reserveringen voor when the shit hits the fan), dan spreek je gewoon af dit te af te storten naar een gezamelijke spaarpot (Aegon spaarpottenmeukrekening ) Voldoet ze ook aan die verplichting.. who cares...

Je voorkomt gewoon ALLE frustraties over elkaars uitgeef gedrag...

Nouja niet alles lees ik in jouw post. Ik zou me dan toch ergeren als ze het geld over de balk gooit. Maar goed, ik zou het dan ook niet lang uithouden met zo'n type, want dan is het vaak op meerdere vlakken een mismatch.

[Rukapul]

MrFl0ppY schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:47:
[...]


Nouja niet alles lees ik in jouw post. Ik zou me dan toch ergeren als ze het geld over de balk gooit. Maar goed, ik zou het dan ook niet lang uithouden met zo'n type, want dan is het vaak op meerdere vlakken een mismatch.

Eens, maar ook niet eens.

Een verspiller/(IBG)lener kan met de juiste zetjes omgevormd worden tot een bewuste consument en spaarder
en andersom gaat de ander misschien ook wel eens wat geld uitgeven aan minder nuttige zaken bij wijze van uitzondering

[ Voor 12% gewijzigd door Rukapul op 02-04-2010 14:52 ]

[RaZ]

MrFl0ppY schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:47:
[...]


Nouja niet alles lees ik in jouw post. Ik zou me dan toch ergeren als ze het geld over de balk gooit. Maar goed, ik zou het dan ook niet lang uithouden met zo'n type, want dan is het vaak op meerdere vlakken een mismatch.

Maar wat jij 'over de balk' vindt, vindt zij misschien gewoon nuttig. Shop-o-holic misschien?

Het geen waar jij je geld in pompt (wellicht gadgets, hifi, pc's) vindt zij weer overbodig, en dus 'over de balk' smijten.

Maar inderdaad, als je je gaat ergeren aan het gedrag van je partner, dan is het misschien niet zo'n goeie match nee

[Ardana]

neographikal schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:26:
Afgezien van het feit dat ik niet zou beginnen aan een relatie met een partner met een gat in de hand: Dan wordt het gewoon niet verbouwen totdat nummer twee zijn of haar deel bij kan dragen. Dan leert de ander maar sparen

Of je maakt afspraken dat de ander minder zakgeld krijgt, zodat er wel op tijd genoeg is voor die verbouwing (want bij niet-verbouwen, heb je zelf ook last, ga ik even van uit). Of je vind het niet erg dat de ander meer uitgeeft en legt met liefde wat meer bij.

!null schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:38:
Maar men gooit hier vaak de salarisen, die vaak aardig verschillen, ook op een hoop en wil dat dan verdelen. Tenzij je een gezin situatie hebt waarin 1 van de 2 meer voor de kinderen zorgt, of iets soortgelijks, dan snap ik het wel.

Ik ga er van uit dat beiden (naar rato!) evenveel moeite, tijd en energie in de relatie steken. Als dat dan om een of andere reden door de maatschappij anders beloond wordt (bijv. doordat de een mer verdient dan de ander, mag je onderling toch nog wel elkaar gelijkelijk belonen?

Ronald schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:41:
Haar geld, haar lol. Zolang ze aan gezamelijke verplichtingen (Huur/Hypo/GWL/etc) voldoet.... whats the problem.
[...]
Je voorkomt gewoon ALLE frustraties over elkaars uitgeef gedrag...

Bij verre na niet. Dat voorkomt in jouw geval frustraties, niet in mijn geval

[n4m3l355]

Rukapul schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:50:
Eens, maar ook niet eens.

Een verspiller/(IBG)lener kan met de juiste zetjes omgevormd worden tot een bewuste consument en spaarder
en andersom gaat de ander misschien ook wel eens wat geld uitgeven aan minder nuttige zaken bij wijze van uitzondering

Wat is het probleem dat er eentje graag winkeld? Winkelen is imo een luxe probleem zolang je beurs het toelaat en zolang dat laatste het geval is wat dan nog. De een geeft een hoop geld aan kleding uit en de ander koopt zich een dure horloge. De uiteindelijke uitgaves van beide zijn imo dan ook niet relevant zolang het financieel goed gaat, en juist dat is dan ook essentieel om je te realiseren wat je basis verplichtingen zijn. Als je er niet tegenkunt dat je vriend(in) 500 euro aan een tas/nieuwe hdd uitgeeft vraag ik me zelf af of je bij diegene past. Ik geloof er dan ook niet in om iemand in de bewuste consument om te vormen, zeker zolang zoals ik aangaf financieel er geen reden toe is.

[!null]

Ardana schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 09:02:
Ik ga er van uit dat beiden (naar rato!) evenveel moeite, tijd en energie in de relatie steken. Als dat dan om een of andere reden door de maatschappij anders beloond wordt (bijv. doordat de een mer verdient dan de ander, mag je onderling toch nog wel elkaar gelijkelijk belonen?

Dit is alleen van toepassing als je ongeveer dezelfde functie hebt, iets vergelijkbaars. Maar dat kan je een goeie reden vinden, of dat je vriendin bijvoorbeeld zwanger is, voor de kids zorgt. Prima. Maar doorgaans zie ik er echt geen reden voor om het te verdelen.

[MrSleeves]

!null schreef op vrijdag 02 april 2010 @ 14:38:
Ik zie niet helemaal in waarom je alles op een grote hoop zou gooien, wat ik veel mensen hier wel zie doen. Wij hebben ook een gezamenlijke rekening waarvan we boodschappen doen en de huur betalen etc, dat is wel zo makkelijk. Hier hebben wij vaste overboekingen voor staan, lekker makkelijk allemaal, zou niet anders willen.
Maar men gooit hier vaak de salarisen, die vaak aardig verschillen, ook op een hoop en wil dat dan verdelen. Tenzij je een gezin situatie hebt waarin 1 van de 2 meer voor de kinderen zorgt, of iets soortgelijks, dan snap ik het wel.

Wij hebben het zogenaamde "zakgeld"-model. Bij ons verschillen de salarissen niet zo heel veel (paar 100 euro ofzo). Ik zou het eigenlijk ook wel raar vinden als één van ons veel meer geld over zou houden, terwijl de ander zich amper iets kan permiteren.

[AE86]

!null schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 10:49:
[...]


Dit is alleen van toepassing als je ongeveer dezelfde functie hebt, iets vergelijkbaars. Maar dat kan je een goeie reden vinden, of dat je vriendin bijvoorbeeld zwanger is, voor de kids zorgt. Prima. Maar doorgaans zie ik er echt geen reden voor om het te verdelen.

Hoezo niet? Je leeft toch samen? Misschien is de een wat lager geschoold dan de ander en verdiend daarom wat minder. Dan verdeel je het toch gewoon netjes 50/50, zodat ieder evenveel te besteden heeft.

[Rukapul]

n4m3l355 schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 10:06:
[...]

Wat is het probleem dat er eentje graag winkeld? Winkelen is imo een luxe probleem zolang je beurs het toelaat en zolang dat laatste het geval is wat dan nog. De een geeft een hoop geld aan kleding uit en de ander koopt zich een dure horloge. De uiteindelijke uitgaves van beide zijn imo dan ook niet relevant zolang het financieel goed gaat, en juist dat is dan ook essentieel om je te realiseren wat je basis verplichtingen zijn. Als je er niet tegenkunt dat je vriend(in) 500 euro aan een tas/nieuwe hdd uitgeeft vraag ik me zelf af of je bij diegene past. Ik geloof er dan ook niet in om iemand in de bewuste consument om te vormen, zeker zolang zoals ik aangaf financieel er geen reden toe is.

Je leest er meer in dan bedoeld. Wat ik probeerde aan te geven is dat in een relatie mensen ook iets kunnen veranderen, met name uit elkaar liggende extremen, zodat er weinig aanleiding overblijft om mogelijk aan te ergeren zoals de reactie hierboven aangaf.

[Ardana]

!null schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 10:49:
Dit is alleen van toepassing als je ongeveer dezelfde functie hebt, iets vergelijkbaars. Maar dat kan je een goeie reden vinden, of dat je vriendin bijvoorbeeld zwanger is, voor de kids zorgt. Prima. Maar doorgaans zie ik er echt geen reden voor om het te verdelen.

Nee, juist niet. Als nl. iemand gewoon een lagere opleiding heeft of iets minder werkervaring, en wel 36/40 uur werkt, heb je best kans dat hij/zij een significant lager loon heeft. Zo is het ook mogelijk dat de een graag wat meer tijd in 't huishouden besteed, en 'n paar uurtjes per week minder werkt, en daardoor minder inkomen heeft.

Netto blijft de investering die je in de relatie doet, voor beiden gelijk, alleen brengt de een dan minder geld binnen, en de ander wat minder tijd. Is 't dan eerlijk om te zeggen: ik verdien meer, dus ik mag ook meer uitgeven?

Ik vind van niet (en ik zou niet kunnen leen met iemand die dat wel vind - en voor de volledigheid, ik verdien ongeveer € 1.000 pm meer dan m'n partner).

[ebia]

AE86 schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 11:35:
[...]


Hoezo niet? Je leeft toch samen? Misschien is de een wat lager geschoold dan de ander en verdiend daarom wat minder. Dan verdeel je het toch gewoon netjes 50/50, zodat ieder evenveel te besteden heeft.

Uit welk besef komt dat idee voort? Dat je als man (die vaak meer verdient) moet zorgen voor je vrouw?

Mijn vriendin harkt in de maand 1000 euro netto meer binnen dan ik, maar dat is een verdienste van haar eigen kunnen. We hebben plannen tot samenwonen, maar ik heb echt geen behoefte aan dat geld hoor...

Ons idee was ieder ons eigen rekening te behouden en samen een rekening openen waar we ieder wat geld opzetten voor de vaste woonlasten, boodschappen en sparen voor onvoorzien. In dat geval worden we er qua financiën er allebei niet beter of slechter op. Zij heeft behoorlijk wat spaargeld, dus zij zal wat meer bijdragen aan de inrichting. Ik heb een nieuwe auto (die ze dan ook mag gebruiken) en redelijk wat meubilair wat over kan, zo gaat het allemaal wel gelijk op denk ik.

En wat Ronald zegt: als zij een dure vakantie gaat houden met een vriendin lig ik daar geen moment van wakker. Als ik het idee heb dat het 'ons' geld zou zijn dan zou ik daar toch misschien anders tegenaan gaan kijken. Dan ga je volgens mij toch vaker twisten over dure uitgaven, welke dan voor een groter deel van het geld van één van de twee komt. Wat mij betreft is er maar één reden waarom je hiervan af zou wijken en dat is als je kinderen zou hebben en één van de twee minder gaat werken.

[ Voor 4% gewijzigd door ebia op 03-04-2010 13:51 ]

[sverzijl]

ebia schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 13:43:
[...]
Wat mij betreft is er maar één reden waarom je hiervan af zou wijken en dat is als je kinderen zou hebben en één van de twee zou minder gaan werken.

Je kan in dat geval natuurlijk ook de verantwoordelijkheid delen en allebei wat minder gaan werken, ook al is dit financieel gezien niet de optimale oplossing. Wel zo eerlijk ook, tenzij de vrouw natuurlijk zelf graag haar carriere opgeeft en zich op de kids wil storten. In praktijk hoor ik nogal vaak 'ja, nu moet zij minder gaan werken, want zij verdient immers minder'.

Wij gooien overigens het overgrote deel in een gezamelijke pot en houden allebei (meer dan) genoeg over voor onze eigen dingen. Inmiddels al 12 jaar zo en nooit problemen gehad. We vinden het allebei fijn om een eigen potje te hebben waar we me doen en laten wat we zelf willen.

[neographikal]

Ardana schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 09:02:
Of je maakt afspraken dat de ander minder zakgeld krijgt, zodat er wel op tijd genoeg is voor die verbouwing (want bij niet-verbouwen, heb je zelf ook last, ga ik even van uit). Of je vind het niet erg dat de ander meer uitgeeft en legt met liefde wat meer bij.

Wat meer uitgeven is geen gat in de hand, een gat in de hand is zoals een vriendin van mij echt alles er doorheen jaagt dat kan. Of nog erger, dat iemand zich in de schulden steekt om het uitgavenpatroon vast te houden.

Ik wil niet met mijn partner hoeven onderhandelen over "zakgeld" (dat kreeg ik toen ik klein was, nu echt niet meer ), datgene dat nodig is moet gewoon kunnen, dus ik verwacht dat mijn partner ook enige financiële reserve opbouwt om tegenslagen te kunnen opvangen. Voor de rest moet ik me niet druk hoeven maken over haar aankopen en zij niet over de mijne. Als ik een leuke auto wil kopen, dan moet dat kunnen. Als zij dure schoenen wil halen, tres bien.

!null schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 10:49:
[...]


Dit is alleen van toepassing als je ongeveer dezelfde functie hebt, iets vergelijkbaars. Maar dat kan je een goeie reden vinden, of dat je vriendin bijvoorbeeld zwanger is, voor de kids zorgt. Prima. Maar doorgaans zie ik er echt geen reden voor om het te verdelen.

Precies. Ook zonder die afspraak kan ik eens een keer denken, van hey, laat ik *insert iets* betalen. Maar daar ga ik me niet contractueel aan committeren en een gemeenschap van goederen is al helemaal een no-go (significant verschil spaargeld & goederen).

[ebia]

sverzijl schreef op zaterdag 03 april 2010 @ 14:04:
[...]

Je kan in dat geval natuurlijk ook de verantwoordelijkheid delen en allebei wat minder gaan werken, ook al is dit financieel gezien niet de optimale oplossing. Wel zo eerlijk ook, tenzij de vrouw natuurlijk zelf graag haar carriere opgeeft en zich op de kids wil storten. In praktijk hoor ik nogal vaak 'ja, nu moet zij minder gaan werken, want zij verdient immers minder'.

Ik denk dat het erg afhankelijk is van het soort werk wat je hebt. De reden dat iemand meer verdient heeft vaker ook te maken met het beroep, en bij sommige beroepen (zeker hoger op de ladder) kun je het je niet permitteren om minder te gaan werken óf je kunt die stap omhoog wel vergeten. Als mijn vriendin minder zou willen gaan werken omwille van het opvoeden van een kind kan ze haar verdere carrièreplannen wel in de koelkast zetten. Dat is heel ouderwets, maar helaas in nog veel beroepsgroepen wel een feit (ook voor mannen).

[RaZ]

Mjah, dan vraag ik me serieus af waar de prioriteiten liggen. Als je kiest voor kinderen, kies je voor kinderen, en niet voor een carrierre. Tuurlijk zijn er beroepen waar het combineren misschien wat makkelijker en soepeler gaat. Maar in de regel is het of/of, en niet en/en.

[ninjazx9r98]

De rillingen lopen over m'n rug als ik zie hoe zakelijk sommige mensen een relatie bekijken.
Een relatie waar alles dmv een of andere verdeelsleutel geregeld wordt zou ik nooit maar dan ook nooit willen hebben.
Ik hou van mijn vrouw, samen zijn we één en dat is belangrijker dan geld en de verdeling daarvan.
Mijn salaris ligt een stuk hoger dan dat van m'n vrouw maar alles gaat hier op de grote hoop.
Er is één betaalrekening en één spaarrekening waar alles van gedaan wordt.
Ik rijdt een leasewagen die gebruikt wordt als we samen weg gaan, zij rijdt sinds twee maanden een splinternieuwe auto die we gekocht hebben voor haar.
Persoonlijke uitgaven tot zo'n beetje 100 euro doen we zonder overleg, daarboven hebben we het er kort over maar het is nog nooit een punt van discussie geweest.
Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee hoe de verdeling precies is qua uitgaven als het op persoonlijke zaken zoals kleding ed aankomt maar een korte blik in de kledingkast doet me vermoeden dat ze meer uitgeeft dan mij
Mocht het ooit mis gaan met ons huwelijk dan verlies ik financieel gezien meer dan zij maar eerlijk gezegd zal dat me jeuken.
Het is maar geld, gelukkig zijn is me meer waard dan wat papier in me kontzak en getalletjes op een bankrekening.

Vraag me overigens wel af of mensen die geld zo precies verdelen dat ook doen met huishoudelijke taken.
Is er dan een lijstje met twee namen en daaronder wie wat wanneer doet ?
Als de vrouw/vriendin minder verdient maar meer doet in het huishouden wordt dat dan weer gecompenseerd door een lagere bijdrage in het huishoudgeld ?
Zoals gezegd, het lijkt me vreselijk om zo te moeten leven maar iedereen moet natuurlijk zijn/haar leven leiden op de manier zoals dat hem/haar het beste bevalt.

[neographikal]

Tja, ik kan me voorstellen dat het verschrikkelijk zakelijk over komt, maar hier heb ik dus geen zin in, evenals in het gezeur om geld mocht de relatie eindigen.

[ Voor 10% gewijzigd door neographikal op 03-04-2010 22:47 ]

[ninjazx9r98]

Wij hebben elkaar het ja-woord gegeven en gaan er in principe vanuit dat dat is tot de dood ons scheidt.
Dat het in de dagelijkse praktijk regelmatig mis gaat bij mensen weten we dondersgoed maar dat is voor ons geen reden om daar dag in dag uit rekening mee te houden en voorzorgsmaatregelen te nemen voor als het mis gaat.
Geld is maar geld en de klap als het einde relatie is zal stukken groter zijn dan wat gezeur om geld.

Hoe langer ik nadenk over gescheiden houden van geld, hoe meer vragen er bij me opkomen hoe je het dan voor de rest regelt.
Is alles in de relatie dan zakelijk geregeld ?
Maak je afspraken over welke merken wel of niet gekocht worden in de supermarkt om te besparen zodat er meer prive geld over blijft ?
Koopt de partner met meer geld coca cola en moet de ander het doen met eigen merk ?
Vertegenwoordigen huishoudelijke taken een bepaalde waarde ?
Leg je meer of minder in aan huishoudgeld als je meer of minder eet en drinkt ?
Moet je relatief gezien meer geld betalen voor de energierekening als je vaker en langer douchet ?
Hoe langer ik nadenk, hoe meer ik me besef dat wij heel gelukkig zijn met de keuze voor het 'grote hoop' systeem

[Ronald]

Je kunt alles op die manier verextremiseren. En ook dat is dus niet de manier he.... Zo kun je jezelf ook tegenstander van het idee aanpraten.

Ik heb van HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEL nabij meegemaakt hoeveel gezeik het geld deel kan zijn na het klappen van de relatie. Een nasleep van jaren, met een goede 30K aan advocaatskosten. Fantastisch! Was compleet onnodig geweest. Het klappen van de relatie is erg genoeg, maar als er dan ook nog zoiets overheen komt... Hallooooooo depressie-wao-etc... yep, seen it all. Worth it? no way!

Afspraken maken is zo simpel. Het normale huishuiden is nu juist gezamelijk; dus die cola... Geen probleem.
Het gaat om de pumps met goude randjes die zij fantastisch vindt en jij afschuwelijk... Die ontzettende dikke pc voor jou, terwijl die goedkope dell ook echt wel voldoet... Zit er een inkomensverschil tussen beiden? Wie zegt dat de huishoud-huur-gwl pot 50-50 gevuld moet worden? Ja sommigen zullen zo ver gaan... Of dat nou zo handig is als dat betekend dat de ene 200 euro overhoud en de ander 2000?

Geld is domweg een primaire bron van onderlinge frustraties. Je kunt het probleem wegromantiseren, maar enige mate van rationaliteit is gewoon toch wel handig... voor nu... en welke vorm van later dan ook.

[SmartDoDo]

Ik heb in mijn opleiding wel geleerd dat je zelfs het huwelijk als iets heel zakelijks (lees: een overeenkomst) moet zien. Het is denk ik heel nuchter om zaken netjes gescheiden te regelen waar nodig. Toch zie ik mezelf binnen een relatie liever alles delen. Voor m'n gevoel zet je je maar half in voor je relatie als je ieder je eigen financiële huishouding hebt en een deeltje gezamenlijk is.

Ik snap het wel als je om de haverklap een andere partner vind, maar niet als je de insteek hebt om echt bij elkaar te blijven.

[Exirion]

ninjazx9r98 schreef op zondag 04 april 2010 @ 08:26:
Wij hebben elkaar het ja-woord gegeven en gaan er in principe vanuit dat dat is tot de dood ons scheidt.
Dat het in de dagelijkse praktijk regelmatig mis gaat bij mensen weten we dondersgoed maar dat is voor ons geen reden om daar dag in dag uit rekening mee te houden en voorzorgsmaatregelen te nemen voor als het mis gaat.
Geld is maar geld en de klap als het einde relatie is zal stukken groter zijn dan wat gezeur om geld.

Hoe langer ik nadenk over gescheiden houden van geld, hoe meer vragen er bij me opkomen hoe je het dan voor de rest regelt.
Is alles in de relatie dan zakelijk geregeld ?
Maak je afspraken over welke merken wel of niet gekocht worden in de supermarkt om te besparen zodat er meer prive geld over blijft ?
Koopt de partner met meer geld coca cola en moet de ander het doen met eigen merk ?
Vertegenwoordigen huishoudelijke taken een bepaalde waarde ?
Leg je meer of minder in aan huishoudgeld als je meer of minder eet en drinkt ?
Moet je relatief gezien meer geld betalen voor de energierekening als je vaker en langer douchet ?
Hoe langer ik nadenk, hoe meer ik me besef dat wij heel gelukkig zijn met de keuze voor het 'grote hoop' systeem

En maar janken als de relatie voorbij is en er oorlog gevoerd wordt over het geld.....

[ninjazx9r98]

Ronald schreef op zondag 04 april 2010 @ 09:17:
Je kunt alles op die manier verextremiseren. En ook dat is dus niet de manier he.... Zo kun je jezelf ook tegenstander van het idee aanpraten.

Ik zie het niet als verextremiseren, ik zie het als een logisch gevolg van het gebruik maken van een verdeelsleutel als je wat verder kijkt dan alleen geld.
Ik probeer met voorbeelden aan te geven dat het imho uberhaupt een vreemd iets is om een verdeelsleutel te maken omdat als je wat verder doordenkt er nogal wat meer is dan geld alleen.
Makkelijke aan geld is echter dat je dat heel simpel kunt bereken 'dus' is dat kennelijk geaccepteerd.

Ik heb van HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEL nabij meegemaakt hoeveel gezeik het geld deel kan zijn na het klappen van de relatie. Een nasleep van jaren, met een goede 30K aan advocaatskosten. Fantastisch! Was compleet onnodig geweest. Het klappen van de relatie is erg genoeg, maar als er dan ook nog zoiets overheen komt... Hallooooooo depressie-wao-etc... yep, seen it all. Worth it? no way!

En jij kunt garanderen dat een verdeelsleutel een 100% garantie is om geen gezeik te krijgen ?
Gezamenlijk gekochte zaken gaan geen gezeik opleveren ?
Of houdt je een lijst bij waarop bij iedere aanschaf komt te staan wie er recht op heeft als het fout gaat en wat voor waarde het dan voor de ander vertegenwoordigd ?
Overigens heb ik ook van heel nabij meegemaakt wat een gezeik het klappen van een relatie kan zijn inclusief 30k+ aan advocaatkosten, uitkoopkosten en ondertussen al meer dan 5 jaar gezeik maar dat heeft tot op de dag van vandaag te maken met de kinderen en had niet anders geweest als financien anders verdeeld waren geweest.

Afspraken maken is zo simpel. Het normale huishuiden is nu juist gezamelijk; dus die cola... Geen probleem.
Het gaat om de pumps met goude randjes die zij fantastisch vindt en jij afschuwelijk... Die ontzettende dikke pc voor jou, terwijl die goedkope dell ook echt wel voldoet... Zit er een inkomensverschil tussen beiden? Wie zegt dat de huishoud-huur-gwl pot 50-50 gevuld moet worden? Ja sommigen zullen zo ver gaan... Of dat nou zo handig is als dat betekend dat de ene 200 euro overhoud en de ander 2000?

Kennelijk is de waarde voor jou doorslaggevend om er wel of geen probleem van te maken en heeft het kennelijk niet met een of ander principe te maken.
Cola is goedkoop dus geen probleem, een PC kan duur zijn dus wel een probleem ?
Overigens heb ik het nergens gehad over een 50-50 in de gezamenlijke pot maar als je er voor kiest om een andere verhouding te gebruiken is dan niet per definitie de ene partner de ander aan het sponsoren ?
Ik lees nu juist tussen de regels door dat dat het probleem is en een van de redenen om niet alles op een grote hoop te gooien.

Geld is domweg een primaire bron van onderlinge frustraties. Je kunt het probleem wegromantiseren, maar enige mate van rationaliteit is gewoon toch wel handig... voor nu... en welke vorm van later dan ook.

Enige nuance kan geen kwaad : geld kan domweg een primaire bron van onderlingen frustraties zijn maar het hoeft niet.
Overigens hoef ik het probleem niet weg te romantiseren, er is namelijk geen probleem in onze relatie als het op geld aan komt en er is ook geen onderlinge frustratie over geld.
Als ze van de week roept dat ze mooie pumps heeft gezien met gouden randjes dan gaan we ze samen halen en als ik zie hoe blij ze daarmee is ben ik het ook.
Dat is liefde als je het mij vraagt.

Bij mijn ouders werkt het eind deze maand 40 jaar probleemloos op deze manier, is dat ook wegromantiseren ?

Exirion schreef op zondag 04 april 2010 @ 09:58:
[...]

En maar janken als de relatie voorbij is en er oorlog gevoerd wordt over het geld.....

Janken zal ik inderdaad als de relatie voorbij is maar dan is het janken om de relatie en niet over het geld.
Ik ben getrouwd uit liefde voor deze vrouw en geld interesseert me wat dat betreft nul komma nul.

[Exirion]

ninjazx9r98 schreef op zondag 04 april 2010 @ 10:14:
Janken zal ik inderdaad als de relatie voorbij is maar dan is het janken om de relatie en niet over het geld.

Misschien ben jij wel degene die er een punt achter zet?

Ik ben getrouwd uit liefde voor deze vrouw en geld interesseert me wat dat betreft nul komma nul.

Liefde maakt blind. Nu op dit moment zeg je dit, maar als de relatie over is dan moet je toch verder met je leven. Als je dan financieel uitgekleed bent dan zou je willen dat je het ooit allemaal wat nuchterder had bekeken.

Vraag 10 gescheiden mensen hoe ze hierover denken en zeker 9 zullen zeggen dat ze het een volgende keer helemaal anders zouden doen. Romantisch over eindeloze liefde praten is leuk, maar de realiteit is meestal anders.

[Devil]

Het geld 'zakelijk' (je kunt het ook 'praktisch' noemen) verdelen hoeft geen afbreuk te doen aan de hoeveelheid liefde of romantiek in een relatie...

Als het bij sommige stellen beter werkt om ieder een eigen rekening aan te houden, waarom dan dat als "verschrikkelijk" en "rillingen lopen over m'n rug" bestempelen?

Nogmaals, het regelen van praktische zaken zegt niets over de kwaliteit van "de liefde" en kan ook juist een gevoel van vertrouwen, zekerheid en wederzijds respect teweegbrengen. Met name wanneer de één meer verdient dan de ander lijkt het me niet vreemd dat daar door beide partijen rekening mee gehouden wordt.

Ik zou niet zomaar iedereen aanmoedigen om alles op "de grote hoop te gooien" want wellicht werkt dat niet voor iedereen.

[lex]

Devil schreef op zondag 04 april 2010 @ 11:40:
Het geld 'zakelijk' (je kunt het ook 'praktisch' noemen) verdelen hoeft geen afbreuk te doen aan de hoeveelheid liefde of romantiek in een relatie...

Als het bij sommige stellen beter werkt om ieder een eigen rekening aan te houden, waarom dan dat als "verschrikkelijk" en "rillingen lopen over m'n rug" bestempelen?

Nogmaals, het regelen van praktische zaken zegt niets over de kwaliteit van "de liefde" en kan ook juist een gevoel van vertrouwen, zekerheid en wederzijds respect teweegbrengen. Met name wanneer de één meer verdient dan de ander lijkt het me niet vreemd dat daar door beide partijen rekening mee gehouden wordt.

Ik zou niet zomaar iedereen aanmoedigen om alles op "de grote hoop te gooien" want wellicht werkt dat niet voor iedereen.

absoluut waar, je moet doen waar je je beiden goed bij voelt

[ninjazx9r98]

Exirion schreef op zondag 04 april 2010 @ 11:02:
[...]

Misschien ben jij wel degene die er een punt achter zet?

Zou kunnen maar dat verandert nog steeds niet aan m'n standpunt over geld in een relatie.
Ik weiger pertinent om tijdens een relatie continue rekening te houden met een eventueel einde van een relatie.

Liefde maakt blind. Nu op dit moment zeg je dit, maar als de relatie over is dan moet je toch verder met je leven. Als je dan financieel uitgekleed bent dan zou je willen dat je het ooit allemaal wat nuchterder had bekeken.

Het is maar geld en je laatste hemd heeft zowieso geen zakken.
Als ik eventueel financieel uitgekleed wordt is dat jammer maar life goes on.

Vraag 10 gescheiden mensen hoe ze hierover denken en zeker 9 zullen zeggen dat ze het een volgende keer helemaal anders zouden doen. Romantisch over eindeloze liefde praten is leuk, maar de realiteit is meestal anders.

Tien willekeurige gescheiden mensen ?
Tien gescheiden mensen met gezamenlijke financien ?
Tien gescheiden mensen met gedeelde financien ?
Tien gescheiden mensen met of zonder kinderen ?
Na hoeveel jaar getrouwd te zijn geweest moet ik het vragen ? (maakt namelijk nogal wat verschil gezien het aantal gezamenlijke bezitten dat groeit in de loop der tijd)
Met kinderen wordt gescheiden financien helemaal 'leuk', degene met het meeste geld koopt een leuk kado, de ander met minder moet het doen met een mummiepak.
Of gezamenlijk natuurlijk en je dan verontschuldigen dat het een kleiner kado is geworden omdat een van de twee wat krap zat deze maand.

Overigens komt jouw 9 van de 10 gescheiden mensen niet helemaal overeen met (oudere) cijfers die bekend zijn over echtscheidingen.
Je lijkt te suggeren dat het bij 9 van de 10 problematisch verloopt terwijl dat volgens cijfers bij 1 op de 6 is.
Financien zijn het probleem bij 1 op de 5 scheidingen.
Ook de realiteit die volgens jou meestal anders is als het aankomt op eindeloze liefde komt niet overeen met een cijfer van 1 op de 3 huwelijken die eindigen in een echtscheiding tenzij je 33% meestal wilt noemen.
http://www.heinpragt.com/scheiding/echtscheidingcijfers.php

Liefde mag dan blind maken, doemdenken doet dat net zo goed en geeft imho zowieso een lagere kans op een gelukkige relatie en dus een grotere kans op een mislukte relatie.

[ninjazx9r98]

Devil schreef op zondag 04 april 2010 @ 11:40:

Als het bij sommige stellen beter werkt om ieder een eigen rekening aan te houden, waarom dan dat als "verschrikkelijk" en "rillingen lopen over m'n rug" bestempelen?

Dat is mijn persoonlijke mening over gescheiden financien.
Als je echter mijn hele bericht had gelezen had je ook gezien dat ik (bewust) eindig met het volgende :

Zoals gezegd, het lijkt me vreselijk om zo te moeten leven maar iedereen moet natuurlijk zijn/haar leven leiden op de manier zoals dat hem/haar het beste bevalt.

Dat heb ik bewust gedaan omdat ik me zeer zeker realiseer dat mijn manier van leven niet DE manier van leven is maar slechts een manier waarbij wij ons gelukkig voelen.

Waar zie jij overigens een aanmoediging voor iedereen om het maar op de grote hoop te gooien ?

[ebia]

ninjazx9r98 schreef op zondag 04 april 2010 @ 08:26:
Wij hebben elkaar het ja-woord gegeven en gaan er in principe vanuit dat dat is tot de dood ons scheidt.
Dat het in de dagelijkse praktijk regelmatig mis gaat bij mensen weten we dondersgoed maar dat is voor ons geen reden om daar dag in dag uit rekening mee te houden en voorzorgsmaatregelen te nemen voor als het mis gaat.

Als je gewoon huwt zonder huwelijkse voorwaarden, ja, dan is alles wat van haar is ook van jou en andersom. Dan maakt het ook een stuk minder uit wie hoeveel op de spaarrekening zet, aangezien je daar toch de helft van krijgt op het moment dat je ooit zou gaan scheiden.

Ik zou zelf dus altijd met huwelijkse voorwaarden trouwen, al is het omdat mijn vriendin niet in de nesten zou willen brengen met mijn financiële sores (ivm met mijn toekomst plannen tot eigen onderneming). En zo ben ik ook van mening dat de eventuele erfenis van één van mijn twee ouders niet ten goede komt van mijn partner op zo'n moment. Noem het egoïstisch, maar we leven anno 2010, tegenwoordig regel je dat soort dingen toch gewoon? Wat te denken van partneralimentatie of pensioenrechten.... Brrr... ik moet er niet aan denken kreupel te moeten liggen voor m'n ex, of juist andersom... Dan ben je uiteindelijk uit elkaar, maar dan heb je op die manier toch nog elke keer met elkaar te maken, moet er niet aan denken. Als ik zou trouwen doe ik dat uit liefde, en niet voor potentieel financieel gewin of verlies of een belastingvoordeel. Hier ook weer; pas als je kinderen met elkaar zou hebben zou ik hier anders over na gaan denken...

[ Voor 3% gewijzigd door ebia op 04-04-2010 14:29 ]

[drfrisbee]

het idee dat het omgaan met geld in een relatie aangeeft hoeveel men elkaar lief heeft....
Heerlijk.
Ik heb 2 rekeningen, 1 voor mij, een voor ons, bevalt prima, 1 rekening zou net zo goed gaan, wij bespreken ook grote uitgaven (ook persoonlijke) etc. Dit is wat ons betreft een duidelijke, makkelijke manier die prima bevalt.

En zo gaat het denk ik bij de meeste mensen, een deel toeval, een deel bewuste keuze. Daarnaast vind ik het een goede zaak dat de liefde ook rationeel bekeken wordt, bij 1 op de 3 huwelijken die eindigt in een scheiding lijkt mij dit meer dan logisch, denken dat dit dan ten koste van de liefde gaat vind ik behoorlijk kortzichtig.

[job]

ninjazx9r98 schreef op zondag 04 april 2010 @ 08:26:
Hoe langer ik nadenk over gescheiden houden van geld, hoe meer vragen er bij me opkomen hoe je het dan voor de rest regelt.
Is alles in de relatie dan zakelijk geregeld ?
Maak je afspraken over welke merken wel of niet gekocht worden in de supermarkt om te besparen zodat er meer prive geld over blijft ?

Even kort hoe ik het regel op dat soort dingen (samen 1 rekening, en ieder een eigen).

Je stelt een budget op waarvan de boodschappen gedaan moeten worden.
Als mijn vriendin daar consequent overheen gaat omdat ze te dure merken koopt, of omdat ze elke dag een halve fles wijn bij het eten wilt dan zeg ik daar wat van.. en dan moet ze maar andere merken/zaken kopen.

Wat ze van haar eigen geld koopt, wat op haar eigen rekening staat maakt mij geen zak uit.

Koopt de partner met meer geld coca cola en moet de ander het doen met eigen merk ?

Nee, je maakt samen een huishoudpotje.. en daar moet je van rond kunnen komen. Als dat betekent dat coca-cola er niet inzit dan is dat jammer. Wij halen samen nog niet zoveel geld binnen, dus nu is het nadenken over wat we kopen.

Vertegenwoordigen huishoudelijke taken een bepaalde waarde ?

Uhm.. ja..
Daar maak je afspraken over. Doe je het 50/50, of kijk je naar wie het meest werkt (en dus het minst in het huishouden hoeft te doen).

Leg je meer of minder in aan huishoudgeld als je meer of minder eet en drinkt ?

Nee.. maar als er een belachelijk veel eet.. of vele dure dingen opmaakt dan mag de ander daar prima wat van zeggen.

Moet je relatief gezien meer geld betalen voor de energierekening als je vaker en langer douchet ?
Hoe langer ik nadenk, hoe meer ik me besef dat wij heel gelukkig zijn met de keuze voor het 'grote hoop' systeem

Nee, niet relatief... maar het kost je wel meer geld. Daar moet je bij stil staan.
Maar ik weet zeker dat jij toch ook zulk soort afspraken hebt gemaakt. en je vriendin aanspreek als zij elke dag tweemaal een half uur onder de douche staat. Je hoeft niet alles door te rekenen (bij lange na niet)

Jij zit misschien in het ene uiterste... maar je doet nu voorkomen alsof alle anderen in het andere uiterste zitten.

[ Voor 19% gewijzigd door job op 04-04-2010 17:45 ]

[Ardana]

Exirion schreef op zondag 04 april 2010 @ 11:02:
Misschien ben jij wel degene die er een punt achter zet?

Dan kun je alsnog janken om de relatie, nietwaar?

Liefde maakt blind. Nu op dit moment zeg je dit, maar als de relatie over is dan moet je toch verder met je leven. Als je dan financieel uitgekleed bent dan zou je willen dat je het ooit allemaal wat nuchterder had bekeken.

Liefde maakt niet blind. Liefde ziet juist meer, en is bereid minder te eisen. Als je relatie over is, hoef je helemaal niet financieel uitgekleed zijn - en bovendien hoeft het je helemaal niet uit te maken als je financieel uitgekleed bent! Waarom is dit steeds niet duidelijk?

Vraag 10 gescheiden mensen hoe ze hierover denken en zeker 9 zullen zeggen dat ze het een volgende keer helemaal anders zouden doen. Romantisch over eindeloze liefde praten is leuk, maar de realiteit is meestal anders.

Bron? En wat zullen ze anders doen? Zullen ze een andere partner kiezen? Zullen ze meer rekening houden met X? Of zullen ze andere financiele afspraken maken.

Wat mij ook interessant lijkt: een onderzoek naar de financiele huishouding van gescheiden mensen. Scheiden arme mensen vaker of minder vaak dan rijke mensen? Scheiden zakelijke mensen vaker of minder vaak dan "een-grote-hoop" mensen?

[Erwin_Br]

Het is maar geld en je laatste hemd heeft zowieso geen zakken.
Als ik eventueel financieel uitgekleed wordt is dat jammer maar life goes on.

Dat is erg makkelijk gezegd. Ik wil je nog wel eens horen wanneer je de rest van je leven keihard moet werken, maar wel op een houtje moet bijten om allerlei schulden af te betalen. Life goes on, als je dat een leven noemt...

[Exirion]

Erwin_Br schreef op zondag 04 april 2010 @ 22:39:
Dat is erg makkelijk gezegd. Ik wil je nog wel eens horen wanneer je de rest van je leven keihard moet werken, maar wel op een houtje moet bijten om allerlei schulden af te betalen. Life goes on, als je dat een leven noemt...

Inderdaad, ik snap dat zweverige gepraat niet. Wellicht dat mensen die dit soort dingen makkelijk roepen gewoon eens een scheiding mee moeten maken. En als ze dan inderdaad een godsvermogen kwijt zijn aan hun ex, dat ze dan een beetje anders piepen.

[ninjazx9r98]

Ik snap niet dat mensen beginnen over 'zweverig gepraat' en een wens uitspreken dat een ander maar eens een scheiding moet meemaken om het licht te kunnen zien.
Dergelijke uitspraken geven in ieder geval wel een kijkje in de keuken.

Het is 'leuk' om te fantaseren dat anderen eerst maar eens financieel aan de grond moeten zitten voor ze gaan begrijpen waarom ze kennelijk zo dom bezig zijn maar schets dan ook eens een situatie waarbij een scheiding zelf er voor zorgt dat iemand achter blijft met allerlei schulden en financieel totaal aan de grond komt te zitten.
Schulden ontstaan niet zomaar ineens als je van elkaar gaat scheiden en je bent ook niet zomaar ineens een godsvermogen kwijt.
Het bekt natuurlijk wel lekker dit soort uitspraken net als die eerdere uitspraak over 9 van de 10 gescheiden mensen maar onderbouwen ho maar.

[Rukapul]

@ninja: een iets minder 'believer / evangeliserende' houding is prettiger voor het topic Je punt is duidelijk.

[ Voor 38% gewijzigd door Rukapul op 05-04-2010 09:16 ]

[Ardana]

Ehm, imo hebben Erwin_Br en Exerion net zo'n "believer / evangeliserende" houding, maar dan de andere kant op. Daarnaast wensen zij de andere kant allemaal narigheid toe... en dat komt toch wel dicht bij "op de man spelen". Ninja doet juist een poging te relativeren.

Tevens heb ik gevraagd om bronnen en onderbouwing van de hoeveelheid mensen die een extreem nare scheiding doormaken, en hoe hun financieen geregeld waren, maar die hebben ze nauwelijks of niet kunnen geven. Dat vind ik heel jammer en dan moet ik 't met Ninja eens zijn dat er veel geroepen wordt, maar niet wordt onderbouwd.

[BrammeS]

Ik en mijn vriendin wonen inmiddels alweer 7 jaar samen.

We hebben allebei nog steeds onze eigen rekeningen en hebben een samen een rekening voor de gezamenlijke kosten.

We verdelen eigenlijk al sinds het begin de maandelijkse kosten naar rato. Hiervoor vullen we iedere maand de inkomsten in een Excel bestand en die rekent aan de hand daarvan de verdeling uit.

In het begin hebben we vooral uit praktische overwegingen hiervoor gekozen. Mijn vriendin heeft 3 jaar gestudeerd terwijl ik al een baan had. Zij had daarnaast echter wel vakantiewerk, studiefinanciering en bijbanen. In deze tijd was de verdeling gemiddeld zo rond de 20/80. Maar als zij dan in de zomervakantie 40 uur ging werken werd dat bijvoorbeeld 40/60.

Doordat onze inkomens nog steeds per maand nogal sterk wisselen levert dat voor ons de meest eerlijke verdeling op. We maken er dus nog steeds gebruik van een zullen dat de komende X jaren nog wel blijven doen.

[neographikal]

ninjazx9r98 schreef op maandag 05 april 2010 @ 08:41:

Schulden ontstaan niet zomaar ineens als je van elkaar gaat scheiden en je bent ook niet zomaar ineens een godsvermogen kwijt.

Tja, dat ligt er maar net aan hoeveel spaargeld je hebt en of de erfenis van je ouders net binnen komt (of een ander groot geldbedrag). Dan ben je in gemeenschap van goederen bij een scheiding opeens wel een vermogen kwijt. Of wat ook wel eens wilde gebeuren, beleggingshypotheek, beurs die laag stond en dan scheiden. Of er even een ton bij kon worden gelapt, heel fijn. Dan ben ik liever safe than sorry, zowel voor mij, als voor mijn vriendin. Niemand heeft wat aan geknok om geld, niet tijdens de relatie en niet bij afloop.

Verder heeft het m.i. niks te maken met het toewensen van narigheid, maar met de ervaring op doen. Ik heb het van dichtbij meegemaakt en daardoor is het bij mij een gevalletje no way geworden. Ik wil nooit van m'n leven in dat gezeik terecht komen, in ieder geval niet als ik het kan voorkomen.

Maargoed, ik ben dan ook *nogal* rationeel ingesteld, misschien wel té. Het leven bestaat imho niet alleen uit sunny day scenario's, dus neem ik wat simpele voorzorgsmaatregelen.

[ Voor 9% gewijzigd door neographikal op 05-04-2010 11:33 ]

[Exirion]

Ardana schreef op maandag 05 april 2010 @ 10:24:
Daarnaast wensen zij de andere kant allemaal narigheid toe...

Waar slaat dit nou weer op? Ik wens helemaal niemand wat ellendigs toe. Ik heb alleen het idee dat veel mensen met hun hoofd in een roze wolk leven. Op het moment dat je iemand het ja-woord geeft doe je dat met de intentie altijd gelukkig bij elkaar te blijven, maar de praktijk is anders. Je moet je tijdens je relatie gewoon realiseren dat niets voor altijd hoeft te zijn, en daar moet je reeeel in zijn. Dat heeft niets met schulden te maken.

Ook zonder schulden kun je heel veel geld kwijt zijn als je vrouw altijd thuis heeft gezeten en jij je te pletter hebt gewerkt. Op het moment dat zij vertrekt ben jij de helft van je vermogen kwijt. Daar heb ik geen zin in. Dat anderen daar liever niet aan willen denken en op hun roze wolk willen blijven zitten, so be it. Maar kom dan niet janken als je scheiding er door is.... Dat doen namelijk veel teveel gescheiden mensen.

[Guardian Angel]

Ik proef toch iets van egoïsme en iets van de door mij zo vaak opgemerkte "ïkke ikke mentaliteit".

Je vrouw zit altijd thuis en jij werkt je te pletter.

Mag ik even braken? Je suggereert dat een vrouw het een heel stuk makkelijker heeft. Waarop baseer je dit?

Ook zonder schulden kun je heel veel geld kwijt zijn als je vrouw altijd thuis heeft gezeten en jij je te pletter hebt gewerkt. Op het moment dat zij vertrekt ben jij de helft van je vermogen kwijt.

Naar mijn mening is zoiets in je achterhoofd hebben misschien wel realistisch maar getuigt het niet bepaald van vertrouwen in je partner noch van een goede zelfkennis voor in de toekomst.

Tweakers, maar uiteraard ook andere mensen, zoeken voor ze iets kopen gruwelijk veel uit om geen buil te vallen. In het geval van een keuze voor een partner heeft het er de schijn van dat men zonder "de aankoop" te keuren en te testen besluit maar samen een huisje te gaan installeren en te gaan gebruiken.

Je weet toch verdomde goed wat je doet? Je praat toch veel met elkaar en dan zou je elkaar toch goed genoeg moeten kennen om een weloverwogen beslissing te nemen? Ik las hiervoor iets van een onverwachte kinderwens bij de partner, ik snap dat "onverwacht" niet. Wat deed men dan al die tijd in de verkeringstijd? Feesten en beesten? De meeste ruzies in een relatie gaan over geld en ga er maar vanuit dat het dan over een gebrek aan geld gaat.

Ik de bijna 40 jaar dat ik Mw. GA ken heb ik nog nooit ruzie over geld gehad terwijl we het in de beginjaren bepaald niet riant hadden. Als Mw GA iets wil kopen dan doet ze dat gewoon en voor mijzelf geldt dat ook. Voor dingen v.a. zo'n € 50,= gaat er meestal een "gesprek" aan vooraf om de ander duidelijk te maken dat er een relatief groot bedrag zal worden uitgegeven.

/me GA mompelt "generatiekloof" en baant zich met zijn rollator verder een weg door de shoppende mannen bij een electronicaketen en een half uur later door de vrouwen bij H&M.

[n4m3l355]

Een ikke mentaliteit - relatie is toch iets wat je ook aangaat met je partner? Ieder zo z'n meug maar ik moet er niet aan denken dat ik met een huismuts trouw/samen ga wonen en daar heb ik dan ook niet voor gekozen. Als je bang bent dat de relatie niet lekker loopt vanwege financiele verschillen dan kies je er toch niet voor? Ik heb bewust voor een vriendin gekozen die qua opleiding/werk een soort gelijk niveau heeft en ze verdient dan ook nagenoeg hetzelfde. De plannen zijn dan ook niet om een berg kinderen te werpen en vervolgens thuis te zitten echter al dit soort situaties zijn toch van te voren in te schatten? Overigens is het maar hoe je zelf bent ik ken er ook genoeg die helemaal geen moeite mee hebben of omgekeerd dat ze als man graag thuiszitten (al is diegene wel een unicum). Idem voor andere financiele situaties zoals een erfenis enz. dit valt toch ook van te voren (als je er bang voor bent) notarieel op te lossen.

Imo zijn veel problemen helemaal geen problemen mits je zoals GA aangeeft tijdens de relatie samen opgroeit en samen ermee leert om te gaan. En als je ervoor kiest om met een laaggeschoolde, gat in de hand-hebbende, thuiszittende, met ouders zonder financiele ondersteuning zijnde vrouw/meid samen te wonen en je hebt daar problemen mee, dan maak je toch op voorhand de verkeerde keus als je zo'n meid niets vindt.

[Exirion]

Zucht, nu bestaat weer het beeld dat ik een relatie met een thuiszittende VMBO-muts heb. Begrijpend lezen is jullie niet echt gegeven geloof ik. Ik trek me terug uit deze oeverloze discussie.

[Gonadan]

Exirion schreef op maandag 05 april 2010 @ 19:02:
Zucht, nu bestaat weer het beeld dat ik een relatie met een thuiszittende VMBO-muts heb. Begrijpend lezen is jullie niet echt gegeven geloof ik. Ik trek me terug uit deze oeverloze discussie.

Men leest alleen wat men wil lezen.
Begrip voor de keuze van de ander wordt alleen geveinsd, in mijn ogen is het er niet echt.
Er wordt voornamelijk neerbuigend gekeken op het feit dat de ander zo kan leven, dit gebeurt trouwens beide kanten op.

Natuurlijk zitten er ook tweakers tussen die wel serieus de discussie aan gaan.
Op dit moment komt er echter steeds weer een nieuw persoon die de welles-/nietesdiscussie herstart.

* Gonadan heeft alweer spijt dat hij dit in potentie interessante topic geschopt heeft...

[Rukapul]

Kan men nokken met kwalificaties te strooien voor alles wat anders is dan wat men zelf voorstaat, idem uitingen van frustraties wanneer schijnbaar het eigen standpunt niet goed overkomt.

Degene die de schoen past trekke hem aan.

[Exirion]

*knip* miepen <-- dat dus, en meer *knip

[ Voor 94% gewijzigd door Rukapul op 05-04-2010 19:44 ]

[Ardana]

neographikal schreef op maandag 05 april 2010 @ 11:18:
Niemand heeft wat aan geknok om geld, niet tijdens de relatie en niet bij afloop.

Helemaal mee eens. Couldn't agree more. Echter, ook met afspraken over de financiele afhandeling kan het een pittig geknok om (o.a.) geld worden, waarbij je eerst een rechter en nog 'n rechter en nog 'n rechter uitspraak moet laten doen - en dan maar moet hopen dat alles ook zo uitgevoerd wordt, als de rechter gevonnist heeft. De keren dat een rechter bijv. een x bedrag aan de ene partner toewijst, maar waarbij de andere partner alsnog niks krijgt omdat de ene vuile geintjes uithaalt, of omdat de ander geen geld heeft om een goede advocaat/deurwaarder in te schakelen, zijn legio.

Als je dan toch al ruzie hebt over geld, helpen al die afspraken niet (of nauwelijks). 't Gezegde "wie een hond wil slaan, kan licht een stok vinden" gaat hier echt op: als je de ander wil narren, lukt dat toch wel, met of zonder afspraken.

Als ik dan toch een bepaalde hoeveelheid vertrouwen in mijn partner nodig heb (bijv. dat hij/zij me niet helemaal kapotprocedeert aan het einde van de relatie, ja dat kan nog steeds, ook al is 't hier geen Amerika), dan ga ik me tijdens die relatie al helemaal maar minimaal druk maken, en geniet ik liever

Ik beschouw dat niet als roze wolk, maar als nuchterheid: ik weet niet wat de toekomst brengt, ik weet wel: ik geniet nu, én ik ben in staan om welke rotzooi van 'n eventuele toekomstige ex-partner aan te kunnen. Ik kan de eventuele toekomstige schade wel hebben en vind dit nu lekker leven. Als klap op de vuurpijl, als we bij die 2/3 horen die wel bij elkaar blijven, hebben we helemaal nooit (deze vorm van) ellende gehad. Win-win-win dus

[neographikal]

Waarom win win win, ik zie het probleem niet. Schijnbaar worden financiele afspraken / het gescheiden houden van de financien door een aantal mensen hier gezien als een motie van wantrouwen tegenover de partner. Dit is m.i. niet het geval, het is niet meer dan een voorziening voor het geval dat, waarbij het ook tijdens de relatie de vrijheid van de partners garandeert. Niet meer en niet minder.

[ChaserBoZ_]

neographikal schreef op maandag 05 april 2010 @ 22:56:
Waarom win win win, ik zie het probleem niet. Schijnbaar worden financiele afspraken / het gescheiden houden van de financien door een aantal mensen hier gezien als een motie van wantrouwen tegenover de partner. Dit is m.i. niet het geval, het is niet meer dan een voorziening voor het geval dat, waarbij het ook tijdens de relatie de vrijheid van de partners garandeert. Niet meer en niet minder.

Psies.

Ik hoef niet alle uitgaven van mijn vriendin te weten, en andersom leg ik geen 'verantwoording' af over persoonlijke uitgaven. Bij grote gezamenlijke dingen & gezamenlijk spaargeld uitgeven uiteraard wel

Het is geen kwestie van controle of wantrouwen, het gaat om een stukje 'eigen' naast het grote stuk 'samen'.

[Prx]

De reden dat wij gekozen hebben voor één gezamelijke betaalrekening waar alles vanaf betaald wordt (naast onze eigen persoonlijke betaalrekeningen waar salaris op binnen komt), waar we beiden profijt van hebben, is dat we zo precies kunnen herleiden hoeveel er ingelegd is door eenieder in de relatie. Ik kan zo bij de bank opvragen hoeveel euri ik heb overgemaakt en hoeveel zij.

Natuurlijk is dit geen garantie dat het dan goed gaat. Natuurlijk kan er gezeik komen als we uit elkaar gaan. Natuurlijk kan er een rechter aan te pas komen en kost het handen vol geld... Maar als puntje bij paaltje komt kan ik wel zwart op wit overleggen wie wat heeft ingelegd, in plaats van een beetje over en weer schreeuwen dat ik 'al die jaren huur heb betaald en dat dat ook voor iets staat'.

Ondertussen stort ik elke maand toch een goede 75% van mijn salaris naar de gezamelijke rekening, meer dan nodig is. Dat mogen al die dromers hier dan zien als onze 'grote hoop'.

edit
Kan iemand me hier trouwens uitleggen hoe je een verlovingsring moet kopen voor je vriendin als alles op de grote hoop gaat? Hoe houd je dat geheim?

[ Voor 11% gewijzigd door Prx op 05-04-2010 23:08 ]

[Uberprutser]

neographikal schreef op maandag 05 april 2010 @ 22:56:
Schijnbaar worden financiele afspraken / het gescheiden houden van de financien door een aantal mensen hier gezien als een motie van wantrouwen tegenover de partner.

Omdat ik weet dat mijn partner niet met geld om kan gaan. Ik heb de afspraak met haar dat ze elke maand 500 euro naar mij overmaakt om mee te delen in de kosten maar regelmatig lukt het haar niet omdat Marlies Dekkers of meneer Canon of Apple een betere uitgavenpost is die maand.

Ik heb ook een tijd een gedeelde rekening gehad met mijn (ex) partner.
Wat mij toendertijd op viel was dat zij vooral geld uitgaf en ik vooral erop liet storten.
Met bovenstaande en om het hele "jij eet elke dag een broodje bij de La Place terwijl ik dat gore euroshopper brood moet vreten" gemuts voor te zijn houden wij onze eigen rekeningen.

Neemt trouwens niet weg dat ik een stuk meer dan haar verdien en dus eigenlijk alle uitjes, vakanties en etentjes betaal.

Prx schreef op maandag 05 april 2010 @ 23:06:
Kan iemand me hier trouwens uitleggen hoe je een verlovingsring moet kopen voor je vriendin als alles op de grote hoop gaat? Hoe houd je dat geheim?

Hopen dat de ander geen internetbankieren heeft of dat moet je even saboteren voor die x dag(en) voor je op je knieën gaat. Worked for me!

[ Voor 16% gewijzigd door Uberprutser op 06-04-2010 08:07 ]

[Grolsch]

m.b.t. het 50/50 verhaal, of naar rato

Wij doen naar rato, omdat mijn vriendin veel meer in het huishouden doet.

Ik betaal dus maandelijks meer (honderden euro's) terwijl het huis 50/50% is beschreven.

Maar m'n vriendin doet weer meer in het huishouden, dus ik blijft niet aan het rekenen

Zoals nu heeft mijn vriendin een nieuwe baan gekregen, en dan gaan we de boel weer ff onder de loep leggen.

Iemand trouwens tips hoe je een "lease" auto verrekend
Zien jullie dat als netto inkomen, of niet

[Prx]

Wij houden hem buiten beschouwing.

[ninjazx9r98]

Prx schreef op maandag 05 april 2010 @ 23:06:
edit
Kan iemand me hier trouwens uitleggen hoe je een verlovingsring moet kopen voor je vriendin als alles op de grote hoop gaat? Hoe houd je dat geheim?

Dat kan dus niet zondermeer en dat kan een nadeel zijn als alles op de grote hoop gaat, zelfde gaat op voor cadeaus tussendoor danwel verjaardagen.
Of het een nadeel is ligt eraan hoe je er beide tegenover staat en eventueel kun je met omwegen toch je doel bereiken.
Mijn vader krijgt bijv al 40 jaar een paar tientjes zakgeld in de maand en gebruikt dat voor hobbies en cadeaus omdat hij zich daar prettiger bij voelt.
Wij zeggen tegen elkaar ik wil dit jaar graag dat en dat product voor m'n verjaardag en dat wordt gewoon samen gekocht.
Mocht ik iets geheim willen houden zou ik dat met contant geld kunnen doen.
Gemiddeld twee keer per maand pin ik 50 a 70 euro voor diverse kleinere uitgaven en daar zou ik van kunnen sparen.

[Jaspertje]

Prx schreef op maandag 05 april 2010 @ 23:06:
edit
Kan iemand me hier trouwens uitleggen hoe je een verlovingsring moet kopen voor je vriendin als alles op de grote hoop gaat? Hoe houd je dat geheim?

Leen het geld van een vriend en zodra je verloofd bent geef je het geld. Zegt ze nee, geef je hem een ring

[!null]

Goh, ik zou er toch echt niet aan moeten denken, als de financien zo verweven zijn dat je daar over na moet gaan denken. Ik wil het zo makkelijk mogelijk, en dat is ook niet mogelijk als je alles gescheiden houd, dus er is een gezamenlijke rekening voor boodschappen en huur etc, daar maakt ieder gewoon de helft (automatisch) over. Ik wil daar echt niet iedere maand over na moeten denken.

[BrammeS]

Grolsch schreef op dinsdag 06 april 2010 @ 08:23:
Iemand trouwens tips hoe je een "lease" auto verrekend
Zien jullie dat als netto inkomen, of niet

Mijn auto van de zaak reken ik niet mee in het inkomensplaatje. Dit zou het rekenplaatje naar mijn mening behoorlijk wat gecompliceerder maken.

[MrFl0ppY]

!null schreef op dinsdag 06 april 2010 @ 09:37:
Goh, ik zou er toch echt niet aan moeten denken, als de financien zo verweven zijn dat je daar over na moet gaan denken. Ik wil het zo makkelijk mogelijk, en dat is ook niet mogelijk als je alles gescheiden houd, dus er is een gezamenlijke rekening voor boodschappen en huur etc, daar maakt ieder gewoon de helft (automatisch) over. Ik wil daar echt niet iedere maand over na moeten denken.

Misschien is het juist wel verstandig om na te denken over financiën/aankopen

Ik vind het juist wel makkelijk dat ik niet na hoef te denken over verhoudingen, wie meer verdiend, wie meer te besteden heeft etc. Gewoon alles op een hoop en klaar is kees. Maar goed, volgens mij kunnen we wel concluderen dat dit voor ieder verschillend is, tis maar net welke voordelen voor jou het belangrijkste zijn.

[Edmin]

!null schreef op dinsdag 06 april 2010 @ 09:37:
Goh, ik zou er toch echt niet aan moeten denken, als de financien zo verweven zijn dat je daar over na moet gaan denken. Ik wil het zo makkelijk mogelijk, en dat is ook niet mogelijk als je alles gescheiden houd, dus er is een gezamenlijke rekening voor boodschappen en huur etc, daar maakt ieder gewoon de helft (automatisch) over. Ik wil daar echt niet iedere maand over na moeten denken.

Ik wil daar ook niet over nadenken en dus gaat alles op de grote hoop.Het geld interesseert me daar echt te weinig voor. Ik zit in deze relatie omdat we samen gelukkig zijn en een fijn leven hebben; wat kunnen die paar euro's me dan schelen? Mijn vriendin werkt een klap minder dan ik, maar aan de andere kant doet ze dus ook veel meer in huis. Ze hoeft mij echt niet te vragen of ze die nieuwe broek mag kopen, net zo goed als ik niet vraag of ik die SSD kan kopen. Dat hoeft niet, omdat je in een relatie niet alleen aan jezelf denkt, maar ook aan de ander. Als ik me schuldig zou voelen over de aankoop van een nieuwe grafische kaart, dan komt dat waarschijnlijk omdat ik inderdaad te veel heb uitgegeven in verhouding. Die afweging moet ik dus vantevoren maken.
Financien worden vaak aangedragen als een belangrijke reden voor scheidingen e.d., maar volgens mij is het verband juist andersom. Ruzie over geld kan alleen escaleren als je relatie niet in orde is. Binnen een goede relatie vind je namelijk altijd wel een oplossing als het je dwars zit.

[battler]

Ik ben nog niet getrouwd en woon ook nog niet samen (wel bijna 6 jaar lang een vriendin). Uiteraard denk ik af en toe ook na over wat we zouden kunnen doen. Ik ben sowieso voorstander van het eigenrekening principe.
Dus allebei een eigen rekening, en gezamenlijk ook een rekening. Naar mijn idee kan dit dan in 3 variaties.
1: 50% van ieder inkomen storten op de gezamenlijke rekening.
2: Een variabel percentage van ieder inkomen storten op een gezamenlijke rekening.
3: Een vast bedrag storten op een gezamenlijke rekening.

Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar 3. Je berekent je gezamenlijke kosten deelt dat door 2 (of meer als je polygaam bent) en dat stort je per maand. Op het moment dat jij meer gaat verdienen dan pluk jij daar als eerste de vruchten van, verdien je minder dan ben jij ook als enige daar de dupe van. Wat is jullie gedachten hierover?

[Edmin]

Als je zoiets opzet, dan moet je het wel dusdanig ruim doen dat je de kosten ruimschoots dekt. Wat doe je als je samen uit eten gaat en dat niet gebudgeterd hebt? Of samen een andere activiteit / uitje / vakantie hebben?

[the-edge]

battler schreef op dinsdag 06 april 2010 @ 10:11:
Ik ben nog niet getrouwd en woon ook nog niet samen (wel bijna 6 jaar lang een vriendin). Uiteraard denk ik af en toe ook na over wat we zouden kunnen doen. Ik ben sowieso voorstander van het eigenrekening principe.
Dus allebei een eigen rekening, en gezamenlijk ook een rekening. Naar mijn idee kan dit dan in 3 variaties.
1: 50% van ieder inkomen storten op de gezamenlijke rekening.
2: Een variabel percentage van ieder inkomen storten op een gezamenlijke rekening.
3: Een vast bedrag storten op een gezamenlijke rekening.

Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar 3. Je berekent je gezamenlijke kosten deelt dat door 2 (of meer als je polygaam bent) en dat stort je per maand. Op het moment dat jij meer gaat verdienen dan pluk jij daar als eerste de vruchten van, verdien je minder dan ben jij ook als enige daar de dupe van. Wat is jullie gedachten hierover?

Wij doen het net andersom.
Ieder heeft een eigen rekening, samen hebben we een spaar rekening en een rekening (met pinpassen).
We houden elke maand hetzelfde bedrag over. Dus we laten €150,00 op eigen rekening, de rest storten we op de gezamenlijke. Elke 15e van de maand gaat er een deel naar de gezamenlijke spaar.

Alles, maar dan ook alles (van mobiele telefoon tot hypotheek) gaat van de gezamenlijke rekening af.

[drfrisbee]

Edmin schreef op dinsdag 06 april 2010 @ 10:03:
Financien worden vaak aangedragen als een belangrijke reden voor scheidingen e.d., maar volgens mij is het verband juist andersom. Ruzie over geld kan alleen escaleren als je relatie niet in orde is. Binnen een goede relatie vind je namelijk altijd wel een oplossing als het je dwars zit.

Als je de boel definitiefverdeelt is je relatie volgens mij per definitie niet (meer) in orde...
(als je de eindrekening opmaakt omdat je relatie voorbij is, is je relatie niet meer zo goed als deze ooit was)
Dan zijn de gescheiden rekeningen erg handig.

Verder ben ik het met je eens dat welke methode je ook toepast, er altijd een oplossing te vinden is.
Grote uitgaves die ik doe worden altijd besproken, ten eerste omdat ik redelijk rationeel ben (weinig impulsaankopen), ten tweede omdat je toch iets moet bespreken tijdens het eten ;-) en ten derde omdat ik de mening van mijn wederhelft toch redelijk respecteer. En vervolgens kan ik de aankoop wel/niet doen van mijn eigen/onze gezamenlijke rekening....

[ Voor 6% gewijzigd door drfrisbee op 06-04-2010 11:15 . Reden: duidelijkere omschrijving ]

[!null]

drfrisbee schreef op dinsdag 06 april 2010 @ 10:49:
[...]

Als je de boel verdeelt is je relatie volgens mij per definitie niet (meer) in orde...
Dan zijn de gescheiden rekeningen erg handig.

Pardon? Dus mijn relatie is per defenitie niet meer in orde?
Belachelijke stelling.

Je hebt samen je huis, je doet samen je boodschappen, je internetabbo etc etc, dat betaal je logischerwijs samen, is een gezamenlijke rekening erg handig. En waarom zou je in hemelsnaam de rest ook op een hoop gooien? Ik kan wel wat situaties bedenken hoor (huismoeder/vader of werkeloze partner e.d.), maar als beide werken, of genoeg inkomen hebben om zich te redden, waarom zou je het dan nog doen?

Argumenten graag.

[ Voor 5% gewijzigd door !null op 06-04-2010 11:06 ]