Ik ben nog niet uitgestudeerd (dit jaar MBO afronden en dan HBO er achteraan), maar heb al wel besloten ook te emigreren. Mijn ouders wonen nu al 5 jaar in Frankrijk en ik zit nu ong. 3,5 jaar op kamers. Die 1,5 jaar in 't begin heb ik overbrugd door bij oom & tante in te wonen. Maar enfin. Ik krijg van mijn ouders mee wat het inhoudt om te emigreren. Een huis kopen in het land naar keuze is geen punt, er naar toe verhuizen is geen punt. Zelfs een verblijfs/werkvergunning regelen niet (althans, in de EU niet bepaald). Waar je je echter niet op moet verkijken is je financiële buffer.
Je moet gewoon genoeg achter de hand hebben, omdat je wellicht een trage start meemaakt wanneer je net gearriveerd bent en de buurt gaat verkennen. Of je wordt tegengewerkt door de lokale autoriteiten (zo is een vergunning regelen in een kleine Franse gemeente geen punt, je hebt zo de toezegging van de burgemeester. Maar eer je het echte groene sein krijgt ben je 3 maand verder daar je in NL na 1 maand al aan de slag kon) Dat zijn allemaal dingen die je op voorhand niet eruit kunt pikken. Die overkomen je en zul je pas tegenkomen wanneer je daadwerkelijk in een ander land zit.
En ookal heb ik van dichtbij meegemaakt wat het betekend als alles tegenzit wat je tegen kan zitten, ondanks die situatie twijfelen mijn ouders er geen seconde over om terug te gaan naar NL. En waarom? Omdat je vrijheden worden beperkt door de overheid, te erg beperkt. Nu snap ik heus wel dat niet een gehele bevolking volop kan genieten van zijn vrijheid en dat er dus paal en perk aan gesteld moet worden om het leefbaar te houden. Maar er is in NL er wel een handje van alles zo veel mogelijk doovoeren, tot aan het idiote aan toe. En dan kan ik wel snappen waarom mijn ouders nog liever doorgaan naar een ander land en niet zullen terugkeren in NL. Niet omdat het in NL het nu zo slecht gesteld is met de voorzieningen, allerminst. Maar wel omdat het te veel beveiligd en gezekerd is.
En de cultuurverschillen zijn ergens ook wel grappig om mee te maken. Zo is Frankrijk op bepaalde punten gewoon echt een bananenrepubliek zoals mijn pa veelvuldig zei in 't begin. Maar then again, ze weten wèl hoe het moet m.b.t. fileprobleem/OV. Geen accijnzen bovenop de brandstofprijs, maar er al in verrekend. En geen idioot rekeningrijden, maar tolwegen. Kortom, wie veel gebruikt, betaald veel. Maar dat is dan wel heel simpel opgesteld. Je hebt namelijk zelf de keus hoeveel je rijdt met je auto en dus hoeveel brandstof je nodig hebt en of je over tolwegen moet reizen. Verder heb je geen tegenwerkende overheid tegen je gekeerd wanneer je aan komt zetten met een eigen project. Ergens ook wel verklaarbaar, daar je gewoon letterlijk en figuurlijk de ruimte hebt. Dus boeit het de lokale overheid minder dat jij als buitenlander aan komt zetten met een idee. Zij zijn juist blij, want er wordt werkgelegenheid gecreeërd in gebieden die voorheen niet dichtbevolkt en nauwelijks werk voor handen was.
En dat is 1 van de grote verschillen m.b.t. van NL vs andere landen. Omdat zo wat elk land (op een aantal na zoals Luxemburg, Malta e.d.) gewoon xx keer groter is als NL krijg je letterlijk als inwoner ook meer ruimte. Meer ruimte om daarin je eigen vrijheid te gebruiken en dat is iets wat doordat NL nu eenmaal klein is aan hoeveelheid beschikbare m2 grond er aan schort hier. En dat brengt mij ook meteen naar de reden waarom ik serieus overweeg te emigreren: de uitdaging. De uitdaging aangaan je te vestigen in een ander land, problemen te overwinnen wat betreft verschillen in cultuur & taal en je er te weten aarden. Dat je daarbij terecht komt in een omgeving die je aanstaat is mooi meegenomen.
En dan doel ik dus op de argumenten: meer natuur, meer ruimte, meer land dus goedkopere grondprijs dus goedkopere huizenprijzen e.d. En ergens kan ik me ook niet voorstellen waarom je het niet zou doen. Bedoel, waar staat die hele EU nu voor? Dat jij als EU onderdaan kunt gaan en staan waar je wilt (vrij verkeer van goederen, arbeid en personen). Dus waarom niet eens gaan kijken of het gras ook echt groener is aan de overkant? Ergo, je krijgt de mogelijkheden aangereikt, dan kun je ze ook benutten (mocht je dat willen). En daarin ben ik dan meer een persoon die wel houd van uitdaging/kansen/mogelijkheden benutten. Dus ik ben maar wat blij dat het dankzij de EU mogelijk is je in Europa te vestigen.
En als ik het op een dag beu wordt, dan kom ik wel weer retour in NL. Dat ik dan geen volledige AOW heb opgebouwd vanwege het verblijf in het buitenland, tja jammer. Dat is iets waar je rekening mee dient te houden. Daarnaast, alsof ik nu als 21jarige op mijn 67ste ook maar iets zal zien van de AOW die ik nog moet opbouwen

Ik reken geeneens op AOW, ik ga er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ik voor mezelf de schaapjes tegen die tijd vanzelf op het droge heb. En mocht dat niet lukken, tja jammer dan. Maar dan heb je het wel geprobeerd. Daarnaast ben je dan wel een mooie ervaring rijker. Das ook iets wat je gelukkig kan doen stemmen i.p.v. het consumeerderen wat nu aan de gang is.
En oh? Waar gaat de reis naar toe? Gärna på Sverige (
Graag naar Zweden) Ja ik weet ook wel dat het wat betreft belasting betalen nog een trap hoger is i.v.m. NL en dat alcohol duur is i.t.t. hier e.d. (ben alvast ter orientatie er op vakantie geweest en dat zal worden herhaald) Net zoals de hoeveelheid dagen die je als vrouw aan zwangerschapsverlof mag opnemen (vind ik zelf nog geeneens zo'n slechte regel, goed voor het moeder en pasgeboren kind) en het feit dat ze nog niet met de euro betalen. Maar daarom wacht ik ook tot de dag dat de Denen middels een referendum overstag zijn en nadien zullen de Zweden vanzelf volgen. Want ze zijn dan de enige die niet de euro ingevoerd hebben als betaalmunt (even als IJsland though, maar zat die ook niet in de EER?

(Noorwegen doet niet mee aan de EU, wel aan de Economische Ruimte))
Wat me daarentegen wel een handig advies lijkt om op te volgen is inderdaad na je studie eerst in NL werkervaring op te doen en dan pas de overstap maken. Maar wie weet wat er rond die tijd op mijn pad terecht komt zodat ik op andere manieren in de Zweedse arbeidsmarkt kan rollen. Afwachten dus en op dat moment kijken wat het meest verstandige is om te doen. Wat ik wel besloten heb is sowieso te gaan voordat ik in NL dingen heb die mij hier bindt. Nu is dat nog niet het geval. Nog geen vast werk of een relatie in 't spel, dus nog alle tijd om over de grens te gaan kijken. Zo moet mijn zus bijvoorbeeld er niet aan denken buiten NL te gaan en je ergens anders te vestigen. Komt ook omdat die afhankelijk is van haar sociale netwerk en ik me daarin losser opstel.