dawg schreef op maandag 10 maart 2008 @ 16:03:
Met fMRI kunnen ze inderdaad preciezer hersengebieden bij bepaalde activiteiten identificeren, maar geen neurotransmitters. En gewennig of tolerantie heeft niks te maken met receptoren in hersenen, maar met een klassiek geconditioneerde reactie waardoor het lichaam tegengestelde processen in gang zet bij het identificeren van een stimulus die gebruik voorspelt. Deze tegengestelde effecten zorgen ervoor dat je meer nodig hebt voor hetzelfde resultaat van de stof. Dat is ook de reden dat overdoses vaak voorkomen op plaatsen waar de verslaafden nog nooit eerder gebruikt hebben, en dus het lichaam geen tegengestelde processen op gang brengt, maar de verslaafde wel dezelfde hoeveelheid stof tot zich neemt.
Verder zou ik graag een bron zien van je beweringen.
Ik kom hier vanavond op terug. De "processen" die jij noemt zijn dezelfde processen die ik bedoel. Alleen dat zijn geen "tegengestelde" processen, maar die dingen die je lichaam doet om de vreemde stof om te zetten in iets dat door het lichaam verwijderd kan worden. En er zijn verschillende soorten van gewenning, maar ik zal je ze vanavond geven. Een heeft weldegelijk met de toename van receptoren te doen, de andere is de verandering van enzymen. Een tipje van de sluier kun je hier vinden:
Wikipedia: Receptor (biochemistry) (upregulation and downregulation) alleen staat er niet bij onder welke invloed dit gebeurd, maar 1 invloed is dus o.a. middelengebruik (het is mijn niet bekend of ook cannabis voor upregulatie zorgt, cocaine in elk geval wel). Zie o.a.
deze presentatie en dan sheet 12. Hierin zie je dat sommige verslaving weldegelijk voor een upregulatie (of downregulatie) van de receptoren kunnen leiden.
De DSM is dan ook het meest gebruikte gestandaardiseerde classificatiesysteem. Maar niet perfect.
Neemt niet weg dat je deze serieus moet nemen, en dient te nemen, totdat onderzoek wat het tegendeel bewezen heeft wordt opgenomen ter verbetering in de volgende versie van de DSM.
Ik zeg ook nergens dat je hem niet serieus moet nemen. Ik geef alleen aan dat jij iets uit de neuro-psychologie wil weerleggen met de DSM. En dat is gezien de verhouding tussen deze 2 onmogelijk.
Een middelgebonden stoornis is wat anders dan hersenbeschadiging als gevolg van. Een middelgebonden stoornis wordt gediagnosticeerd omdat de symptomen van een middelgebondenstoornis in een differentiele diagnose moeilijk te onderscheiden zijn van andere psychopathologieen. Dat er hersenbeschadiging als gevolg van gebruik uit gediagnosticeerd kan worden (en eventuele vervolgtrajecten daarna) horen thuis bij de neurologie. Weer een wezenlijk verschil.
Daarbij is je eerste zin een contradictie, de schuingedrukte stukjes.
Nee, mijn zin is geen enkele contradictie. Ik ken het verschil tussen psychologie, neuropscychologie en psychopatologie. En er zit behoorlijk verschil tussen deze 3 termen. alhoewel, taal-zuiver genomen de laatste 2 onderdeel zijn van het eerste woord. Echter in dagelijks gebruik van de deze talen zit er een groot verschil tussen psychologie. Psychologie wordt meestal beperkt tot het puur waarneembare in gedrag en cognitieve functies, zij kijkt niet naar de lichamelijke processen, slechts naar wat uiterlijk waarneembaar is. Daarom is medicatie voorschrijven ook geen onderdeel van de psychologie.
De Neuropsychologie betrekt daar wel het fysiek funktioneren van het brein bij. Neuropsychologie is NIET alleen voorbehouden aan hersenbeschadiging, maar ook de verschillen in funktioneren van de hersenen bij de diverse stoornissen. En wat voor een effect stoornissen op hersenfunkties hebben.
Ik heb het woord psychologie puur gebruikt zoals hij in regulier gebruikt wordt, wellicht had ik daar een zuiverdere term voor moeten gebruiken, maar dat is woordn**ken, want je weet wat ik bedoel.
Nouja, de DSM is wereldwijd geaccepteerd als diagnositische handleiding voor psychopathologie. Dat jij het een vreemde eend in de medische wetenschap noemt, zegt mi al genoeg. Daarbij, een ander classificatiesysteem is de ICD-10, opgesteld door de WHO. Echter is deze opgesteld in het kader van medische stoornissen, en is er slechts 1 sectie gewijd aan psychopathologie. Dus als je dan een vergelijk wil maken, begin dan over de ICD-10, want die gaat over somatische aandoeningen.
De kritiek die ik geef is ook de kritiek die wereldwijd op de DSM gegeven wordt hoor. Ik sta daar niet alleen in. Zelfs de opstellers van de DSM verwoorden deze kritiek in meer of mindere mate. Maar zolang wij niet door middel van een bloedtest, scan, speekseltest, dna-onderzoek of wat dan ook kunnen aantonen waar een gebrek zit, is het tot op heden het beste instrument (dat ontken ik ook nergens). Dus gebruik je symptomen om een ziektebeeld vast te stellen, waarna hieruit de symptomen komen die je kunt verwachten (??) Dat is raar en moet je dus voorzichtig zijn omdat je label (diagnose) kan veranderen als de klachten veranderen. Ja ook in de overige medische wetenschap gebruiken ze de symptomen om een diagnose te stellen, maar
bijna altijd kunnen ze daarna een test doen om te kijken of het klopt. Dik, gezwollen, pijnlijk -> breuk -> foto. Moe, dikke klieren? Peiffer -> bloedtest. Infectie? -> bloedtest. etc, etc.
Daarom hebben we soms een foto nodig om een breuk van een zware kneuzing te onderscheiden. Die symptomen liggen zo dicht bij elkaar als je alleen op de symptomen afgaat je geen 100% zekerheid. Idem met een aantal stoornissen. Echter omdat je bij de DSM-IV alleen op symptomen af kunt gaan zonder een test om het vast te stellen c.q. er zelfs geen criteria instaan die je fysiek kunt toetsen, is het een "vreemde eend" tussen alle andere vastgestelde diagnose instrumenten. De diagnose is minder zeker en zou dus ook als zodanig behandeld moeten worden. 30% van de mensen bij wie borderline is vastgesteld voldoet 3 jaar later niet meer aan de criteria. Toch krijg je dat label vaak met geen mogelijkheid meer weg.
En gezien de toename van de mogelijkheden in de neuro-psychologie zou het logisch zijn als bij de volgende versies er meer verbinding komt tussen de DSM en bevindingen uit de neuro-psychologie. Nu staat er geen enkel criterium uit de neuropsychologie in de DSM, terwijl sommige zaken duidelijk aantoonbaar blijken de afgelopen jaren. Sommige vormen van dementie (dementie is niet per definitie Alzheimer) zijn goed aan te tonen dmv hersenscan's. Dus waarom dat niet meenemen??
Daarbij, middelgebonden stoornissen zijn niet voorbehouden aan de neuropsychologie dan wel neurologie, maar ook sociale klasse (sociale psychologie), persoonlijkheid (persoonlijkheidspsychologie), predispositie (genetica), en ik ben er vast nog wel een (of meer) vergeten.
Dat zeg ik toch ook nergens. Ik zeg alleen dat verslaving ook zorg draagt voor veranderingen in het de neurologische processen. Het is dus niet alleen een gedragsmatig iets is. En dat we verslavingen tegenwoordig ook neuro-biologisch kunnen aantonen. Zelfs ex-verslaafden kunnen we door middel van een hersenscan herkennen. Dit betekent dat de verslaving iets verandert in de hersenchemie en structuur (anders zou dit niet kunnen). Dus dat bij verslaving ook een neurologisch (neuro-psychologische) kant aan het verhaal zit.
Overigens is predispositie ook een onderdeel voor de neuro-psychologie.
Edit: De twee wijzen van tolerantie die je nog tegoed had zijn:
farmacokinetische en farmacodynamische zoek de verschillen maar op... Dat is wat jij de tegengestelde processen noemt.
Gaat me te ver om de rest van mijn oude studieboek hier over te tikken....
Edit 2:
Ik was heb aan het zoeken en heb hem ook gevonden... Makkelijk toegankelijk en begrijpbaar is deze serie:
http://noorderlicht.vpro.nl/dossiers/14615288/
Mmm... dat studieboek is handig, want weet je op de juiste termen te googlen... Daarbij wilde ik jullie deze niet onthouden:
http://www.vumc.nl/zorg/nieuws/432899/
[
Voor 5% gewijzigd door
Cyberpope op 10-03-2008 18:59
]
With so many things coming back in style, I can't wait till loyalty, intelligence and morals become a trend again.......