Dood gaan. En wat daarna.

[Verwijderd]

Ja, daar is die weer is, ik kan me voorstellen dat W en L hier helemaal vol mee staat, maar toch wil ik mijn eigen kant er op werpen om een discussie te maken.

Om met de deur binnen te vallen, Ik kan nauwelijks meer slapen, zo erg zit ik hier mee.
Om het hard te zeggen, Leef je leuk tot laten we zeggen je 85ste, of ouder als je gelukt hebt, en je gaat dood.

Het is niet eens zozeer dood gaan wat me bang maakt, Het idee wat me bang maakt is.
Alles is over na de dood, Je hebt een leuk leven gehad maar dat zul je nooit meer hebben.
Je zult daar liggen, zonder dat te beseffen.

Mensen zullen wel aan je denken, maar jij merkt er niks van, jij bent dood.
Voor altijd.

Die theorie houd me dus wakker, Het is niet zo dat ik bang ben om opeens kanker te krijgen, of een tumor.
Het is het idee dat alles daarna opgehouden is.

Als het idee was, dat je opnieuw geboren werd, zonder te weten dat je al geleefd hebt, dan was dat voor mij prima.
Al doe je hetzelfde leven 100.000 keer over, Zolang er maar iets is.

Hoe denken jullie erover?

[Zeus]

Waarom er druk over maken?
Als er morgen een vliegtuigmotor op je dak valt heb je er ook zo weinig aan.
Het is flauw, maar de enige oplossing; leef bij de dag.

[ROFLASTC]

Sja Zulks denken is ook een beetje een Dead-end (pun intended)

Zat mensen die zich richten op wat wel werkt mbt de dood zoals uitvindingen waardoor je langer leeft. Zo ook zat mensen die zich wenden tot God en zichzelf om zich op eigen kracht boven stervelijkheid te verheffen.

Ik wil je geen antwoord geven.

Het lijkt me beter als je wat dit betreft veel ervaringen gaat opdoen. Niet alleen door alle WL topics te lezen maar ook door bv eens in een kerk/synagoge of boedhisme/hindoeisme tempel aan te schuiven. Een dergelijke exercitie doet je wel wennen aan zowel je gevoel hierover en wat er je verder mee wilt.

Als je heel Cynisch blijft dan kun je alles tussen geboorte en dood aanwijzen als filler. Alles is dan een verzinsel en nutteloos.

[link0007]

Dood is dood, daar moet je niet bang voor zijn.
Leef je leven goed, en zorg vooral dat je gelukkig sterft, niet als iemand die ligt weg te rotten in een bejaardentehuis.
Lekker cliché ben ik weer, maar cliché is meestal wel correct.

[Verwijderd]

Even snel bekeren en dan maar hopen dat je de karma-jackpot wint? Maar even serieus: ik ken dat gevoel wel. Weliswaar stak dat de kop op toen ik een kleuter was, maar toch. Lag er toen ook 's nachts van wakker, leuk is anders... Maar met de jaren leer je te relativeren en de dingen te nemen zoals ze zijn. Ik distantieer mezelf volledig van eender welke godsdienst, dus ik kom toch gewoon in een zwart gat terecht

Ik zou zeggen: maak je er niet al te druk in en leef nu. Moest je achteraf merken dat er toch een eeuwigheid bestaat waarin je enige vorm van bewustzijn hebt, heb je tijd genoeg om dan te piekeren. Ik hou mezelf altijd voor dat moest dat ooit gebeuren, ik men tijd wel nuttig zou besteden en proberen te ontsnappen

[GoldenSample]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:11:
*knip*
Als het idee was, dat je opnieuw geboren werd, zonder te weten dat je al geleefd hebt, dan was dat voor mij prima.
Al doe je hetzelfde leven 100.000 keer over, Zolang er maar iets is.

dat laatste ben ik helemaal mee eens, ik snap het wel ik denk er zelf ook wel eens aan (moet ik eigelijk niet doen, een van de weinige dingen die me echt 'bang/angstig' maakt dit). Uit het niet kunnen bevatten of het bang zijn voor dat 'niets' zijn lijkt mij ook al die ideeën als 'de hemel' en reincarnatie ontstaan..

[Verwijderd]

Maar, niemand die niet geloving is in een goddienst, waar ik zelf toe behoor gelooft in het hebben van een ziel?

Ik wil dit namelijk geloven, het maakt dingen een stuk makkelijker.
Zeg maar, dat er een leven na de dood zou zijn.
Maar dan leuker dan wegrotten onder de grond.

Misschien in een ander lichaam, of heel ergens anders?

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:29:


Ik wil dit namelijk geloven, het maakt dingen een stuk makkelijker.
Zeg maar, dat er een leven na de dood zou zijn.
Maar dan leuker dan wegrotten onder de grond.

Wat is er dan mis met een standaard godsdienst van om de hoek? Keuze genoeg om de eeuwigheid fascinerend door te brengen: een berg rijstpap eten, reïncarneren in verscheidene levensvormen (extra punten voor de mogelijkheden hier),... Je geeft aan dat je wil geloven, dus waarom niet? En laat geloof nou net zijn uitgevonden om de dingen een stuk makkelijker te maken...

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:34:
[...]


Wat is er dan mis met een standaard godsdienst van om de hoek? Keuze genoeg om de eeuwigheid fascinerend door te brengen: een berg rijstpap eten, reïncarneren in verscheidene levensvormen (extra punten voor de mogelijkheden hier),... Je geeft aan dat je wil geloven, dus waarom niet? En laat geloof nou net zijn uitgevonden om de dingen een stuk makkelijker te maken...

Ik wil niet gelofen, ik wil een positieve instelling kunnen krijgen over het onderwerp.
Geloof kan je je niet zelf opeens naar binnen slaan, Anders had ik allang een eigen kerk opgericht die overal goed over dacht.

[RoD]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:34:
[...]


Wat is er dan mis met een standaard godsdienst van om de hoek? Keuze genoeg om de eeuwigheid fascinerend door te brengen: een berg rijstpap eten, reïncarneren in verscheidene levensvormen (extra punten voor de mogelijkheden hier),... Je geeft aan dat je wil geloven, dus waarom niet? En laat geloof nou net zijn uitgevonden om de dingen een stuk makkelijker te maken...

Geloven is wat anders dan jezelf voor de gek houden. Als jij het gewoon simpelweg niet waar acht dat er zoiets bestaat als leven na de dood, kun je dat ook niet faken. Ik zou zelf ook wel willen dat ik geloofde dat er iets na de dood was, echter dit kan ik niet.
Maar ik denk dat ik de "definitieve" dood wel kan accepteren

[ROFLASTC]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:40:
[...]

Ik wil niet gelofen, ik wil een positieve instelling kunnen krijgen over het onderwerp.
Geloof kan je je niet zelf opeens naar binnen slaan, Anders had ik allang een eigen kerk opgericht die overal goed over dacht.

O dat kan wel hoor Ik ben zelf maar bij zo'n club aangeschoven zonder enige achtergrond erin te hebben. En heb je niet allang een positive instelling? , nu nog een manier om je zelf niet "gek" te voelen of in je omgeving voor gek verklaard te worden? Ik ga tegenwoordig naar de kerk en mijn vrienden kijken mij vrij schuin aan, relatie ook uit hierdoor ed. Maar als ik daar ben is het allemaal reuze gezellig. Niemand die zich ergens voor schaamt en zat die bv aan het grote boek twijfelen oa door de vondst van het Judas evangelie. Toch allemaal CU gestemd.

[Verwijderd]

ROFLASTC schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:45:
[...]


O dat kan wel hoor Ik ben zelf maar bij zo'n club aangeschoven zonder enige achtergrond erin te hebben. En heb je niet allang een positive instelling? , nu nog een manier om je zelf niet "gek" te voelen of in je omgeving voor gek verklaard te worden? Ik ga tegenwoordig naar de kerk en mijn vrienden kijken mij vrij schuin aan, relatie ook uit hierdoor ed. Maar als ik daar ben is het allemaal reuze gezellig. Niemand die zich ergens voor schaamt en zat die bv aan het grote boek twijfelen oa door de vondst van het Judas evangelie. Toch allemaal CU gestemd.

Het idee erachter, bevalt me zeker.
Maar dan vraag ik je, Kijk je er nu anders tegen?
Je praat erover alsof het een vriendenclub is, Of geloof je nu echt in de hemel?

[Verwijderd]

Zelf heb ik deze gedachten (en het moeilijk slapen als resultaat) ook een tijdje gehad.

Ook ik ben er (nog steeds) van overtuigd dat het leven nu is, en daarna nooit meer...er is voor mij dus ook niks 'na' de dood.

Wat je hieraan kan doen, om toch niet de hele dag depressief te zijn? Tsja, het toch maar accepteren en verder maar het beste van je leven maken. Klinkt lullig, maar meer kan je niet doen.

Verder helpt het wel om over deze gevoelens te praten, maar dat doe je nu al, dus waarschijnlijk voel je je over een tijdje een stuk beter. Dat hoop ik in ieder geval voor je, want ik heb die periode ook niet als prettig ervaren!

[Verwijderd]

Maar. Jullie hebben niet allemaal zoiets van, Als je dood bent, is het hartstikke kut?
Jullie zijn er niet bang van?

Ik denk persoonlijk. dat ik te ondankaar ben voor het leven, het te gewoon vind, en het wat meer moet respecteren.

Je problemen van je af typen werkt ook nog is erg goed voor mij.

[Verwijderd]

Daar kan je je best elke dag enorm kut over lopen voelen, en dat is het ook wel ja, maar daar schiet je ook niks mee op .

Mijn advies is toch: geniet van elke dag, en sta er niet te veel bij stil.

[ROFLASTC]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:51:
[...]

Het idee erachter, bevalt me zeker.
Maar dan vraag ik je, Kijk je er nu anders tegen?
Je praat erover alsof het een vriendenclub is, Of geloof je nu echt in de hemel?

Het is ook een vriendeclub. En of ik het echt geloof? Ja en Nee. Ik heb hier en irl veel gelezen oa Hitchhikers guide 2 the galaxy,Voltaire en thomas aquino (Thomas van Aquino was de eerste theoloog die onderscheid maakte tussen het goddelijke en menselijke recht, tussen geestelijke en wereldse macht. Hij stelde dat "het goddelijke recht dat op genade gebaseerd is, het menselijke recht dat uit de rede voortkomt niet wegneemt.").

Doordat ik ook veel mensen van andere overtuiging spreek, psychologische studie heb gehad en mij irriteer aan overtuigingen van mensen waar geen enkel bewijs voor is (compleet lege weg in de VS , "rij rustig anders krijg je een boete", het zicht vanuit de auto was tig km in alle richtingen en er was niets of niemand anders in de buurt)

Ik ga er dan vanuit dat het gevoel van "bewijs maar" dat ik bij zoiets heb wel ongv hetzelfde is als bij iemand die tegen de kerk en gelovigen loopt te trappen. daarbij ben ik erg gesteld op zelfstandigheid en wil het CDA camera toezicht uitbreiden terwijl er op scholen/thuis geen reet gedaan wordt aan maatschappelijk bewustzijn en er wel weer groter gezinnen komen.

Echter als ik in de kerk ben of alleen thuis praat ik echt wel met God en heb ik binnen mijn clubje een vrij, vrije godsdienst beleving. Het vergroot eigenlijk mijn gevoel van vrijheid ook als ik het vergelijk met sommige mensen van niet kerkelijke overtuigingen. Het zelfstandig een ander positie aannemen tegenover een ander voelt heel ged en ik geloof dat alles voorbestemd is , daarom neem ik die positie aan etc etc. Ik kan vrij oeverloos blaten hierover maar het komt neer op een soort fuzzy logic met het doel geloof en kerk te laten werken voor mij en anderen.

dus...

[ROFLASTC]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 18:01:

Wat je hieraan kan doen, om toch niet de hele dag depressief te zijn? Tsja, het toch maar accepteren en verder maar het beste van je leven maken. Klinkt lullig, maar meer kan je niet doen.

dit klinkt toch als iets wat je elke dag opnieuw zou moeten doen net als je met geloof zou doen. Ik heb dan dus besloten om elke dag het maximale uit te slepen dus ook God. Ik zou het jammer vinden als ik aan het eind van de rit slechts van dag tot dag heb geleefd. Doelen die ik wil bereiken vergen elke daginzet en keuzes zonder thebig picture te verliezen.

[Zr40]

Eventuele volgende levens en dergelijke buiten beschouwing gelaten, wanneer iemand dood gegaan is kan hij daar niets van merken. Juist omdat zijn leven gestopt is, is het onmogelijk daar bewust van te zijn. Natuurlijk is dat een enge gedachte, maar je er veel zorgen over maken heeft naar mijn mening weinig zin.

Je zou dit kunnen vergelijken met het stoppen van een proces. Zodra een proces gestopt is, wordt er geen enkele code meer uitgevoerd van dat proces. Omdat er geen code meer uitgevoerd wordt, kan dat proces er niet 'bewust' van zijn dat het gestopt is.

[Verwijderd]

Ik geloof dat als je overlijd je ziel je lichaam verlaat. Ik denk niet dat je ziel terecht komt of blijft in deze wereld zoals die wij kennen. De ziel zie ik dan ook als iets wat meer is dan wat stroompjes in je hersenen. Ik geloof in het bestaan van hemel en hel, en ben daar bijbelgetrouw in. Juist dit geeft zekerheid en een relaxte instelling, als "straks" niet alles voorbij is, kun je nu ook rustig en relaxt leven.

[weebl]

Het ervaren van dingen zoals je dat nu doet bestaat niet na de dood (in mijn optiek ). Moet je je even voorstellen dat al je zintuigen niet bestaan, dat je niet kan denken, dat je geen geheugen hebt, gewoon niks. Alles is gewoon weg. Dit is niet iets om bang voor te zijn aangezien je het niet kan ervaren. Je bent gewoon dood, en that's it. Verder niks. Er is niks na de dood, niks om blij mee te zijn, maar ook niks om bang voor te zijn. Je ziel is weg, en je lichaam verdwijnt onder de grond, wordt verbrand, whatever... Alles is voor jou gewoon klaar

Ik zou er niet te veel mee zitten, hoe minder je je er druk over maakt, hoe minder 'eng' het lijkt. Ik heb ook een tijdje angst gehad voor de dood, totdat ik me besefte dat het onvermijdelijk is, en dat het eenmaal bij het leven hoort, net als het geboren worden.

[RoD]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 18:12:
Maar. Jullie hebben niet allemaal zoiets van, Als je dood bent, is het hartstikke kut?
Jullie zijn er niet bang van?

Ik denk persoonlijk. dat ik te ondankaar ben voor het leven, het te gewoon vind, en het wat meer moet respecteren.

Je problemen van je af typen werkt ook nog is erg goed voor mij.

Ik heb dat gevoel gehad. Kon er ook niet van slapen. Uiteindelijk heb ik toch de gedachte gekregen van: "Fuck it. Ik ben nu nog jong. Ik moet er nu wat van maken. Dan kan ik later terugkijken op een geslaagd leven en vredig sterven. En als dat eenmaal gebeurd is, heb ik er ook geen last meer van"
De gedachte dat zodra ik oud ben, ik er anders tegenaan kijk weerhoudt mij van wanhoop, eigenlijk. (al klinkt dat wat zwaar)

[Dennahz]

Ik geloof niet dat je ziel echt weg is, want je hebt ook mensen met een "bijna dood ervaring" die zichzelf hebben zien liggen tijdens dat ze gereanimeerd werden. (Het hart staat stil, dus je bent dood... hersenen kunnen die beelden niet "faken" zegmaar). Dat is toch de ziel / geest die dat dan ziet? Dus die verdwijnt niet zomaar.

[Verwijderd]

Ik probeer er een hele nuchtere visie op na te houden:
1) wat er na de dood komt/is weet ik niet, het kan alles zijn: niets, reincarnatie, hemel, hel, ...
2) veel mensen geloven in een van de bovenstaande, wat mij betreft zonder waterdichte arumentatie of enige bewijs, omwille van die reden houd ik het ook bij "na de dood is er waarschijnlijk niets, hoewel ik daar niet 100% zeker van ben, echter is er geen enkele aanleiding om te gaan geloven in een theorie waar ik nog geen enkel bewijs van heb gezin, en dewelke trouwens door de mens zelf bedacht is"
3) wat er ook komt, als er al iets komt, het ziet er allenszins niet naar uit dat we het voor ons sterven te weten gaan komen. Het heeft dus ook geen zin om je erover dood te piekeren, want deze kennis zal mij niet toebehoren voor ik sterf (waarschijnlijk ook niet erna, mits erwaarschijnlijk ook niets na dit leven is)
4) wat er ook komt, als er al iets komt, maakt toch niet uit: geniet van je leven nu. Je leeft maar 1 keer, dus neem het ervan. Als er achteraf nog een tweede keer blijkt te komen, dan neem je het er een tweede keer van.

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:11:
Leef je leuk tot laten we zeggen je 85ste, of ouder als je gelukt hebt, en je gaat dood.

Of je komt morgen door een dom accident om het leven en je sterft op je 21ste (voor mij persoonlijk dan, ben 21).
Om maar te zeggen: het kan vroeger gedaan zijn dan je denkt en het valt me meer en meer op dat mensen het als een evidentie gaan zien dat ze minimum de gemiddelde levensverwachting gaan halen. Als ik bijvoorbeeld bij mijn vader aanhaal dat het altijd kan gebeuren dat ik sterf voor hem, dan kan hij zich niet in die gedachte verplaatsen, en wuift hij dat al lachend weg.

[brama]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:29:
Maar, niemand die niet geloving is in een goddienst, waar ik zelf toe behoor gelooft in het hebben van een ziel?

Ik wil dit namelijk geloven, het maakt dingen een stuk makkelijker.
Zeg maar, dat er een leven na de dood zou zijn.
Maar dan leuker dan wegrotten onder de grond.

Misschien in een ander lichaam, of heel ergens anders?

Ik hang geen religie aan, en ik acht het zeer onwaarschijnlijk dat er een hiernamaals is. En dus ook niet zoiets als een ziel die het lichaam kan verlaten.

Maar bang voor de dood ben ik ook niet. Het is moeilijk voor te stellen dat je bewustzijn er opeens niet meer 'is'. Maar vergelijk het eens met diepe slaap? Dan ben je opeens ook een paar uur verder, zonder dat je daar ook maar iets van meekrijgt. Daarom lijkt slaap ook minder lang te duren dan het daadwerkelijk duurt.

Zo zie ik de dood ook. Omdat je er simpelweg niet meer bent, is er ook geen tijd meer (letterlijk) om je bewust te zijn van het niets. Dus het 'oneindig lang niet meer zijn' is voor jezelf niet relevant, omdat tijd geen rol meer speelt, en 'oneindig lang' dus direct voorbij is. Schrale troost misschien, maar het komt er op neer dat je na je dood in ieder geval niet meer lijdt. En in die wetenschap is het niet verstandig om voor je dood te malen (lijden) om iets wat er niet is. Je kan het alleen maar beter doen door je er *niet* druk over te maken.

Het is zeker makkelijk om te geloven dat je wel een hiernamaals hebt, dan hoef je je tijdens je leven niet druk te maken. En als je dan dood bent en het blijkt niet zo te zjin, dan heb je je in ieder geval niet druk gemaakt. Maar de keerzijde is natuurlijk dat je ongetwijfeld toch nog wel zult twijfelen of het allemaal wel waar is wat je verteld wordt over hemels, of renicarnatie, of wat dan ook. En verplaats je dus enkel je twijfels en angsten.

Wat reincarnatie betreft: Dat is een wassen neus. Niemand heeft besef van het feit dat hij/zij een reincarnatie is van iemand die hij eerder geweest is. Op een paar uitzonderingen na die dat wel beweren, maar dat zijn meestal mensen die een traumatische ervaring meegemaakt hebben, en daardoor dergelijke beweringen gaan doen.

Als je geen besef hebt van je vorige reincarnatie (in het hypothetische geval dat het bestaat), dan is je vorige incarnatie alsnog 100% 'dood'. Er is nl. geen enkele link meer van je huidige incarnatie naar die vorige. Je huidige incarnatie is dan ook een heel uniek nieuw iemand, die weer gevormd is door de wereld waarin hij opgegroeid is. En die geen eerder opgedane ervaring / bewustzijn deelt met zijn vorige incarnatie. Dus je kan het dan net zo goed zien als 2 afzonderlijke individuen, ipv 1 individu dat 'gereset' is en nog een keer mag leven.

[ Voor 32% gewijzigd door brama op 06-01-2007 19:23 ]

[Karel V]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:11:
Het is niet eens zozeer dood gaan wat me bang maakt, Het idee wat me bang maakt is.
Alles is over na de dood, Je hebt een leuk leven gehad maar dat zul je nooit meer hebben.
Je zult daar liggen, zonder dat te beseffen.

Wat daar ligt is dood gebeente, het leeft niet maar heeft geleeft. Dat geld denk ik ook voor de cellen aan je vingertoppen, het leeft, gaat dood, heeft nog een functie als eelt, en vergaat. Waarom maak je je daar dan niet druk over? Want die éne cel komt nooit meer terug als precies zoals het er geweest was.

Of is het meer het idee, dat je geen besef meer hebt na de dood?
Anyway, en ook dat is maar een idee, niet per definitie de praktijk...

Mensen zullen wel aan je denken, maar jij merkt er niks van, jij bent dood.
Voor altijd.

Dat lichaam merkt er niks van, dat kunnen we allemaal zien. Dat rot weg zonder een kramp te geven, buitenom de natuurlijke energiën die nog vrijkomen.
Maar niemand kan zich voorstellen dat zijn menselijk besef zomaar pardoes met de dood van het lichaam weg is. Dit is een goede reden om eens verder na te denken. Feit is dat ons besef, of zoals jij het noemt, ziel gebonden is aan ons lichaam, maar in hoeverre dat ook meegaat in de totale ontbinding, als het al meegaat in ontbinding, een dood status, is nog maar de vraag. Het is niet stoffelijk dus we kunnen het ook niet waarnemen. Dan is het ook vrij lastig om te stellen dat je besef niks meer merkt. Dat is een theorie, maar niet per definitie de praktijk.

Die theorie houd me dus wakker, Het is niet zo dat ik bang ben om opeens kanker te krijgen, of een tumor.
Het is het idee dat alles daarna opgehouden is.

Als je niet met die theorie kunt leven, zoek je toch voor jou de praktijk waarmee je wel kunt leven?

Als het idee was, dat je opnieuw geboren werd, zonder te weten dat je al geleefd hebt, dan was dat voor mij prima.
Al doe je hetzelfde leven 100.000 keer over, Zolang er maar iets is.

Hoe denken jullie erover?

Hoe ik erover denk doet niet zo ter zake, maar de Openbaring hierover zal pas door iedereen serieus genomen worden, als het lichaam in staat van ontbinding verkeert

offtopic:
Ook een dooddoener off course, maar over bepaalde zaken valt niet te twijfelen, die zijn zo anders heeft het geen waarde

[Delerium]

Uiteindelijk is een normaal reflex van organismen om overlevingsdrang te hebben. Vandaar dat ook juist jongeren bang zijn om dood te gaan. Dat gevoel slijt trouwens echt vanzelf weg.

En de nut van het leven? ecteinascidin in "Theorie: Overwaardering van de mens"

[Verwijderd]

ecteinascidin schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 19:03:
Uiteindelijk is een normaal reflex van organismen om overlevingsdrang te hebben. Vandaar dat ook juist jongeren bang zijn om dood te gaan. Dat gevoel slijt trouwens echt vanzelf weg.

En de nut van het leven? ecteinascidin in "Theorie: Overwaardering van de mens"

Bedankt, Die post geeft me een deel van de weg naar acceptatie.

[0rbit]

Tja, daarom gaan mensen dus ook naar de hemel als ze dood zijn.

[Verwijderd]

Mr_Atheist schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 20:31:
Tja, daarom gaan mensen dus ook naar de hemel als ze dood zijn.

Als gerustelling bedoel je?
Je praat nu namelijk een enorm geloof weg. Wat natuurlijk ooit een keer verzonnen moet zijn.

[ Voor 9% gewijzigd door Verwijderd op 06-01-2007 21:00 ]

[Verwijderd]

Natuur, daarom noem je het ook "geloof". Je gelooft in iets beters, of in ieder geval in iets oneindigs...omdat de meeste mensen er niet tegen kunnen dat het 'eindig' is.

[Verwijderd]

Niet helemaal relevant maar :[url=Klik.] http://www.newsnet5.com/news/2893543/detail.html#[/url]

[X-t-r-e-m-e]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 21:00:
[...]

Als gerustelling bedoel je?
Je praat nu namelijk een enorm geloof weg. Wat natuurlijk ooit een keer verzonnen moet zijn.

Ik kan je wel gerust stellen. Ik denk namelijk, dat dood zijn precies hetzelfde is als toen je nog niet geboren was, en zeg nou zelf, dat was toen toch ook niet zo erg.

[0rbit]

X-t-r-e-m-e schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 21:26:
[...]


Ik kan je wel gerust stellen. Ik denk namelijk, dat dood zijn precies hetzelfde is als toen je nog niet geboren was, en zeg nou zelf, dat was toen toch ook niet zo erg.

Daar heb je ook een punt. Sterker nog: als ik over een uurtje in bed ga liggen dan word ik morgen rond 7 uur wakker en heb ik feitelijk niks gemerkt van de tijd ertussen. En dan ben ik gedurende die tijd nog in leven geweest ook.

Maar goed; ik denk dat de TS dit juist als het probleem ervaart; Hoe richt ik mijn leven in wetende dat ik er ooit eens voor altijd niet meer zal zijn.

De meeste mensen hebben juist niet zoveel problemen met het doodzijn, vooral de dode mensen natuurlijk De meeste mensen hebben juist angst voor het moment dat ze doodgaan. De overgang. De laatste realisatie dat het nu voorbij is.

Hoe dan ook; de dood komt waarschijnlijk voor velen als bevrijding. Diegene die veel bereikt hebben zullen berusten en denken: "Ik heb alles bereikt wat ik wou bereiken." De mensen die niks bereikt hebben en een zwaar leven hebben gehad zullen berusten en denken: "Eindelijk is het voorbij."

Ik ben inmiddels veel banger voor het leven dan voor de dood

[Verwijderd]

Ik wil iedereen bedanken, Voor een belichting van de dood, zonder me hoop te geven, maar het gewoon minder hard te laten klinken, en nu maar weer terug met het leven te overwinnen voor ik daadwerkelijk dood ga

[weebl]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 23:31:
Ik wil iedereen bedanken, Voor een belichting van de dood, zonder me hoop te geven, maar het gewoon minder hard te laten klinken, en nu maar weer terug met het leven te overwinnen voor ik daadwerkelijk dood ga

En als je nou wel snel doodgaat Boeiend... Leef niet met het idee dat je je leven moet herwinnen voordat je doodbent... Je kan beter gewoon leven, en de dood vergeten. Als je doodgaat, dan merk je dat vanzelf en kan je er toch niks meer aan doen. Het is echt niet iets dat je in de hand hebt ofzo hoor. Ik leef met deze instelling:

Als ik nu doodga, dan interreseert me dat niks. Het enige dat ik ervan verwacht is dat het snel en pijnloos is... En verder zal het me een zorg zijn. Dood gaan we toch allemaal, of het nu over 5 minuten is, of over 100 jaar. En tot die tijd: enjoy life

[Fish]

dan ga ja naar de hel,

dante, verteld
http://www.digischool.nl/ckv1/ckvdol/dante/dante1.html

In de volgende cirkel worden de wellustigen gestraft.
De derde cirkel wordt bewaakt door Cerberus, de Hellehond. Deze cirkel omvat de gulzigaards, gevangen in een koude, stinkende afvalberg. De vierde herbergt de vrekken en verkwisters. Na deze volgt de rivier de Styx.
De Styx vormt de vijfde cirkel en is de grens tussen de bovenste en de onderste hel. Zij leidt naar de hoofdstad van de hel, de stad van Dis, ook wel: Satan. Het hele onderste gedeelte van de hel bevindt zich in deze stad, bewaakt door de Furiën en Medusa.
In de zesde cirkel branden de ketters in gloeiende graven.
Dan volgt de Phlegeton, de rivier van bloed, een onderdeel van de zevende cirkel waar de geweldadigen gestraft worden - de oorlogstokers, tirannen, rovers en psychopaten.
Deze rivier is de eerste van drie ringen waaruit de zevende cirkel bestaat. In de tweede ring lijden de zelfmoordenaars, en in de derde: de woekeraars, godslasteraars en homosexuelen.
Bestaat de zevende cirkel uit drie ringen, de achtste - het Malebolge - kent tien onderverdelingen, de 'bolgia'.
Iedere bolgia heeft zijn eigen zondaars, zoals pooiers, vleiers, corrupte geestelijken, valse profeten, fraudeurs, huichelaars, dieven, bedriegers, intriganten en vervalsers.
Onder het Malebolge bevinden zich weer drie ringen, rond de bevroren rivier Cocytus. Hier vertoeven de verraders - in de eerste ring de verraders van hun familie, in de tweede zij die hun land verrieden, in de derde de verraders van hun gasten.

In het midden van deze ringen, het Inferno en de aarde, bevinden zich zij die hun Heer verrieden, en in het exacte midden daarvan: de grootste onder de verraders - Satan, vastgevroren en huilend.

dus ik zou maar even wachten met doodgaan, genieten

[Verwijderd]

Die Dante he, die had ook wat te diep in het glaasje gekeken .

[Verwijderd]

Ik herken je gevoel en angst ook wel, al was het bij mij op m'n 14-15de (ben nu 28). Zoals iedereen al aangeeft is het een k*tgevoel en kan je je er de hele dag rot en depressief over voelen. Zo zou je echter ook de hele dag bang kunnen blijven dat je ziek bent (ziektevrees), dat er wat ergs met de aarde gebeurt etc.
Mjn ervaring is dat op het moment dat je jezelf teveel met deze zaken bezighoudt en er dus veel over nadenkt je er ook niet meer zo uitkomt. Niemand weet wat er / of er iets is na de dood. Daarom zeg ook ik dat je moet proberen dit naast je neer te leggen, hoe moeilijk het ook lijkt.

Daarnaast geeft misschien enige troost (aan de andere kant ook zeer zeker niet!) dat op het moment dat je gezond mag leven tot je oude dag jouw meeste vrienden en directe familie ook niet meer leeft. Op een gegeven moment gaat iedereen. In de loop van de jaren heb ik om me heen gezien dat het leven een ware strijd kan zijn. Hoe langer je leeft hoe meer mensen je om je heen weg ziet vallen
Van diverse oudere mensen weet ik dat ze juist daarom niet meer wilden leven. Al hun vrienden en kennissen waren er gewoonweg niet meer. Wat heeft het leven dan nog voor zin?

Daarom: probeer het naast je neer te leggen en probeer te genieten van elke dag... Succes!

[blobber]

Je leeft zolang er mensen zijn die je herinneren.Geniet van het leven, het is al zo kort.Denken aan het onvermijdelijke einde, daarmee verdoe je je tijd want je kunt het toch niet tegenhouden.
Daarom: weg met die sombere gedachten, wees blij dat je niet als eendagsvlieg op aarde bent gekomen, jij hebt gelukkig heel wat meer tijd om er iets moois van te maken zodat je over een aantal jaren terug kunt kijken met een zekere voldoening, in plaats van jezelf dan verwijten te maken dat je destijds niet inzag dat je bezig was je tijd te verspillen.
Ik begrijp ook niet waarom je zo panisch bent over iets dat wij allemaal gaan meemaken.Je bent op deze wereld gekomen en je gaat haar ook weer verlaten.Van de miljarden jaren voor je geboorte had je geen weet en van de jaren na je dood zul je ook niets weten (imho ) Net zo makkelijk

[Suepahfly]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:11:
Mensen zullen wel aan je denken, maar jij merkt er niks van, jij bent dood.
Voor altijd.

Daar sla je de spijker op zijn kop.

Mensen denken (nog even) aan je en jij merkt daar niets van. Je dood.
Alles houdt voor jouw op. Dus ook je bewust zijn.

De dood is niets om bang voor te zijn, je bent er immers niet meer. Beshouw het als de tijd voor je geboorte,daar heb je ook niks van gemerkt.

[mphilipp]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:11:
Het is het idee dat alles daarna opgehouden is.

Wen er maar aan...

Tsjaa...zo houdt de kerk/moskee/tempel haar gelovigen binnen. Mijn theorie is dat de mens (en dat bewijs jij) er niet zo goed mee om kan gaan als het straks definitief voorbij is als je je laatste adem uitblaast. Het heet niet voor niets je laatste adem. En ja, er zullen mensen zijn die beweren dat je geest (wtf?) verder leeft enzo...het zal allemaal wel. Does it matter? Wil je er iets aan doen als het niet zo is? Ik weet het natuurlijk ook niet 100% zeker, maar ik ga er gewoon van uit dat het klaar, over en uit is als het zover is. Ik zou niet weten wat ik aan de wetenschap heb dat ik straks op een hoger nivo van bewustzijn verder leef. Waarom? Wat zou dat voor toegevoegde waarde hebben?

Gaan we naar de hemel? En dan? Lekker met zijn 1000000miljarden verder leven als geesten? Dat zal een lekkere boel worden. En dieren dan? Zijn die niet welkom? Waarom moesten ze dan wel zo nodig die Ark in?

Ach, ik kan nog wel 1000 vragen verzinnen. Kan me niet voorstellen dat je daar überhaupt wakker van ligt. Leef gewoon en doe je best om dat zo goed/leuk/verantwoord mogelijk te doen.

Ik vraag me trouwens af wat je eraan hebt als je het standpunt van anderen hierover weet. Vaststaat dat wat gaat gebeuren na je dood iets is waar je niets aan kunt doen. Als de Paus gelijk heeft kom je in de hemel, vagevuur of hel terecht. Klaar. Dat bepaalt de manier waarop je geleefd hebt. Als het merendeel zou zeggen dat je naar de hemel gaat, slaap je dan ineens beter? Of wil je gewoon gerustgesteld worden? Niemand weet het, behalve zij die uit de dood herrezen zijn. Volgens de bijbel is dat truukje alleen nog door Jezus gedaan, en die is daarna alsnog naar Paps gegaan. We kunnen het 'm niet meer vragen dus.

Wat wil je?

Dit klinkt misschien een beetje cynisch, maar het is werkelijk hoe ik erover denk. Ik ben dus niemand (bewust) aan het dissen of er een grap van aan het maken.

[Rey Nemaattori]

Verwijderd schreef op zaterdag 06 januari 2007 @ 17:11:
Het is het idee dat alles daarna opgehouden is.

Bekijk het van de positive kant:
You won't live to care.

[KroontjesPen]

blobber schreef op zondag 07 januari 2007 @ 02:59:
Je leeft zolang er mensen zijn die je herinneren.Geniet van het leven, het is al zo kort.Denken aan het onvermijdelijke einde, daarmee verdoe je je tijd want je kunt het toch niet tegenhouden.
Daarom: weg met die sombere gedachten, wees blij dat je niet als eendagsvlieg op aarde bent gekomen, jij hebt gelukkig heel wat meer tijd om er iets moois van te maken zodat je over een aantal jaren terug kunt kijken met een zekere voldoening, in plaats van jezelf dan verwijten te maken dat je destijds niet inzag dat je bezig was je tijd te verspillen.
Ik begrijp ook niet waarom je zo panisch bent over iets dat wij allemaal gaan meemaken.Je bent op deze wereld gekomen en je gaat haar ook weer verlaten.Van de miljarden jaren voor je geboorte had je geen weet en van de jaren na je dood zul je ook niets weten (imho ) Net zo makkelijk

Wanneer je alleen maar kijkt naar de tijd tussen de start van het heelal tot nu en je vergelijkt dat met een mensen leven ben je niet meer dan een eendagsvlieg.
Als die tijd van een mensen leven dan zo kort is en vaak vol pijn en verdriet waarom zit die dan tussen de "miljarden jaren voor je geboorte" en de misschien "de miljarden jaren na je sterven".
Houdt dat ook niet in dat je er niets aan die geboorte kan doen en je ook niet verantwoordelijk bent voor je daden?
Dat terug kijken kan je dus alleen maar doen als je nog leeft maar dan alleen nog in jouw eigen perspectief. Je kan er met voldoening op terug kijken terwijl je in ander mans ogen veel pijn en verdriet
hebt veroorzaakt.

mphilipp schreef op zondag 07 januari 2007 @ 03:24:
Wen er maar aan...

Tsjaa...zo houdt de kerk/moskee/tempel haar gelovigen binnen. Mijn theorie is dat de mens (en dat bewijs jij) er niet zo goed mee om kan gaan als het straks definitief voorbij is als je je laatste adem uitblaast. Het heet niet voor niets je laatste adem. En ja, er zullen mensen zijn die beweren dat je geest (wtf?) verder leeft enzo...het zal allemaal wel. Does it matter? Wil je er iets aan doen als het niet zo is? Ik weet het natuurlijk ook niet 100% zeker, maar ik ga er gewoon van uit dat het klaar, over en uit is als het zover is. Ik zou niet weten wat ik aan de wetenschap heb dat ik straks op een hoger nivo van bewustzijn verder leef. Waarom? Wat zou dat voor toegevoegde waarde hebben?

Wanneer dat hoger niveau eigenlijk de basis is dan zou je kunnen stellen dat het leven hier die toegevoegde waarde heeft.

Gaan we naar de hemel? En dan? Lekker met zijn 1000000miljarden verder leven als geesten? Dat zal een lekkere boel worden. En dieren dan? Zijn die niet welkom? Waarom moesten ze dan wel zo nodig die Ark in?

Zie niet in waarom dat problemen zijn.
Het heelal is op zich al groot genoeg. Wanneer nog de mogelijkheden van andere dimensies worden meegenomen is het helemaal geen probleem. Ook niet voor die Geesten die een dier als ervaringsobject hebben gekozen.

Ach, ik kan nog wel 1000 vragen verzinnen. Kan me niet voorstellen dat je daar überhaupt wakker van ligt. Leef gewoon en doe je best om dat zo goed/leuk/verantwoord mogelijk te doen.

Die vragen hebt ik ook nog wel hoor.
Een daar van is: Wat is "goed/leuk/verantwoord". Voor jou misschien wel maar voor de ander niet.

Ik vraag me trouwens af wat je eraan hebt als je het standpunt van anderen hierover weet. Vaststaat dat wat gaat gebeuren na je dood iets is waar je niets aan kunt doen. Als de Paus gelijk heeft kom je in de hemel, vagevuur of hel terecht. Klaar. Dat bepaalt de manier waarop je geleefd hebt. Als het merendeel zou zeggen dat je naar de hemel gaat, slaap je dan ineens beter? Of wil je gewoon gerustgesteld worden? Niemand weet het, behalve zij die uit de dood herrezen zijn. Volgens de bijbel is dat truukje alleen nog door Jezus gedaan, en die is daarna alsnog naar Paps gegaan. We kunnen het 'm niet meer vragen dus.

Wat wil je?

De vorige Paus heeft het bestaan van de hel al aardig afgezwakt als meer een toestand die zelf gecreëerd wordt. Dan denk ik dat de hemel ook wel zoiets kan zijn.

Rey Nemaattori schreef op zondag 07 januari 2007 @ 11:09:
Bekijk het van de positive kant:
You won't live to care.

Dan hopelijk wel de juiste vertaling voor het woordje 'care' gebruiken anders kunnen kinderen het erg moeilijk hebben.

[anandus]

Stel er is 'meer na de dood'.
Heb je dan ook de keuze om dat niet te doen?

Als ik doodga op m'n $oude_leeftijd, dan wil ik graag gewoon dat alles voorbij en over is.
Lijkt me niet fijn om na een heel leven erachter te komen dat het niet afgelopen is

[blobber]

KroontjesPen schreef op zondag 07 januari 2007 @ 12:08:
[...]
Wanneer je alleen maar kijkt naar de tijd tussen de start van het heelal tot nu en je vergelijkt dat met een mensen leven ben je niet meer dan een eendagsvlieg.

Precies wat ik probeer te zeggen, het is allemaal zo relatief, het leven is kort, maar gelukkig niet zo kort als andere wezens, dat is een (schrale) troost

Als die tijd van een mensen leven dan zo kort is en vaak vol pijn en verdriet waarom zit die dan tussen de "miljarden jaren voor je geboorte" en de misschien "de miljarden jaren na je sterven".
Houdt dat ook niet in dat je er niets aan die geboorte kan doen en je ook niet verantwoordelijk bent voor je daden?

Zeg ik dat dan?Ik zeg aleen maar dat we een zeer korte tijd in dit heelal leven, laten we er dan van genieten en het beste ervan maken.Dat houdt in mijn opinie verantwoordelijkheid in, normen en waarden, respect etc.En dat is niet gebukt gaan onder het onontkombare naderende einde want daar schiet je geen zak me op.Carpe Diem!De topicstarter zal zijn eigen leven zelf vorm moeten geven, dat is zijn keuze, het is ook zijn leven, ik geef alleen maar aan hoe ik erover denk, meer niet.
Als jij iets aan je geboorte hebt kunnen doen voor je geboorte, mag jij me vertellen hoe

Dat terug kijken kan je dus alleen maar doen als je nog leeft maar dan alleen nog in jouw eigen perspectief. Je kan er met voldoening op terug kijken terwijl je in ander mans ogen veel pijn en verdriet hebt veroorzaakt.

Daar had ik het niet over.Ik had het over de ts die nu zijn tijd zit te vertobben, waar hij later misschien spijt van gaat krijgen.
Natuurlijk zijn terugblikken op je leven persoonlijk, het is dan ook jouw leven waar je op terugkijkt.Dat een ander daar anders over denkt, so be it

[ Voor 5% gewijzigd door blobber op 07-01-2007 13:04 ]

[mphilipp]

KroontjesPen schreef op zondag 07 januari 2007 @ 12:08:
Wanneer dat hoger niveau eigenlijk de basis is dan zou je kunnen stellen dat het leven hier die toegevoegde waarde heeft.

Dat is geen antwoord. Je hebt nog steeds niets aan de wetenschap dat je na je dood verder gaat als weetikwat. Ga je je leven anders leiden dan? Lijkt me een beetje raar. Je doet toch gewoon je best om er wat van te maken? Ieder op zijn eigen manier en zodanig dat je jezelf nog kunt aankijken in de spiegel (erg subjectief natuurlijk).

Kijk, ik geloof niet in een opperwezen oid en ook niet in een leven na de dood, maar mocht het tóch allemaal waar zijn (waar ik ernstig aan twijfel) dan kan ik nog steeds met opgeheven hoofd voor enige opperrechter staan. Dat is tenminste waar de Paus (en cornuiten) meer dreigen. Nou ja...ik heb dan wel niet volgens de bijbel geleefd, maar wél stukken beter dan menig kerkfloeperd (als ik zo bescheiden mag zijn). Inclusief dominees enzo. Want wat er af en toe in het kader van het geloof wordt geroepen door dergelijke lieden heeft vrij weinig met de bijbel te maken. Maar goed, het is hier geen religieuze discussie.

Punt is dat ik niet zie wat ik aan mijn levenswijze zou moeten veranderen als ik weet dat ik straks als gaswolk verderga. Iemand een suggestie? Het zou namelijk erg hypocriet zijn, en per definitie ga je dan een nep-leven leiden. Je wordt namelijk geen Moeder Theresa door in de sloppenwijken van Calcutta mensen te gaan helpen.

[Verwijderd]

Beste Topicstarter,

Ik kan mij deze gevoelens voorstellen, dat je nog niet weet wat er straks komt en dat je daar wakker van blijft. Maar hoe oud ben je? Ik kan me voorstellen als je nog jong bent (ik ben ook jong: 22) dat je daar sirieus over na denkt maar later als je wat ouder bent of gerimpelder dat je uitgeleeft bent en dat je ZELFS verlangt naar de dood. En wat er daarna gebeurt dat overkomt je en je kan er niets over zeggen. Je kan wel mooi een visie er over aanhangen maar zou je niet teleurgesteld zijn als dat allemaal niet waar is? Dus denk ik bij mijzelf dan denk ik daar nog maar niet aan, ik leef de dag tot dag en als ik eens voortijdig mocht overlijden dan zie ik wel wat er gebeurt..

Zelf weet ik nog niet wat ik geloof, in ieder geval dat ik samen zal zijn met familie en vrienden en dat ik daar gelukkig ben tot in de eeuwigheid der miljoenen jaren. Hoe het proces gaat: misschien dat mijn ziel, mijn ka naar het westen afreist en daar allerlei gevaren beleeft en uiteindelijk tot het gerechtshof komt waar ik mijn levenswijze zal moeten verantwoorden voor de 42 rechters en dan de Iaroe-velden. Waar ik in geluk het leven mag leiden. Zoiets...

[ Voor 24% gewijzigd door Verwijderd op 07-01-2007 23:54 . Reden: uitgebreid ]

[Dj-sannieboy]

Je moet er gewoon niet te veel aan denken. Ja wat nou na de dood. Dat heb ik me ook wel eens afgevraagd, dan ben ik dus as. Maarja ga eens denken voordat je gaat slapen wanneer je nu precies in slaap valt.. zelf weet ik het de volgende ochtend nooit meer. Niet precies iig, opeens is het licht uit en de volgende ochtend ben ik weer wakker.

[Verwijderd]

Er is 100% zeker iets na de dood. Elke dag gaan er héél veel mensen dood en toch gaat daarna het leven verder. Maar niet voor de overledene. Of misschien kun je beter zeggen: voor het gevoel van de overlevenden gaat het leven van de overledene niet verder. Voor ons gevoel is hij er niet meer. Voor ons gevoel heeft de overledene geen besef meer van tijd en zelfbewustzijn.

Maar wat kunnen wij als 'omstanders' of 'toeschouwers' zeggen over het tijdsbesef en zelfbewustzijn van een ander: bewustzijn kun je toch alleen maar zelf ervaren; je kunt niet het bewustzijn van een ander ervaren.

We hebben niet eens een definitie van leven, laat staan van de dood. De term bewustzijn is sowieso een moeilijk te definiëren begrip. Om ons bewust te zijn heeft God (of wie dan ook) ons de beschikking gegeven over 5 zintuigen: reuk, smaak, gevoel, zicht en gehoor. Stel je iemand voor die al deze zintuigen niet heeft: leeft zo'n iemand? Kan hij 'bewust zijn' van zichzelf? Hij hoort immers niet de geluiden om zich heen; hij ziet niets; hij proeft niets en hij voelt niet dat hij er is. Toch is hij er wel degelijk, want wij kunnen hem wel zien. We kunnen zien dat hij het bijvoorbeeld koud zou moeten hebben als hij in de sneeuw staat met een t-shirt, maar hemzelf deert het hem niet. Wij zijn 'bewust van hem' terwijl hij dat zelf niet is, wie is er dan het meest bewust van hem: wij of hijzelf?
De doof-blinde-gevoelloze man is niet de enige die invloeden van buitenaf ondervind zonder dat hij het door heeft. Ook jij als (waarschijnlijk) bezitter van alle 5 zintuigen ondervindt dagelijks de invloeden van niet waarneembare natuurkundige verschijnselen. Infrarood licht is hier een goed voorbeeld hiervan. Je zapt er elke dag mee van zender naar zender, maar zie je het? Nee, maar toch is het er en het beïnvloed jouw leven. In dit rijtje kan ik nog meer noemen: uv-licht, gamma-straling, microwaves, antideeltjes, etc.

Waar wil ik met dit verhaal naar toe? Als jij als mens iets niet waarneemt, wil dat niet per definitie zeggen dat het er niet is, of dat het geen invloed op jouw uitoefent. Dat voor jouw gevoel de doden er niet meer zijn, wil niet zeggen dat ze toch in één of andere (materiële/energetische) vorm aanwezig zijn.

Je kun nu als tegenargument zeggen: 'Ik kan misschien geen infrarood straling waarnemen, maar met de nodige sensoren, beeldschermen etc. kan ik dit prima waarneembaar maken voor het menselijk oog. Doden zijn daarentegen nog nooit met apparatuur waarneembaar gemaakt (uitgezonderd de beweringen van sommige 'verlichte geesten') dus zijn ze er niet.' Grappig genoeg biedt de natuurkunde zelf hier ook een tegenargument voor aan: alle voor ons zichtbare/waarneembare materie (dus alle moleculen, atomen, etc.) zijn slechts 10% van alle aanwezige 'deeltjes' in het heelal. Er zweven in de ruimte waarin jij zit voor 90% voor jouw onzichtbare/onwaarneembare deeltjes.
Deeltjes die niet zijn te vergelijken met de deeltjes waar jij uit bestaat, misschien wel niet eens opgebouwd uit quarks maar hele andere structuren. Antideeltjes zijn hier ook een opmerkelijk voorbeeld van: van elk deeltje waar jij uit bestaat, bestaat ergens in het heelal ook een anti-deeltje. Komen deze deeltjes in aanraking met elkaar, dan verdwijnen ze.
Natuurlijk kan je nog verder de kwantummechanica in duiken en je zult nog meer waarheden tegenkomen die het beeld dat je van het heelal hebt op z'n kop zullen gooien. Ik zou je willen aanraden om te beginnen met de natuurkunde van de tijd: tijd is niet zo'n 'harde waarheid' als je denkt dat het is. (Goed boek van Stephen Hawking hierover)

In zo'n voor jouw onlogische wereld, zou het dan erg gek zijn dat er leven was na de dood? Misschien wel een dood die volledig overeenstemt met de natuurkundige wetten.

Waarschijnlijk zul je tijdens je aardse leven nooit een bevredigend antwoord vinden op de door jouw gestelde vraag, maar dat wil niet zeggen dat je de vraag naast je neer moet leggen.Er is genoeg literatuur te vinden die te interessant is om te laten liggen. Ze helpen je in ieder geval jouw 'lot' als levende iets beter te begrijpen of in ieder geval te accepteren. Je zult merken dat het erg bijzonder is dat je hier bent en kunt zeggen dat je bestaat. Door wie of wat je hier dan ook bent neergezet en waar je ook naartoe gaat. Het domste dat je dan ook kunt doen is zoals enkele mede-got'ers hier beweren dat je er maar niet teveel over moet nadenken en gewoon 'door moet leven'. Je zult in (en misschien wel na) je leven zeker in situaties komen te staan waarin je de opgedane wijsheden heel goed zult kunnen gebruiken.

[Comp_Lex]

Jullie moeten deze sites maar eens bekijken

http://www.worlditc.org/
http://www.aaevp.com/

De mensen achter deze organisaties houden zich bezig met communiceren met de "doden"

[KroontjesPen]

mphilipp schreef op zondag 07 januari 2007 @ 13:35:
Dat is geen antwoord. Je hebt nog steeds niets aan de wetenschap dat je na je dood verder gaat als weetikwat. Ga je je leven anders leiden dan? Lijkt me een beetje raar. Je doet toch gewoon je best om er wat van te maken? Ieder op zijn eigen manier en zodanig dat je jezelf nog kunt aankijken in de spiegel (erg subjectief natuurlijk).

Voor mij is het wel een antwoord. Als je het spreekwoord "Je moet eerst door de zure appel heen bijten" neemt zie je dat je soms dingen doet die pas later nut hebben of plezier brengen.
Weten dat er nog wat na dit leven komt kan je doen besluiten een minder prettige zaak toch te beginnen.
Je begint toch ook onderaan je loopbaan ladder. Dan krijg je ook eerst de minder leuke zaken.
Maar met het vooruitzicht om aan de top te komen sla je je er wel doorheen.

Kijk, ik geloof niet in een opperwezen oid en ook niet in een leven na de dood, maar mocht het tóch allemaal waar zijn (waar ik ernstig aan twijfel) dan kan ik nog steeds met opgeheven hoofd voor enige opperrechter staan. Dat is tenminste waar de Paus (en cornuiten) meer dreigen. Nou ja...ik heb dan wel niet volgens de bijbel geleefd, maar wél stukken beter dan menig kerkfloeperd (als ik zo bescheiden mag zijn). Inclusief dominees enzo. Want wat er af en toe in het kader van het geloof wordt geroepen door dergelijke lieden heeft vrij weinig met de bijbel te maken. Maar goed, het is hier geen religieuze discussie.

De combinatie door leven als Geest na dit aardse leven en dat opperwezen , opperrechter idee hoeft niet noodzakelijk zo te zijn.

Punt is dat ik niet zie wat ik aan mijn levenswijze zou moeten veranderen als ik weet dat ik straks als gaswolk verderga. Iemand een suggestie? Het zou namelijk erg hypocriet zijn, en per definitie ga je dan een nep-leven leiden. Je wordt namelijk geen Moeder Theresa door in de sloppenwijken van Calcutta mensen te gaan helpen.

Ach we leiden toch al vaak een nep leven hier. Hoe vaak ben je al niet jezelf omdat de buitenwereld dat zo wilt. We hebben op een heleboel vlakken toch die zgn. etiketten.
Als je gaat solliciteren doe je ook een net pak of nette jurk aan al zit dat niet zo lekker.

[Tanuki]

Begrafenis, doh.

[mphilipp]

KroontjesPen schreef op maandag 08 januari 2007 @ 09:34:
[...]
Voor mij is het wel een antwoord. Als je het spreekwoord "Je moet eerst door de zure appel heen bijten" neemt zie je dat je soms dingen doet die pas later nut hebben of plezier brengen.
Weten dat er nog wat na dit leven komt kan je doen besluiten een minder prettige zaak toch te beginnen.
[knip]
Ach we leiden toch al vaak een nep leven hier. Hoe vaak ben je al niet jezelf omdat de buitenwereld dat zo wilt. We hebben op een heleboel vlakken toch die zgn. etiketten.
Als je gaat solliciteren doe je ook een net pak of nette jurk aan al zit dat niet zo lekker.

Nou vervallen we misschien toch nog in een religieuze discussie... Als jij je beste beentje voor wilt zetten om iets of iemand gunstig te stemmen, ga je dus een bewuste keuze aan voor een leven als hypocriet. Je doet dus dingen die je eigenlijk niet wilt/zou willen, maar je doet ze omdat het 'moet' om straks een beter plekje te krijgen na je dood (in de hemel?). Anders zou het niets uitmaken. Als je immers alleen als een soort geest 'ergens' gaat rondwaren met de andere geesten (klinkt errug gezellig) maakt het allemaal niets uit lijkt me zo. De vergelijking met werken gaat nergens over, want ik kan nu eenmaal niet beginnen als directeur als ik 18 ben. Dat is een positie die je moet verdienen. Als je dat doet door te slijmen kun je daar misschien mensen mee foppen (duurt nooit lang, incompetentie komt vanzelf aan het licht), maar als je straks voor God, Allah of weetikwie staat, denk ik niet dat die erin trapt. Wel?

Ik leef gewoon mijn leven zoals ik dat zelf het beste acht. En hoewel ik absoluut niet gelovig ben, hanteer ik toch bepaalde normen en waarden (bedankt JP!) die gelovigen ook hanteren. Alleen doe ik alles vanuit mezelf en niet hoe ik graag wil dat anderen mij zien. Daar heb ik lekker poep aan, want ik moet met mezelf door een deur en niet met mijn buurman. Hoe anderen over mij oordelen is voor hun eigen rekening.
Een nepleven leidt ik niet. En een pak aantrekken voor een sollicitatie vind ik geen probleem. Als je je kleren goed op maat koopt, zit alles lekker. Precies die uitspraak over pakken duidt al op een nep-mening zelfs. Dat soort meningen zijn ingegeven door omgeving en vaak gewoon niet gebassseerd op enige reële achtergrond. Net als de 'eis' dat iemand met een pak beter is als een persoon zonder pak. Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar ik sta er niet achter. Ik ga gewoon niet mee in de 'eisen' die de maatschappij aan me zou stellen als ik het er niet mee eens ben. Ik ben wel realistisch, maar ik ga niet domweg mee in allerlei onzin. Als ik daardoor iets niet kan bereiken, so be it. Ik kan mezelf tenminste nog steeds aankijken in de spiegel en kom tenminste niet in een midlife crisis (en ik begin al aardig midlife te worden). Want dat soort dingen (net als burnout) zijn alleen maar het gevolg van een leven leiden dat je eigenlijk niet wilt.

Vandaar dat ik me geen zorgen maak over een afterlife. Ik geloof er gewoon niet in. En als het er wel is, ben ik er niet bang voor. Ik zorg gewoon dat ik me nergens voor hoeft te schamen. Ook niet voor een nep-leven. En spijt is voor de dommen.[/quote]

[Verwijderd]

l0c4lh0st schreef op maandag 08 januari 2007 @ 09:35:
Begrafenis, doh.

Voor dat soort shot voor open doel reacties is een ander topic in de HK

Na de dood lig je in ieder geval niet onder de grond. Als je je nagels afknipt verdwijnen ze in de prullenbak. Nagels waren ooit levend materiaal. Nu liggen ze dood in de prullenbak. Lig jij daar in de prullenbak? Nee. Ongeacht of er wel of geen leven is na de dood, heb je geen binding meer met je lichaam. Het is afval.

Wanneer er niets na de dood is, kun je je daar ook niet meer druk om maken. Je hoeft je nergens meer druk over te maken. Niet over de reden van alles, niet over de vraag der vragen, niet over de boodschappen, niet eens meer over de vraag of je je ergens over druk hoeft te maken. Je hoeft niet eens meer te beseffen dat je je ergens nog over druk moet maken. Net zoals je niet kunt kijken met je teen, je niet kunt denken met een baksteen, zo kun je niet denken of ervaren als er niets is na de dood.

Wanneer er wel iets na de dood is, kun je slechts speculeren. Of je gaat op in de eenheid van alles. Daarmee weet je alles. Je kunt immers slechts datgene weten wat je bent. Op zintuigen en de verwerking van zintuigen kun je als mens maar gedeeltelijk op aan. Misschien zelf helemaal niet. Maar... ik denk dus ik ben, zo leidde de conclusie van Descartes. Dat wat je bent kun je ervaren. Er zijn daarom religies die geloven dat alles zich weer wederkeert tot het universele ware. De vonken die van het haardvuur sprongen zullen dan weer wederkeren tot het vuur. Als je dat vuur liever God wilt noemen en je er graag een persoon van maakt zodat je ermee kunt communiceren houdt niemand je tegen .

Het kan natuurlijk ook anders, zoals bij het Christendom, waarin je individueel verder gaat na de dood.

In alle opties kun je slechts één ding concluderen. Dat is dat je uit het leven moet halen wat er in zit. Leer wat er valt te leren. Ervaar wat er valt te ervaren. Gebruik je verstand en wijsheid, respecteer je deugden, ontwikkel je talenten en proef het leven wat je gegeven is. Je hebt het leven gekregen en als dat met rede is, maar ook als dat zonder rede is en of dat met continuering achteraf is, maar ook wanneer het zonder continuering achteraf is, kun je niet meer dan het leven te leven in alles wat het te bieden heeft.

Wat ik persoonlijk geloof? Ik geloof dat je in het leven moet leren leven met onzekerheden.

[KroontjesPen]

mphilipp schreef op maandag 08 januari 2007 @ 10:50:
Nou vervallen we misschien toch nog in een religieuze discussie... Als jij je beste beentje voor wilt zetten om iets of iemand gunstig te stemmen, ga je dus een bewuste keuze aan voor een leven als hypocriet. Je doet dus dingen die je eigenlijk niet wilt/zou willen, maar je doet ze omdat het 'moet' om straks een beter plekje te krijgen na je dood (in de hemel?). Anders zou het niets uitmaken. Als je immers alleen als een soort geest 'ergens' gaat rondwaren met de andere geesten (klinkt errug gezellig) maakt het allemaal niets uit lijkt me zo. De vergelijking met werken gaat nergens over, want ik kan nu eenmaal niet beginnen als directeur als ik 18 ben. Dat is een positie die je moet verdienen. Als je dat doet door te slijmen kun je daar misschien mensen mee foppen (duurt nooit lang, incompetentie komt vanzelf aan het licht), maar als je straks voor God, Allah of weetikwie staat, denk ik niet dat die erin trapt. Wel?

De verbinding tussen door leven en het voor een God staan komt niet uit mijn post.
Je kan idd niet gelijk directeur zijn. Dat geldt imo ook voor je niveau als Geest.

Ik leef gewoon mijn leven zoals ik dat zelf het beste acht. En hoewel ik absoluut niet gelovig ben, hanteer ik toch bepaalde normen en waarden (bedankt JP!) die gelovigen ook hanteren. Alleen doe ik alles vanuit mezelf en niet hoe ik graag wil dat anderen mij zien. Daar heb ik lekker poep aan, want ik moet met mezelf door een deur en niet met mijn buurman. Hoe anderen over mij oordelen is voor hun eigen rekening.
Een nepleven leidt ik niet. En een pak aantrekken voor een sollicitatie vind ik geen probleem. Als je je kleren goed op maat koopt, zit alles lekker. Precies die uitspraak over pakken duidt al op een nep-mening zelfs. Dat soort meningen zijn ingegeven door omgeving en vaak gewoon niet gebassseerd op enige reële achtergrond. Net als de 'eis' dat iemand met een pak beter is als een persoon zonder pak. Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar ik sta er niet achter. Ik ga gewoon niet mee in de 'eisen' die de maatschappij aan me zou stellen als ik het er niet mee eens ben. Ik ben wel realistisch, maar ik ga niet domweg mee in allerlei onzin. Als ik daardoor iets niet kan bereiken, so be it. Ik kan mezelf tenminste nog steeds aankijken in de spiegel en kom tenminste niet in een midlife crisis (en ik begin al aardig midlife te worden). Want dat soort dingen (net als burnout) zijn alleen maar het gevolg van een leven leiden dat je eigenlijk niet wilt.

Laat ik nu het dragen van een pak helemaal niet prettig vinden en heb er nu ook geen een meer.
Vind een mooie trui en broek al heel lang veel meer bij mij passen. Het driedelig kostuum wat ik 40 jaar geleden had heb ik ook niet meer vervangen.

Vandaar dat ik me geen zorgen maak over een afterlife. Ik geloof er gewoon niet in. En als het er wel is, ben ik er niet bang voor. Ik zorg gewoon dat ik me nergens voor hoeft te schamen. Ook niet voor een nep-leven. En spijt is voor de dommen.

Je hoef ook niet bang te zijn voor dat 'afterlife'. Wel dat je een soort verantwoording moet afleggen maar dat moet je hier ook vaak.
Het begrip dom is ook heel betrekkelijk.
Als je iets niet of anders hebt meegekregen kan het heel moeilijk zijn om het anders te zien .

[Verwijderd]

Maar als ik het goed begrijp, is iedereen van mening dat je van dag tot dag moet leven, en dat je op je 90ste toch wel dood wil?

Dit is voor mij als 16 jarige echt niet goed te begrijpen, en ik zit met een knoop in me hoofd over wat ik dan wel wil
Want eeuwig in de hemel zitten met al je vrienden en famillie, iets waar geen einde aan komt?
Nee dank je.

Zelf hoop ik dan ook op een vorm van reincarnatie, maar zonder besef dat je een vorig leven had, en zonder besef van een eeuwige lijn van reincarnatie's, gewoon je leven nog een keer over doen.
Nieuwe kansen, nieuw lichaam, zelfde ziel

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 14:24:
Maar als ik het goed begrijp, is iedereen van mening dat je van dag tot dag moet leven, en dat je op je 90ste toch wel dood wil?

Nee, je moet optimaal leven. Daar hoort ook bij dat je je moet verwonderen over zaken waar je geen antwoord op kan geven, daar hoort ook bij dat je moet leren omgaan met onzekerheden, daar hoort ook bij dat je lange termijn planningen maakt.

Dit is voor mij als 16 jarige echt niet goed te begrijpen, en ik zit met een knoop in me hoofd over wat ik dan wel wil
Want eeuwig in de hemel zitten met al je vrienden en familie, iets waar geen einde aan komt?
Nee dank je.

Je kan net zo min met zekerheid zeggen in welke vorm je de hemel aan zult treffen als beweren dat deze überhaupt bestaat.

Zelf hoop ik dan ook op een vorm van reïncarnatie, maar zonder besef dat je een vorig leven had, en zonder besef van een eeuwige lijn van reïncarnaties, gewoon je leven nog een keer over doen.
Nieuwe kansen, nieuw lichaam, zelfde ziel

Zen-boeddhisme past dan wel redelijk bij je
De vraag is natuurlijk of datgene wat je hoopt ook waar is. De tweede vraag is of datgene wat ons uiteindelijk staat te wachten überhaupt voor te stellen is. Zo kwam de oud griekse filosoof Plato met "De grot van Plato".
Ofwel, wij kunnen alleen de realiteit begrijpen die wij kennen en niet datgene wat wij (nog) nooit geleerd hebben te zien.

[ Voor 4% gewijzigd door Verwijderd op 08-01-2007 14:33 ]

[MicroWhale]

ik ga uit van het volgende (toegepast op het heelal als gesloten systeem):

De totale hoeveelheid energie in een gesloten systeem (dwz. dat er geen materiaal in- of uit kan) blijft altijd gelijk.

Dit betekent dus dat de energie die ik nu mobiliseer en verander invloed heeft op de toekomst. Na mijn dood zal deze invloed tot in het oneindige door nog steeds merkbaar zijn. Wat energie betreft ben je dus onsterfelijk, omdat (de door) jou(w) (gebruikte) energie altijd wel weer ergens is of naartoe gaat.

Of je ook iets in je hebt wat 'doorleeft' waardoor je in staat blijft om energie te mobiliseren en te veranderen, dat is een kwestie van geloof. En ik ben van mening dat dat wel het geval is.

[Verwijderd]

MrWilliams schreef op maandag 08 januari 2007 @ 14:35:
ik ga uit van het volgende (toegepast op het heelal als gesloten systeem):

[...]


Dit betekent dus dat de energie die ik nu mobiliseer en verander invloed heeft op de toekomst. Na mijn dood zal deze invloed tot in het oneindige door nog steeds merkbaar zijn. Wat energie betreft ben je dus onsterfelijk, omdat (de door) jou(w) (gebruikte) energie altijd wel weer ergens is of naartoe gaat.

Of je ook iets in je hebt wat 'doorleeft' waardoor je in staat blijft om energie te mobiliseren en te veranderen, dat is een kwestie van geloof. En ik ben van mening dat dat wel het geval is.

Mag ik je vragen, Welke meningen argumenten of geloof je hebt voor het leven na de dood?
Ben je geloofig opgevoed, of is het iets dat je zelf hebt aangeleerd aan je zelf?

Het lijkt me overigens erg intressant te praten met iemand met een Bijna Dood Evaring, genoeg te lezen over mensen die bijzondere dingen hebben gemaakt, maar liegen is makkelijk gedaan.
Ik zou ook wel is iemand willen horen die het had, en er niks meer van weet.

[mphilipp]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 14:24:
Maar als ik het goed begrijp, is iedereen van mening dat je van dag tot dag moet leven, en dat je op je 90ste toch wel dood wil?

Ik val dan niet onder 'iedereen'. En volgens mij zegt ook niet iedereen hier dat je van dag tot dag moet leven. Dus imho begrijp je het niet goed.
Ik leef gewoon zoals ik dat gekozen heb, en niet volgens regels die iemand voor me opstelt. Maar dat wil niet zeggen dat ik overal tegenin ga. Ik bedoel ermee dat ik op een bepaalde manier leef omdat ik dat zo kies. En daar heb ik bewust voor gekozen. Het zou zomaar kunnen dat ik me dus (redelijk) goed aan de 10 geboden hou (om maar iets te noemen) maar dat ik dat doe uit vrije keuze en op eigen initiatief, niet omdat het in de 10 geboden staat. Het volgen van 'aardse' wetten en regels is natuurlijk weer iets anders. Ik ga niet zomaar tegen het verkeer in rijden omdat ik daar zin in heb oid.

Ik stel dus dat je gewoon je leven moet inrichten op een manier waar je zelf vrede mee kunt hebben. Ik weet niet wat er met me gebeurt als ik dood ga. Ik denk/geloof dat ik dan gewoon ophou met bestaan en daarmee uit. Er zijn denk ik 10.000 verschillende opvattingen over een bestaan/leven na de dood. Niemand weet het; het is een kwestie van wat je wilt geloven. Dus als jij wilt geloven dat je in de hemel komt en je daarvoor je best wilt doen, doe dat dan. Ik geloof dat niet en doe gewoon mijn best om een goed mens te zijn. Meer kan ik niet. Stel dat ik mijn leven ga inrichten rondom dat geloof in dat 'afterlife' en er blijkt niets van te kloppen... Dan heb je toch je hele leven vergooit omdat je in iets geloofd wat helemaal niet bestaat? Je hebt dan dingen anders gedaan vanwege een of andere aanname...zonde. Nee, ik doe wat ik zelf wil en ik geloof dat ik alles behalve een slecht mens ben. Ik ben me bewust van mijn 'tekortkomingen' maar daar mag men het mee doen. Ik doe wat ik kan/wil en that's it. Mocht ik straks toch door iets of iemand ter verantwoording worden geroepen, kan ik denk ik toch met opgeheven hoofd daar staan. Ik hoeft echt niet om vergiffenis te smeken omdat ik een keer een vlieg heb doodgeslagen of op zondag gewerkt (of op de sabbat). Ik ben daar lekker simpel in (ook in de omgang met mijn medemens) als iemand iets van me verwacht, moeten ze me dat duidelijk maken. Anders hebben ze dus geen recht van spreken als ik niet aan die verwachting voldoe. Simpel, maar het werkt (voor mij dan). Ik kan me niet druk maken om iets dat jij van mij verwacht, maar me dat niet vertelt. Toch?

[ViNyL]

Ik denk zelf dat als je dood bent je de grond ingaat en wegrot om het maar even kort door de bocht te zeggen, of je verbrand bij je crematie..
Leven van dag tot dag is dan ook een goeie denk ik..

Als er iets als reincarnatie zou zijn betekend dat dat het aantal bewoners op aarde nooit toeneemt, of dat er tijdens geboorte zowel gereincarneerde als nieuwe bewoners geboren worden?

[Kurios]

@TS
De mens is gewoon bang voor het onbekende. Vroeger losten ze dit op door in God(en) te geloven, want dan zou je wel in het paradijs terechtkomen.

Ik zou je er niet druk om maken, je maakt je druk om iets wat je geen enkele invloed op kan uitoefenen. Compleet onnodig dus. Er zijn al genoeg dingen om je druk over te maken, die je wel kan beinvloeden.
Je leeft maar 1x, dus verspil je tijd niet met dat soort zaken.

[Verwijderd]

ViNyL schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:15:
Ik denk zelf dat als je dood bent je de grond ingaat en wegrot om het maar even kort door de bocht te zeggen, of je verbrand bij je crematie..
Leven van dag tot dag is dan ook een goeie denk ik..

Als er iets als reincarnatie zou zijn betekend dat dat het aantal bewoners op aarde nooit toeneemt, of dat er tijdens geboorte zowel gereincarneerde als nieuwe bewoners geboren worden?

Het heelal is groter dan alleen de aarde. Daarnaast kun je ook nog meenemen dat er eventueel meerdere dimensies zijn en dan kun je tot slot ook nog zeggen dat je met reïncarnatie niet aan tijd gebonden bent.

Kurios schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:18:
@TS
De mens is gewoon bang voor het onbekende. Vroeger losten ze dit op door in God(en) te geloven, want dan zou je wel in het paradijs terechtkomen.

Dat gebeurt nog steeds hoor

Ik zou je er niet druk om maken, je maakt je druk om iets wat je geen enkele invloed op kan uitoefenen. Compleet onnodig dus. Er zijn al genoeg dingen om je druk over te maken, die je wel kan beinvloeden.
Je leeft maar 1x, dus verspil je tijd niet met dat soort zaken.

De vraag is natuurlijk: waarom zou je genoeg andere dingen willen beïnvloeden?

[ Voor 31% gewijzigd door Verwijderd op 08-01-2007 15:21 ]

[Verwijderd]

Kurios schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:18:

Je leeft maar 1x, dus verspil je tijd niet met dat soort zaken.

Nee serieus,

Kurios schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:18:
@TS
De mens is gewoon bang voor het onbekende. Vroeger losten ze dit op door in God(en) te geloven, want dan zou je wel in het paradijs terechtkomen.

Ik zou je er niet druk om maken, je maakt je druk om iets wat je geen enkele invloed op kan uitoefenen. Compleet onnodig dus. Er zijn al genoeg dingen om je druk over te maken, die je wel kan beinvloeden.

Vroeger? Ik geloof dat nog steeds 50% van de wereld gelovig is, misschien dan wel in maar 1 God, maar alsnog.
Ik vind dit een ook wel erg makkelijke manier van geloof wegschuiven, maar ik begrijp je idee wel.
En er is ook geen reden om niet bang te zijn voor het Onbekende, ik bedoel doogaan, het klinkt al eng, en het komt met de seconde steeds dichterbij.

En hier tijdaanverspillen nuteloos, is ook nog te bezien.
Als ik de rest van me leven me makkelijker voel door 3 weken lang bang, moedeloos en misschien zelfs wel depressief, dan is dat een offer met goed resultaat.

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:20:
[...]

De vraag is natuurlijk: waarom zou je genoeg andere dingen willen beïnvloeden?

Omdat volgens de theorie van 99% van de tweakers, je dan gelukkig door het leven kan gaan.
Wat toch leuker klinkt dan depresief en alleen zijn.

[Verwijderd]

het is alsof je in een tunnel zit, je de trein ziet komen, je niet weg kunt en iemand naast je roept dat je in de tijd tot de klap iets nuttigs moet gaan doen met je leven, voor zolang het duurt.
en ergens heeft 'ie nog gelijk ook

Er zat ooit iemand in een dodencel en nadat ze hem ter dood hadden gebracht ontdekte ze dat hij pi had berekend tot vele cijfers achter de komma (stond in het steen gekrast). Men had geen idee hoe hij dat berekend had. Zelfs vandaag weten ze het nog niet helemaal zeker. Er zat overigens wel een foutje in zijn berekening.

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:27:
[...]

Omdat volgens de theorie van 99% van de tweakers, je dan gelukkig door het leven kan gaan.
Wat toch leuker klinkt dan depresief en alleen zijn.

Dat is maar een deel van de rede. Waarom moeite doen om gelukkig te zijn als je er vandaag nog een einde aan kunt maken? Kennelijk is het merendeel er van overtuigd dat het leven een toegevoegde waarde heeft boven de dood, maar slechts tot het moment dat de dood het leven vanwege ouderdom tot zich neemt.
Opmerkelijk is dat bijna iedereen die opvatting deelt terwijl niemand hem kan staven (including me).

[ Voor 37% gewijzigd door Verwijderd op 08-01-2007 15:34 ]

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:31:
het is alsof je in een tunnel zit, je de trein ziet komen, je niet weg kunt en iemand naast je roept dat je in de tijd tot de klap iets nuttigs moet gaan doen met je leven, voor zolang het duurt.
en ergens heeft 'ie nog gelijk ook

Er zat ooit iemand in een dodencel en nadat ze hem ter dood hadden gebracht ontdekte ze dat hij pi had berekend tot vele cijfers achter de komma (stond in het steen gekrast). Men had geen idee hoe hij dat berekend had. Zelfs vandaag weten ze het nog niet helemaal zeker. Er zat overigens wel een foutje in zijn berekening.

Je kan het ook opvatten als, Je steentje Bijdragen aan de samenleving totdat die dag er is.
Wat totaal niet aantrekelijk klinkt, maar wat wil je anders gaan doen.

[rapture]

Om het lekker abstract te beschrijven:
Je lichaam is een stuk hardware en daarop draait een soort firmware/OS, hiervoor heeft men allerlei termen zoals ziel, geest,... bedacht. Als de hardware te zwaar beschadigd geraakt zodat de firmware kapot/weg gaat, dan ben je dood? Dit verklaart ook waarom hersendood (en niet hartstilstand + stoppen van ademhaling) pas als dood beschouwd wordt.

Het is niet gemakkelijk om te snappen wat /dev/null is of hoe voelt het om gedelete te worden (in de fictie, zie je scene's met "noooo, aaaah,... uitroepingen" als iemand gedelete wordt???). Vandaar die vragen over wat na de dood? Gaat de firmware naar ergens anders overvliegen of is het foetsie weg?

[MicroWhale]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 14:50:
[...]

Mag ik je vragen, Welke meningen argumenten of geloof je hebt voor het leven na de dood?
Ben je geloofig opgevoed, of is het iets dat je zelf hebt aangeleerd aan je zelf?

Het lijkt me overigens erg intressant te praten met iemand met een Bijna Dood Evaring, genoeg te lezen over mensen die bijzondere dingen hebben gemaakt, maar liegen is makkelijk gedaan.
Ik zou ook wel is iemand willen horen die het had, en er niks meer van weet.

Ik ben niet gelovig opgevoed en heb altijd mijn eigen beeld mogen scheppen over het leven. Echte harde argumenten heb ik niet, anders dan een paar ervaringen die mij hier voor 90% van hebben overtuigd. Of deze geldig zijn weet ik niet, want ook eigen ervaringen kunnen bedrog zijn.
Niettemin ga ik er graag van uit dat dat wat ik meegemaakt heb de waarheid is. (hier probeer ik zo nu en dan met een beetje boeddistische invalshoek wat duidelijkheid in te krijgen.) Ik hoop dat ik hier nog ooit absolute duidelijkheid over krijg en ik ben bang dat ik dat tegen die tijd niet meer na kan vertellen.

[Verwijderd]

MrWilliams schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:42:
[...]


Ik ben niet gelovig opgevoed en heb altijd mijn eigen beeld mogen scheppen over het leven. Echte harde argumenten heb ik niet, anders dan een paar ervaringen die mij hier voor 90% van hebben overtuigd. Of deze geldig zijn weet ik niet, want ook eigen ervaringen kunnen bedrog zijn.
Niettemin ga ik er graag van uit dat dat wat ik meegemaakt heb de waarheid is. (hier probeer ik zo nu en dan met een beetje boeddistische invalshoek wat duidelijkheid in te krijgen.) Ik hoop dat ik hier nog ooit absolute duidelijkheid over krijg en ik ben bang dat ik dat tegen die tijd niet meer na kan vertellen.

Zonder een gigantisch drama topic te maken, Mag ik weten wat die ervaringen zijn, Als je het niet op het forum wilt zetten, Mijn email staat in mijn profiel.

Niet dat andere mensen me heel erg van mening zullen laten veranderen, maar ik ben op zijn minst geintresseerd in verhalen.

[carlino]

mmm... de ene zegt dat je in de hemel komt de ander zegt dat je weer op nieuw geboren wordt de ander zegt weer dat je alles opnieuw beleefd.

ik heb ooit iets mee gemaakt met iemand die op sterven lag...
die persoon begon op het moment dat hij overleed licht te zien en begon met de mensen die in het licht stonden te praten... zodat hij het zei.
ik zelf weet niet wat ik hierover moet denken. ik denk zelf zo van ik zie het dan wel gebeuren.

[Verwijderd]

Overigens ken ik ook wel iemand die zichzelf van bovenaf zag, maar dat kwam meer door een ongezonde overmatige hoeveelheid drugs

[Verwijderd]

carlino schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:50:
mmm... de ene zegt dat je in de hemel komt de ander zegt dat je weer op nieuw geboren wordt de ander zegt weer dat je alles opnieuw beleefd.

ik heb ooit iets mee gemaakt met iemand die op sterven lag...
die persoon begon op het moment dat hij overleed licht te zien en begon met de mensen die in het licht stonden te praten... zodat hij het zei.
ik zelf weet niet wat ik hierover moet denken. ik denk zelf zo van ik zie het dan wel gebeuren.

Dat is wel zo de algemene belevenis waar ik ooit iets over gezien of gelezen heb, Maar ach mensen die er niks meer van weten of iets heel kuts hadden, die gaan daar niet mee in de spotlight staan.
Al hoop ik echt, dat het geweldig is na de dood

[MstE]

^{Interesante topic.}

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 14:24:
Zelf hoop ik dan ook op een vorm van reincarnatie, maar zonder besef dat je een vorig leven had, en zonder besef van een eeuwige lijn van reincarnatie's, gewoon je leven nog een keer over doen.
Nieuwe kansen, nieuw lichaam, zelfde ziel

Dit is ook zo iets raars. Ik denk dan, dat als je niets ervan herrinert dat je ook niet die zelfde persoon meer bent, en al helemaal omdat je een nieuw lichaam krijgt. Ben je dan nog jezelf of is dat eigenlijk
niet gewoon een nieuwe persoon.
Waar het mij om gaat is het bewustzijn. Dat is wat ons "levend" maakt.

[beetje oftopic]
Zo ook met het hele Star Trek beamen gedoe. Er wordt door het apparaat een kopie gemaakt van je
en je "oude lichaam" wordt vernietigd, dus een succesvolle "verplaatsing" van je lichaam. Kan je dan nog steeds zeggen dat je leeft of dat er eigenlijk een nieuw leven is gecreërd.

Stel je dan voor dat je "oude lichaam" niet wordt vernietigd. Dan zijn er opeens 2 personen, die identiek aan mekaar zijn. Dezelfde moleculen in dezelfde staat op het moment van creatie.
Hoe zit het dan? Welke is dan de echte?
[/beetje oftopic]

Ik wou gewoon ook effe zeggen dat ik in het zelfde schuitje zit als de TS.
Het is eigenlijk raar omdat er geen visuele bewijzen zijn van of het ene (religie) of het andere (het
grote niets).
Mijn advies: Leef alsof je morgen doodgaat maar plan wel voor de toekomst.

[ Voor 13% gewijzigd door MstE op 08-01-2007 16:29 . Reden: typefouten en aanvulling ]

[mphilipp]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:31:
Dat is maar een deel van de rede. Waarom moeite doen om gelukkig te zijn als je er vandaag nog een einde aan kunt maken? Kennelijk is het merendeel er van overtuigd dat het leven een toegevoegde waarde heeft boven de dood, maar slechts tot het moment dat de dood het leven vanwege ouderdom tot zich neemt.
Opmerkelijk is dat bijna iedereen die opvatting deelt terwijl niemand hem kan staven (including me).

Mag ik mijn held Joe Jackson aanhalen?

Some people live so fast
Theyre so scared of getting old
Some people keep on working
All they do is line their graves with gold
We dont know what happens when we die
We only know we die too soon
But we have to try or else our world becomes a waiting room

Uit 'The Verdict' van het album '

En je hebt helemaal gelijk dat ik er nu een einde aan kan maken. Ik ben dan klaar en hoeft me nergens meer druk om te maken. Relax! Alleen zijn er een aantal dingen die me tegenhouden:
*het ingebouwde mechanisme in elk zelfbewust wezen dat ie niet dood moet gaan, als ie het kan helpen (instandhouding van de soort)
*het doet misschien pijn
*het is misschien messy
*het mislukt misschien
*ik heb best wel zin om te leven!

Ik weet dat strikt genomen (volgens mijn eigen opvattingen dan) het leven volslagen nutteloos is. Ik leef en ga dood. Why bother? Tsja...geen idee, maar zolang ik er toch ben, kan ik er maar beter het beste van maken, niet? Ik kan me niet bedenken waarom ik nu dood zou willen. Ik denk dat iedereen wel eens een moment heeft waarin ie denkt 'waar doe ik het voor' en 'let's end it now and be done with it', maar dat zijn momenten. Slechte momenten, dat wel, maar het is niet voor altijd. Ik heb het naar mijn eigen iedee redelijk voor elkaar en kan leuke dingen doen, en er staan nog een aantal leuke dingen op het program. Genoeg vooruitzichten dus. Ik kan dus meer redenen aanvoeren om te blijven leven dan om nu te sterven.

Blijft staan dat het leven (voor mij dan) totaal geen zin heeft gehad du moment dat ik doodga. Ik had net zo goed meteen na geboorte weggegooid kunnen worden. Alleen dan had ik niet de bijdrage aan de maatschappij kunnen leveren die ik nu lever. Of de aarde tot stilstand zou komen zonder mij betwijfel ik, maar 1 individu maakt ook weinig verschil. Zelfs als Einstein niet had bestaan hadden we nu nog steeds geleefd. Er was vast wel iemand anders die hetzelfde zou ontdekken. Zo niet, scheelde dat weer een slordige 40.000 Japanners...

[Verwijderd]

MstE schreef op maandag 08 januari 2007 @ 16:18:
^{Interesante topic.}

[...]


Ik wou gewoon ook effe zeggen dat ik in het zelfde schuitje zit als de TS.
Het is eigenlijk raar omdat er geen visuele bewijzen zijn van of het ene (religie) of het andere (het
grote niets).
Mijn advies: Leef alsof je morgen doodgaat maar plan wel voor de toekomst.

Mag ik je dan vragen, Wat is je leeftijd sinds het er naar uit ziet dat het kinderen zijn die dit hebben (Ik zou met 16 jaar ook een kind zijn want <18)

En aan de poster hier boven, Het idee van reincarnatie, ook al ben je jezelf niet meer, Je leeft tenminste nog
Al ben je iets heel anders, Al ben je er totaal niet van bewust van een vorig leven, je zit in een andere huid, Dit is misschien niet gerustellend als je te goed nadenkt, Maar goed nadenken is toch niet goed over dit onderwerp.

[MstE]

Nou bewustzijn is behoorlijk belangrijke voor me. Dus voor mij als ik niet bewust ben dat ik leeft,
dus bij reincarnatie, dan leeft ik dus eigenlijk niet maar iemand anders.

Ik ben 25 jaar oud/jong. Maar het is wel de laatste paar jaar dat ik hierover aan het nadenken ben,
5/6 jaar geleden.
Ik heb vroeger misschien wel in een hogere macht/god gelooft maar daar ben ik me niet meer zo
zeker van. Want ik deed gewoon mee met de rest van mijn omgeving.

Het is wel zo dat ik doordat ik niet meer geloof in leven na de dood, ik steeds minder zin heb om
te werken/studeren en in het algemeen omgaan met mensen IRL.
Mja daar moet ik me gewoon over heen zetten denk ik.

[Verwijderd]

MstE schreef op maandag 08 januari 2007 @ 16:57:
Nou bewustzijn is behoorlijk belangrijke voor me. Dus voor mij als ik niet bewust ben dat ik leeft,
dus bij reincarnatie, dan leeft ik dus eigenlijk niet maar iemand anders.

Dan leef jij, Als een nieuw persoon.
Aangezien Reincarnatie uit gaan van verbetering van jezelf (Goed leven, leuk volgend leven) En ook uitgaat van jou ziel/
Het is dan alleen de lichamelijke MstE die verloren gaat, maar jou ziel, die dan wel geen naam of misschien ook wle geen karakter heeft, gaat lekker verder.

[MstE]

Ja, om dat te geloven moet je eerst in de ziel geloven. En dat is precies wat het is, geloof.
En ik weet niet of ik geloof in een ziel.

[Verwijderd]

Ik vraag me soms af of ideeën over wedergeboorte, de hemel en leven na de dood niet gewoon bedacht zijn door mensen die niet kunnen bevatten dat het ooit stopt.
Dat idee is misschien deprimerend, maar als ik soms oude mensen zie, die hun partner al jaren terug zijn verloren, misschien zelfs een paar van hun eigen kinderen overleefd hebben, hun leven lang gewerkt hebben maar nu op zijn, die geen doel meer hebben behalve wachten tot ze niet meer hoeven.. Ik denk dat op dat moment dood als verlossing komt. Dat je dan blij bent dat het stopt. En wat er daarna komt, tsja, ik heb nog nooit iemand terug zien komen om het te vertellen...

[MstE]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 17:27:
Ik vraag me soms af of ideeën over wedergeboorte, de hemel en leven na de dood niet gewoon bedacht zijn door mensen die niet kunnen bevatten dat het ooit stopt.

Natuurlijk is het verzonnen. Tenminste als je er niet in geloofd.

Godsdienst is eigenlijk een knap systeem om mensen veiligheid te bieden en over ze te regeren.
Het werkt perfect behalve wanneer mensen het TE serieus nemen en met "TE" bedoel ik
extremisten.
Die verneuken het voor de gelovigen en rest.

[Raku]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 17:27:
Ik vraag me soms af of ideeën over wedergeboorte, de hemel en leven na de dood niet gewoon bedacht zijn door mensen die niet kunnen bevatten dat het ooit stopt.

Ik denk zelf dat het inderdaad voor een gedeelte voortkomt uit de angst voor het onbekende. Echter denk ik ook dat het voor een deel komt doordat de mens zich graag belangrijk voelt. Ik bedoel , denk er eens over na: er zijn zoveel levende wezens , waarom zou het voor de mens ineens anders gaan dan voor bijvoorbeeld een vogel , konijn of ieder ander willekeurig dier. Mede daarom denk ik zelf dat alles stopt op het moment dat je wegvalt. Tenminste , vanuit je eigen gezichtspunt dan.

Het enige wat ik dan zou kunnen geloven is re-incarnatie , daar heb ik eens iets over gelezen met het terugkeren van je levensenergie. Dat vond ik wel een erg mooi idee ,maar echt geloven doe ik het niet. In principe mag voor mij ook alles wel stoppen als het huidige toch voorbij is. Dat is mijn uitgangspunt en als het allemaal dan toch ineens perfect en gelukkig is is dat altijd mooi meegenomen

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 17:27:
Ik vraag me soms af of ideeën over wedergeboorte, de hemel en leven na de dood niet gewoon bedacht zijn door mensen die niet kunnen bevatten dat het ooit stopt.

Dat is ook wat er gesteld wordt, als je de stelling van de TS combineert met de reactie van enaicstiandinaineiniananinei; de mens heeft een ingeboren drang om te overleven (net zoals alle succesvolle organismen op aarde die een bepaald niveau van instinct kunnen ervaren), en de mens zoekt altijd naar verklaringen voor het "waarom" van alles. Religie is het meest prominente voorbeeld van het leveren van een (wijdverbreid geaccepteerde!) verklaring voor deze anderszins onbeantwoorde vraag. Wat mij betreft is het probleem daarin dat religie hooguit in zeer beperkte mate (zelf-)corrigerend is, en per definitie vertrouwt op het principe dat je moet geloven om het te geloven... Het resultaat is naar mijn mening iets dat eigenlijk gewoon geen antwoorden geeft, maar alleen geruststelling. Wat ik vervolgens niet begrijp is dat mensen kunnen berusten in het feit dat ze dit niet kunnen bevatten, terwijl ze niet kunnen berusten in het feit dat ze niet weten wat er gaat gebeuren na de dood.

Ik ben van mening: dood is dood. Geen zuurstof naar de hersenen = geen hersenactiviteit = geen bewustzijn = licht uit. De "ziel" is naar mijn mening een soort meta-representatie van de (voor ons te complexe) hersenactiviteit, en omdat we de extrapolatie van hersenactiviteit naar interpretabel bewustzijn niet (makkelijk) kunnen maken, verzinnen we maar een soort spirituele verklaring die de "ziel" heet, en die mag dan ineens compleet los bestaan van het lichaam dat het in dit leven tijdelijk herbergt. Wederom een verklaring die niet gestoeld is op voor mij acceptabele bewijsvoering, en die ik dus vanuit mijn oogpunt moet afwijzen.

Daar heb ik overigens totaal geen moeite mee. Licht uit is licht uit. Ik hoop dat ik mijzelf een leuk leven kan geven, en met een beetje geluk de mensen om mij heen ook, want dat is alles wat er is. Ik heb 2 momenten in mijn leven gehad dat ik dacht: en nou is het afgelopen. De eerste keer was ik behoorlijk ziek en berustte ik direct in dat feit (ook omdat mijn lichaam en geest veel te zwak waren om daar tegen te vechten), de tweede keer zat ik in een vliegtuig en allereerst ging mijn overlevingsdrang spreken, en werd ik dus behoorlijk bang, maar dat heb ik vrij snel weggerationaliseerd, en ben vervolgens in een vrij hectische toestand lekker muziek gaan luisteren en mijn boek verder gaan lezen. Overigens was ik natuurlijk bang voor niets, maar gezien de reactie van de stewardessen was ik niet de enige die ineens bijna zwaar religieus geworden was.

En over het "zelfoverschatting": ik denk dat dat voorkomt uit het feit dat wij de enigen zijn die we kennen die een dusdanig bewustzijn hebben dat we over dit soort dingen kunnen nadenken, en ze kunnen communiceren met elkaar. Onze belevingswereld is zo dat iets of iemand die de mens kan creëeren, slimmer moet zijn dan de mens, maar we kunnen niet buiten de context van het menselijk denken filosoferen, dus zal dit intelligente wezen wel een mensachtig wezen zijn; en dan is het natuurlijk mooi om te zeggen dat dit wezen de mens gecreëerd heeft naar zijn/haar evenbeeld, want dat kunnen we dan nog wel bevatten - dat zouden we zelf ook doen! Ik denk dus niet dat het in beginsel daadwerkelijk zelfoverschatting is, maar dat dit een essentieel onderdeel is van het geloof, want anders is het niet "geloofwaardig". Maar later, vooral voor mensen die er minder goed over nagedacht hebben, kan dit zeker resulteren in een soort superioriteitsgevoel.

[ Voor 14% gewijzigd door Verwijderd op 08-01-2007 18:06 ]

[Verwijderd]

Hoop en Geloof zijn no mather what toch dingen die je door je leven heen helpen, Want iedereen maakt wel iets mee waar die echt geen hoop meer ziet.

Ik blijf het toch opmerkelijk vinden dat mensen die 'dood' zijn geweest, Zich echt gelukkig voelen, en het licht zien etc.
Ik vestig mijn hoop hier maar op, en misschien denk ik er wel heel anders over als ik 90 ben, misschien ook niet.

Is er trouwens iemand, op dit forum die uit een neutral perspectief een 'Dood' Ervaring heeft gehad?
Iemand die niet in god gelooft, maar iniedergeval voor die 'dood' ervaring gewoon dacht zoals 95% hier, Dood is dood.

[mphilipp]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 18:07:
Hoop en Geloof zijn no mather what toch dingen die je door je leven heen helpen, Want iedereen maakt wel iets mee waar die echt geen hoop meer ziet.

Hoop en geloof helpen mij niet hoor... Ik verafschuw juist het idee om maar te hopen en te geloven dat de heer mij wel komt helpen. Je kent toch die mop van die pastoor tijdens een overstroming die maar blijft zitten omdat ie gelooft dat God 'm wel komt helpen? Zoiets dus. Ik ga ervan uit dat ik mijn leven moet leiden en niet God. Als ik in de penarie zit, moet ik er zelf voor zorgen dat ik daaruit kom. Dat kan ik niet altijd alleen, dus heb je soms hulp nodig van familie of vrienden. Voor mij komt God daar niet aan te pas. Ik vind dat veel te passief. Neem het heft in eigen handen, leef zelf en neem vooral zelf verantwoording voor wat je doet. Want bidden helpt natuurlijk geen bal. God heeft al 1000den jaren niet meer rechtstreeks tot iemand gesproken (de enige gedocumenteerde keren staat alleen maar in de bijbel), dus hoe weet je nou of ie je geholpen heeft? Wat als ie het nou een keer te druk heeft? Klinkt misschien oneerbiedig, maar zo zie ik het wél voorlopig. Er zijn zat mensen die hun vinger blauw hebben gebeden om zijn hulp, maar niets hebben gekregen. Dat is dan natuurlijk God's wil zeggen de gelovigen dan, maar als die mensen gewoon op waren gestaan en zelf iets gedaan hadden, waren ze misschien wél geholpen.

Wat dat betreft is de bijbel en het hele christelijke geloof iets dat vol hiaten zit. Want er staat natuurlijk ook gewoon in dat zelf wel je best moet doen. Het geloof is natuurlijk niet zoiets als Hart in Actie waar je maar even om hulp kan komen vragen.

Uiteraard putten een hoop mensen er veel kracht uit. Maar uiteindelijk moet je toch gewoon zelf de straat op.

Ik blijf het toch opmerkelijk vinden dat mensen die 'dood' zijn geweest, Zich echt gelukkig voelen, en het licht zien etc.

Dat is de berusting. Mr.Worf uit Star Trek gaf ooit eens als antwoord op de vraag waarom ie zo rustig was terwijl een zekere dood op hen wachtte: iemand is alleen bang voor het onzekere; zodra je zeker weet dat je dood gaat, is de angst voorbij. Ik weet het, het is maar een serie, maar er zit wel een kern van waarheid in. En dat zweverige gedoe is sowieso niets voor mij. Ik hou het bij dingen die ik weet en kan bevatten. Al het andere komt vanzelf wel.

Ik vestig mijn hoop hier maar op, en misschien denk ik er wel heel anders over als ik 90 ben, misschien ook niet.

Ik begrijp nog steeds jouw probleem niet. Je maakt je zorgen om iets onafwendbaars. Ik weet dat ik doodga op een dag. Gelukkig weet ik niet wanneer. Ik ben reeds 2 keer aan de dood ontsnapt (dus ik trek een lange neus naar 'm: al 2x misgegrepen, lekker puh!), dus misschien ben ik er daarom zo laconiek over. Maar waarom zou ik me er ook druk om maken? Ik zie het dan wel. Of niet natuurlijk.

Misschien moet je proberen te achterhalen waarom je je er zo druk om maakt. Je zit nu te vissen of anderen dit ook hebben, maar belangrijker is waarom jij je ermee bezig houdt. Vis dat eens uit.

En als ik reïncarneer, weet ik zeker dat ik als iets beters (nóg beter!) terugkom, want ik ben gewoon een braaf mannetje...

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 17:27:
Ik vraag me soms af of ideeën over wedergeboorte, de hemel en leven na de dood niet gewoon bedacht zijn door mensen die niet kunnen bevatten dat het ooit stopt.
Dat idee is misschien deprimerend, maar als ik soms oude mensen zie, die hun partner al jaren terug zijn verloren, misschien zelfs een paar van hun eigen kinderen overleefd hebben, hun leven lang gewerkt hebben maar nu op zijn, die geen doel meer hebben behalve wachten tot ze niet meer hoeven.. Ik denk dat op dat moment dood als verlossing komt. Dat je dan blij bent dat het stopt. En wat er daarna komt, tsja, ik heb nog nooit iemand terug zien komen om het te vertellen...

Het begint natuurlijk als idee, daarna wordt het een geloof, en daarna wordt het een zekerheid. Dat wordt vervolgs gevoed door oververtelde verhalen die inmiddels zijn verworden tot wonderen en visioenen die mensen gehad zouden hebben.
Vervolgens blijkt de vrees van een godsdienst mensen een schaamte te geven, en blijkt gedeelde schaamte en vrees een prima eerste voeding voor het opzetten van een beschaafde staat.

[Comp_Lex]

Jullie moeten eens naar de gesprekken van deze site luisteren:

http://www.worlditc.org/f_05_macy_resonance.htm

Je moet een beetje naar onderen scrollen totdat je de luidsprekertjes tegenkomt. Daar moet je op klikken.

Tip: Je moet wel HEEL goed luisteren.

Hint: Doc Mueller is al 40 jaar dood. (Hij had bij NASA gewerkt)

Hint 2: Raudive is al 33 jaar dood. (Is pionier op het gebied van contact maken met geesten met behulp van electronica. Nu hij dood is probeert hij van de "andere kant" contact met ons op te nemen.)

[kwiebus]

Dood gaan lijkt mij niet zo erg als het snel of onverwacht gebeurt. Waar ik wel bang voor ben is langzaam dood gaan aan dementie. Als ik zie hoe mijn moeder de afgelopen jaren is afgetakeld als gevolg van dementie dan vind ik dat bepaald geen prettig vooruitzicht.

[FMS]

Normaal lurk ik hier maar ik wil even het onderwerp van crionics wat aandacht besteden. Aangezien het zo overkomt alsof de TS een oplossing zoekt om toch voort te kunnen blijven leven.

Het onderwerp is wel eens vaker aan bod gekomen op dit forum en misschien dat de TS met de gedachte van wakker worden in de toekomst vrede kan vinden.

De technologie staat nu nog in zijn kinderschoentjes maar onze generatie zou het nog mee kunnen maken. Ik las bijvoorbeeld dat men zo ver is gekomen dat ze individuele organen kunnen “invriezen” met relatief weinig cel beschadiging. Er zijn bijvoorbeeld nu al mensen die hun hoofd laten amputeren na de dood met de hoop dat men in de toekomst zover is om hun te kunnen “ontdooiden” en door middel van hun dna een nieuw lichaam te klonen om vervolgens de bevroren hersenen in het nieuw lichaam te zetten.

Misschien is dat iets waar de TS zich in zou willen verdiepen?

[MstE]

Ik voorzie wel een probleem met al die technieken om iemands leven te verlengen.
Omdat de aarde toch al een beetje volgeraakt, zullen imho de rijken dit voor
zichzelf willen houden.

Ik zal iig niet mijn hoop erop vestigen om één van deze technieken, maar ik
zal het wel geinterresseerd blijven volgen net als iedereen.

[mphilipp]

FMS schreef op maandag 08 januari 2007 @ 21:44:
Normaal lurk ik hier maar ik wil even het onderwerp van crionics wat aandacht besteden.

Daar heb ik echt geen goed woord voor over. De mensen die dat doen vinden zichzelf zó belangrijk (en zijn vooral rijk) dat ze echt denken dat toekomstige generaties op hun wederopstanding zitten te wachten.

Nou...ik heb nieuws voor ze...

Een beetje triest vind ik dat. Vooral die bedrijven die types met teveel geld en ego een bak geld uit de zak kloppen met de belofte van eeuwig leven. Ga een medicijn tegen kanker ontwikkelen en verspil je tijd niet met zinloos onderzoek. Invriezen is niet iets waar de mensheid op zit te wachten. Het dient geen enkel doel. Wie dood gaat, gaat dood. Klaar. Ga de wereld niet langer dan noodzakelijk met je aanwezigheid belasten.

[Delerium]

Dat invriezen is niets meer dan een commerciele poging om van die doodsangst geld te kunnen uitmaken. Oplichterij is het, maar mensen verdienen dat soms.
Je hoofd is ten eerste niet voor niets doodgegaan, door het invriezen gaat er voldoende stuk om toch niet helemaal functioneel te zijn (water kristalliseerd uit en de scherpe randen van de kristallen beschadigen zenuwcellen....). Maar nog leuker is het gegeven dat alles bederft, het is slechts een kwestie van tijd. Als ik vlees in mijn diepvries invries is het na 3 jaar bedorven, zo werkt het ook met dat invriezen van body-parts.
Maar de meest hilarische gedacht is:'zou men in de toekomst echt deze mensen ontdooien'? Dinosaurussen zijn het, die nog substantieel veel werk nodig hebben ook en toch outdated zijn. En zich hebben ingevroren in de hoop er beter van te worden (aso is een groot woord).

Roald Dahl heeft ook een keer een verhaal geschreven. Die haalde de hersenen uit het hoofd met 1 oog, zodat deze op sterk water onsterfelijk kon worden en met het oog kon deze de wereld nog bekijken ook. Nodeloos te zeggen dat de weduwe al binnen enkele jaren de krant over de bak legde waarna het oog niets meer kon zien. Dan heb je een leuk, uitdagend leven.... Kan je je oneindig lang kapot vervelen.

Ik blijf bij mijn eerdere standpunt, maar voeg daar iets aan toe: stel je eens een omgeving voor waar je je absoluut niet thuisvoelt. Een plek met een andere taal, andere techniek, andere gewoonten en dat allemaal zonder enige kennissen. Want als je jong bent, dan besef je de wereld nog niet echt. Pas na je jeugd heb je je referentiekader opgezet en kan je deze vergelijken met die van... het buitenland. Of als je ouder wordt, dan merk je ook dat de wereld sneller gaat (zie de HK< waar men op 20-jarige leeftijd afgeeft op 'de jongeren'). Naarmate je ouder wordt, merk je dat de wereld om je heen voorbij die referentiekaders van je eigen jeugd verschuiven. Je voelt je minder thuis in je eigen land enzo. En op een bepaald moment heb je je vrienden wel begraven en blijf je ook alleen achter. Da's mijn theorie waar de berusting uiteindelijk vandaan komt (en de terechte angst voor sterven in de jeugd).
Maar een veranderende omgeving: zou je als je ingevroren bent willen wakker worden in 2789? Waar talen, gewoonten, landen, mensen heel anders zijn en je helemaal opnieuw moet beginnen Met al je balast uit het verleden? Ik weet zelf wel dat er mensen zijn die dat echt kunnen, maar dat zijn slechts enkelingen.

[Verwijderd]

Voor mij zijn er twee mogelijkheden:
1) Er is niets na de dood
2) Er is iets na de dood

1) Je merkt er niets meer van, dus is het ook niet erg op dat moment. Immers als er niets is, ben jij er niet meer, en heb je er ook geen last van. Aangezien er in dit geval ook geen diepere zin is, kan je de tijd die je hebt best op een manier invullen dat je er gelukkig mee bent. Gun ook anderen hun geluk, en breng mensen geen schade toe die hun korte periode tot een lijdensweg maakt, zoals je zelf niet wil dat anderen jouw leven tot een lijdensweg maken.

2) Wederom twee mogelijkheden:
a) Er is een hiernamaals in enige vorm naar een religie
b) Er is een hiernamaals anders dan omschreven in religie

a) Naar mijn gevoel kan het niet zo zijn dat een leven puur beoordeeld wordt op de toewijding aan een geloof, maar slechts op de wijze waarop je geleefd hebt en met de medemens bent omgegaan. De priester die misbruik pleegt gaat niet vrijuit. Leef volgens het idee bij punt 1, en draag dus bij aan het leven van anderen en laat mensen in hun waarde. Dat oordeel zal (in geval deze weg waar blijkt) doorslaggevend zijn op een leven wat verering boven kwaliteit van leven van de medemens plaatst.

b) Welke vorm dan ook, reïncarnatie, een collectief bewustzijn, een beschouwing van de tijd op aarde: in alle gevallen ben je imho het best af volgens de genoemde waarde bij punt 1.

Om het samen te vatten: Het maakt me niets uit hoe het dan is, dat zie ik dan wel weer. Naar mijn idee vul ik het leven op een goede manier in, en als het dan uiteindelijk zo moet zijn dat uitsluitend een leven volgens een bepaald geloof de enige weg naar geluk na de dood is, dan zie ik dat dan wel. Zelfs als dat zo is, dan is dat naar mijn smaak dusdanig hypocriet dat ik niet eens bij de bedenker van dat scenario wíllen uitkomen in zijn beeld van 'de hemel'. Als mijn visie dan leidt tot iets wat anderen de hel noemen, dan zal dat zo zijn. Mijn keuze, mijn verantwoordelijkheid, en ik zal degene zijn die het ondervindt. Het is in dat geval inherent aan de keuze, en dan moet ik ook niet miepen dat het hiernamaals voor mij zo uitpakt.

Miljoenen mensen claimen de enige juiste weg te weten, en aangezien er zoveel smaken geloof als mensen zijn, zal volgens die theorie zelfs het overgrote deel van de gelovigen geen plek in een 'fijn' hiernamaals verdienen. De verschillende geloven brengen naar mijn mening op dit moment meer ongeluk naar de mensen (wereldwijd) dan geluk. Zie het stukje over hypocriet als er één voorwaarde ligt die al het andere tenietdoet.

Mijn conclusie is dus dat het niet veel uitmaakt of er een hiernamaals is, maar dat de kans het grootst is dat je het meeste blijheid kan bereiken nu (én eventueel straks), door te leven op een manier dat je er prettig bij bent én het anderen gunt een prettig leven te leiden.

[MicroWhale]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 15:46:
[...]

Zonder een gigantisch drama topic te maken, Mag ik weten wat die ervaringen zijn, Als je het niet op het forum wilt zetten, Mijn email staat in mijn profiel.

Niet dat andere mensen me heel erg van mening zullen laten veranderen, maar ik ben op zijn minst geintresseerd in verhalen.

Geen drama: Ik merkte/voelde bij zowel m'n oma als m'n tante dat zij overleden waren, voordat ik hierover bericht werd. De ene keer lag ik te slapen, de andere keer was ik op m'n werk.

Ik ben me ervan bewust dat deze voorvallen geen tot weinig waarde hebben voor andere mensen, totdat ze het zelf meemaken. Wat ik precies voelde of merkte is niet van belang: Ik ben er van overtuigd dat mensen hun geloof enkel moeten baseren op eerstehands ervaringen. Niet op horen zeggen.

[4ourty2]

Ik heb dit topic en meerdere topics over dit soort onderwerpen doorgelezen en ik wou toch eens een keer mijn idee over de dood geven. De TS is bang dat er niets meer is. Ik ben juist bang dat er wel wat is. Ik zou niet eeuwig willen ronddolen in wat voor hiernamaals ook zelfs als je daar super gelukkig zou zijn zou het toch ooit eens gaan vervelen. Ik zou er moe van worden. En dat is in het ideale hiernamaals. Wat zou je dan van een minder ideaal hiernamaals vinden. Denk er eens over na of je echt eeuwig zou willen leven of dat je ook ooit eens zou willen rusten.

[mphilipp]

UlyssesNL schreef op dinsdag 09 januari 2007 @ 13:33:
Ik ben juist bang dat er wel wat is. Ik zou niet eeuwig willen ronddolen in wat voor hiernamaals ook zelfs als je daar super gelukkig zou zijn zou het toch ooit eens gaan vervelen.

Ik hoop dat ik in de hel kom. In de hemel heb je alleen de paus en Cliff Richard; in de hel zitten alle gezellige mensen. Kun je nog eens een babbeltje maken met Pammy Anderson...

Serieus: ik zie dat ook niet helemaal voor me...als geest verder leven. Het zou wel verklaren waarom sommige mensen last hebben van geesten (dat zeggen ze tenminste). Die vervelen zich natuurlijk dood rot en gaan een beetje keten bij de mensen.

Ach...uiteindelijk is het iets waar we geen invloed op kunnen uitoefenen; ik geloof toch dat er niets is en kan me er dan ook niet druk om maken. Laat maar komen. Ik maak me liever druk om de belasting en mijn bekeuringen.

[Verwijderd]

Comp_Lex schreef op maandag 08 januari 2007 @ 20:51:
Jullie moeten eens naar de gesprekken van deze site luisteren:

http://www.worlditc.org/f_05_macy_resonance.htm

Je moet een beetje naar onderen scrollen totdat je de luidsprekertjes tegenkomt. Daar moet je op klikken.

Tip: Je moet wel HEEL goed luisteren.

Hint: Doc Mueller is al 40 jaar dood. (Hij had bij NASA gewerkt)

Hint 2: Raudive is al 33 jaar dood. (Is pionier op het gebied van contact maken met geesten met behulp van electronica. Nu hij dood is probeert hij van de "andere kant" contact met ons op te nemen.)

Ik heb net is zitten luisteren. Ik vind het eng. En dat dan nog maar even daargelaten: als ik er objectief naar kijk... tsja, eh, wie gaat mij bewijzen dat dit echt is? En dat het niet gewoon 1 of andere nog levende vent is die voor de grap gaat zitten bellen? Raar verhaal maar hoor..

[Kurios]

Comp_Lex schreef op maandag 08 januari 2007 @ 20:51:
Jullie moeten eens naar de gesprekken van deze site luisteren:

http://www.worlditc.org/f_05_macy_resonance.htm

Je moet een beetje naar onderen scrollen totdat je de luidsprekertjes tegenkomt. Daar moet je op klikken.

Tip: Je moet wel HEEL goed luisteren.

Hint: Doc Mueller is al 40 jaar dood. (Hij had bij NASA gewerkt)

Hint 2: Raudive is al 33 jaar dood. (Is pionier op het gebied van contact maken met geesten met behulp van electronica. Nu hij dood is probeert hij van de "andere kant" contact met ons op te nemen.)

haha wat een hoax....

[FMS]

ecteinascidin schreef op dinsdag 09 januari 2007 @ 00:05:
Dat invriezen is niets meer dan een commercieel poging om van die doodsangst geld te kunnen uitmaken. Oplichterij is het, maar mensen verdienen dat soms.
Je hoofd is ten eerste niet voor niets doodgegaan, door het invriezen gaat er voldoende stuk om toch niet helemaal functioneel te zijn (water kristalliseerd uit en de scherpe randen van de kristallen beschadigen zenuwcellen....). Maar nog leuker is het gegeven dat alles bederft, het is slechts een kwestie van tijd. Als ik vlees in mijn diepvries invries is het na 3 jaar bedorven, zo werkt het ook met dat invriezen van body-parts.
Maar de meest hilarische gedacht is:'zou men in de toekomst echt deze mensen ontdooien'? Dinosaurussen zijn het, die nog substantieel veel werk nodig hebben ook en toch outdated zijn. En zich hebben ingevroren in de hoop er beter van te worden (aso is een groot woord).

Roald Dahl heeft ook een keer een verhaal geschreven. Die haalde de hersenen uit het hoofd met 1 oog, zodat deze op sterk water onsterfelijk kon worden en met het oog kon deze de wereld nog bekijken ook. Nodeloos te zeggen dat de weduwe al binnen enkele jaren de krant over de bak legde waarna het oog niets meer kon zien. Dan heb je een leuk, uitdagend leven.... Kan je je oneindig lang kapot vervelen.

Ik blijf bij mijn eerdere standpunt, maar voeg daar iets aan toe: stel je eens een omgeving voor waar je je absoluut niet thuisvoelt. Een plek met een andere taal, andere techniek, andere gewoonten en dat allemaal zonder enige kennissen. Want als je jong bent, dan besef je de wereld nog niet echt. Pas na je jeugd heb je je referentiekader opgezet en kan je deze vergelijken met die van... het buitenland. Of als je ouder wordt, dan merk je ook dat de wereld sneller gaat (zie de HK< waar men op 20-jarige leeftijd afgeeft op 'de jongeren'). Naarmate je ouder wordt, merk je dat de wereld om je heen voorbij die referentiekaders van je eigen jeugd verschuiven. Je voelt je minder thuis in je eigen land enzo. En op een bepaald moment heb je je vrienden wel begraven en blijf je ook alleen achter. Da's mijn theorie waar de berusting uiteindelijk vandaan komt (en de terechte angst voor sterven in de jeugd).
Maar een veranderende omgeving: zou je als je ingevroren bent willen wakker worden in 2789? Waar talen, gewoonten, landen, mensen heel anders zijn en je helemaal opnieuw moet beginnen Met al je balast uit het verleden? Ik weet zelf wel dat er mensen zijn die dat echt kunnen, maar dat zijn slechts enkelingen.

Misschien had ik mijn verhaal beter moeten onderbouwen.

Dat cryonics momenteel grotendeels gezien wordt als een commerceel geldmakerij trucje is volstrekt logisch. Afgezien daarvan vind ik wel dat je het niet zomaar onder de tafel moet schuiven, de optionele profijten zijn namelijk te groot om ze te negeren.

Het enige wat ik zeg is om cryonics het voordeel van de twijfel te geven. Zoals ik in mijn eerste post schreef, men is momenteel bezig om methodes te ontwikkelen om kristallisatie in de cellen te voorkomen. Tevens hou ik het niet enkel bij invriezen, vooruitgangen in genetische manipulatie zouden wellicht een oplossing kunnen bieden, er zijn immers micro organisme die na miljoenen jaren vanzelf weer tot leven komen.

Het argument van waarom men in godsnaam in de toekomst een “primitief” wezen weer tot leven zou willen brengen is een goede, daar heb ik ook vaak genoeg bij stil gestaan. Maar als we uitgaan van minder lange periodes, laten we zeggen 300 jaar, zie ik het niet als onmogelijk. Het is verdomt moeilijk om te voorspellen hoe de maatschappij over zoveel jaren met zulke kwesties om zal gaan. overpopulatie vind ik bijvoorbeeld geen goed argument, stel dat een globale epidemie los breekt en een derde van de mens komt om. Evolutie laat toch immers zien dat het een soort eigen safety mechanisme heeft om met problemen zoals overpopulatie om te gaan? Nadruk ligt hem bij een opendenkbeeld. Want laat ik even cliché doen, wie had ooit in 1000bc gedacht dat we mensen naar de maan zouden kunnen sturen.

Het laatste wat je opnoemt is van een persoonlijke aard. Je moet je eerst afvragen waarom iemand zich zou willen laten invriezen. Voor mij vloeit het enkel uit de drang om kennis op te doen. Ik ben razend nieuwsgierig hoever men in de toekomst is gekomen met de wetenschap, met name ons begrip van het heelal of de kwantum wereld, zouden ze tot die tijd een unified theorie hebben ontwikkeld? Dat soort dingen boeien mij enorm en het feit dat ik in mijn aardse leven deze kennis niet zal krijgen motiveert mij om cryonics, hoe belachelijk het ook mag klinken, een kans te geven.

Het spijt me alvast voor typos ed. dyslexie.

[Rey Nemaattori]

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
We hebben niet eens een definitie van leven, laat staan van de dood.

om maar met de deur in huis te vallen:

le·ven1 (het ~)
1 complex van eigenschappen en functies van een organisme, zoals voortplanting, stofwisseling, groei en reageren op de omgeving, dat er voor zorgt dat dat organisme blijft voortbestaan => aanzijn; <=> dood
2 (~s) iemands bestaan van zijn geboorte tot zijn dood
3 (~s) levenswijze
4 geheel van verschijnselen en werkzaamheden in een bepaalde kring
5 drukte, rumoer
6 het vlezige deel van het dierlijk of plantaardig lichaam

Leven is eigenlijk niets meer dan het aangaan van bepaalde chemische bindingen in een bepaalde volgorde, en dit voortzetten door een kopie vanjezelf te maken....

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
De term bewustzijn is sowieso een moeilijk te definiëren begrip. Om ons bewust te zijn heeft God (of wie dan ook) ons de beschikking gegeven over 5 zintuigen: reuk, smaak, gevoel, zicht en gehoor.

Zintuigen zijn geen vereiste voor een bewustijn, maar lijken me wel essentieel om te kunnen communiceren met andere bewuste geesten. 'lagere' organnismen hebben geen bewust zijn(slechts een handvol dieren heeft een bewustzijn) maar hebben we zintuigen....

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
Stel je iemand voor die al deze zintuigen niet heeft: leeft zo'n iemand? Kan hij 'bewust zijn' van zichzelf?

Dát is een interessante vraag, eigenlijk een discussie op zich....is een brein an sich sonde lichaam maar wel gevoed, bewust

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
Hij hoort immers niet de geluiden om zich heen; hij ziet niets; hij proeft niets en hij voelt niet dat hij er is. Toch is hij er wel degelijk, want wij kunnen hem wel zien. We kunnen zien dat hij het bijvoorbeeld koud zou moeten hebben als hij in de sneeuw staat met een t-shirt, maar hemzelf deert het hem niet. Wij zijn 'bewust van hem' terwijl hij dat zelf niet is, wie is er dan het meest bewust van hem: wij of hijzelf?

Staan vereist een enorme hoeveelheid informatie. Kinderen die er niet voor niets jaren over om te leren staan(zonder wiebelen)....je krijgt informatie van je evenwichts organen, je ogen, de zenuwen die de stand van gewrichten etc. in de gaten houdt...iemand zonder sensoren zou nooit kunnen staan. Maar dat gaat je verhaal een beetje voorbij Die persoon zou het trouwens ook niet koud kunnen hebben...

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
Ook jij als (waarschijnlijk) bezitter van alle 5 zintuigen ondervindt dagelijks de invloeden van niet waarneembare natuurkundige verschijnselen. Infrarood licht is hier een goed voorbeeld hiervan. Je zapt er elke dag mee van zender naar zender, maar zie je het? Nee, maar toch is het er en het beïnvloed jouw leven. In dit rijtje kan ik nog meer noemen: uv-licht, gamma-straling, microwaves, antideeltjes, etc.

Aanwezig, en aantoonbaar. Iedere ongool kan beweren dat er dingetjes in de lucht zitten kleiner dan electronen of zelfs kleiner dan de bouwstenen van elektronen, maar zolang het bestaan van deze dingetjes niet bewezen is(direct, of indirect doordat ze eletronen oid beinvloeden), kun je kletsen wat je wilt....die vormen van straling die je aangaf zijn meetbaar met apparatuur

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
Je kun nu als tegenargument zeggen: 'Ik kan misschien geen infrarood straling waarnemen, maar met de nodige sensoren, beeldschermen etc. kan ik dit prima waarneembaar maken voor het menselijk oog. Doden zijn daarentegen nog nooit met apparatuur waarneembaar gemaakt (uitgezonderd de beweringen van sommige 'verlichte geesten') dus zijn ze er niet.' Grappig genoeg biedt de natuurkunde zelf hier ook een tegenargument voor aan: alle voor ons zichtbare/waarneembare materie (dus alle moleculen, atomen, etc.) zijn slechts 10% van alle aanwezige 'deeltjes' in het heelal. Er zweven in de ruimte waarin jij zit voor 90% voor jouw onzichtbare/onwaarneembare deeltjes.

Nope. Deze materie waar jij over spreekt is niet in het leven geroepen om paranormale effecten te kunnen verklaren, alleen al zoiets durven postuleren is een dodelijek beldiging voor de wetenschap

Deze materie is niet DIRECT waar te nemen, maar indirect oefent deze materie aantrekkingskracht uit op zichtzelf, en op ons. De zwaartekracht is echter zo zwak, dat je het in het dagelijkse leven niet merkt(je merkt ook niet dat je de persoon naast je aantrekt). Zelfs als je de effecten ervan in het hele zonnestelsels vergelijkt, zul je weinig effect merken. Pas als je in de grootte orden van sterrenstelsels en clusters gaat kijken, merk je dat de krachten tussen deze stelsels groter zijn dan de zichtbare materie aantoont(en met zichtbaar word bedoeld viia allemogelijke radiofrequenties)

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
Deeltjes die niet zijn te vergelijken met de deeltjes waar jij uit bestaat, misschien wel niet eens opgebouwd uit quarks maar hele andere structuren. Antideeltjes zijn hier ook een opmerkelijk voorbeeld van: van elk deeltje waar jij uit bestaat, bestaat ergens in het heelal ook een anti-deeltje. Komen deze deeltjes in aanraking met elkaar, dan verdwijnen ze.

Ook niet helemaal waar. EEN(niet één!) antideeltje en EEN(niet één) deeltje die met elkaar botsen, annihileren tot straling en een neutrino(pin me er niet op vast though). Dat hoeft niet te betekenen dat van alle ontelbare ziljarden deeltjes, er maar 1 antideeltje is waarmee geannihileert kan worden...

Bewezen is iig dat de atomen opgebuowd zijn uit protonen, neutronen en electronen en die bestaan uit quarks...waar dei quarks uit bestaan....tja..daar valt nog lekker over te bakkeleien

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
Natuurlijk kan je nog verder de kwantummechanica in duiken en je zult nog meer waarheden tegenkomen die het beeld dat je van het heelal hebt op z'n kop zullen gooien. Ik zou je willen aanraden om te beginnen met de natuurkunde van de tijd: tijd is niet zo'n 'harde waarheid' als je denkt dat het is.

De quantummechanica geld alleen op kleine schaal. Zoals bijvoorbeeld de dualiteit van electronen die zich dan weer als deeltje, en dan weer als golf gedragen. Je kan echter van biljartballen niet verwachten dat zie een interferentiepatroon geven als je ze door 2 gleuven schiet.

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
In zo'n voor jouw onlogische wereld, zou het dan erg gek zijn dat er leven was na de dood? Misschien wel een dood die volledig overeenstemt met de natuurkundige wetten.

D'r is niets onlogisch aan zo'n wereld, we hebben alleen het patroon erachter nog niet ontrafelt

Verwijderd schreef op maandag 08 januari 2007 @ 01:22:
Waarschijnlijk zul je tijdens je aardse leven nooit een bevredigend antwoord vinden op de door jouw gestelde vraag, maar dat wil niet zeggen dat je de vraag naast je neer moet leggen.Er is genoeg literatuur te vinden die te interessant is om te laten liggen. Ze helpen je in ieder geval jouw 'lot' als levende iets beter te begrijpen of in ieder geval te accepteren. Je zult merken dat het erg bijzonder is dat je hier bent en kunt zeggen dat je bestaat. Door wie of wat je hier dan ook bent neergezet en waar je ook naartoe gaat. Het domste dat je dan ook kunt doen is zoals enkele mede-got'ers hier beweren dat je er maar niet teveel over moet nadenken en gewoon 'door moet leven'. Je zult in (en misschien wel na) je leven zeker in situaties komen te staan waarin je de opgedane wijsheden heel goed zult kunnen gebruiken.

dankzij dit soort polulistische geneuzel ontstaat er zoveel ellende. Iemand zag ooit brood uit de onzekerheid van een ander en vertelden een verhaal over een of meerdere superwezens, bij wie je na de dood zou verder leven...die zijn ook wel bekend als goden.

Daarnaast, als als die shit van na de dood niet te meten is..hoe de neuq weten die shcrijvens dat dan? Uit de dikke duim gezogen?

(jaja tis een wat oudere post, maar dit soort onzin konnik gwoon niet laten gaan...zoveel bullshit in een post, wazige veronderstellingen, en dat zonder echt een antwoord te geven )