Verwijderd schreef op zondag 09 april 2006 @ 11:27:
Om mezelf nog maar eens te herhalen: Voor evolutie heb je zelfreplicerende entiteiten nodig die hun eigenschappen op een of andere manier overdragen op hun nageslacht, en daarbij foutjes maken. (verder moet de hoeveelheid foutjes nog aan enkele voorwaarden voldoen). Meer dan dat is er niet nodig. We zien dus bijvoorbeeld ook evolutie in computerprogramma's die bovenstaande verschijnselen implementeren. Leven die programma's?
We blijven onszelf herhalen...
1. Ik ontken evolutie niet! Ik ontken macro-evolutie als DE oorzaak van alle varieteiten leven op aarde
2. Cellen zijn zelfreplicerende entiteiten en zijn voor zelfreplicatie niet direct afhankelijk van omgevingsvariabelen. Dit geld niet voor zelfreplicerende moleculen die zeer sterk afhankelijk zijn van omgevingsvariabelen...
Daarnaast is mij nog steeds niet duidelijk gemaakt hoe zelfreplicerende moleculen vanzelf levende, zelfreplicerende cellen zouden vormen... waar komt de specifieke codering vandaan die een cel nodig heeft om uberhaupt levensvatbaar te zijn? Nog afgezien van dat lang niet elk onderdeel van een cel zelfreplicerend is. Dit geld alleen voor DNA/RNA, en dit is slechts 1 van de celonderdelen.
Natuurlijke selectie is, buiten de specifieke biologische setting, nog fundamenteler: namelijk dat je uitsluitend die zaken observeert, die zich op een of andere manier tot het moment van observatie in stand gehouden hebben. BInnen de biologie leidt dat tot het blijven bestaan van de best aangepasten, en alle vormen van selectie die we daarbinnen kennen.
Je hebt m.i. ook nog niet aannemelijk gemaakt dat natuurlijke selectie van toepassing is op zelfreplicerende moleculen... Tenminste bovenstaande definitie is zo algemeen dat ik 'm ook van toepassing kan brengen op stenen en zand...
Daarnaast: hoe moet een zelfreplicerend molecuul zich aanpassen? Van leven is bekend dat het zich kan aanpassen (tot op zekere hoogte), maar hoe doen zelfreplicerende moleculen dat? Wat is de definitie van een "goed aangepast" zelfreplicerend molecuul?
Verder is het hele idee dat de best aangepasten blijven bestaan (en de rest dus niet) een axioma... het is zeker niet aangetoond dat dit in alle gevallen opgaat. Sterker nog, we kunnen als feit presenteren dat in de meeste omgevingen meerdere varieteiten van een bepaalde soort kunnen overleven:
alleen de slechtst aangepasten overleven niet
Het hele idee van natuurlijke selectie werkt alleen onder de unieke omstandigheid dat
alleen individuen met een bepaalde specifieke eigenschap in een specifieke omgeving overleven... dit is zeldzaam... en dan nog bestaat de mogelijkheid dat individuen van meerdere varieteiten die specifieke eigenschap hebben en dus overleven (denk aan diverse varieteiten honden die kunnen overleven in koude klimaten), waarbij genetische recombinatie (onderlinge voortplanting tussen de varieteiten) mogelijk is. Zodra dit gebeurd (wat in de meeste gevallen zo zal zijn) vervalt het idee van macro-evolutie: het mechnisme werkt dan niet meer.
En weer kom je met intuitie die je als kansrekening presenteert.
Het is niet mijn intuitie gepresenteert als kansrekening...
Buiten het ontstaan van leven en universum voeren wij geen discussie over hoe complexe systemen tot stand komen... uitgangspunt is creatie. Je zult je nooit afvragen of een huis, auto, vliegtuig, microchip, computer, alien ruimteschip, zelfs een zelfreplicerend alien ruimteschip etc. is gecreeerd of vanzelf is ontstaan... uitgangspunt is altijd dat het gemaakt is, waarna je kunt besluiten uit te zoeken door wie en hoe.
Zelfreplicatie is leuk, maar geen argument i.m.o. Stel dat je nu een robot (of alien ruimteschip) tegenkomt die zichzelf kan repliceren/nabouwen. Voeren wij dan discussie over hoe de eerste robot tot stand is gekomen? Zelfreplicerende computervirussen zijn decennia oud... voeren wij discussie over hoe het eerste zelfreplicerende computervirus tot stand is gekomen? Uiteraard niet: ze zijn complex, bevatten (en werken met) informatie, en hebben een functie. Met die 3 ingredienten concludeert zo ongeveer ieder mens dat ze gecreeerd moeten zijn... niemand gaat hypothetiseren over hoe het computervirus of de robot vanzelf is ontstaan.
Alleen betreffende het leven (en het universum) wil men niet uitgaan van creatie, met weinig anders als motivatie dan dat de schepper niet fysiek waargenomen is.
Bewijs eens dat de kans dat jij de europese jackpot wint binnen je leven, kleiner is dan dat er een zelfreplicerend molecuul ontstaat binnen de randvoorwaarden die daarvoor bestaan (zoals de tijd die het heeft om te ontstaan en het volume waarbinnen).
Waarom zou ik dit doen? Heb ik specifiek beweerd dat dit zo is dan? Ik praat over ontstaan van cellen, niet zelfreplicerende moleculen.
Met een zelfreplicerend molecuul ben je nergens... nog afgezien dat je zult moeten aantonen dat het aannemelijk is dat het ontstaat, en blijft bestaan in een omgeving waarin het de mogelijkheid heeft tot repliceren... en zelfs als je dat aantoont ben je nog niet eens in de buurt van een levende cel...
Men bestookt mij steeds met hypothetische zelfreplicerende moleculen, maar die vind ik eigenlijk helemaal niet interessant, en zeker niet als men me ze niet kan aanwijzen en aannemelijk kan maken dat ze blijven bestaan... mijn uitgangspunt is vanaf het begin de levende cel geweest. Dit is de basis voor alle leven.
>1. Formeel: complexe (informatie bevattende) systemen ontstaan niet zonder dat daar intelligentie aan te pas komt.
>2. Je verwerpt 'm? Niet dat ik anders had verwacht, maar je motiveert je verwerping niet...
Dat hoeft dan ook niet bij axioma's

Zodra je je conclusie al poneert als onbewezen beginaanname, is je logica betekenisloos voor iedereen die het niet eens is met die beginaanname.
Mijn stelling is
geen axioma.
Het is een falcificeerbare stelling en wetenschappelijk correct geformuleerd.
Net als de stelling "
er zijn geen groengespikkelde ruimte-eenhoorns" falcificeerbaar en dus wetenschappelijk correct is, totdat is aangetoond dat ze wel bestaan! De stelling "
er zijn (wel) groen gespikkelde ruimte-eenhoorns" is een axioma. Het is een uitgangspunt waarvan (in principe) nooit bewezen kan worden dat het niet zo is.
Zo is
de inverse van mijn stelling het daardwerkelijke axioma dat jij aanhangt (en ik verwerp): "
complexe (informatie bevattende) systemen ontstaan (wel) zonder dat daar intelligentie aan te pas komt"
Ik wil best aan je verzoek voldoen, maar dan heb ik meer informatie nodig. Wat zijn de kenmerken van een complex informatie bevattend systeem? Zowel complexiteit als informatie zijn begrippen die onmeetbaar zijn. Dus moeten die begrippen eerst op een meer solide basis zetten voor ik aan je verzoek kan voldoen.
* Complex Systeem: 1 of meerdere functies vervullend object/entiteit, bestaand uit meerdere georganiseerde, met elkaar samenwerkende en van elkaar afhankelijke onderdelen
* Informatie bevattend... tja spreekt redelijk voor zich... we zouden hier nog autonoom aan toe kunnen voegen: de informatie stelt het systeem in staat autonoom zijn functie(s) te vervullen.
Een voorbeeld van een (eenvoudig) complex systeem is een dam... het bestaat uit meerdere eenvoudige onderdelen (stenen) die op dusdanige manier georganiseerd zijn dat ze de functie 'water tegenhouden' vervullen. Dit systeem bevat echter geen informatie...
Neem je - om binnen de analogie te blijven - de Deltawerken i.c.m. de software om deze draaiende te houden (automatisch openen en sluiten van dammen/sluizen aan de hand van externe prikkels), dan heb je een complex informatie bevattend systeem

Voor een Aibo geldt om bovengenoemde redenen hetzelfde...
Beide genoemde voorbeelden zijn trouwens verre inferieur aan de cel, in alle opzichten, maar:
Doe mij - naast die vermeend spontaan ontstane cel - eens zo'n dergelijk systeem dat vanzelf ontstaat?
Laat maar zien...
Ik heb niet de tijd om daar nu aan te beginnen

Zal er later nog op terugkomen.
Het houdt o.a. sterk verband met bovenstaande definitie van autonoom complex informatie bevattend systeem

Wat betreft die axioma's: ten eerste is axioma tellen niet de manier waarop we de waarde van wetenschappelijke theorieen vaststellen...
Toch wel...
Ieder noodzakelijk axioma maakt een theorie een factor onaannemelijker... zeker als de axioma's boven op elkaar gestapeld moeten worden:
Vereist: Axioma X
Vereist: Axioma Y >> Axioma Y echter alleen mogelijk/relevant indien Axioma X mogelijk.
De axioma's voor abiogenese, waarvan ik enkele eerder heb gepost, zijn een geneste "if" wat dat betreft... en eentje waarbij over het algemeen de "else"-tak niet mogelijk is om nog voor een uitweg te zorgen.
Indien er 2 hypothesen zijn die een bepaald verschijnsel verklaren, en hypothese X vereist aanmerkelijk minder axioma's dan hypothese Y, dan is het gebruikelijk om de hypothese met de minste axioma's te accepteren als meest aannemelijk, in ieder geval totdat is aangetoont dat deze onwaarschijnlijk of onmogelijk is.
Uitzonderingen op die regel:
* Ontstaan leven
* Ontstaan universum
Waarom worden er voor die 2 uitzonderingen gemaakt..? Men zou bijna een ideologie erachter vermoeden

Ten tweede moet je voor schepping een ontstellende waslijst aan zaken als axioma toevoegen om te verklaren hoe schepping deze specifieke wereld kan verklaren. De evolutietheorie verklaart namelijk niet alleen hoe het komt dat wij op aarde zijn, maar kan ook gebruikt worden om te verklaren waarom de natuur er zo uit ziet zoals zij doet. Schepping moet voor elk van deze zaken toevoegen dat de natuur er zo uit ziet omdat de schepper het zo gewild heeft. Ook in die gevallen waarin zelfs een verondersteld inferieure menselijke intelligentie al in kan zien dat de schepper een blunder begaan heeft...
Ik heb slechts 1 axioma nodig gehad:
> 2. Die scheppende macht creeerde hoofdsoorten, maar liet ruimte voor genetische variatie binnen deze soorten -> vs evolutietheorie
Wat had jij in gedachten bij die "ontstellende waslijst"? Zoals vaker gezegd ontken ik evolutie niet! Ik geloof dat (micro)evolutie het principe was waar die schepper zich van heeft bediend om de huidige varieteiten binnen de hoofdsoorten te laten ontstaan... net als de makers van Aibo "evoluerende" software hebben geschreven waardoor het robothondje zich anders kan ontwikkelen dan zijn soortgenoten.
Ik ontken de evolutie
theorie ofwel macro-evolutie.
Welke gevallen had jij trouwens in gedachten waarbij de schepper een blunder heeft begaan?
Ik vraag me trouwens sowieso af hoe - uitgaande van die inferieure menselijke intelligentie - wetenschappers die het levensweb verre van volledig begrijpen kunnen praten over blunders in dat levensweb, maar goed... ik ben benieuwd...
Daarbij heb ik ook mijn ideeen over dat de huidige situatie hier op aarde bepaald niet is hoe de schepper dat oorspronkelijk gewild had, maar dat is een andere discussie...
Nog afgezien van dit alles trouwens: waarom wordt van de schepper onfeilbaarheid en perfectie geeist? Onfeilbaarheid is een extra eis die feitelijk irrelevant is voor het uitgangspunt creatie...
Ik geloof overigens persoonlijk wel dat de schepper onfeilbaar is, maar dit is onbelangrijk voor deze discussie.Zelforganisatie. De componenten samen kunnen niets doen als ze niet zo gepositioneerd zijn, dat alle processen van een levende cel kunnen verlopen. In een dode cel is deze zelforganisatie verbroken. Deze zelforganisatie blijft in levende cellen behouden doordat elke levende cel afstamt van een andere levende cel en zichzelf verder opbouwt. Ik zie geen levenskracht in deze beschrijving... De ze zelforganisatie is ontstaan door evolutionaire processen, namelijk het overleven van die cellen die wel op zo'n manier georganiseerd zijn dat ze kunnen leven.
Is het je opgevallen dat je hier met iets andere bewoordingen eigenlijk zelf zegt dat een levende cel irreduceerbaar complex is?

Verder beantwoord je mijn eigenlijke vraag niet, of niet volledig. Wat je zegt wist ik al, maar: Hoe komt het dat die zelforganisatie verdwijnt, ook als je niet met die cel loopt te rommelen, hij voldoende voedingsstoffen heeft en de verdere omgevingsvariabelen gelijk blijven? Waarom sterft de cel dan? Hoe komt het dat een dode cel nooit meer tot leven zal komen, ondanks de fysieke elementen - zeker kort na afsterven - nog steeds aanwezig zijn? Waarom komt die zelforganisatie niet terug, zelfs niet met externe hulp van wetenschappers?
Als die zelforganisatie zo ongelofelijk nauw luistert, vind je het dan werkelijk reeel dat die vanzelf ontstaat?
De hele moleculaire biologie doet niet anders

Muteren/uitschakelen van onderdelen van cellen om achter hun functie te komen. En het blijkt dat er vele onderdelen zijn die je uit een cel kan slopen zonder dat de cel niet levensvatbaar meer is. En ook dat je in elk onderdeel wel minstens 1 verandering aan kan brengen zonder dat de cel niet levensvatbaar meer is.
Men experimenteert met het DNA/RNA etc, en dit is in een groot aantal gevallen fataal.
Daar had ik het echter niet over... ik had het over bijvoorbeeld verwijdering van de bladgroenkorrels uit een plantaardige cel, of verwijdering van de mitochondrieen uit een dierlijke cel, verwijdering van de celkern uit beide, verwijdering van het DNA of RNA, verwijdering van het celvocht, verwijdering van de celwand, etc.
Om een bekende analogie te pakken: Een muizenval werkt nog steeds als je de onderdelen een heel klein beetje bijvijlt... de werking stopt als je onderdelen ergens anders gaat positioneren of verwijderen.
Ik kan hem wel degelijk bewijzen met praktijkvoorbeelden: bijvoorbeeld cicaden-soorten in en rond het victoria meer in Afrika, waar isolatie van kleine populaties door stijgend en dalend waterpeil een enorme variatie aan soorten heeft gebracht.
Je bedoelt
cichliden naar ik aanneem? Bekend voorbeeld, maar:
* Is ooit aangetoont dat de cichliden"soorten" uit het victoriameer technisch niet te kruisen zijn??
> Zo nee: dan hebben we hier waarschijnlijk chicliden
varieteiten, ofwel een variant op de Tekkel en de St.Bernard en praten we plain old micro-evolution (vandaar ook mijn aversie tegen de termvervaging van "
Soort" sinds de evolutietheorie)
> Zo ja: is er ooit
aangetoond dat al die chicliden daadwerkelijk afkomstig zijn van 1 basissoort?
Je verdraait mijn woorden opnieuw, door over een vergelijking tussen dobbelstenen en cellen te beginnen. Dit is een
red herring, en als je die bewust gebruikte, is dit mijn laatste reactie aangezien ik dit al jaren op W&L gebruik als indicator van wanneer iemand kostte wat het kost een discussie op elk punt probeert te winnen.
Het punt dat met dit
voorbeeld probeerde te maken is dat het in de kansrekening wel degelijk uitmaakt hoeveel pogingen je krijgt om te proberen een specifieke uitkomst te krijgen. Niet meer, en niet minder. Jij ontkende dat door te stellen dat het niet uitmaakt of het ontstaan van een cel binnen 1 jaar of binnen 100 miljoen jaar plaats moest vinden.
Het was zeker niet mijn bedoeling je woorden te verdraaien.
Waar het mij om gaat is dat toen ik de kans op spontaan ontstaan van een cel uit aminozuren vergeleek met die van spontaan ontstaan van een flatgebouw uit zand werd me naar mijn hoofd geslingerd dat dit niet opgaat omdat zand niet repliceert... in principe is dit sowieso een onzin-afwijzing gezien aminozuren ook niet repliceren en zelfreplicerende moleculen slechts
1 onderdeel van een cel vormen, maar ik heb dit argument gelaten na dat diverse malen onder jullie aandacht te proberen te laten.
Tot mijn - niet erg stomme verbazing - krijg ik even later een analogie met
dobbelstenen voor mijn neus in exact dezelfde context (kans op spontaan ontstaan van een cel): Niet zelfreplicerend, niet autonoom, en geen complex systeem. Wat denk je dan dat mijn logische reactie is?
Dus kansrekening gaat niet op voor cellen? Ik dacht dat jij degene was die wilde stellen dat de kans te klein was?

Je gooit nu je eigen glazen in, want hoe kan je er zo zeker, zo vastberaden dat je in elke post een smalend toontje gebruikt tegenover diegenen die het niet met je eens zijn, van zijn dat die kans te klein is als je dat niet kan uitrekenen omdat de kansrekening niet opgaat voor cellen?
Waar het mij naast bovenstaand tevens om ging is dat de kansrekening m.b.t. spontane (abiogenetische) vorming van een cel pas opgaat als je
alle bijbehorende (eerdergenoemde + meer) axioma's accepteerd. Bij het gooien met dobbelstenen en daaruit genereren van een nummerreeks horen uberhaupt geen axioma's, dus de kansen zijn absoluut niet vergelijkbaar. Dat was mijn punt, bij deze uitgeschreven.
Nog afgezien van het feit dat kansrekening hier zeer wel op gaat. Het ontstaan van een zelfreplicator uit aminozuren is uiteindelijk een chemische reactie, en chemische reacties zijn wel degelijk stochastische processen. Het ontstaan van een zelfreplicator uit aminozuren is simpele combinatoriek, enigzins complex misschien omdat ook de lengte van het peptide/eiwit afhankelijk is van stochastische processen en vanwege de aanwezigheid van catalysatoren die de kansen beinvloeden. Maar met dat alles kan kansrekening rekening houden

Wederom:
* Zelfreplicator != levende cel (!= is "ongelijk aan" voor de non-programmeurs)

* Zelfreplicator repliceert alleen onder specifieke omstandigheden (wij kennen 't als "celvocht").
* "Een" zelfreplicator bevat niet de exact voor leven benodigde DNA/RNA codering (ofwel de "juiste" informatie)
etc. etc. (we've been here several times before)
Ongebruikelijk? Bij de huidige dieren wel, hoewel we in het menselijk genoom wel degelijk de sporen terugvinden van minstens 1 genoomduplicatie ver terug in de evolutionaire geschiedenis. Maar in de plantenwereld is polyploidisatie aan de orde van de dag, vrijwel alle planten die we gesequenced hebben, zijn ergens vrij recent gepolyploidiseerd, en van vele soorten kunnen we dat in het lab herhalen.
lees nog even terug dat ik nergens gezegd heb dat het enige mechanisme van speciatie polyploidisatie is. Ik liet hiermee echter wel zien dat soortbarrieres geen door een schepper geschapen harde grenzen zijn waar nooit of te nimmer meer iets aan zal veranderen. In tegendeel, deze zijn onderhevig aan evolutie, zoals hierbij bewezen.
Ik had het over dieren, we praten nu over planten... dieren en planten zijn fundamenteel anders, wat wel wordt aangetoond door het feit dat polyploidisatie bij een aardig aantal plantensoorten tot variatie leidt en bij dieren tot de dood (of anders steriliteit wat gelijk staat aan dood)...
De reden hiervoor zit hem exact in het verschil in voortplanting tussen planten en dieren: de meeste planten kunnen zich ongeslachtelijk voortplanten, waarbij nakomelingen exact hetzelfde DNA hebben als de moederplant (een plant kan zich dus klonen). Dieren kunnen dit expliciet niet, en zijn afhankelijk van geslachtelijke voortplanting. Dit is een nogal radicaal verschil waarbij geslachtscompatibiliteit bij dieren vereist is (mannetje en vrouwtje
moeten compatible zijn voor reproductie) en bij planten niet, maar dat hoef ik denk ik niet uit te leggen.
Ook hier hou je dus weer een red herring voor mn neus, want ik had het niet over aneuploidisatie, maar over polyploidisatie, en dan nog alleen als voorbeeld dat dit tot speciatie kan leiden en dat dit geobserveerd is. Daar doet jouw voorbeeld niets aan af. Jij gooit daar een voorbeeldje uit een andere soort en van een ander mechanisme tegenaan, en concludeert vervolgens wat precies? Dat aneuploidie niet altijd tot soortvorming leidt? Waar heb ik dat gezegd?
Ik haalde slechts een voorbeeld aan van een enkele chromosoommultiplicatie bij mensen, en dat slechts gezien polyploidisatie tot de dood leidt... aneuploidisatie komt dan het dichtst in de buurt als we willen praten over levensvatbare individuen.
Mijn conclusie blijft volledig overeind: er zijn voorbeelden in de natuur die aan jouw 3 eisen van wat jij macro-evolutie noemt, voldoen.
Mja, zoals gezegd sprak ik over dieren en geslachtelijke voortplanting... we hebben 't volgens mij al de hele discussie over evolutie van "gemeenschappelijke voorouder" naar mens (tenminste daar had ik het over).
Overigens nog een opmerking achteraf: ik merk dat je je steeds meer begint te bedienen van discussietechnieken die niet door de beugel kunnen, zoals de paar opgemerkte red herrings en een over het algemeen disrespectvol, zelfingenomen en verongelijkt toontje in je posts. Dit soort zaken zijn funest voor een inhoudelijke discussie, en dat is jammer want je hebt inhoudelijk wel degelijk wat in te brengen. Mocht er nog zo'n post komen, dan denk ik niet dat er nog een reactie op komt.
Dat was niet mijn bedoeling... ik was die avond niet bepaald in een optimale mood na enige andere posts hier gelezen te hebben. Mijn excuses als ik je voor het hoofd gestoten heb.
Jouw post samengevat: Nederlands taalonderwijs, m.n. leesvaardigheid en tekstbegrip is niet meer wat het geweest is, of anders heeft het weinig effect op je gehad.
is het nou echt nodig je te herrineren aan alle mensen die afgeslacht zijn door christenen en alle pedo priesters?
Nee, niet zolang ik niet ergens beweerd heb dat alle christenen zich in de praktijk houden aan de bijbelse maatstaven waar ze zich aan beweren te houden.
Bijna goed. Ik vraag mij af waarom er - evolutionair gezien - uberhaupt een menselijke moraal
is (waar gezien de emotionele reacties ook evolutionairen duidelijk veel waarde aan hechten). Een moraal waarbij in zijn algemeenheid (internationaal, binnen de gehele soort) zaken als moord, verkrachting, liegen, stelen, bedriegen, overspel, hebzucht etc. worden afgekeurd? Waarbij voor zieken, zwakken, ouderen en gehandicapten moet worden gezorgd? Enz. enz.
Dieren hebben niet zo'n moraal, sterker nog de dierlijke overlevingsdrang staat haaks op onze moraal. Hoe kun je de menselijke moraal definieeren als "beste manier van overleven" als bij dieren deze moraal afwezig is (en zij ook probleemloos overleven)?
Waarom heeft "evolutie" alleen de menselijke soort "voorzien" van een zelfbewustzijn, verre superieur verstand, moraal etc. terwijl deze dingen absoluut niet nodig - vaak zelfs beargumenteerbaar belemmerend - zijn voor de overlevingskansen en reproductiekansen van een (sterk) individue en dus ook de soort als geheel?
DeverauX schreef op maandag 10 april 2006 @ 11:49:
Ik kwam dit nieuwsbericht tegen en moest direct aan dit topic denken.
By reconstructing ancient genes from long-extinct animals, scientists have for the first time demonstrated the step-by-step progression of how
evolution created a new piece of molecular
machinery by
reusing and
modifying existing parts.
Even wat woorden gehighligt, me weer verbazende over intelligente causaliteit toegekend aan toeval.
Ik vraag me af of die mensen zelf lezen wat ze neerpennen...
Nog afgezien van dat in het stuk de ene na de andere hypothese wordt gelanceerd alsof het allemaal vastgestelde feiten zijn waarbij een flinke dosis tunnelvisie niet wordt geschuwd (dat zijn we al gewend ondertussen), viel iets anders me op:
Volgens de wetenschappers zou evolutie d.m.v. een "toevallige" dubbele mutatie "toevallig" een hormoonreceptor in de vis hebben geproduceerd, om daar tientallen miljoenen jaren later "toevallig" een functie voor te "vinden" in landdieren... nu ben ik erg verbaast dat een volkomen nutteloze functionaliteit (voor een vis dan) tientallen miljoenen jaren evolutie overleeft om later "toevallig" van essentieel belang te worden voor landdieren als perfect passende hormoonreceptor... wederom: intelligente causaliteit toegekend aan toeval.
"Toeval" is gewoon bijna een equivalent voor "Creator" geworden, maja, ik zal wel een van de weinigen zijn die dat ziet.
Wat wil je hiermee zeggen? Een ridiculisatie over het begin van de schepper lijkt me overbodig na mijn verklaring in de vorm van 1 enkel axioma:
de schepper heeft altijd bestaan en dus geen begin gehad.
Ik heb dit ook al beargumenteerd trouwens: wetenschap zegt: "
iets (vermoedelijk materie) heeft altijd bestaan". Ik zeg (in overeenstemming met de bijbel overigens): "
iemand heeft altijd bestaan". Het verschil in aanname is niet zo dramatisch groot op het vlak "eeuwig/geen begin", maar wel op het vlak dat "iemand" over intelligentie en veroorzakende macht beschikt (causaliteit) en "iets" niet.
[
Voor 22% gewijzigd door
Cheetah op 11-04-2006 03:51
]
ASUS Max IV GENE-Z, Core i7 3770k, 16GB Kingston HyperX DDR3-1600, EVGA GTX970 FTW
Crucial M550 512GB SSD, 2TB WD HDD, LG GGW-H20L Blu/HD, Panasonic 40" AX630 UHD
Full Specz