Oh pardon, ik had niet in de gaten dat dit zo'n christelijk forum was.
Goedemorgen confusion, bij deze nog eens een reconstructie van wat ik je gister allemaal nog even wilde zeggen. Excuses als ik in herhaling val wat bepaalde voorbeelden betreft, ik weet door die crash van gister niet meer precies wat nu wel en niet doorgekomen was.

Heb je er ooit rekening mee gehouden dat jij zijn woorden misschien verkeerd geinterpreteerd kan hebben?
Zo nee, dan lijkt het mij dat dat toch dichter bij de waarheid ligt dan wat jij net beweert.
Maar als ik het hierbij laat, zou er weer beweerd kunnen worden dat ik me er makkelijk onderuit lul, omdat ik het niet meer weet. Dus ik zal het spelletje meespelen.
Als je je een beetje in Socrates hebt verdiept, weet je dat hij het erg irritant vond dat hij zoveel dingen niet wist en dat zijn uitspraak daarvandaan komt. Hij hield zich liever bezig met het aanspreken van mensen (bv op het marktplein). Hij hield enorm van dialogen en ging even graag de discussie aan met een slaaf als met een vrij man. Hetzelfde gold voor vrouwen. In tegenstelling tot dhr Aristoteles had Socrates wel een logisch idee van gelijkheid. Ook dacht hij niet dat een vrouw een onvolledige uitvoering van een man was en dat zij bij de bevruchting alleen de ontvangende partij was en niet de vormende, zoals de man in zijn optiek was (best een rare gedachte, het is niet alsof vrouwen na die 9 maanden een kwakkie uitwerpen).
Maar nu moet ik niet al te veel afdwalen. Het gaat erom dat Socrates zich heel bewust was van het feit dat hij niet ALLES kon weten. Integendeel zelfs.
Als je je eigenlijk toch
niet zo goed in hem verdiept had, snap ik niet zo goed waar je de moed vandaan haalt om mij te vertellen dat
ik hem niet goed begrepen heb.
Ik stel een feit vast, geen mening. Als jij je kan indenken hoe ik iets concludeer, dan stel je datzelfde feit vast. Iets kan niet tegelijk waar en onwaar zijn en dat is precies wat jij beweert.
ehm, nee lieve schat.
Omdat ik over het vermogen beschik om me in te leven in een ander, ook wanneer ik het niet met diegene eens ben op bepaalde gebieden, kan ik begrijpen hoe iemand tot bepaalde conclusies is gekomen. Daarvoor hoef ik het zelf niet zo te zien en heb ik dus niet dezelfde 'feiten' (zoals jij ze zo graag noemt) vastgesteld als jij.
Dat is nu het mooie aan empathisch vermogen.
Daar kan je niet 'een ander idee over hebben'.
Jawel, dat kan wel. Dat zie je toch

Filosofen hebben daar al duizenden jaren over nagedacht en daar zijn een aantal conclusies uit voortgekomen, zie daarover verderop.
Juist! Daar hebben die filosofen ZELF over nagedacht. Dat is het hele punt van de filosofie!
En bedankt!

Jouw opvatting is onverdedigbaar, want hij is inconsistent: het levert de conclusie op dat sommige dingen tegelijkertijd wel en niet bestaan. Het probleem is dat jij denkt dat je hier zomaar vrijblijvend een willekeurige mening over kan hebben. Dat kan niet: het aantal coherente visies op de werkelijkheid is beperkt. Overigens laat ik me niet uit over waarheid.
Ook hier heb je weer niet begrepen wat ik je herhaaldelijk probeer duidelijk te maken.
Maar ok, ik heb een vrije dag en ik ben in een goed humeur, hier gaan we weer.

Ik heb nooit, maar dan ook nooit beweerd dat iets tegelijkertijd wel en niet kan bestaan. Wat ik zeg, is dat iets ook bestaat als wij het bestaan er (nog) niet van af weten. Niets meer, niets minder. Als jij er iets anders in wil blijven lezen, kan ik verder niet echt iets meer doen behalve mezelf tot in den treure herhalen, of wel?
Ik geef nergens mijn visie; ik geef de problemen aan die jouw visie logisch onmogelijk maken, problemen aangaande 'bestaan' die meer dan honderd jaar geleden al overtuigend geformuleerd waren. Jij denkt dat er een onderliggende werkelijkheid is, waar je je zomaar op mag beroepen en waarvan je allerlei eigenschappen mag claimen. Dat is veel te naief.
Oh danku meester, ook voor uw vakkandigheid.
Ach ja, en
ik vind het dan weer tamelijk naief om alles klakkeloos te geloven omdat het in een wetenschappelijk boek staat.
Jij geeft nergens jouw visie? Dat doe je wel, jij ziet alleen jouw visie als de waarheid (of als een feit, wat jij wil) en daarom kunnen wij het niet eens worden wat dat betreft.
Ik introduceerde dat begrip in deze discussie, dus het lijkt me dat je het dan aan mij moet vragen, voordat jij lacherig met Socrates gaat zwaaien.
Oh het was niet mijn bedoeling om te suggereren dat jij niet weet wat een dromer is volgens de vandale ofzo, ik bedacht me ook pas op dat moment dat dat een zinvollere vraag zou zijn. Waar ik dus ook niet eerder aan gedacht had, dus hem niet aan jou gesteld had. En dat is geen schande hoor, voel je niet zo aangevallen.
Maar, wat is volgens jou dan een dromer dan? En waarom zouden Jung, Plato en Socrates daar niet voor in aanmerking komen?
Ik vroeg me alleen af of het niet zinvoller was om allebei duidelijk te maken wat wij onder dromers verstaan, omdat het anders geen zin heeft dat ik vertel waarom ik die personen wel in die categorie vind vallen.
De reden waarom ik met Socrates begon te zwaaien, zoals je het zo aandoenlijk noemt, is dat zonder de goede man (en filosofen in het algemeen) er naar alle waarschijnlijkheid uberhaupt geen wetenschap was ontstaan. Daar gaat een proces aan vooraf. Een proces van nauwlettend observeren en erover
nadenken.
Waarom zou je dat principe dan gaan veranderen als je eindelijk in staat bent om het uit te voeren? Of je begrijpt alles aan een bepaalde theorie (ipv deze slechts te kunnen opdreunen zonder dat je ooit de moeite hebt genomen om het zelf te controleren op waarheid) OF je doet dat niet. En in dat laatste geval vind ik diegene niet de aangewezen persoon om wie dan ook te onderwijzen.
Een andere reden waarom ik op Socrates kwam, is dat ik meer zijn filosofie aanhang dan die van Aristoteles, die meer strookt met onze huidige wetenschap. Daarmee zeg ik niet dat Aristoteles alleen maar bullshit uitkraamde, maar dat ik vind dat hij bv op maatschappelijk gebied hele rare gedachten had.
Ik ben het met Socrates eens dat een mensenleven te kort is om alle geheimen van de natuur te weten te komen en hierdoor besloot zich te concentreren op de mens en de maatschappij.
Nee, je begrijpt het niet. Hetgeen dat je nu tot 'niet verklaard' bestempeld is niets.
Kun je dat staven?
Het is een lege, loze, betekenisloze term. Het is alleen maar een woord, het staat nergens voor. Geesten worden niet verklaard door de wetenschap, omdat de term 'geesten' in die zin helemaal niets betekent. Van elke gedefinieerde vorm van 'geest', elke poging er betekenis aan te geven, is aangetoond dat ze niet bestaan. Jij probeert het niet kunnen verklaren van het niets als beperking van de wetenschap aan te voeren. Dat slaat helemaal nergens op.
Dus omdat de gemiddelde mens ergens een vervormd beeld van heeft (wat gebruikelijk gecreeerd wordt door de media), bestaat iets niet?
Ik zal nergens beweren dat 'geesten' bv nog steeds herkenbaar zijn als hoe ze er tijdens hun (laatste of enige, whatever) leven uitzagen, ik zal ook niet beweren dat bv poltergeistactiviteiten toe te schrijven zijn aan 'geesten'. Ik kan het tegendeel ook niet beweren, want dat weet ik gewoon niet.

Ik heb sowieso een probleem met het woord geesten. Dat neem ik niet in de mond, dat vind ik meer een term voor een hollywoodfilm.
Wat ik zelf bv niet uitsluit is dat er wel energie overblijft na iemands dood (was dat niet ook door de wetenschap geconstateerd?). Al dan niet met het bewustzijn. Misschien kunnen ze idd nog communiceren ook, misschien ook niet.
Ik weet het niet en de wetenschap kan evengoed niet bewijzen dat ze niet bestaan als de mensen die er wel heilig in geloven niet kunnen bewijzen dat ze wel bestaan.
Ik snap gewoon niet waarom het zo'n big deal is om te zeggen dat je bepaalde dingen gewoon (nog) niet weet/kan verklaren. Dat zegt toch niets over de rest van de onderzoeken? Het enige wat het zegt, is dat we nog lang niet klaar zijn.
En hoe verschilt dat van de houding 'ze bestaan niet'?
Het verschil is dat ik hun bestaan niet ontken en jij wel.
Juist, op geen enkele manier.
I guess we'll just have to agree to disagree.
Anders moet jij vanaf nu de opdrachten van de Onzichtbare Paarse Eenhoorn (gezegend zijn haar heilige hoeven!) uitvoeren. Ik vertel je immers dat ze bestaat en je opdrachten geeft.
Om te beginnen moet ik helemaal niets omdat een ander dat zegt en al helemaal niet als jij die andere persoon bent. Nofi hoor, maar jij verwacht nu dat ik iets moet gaan aannemen van een of ander persoon die toevallig mod is van een forum dat gaat over wetenschap en levensbeschouwing op een forum dat voornamelijk over computers gaat? Is dat wat je hiermee wil zeggen?
Nee dus. Jij kan best geloven in die dingen, maar dat is voor mij nog geen reden om aan de hand van jouw observaties (of misschien zelfs waanideeen) bepaalde keuzes in
mijn leven te maken. Vind je het erg?
Ik ga daarentegen niet met jou in discussie of die dingen nu wel of niet bestaan. Voor jou zijn ze echt, dus het heeft geen zin. Ik kan me beter bezighouden met wat ik WEL geloof en jou lekker laten brabbelen.
Dat zou de wetenschap dus ook kunnen doen met de mensen die geloven dat zij spiritueel aangelegd zijn. Als ze zo'n onzin verkondigen, waarom dan constant die behoefte om steeds weer te zeggen dat het helemaal niet bestaat wanneer je dat zelf niet eens kunt bewijzen? Dat maakt je in mijn ogen net zo'n dwaas als bv die Robbert zo op het eerste gezicht lijkt te zijn.
Welk standpunt neem je hier over in? Ga je doen alsof ze niet bestaat? Dan bestaat ze voor jouw dus niet. Geen gekontedraai over 'misschien zou ze toch wel kunnen bestaan, ik wil er geen oordeel over vellen'. Het is genoeg geweest met dat laffe geouwehoer. Kom gewoon er gewoon voor uit dat je van mening bent dat kabouters niet bestaan.
Denk aan je tikker
Nee, ik kom er niet voor uit dat ik denk dat ze niet bestaan, omdat dat niet zo is. Ik zou een laffe trut zonder ruggegraat zijn als ik jou nu naar de mond zou gaan praten, omdat je begint te stampvoeten.
Ik heb net heel duidelijk uitgelegd wat mijn mening erover is en als jij om een of andere reden besluit dat dat niet kan, dan is dat niet mijn probleem.
Je bent ook van mening dat een auto in een zijstraat niet bestaat, anders zou je nooit durven oversteken.
Wat een aannamen weer over wat er allemaal in mijn hoofd omgaat. Je beschikt duidelijk over telepathische gaven, daar moet je wat mee doen.
Wel eens van projectie gehoord? (zo'n beetje het enige zinnige wat Freud te melden had naar mijn mening)
Je gaat toch niet met je leven spelen bij het oversteken? Maar je weet nooit zeker dat iets niet bestaat? Je durft het niet bestaan van de auto niet te bevestigen? Dan zou je altijd stil moeten blijven staan. Steek jij straten over? Dan neem je standpunten in over het niet bestaan van dingen, end of story.
Ik snap je niet zo goed. Ik weet dat auto's bestaan en ik er dus altijd rekening mee zal moeten houden elke keer wanneer ik waar dan ook oversteek.
Maar je zegt wel, aannemende dat ze bestaan, dat ze tot nu toe geen invloed op je uitgeoefend hebben. Je kan immers alles dat je ooit gebeurd is verklaren zonder een beroep op kabouters te doen. Zoals ik al zei impliceert de uitspraak "X bestaat niet" niet "X zal nooit bestaan".
Toen ik de eerste zin las, hoopte ik een beetje dat mijn woorden tot je begonnen door te dringen, maar helaas.
Ik kan niet aan de hand van die uitspraken beweren dat kabouters niet bestaan. alleen dat ik ze nog nooit gezien heb. Misschien komen ze wel alleen voor in de rimboe ergens waar ik nog nooit geweest ben (herinner je je het voorbeeld van het zeedraakje nog?).
In jouw ogen bestonden atomen in het jaar 1000 al.
Daarvoor ook hoor, maar dat terzijde.
In de ogen van iemand die toen leefde niet. In de ogen van niemand die toen leefde. Als niemand ergens kennis van heeft, als niemand ergens over kan praten, als iets niet eens gedacht kan worden, hoe kan je dan zeggen dat het bestaat?
De atomen moeten al bestaan hebben, simpelweg omdat dezelfde dingen die er toen waren nu ook uit die atomen blijkt te ontstaan.
Dan kan je de conclusie trekken dat ze, ook al was het nog niet bewezen, ook in die tijd toch al bestonden.
Plato had trouwens het vermoeden dat er een 'ideeenwereld bestond, onzichtbaar voor onze ogen, waar zeg maar alle 'ontwerpen' voor alles in de wereld in perfecte vorm aanwezig waren. Hij dacht dat alle dingen hier op aarde imperfecte kopieen zijn van die ideeen in de ideeenwereld.
Hij kwam op een ideeenwereld omdat hij zich afvroeg waarom 'in de lucht zwevende' atomen opeens aan elkaar zouden kunnen plakken om een bepaald dier oid te vormen. Kan ik inkomen, want logisch gezien zou je verwachten dat er in die atomen bepaalde formules 'geprogrammeerd' zouden moeten zijn zodat ze hun werk kunnen doen.
Eeuwig zonde dat zijn academie gesloten is door de kerk.
Je begrijpt de problematiek omtrent bestaan niet.
Misschien niet. Misschien ben jij degene die het niet snapt. Misschien hebben we beiden de klok horen luiden.. nouja, je begrijpt vast wel waar ik heen wil.
Als er nooit mensen zouden zijn geweest, zou de wereld dan bestaan hebben? Nee, omdat 'de wereld' een menselijk begrip is.
en ik vind dus van wel. De wereld had bestaan, alleen had zij die naam niet gekregen en was zij niet bewoond door mensen. Maar het is niet alsof er dan opeens op deze plaats lege ruimte zou zijn of een geheel ander hemellichaam.
er waren dan alleen geen mensen geweest. Lekker vreedzaam wel, misschien.
Wij kunnen alleen praten over dingen die in onze hoofden bestaan, dingen waarvan wij het idee hebben dat ze iets representeren over een 'onderliggende werkelijkheid'.
Precies! En daarom kunnen wij niet zomaar zeggen dat iets niet bestaat, simpelweg omdat het nog nooit in ons opgekomen is of omdat iets niet te bewijzen is.
De mens praat graag over wat zij zeker weet en al het andere wat mogelijk is, daar denkt zij liever niet zoveel aan. Tenzij het geld in het laatje brengt. Dan willen ze hun best wel vaak doen.

Maar we weten letterlijk niets over die onderliggende werkelijkheid zelf zeker en kunnen zelfs niet aantonen dat hij bestaat.
Precies, we weten er niets over (nouja, niet zo negatief, misschien weten we er wel een beetje van, maar niet genoeg om het hele plaatje te kunnen zien). DUS weten wij niet alles en kunnen wij niet alles verklaren.
Daarom kan je niet zeggen dat iets bestaat als niemand het kent, want bestaan drukt uit dat iets in de hoofden van mensen aanwezig is, niet dat het in 'de werkelijkheid' aanwezig is.
Ok, dan gaan we naar vandale.nl.

be·staan1 (het ~)
1 het in wezen zijn, het er zijn => existentie
2 onderhoud door kostwinning
be·staan2 (onov.ww.)
1 in wezen zijn, er zijn
Ik krijg hier nergens het idee dat wat de mens allemaal denkt er ene reet mee te maken heeft of iets bestaat of niet.
Dat is de conclusie van een paar duizend jaar ontologisch onderzoek.
Als jij nu nog niet wil snappen dat zo'n argument mij kan overtuigen, dan... dan... dan ga ik maar even mijn blaas legen, want dat is nog enigszins nuttig.