The_Sukkel schreef op woensdag 26 januari 2005 @ 00:27:
Voor de goede orde: hiermee beweer ik niet dat die van RICOH langer meegaan...
Wat ik er mee wil zeggen is dat ik zou graag tijdschriften (of Tweakers natuurlik) zou willen zien testen hoe lang de schijfjes meegaan. PC Active had een tijdje terug geregeld testen voor CDR's (die nogal alarmerend waren). Ik heb echter nog geen testen op houdbaarheid van DVD+/-R's gezien...
Dus als er Tweakers zijn die nu al merken dat er bepaalde DVD's eerst wél goed waren en nu niet meer, dan ook graag even melden. Merk, mediacode en hoe lang geleden gebrand...(op hoeveel speed)...
Praktisch gezien zal het erg moeilijk zijn voor ons om (objectief) DVDs te testen.
- In de eerste plaats, de meeste mensen hebben niet zo lang een DVD brander; en de nieuwere lichting branders (8 en 16 speed generatie) zagen pas dit jaar het licht. Nu is het DVD formaat als backup formaat één van de mindere oplossingen, omdat de schijfjes aan slijtage onderhevig zijn. Maar ik kan me niet voorstellen dat de huidige schijfjes binnen 1 jaar volledig versleten zijn. Tenzij het om echt slechte schijfjes gaat.
- Elk persoon bewaart de schijfjes in verschillende omgevings omstandigheden. Warmte, zonlicht, vochtigheid spelen allen een grote rol in de duurzaamheid. De één bewaart zijn schijfjes misschien op zolder waar het heet is in de zomer, of in de auto waar de temperaturen flink kunnen oplopen. De ander op een plek met een hoge vochtigheidsgraad. Allerlei omgevingsfactoren die het direct vergelijken zeer lastig maken.
- Daarnaast heb je de verscheidene opbergingsmethoden. Je kunt schijfjes bewaren in jewel case, in een sleeve/mapje, of in het ergste geval, laat je ze rond slingeren op tafel voor langere perioden, zodat ze alle stof en vuil aantrekken.
- Hoe vaak je een schijfje gebruikt, speelt zeker mee. Niet zozeer dat een schijfje zijn optische eigenschappen verliest door veelvuldig gebruik (al zal dat waarschijnlijk wel het geval zijn bij *echt* veel gebruik, voor lange tijd), maar meer het feit dat iedere keer als je een schijfje vastpakt, de kans bestaan dat je je vingerafdrukken achterlaat. Vingerafdrukken zijn vet, en vet is echt funest voor de dye. Waakzaam met je schijfjes omgaan is dus ook belangrijk. Pak het schijfje in het midden vast, zo mogelijk (dat is een beetje lastig als je een slimdrive hebt..), en vermijdt contact met de onderkant. En was je handen voor gebruik, zodat ze niet zo vet zijn.
- De brandkwaliteit is uiteraard ook van belang. Hoe minder de kwaliteit, des te eerder zo'n schijfje uiteindelijk onbruikbaar is. Brandkwaliteit hangt van de combinatie brander/media af, maar dat laatste kan ook nog altijd afwisselende prestaties geven. Een brander maakt at random fouten, en de ene keer zal het gewoon meer zijn dan bij de andere. Daarnaast, zoals je al weet waarschijnlijk, heb je met produktieverschillen te maken. Elke batch is weer anders (afhankelijk van fabriek, veranderingen in het produktieproces, verschillende kwaliteitseisen etc). Als je een nieuwe spindle TaiyoYuden002 koopt, mag je eigenlijk niet *blind* vergelijken dat ze net zo goed zijn als je vorige spindle TaiyoYuden002. En toch doen we dan (stiekem) wel.
Ik begrijp dat je slechts een indicatie wilt. Dat is ook prima. Maar om bovengenoemde redenen is het erg lastig om een concrete conclusie te formuleren.
Daarom vind je ook zo weinig hiervan terug in computerbladen. Als ik het goed herinner, keek PC Active maar naar een paar type schijfjes, waaronder een Kruidvat schijfje, die echt helemaal onleesbaar bleek te zijn.
Dat was overigens ook niet bepaald een overweldigende review. Ik zou graag een blad als C't zien die schijfjes op duurzaamheid willen testen; zij gebruiken veelal meetmethoden die veruit superieur zijn. Zij hebben wel media op brandkwaliteit getest (PI/PO, jitter, assymetrie metingen...m.b.v. van peperdure lab-apparatuur i.p.v. een simpele 75-euro consumenten drive. Overigens kwamen de laatste generatie branders verrassend slecht uit de bus), maar niet op duurzaamheid. Ze kunnen naar mijn mening wel een vorm van accelerated testing gebruiken (zoals gebruikt wordt in de halfgeleidercomponenten wereld), blootstelling aan hoge temperaturen / uv-licht / vochtigheid etc om te kijken welke chemische samenstelling het langste goedblijft. Dan weet je ook meteen of Phtalocyanine, cyanine of azo het 'beste' is.
:strip_icc():strip_exif()/u/18628/GOT-avatar-lara_croft60x60.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/85208/Neo.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/8817/DSC05697_70x70-2.jpg?f=community)
Lijkt erop dat ik om het zeker te weten (of mijn yuden schijfjes rampzalig zijn) een scan moet maken met een benq of met een nieuwere lite-on.
)
). Tot één van de uitzonderingen behoort het Duitse C't. Hoewel ze een kwaliteitsindex gebruiken die volledig arbritair lijkt -- Error * Jitter^2 * Asymmetrie^(1.5) -- gebruiken ze hoogwaardige meetapparatuur in een laboratorium (volgens eigen zeggen) waar we zelf niet met onze testjes kunnen aan tippen.
:strip_exif()/u/105824/mschumacher.gif?f=community)
/u/69548/crop6505efb531157_cropped.png?f=community)
:strip_exif()/u/118818/icon2.gif?f=community)
:strip_exif()/u/9676/12.gif?f=community)
