Aatos
Veel mensen hebben juist respect voor ouders die hun leven (gedeeltelijk) willen opofferen voor het kind dat niet ‘normaal’ is en zijn dan ook nog vaak bereid om er zelf een bijdrage aan te leveren, getuige de reakties. Dat kleine beetje geld wat dan uitgegeven wordt, zie je terug in het geluk van die mensen. Als je zelf gelukkig bent is dat goed, maar het is in mijn ogen zeker zo mooi als ouders met een zwaar gehandicapt kind, net zó gelukkig zijn. Wees blij dat zulke mensen nog bestaan.
ik_zei_de_gek
Dan zou ik zeggen dat het recht van het ongeboren kind ligt in de verantwoordelijkheid van de aanstaande ouders voor dat kind. En als zodanig hebben de ouders de plicht het ongeboren kind onvoorwaardelijk beschermingsrecht toe te kennen.
Maar in Nederland leven we allang niet meer in zo’n situatie. Aan de éne kant mag je blij zijn dat we nogal wat hebben aan medische voorzieningen, maar aan de andere kant brengt het, vooral met betrekking tot deze kwestie, zeker zoveel verantwoordelijkheden met zich mee. In veel gevallen zal het zwaar gehandicapte kind op zich gemakkelijk zijn op te vangen, terwijl het van nature geen overlevingskansen had gehad. Dat dat grote gevolgen voor de ouders heeft, is dan ook logisch. Maar om het gehandicapte kind op voorhand te doden, terwijl we wél zover ontwikkeld zijn dat deze kinderen opgevangen kunnen worden, dan vind ik dat eigenlijk ook een beetje kortzichtig.
Het lijkt me duidelijk dat je zelf de enige bent die iedere keer weer terugvalt naar het geld en heel de kwestie associeert met een asociaal gedrag tegenover de samenleving.Hoe zou je reageren op de stelling waar de topic inmiddels om draait: "mensen die besluiten een zwaar gehandicapt kind te houden (geen abortus te plegen) zijn asociaal tegenover de samenleving" ?
Veel mensen hebben juist respect voor ouders die hun leven (gedeeltelijk) willen opofferen voor het kind dat niet ‘normaal’ is en zijn dan ook nog vaak bereid om er zelf een bijdrage aan te leveren, getuige de reakties. Dat kleine beetje geld wat dan uitgegeven wordt, zie je terug in het geluk van die mensen. Als je zelf gelukkig bent is dat goed, maar het is in mijn ogen zeker zo mooi als ouders met een zwaar gehandicapt kind, net zó gelukkig zijn. Wees blij dat zulke mensen nog bestaan.
ik_zei_de_gek
Misschien is ‘recht’ niet het juiste woord. Het ongeboren kind kan idd niet zeggen of het wel of niet ergens mee eens is. In ieder geval kan het niet spreken, dus dat is op zich al een belemmering. Wél reageert het op prikkels van buitenaf en is zodoende te beïnvloeden waaruit je kan afleiden of het iets ‘aangenaam’ vindt of ‘verafschuwd’.Een baby die nog niet geboren is, is hoe dan ook afhankelijk van de rechten die de ouders (of beter gezegd: de verwekkers, want van ouderschap is er in mijn ogen nog weinig sprake) aan het ongeboren kind verlenen.
[…]
Een ongeboren kind kan ook niet aangeven of hij of zij het daar wel of niet mee eens is. En dus liggen beslissingen die genomen moeten worden bij de verwekkers en niet bij het ongeboren kind. Waar is er hier dan nog sprake van recht??
Dan zou ik zeggen dat het recht van het ongeboren kind ligt in de verantwoordelijkheid van de aanstaande ouders voor dat kind. En als zodanig hebben de ouders de plicht het ongeboren kind onvoorwaardelijk beschermingsrecht toe te kennen.
Als je het zo stelt, vraag ik me af of we dan wel zo gelukkig moeten zijn met onze huidige medische voorzieningen. Daar waar die medische zorg niet voorhanden is, is het duidelijk dat er geen schuld is. Het gehandicapte kind dat ter wereld komt zal dan idd niet goed kunnen overleven en zal sterven. Dan geldt gewoon het recht van de sterkste.Het klinkt misschien allemaal nogal kortzichtig, maar wanneer (bijv. in arme landen) ouders absoluut niet kunnen zorgen voor een baby, dan overlijdt de baby. Waar is hier sprake van recht?? Dit is gewoon een natuurwet. Maar wordt de verzorging uit handen gegeven door de verwekkers krijgt de baby het recht om te leven.
Maar in Nederland leven we allang niet meer in zo’n situatie. Aan de éne kant mag je blij zijn dat we nogal wat hebben aan medische voorzieningen, maar aan de andere kant brengt het, vooral met betrekking tot deze kwestie, zeker zoveel verantwoordelijkheden met zich mee. In veel gevallen zal het zwaar gehandicapte kind op zich gemakkelijk zijn op te vangen, terwijl het van nature geen overlevingskansen had gehad. Dat dat grote gevolgen voor de ouders heeft, is dan ook logisch. Maar om het gehandicapte kind op voorhand te doden, terwijl we wél zover ontwikkeld zijn dat deze kinderen opgevangen kunnen worden, dan vind ik dat eigenlijk ook een beetje kortzichtig.