Sparky herhaalde zijn vraag: "Hoe is het gegaan jongens?"
Nog steeds kon niemand van het drietal iets zeggen. Sparky kreeg een naar voorgevoel, dit kon niet goed zijn. "Waar is Roo...", Sparky's stem stokte. Het voelde alsof iemand hem met een grote hamer op zijn hoofd sloeg. "Nee, zeg me dat het niet waar is", stamelde Sparky.
"Rookie kon niet op tijd uit de hangar komen, we werden ontdekt en moesten terugtrekken en daarna zagen we de explosieven ontploffen". Sparky drukte op een knop en alle Blaats begonnen te piepen en binnen vijf minuten waren The Kid en Doc ook aanwezig. Lunix ging in een stoel zitten en begon het hele verhaal te vertellen. "Zeker weten dat hij dood is?", vroeg The Kid. "Die explosie liet niets te raden over en we hebben nog een extra ronde gevlogen om te checken of er nog tekenen van leven waren. Volgens de computer waren die er niet." Er viel opnieuw een stilte.
TripleB vloekte een keer en liep richting de jungle uitgang. "Waar ga je heen!", riep Sparky. TripleB gaf geen antwoord en liep verder.
Het duurde twee dagen voordat TripleB uit de jungle terugkeerde, hij zei niets en niemand vroeg hem iets. Iedereen was in de commandoroom druk bezig met het scannen van info, zowel van de satellieten als van het internet. Na een pijnlijke stilte van uren begon TripleB te praten: "We kunnen nu niet stoppen, als we dat doen dan is zijn dood voor niets geweest en hebben we de oorlog verloren". "Is dit het allemaal waard dan?", sprak Doc, "De tijd, moeite en het gevaar dat we lopen? Who gives a fuck wat wij doen... laat die polen lekker op de nummer één spot staan." "JA, dit is het allemaal waard", begon The Kid, "als wij het niet doen, wie doet het dan? En ik heb 't gevoel dat ze niet zullen stoppen eens ze de distributed wereld in handen hebben ..."
Doc knikte instemmend, "Ik weet het ook wel, maar ik zie het gewoon even niet meer zitten. We zijn nu al maanden aan het trainen en nog weten we bijna niets over die groep. We weten hoe ze heten en waar ze een paar bases hebben, wat ze aan het doen zijn, en dat is het zo’n beetje." "Je hebt gelijk,", zei TripleB, "we moeten hun organisatie van binnen uit kunnen bekampen. We hebben de laatste paar keer achter de feiten aangelopen, dat moet veranderen. Ik stel voor dat we gaan infiltreren. Taak voor de komende tijd: manieren bedenken om binnen te komen bij P.U.T.A".
De mannen begonnen te overleggen onder elkaar, dit was een gewaagde opzet maar ze waren het er allemaal over eens dat het noodzakelijk was, je moet de slang bij de kop doden zoals het gezegde gaat. Er zat niets anders op dan nog meer reseach te doen.
The Kid drukte op een paar knoppen en op het hoofdscherm verscheen een dialer. "Wie bel je?", vroeg Lunix. "Manuuku", antwoordde The Kid. Na een paar seconden was er een beeldverbinding opgebouwd met TNO en kwam er een magere man met bril op het scherm tevoorschijn, duidelijk een academisch type. "Ey Charley", riep Manuuku. The Kid grijnsde. "Hoe is het daar in het koude Holland?", vroeg The Kid. "Niet geweldig...", antwoordde Manuuku. "Verschillende subteams van DPC ondervinden rare problemen. Proxy’s die niet on-line blijven, leden die verdwijnen en meer van dat soort spul. Misschien dat jullie eens kunnen kijken wat jullie kunnen doen? We hoorden dat er een paar dagen geleden een grote explosie was in New York, dat waren jullie zeker ?"
The Kid glimlachte, "Ey ik zou het niet weten" en knipoogde naar Manuuku. "Maar waar ik voor bel, kan jij iemand van ons introduceren bij een Pools subteam? Natuurlijk wel Engelstalig", vraagt The Kid.
Manuuku kijkt vragend naar The Kid: "Dat zal niet zo'n probleem zijn, we hebben hier een ei van een schoonmaker die nauw betrokken is bij zo'n Pools team. Die mafkees loopt met een rare tatoeage op zijn pols, maar doet zijn werk goed dus we laten 'm maar schuiven. Maar waarom zou je dat willen Charley?"
"Kan ik je niet vertellen vriend, je zult me gewoon moeten vertrouwen", antwoordt The Kid. De mannen kletsen nog wat door en spreken af dat er later weer contact zou zijn. "We hebben een ingang", zegt The Kid, terwijl hij naar TripleB kijkt. TripleB knikt. "Wie moet het gaan doen?", vraagt hij. De mannen kijken elkaar aan, weer stilte. Met Rookie in het achterhoofd zouden ze liever allemaal wel willen, liever zelf in gevaar dan hun vrienden. Eén voor één stellen ze zichzelf voor, allemaal met hun eigen argumenten waarom zij de beste keuze zijn.
"Sparky gaat", zegt TripleB na een paar minuten. "Ik wil in de tijd dat hij undercover is eens dieper gaan kijken naar die rare dingen die in Nederland aan de gang zijn. En daar kunnen we Doc, Lunix en The Kid niet bij missen, ik wil wel, maar Sparky is beter onderlegd in de diverse projecten. Mee eens?" De mannen knikken instemmend.
Sparky nam het woord: "Lunix, als jij zo vriendelijk wil zijn mij en The Kid naar Nederland te vliegen en dan The Kid weer mee terug, dan ga ik nu wat kleding pakken. Ik ben over een half uur wel klaar." Lunix stond op en liep richting hangar, The Kid ging onverstoorbaar verder met het statsposten waar hij net aan begonnen was.
Dertig minuten later stond het hele team in de hangar afscheid te nemen. "Nog één ding", zei TripleB wijzend op de Blaat van Sparky. "P.U.T.A weet ook dat wij nu bestaan en misschien dat we op een foto staan of zoiets, ze kunnen de Blaat herkennen. Ook kunnen ze misschien de frequentie isoleren als ze een Blaat in handen krijgen en ons daarna afluisteren." Sparky haalde zijn Blaat van zijn pols en gaf hem aan TripleB. Nu had hij pas echt het gevoel afgesneden te zijn van het team. De drie mannen stapten in de Moohjet en vertrokken, Doc en TripleB achterlatend. Die liepen rustig pratend terug naar de controlroom net toen uit de speakers de stem van het hologram kwam: "Inkomend videogesprek!" De mannen liepen de controlroom binnen en TripleB zei: "Laat maar zien" tegen het hologram. Het hoofdscherm knipperde een keer en toonde dan vier mannen die zich voorstelden als ParaNoiMia, Wessie, Yggie en ChaosCow. TripleB kende ze niet van gezicht maar wel van naam, ze waren de teamcrew van de Noizycows.
"We hebben van jullie gehoord. GoT staat bol van de verhalen en wij hebben een probleem", begon Wessie bezorgd. In het gesprek wat op die introductie volgde, vertelden de mannen over rare infecties op hun machines. Geen enkel OS en geen enkele client bleef gespaard en ze hadden berekend dat binnen één week hun computerpark ongeschikt zou worden voor elke DC client. "Kunnen jullie naar het NC gebouw komen?", vroeg Yggie. De mannen keken elkaar aan. "Zodra de jet terug is komen we jullie kant op, geef de coördinaten maar door."
De coördinaten kwamen door en het beeld ging weer op de intussen alom gekende gestyleerde witte koeienkop op een zwarte achtergrond.
Het team ging dus eerder dan ze dachten weer naar de Lage Landen... |
|
:strip_exif()/u/26278/wapen60.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/27104/icon7.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/55496/mymoodWK.gif?f=community)
... ik dacht dat dit het laatste deel zou zijn, maar dit is pas het einde van het begin denk ik .... ik blijf benieuwd!!
:strip_exif()/u/29503/chicken_small.gif?f=community)
:strip_exif()/u/40972/combadge.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/75371/airtimeSmall.jpg?f=community)
?:strip_exif()/u/30785/gryffindor.gif?f=community)
... t'is niet eerlijk 
... misschien ga ik jullie dan elke dag een mailtje sturen 