Al aan veel mensen voorgelegd maar nog nooit iemand tegengekomen die dit ook ervaren heeft:
ik word wakker, ik begin te denken over de dingen die ik de komende dag ga doen, ik ben volledig bewust aan het denken. Ik wil mijn deken afdoen, maar mijn hand iligt als een blok beton op het bed. Ik probeer mijn voeten nast het bed te zetten, maar er is geen beweging in te krijgen. het is weer zo ver: ik ben wakker, maar mijn lijf slaapt nog. Keer op keer dwing ik mijn ledemeten tot beweging maar er gebeurt niets, ik lijk geheel verlamd. En opeens met een enorme mentale inspanning (en een heftige beweging van mijn hele lijf) is mijn lichaam ook wakker en beweegt weer.
(Dit is dus anders dan een arm of zo waar je de bloedsomloop van hebt gestremd: het is echt mijn hele lijf)
De eerste keer dacht ik uiteraard dat ik verlamd was: ik kon mijn ogen niet eens bewegen. het was echt HEEL ERG ENG, ik was dagen van sllag. Nu herken ik het voor wat het is, maar toch blijft het een heel onaangename ervaring.
Het zou natuurlijk ook een tijds-volgorde probleem kunnen zijn, zoals bij dromen: jij hoort de wekker gaan en droomt allang dat je al uren beschoten wordt.
In dit geval: ik word wakker en in een kwart seconde verzint mijn onderbewustzijn het verlammingsverhaal voor het gevoel vooraf erbij.
Ook zoiets ervaren, andere verklaringen...? Ik ben benieuwd!
DutchVince
ik word wakker, ik begin te denken over de dingen die ik de komende dag ga doen, ik ben volledig bewust aan het denken. Ik wil mijn deken afdoen, maar mijn hand iligt als een blok beton op het bed. Ik probeer mijn voeten nast het bed te zetten, maar er is geen beweging in te krijgen. het is weer zo ver: ik ben wakker, maar mijn lijf slaapt nog. Keer op keer dwing ik mijn ledemeten tot beweging maar er gebeurt niets, ik lijk geheel verlamd. En opeens met een enorme mentale inspanning (en een heftige beweging van mijn hele lijf) is mijn lichaam ook wakker en beweegt weer.
(Dit is dus anders dan een arm of zo waar je de bloedsomloop van hebt gestremd: het is echt mijn hele lijf)
De eerste keer dacht ik uiteraard dat ik verlamd was: ik kon mijn ogen niet eens bewegen. het was echt HEEL ERG ENG, ik was dagen van sllag. Nu herken ik het voor wat het is, maar toch blijft het een heel onaangename ervaring.
Het zou natuurlijk ook een tijds-volgorde probleem kunnen zijn, zoals bij dromen: jij hoort de wekker gaan en droomt allang dat je al uren beschoten wordt.
In dit geval: ik word wakker en in een kwart seconde verzint mijn onderbewustzijn het verlammingsverhaal voor het gevoel vooraf erbij.
Ook zoiets ervaren, andere verklaringen...? Ik ben benieuwd!
DutchVince