Verwijderd schreef op 17 juni 2003 @ 21:18:
Enig zins wel, ja. Want er staat daar nergens dat "e elektromagnetische kracht is onderdeel van de zwakke kernkracht". Om precies te zijn worden de op de schaal van kernen dominante fundementele krachten zelfs ieder afzonderlijk genoemd: De sterke kern kracht, de zwakke kernkracht en de elekromagnetische kracht.
 
Mijn excuses voor mijn onzorgvuldigheid.
Correcter was geweest te ztellen dat de electromagnetische kracht ende zwakke kracht al enige tijd beschreven worden als 1 verschijnsel:
Enkele jaren geleden maakten Salam en Weinberg een theorie die de electromagnetische kracht en de zwakke kracht als één verschijnsel beschrijft. Deze theorie voorspelde het bestaan van een aantal deeltjes die in 1982 op CERN in de SPS versneller werden gevonden (nadat die versneller voor dat onderzoek werd aangepast) en waarvoor dan Carlo Rubbia en Simon Van der Meer de Nobelprijs behaalden.
Bron: 
http://www.ftw.rug.ac.be/...sberichten/WhyAtCERN.htmlIk weet dat iedereen geleerd heeft bij natuurkunde, dat je dingen heb als spierkracht en wat nog meer. Maar uiteindelijk zijn dit allemaal manifestaties van elektromagnetisme.
Maar laat spierkracht nou niets met de lift te maken hebben 

(zwaartekracht is te zwakke op echt iets uit te richten op onze schaal, daarvoor heb je objecten de grote van de aarde nodig. de zwakke en sterke kernkracht nemen allebei exponentieel af en zij daarom niet interessant boven atomaire schaal)
Zwaartekracht speelt een dominante rol op onze schaal, aangezien we ons dicht genoeg bij de aarde bevinden.
Voor een goede behandeling van elektromagnetisme zie bijv.: D.J. Griffiths, An Introduction to Electrodynamics. (en ik ga nog wel ff op zoek naar wat web materiaal) Maar ik had eigenlijk wel gedacht, dat dit enig zins algemene kennis was. (electostatica is al op z'n minst sinds de invoering van de mammoet wet onderdeel van het examen programma van natuurkunde op het VWO, dacht ik. Op z'n minst zijn termen als Coulomb kracht en Lorentz kracht en elektrisch veld wel eens gevallen.)
O, zeker. Maar dat ging over potentiaalverschillen, electronenstromen en dergelijke. Een lift in vrije val heeft m.i. niets te maken met electrostatica, tenzij je opbouw van potentiaal mee gaat rekenen door wrijving met de lucht...
En nog ff over de term "gewicht". Ik noemde dit omdat sommige natuurkunde boeken voor het VWO het er nog wel eens over hebben. De term verwijst naar het feit, dat dit de kracht is die je meet als je op een weegschaal gaat staan. (ik neem aan dat iedereen weet dat een weegschaal in de meeste gevallen in feite een kracht meter is). Voor de rest is "gewicht" een niet erg natuurkundige term.
Het leek erop dat jij de in mijn ogen nog steeds mysterieuze elektromagnetische kracht tussen mij en de lift als gewicht betitelde 

Overigens illustreert het voorbeeld van de weegschaal wel mijn punt. Stel je staat op een weegschaal (je weet wel zo een met een veer die ingedrukt wordt en die dan een wijzerplaatje laat draaien, dus niet een of ander digitaal ding) in de lift. De weegschaal geeft als de lift stil staat keurig je gewicht aan. Zodra de lift gaat vallen sta jij nog steeds op de weegschaal en is de weegschaal nog steeds in gedrukt en geeft dus nog steeds je gewicht aan.
Nee en ja.
Nee, de weegschaal is uiteindelijk niet meer ingedrukt en geeft nog steeds je gewicht aan: 0 Newton, volgens de weegschaal waarschijnlijk (foutief) 0 kg.
Gezien de fysische eigenschappen van de veer in de weegschaal zal het even duren voordat de weegschaal op nul uitkomt, maar dat heeft alleen met de vertraagde reactie van je meetinstrument zelf te maken, niet met een kracht tussen jou en de lift.
Dus er werkt nog een kracht op op de weegschaal. En dus werkt er vanuit de weegschaal nog een kracht op jou. Dus jij wordt omhoog geduwt tot dat de weegschaal weer keurig nul aan geeft. Waarnaar jij met een bepaald snelheid de lift in beweegt.
Geef dan voor de aardigheid eens een kwantitatieve benadering? 
Want jouw gedachtengang hier kan ik niet volgen:
• Dus er werkt nog een kracht op op de weegschaal. 
noemen we F
• En 
dus werkt er vanuit de weegschaal nog een kracht op jou. 
Een reactiekracht dus... gelijk aan F en tegengesteld neem ik aan? Noemen we F'
• Dus jij wordt omhoog geduwt tot dat de weegschaal weer keurig nul aan geeft. 
Hier ben je me kwijt. Er werken twee even grote krachten tegen elkaar in en dat resulteert in beweging 
 
Als electromagnetisme zorgt voor een afstotende kracht die significant is in het geval van een vallende lift met een mens erin, dan zou die ook meetbaar moeten zijn zonder vrije val. Een object met een kleine massa zou ten opzichte van de aarde een opwaartse kracht moeten ondervinden. Bij welke massa is die kracht groot genoeg om het object te laten zweven?
Je stelde eerder dat de lift in eerste instantie zelfs sneller zou vallen dan normaal omdat ik nog een kracht op dat ding uitoefende.
Leg me dan het volgende eens uit: een lege bol (of lift?) en een identieke bol gevuld met water (lift met jou erin?) schijnen in Galileo's tijd exact even hard gevallen te hebben. Wanneer is dat veranderd?