Planeten koloniseren

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op dinsdag 05 augustus 2008 @ 14:43:

Ik wil nog wel even terugkomen op het idee dat natuur zulke dingen oplost. Dat is de verkeerde redenatie. Het maakt de aarde namelijk helemaal niets uit wat er met hem/haar gebeurd. In plaats daarvan zijn de beperkingen de reden waarom we tegen een muur oplopen. Dus natuur lost het probleem niet op, er zijn slechts risico's van grote bevolkingen mbt ziektes etc.

Is de mens ook niet gewoon een onderdeel van de natuur?

Als wij mensen onze overbevolking oplossen door oorlog zie ik dat ook als een natuurlijk proces. Er zal een moment komen dat er te weinig grondstoffen zijn om ons allemaal te onderhouden en zeer waarschijnlijk zal er dan om gevochten gaan worden. Dit is mijn inziens een volkomen normale en natuurlijke gang van zaken. Uiteindelijk regelt "de natuur" dit toch.

[siggy]

larose schreef op dinsdag 05 augustus 2008 @ 14:28:
Ik zie hier allerlei zijsporen over of het wel mogelijk is e.d. Maar als je alleen over de oorspronkelijke vraag van de ts nadenkt, is kolonisatie van andere planeten een oplossing voor het (toekomstig) voedseltekort? Dat is m.i. simpel nee.

We hebben nu iets van 8 miljard mensen. Stel dat alle techniek er voor is om binnen x tijd 1 miljard mensen naar mars te schieten en deze daar ook kunnen overleven. Wat schiet je daar mee op?
Je hebt 12,5 % minder mensen die er zo weer bij zijn. Lijkt me dat dit niets oplost.

Uiteraard is het geen oplossing. Het is ook geen oplossing om naar een ander sterrenstelsel te gaan. Want die zon gaat er ook ooit aan. Elke zon gaat er ook aan. Dus what's the point?


Wat betreft toekomstig voedseltekort. We hebben nog altijd een overschot aan voedsel, het is alleen niet evenredig verdeeld over de bevolking. En overigens heeft Rusland laatst nog toegezegd flink wat miljoenen hectaren braakliggend grond te gebruiken voor voedselproductie. Dat schiet ook wel op. En het koloniseren van andere planeet is op zich geen oplossing, althans niet direct. Alleen al door inventieve methoden die nodig zijn om voedsel op andere planeten te laten groeien kan het 'voedseltekort' worden verlaagd.

[XWB]

1) Geld. Aangezien rocket science nog altijd moeilijk is, de raketten niet echt minder gecompliceerd worden en dat er geen of nauwelijks sprake is van massaproductie kosten de raketten alleen al bakken vol met geld. En dan heb ik het nog niet eens over de personeelskosten die hierbij komen kijken. Die mensen willen ook een salaris.

Natuurlijk zijn dat dure operaties, maar geld zal een bezoek aan Mars niet tegenhouden. Als we er echt heen willen, doen we dat ook. Hoeveel denk je dat New Horizons zal kosten (missie naar Pluto)? Reis duurt ruim tien jaar, tien jaar lang moet er personeel betaald worden.

2) De wil. Nogal cliché, maar als je kijkt naar wat NASA voor een plannen heeft en op dit moment allemaal voor elkaar weet te krijgen is dat mijn inziens diep triest. Het lijkt erop dat ze in ieder geval niet op de juiste manier aan engineering doen. Ze proberen steeds vaker de meest gecompliceerde dingen/voertuigen te maken die ook daardoor alleen maar duurder worden. NASA is hierbij dan ook nog eens een overheidsinstantie die gebruikt wordt om de economie door te laten draaien. Als je me niet wilt geloven prima, maar het hele space shuttle leger wordt voor het grootste deel weer ondergebracht in het orion project. Alleen al om dit soort dingen heeft NASA niet meer de wil om dit te doen. Het enige voordeel wat ze hebben is dat geld bijna geen probleem is, als ze fatsoenlijk aan engineering zouden doen.

Volgens mij denk je verkeerd. Ze kunnen vandaag geen plan uitwerken om binnen tien jaar een mens op Mars te zetten. Waarom niet? Omdat we nog veel te weinig weten. Hoe laat je iemand daar twee jaar overleven? Eten voor die periode neem je niet mee, water ook niet. Het moet van de planeet komen, en daar is helemaal geen oplossing voor. En na twee jaar moeten ze weer van de planeet vertrekken. Aangezien Mars een atmosfeer heeft, is er behoorlijk wat kracht nodig om aan de zwaartekracht te kunnen ontsnappen. Kijk eens wat voor raketten we hier op aarde nodig hebben, om in de ruimte te geraken. En wie weet wat er gebeurt in die twee jaar? Een storm die de raket beschadigd? Wat doe je dan?

En daarom worden nu zoveel robots richting Mars gestuurd, voor onderzoek. En er moet nog véél onderzocht worden. Er is nu water op Mars gevonden, maar we weten nog niet hoe we het kunnen gebruiken.

[TrailBlazer]

Voedseltekort op aarde is echt dikke onzin. De vraag is gewoon hoeveel hebben we er voor over om iedereen te voeden. Wat nou natuurgebied voedsel moeten we hebben plat met die Veluwe. Problemen met het gebruik van Gentech voedsel als de honger maar groot genoeg is zal iedere landbouwminister dit goedkeuren.
Heel Zimbabwe is geschikt voor landbouw maar sinds er een of andere gestoorde dictator alle blanke boeren heeft verjaagd komt er geen graankorrel maar van die akkers af.
Rusland kan inderdaad een enorm gebied omtoveren tot landbouwgrond eventueel met behulp van genetisch gemanupuleerd voedsel tot een enorme productie komen.

Verder denk ik dat de ontwikkeling in de ruimtevaart ernstig belemmerd wordt door bureaucratie. In de boeken van Stephen Baxter wordt dit ook beschreven.

[Mx. Alba]

Eensch met TrailBlazer.

Ik heb laatst een verhaal gehoord over een Nederlandse familie die naar Zuid-Afrika emigreerde en uiteindelijk in Namibië een stuk woestijn kocht waar ze een vakantieoord wilden opzetten. Toen bleek dat stuk woestijn een landbouwbestemming te hebben en ze konden er dus geen vakantieoord van maken. Daar hebben ze zich bij neergelegd en ze hebben toen midden in de woestijn vanuit het niets een landbouwbedrijf opgezet. Hun landbouwbedrijf voorziet nu een groot deel van zuidelijk Namibië en westelijk Zuid-Afrika van verse tomaten, prei, spinazie en andere schaarse groenten.

Waarom kan de lokale bevolking niet zoiets van de grond krijgen??? Het blijkt namelijk dat het wel kan als de wil er maar voor is.

Burkina Faso is ook een mooi voorbeeld. Dat land is zo ongeveer het enige land in Afrika dat volledig in zijn eigen voedselbehoefte voorziet, en zelfs bonen exporteert naar andere Afrikaanse en Europese landen. Echt heerlijk, Burkinese sperziebonen.

Maarja, dat is offtopic. Het hele voedselprobleem is ook niet een wereldwijde voedselschaarste, maar een verkeerde verdeling van het beschikbare voedsel, en het niet optimaal of zelfs helemaal niet gebruiken van beschikbare landbouwgrond op plekken waar schaarste is. Hier in het westen hebben we te veel, vooral in Afrika en zuidelijk Azië is er te weinig.

[Verwijderd]

Nestor schreef op maandag 04 augustus 2008 @ 14:31:
Stel dat je je helemaal niet aan gezondheidsregels hoef te houden, je niet aan strenge eisen voor het milieu hoeft te houden en dat je gewoon "gevaarlijkere" uitvindingen mag gebruiken (nucleaire enzovoorts) in ruimteschepen. Geen strenge werkomstandighedenregels enzovoorts. Lang leve de ontwikkelingsvrijheid als het ware. Volgens mij kunnen op die manier de ontwikkelingen sneller gaan en ruimtereizen (nog) eerder mogelijk maken.

Het gevoel dat ik daar altijd bij krijg is dat we de ruimte hetzelfde behandelen als we vroeger met de oceanen deden: dump alles maar in de zee, de zee is toch groot genoeg. Nu is de ruimte wel oneindig maal groter, maar om nu weer te beginnen met het vervuilen ervan.
De zee was groot genoeg, tot we erachter kwamen dat alles met elkaar in verbinding staat. Wat nu als hetzelfde opgaat voor de ruimte? Je zal d'r over een paar eeuwen maar achter komen dat het hele geheel iets gecompliceerder in elkaar steekt dan we nu aannemen. Ruimte verkennen prima, maar wel de rotzooi opruimen aub .

En om terug te komen op het topic: een jaar geleden stond er een leuk artikel in het NRC over demografie. Waar het op neerkomt: voor het voedseltekort hoeven we niet te koloniseren, we moeten alleen minder kinderen krijgen

Door aanhoudende berichten over hoge groeicijfers wil een populair vooroordeel dat ontwikkelingslanden allemaal hoge geboortecijfers hebben. Dat is echter al lang niet meer overal het geval. Sinds 1960 zijn de geboortecijfers in vrijwel alle ontwikkelingslanden sterk gedaald. De verwachting is dat de meeste voor 2050 onder vervangingsniveau zullen zitten, en sommige zitten daar nu al onder. Daaronder is ook het voor de omvang van de wereldbevolking zeer belangrijke China.

Mede door de één-kind-politiek is de totale vruchtbaarheid [zie kader rechtsonder] in China tussen 1970 en 1990 gedaald van bijna 6,0 naar 2,4; inmiddels zit China op 1,8, net iets boven Nederland. Zonder zulk ingrijpend beleid als in China zal de terugloop van het geboortecijfer in het algemeen langzamer verlopen. De VN raamt voor India een periode van zestig jaar om dezelfde daling van de vruchtbaarheid te bewerkstelligen waarover China twintig jaar deed. India zal dan ook naar verwachting nog voor 2050 China passeren als bevolkingsrijkste land van de wereld.
Een lage vruchtbaarheid (ruim onder vervangingsniveau) heeft al snel dramatische consequenties: bij een vruchtbaarheid van 1,5 halveert de bevolking in 65 jaar; bij een vruchtbaarheid van 1,3 in 44 jaar; en bij 1,1 in 32 jaar. Landen als Italië, Spanje, Rusland, Bulgarije, Letland en Litouwen zitten rond de 1,2.

(...)

Indien Europese landen hun huidige, lage vruchtbaarheid volhouden, ziet het continent er over drie eeuwen heel anders uit: de huidige Europese Unie heeft dan in 2300 nog 59 miljoen inwoners, minder dan Frankrijk nu. Heel Oost-Europa, inclusief Rusland, zou dan nog 5 miljoen inwoners over hebben. Maar vruchtbaarheid kan snel veranderen.
Illustratief is de volkomen onverwachte daling van het geboortecijfer in Nederland rond 1970. Nog in 1966 vond een symposium plaats onder de onheilspellende naam De mens in dichte pakking. Dit naar aanleiding van een CBS-prognose waarin Nederland in het jaar 2000 21 miljoen inwoners zou hebben. Zoals bekend is het anders gegaan. Heel plotseling daalde het aantal geboorten dramatisch: in 1969 werden nog 248.000 kinderen geboren in Nederland, vijf jaar later nog maar 186.000.

(...)

Die daling van de vruchtbaarheid blijft ook zeker niet beperkt tot West- en Oost-Europa. China is al genoemd. Nog spectaculairder was de daling in Thailand, van 6,6 in 1950 naar 1,9 in 1996. Turkije zat in 1950 op 6,9, in 1990 op 2,7 en inmiddels ligt de vruchtbaarheid in alle provincies op twee na onder vervangingsniveau.

[XWB]

En met te weinig kinderen hebben we pensioenproblemen.

[Verwijderd]

Mx. Alba schreef op woensdag 06 augustus 2008 @ 09:52:
Waarom kan de lokale bevolking niet zoiets van de grond krijgen??? Het blijkt namelijk dat het wel kan als de wil er maar voor is.

Scholing en kapitaal zijn de sleutelwoorden. En dat geldt voor veel landen in Afrika.

http://www.google.nl/sear...sniveau&btnG=Zoeken&meta=

'Het is allemaal nog kleinschalig, maar het heeft tijd nodig, véél tijd', zegt NACOBTAdirecteur Maxi Louis. Al is het maar omdat je in Namibië – 1,8 miljoen mensen in een gebied zo groot als Frankrijk en Italië samen – niet snel iemand nog een keer even iets gaat uitleggen of voordoen. Toch, het grootste probleem is het opleidingsniveau. 'Zo'n 60 procent van de bevolking is analfabeet, op het platteland zelfs nagenoeg iedereen. Je kunt niets overhaasten.'

[siggy]

Hacku schreef op woensdag 06 augustus 2008 @ 09:30:
Natuurlijk zijn dat dure operaties, maar geld zal een bezoek aan Mars niet tegenhouden. Als we er echt heen willen, doen we dat ook. Hoeveel denk je dat New Horizons zal kosten (missie naar Pluto)? Reis duurt ruim tien jaar, tien jaar lang moet er personeel betaald worden.

Dat personeel zit echt niet 24 uur per dag 7 dagen in de week en 365 dagen per jaar te werken. Om de zoveel tijd doen ze een check. En pas als dat ding bij pluto komt, dán pas hebben ze flink wat te doen, maar dan zal het eerder zijn om de data te verwerken dan daadwerkelijk iets richting de sonde te sturen aangezien die dan een beetje te ver is om nog veel aan te doen indien er wat fout is. Grootste kosten zijn bij zo'n project de sonde zelf.

Volgens mij denk je verkeerd. Ze kunnen vandaag geen plan uitwerken om binnen tien jaar een mens op Mars te zetten. Waarom niet? Omdat we nog veel te weinig weten.

Volgens wie? Okay, ik heb ook maar een mening, maar toch. Men heeft inmiddels meer informatie over Mars dan over de maan zowat.

Hoe laat je iemand daar twee jaar overleven? Eten voor die periode neem je niet mee, water ook niet. Het moet van de planeet komen, en daar is helemaal geen oplossing voor.

Hoe kom je daarbij? Eten neem je niet mee nee, maar wel voor de reisperiode. Water is op Mars gevonden in de vorm van waterijs dus dat smelt je en haal je door filters. Doen we hier op aarde ook met al het gezuiverde water. En NASA heeft al gigantisch veel studie gedaan om voedsel te kweken bij 0g en Phoenix heeft aangetoond dat de grond op Mars goed genoeg is voor een aantal groenten.

En na twee jaar moeten ze weer van de planeet vertrekken. Aangezien Mars een atmosfeer heeft, is er behoorlijk wat kracht nodig om aan de zwaartekracht te kunnen ontsnappen.

De atmosfeer heeft er weinig tot niks mee te maken. De zwaartekracht is daar maar 1/3e van dat van de aarde, dus die raketten hoeven niet zo sterk te zijn. Als je al terug wilt. Het punt van een kolonie is juist om er te blijven.

Kijk eens wat voor raketten we hier op aarde nodig hebben, om in de ruimte te geraken. En wie weet wat er gebeurt in die twee jaar? Een storm die de raket beschadigd? Wat doe je dan?

Zoals gezegd is de zwaartekracht hier wat groter dan op Mars. In die twee jaar kan inderdaad veel gebeuren, maar de grootste schade die de Marsstormen kunnen veroorzaken is door het fijne stof. De kracht van de stormen is bijna te verwaarlozen omdat de atmosfeer gigantisch dun is. Daarom is windenergie geen optie voor een Marsbasis, ook al zijn er windstormen waar je u tegen zegt. En de kans dat een asteroid of meteoriet je return vehicle raakt is astronomisch klein en als er al een rots precies richting je reddingsboot gaat, helpt de atmosfeer ook nog flink. Dan helpt het wél in je voordeel.

En daarom worden nu zoveel robots richting Mars gestuurd, voor onderzoek. En er moet nog véél onderzocht worden. Er is nu water op Mars gevonden, maar we weten nog niet hoe we het kunnen gebruiken.

Er zal altijd veel onderzocht moeten worden. Moet dat ons terughouden om vooruitgang te maken? Ik zal maar niet over Columbus en alle andere ontdekkingsreizigers beginnen. Het enige onderzoek wat principieel nog interessant zou zijn is om een sonde naar Mars te sturen met een varieteit aan groenten- en plantzaden en om deze te proberen te kweken in wat opgewarmde grond van Mars.

Hoe kom je er overigens bij dat we niet zouden weten hoe we dat waterijs zouden kunnen gebruiken?

Misschien stel en denk ik wat te simplistisch, maar vanuit een technisch oogpunt is een beginnende Marskolonie mogelijk. Financiele, politieke en psychologische beslissingen zorgen ervoor dat dat niet binnenkort gedaan zal worden.

[XWB]

Volgens wie? Okay, ik heb ook maar een mening, maar toch. Men heeft inmiddels meer informatie over Mars dan over de maan zowat.

Eh, het is gewoon een feit dat we nog véél problemen moeten oplossen, en nog veel meer moeten weten over Mars, alvorens we daar een mens heen sturen.

Eten neem je niet mee nee, maar wel voor de reisperiode

Dat zei ik toch? Hoe laat je dan een aantal mensen twee jaar op Mars eten? Daar is echt nog geen oplossing voor.

En NASA heeft al gigantisch veel studie gedaan om voedsel te kweken bij 0g en Phoenix heeft aangetoond dat de grond op Mars goed genoeg is voor een aantal groenten.

Maar dat moet eerst door robots getest worden. Een plant neerzetten, en zeggen dat 'ie leeft is nog geen victorie. Er moet eerst op voorhand getest worden, of er jarenlang aan één stuk geteelt kan worden (robots).

De atmosfeer heeft er weinig tot niks mee te maken. De zwaartekracht is daar maar 1/3e van dat van de aarde, dus die raketten hoeven niet zo sterk te zijn. Als je al terug wilt. Het punt van een kolonie is juist om er te blijven.

Natuurlijk wil je terug. Overigens had ik het niet over een echte kolonie, maar over de eerste stappen voor de mens op Mars. Dat zal gewoon bestaan uit een Marslander, een kleine basis en enkele mensen die wetenschappelijk onderzoek gaan doen. Na twee jaar moeten ze weer terug. Als mensen er echt moeten bleven voor de rest van hun leven, dan spreken we over een planeet zoals de aarde, waar je 's avonds eens naar de cinema kan gaan, je hobby uitoefenen e.d.

Je loopt teveel voorop.

Zoals gezegd is de zwaartekracht hier wat groter dan op Mars. In die twee jaar kan inderdaad veel gebeuren, maar de grootste schade die de Marsstormen kunnen veroorzaken is door het fijne stof. De kracht van de stormen is bijna te verwaarlozen omdat de atmosfeer gigantisch dun is. Daarom is windenergie geen optie voor een Marsbasis, ook al zijn er windstormen waar je u tegen zegt. En de kans dat een asteroid of meteoriet je return vehicle raakt is astronomisch klein en als er al een rots precies richting je reddingsboot gaat, helpt de atmosfeer ook nog flink. Dan helpt het wél in je voordeel.

En wat als er een technisch defect optreedt? Veel kans dat ze het niet kunnen fixen. Daar sta je dan.

Moet dat ons terughouden om vooruitgang te maken?

Neen, zeker niet. Maar voor er een mens naar Mars kan gaan, moet er nog véél onderzoek gebeuren.

[Cocytus]

.

[ Voor 116% gewijzigd door Cocytus op 02-01-2009 18:37 ]

[RemcoDelft]

siggy schreef op dinsdag 05 augustus 2008 @ 09:07:
2) De wil. Nogal cliché, maar als je kijkt naar wat NASA voor een plannen heeft en op dit moment allemaal voor elkaar weet te krijgen is dat mijn inziens diep triest. Het lijkt erop dat ze in ieder geval niet op de juiste manier aan engineering doen. Ze proberen steeds vaker de meest gecompliceerde dingen/voertuigen te maken die ook daardoor alleen maar duurder worden. NASA is hierbij dan ook nog eens een overheidsinstantie die gebruikt wordt om de economie door te laten draaien. Als je me niet wilt geloven prima, maar het hele space shuttle leger wordt voor het grootste deel weer ondergebracht in het orion project. Alleen al om dit soort dingen heeft NASA niet meer de wil om dit te doen. Het enige voordeel wat ze hebben is dat geld bijna geen probleem is, als ze fatsoenlijk aan engineering zouden doen.

Vergeet hierbij niet dat alles in de ruimte nou eenmaal veel betrouwbaarder moet zijn dan op aarde. Als er aan je auto iets kapot gaat, breng je hem naar de garage. In de ruimte betekent dit einde project. M.a.w.: alles moet veel meer getest worden om enorm betrouwbaar te zijn, in extreme omstandigheden.
Daarbij moet NASA nogal creatief zijn met funding, omdat het budget voor projecten soms wordt teruggedraaid. Daar wordt zegmaar rekening mee gehouden bij het incalculeren.
Maar als ik het vergelijk met de kosten van 5 km snelweg in Nederland (500 miljoen euro) dan doet NASA het als overheidsinstantie nog niet zo inefficient...

[defiant]

Het grootste probleem met koloniseren is imho niet de techniek, zolang we maar vooruitgang blijven boeken komt dat vanzelf, maar de mens zelf. De mens blijft zichzelf en is gevoelig voor alle problematiek die we ook op aarde hebben. Zaken zoals de gezagsstructuur lijken me extreem belangrijke dingen voor het slagen van (beginfase van) een kolonisatie.

Hacku schreef op woensdag 06 augustus 2008 @ 13:35:
En met te weinig kinderen hebben we pensioenproblemen.

Generatieproblemen zijn niet of nauwelijks op te lossen door het ingrijpen in de demografie.

Stel we zouden nu het geboortecijfer kunnen opkrikken met de pensioenen/aow van de huidige babyboomers in de gedachte. De gemiddelde leeftijd waarop men in Nederland nu de arbeidsmarkt betreedt is 25 jaar. Tot die tijd kosten kinderen/jongvolwassenen de staat alleen maar geld, denk maar aan kinderbijslag, kosten van opleiding, studiefinanciering, etc. De staat krijgt er dus met de toenemende kosten voor de babyboomers ook nog eens kosten bij voor een nieuwe generatie voor de kiezen.

En als de jonge generatie eenmaal de arbeidsmarkt betreedt is de grootste babyboom golf al overleden.

[XWB]

RemcoDelft schreef op zaterdag 09 augustus 2008 @ 15:51:
[...]

Vergeet hierbij niet dat alles in de ruimte nou eenmaal veel betrouwbaarder moet zijn dan op aarde. Als er aan je auto iets kapot gaat, breng je hem naar de garage. In de ruimte betekent dit einde project. M.a.w.: alles moet veel meer getest worden om enorm betrouwbaar te zijn, in extreme omstandigheden.
Daarbij moet NASA nogal creatief zijn met funding, omdat het budget voor projecten soms wordt teruggedraaid. Daar wordt zegmaar rekening mee gehouden bij het incalculeren.
Maar als ik het vergelijk met de kosten van 5 km snelweg in Nederland (500 miljoen euro) dan doet NASA het als overheidsinstantie nog niet zo inefficient...

Juist. We moeten op Mars (of een andere planeet) volledig zelfstandig kunnen werken alvorens we daar een hele nest mensen laten leven.

Nog eens over kolonisatie, volgens mij zal het vooral van rijke investeerders moeten komen. De NASA zal zich vooral bezighouden met onderzoek en wetenschappers die daar zullen wonen. Tot een rijk persoon het idee krijgt om te investeren op Mars. Grondstoffen ophalen en hier verkopen. Op Mars een fabriek planten om te ontginnen, huis erbij waar enkele mensen kunnen wonen. Als één iemand begint zullen er nog volgen. Grondstoffen die voortdurend naar de aarde geschoten worden.

Technologisch haalbaar, maar dit zie ik pas over 100 jaar gebeuren. In elk geval zal het toch hiervan moeten komen, ik zie NASA over 100 jaar geen 10 000 mensen naar Mars schieten.

[Mx. Alba]

Het is alleen zo verschrikkelijk duur om die grondstoffen van Mars naar de Aarde te krijgen...

Het zou veel logischer zijn om op de Maan een mijnoperatie op te zetten. Veel minder zwaartekracht en veel dichterbij dus je krijgt het product veeeeel makkelijker naar de aarde.

[XWB]

Het is alleen zo verschrikkelijk duur om die grondstoffen van Mars naar de Aarde te krijgen...

Daarom spreek ik ook over 100 jaar of langer. Tegen dan zal het wel haalbaar zijn voor rijke investeerders.

[Mx. Alba]

Haalbaar wel. Maar of het economisch nuttig is? Want de meeste grondstoffen kan je op aarde ook wel vinden en het moet hier wel heel erg schaars worden wil het goedkoper worden om het van Mars te halen.

[XWB]

Punt is vooral, dat het koloniseren op Mars op deze manier zal gebeuren (volgens mij).

Meneer x, y en z investeren op Mars en ontginnen er grondstoffen. Enkele anderen doen hetzelfde, en op een korte tijd staan daar enkele fabrieken. Dan komen er huizen bij. Dan is er meneer a, die een cinema plant op Mars, zodat x, y en z aan hun behoeften kunnen voldoen (ontspanning, hobby). Ik zie dat allemaal pas over 100 jaar of later gebeuren, en de kolonistaie zal een langzaam proces gespreid over 100den jaren zijn. Maar dit lijkt mij het meest realistisch. NASA zal geen mensen oproepen en naar Mars schieten om een kolonisatie te starten.

[Jejking]

Misschien simplistisch maar mijn mening is: kunnen > willen. Eerst de goede omstandigheden schapen, dan pas dingen gaan doen. Mars is een mogelijkheid omdat er water is, waarom zouden we nu dan al aan Pluto denken? Eerst deze klus maar eens afmaken.

[Delerium]

Hacku schreef op zaterdag 09 augustus 2008 @ 18:43:
Daarom spreek ik ook over 100 jaar of langer. Tegen dan zal het wel haalbaar zijn voor rijke investeerders.

Da's veel te lange termijn voor rijke investeerders of democratien. De enige groepering die zo'n tijdschaal kan overbruggen zijn religieuze groeperingen.

[XWB]

Ik bedoel dat ik mensen pas over 100 jaar zie denken, over een investering in Mars.

[Zakkenwasser]

Ik denk dat het mogenlijk is, alleen misschien niet in de nabije toekomst.

Daarvoor zijn we te egoistisch voor op dit moment.
Als we na veel problemen en oorlog gehad te hebben dat we onze mindset moeten veranderen en meer moeten samen werken, dan geloof ik dat dit net zo revolutionair zal worden voor de westerse beschaving in de tijd van het ontdekken van america en het feit dat de wereld rond is.

Er zijn nog een hoop mysterie's op te lossen, maar we komen er wel.
Ik geloof ook wel dat we op natuurlijkebrandstof over gaan switchen.

geef het de tijd.
Mischien over 51 jaar