zelfmoord waarom?

[Anoniem: 35465]

Hoi

Ik vraag me af waarom mensen dit doen. Ok ik loop zelf ook al heel lang met de gedachten. Maar ik denk dat ik nu eerder me spullen ga paken en naar de states vertrek.(en nee niet in de hoop dat het vliegtuig gekaapt word). Dan ik het doe. Maar wat voor dingen kunnen er voor zorgen dat je zo depri bent dat je zelfmoord pleegt. En hoe kunnen wij die mensen beter opvangen. Dit zijn enkele vragen die door mijn hoofdschieten nu er gisteren iemand voor de trein is gesprongen.

Dus de stelling hoe kunnen en moeten wij mensen beter opvangen?

[Zwelgje]

mmm ik heb een aantal jaren geleden hier ook heel erg last van gehad, nu heb ik er niet zoveel last meer van,

zeer sporadisch steekt het de kop op, maar ach dan duik ik gewoon weer in mijn werk, dan vergeet ik algauw de wereld om me heen,

[FCA]

ik zou het niet weten.
Ik heb me persoonlijk ook wel eens erg rot gevoeld, dat ik niemand meer wilde zien, maar zelfmoord is toen bij me opgekomen. Integendeel, ik moest en zou de wereld laten zien dat ik het niet op me zou laten zitten.

[BlackBurn]

Ik ken het gevoel wel, maar sinds enige tijd heb ik het gevoel dat echt iedereen kan barsten die mij zo'n gevoel geeft, ik moet zeggen dat dat best lekker voeld, al doet het af en toe nog pijn om op deze manier iemand te verliezen die je aardig vondt of waar je goed mee overweg kan. Ook afleiding werkt bij mij altijd goed, even sporten, werken etc. Wel blijft het kl*te als het probleem bij jezelf te zoeken is ik denk dat je er dan weinig aan kunt doen, behalve eerlijk tegen jezelf te zijn en te zeggen dat het je eigen schuld was, al is dit vaak een moeilijk punt, maar als je dit kunt geeft het wel het gevoel dat je heel de wereld aan kunt

[Confusion]

Waarom niet? Zit net te luisteren naar: 'Who wants to live forever'... hoelang is 'altijd' voor jou? Voor sommigen is het na 20 jaar al genoeg.

Persoonlijk heb ik er een tijdje aardig moeite mee gehad dat ik geen doel in mijn leven had. Geen blauwdruk. Nu heb ik daar vrede mee (met dank aan B. Russell ), maar ik kan me voorstellen dat mensen het werkelijk allemaal zinloos vinden. Als ze dan ook nog ongelukkig zijn, waarom dan niet? Je kan niemand verplichten te leven.

[Anoniem: 27642]

heb ook vaak genoeg aan zelfmoord gedacht.
maar ik denk dat iedereen (behalve dan de mensen die het gedaan hebben)
tot de conclusie komen dat ze het gewoon hun vrienden en familie niet aan kan doen.

[KroontjesPen]

Drie maal een poging gedaan zo rond mijn 20ste. Reden?
Hoofdzakelijk het gevoel van eenzaamheid en minderwaardigheid. Voor zover ik mij herinner begon het, niet willen leven, rond mijn 8ste jaar.

Maar nu moet ik ook nog steeds waakzaam zijn. Als er meerdere kleine problemen tegelijk komen, kan ik dat 'vlucht gevoel' weer voelen opkomen.

Je vraagt: "hoe kunnen en moeten wij mensen beter opvangen".
Mijn visie is door eerst te erkennen dat ze het recht hebben te beslissen over hun eigen leven en dit ook aangeven.
Dan proberen te ontdekken wat de peroon nog aan positieve gedachten gevoelens over het leven heeft.
Het aanpraten van schuldgevoelens mbt naasten, familie, vrienden, kan juist verkeerd uitpakken.

Er zijn nog meer zaken die ik persoonlijk zou doen maar dan kom ik terecht in mijn levensopvatting en dat ligt hier wat gevoelig.

Even een vraagje terug aan Virtual-nobody.
Waar komen jou gedachten vandaan. (Je hoeft niet te antwoorden als je niet wilt.)

[Duinkonijn]

Ik herken het wel.
maar als je fftjes wacht maand tot jaar
dan zal je zien dat het beter weer gaat


Ik had het vooral toen ik sterk in de stress zat.

toen had ik echt zo iets van maak er een einde aan

[Anoniem: 17772]

ik heb er ook wel eens over nagedacht, al zou ik t dan niet doen uit extreme depressiviteit ofzo, maar meer omdat leven zoals t voor de meesten is, zo doelloos/zinloos lijkt (in mijn ogen)

maarja zelfmoord is nou ook niet bepaald zinvol...

[Anoniem: 30239]

Vorig jaar heeft een collega van me zelfmoord gepleegd. Precies een jaar daarvoor had zijn vrouw namelijk zelfmoord gepleegd en dat dat heeft hij nooit kunnen verwerken.
Hij heeft ziich altijd afgevraagd, waarom.

Is heel lullig als je op je werk komt en je wordt in het kantoor van de baas geroepen en je krijgt zoiets te horen. Had je dit aan moeten zien komen?

We hadden juist het idee dat hij de draad weer begon op te pakken. Had allerlei plannen gemaakt wat hij allemaal ging doen. Hij zal wel signalen hebben afgegeven maar wij hadden die dan helemaal verkeerd begrepen.

Je kunt je afvragen waarom doet iemand dit, maar eigenlijk kun je er met je verstand helemaal niet bij. Eerst plannen maken. Vrijdags je zelfs nog een prettig weekend wensen en dan s,maandags s'morgens hoor je zoiets.

Hij had zelfs kinderen en kleinkinderen. Ook die zagen het niet echt aankomen. Aan de buitenwereld laten zien dat het allemaal veel beter gaat en dan toch.

Iedereen blijft met vraagtekens zitten op zo'n moment. Zoiets hoop ik nooit meer van dichtbij mee te maken. Denk ook niet dat je je moet afvragen (waarom) en verwijten maken. Dat heeft allemaal niet zoveel zin.

[Anoniem: 19284]

Op vrijdag 19 oktober 2001 02:38 schreef madscientist2 het volgende:
Vorig jaar heeft een collega van me zelfmoord gepleegd. Precies een jaar daarvoor had zijn vrouw namelijk zelfmoord gepleegd en dat dat heeft hij nooit kunnen verwerken.
Hij heeft zich altijd afgevraagd, waarom.

Je kunt je afvragen waarom doet iemand dit, maar eigenlijk kun je er met je verstand helemaal niet bij. Eerst plannen maken. Vrijdags je zelfs nog een prettig weekend wensen en dan s,maandags s'morgens hoor je zoiets.

Zou het zo kunnen zijn 'madscientist2' dat jij met 'leven' bezig bent, zo door de bank genomen en hij -in tegenstelling tot de personen uit zijn omgeving- met de 'dood'?

Hij kon de -zelfgekozen- dood van zijn vrouw niet verwerken en jij kunt je nu zelf een beetje voorstellen wat er dan door zijn hoofd moet zijn gegeaan.

Jij vraagt je namenlijk ook -als collega zijnde- af 'had ik er wat aan kunnen doen?'
Dat gevoel moet hij -tig keer zo sterk hebben gehad ten opzichte van zijn (overleden) vrouw !
Dat (terecht of niet) schuldgevoel moet hem hebben geslooopt !

Als een persoonlijke ervaring zo diep in je geest ingrijpt dat het 'traumatische-vormen' aanneemt en je dat 'trauma' niet op de juiste manier verwerkt -of kunt verwerken om wat voor reden ook- zul je er op d'één of andere manier toch een richting aan moeten geven, of je nu wilt of niet.

Die collega had op jullie werk -waarschijnlijk- nog genoeg afleiding en daarom merkten jullie er weinig van; hij kon op z'n werk (voor zover dat mogelijk was) zijn 'zinnen nog verzetten' en zal daar ook blij en dankbaar voor zijn geweest maar bij (elke) thuiskomst moet zelfs de deurmat een al niet te nemen barrière zijn geweest....; thuis lag de hel!

De autoroute naar huis brengt hem naar 'die-doorgemaakte hel'; na een heel weekend in die hel komt hij vervolgens tot het inzicht dat er maar één manier is om eraan te ontsnappen, dezelfde weg kiezen als zijn vrouw en haar -misschien- nog weer 'ontmoeten' ook...

Voor de meesten onder ons, die volop bezig zijn met het nog vorm geven van 'leven' gelukkig onbegrijpelijk maar met enig inlevingsvermogen -en levenservaring- heel wél te begrijpen...

Hij heeft op dat moment de -voor hem in zijn ogen- enig mogelijke beslissing genomen.
Het is -voor ons- te hopen nooit zelf voor zo'n moeilijke keus gesteld te worden...!!

[sampoo]

Zelfmoordpogingen al dan niet succesvol zijn veelal een schreeuw om hulp.

[Gnoom]

Op vrijdag 19 oktober 2001 12:16 schreef sampoo het volgende:
Zelfmoordpogingen al dan niet succesvol zijn veelal een schreeuw om hulp.

Is er hier iemand die wel eens gedacht heeft: ik ga mezelf net niet dood maken zodat ik meer aandacht krijg?

[Anoniem: 31760]

Ach zelfmoord plegen, je kunt het altijd nog doen, dus wachte r gewoon nog effe mee.

[Anoniem: 35465]

Op vrijdag 19 oktober 2001 12:25 schreef Gnoom het volgende:

[..]

Is er hier iemand die wel eens gedacht heeft: ik ga mezelf net niet dood maken zodat ik meer aandacht krijg?

Ze zullen er vast wel zijn. Maar ik denk niet dat een normaal persoon dat zou doen. Ja ik heb ook nooit aandacht gehad of een gesprek met me ouders of weet ik het gehad. En als ik aandacht trok in de klas was het meestal negatieve aandacht. En nu nog steeds. Maar goed als ik zelfmoord zou plegen wil ik ook echt dood en is het niet dat ik aandacht wil.

[Anoniem: 27642]

Op vrijdag 19 oktober 2001 13:28 schreef Masta-T het volgende:
Ach zelfmoord plegen, je kunt het altijd nog doen, dus wachte r gewoon nog effe mee.

rofl

[Anoniem: 37519]

Zelfmoord kan om zoveel redenen gebeuren. Ik denk dat je uiteindelijk zelf iedere dag weer de beslissing neemt om door te gaan.

En zelfs al is een zelfmoord(poging) een schreeuw om aandacht:

Maakt dat de ander minderwaardig? De mens is een sociaal dier, en heeft aandacht nodig. Ik vind zelfmoord vanwege eenzaamheid volstrekt legitiem.

De zelfmoordenaar neemt zelf het besluit

[MrMartinH]

Mensen die vaak gepest worden en waar veel bij fout gaat krijgen soms het gevoel dat niemand in de wereld van hun houdt of ze mag. Dit kan zo erg worden dat het leidt tot zelfmoord. Volgens mij heeft iedereen wel een keer
de gedachte gehad.

Ikzelf heb de gedachte wel eens als het weer eens helemaal mis gaat, thuis en/of op school of andere dingen. Dan denk ik: Wat heeft het nog voor zin ik kan net zo goed dood zijn. Gelukkig heb ik het nooit gedaan want als ik mijn leven zo bekijk heb ik toch wel een gelukkig leven. Alhoewel. Wat is een gelukkig leven?

Ik ben trouwens ooit bij een schooltherapeut geweest omdat ik mijn ouders eens had verteld over zelfmoord. Iemand had zelfmoord gepleegd en dat evrtelde ik, alleen ik geloof dat ik het iets verkeerd bracht omdat me ouders dachten dat ik zelfmoord wou plegen . Viel nog mee gelukkig.

Wat ik trouwens wel stom vind is at in sommige godsdiensten zelfmoord een strafbaar feit is. Slaat nergens op. Als je zelfmoord pleegt ben je toch al dood? Hoe wil je dan nog gestraft worden

[Ortep]

Op vrijdag 19 oktober 2001 13:44 schreef NukeZz het volgende:
Wat ik trouwens wel stom vind is at in sommige godsdiensten zelfmoord een strafbaar feit is. Slaat nergens op. Als je zelfmoord pleegt ben je toch al dood? Hoe wil je dan nog gestraft worden

Jij gelooft zelf zeker niet in een god en een hiernamaals? Want dan zou je weten dat je leven volgens die mensen niet over is, maar daarna nog verder gaat. En dan kan je bv voor alle eeuwigheid in de hel branden of anderen wat minder plezierige dingen

WAT???? Heeft het leven geen zin???

Dan maakt het leven maar zin.

Ik heb ook wel eens geen zin!

[Anoniem: 35465]

Op vrijdag 19 oktober 2001 13:44 schreef NukeZz het volgende:
Mensen die vaak gepest worden en waar veel bij fout gaat krijgen soms het gevoel dat niemand in de wereld van hun houdt of ze mag. Dit kan zo erg worden dat het leidt tot zelfmoord. Volgens mij heeft iedereen wel een keer
de gedachte gehad.

Ikzelf heb de gedachte wel eens als het weer eens helemaal mis gaat, thuis en/of op school of andere dingen. Dan denk ik: Wat heeft het nog voor zin ik kan net zo goed dood zijn. Gelukkig heb ik het nooit gedaan want als ik mijn leven zo bekijk heb ik toch wel een gelukkig leven. Alhoewel. Wat is een gelukkig leven?

Ik ben trouwens ooit bij een schooltherapeut geweest omdat ik mijn ouders eens had verteld over zelfmoord. Iemand had zelfmoord gepleegd en dat evrtelde ik, alleen ik geloof dat ik het iets verkeerd bracht omdat me ouders dachten dat ik zelfmoord wou plegen . Viel nog mee gelukkig.

Wat ik trouwens wel stom vind is at in sommige godsdiensten zelfmoord een strafbaar feit is. Slaat nergens op. Als je zelfmoord pleegt ben je toch al dood? Hoe wil je dan nog gestraft worden

Ja vraag ik me ook af wat een gelukkig leven is? Want ik zelf zie altijd gelukkige mensen om me heen maar de enige met wie ik me ooit gelukkig heb gevoeld is inmiddels mijn ex. Zij heeft het vorig weekend uit gemaakt.

[sampoo]

Op vrijdag 19 oktober 2001 13:41 schreef SAPman het volgende:
Zelfmoord kan om zoveel redenen gebeuren. Ik denk dat je uiteindelijk zelf iedere dag weer de beslissing neemt om door te gaan.

En zelfs al is een zelfmoord(poging) een schreeuw om aandacht:

Maakt dat de ander minderwaardig? De mens is een sociaal dier, en heeft aandacht nodig. Ik vind zelfmoord vanwege eenzaamheid volstrekt legitiem.

De zelfmoordenaar neemt zelf het besluit

Een schreeuw om aandacht is niet iets dat ik minderwaardig vindt. Maar het is jammer dat op het moment dat de schreeuw komt het veelal te laat is. Iemand die zelfmoord pleegt doet dat omdat hij niet tevreden is met het leven en niet omdat de persoon dood wil om het dood gaan.

Wat ik trouwens wel stom vind is at in sommige godsdiensten zelfmoord een strafbaar feit is. Slaat nergens op. Als je zelfmoord pleegt ben je toch al dood? Hoe wil je dan nog gestraft worden.

Maar een "klein" deel van alle zelfmoord pogingen slaagt.

[Anoniem: 38049]

Ik denk dat het heel lastig is om mensen op andere gedachten te brengen, omdat het toch mensen zijn die in een diep dal zitten. De enige die hulp kunnen bieden zijn naaste betrokkenen. Als zij zien dat iemand in de put zit moeten actie ondernemen, of in iedergeval meer aandacht geven.

[Anoniem: 29173]

k heb een oplossing, minder microsoft producten verkopen (PS was grappig bedoeld)

[Anoniem: 37810]

Laten we niet vervallen in het al te grappig zijn over dit onderwerp. Want het probleem wat mensen hebben die nadenken over zelfmoord is dat ze zich compleet alleen (koud) voelen en alle 'goede' dingen des levens niet meer zo ervaren. Dus meer reden hebben om dood te zijn dan om te leven!

Ik denk dat veel mensen (die vatbaar zijn voor zelfmoord achtige gedachtes) door zo'n fase heen gaan waarin de normen en waarden die ze hebben (zeker als je volwassen aan het worden bent rond je 23e 24e) ontmaskert worden en vervangen moeten worden door een subtieler waardesysteem. Veelal moet je als mens zelf dan op zoek gaan naar dit systeem, omdat het niet van andere mensen zal/kan komen.
Dit zoekproces hoeft niet succesvol te zijn!

Het stomme van dit alles vind ik dat je over dit soort dingen niet verteld wordt op bijvoorbeeld de middelbare school! Dat je niet geleerd wordt hoe je een waardesysteem kunt opbouwen voor jezelf wat bestand is tegen 'reality', hoe hard deze ook kan zijn!

Anyway ik ben zo'n systeem aan het bouwen en vraag me af hoe andere mensen hiermee bezig zijn!

[Anoniem: 35465]

Op vrijdag 19 oktober 2001 17:23 schreef skove66 het volgende:
Laten we niet vervallen in het al te grappig zijn over dit onderwerp. Want het probleem wat mensen hebben die nadenken over zelfmoord is dat ze zich compleet alleen (koud) voelen en alle 'goede' dingen des levens niet meer zo ervaren. Dus meer reden hebben om dood te zijn dan om te leven!

Ik denk dat veel mensen (die vatbaar zijn voor zelfmoord achtige gedachtes) door zo'n fase heen gaan waarin de normen en waarden die ze hebben (zeker als je volwassen aan het worden bent rond je 23e 24e) ontmaskert worden en vervangen moeten worden door een subtieler waardesysteem. Veelal moet je als mens zelf dan op zoek gaan naar dit systeem, omdat het niet van andere mensen zal/kan komen.
Dit zoekproces hoeft niet succesvol te zijn!

Het stomme van dit alles vind ik dat je over dit soort dingen niet verteld wordt op bijvoorbeeld de middelbare school! Dat je niet geleerd wordt hoe je een waardesysteem kunt opbouwen voor jezelf wat bestand is tegen 'reality', hoe hard deze ook kan zijn!

Anyway ik ben zo'n systeem aan het bouwen en vraag me af hoe andere mensen hiermee bezig zijn!

Nog nooit over nagedacht eigenlijk.

[Anoniem: 37810]

Misschien is die tijd nu?

[Chello200]

Heb je de film "Dead Poët society" gezien ? Er wordt daar 1 hoofdreden gegeven !

[Diadem]

*Disclaimer: onderstaande is hoe ik er tegenaan kijk. Dus puur een persoonlijke redenatie*

Er zijn 2 types zelfmoord denk ik. het overgrote deel van de zelfmoord(pogingen) komt voort uit het eerste type, het 'schreeuw-om-aandacht'-type. Deze mensen willen niet daadwerkelijk dood (vandaar ook het grote aantal mislukte zelfmoorden), of willen dit halfslachtig, alleen in bepaalde buien. Deze mensen plegen zelfmoord als een schreeuw om aandacht. Ik denk dat iedereen zich daar wel iets bij voor kan stellen.

Bij dit type zelfmoordenaars is het in feite niet de bedoeling dat een poging echt slaagd. Onderbewust tenminste niet, misschien bewust wel, deze mensen hebben meestal zichzelf weten te overtuigen dat ze dood willen.

het 2e type zelfmoordenaars zijn de mensen die echt dood willen, die echt niet meer verder willen. Dit is het moeilijkst te begrijpen. Ik denk dat zelfmoord voor deze mensen in feite een form van zelfbehoud is. Geestelijk zelfbehoud.
Als je geestelijk kapot dreigt te gaan, is zelfmoord de ultieme vorm van zelfbescherming. Dat dit ten koste gaat van je fysieke bestaan is op dat moment ondergeschikt.

[Anoniem: 19284]

Op vrijdag 19 oktober 2001 14:51 schreef Virtual-nobody het volgende:
Ja vraag ik me ook af wat een gelukkig leven is? Want ik zelf zie altijd gelukkige mensen om me heen maar de enige met wie ik me ooit gelukkig heb gevoeld is inmiddels mijn ex. Zij heeft het vorig weekend uit gemaakt.

Als je jezelf ongelukkig voelt 'meen' je dat iedereen
om je heen 'gelukkig' is hetgeen natuurlijk niet het
geval is.
De meesten zullen zich wel 'prettiger' voelen dan jij
met je verdriet, maar dat verdriet gaat over .

"De enige met wie ik me ooit gelukkig heb gevoeld is
inmiddels mijn ex", schrijf je.

Natuurlijk ben je verdrietig momenteel maar er komt
een moment dat je wéér dat geluk zult vinden .
Als je dán om je heen kijkt lijkt de wereld tegen-
overgesteld aan nu, namenlijk 'rose' en beide werelden:
die 'zwarte' van nu en die 'rose' van straks zijn
'schijnwerelden' en niet de werkelijke

Helaas...; de échte wereld is nogal ---> grijs....

[Anoniem: 16192]

Op zaterdag 20 oktober 2001 01:37 schreef Diadem het volgende:
*Disclaimer: onderstaande is hoe ik er tegenaan kijk. Dus puur een persoonlijke redenatie*

Er zijn 2 types zelfmoord denk ik. het overgrote deel van de zelfmoord(pogingen) komt voort uit het eerste type, het 'schreeuw-om-aandacht'-type. Deze mensen willen niet daadwerkelijk dood (vandaar ook het grote aantal mislukte zelfmoorden), of willen dit halfslachtig, alleen in bepaalde buien. Deze mensen plegen zelfmoord als een schreeuw om aandacht. Ik denk dat iedereen zich daar wel iets bij voor kan stellen.

Bij dit type zelfmoordenaars is het in feite niet de bedoeling dat een poging echt slaagd. Onderbewust tenminste niet, misschien bewust wel, deze mensen hebben meestal zichzelf weten te overtuigen dat ze dood willen.

het 2e type zelfmoordenaars zijn de mensen die echt dood willen, die echt niet meer verder willen. Dit is het moeilijkst te begrijpen.

Ik denk juist het makkelijkst, ik kan nl niet voorstellen dat iemand voor de lol gaat doen om zelfmoord te plegen, ja okee, om de aandacht, maar dan ben je gewoon ziek in je hoofd... onbegrijpelijk dus

Ik denk dat zelfmoord voor deze mensen in feite een form van zelfbehoud is. Geestelijk zelfbehoud.
Als je geestelijk kapot dreigt te gaan, is zelfmoord de ultieme vorm van zelfbescherming. Dat dit ten koste gaat van je fysieke bestaan is op dat moment ondergeschikt.

yups das waar, wat er op aansluit is datvoor die mensen het leven letterlijk pijn doet, dit is wel begrijpbaar opzich...iedereen kent een rot moment uit zijn leven, mensen die echt heel serieus met dergelijke suicidale gedachten lopen hebben dat moment vrijwel continu.... ik kan me zeer goed voorstellen dat als ik continu me zo zou voelen ik ook geen zin meer had om te leven...

[MrMartinH]

Er zijn ook nog mensen die vanwege medische redenen dood willen. Mensen die al hun hele leven op bed liggen en niks meer kunnen dan alleen liggen. Ook mensen van rond de 25. Omdat ze hun hele leven pijn hebben willen ze niet meer leven.
Of oudere mensen die niemand meer hebben, willen niet meer leven omdat ze alleen zijn.

Deze mensen (die ziek zijn dus) hebben echt een goede reden om dood te gaan. Alleen mag het van de wet niet. Persoonlijk vind ik dat onzin. Iemand die niet "kan" leven omdat die zijn hele leven op bed zou liggen met pijn en daarom dood wil vin ik een goede reden. Daarnaast is het hun eigen leven en daa moeten ze zelf over beslissen en niet adneren.

[Anoniem: 37810]

Kijk als je verdriet hebt van een liefde die kapot is gegaan dan heb je een goede kans dat deze overgaat met de tijd. Maar wat nou als je verdriet niet op een mens gericht is maar de wereld? Wat als je verdrietig bent om hoe de wereld is en teleurgesteld bent omdat alle 'normen en waarden' die je hebt verkracht zijn en gereduceerd tot niets? Als je het gevoel hebt dat je je leven geleefd hebt en dat je nu je kansen verspeeld hebt?

Dan zie ik nog niet in waarom dit verdriet ook zomaar over zou gaan met de tijd!

[Gnoom]

Nou las je verdrietig bent over de hele wereld kan het ook gewoon over gaan, lijkt mij. Soms lijkt het alsof het nooit meer goed zal komen, en misschien is dat ook wel zo, maar als je daar verdrietig over bent, kan dat ook gewoon weer ophouden: je denkt er gewoon niet meer over na, en gaat aan blije dingen denken. Soms gebeurt dit gewoon na een tijdje...en dan

[NoBody]

Nou las je verdrietig bent over de hele wereld kan het ook gewoon over gaan, lijkt mij. Soms lijkt het alsof het nooit meer goed zal komen, en misschien is dat ook wel zo, maar als je daar verdrietig over bent, kan dat ook gewoon weer ophouden: je denkt er gewoon niet meer over na, en gaat aan blije dingen denken. Soms gebeurt dit gewoon na een tijdje...en dan

Als ik dat zo lees, denk ik vrijwel direct aan iemand die in je directe omgeving is overleden en waar je verdrietig over bent. Misschien slaat het totaal nergens op, maar als iemand in je directe kring komt te overlijden dan ben je eerst verdrietig, hoe verdrietig hangt natuurlijk af van hoe belangrijk de betreffende persoon voor je was.

Ik dwaal nu al af geloof ik

Waar ik op doel is dat je dan eerst ook verdrietig bent maar voordat je het in de gaten hebt denk je er eigenlijk op het laatst niet meer aan en gaat 'je leven gewoon verder'.

Maar goed eigenlijk is deze reply offtopic dus ik zal niet veel meer zeggen dan dat ik dit even kwijtwilde om toch nog wat inspraak te hebben voor zo'n interessante topic. Dit is voor het eerst dat ik eens even bij 'Wetenschap & Levensbeschouwing' zit en ik ben d'r nu al vanaf 12 uur mee bezig ofzo, en dat is dan alleen maar lezen. Kun je nagaan hoe interessant ik het vind

[Anoniem: 35465]

Op zaterdag 20 oktober 2001 01:50 schreef koekoeksjong het volgende:

[..]

Als je jezelf ongelukkig voelt 'meen' je dat iedereen
om je heen 'gelukkig' is hetgeen natuurlijk niet het
geval is.
De meesten zullen zich wel 'prettiger' voelen dan jij
met je verdriet, maar dat verdriet gaat over .

"De enige met wie ik me ooit gelukkig heb gevoeld is
inmiddels mijn ex", schrijf je.

Natuurlijk ben je verdrietig momenteel maar er komt
een moment dat je wéér dat geluk zult vinden .
Als je dán om je heen kijkt lijkt de wereld tegen-
overgesteld aan nu, namenlijk 'rose' en beide werelden:
die 'zwarte' van nu en die 'rose' van straks zijn
'schijnwerelden' en niet de werkelijke

Helaas...; de échte wereld is nogal ---> grijs....

toon volledige bericht

Ja ms wel maar toch heb ik me eigenlijk nog nooit echt helemaal gelukkig gevoeld in mijn hele leven. Ik heb altijd wel wat gehad. En eigenlijk als ik dan weer tv kijk dan word ik best wel emotioneel ,want dan zie je 9 van 10 keer mensen die leuke dingen doen terwijl ik dat nooit gedaan heb. Ja tuurlijk ik ben wel is uit geweest. EN ik ben wel is opvakantie geweest maar daar houd het ook zo snel op.

[Anoniem: 6714]

Ja ms wel maar toch heb ik me eigenlijk nog nooit echt helemaal gelukkig gevoeld in mijn hele leven. Ik heb altijd wel wat gehad. En eigenlijk als ik dan weer tv kijk dan word ik best wel emotioneel ,want dan zie je 9 van 10 keer mensen die leuke dingen doen terwijl ik dat nooit gedaan heb. Ja tuurlijk ik ben wel is uit geweest. EN ik ben wel is opvakantie geweest maar daar houd het ook zo snel op.

Mischien voel je je niet gelukkig omdat je een referentiepunt neemt wat dan voor jouw "geluk" inhoudt? Heb je je wel eens afgevraagd wat voor jou geluk is? Mischien is dat eens een betere vraag die je kan beantwoorden voordat je gaat vragen of je nou wel of niet gelukkig bent, want ik neem aan dat dit voor iedereen anders is.

Dat jij je lange pan (= uitdrukking voor gezicht met een ongelukkige emotie) mischien vergelijkt met die bekken op televisie waar ze allemaal moeten lachen (immers, ze krijgen daarvoor betaald) en leuke dingen doen, is dat wel zo werkelijk allemaal? Ben je iemand die altijd kijkt naar mensen die gelukkiger zijn? (schijn bedriegt vaak, namelijk). Wil je gelukkiger zijn dan dat je nu bent? (ja, je bent ongelukkig zeg je; maar ben je ongelukkig omdat je recursief over die vraag denkt?) Kan je uberhaupt tevreden zijn? je zal toch zat hobbies kunnen hebben waar je zat plezier aan kan hebben, of ben je iemand die periodes heeft waarin je "in niets zin" hebt en daarom niet gelukkig bent? Ben je ongelukkig vanwege de situatie waarin de wereld zich bevindt? (de wereld is snots-rot mentaliteit?)

Weet je wat voor mij bijvoorbeeld geluk inhoudt? Dat ik bezig kan zijn met zaken wat ik interessant vindt, dat ik met mijn eigen acties en daden tevreden kan zijn, dat ik psychisch genoeg vrede met mezelf heb, dat ik tevreden ben met wat ik heb. en last but not least, dat ik kan lachen! Ik vindt dat ik gelukkig zat ben, bijvoorbeeld maar ik zal mezelf niet dagelijks vragen of ik wel gelukkig ben. Ik kan me bijvoorbeeld nauwelijks storen aan zaken waar ik geen vat op heb. Wereldellende, vervuiling, en andere zaken zijn allemaal heel erg en deprimerend, maar je zal de wereld enkel en alleen niet kunnen veranderen bijvoorbeeld. (dit is een denkdiscipline die ik mij heb aangepraat; en deze is imo eigenlijk niet eens zo'n slechte)

Dat je "altijd wel iets hebt gehad", tja, wie niet? Feit is wel, dat geluk niet aan een strohalm hoeft te hangen, namelijk datgene wat "je hebt gehad" wat bijvoorbeeld misgaat bijvoorbeeld.

p.s: ik spring er ook maar ineens in omdat ik jouw reply zag. Ik heb de thread vluchtig doorgelezen. meer ook niet. Mischien dat mijn commentaar op een of andere manier nut heeft.

[Anoniem: 30239]

Op vrijdag 19 oktober 2001 04:00 schreef koekoeksjong het volgende:

[..]

Zou het zo kunnen zijn 'madscientist2' dat jij met 'leven' bezig bent, zo door de bank genomen en hij -in tegenstelling tot de personen uit zijn omgeving- met de 'dood'?

Hij kon de -zelfgekozen- dood van zijn vrouw niet verwerken en jij kunt je nu zelf een beetje voorstellen wat er dan door zijn hoofd moet zijn gegeaan.

Jij vraagt je namenlijk ook -als collega zijnde- af 'had ik er wat aan kunnen doen?'
Dat gevoel moet hij -tig keer zo sterk hebben gehad ten opzichte van zijn (overleden) vrouw !
Dat (terecht of niet) schuldgevoel moet hem hebben geslooopt !

Als een persoonlijke ervaring zo diep in je geest ingrijpt dat het 'traumatische-vormen' aanneemt en je dat 'trauma' niet op de juiste manier verwerkt -of kunt verwerken om wat voor reden ook- zul je er op d'één of andere manier toch een richting aan moeten geven, of je nu wilt of niet.

Die collega had op jullie werk -waarschijnlijk- nog genoeg afleiding en daarom merkten jullie er weinig van; hij kon op z'n werk (voor zover dat mogelijk was) zijn 'zinnen nog verzetten' en zal daar ook blij en dankbaar voor zijn geweest maar bij (elke) thuiskomst moet zelfs de deurmat een al niet te nemen barrière zijn geweest....; thuis lag de hel!

De autoroute naar huis brengt hem naar 'die-doorgemaakte hel'; na een heel weekend in die hel komt hij vervolgens tot het inzicht dat er maar één manier is om eraan te ontsnappen, dezelfde weg kiezen als zijn vrouw en haar -misschien- nog weer 'ontmoeten' ook...

Voor de meesten onder ons, die volop bezig zijn met het nog vorm geven van 'leven' gelukkig onbegrijpelijk maar met enig inlevingsvermogen -en levenservaring- heel wél te begrijpen...

Hij heeft op dat moment de -voor hem in zijn ogen- enig mogelijke beslissing genomen.
Het is -voor ons- te hopen nooit zelf voor zo'n moeilijke keus gesteld te worden...!!

toon volledige bericht

Ten eerste soory dat ik zo laat reageer op je stukje. Heb het druk gehad van het weekend.

Maar aan deze dingen hebben wij ook gedacht. Alleen al het besef dat iemand zoveel pijn heeft dat hij niet meer verder wil. Niet meer kan genieten van de nog mooie dingen in het leven. Dat is voor iemand zoals ik, die echt van elke dag geniet, moeilijk te begrijpen. Dat je elke dag met de gedachte van dood gaan leeft.
Misschien het feit dat hij totaal geen adv of vrije dagen op wilde nemen, zagen we achteraf wel als een signaal.

Achteraf vraag ik me dan ook af of dit wel "echt" een vrijwillige keuze was. Zelf denk ik nl dat als zijn vrouw geen zelfmoord had gepleegd hij dit ook niet had gedaan.

[Anoniem: 37519]

Op zondag 21 oktober 2001 20:46 schreef madscientist2 het volgende:

[..]

Achteraf vraag ik me dan ook af of dit wel "echt" een vrijwillige keuze was. Zelf denk ik nl dat als zijn vrouw geen zelfmoord had gepleegd hij dit ook niet had gedaan.

Dan is het nog steeds een vrijwillige keuze... Dat de persoon in kwestie vond dat hij geen keuze had betekent nog niet dat dat inderdaad het geval is.

Hoe dan ook, laten we hopen dat die collega nu rust heeft gevonden.....

[Anoniem: 33181]

wat ik me afvraag: zou je spijt krijgen van zelfmoord?

[Anoniem: 37519]

Op maandag 22 oktober 2001 16:20 schreef JDMorpheuS het volgende:
wat ik me afvraag: zou je spijt krijgen van zelfmoord?

Er is zojuist een thread over het hiernamaals gestart.... misschien een leuk onderwerp voor die thread?

[Gnoom]

Op maandag 22 oktober 2001 16:20 schreef JDMorpheuS het volgende:
wat ik me afvraag: zou je spijt krijgen van zelfmoord?

Volgens het einde van jouw signature maakt het allemaal niks uit, dus is er ook geen reden om er spijt van te krijgen(als je stiekum toch niet dood zou zijn). Het is van te voren moeilijk te voorspellen of het ooit beter met je zal gaan, dus of je spijt krijgt van het niet gedaan hebben of spijt zou moeten hebben van het wel gedaan hebben... He zijn er mensen die spijt hebben van het niet zelfmoord gepleegd hebben... lijkt me ook wel interessant.

[KroontjesPen]

Spijt omdat je een of andere, extra, straf krijg denk ik niet. Dat gebeurd niet.
Wel doordat je de za(a)k(en) nu kan over zien en denkt 'was dit alles?'.
Ook het achter laten van dierbare, vaak in verdriet, kan een soort remmende werking hebben op je start daar.

Zoals ik al eerder heb aangegeven komt een gevoel van ' jammer dat het toen & toen mislukt is' naar boven ja.

[jeroendevries]

Waarom?

[Anoniem: 9704]

Ja man goeie plaat fade to black van de metaalie mannen uit de tijd dat ze nog allemaal een langdradige pruik bezaten

Ik zeg altijd maar dood kan je nog lang genoeg zijn.

Maar als ze morgen tegen me zegen dat ik ongeneselijk ziek ben schiet ik mezelf onmiddellijk voor m'n kokosnoot

want de dood kan nooit erg zijn... voor ik geboren was kan ik me ook geen ellende herinneren dus....

[Anoniem: 27440]

omdat je beter dood kan zijn. als je dood bent heb je geen gezeik, je word niet gepest en niemand vind je vreemd, je bent geen buitenbeentje. en je hoeft geen stapels medicijnen meer te slikken. Bovendien denk je niet meer de hele dag door non stop aan 1 stuk door over allerlei dingen.

oftewel: je kan beter door zijn!

maar ik durf er geen einde aan te maken, dan doe ik anderen pijn.

[Anoniem: 19806]

Ik hoor hier geen heilig 'Ja', geen volmondig ja op het leven! Jammerlijk is dat. Je hoort hem bij mij ook nog niet, maar hij zit er aan te komen, zeker. Of niet natuurlijk.

Mijn punt is dat je als mens op een gegeven moment een keuze moet maken: kies ik voor het leven of niet? En als ik voor het leven kies, waarom dan? Waarom zeg ik 'Ja' tegen het leven? Als je geen antwoord hebt op deze vraag of niet bezig bent te zoeken naar een antwoord dan is je leven niets anders dan een zinloze ervaring.

[Anoniem: 20737]

blablabla, o nee er heeft aleens iemand de goede tekst voor mij geschreven

Queen:

Mama, i don't want to die
I sometimes wish i've never been born at all

Verder vind ik dat je respect moet hebben voor een ieder die het lef heeft het recht van leven en dood in eigen hand te nemen (en dan doel ik op diegenen die dat beslissen over hun EIGEN lichaam).

[Anoniem: 16192]

om 95% van de zelfmoord acties te voorkomen zal de rest v.d. mensheid moeten veranderen en mensen moeten accepteren zoals ze zijn en onvoorwaardelijk klaar staan voor mensen enzo... dit is alleen niet haalbaar....

[Ed_Capone]

Ik kan nu ook niet zeggen dat ik vind dat ik een echt leuk leven heb, maar ik pak over een jaar of 3 de bende wel in en ga ik emigreren naar een land waar het leven gewoon een stuk relaxer is dan hier in Nederland. Hier draait het toch alleen nog maar om geld. Plus dat je hier veel slecht weer hebt.

[Anoniem: 28635]

Ik denk dat het valt onder het fenomeen dat mensen zichzelf verminken als ze zwaar depressief zijn.
Want innerlijke pijn kun je even vergeten door jezelf te pijnigen. Het is een vlucht van hun harde werkelijkheid denk ik.

"Alles is beter dan dit leven"

Maar dat is mijn ervaring ervan

[SuperPotato]

-

[ Voor 100% gewijzigd door SuperPotato op 18-03-2017 09:35 ]

[Confusion]

-RMW- schreef:
Dat doel, daar kan ik heel erg goed inkomen. Ik zelf heb ook hier last van gehad en enigzins nog steeds af en toe. En inderdaad, het hierbij ongelukkig zijn zorgt voor een ongelofelijk slecht gevoel, ik heb het ook al meegemaakt.

Zelfmoord als laatste oplossing is echter wel een grote stap denk ik toch. Het moet toch wel erg lang aanhouden zo slecht gaan dan...

Met zelfmoord neem je alle overige opties weg. Dat is de enige reden om geen zelfmoord te plegen: het definitieve. Als de andere opties ooit om andere redenenen wegvallen, dan zal ik zeker niet schromen er een eind aan te maken. De kans dat dat gebeurt is klein; er zal, zelfs voor een atheist, vrijwel altijd hoop blijven.

[Anoniem: 44720]

Als sinds enkele jaren (altijd al), heb ik moeite om te willen leven. Ik heb al vele psychiatrische onderzoeken moeten ondergaan, en ze zeiden dat ik hoogbegaafd was (IQ 150-160 of zo) en dat ik asperger had. Asperger is een speciale, 'lichtere' vorm van autisme. (Op de Nederlandse tv was er trouwens een uitzending over asperger, ik woon wel in belgië maar ik heb het toch gezien.)

Nu denk ik steeds aan zelfmoord (al vanaf dat ik het woord ken), aan waarom ik eigenlijk nog leef, van kindsaf wordt ik gepest, scheef bekeken en als raar bestempeld, hoewel ik er normaal uit zie. Om niet op te vallen moet ik al héél veel toneel spelen. Ik heb problemen met sociale contacten en gevoelens van mijn eigen kan ik niet goed uitdrukken, en van anderen kan ik ze niet goed interpreteren. Ik voel me altijd eenzaam, misbegrepen en zinloos, en elke dag elk uur elke minuut elke seconde wordt ik er mee geconfronteerd. Op school zeggen ze ook dat ik er een eind aan moet maken.

Eigenlijk heb ik nog nooit echt gelukkig kunnen zijn. Elke keer dat een ander dolgelukkig zou zijn, was ik misschien gewoon niet zoooo ongelukkig als anders. Het moet verrijkend zijn denk ik, echt geluk. Ik zal het wel nooit kunnen meemaken.

Over zelfverminking (enkele berichten hierboven): ik heb dat ook gedaan en doe dat nog, ik vemink me zelf met een mes of zo als ik kwaad ben, op mij bovenarm of zo, een plaats waar niemand het kan zien. Het kan me eigenlijk niet zoveel schelen en die pijn dat verdooft even, ik moet toch al zoveel pillen slikken, misschien heb ik daarom geen pijn.

Als ik zelfmoord zou plegen zou het met een revolver zijn, de kans dat je als een kasplant verder moet leven na een overdosis is groot, en jezelf ophangen of zo is ook moeilijker, een geweer is een makkelijkere weg denk ik.
Meteen ook een van de grootste redenen waarom ik dit nog niet gedaan heb.

Over mijn ouders zit ik eigenlijk niet zoveel in voor na mijn dood, het klinkt misschien hard, maar ik voel geen enkele affiniteit met hen, en ik zou ze ook niet missen. Waarschijnlijk vinden jullie dit ziek klinken, en waarschijnlijk hebben jullie gelijk ook.

Ondertussen heb ik nog een gebroken hart ook (al veel te lang), het is mijn eigen domme schuld dan ook nog. Als je alles gelezen hebt kan dit wat contradictorisch klinken, maar ik denk dat ik gewoon een onderscheid maak tussen veronderstelde genegenheid/liefde en liefde die niet vanzelfsprekend is.

Waarom leef ik eigenlijk, wie zou er wat om geven, om mij, ik heb geprobeerd echt waar met de mensen begaan te zijn, vrienden te maken enz. maar het gaat gewoon niet. Of ze nu morgen, volgende week of binnen 75 jaar een zerk boven mijn kop zetten: wat i het verschil? 1 dag, 1 week of 75 jaar verdriet?

Nu ik er zo over nadenk is de kans dat ik binnen één/enkele maanden/jaren nog zal leven, niet echt bijster groot, maar ik hoop dat er door deze topic en de mensen die gepost hebben, er toch nog iemand een mooi leven kan hebben.

dat hoop ik echt
nog veel geluk (nee niet succes, alles draait om succes en prestaties nu en dat steekt echt tegen) in dit leven of in een ander, en mochten we elkaar daar tegenkomen, tot dan

b.t.w. ik heb dit twee keer moeten tijpen omdat m'n pc
gecrasht was pfffff

[e-mail]

[Anoniem: 44698]

Het gaat pas echt fout als mensen die toch niet al te happy zijn zich af gaan vragen wat de zin van het leven is... die is er niet... als ze daar achter komen willen ze nog wel eens zelfmoord plegen...

[Anoniem: 9982]

Mijn persoonlijke ervarig is dat het hebben van veel tijd niet goed is voor een mens. Daar ga je veel te veel van nadenken. En dat is absoluut niet goed. Dan blijf je hangen in je eigen gedachten. Dat brengt onmogenlijke standpunten met zich mee. Zo ken ik een geval van een jongen die zelfmoord heeft gepleegd omdat hij tot de conclusie kwam dat je de wereld niet kan verbeteren.

Voor een gedachtewisseling is dit topic een uitkomst. Het laat je zien hoe andere mensen over een zwaar onderwerp als zelfmoord denken. Erover nadenken is 1 ding, maar het ook doen gaat mij te ver. Er is nog zoveel om mee te maken. Vooral op jongere leeftijd heb je het idee dat je alles al weet, maar eigenlijk weet je niet veel. En niet alles is zoals een ander (of misschien wel jezelf!) je voorspiegeld.

En: wat anderen denken is ook niet altijd belangrijk! Je grootste vijhand ben je nog altijd zelf! Geen mens kan me wijsmaken dat iemand gelukkig kan leven als deze zich de hele tijd anders voordoet. Ga ook niet zitten nadenken over iets dat 'hij/zij wel eens zou kunnen gaan zeggen'. Je kunt niet iedereen tevreden stellen. Mensen kunnen totaal anders reageren dan jij in gedachte hebt.

Persoonlijk ken ik ook een medium en volgens die persoon kun je na je dood je hele leven opnieuw bekijken. Het lijkt me alles behalve prettig als je jezelf zo aan een einde ziet komen. Dan lijkt het me dat iemand het dan pas zonde vind dat hij/zij er een einde aan heeft gemaakt.

[Anoniem: 24260]

Zelfmoord waarom?

Dat kan zoveel redenen hebben, ik heb het hele draadje doorgelezen en wou op zoveel reageren maar ik ga eerst es een eigen schets en kijk geven.

Eerst het waarom:

Mensen zien het soms totaal niet meer zitten, school, geen doel in het leven, problemen thuis, problemen met vrienden, met zichzelf in de knoop zitten op verschillende vlakken (zoals liefde, geaardheid, levensdoelen,...). Het wordt sommige mensen niet gemakkelijk gemaakt, sommigen plegen zelfmoord omdat ze veel problemen hebben, anderen omdat ze het leven niet meer zien zitten en nog anderen omdat ze meer aandacht willen (niet negatief bedoelt).

Ook ik heb al vaak gedacht aan of het niet beter zou zijn zonder mij, omdat ik het één bepaald iemand zeer lastig maak, misschien te lastig. Omdat ik verliefd ben op 2 personen waar het niet kan (omdat zij zo niet zijn). Omdat ik aandacht wil van die ene persoon. Verder omdat het totaal niet hoort dat ik ben, omdat bepaalde mensen daar falikant tegen zijn.
Soms voel ik mij heel neerslachtig (beetje zoals nu) omdat ik dan denk dat hij niet met me inzit, omdat ik meer aandacht wil van hem, omdat ik bang ben van verschillende dingen (zoals resultaten studie, reactie ouders en omgeving enz...).

Maar anderzijds denk ik dan van had ik nu zelfmoord gepleegd hadden mijn ouders totaal niet geweten waarom en zouden ze zich schuldig voelen. Net zoals mijne beste maat (die "hij") zich erg schuldig zou voelen omdat hij niet kunnen helpen heeft enzo, niettegenstaande dat hij hard probeerde. Hij zou kunnen denken dat hij faalde, en hij zich misschien zelfs zijn hele leven heel erg schuldig voelen. Net zoals Triple_6 heel erg begaan is met zijn vriend die dat deed.
Ik zou dat niet gerust kunnen sterven op die manier, wetende dat mijn beste maat er kapot van zou zijn.

Ik ken het gevoel van geen uitweg meer weten, het doelloos vinden van alles, totaal geen zin meer hebben in het leven. Iedereen die daar al es aan dacht heeft zo zijn eigen redenen en zijn verhaal. Maar ik wil toch zeggen DOE HET NIET, je maakt er vele mensen hun leven kapot mee, ook van mense vanwie je denkt dat ze niet met je bezig zijn, van wie je denkt die zitten totaal niet met mij in.

Ik zeg men moet zich proberen fixeren op één goed ding, ik ken NIEMAND die niet één ding goed heeft in zijn leven. Als je je daarop fixeerd en daaraan denkt dan is er nog een spronkeltje hoop. Zorg dat je die niet verliest.

Maar ik ben aan het uitwijden nu dus ik hou maar op, maar aan allen die dit leest en ooit denkt om zelfmoord te plegen, please doe het niet, niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen.
Als je zelfmoord pleegt is er geen stap terug, je kan er geen spijt meer van hebben achteraf want je bent er niet meer. Het leven heeft ook veel te bieden, ze neemt veel weg en maakt veel kapot maar ze biedt ook veel, probeer iets te doen met je leven. En pas je niet in deze maatschappij, verhuis en help andere mensen, dat kan deugt doen.

Zo ik hoop dat sommigen iets aan mijn bijdrage hebben, net zoals ik ook een beetje met mijn ander topic probeerde te doen. Ik wil mensen kunnen veranderen!!!

_{en let nekeer niet op de gebrekkige zinsbouw want iedereen zit daar altijd over te neuten, ik heb het opgeschreven zoals ik het voel en denk, spelling is hierin minder belangrijk. Iedereen die me wil verstaan verstaat me denk ik wel.}

Life is a state of mind *** hobbit

[Anoniem: 39867]

Op vrijdag 19 oktober 2001 13:44 schreef NukeZz het volgende:
Wat ik trouwens wel stom vind is at in sommige godsdiensten zelfmoord een strafbaar feit is. Slaat nergens op. Als je zelfmoord pleegt ben je toch al dood? Hoe wil je dan nog gestraft worden

Een wat late reactie, maar dit heb ik mij ook afgevraagd. Ik kwam op het volgende:

In het christelijk geloof is zelfmoord inderdaad een zonde, of eigelijk betergezegd: wanhoop is een zonde. (Zelfmoord is een wanhoopsdaad). Ik denk dat het zonde is omdat je hiermee God negeert en/of niet erkend, want uit het geloof (in God) put men namelijk hoop. Wanneer men waarachtig gelooft is er altijd hoop imo.

Hoe het met andere geloven zit heb ik mij niet in verdiept.

[Anoniem: 27440]

dood is fijn. ik stop er niet mee om geen anderen pijn te doen. maar het liefste wil ik dood. dood dood dood

[Confusion]

Sacrine schreef:
Dood is fijn.

Dat weet je niet.

ik stop er niet mee om geen anderen pijn te doen. maar het liefste wil ik dood.

Ga naar je huisarts en vertel dit. Die zal je doorverwijzen naar een psycholoog. Ga in ieder geval met iemand praten: als je niets doet komt er geen oplossing. Als je toch al op het punt bent dat je dood wil, dan heb je niets meer te verliezen en kan je dus werkelijk alles proberen om je probleem op te lossen.

[Anoniem: 21449]

Als ik deze topic zo lees, krijg ik de rillingen over mijn rug. Waarom willen jullie toch zelfmoord plegen?

Het antwoord op jullie vragen is het geloof in Jezus Christus. Nu zullen er vele zijn die mij belachelijk gaan maken, maar dt geeft niet.

Kom toch met je vragen bij Jezus. Wat heb je te verliezen...je hebt dan alleen maar te winnen!!

[Anoniem: 24260]

Op zondag 03 februari 2002 13:38 schreef Sacrine het volgende:
dood is fijn. ik stop er niet mee om geen anderen pijn te doen. maar het liefste wil ik dood. dood dood dood

Nee dat wil je niet, je wil niet dood, je bent zo jong en je zou zo veel mensen kwetsen. En ge hebt nog zoveel te bieden en ge zijt gene dommerik da ebde al bewezen met je differentiëren enzo, hoever sta je daar overigens, heb je al veel boeken gelezen???

Als ik deze topic zo lees, krijg ik de rillingen over mijn rug. Waarom willen jullie toch zelfmoord plegen?
Het antwoord op jullie vragen is het geloof in Jezus Christus. Nu zullen er vele zijn die mij belachelijk gaan maken, maar dt geeft niet.

Kom toch met je vragen bij Jezus. Wat heb je te verliezen...je hebt dan alleen maar te winnen!!

Nee, de mensen moeten je niet belachelijk vinden omdat jij dat denkt. Het komt eigenlijk allemaal op één ding neer en dat is HOOP, zolang je die niet verliest sta je ver. En hoe je aan je hoop komt (via Jezus, God, Jahwe, Boedah, iets maken van je leven, toekomst zien en andere willen helpen of geloven in "iets" zoals mij) dat doet er niet toe. Maar het belangrijkste is dat je je hoop niet laat vallen. Je kan altijd iets doen met je leven ALTIJD.

Iedereen kan iets maken van zijn leven, je moet er iets mee willen doen. En ik begrijp volkomen mensen die dat zouden doen, want ik wou het zelf ook soms (zie vorig verhaal) maar je kan steeds iets maken van je leven. En er zijn echt wel mensen die ervan kapot zulle zijn als ge dood zijt.

Het is niet omdat je denkt dat je niet in deze maatschappij past dat je niet verder moet denken. Je kan zoveel doen, trek er desnoods op uit, ga desnoods naar een vreemd land en maak mensen happy, er zijn er zoveel die hulp nodig hebben, maar DOE toch iets met je leven. Het is al zo kort.

Net zoals vorige keer zal ik eindigen met een citaat:

"Met je problemen moet je dealen, je moet ze niet uit de weg gaan (d.m.v. de dood) maar oplossen dus ***** Gompie"

[Anoniem: 28635]

Op zondag 03 februari 2002 15:02 schreef FJ het volgende:
Als ik deze topic zo lees, krijg ik de rillingen over mijn rug. Waarom willen jullie toch zelfmoord plegen?

Het antwoord op jullie vragen is het geloof in Jezus Christus. Nu zullen er vele zijn die mij belachelijk gaan maken, maar dt geeft niet.

Kom toch met je vragen bij Jezus. Wat heb je te verliezen...je hebt dan alleen maar te winnen!!

Wauw, Heel tof dat je voor je geloof uitkomt.

Ik kan me heel goed inleven dat mensen die geloven in Jezus een heel verrijking vinden door een soort van vriend voor het leven te hebben.
En daarmee zeker de keuze om zelfmoord te plegen uit hun hoofd laten doordat ze weten dat ze altijd iemand aan hun kant hebben staan.
Daar is niets belachelijk aan.. maar voor vele mensen sprookje.

[Confusion]

FJ schreef:
Het antwoord op jullie vragen is het geloof in Jezus Christus. Nu zullen er vele zijn die mij belachelijk gaan maken, maar dat geeft niet.

Geloven is geen keuze. Het is dus ook geen oplossing. Bovendien zijn er ook gelovigen die tot wanhoop worden gedreven door het leven en zelfmoord plegen. Alleen zeggen jullie dan achteraf: dat was geen echte gelovige, waardoor geloof een redding pretendeert te zijn, maar het niet is.
(Staat wel bekend als de 'No real Scotsman' logische fout)

[Confusion]

pikachuf schreef:
"Met je problemen moet je dealen, je moet ze niet uit de weg gaan (d.m.v. de dood) maar oplossen dus ***** Gompie"

Soms is weglopen de oplossing voor een probleem. In de meeste gevallen kan je je beslissing nog herzien.

Aangezien vaak niet duidelijk is welke oplossing de beste is, moet je echter zeker niet degene kiezen die alle andere opties onmogelijk maakt.

[Anoniem: 3828]

Het leven heeft geen zin.(buiten voorplanting)
de mens is ook een dier.
een leven van een dier heeft geen zin.(buiten voorplanting)
dieren denken daarover niet na.
zelfmoord waarom.
leef het leven.
zoek niet naar wat je wil dit komt vanzelf.
net so als de dood...

[Anoniem: 39867]

Op zondag 03 februari 2002 17:05 schreef Fused het volgende:

Geloven is geen keuze. Het is dus ook geen oplossing. Bovendien zijn er ook gelovigen die tot wanhoop worden gedreven door het leven en zelfmoord plegen. Alleen zeggen jullie dan achteraf: dat was geen echte gelovige, waardoor geloof een redding pretendeert te zijn, maar het niet is.
(Staat wel bekend als de 'No real Scotsman' logische fout)

Ik vraag het me af. Er is denk ik duidelijke nuance tussen bijv. christelijk opgevoed zijn (het vanzelfsprekende) en een afgewogen keuzen maken hierin (vanaf nu staat mijn leven in het teken van het dienen van de Heer, Boedha etc.). Deze mensen hebben duidelijk een keuze gemaakt om te gaan geloven.

Het (waarachtig) geloven (door hier bewust voor te kiezen) is een heel machtig wapen tegen wanhoop. Hoop komt voor uit geloof (wat voor geloof het mag wezen).

[Anoniem: 24260]

Op zondag 03 februari 2002 18:59 schreef raglam het volgende:

[..]

Ik vraag het me af. Er is denk ik duidelijke nuance tussen bijv. christelijk opgevoed zijn (het vanzelfsprekende) en een afgewogen keuzen maken hierin (vanaf nu staat mijn leven in het teken van het dienen van de Heer, Boedha etc.). Deze mensen hebben duidelijk een keuze gemaakt om te gaan geloven.

Het (waarachtig) geloven (door hier bewust voor te kiezen) is een heel machtig wapen tegen wanhoop. Hoop komt voor uit geloof (wat voor geloof het mag wezen).

precies, en in wat je dan gelooft is niet belangrijk, het is die hoop die belangrijk is!

[Anoniem: 9982]

Dit valt me op: Wat ik hier zie is dat het onderwerp zelfmoord is (Duh!). En dat terwijl ik van mening ben dat het juist zelfdoding zou moeten zijn. Volgens mij is het namelijk niet mogenlijk om jezelf te vermoorden maar wel om jezelf te doden. Ik weet helaas niet meer precies hoe dat nou zit, maar ik weet wel zeker dat het zo is.

[silentsnow]

zelfmoord is egoistisch. Je laat anderen die om je geven achter. Iets verschrikkelijks voor de nabestaanden. En zelfs als je vriendenkring niet groot is, is het geen oplossing. Euthansie is wat anders, ga ik verder niet op in. Maar zelfmoord vind ik niet kunnen, het is geen waardige dood. De dood moet iets speciaals zijn, niet iets wat je even 'doet'.

[Hyperbird]

Op zondag 03 februari 2002 20:18 schreef silentsnow het volgende:
zelfmoord is egoistisch. Je laat anderen die om je geven achter. Iets verschrikkelijks voor de nabestaanden. En zelfs als je vriendenkring niet groot is, is het geen oplossing. Euthansie is wat anders, ga ik verder niet op in. Maar zelfmoord vind ik niet kunnen, het is geen waardige dood. De dood moet iets speciaals zijn, niet iets wat je even 'doet'.

Ik denk dat er niemand is die "even" zelfmoord pleegt

Moet je voor je nabestaanden elke dag door een levende hel gaan? Das pas egoistisch.
En is naar de andere kant van de wereld verhuisen niet egoistisch dan?

[Confusion]

silentsnow schreef:
zelfmoord is egoistisch. Je laat anderen die om je geven achter.

Mensen plegen zelfmoord omdat ze niet meer zien dat er nog mensen zijn die om ze geven. Je gaat er volledig aan voorbij hoe 'zwart' het is in iemands hoofd als iemand echt zelfmoord gaat plegen; daar is niet met gewone logica wat tegenin en te brengen en, zoals bij zwakbegaafden, kan je het zeker niet gaan veroordelen met termen als 'egoistisch'.

Mooie term hoor, egoisme, maar ik heb nooit begrepen waarom je dat iemand kan verwijten. Iedereen heeft het recht egoistisch te zijn, zolang ze niemand schaden; het is zelfs aangeboren. Je mag jezelf uit de maatschappij terugtrekken, maar niet de maatschappij verstoren. Een zelfmoord tast de maatschappij echter niet meer aan dan een gewone dood (of zou dat althans niet moeten) en is daarom in mijn ogen niet egoistisch. Als iedereen zelfmoord wil plegen mogen ze gerust hun gang gaan: mij heb je er niet mee. Iedereen is vervangbaar en dan heb je tenminste zekerheid en hoef je niet iedere dag bang te zijn dat je naasten overlijden door een dronken chauffeur of iets dergelijks.

[Anoniem: 27440]

Op zondag 03 februari 2002 15:42 schreef pikachuf het volgende:

[..]

Nee dat wil je niet, je wil niet dood, je bent zo jong en je zou zo veel mensen kwetsen. En ge hebt nog zoveel te bieden en ge zijt gene dommerik da ebde al bewezen met je differentiëren enzo, hoever sta je daar overigens, heb je al veel boeken gelezen???

hoezo ben ik dom? verkeerd gelezen
hoe weet jij wat ik niet wil?

ik zit al 2x per week bij psychiator en word volgepropt met pillen, dus ik zeg niets meer maar schrijf alleen nog maar.

[Anoniem: 33191]

Wie schrijft die blijft.

Ik ontraad iedereen er een eind aan te maken. Het lullige is dat de mensen die het overwegen vaak juist niet de beroerdsten zijn.

[Anoniem: 27440]

ik realiseer me dat ik weinig voorstel en dat maakt me droevig. ik kan de aansluiting bij anderen niet vinden omdat ik anders denk en doe. daarom praat ik maar met Sacrine, das mn vriend, en schrijf ik. ik heb al iets van een doos vol met papier, allemaal ideen en theorien

[KroontjesPen]

Dat gevoel hebben dat je weing voorstelt kan ik nog heel goed voelen. Als jij over zaken anders denkt is dat je goed recht.

Toch zou ik willen adviseren die zaken er uit te halen waarin jij vind dat je er heel goed in bent en je niets van anderen aan te trekken. (Voor mijzelf was en is dat de paranomale wereld geworden.)
Ook het loslaten van die dingen die je in je opvoeding hebt meegekregen en waar je absoluut niet mee uit de weg kan, kan helpen. Dit kan een opgedrongen geloof zijn waarin je onjuistheden ziet.

Probeer die doos met papier vol ideeën en theorieën eens naar buiten te brengen.
Misschien zijn ze niet zo gek nog niet.

[Confusion]

Ik raad je in ieder geval aan het vol te houden tot je door je puberteit heen bent. Ik heb al heel wat mensen, inclusief mezelf, uit het dal zien klimmen met 19, 20-jarige leeftijd.

[KroontjesPen]

Oeps daar ging iets fout sorry.

[Anoniem: 24260]

Op zondag 03 februari 2002 22:51 schreef Sacrine het volgende:
ik realiseer me dat ik weinig voorstel en dat maakt me droevig. ik kan de aansluiting bij anderen niet vinden omdat ik anders denk en doe. daarom praat ik maar met Sacrine, das mn vriend, en schrijf ik. ik heb al iets van een doos vol met papier, allemaal ideen en theorien

Je moet niet droevig zijn omdat je anders denkt, het is juist goed geen meeloper te zijn. Mensen die meelopen betekenen minder dan mensen die dat niet doen, want mensen die meelopen zijn zichzelf niet (en jij wel).
Ik was idealistisch en ben het nu nog steeds, ik wil steeds mensen beïnvloeden op een voor mij positieve manier. Ik realiseer me dat dit niet lukt, zeker niet op grote schaal.
Ik heb al veel pijn gezien bij kinderen, pubers en volwassenen, en het was leuk om te merken dat ik die mensen moed kon inspreken, en om die mensen dan te zien openbloeien als ze nadachten over wat anderen zeiden.

Men moet zich niet opsluiten inzichzelf, eigen theoriën hebben is goed al men tenminste ook wil luisteren naar die van anderen. Vervolgens moet men alles wikken en wegen; en concluderen dat het wel anders kan, zonder die zelfmoord, je kan veel meer doen op een andere manier. Iedereen heeft capaciteiten gekregen, gebruik ze, laat ze renderen!!!

Ge beseft toch zelf dat als je bepaalde dingen doet die dingen niet omkeerbaar zijn, je kan er dan geen spijt meer van hebben want je bent er dan niet meer. En dat is fout, er zijn oneindig veel andere opties die men eerst moet proberen. Doe iets met je leven, help anderen en je zal zien dat je er zelf beter van wordt.

Ik kan niet weten wat jij wil, maar ik kan wel één ding weten en dat is dat jij nu nog niet dood wil. Ik kan begrijpen dat mensen denken dat ze dat willen maar ze willen dat nooit echt, ze zeggen dit uit wanhoop, ze doen dit uit wanhoop omdat ze het niet meer zien zitten.

Je zegt zelf dat je allemaal theoriën hebt, doe er iets mee, leer bij, pas je theoriën aan naargelang je meer zult leren. Bouw ermee!!!

Ik ben van mening dat als men in iets gelooft en iets wil bereiken dat dit meestal gaat, en akkoord geluk speelt ook een rol maar je hebt heel veel in eigen hand. Je bent nu nog jong, met jouw verstand => probeer zoveel mogelijk te leren, dingen die je interesseren. En doe daar dan iets mee, iets goeds. Je wordt er zelf beter van en je maakt er nog anderen gelukkig mee. Je betekent dan veel!!!

"Iets betekenen" is een ruim begrip, als men met één idealisme erin slaagt slechts 1 iemand te veranderen dan heeft men veeeeeeeeeeeeeeeel meeeeeeeeeer betekent dan iemand die niets met zijn leven probeert te doen.

De mensen zien alles veel te grootst, zien alles in functie van macht, dat is niet goed. Verander eerst kleine dingen en als je er echt in gelooft dan komen de grote dingen vanzelf.

En ik hoop dat ik dat ier allemaal niet voor niets typ, ik ben blij als één iemand iets aan mijn teksten gehad heeft.

Of om op mijn ander topic in te spelen, als ik met dat topic van 1 homohater een begripvol mens gemaakt heb, dan heb ik al veel bereikt.

Mensen moeten open staan voor elkaars mening, als men zich opsluit in zijn eigen wereldje zonder te luisteren naar een ander is men IMHO fout bezig.

En pillen of niet, pillen helpen in sommige gevallen wel, maar eigenlijk doen ze niet veel ze maken je alleen week en suf. Alleen jij kan jezelf veranderen, door te luisteren naar anderen hun raad. Door open te staan. Iedereen moet werken aan zichzelf, en niemand is perfect.

Het is niet slecht om te dromen, maar men mag niet ontsporen en alles en iedereen in ene keer willen veranderen.

[Scatman_II]

Tjah, heb ik ook wel eens over naged8 jah, maar ik denk da je vooral je familie het gewoon niet aan kunt doen...

en je hebt er ook wel veel moed voor nodig...

[Anoniem: 27440]

Op maandag 04 februari 2002 08:34 schreef pikachuf het volgende:

[..]

Je moet niet droevig zijn omdat je anders denkt, het is juist goed geen meeloper te zijn. Mensen die meelopen betekenen minder dan mensen die dat niet doen, want mensen die meelopen zijn zichzelf niet (en jij wel).
Ik was idealistisch en ben het nu nog steeds, ik wil steeds mensen beïnvloeden op een voor mij positieve manier. Ik realiseer me dat dit niet lukt, zeker niet op grote schaal.
Ik heb al veel pijn gezien bij kinderen, pubers en volwassenen, en het was leuk om te merken dat ik die mensen moed kon inspreken, en om die mensen dan te zien openbloeien als ze nadachten over wat anderen zeiden.

Men moet zich niet opsluiten inzichzelf, eigen theoriën hebben is goed al men tenminste ook wil luisteren naar die van anderen. Vervolgens moet men alles wikken en wegen; en concluderen dat het wel anders kan, zonder die zelfmoord, je kan veel meer doen op een andere manier. Iedereen heeft capaciteiten gekregen, gebruik ze, laat ze renderen!!!

Ge beseft toch zelf dat als je bepaalde dingen doet die dingen niet omkeerbaar zijn, je kan er dan geen spijt meer van hebben want je bent er dan niet meer. En dat is fout, er zijn oneindig veel andere opties die men eerst moet proberen. Doe iets met je leven, help anderen en je zal zien dat je er zelf beter van wordt.

Ik kan niet weten wat jij wil, maar ik kan wel één ding weten en dat is dat jij nu nog niet dood wil. Ik kan begrijpen dat mensen denken dat ze dat willen maar ze willen dat nooit echt, ze zeggen dit uit wanhoop, ze doen dit uit wanhoop omdat ze het niet meer zien zitten.

Je zegt zelf dat je allemaal theoriën hebt, doe er iets mee, leer bij, pas je theoriën aan naargelang je meer zult leren. Bouw ermee!!!

Ik ben van mening dat als men in iets gelooft en iets wil bereiken dat dit meestal gaat, en akkoord geluk speelt ook een rol maar je hebt heel veel in eigen hand. Je bent nu nog jong, met jouw verstand => probeer zoveel mogelijk te leren, dingen die je interesseren. En doe daar dan iets mee, iets goeds. Je wordt er zelf beter van en je maakt er nog anderen gelukkig mee. Je betekent dan veel!!!

"Iets betekenen" is een ruim begrip, als men met één idealisme erin slaagt slechts 1 iemand te veranderen dan heeft men veeeeeeeeeeeeeeeel meeeeeeeeeer betekent dan iemand die niets met zijn leven probeert te doen.

De mensen zien alles veel te grootst, zien alles in functie van macht, dat is niet goed. Verander eerst kleine dingen en als je er echt in gelooft dan komen de grote dingen vanzelf.

En ik hoop dat ik dat ier allemaal niet voor niets typ, ik ben blij als één iemand iets aan mijn teksten gehad heeft.

Of om op mijn ander topic in te spelen, als ik met dat topic van 1 homohater een begripvol mens gemaakt heb, dan heb ik al veel bereikt.

Mensen moeten open staan voor elkaars mening, als men zich opsluit in zijn eigen wereldje zonder te luisteren naar een ander is men IMHO fout bezig.

En pillen of niet, pillen helpen in sommige gevallen wel, maar eigenlijk doen ze niet veel ze maken je alleen week en suf. Alleen jij kan jezelf veranderen, door te luisteren naar anderen hun raad. Door open te staan. Iedereen moet werken aan zichzelf, en niemand is perfect.

Het is niet slecht om te dromen, maar men mag niet ontsporen en alles en iedereen in ene keer willen veranderen.

toon volledige bericht

dankje maar het de problemen zitten nog veel dieper. Ik ben immiddels niet meer zo diep dat ik ermee op zou houden. Ik kan goed praten met Sacrine overal over dus ik heb een goede vriend. met die theorien: ik zie wel wat ik ermee doe

[Anoniem: 27440]

maar voor mij is geloven geen optie ik wou dat ik ergens in kon geloven, maar ik stel alles ter discussie en neem niets aan, daar vloeien ook problemen uit voort

[Anoniem: 24260]

Op maandag 04 februari 2002 14:54 schreef Sacrine het volgende:
maar voor mij is geloven geen optie ik wou dat ik ergens in kon geloven, maar ik stel alles ter discussie en neem niets aan, daar vloeien ook problemen uit voort

Geeft niet, ik geloof ook niet echt, maar ik sta er wel voor open. Positief agnosticus noemen ze dat, agnorere = niet weten/niet kennen. Niet weten dat er "iets" bestaat.

Ik weet dat met alles ter discussie stellen veel problemen komen, het is niet slecht om kritisch te zijn. Ben ik zelf ook, maar je moet wel voor een andere zijn mening open staan, dat is heel belangrijk.

PS: goede vriend daar zal je heel veel aan hebben, ik heb ook heel veel aan mijn beste maat. Wel heb ik spijt dat ik zijn leven soms heel zuur gemaakt heb en ik heb hem jammergenoeg ook al eens diep gekwetst.

Maar we zijn nog steeds beste maatjes

[Anoniem: 27440]

ik sta open voor alles, daar ligt het probleem, ik zie altijd in dat het anders kan en dat deze manier dus fout is.

[Anoniem: 27440]

Op maandag 04 februari 2002 15:39 schreef pikachuf het volgende:

[..]

Geeft niet, ik geloof ook niet echt, maar ik sta er wel voor open. Positief agnosticus noemen ze dat, agnorere = niet weten/niet kennen. Niet weten dat er "iets" bestaat.

Ik weet dat met alles ter discussie stellen veel problemen komen, het is niet slecht om kritisch te zijn. Ben ik zelf ook, maar je moet wel voor een andere zijn mening open staan, dat is heel belangrijk.

PS: goede vriend daar zal je heel veel aan hebben, ik heb ook heel veel aan mijn beste maat. Wel heb ik spijt dat ik zijn leven soms heel zuur gemaakt heb en ik heb hem jammergenoeg ook al eens diep gekwetst.

Maar we zijn nog steeds beste maatjes

op school en thuis heb ik geen vrienden. maar als ik me weer eens depri voel komt Sacrine langs en met hem kan ik overal over praten, alles wat mij interreseert, interreseert hem

[Anoniem: 28635]

Ik denk eigenlijk niet dat je echt een antwoord op de topic zal vinden totdat je zelf in die situatie staat.
Je kunt blijven speculeren en bedenken wat de oorzaken en redens kunnen zijn. Maar pas als je echt voor die trein wil springen of op het randje staat, dan weet je wat er voor nodig is om dit te doen.

[BOCmetalhead]

Veel van de mensen die zelfmoord plegen willen gewoon aandacht,bij hun lukt het 9 van de 10 keer ook nie! De meeste mensen die zelfmoord plegen die zitten zo met zichzelf in de knoei en zien gewoon geen andere uitweg meer dan zichzelf te verhangen...

Ik denk wil je die mensen helpen moet je zo intensief met ze bezig zijn en zo veel tijd daar in steken dat dat vaak gewoon nie eens haalbaar is... ik bedoel hier nee mee te zeggen dat we ze maar lekker moeten gaan zo van'dat ruimt lekker op' maar die mensen zitten zo met zichzelf in de knoei dat er vaak voor hun geen andere uitweg meer is (vaak omdat ze het al zo ver zit dat je het ze niet meer uit hun hoofd kan praten) Ik ken zelf 2 mensen die zelfmoord gepleegd hebben, en bij 1 ervan hadden we het niet eens zien aan komen! Hij zag er altijd gelukkig uit was getrouwd had 2 kinderen maar toch was er waarschijnlijk iets waar hij nie mee kon leven! echt triest was dat! die kinderen hebben op zeer jonge leeftijd hun vader moeten weg dragen echt heel moeilijk!

Maar ja om dit soort mensen te helpen wordt zo inmens karwij... op zich zou het de moeite waard zijn om er eens een groot onderzoek naar te doen!

[Anoniem: 44698]

ff reactie op een aantal van de replies:
zelfverminking heeft helemaal niks met zelfmoord te maken! Hoogstens zelfmoordpogingen kunnen de zelfde reden hebben als zelfverminking: de vraag om aandacht.
En ik ben het er mee eens dat zelfmoord in een zekere zin egoistisch is... Maar wat is daar op tegen? het gaat toch om jouw leven(dood), daar beslis jij toch over?

[KroontjesPen]

Zelfdoding is voor mij niet méér egoistisch dan het némen van een kind om een relatie te redden.

Verder vind ik de druk die een nieuw leven op familie en vrienden kan leggen in dezelfde groep als zelfdoding zitten.

[Anoniem: 24260]

Op maandag 04 februari 2002 15:48 schreef Sacrine het volgende:

[..]

op school en thuis heb ik geen vrienden. maar als ik me weer eens depri voel komt Sacrine langs en met hem kan ik overal over praten, alles wat mij interreseert, interreseert hem

Het is niet de kwantiteit dat telt maar de kwaliteit, 1 zeer goeie vriend is veel beter dan honderd "vrienden"

[SuperPotato]

-

[ Voor 99% gewijzigd door SuperPotato op 18-03-2017 09:36 ]

[Anoniem: 27440]

ik zou het pas doen als er een manier was om zo mensen een halt toe te roepen. om te zeggen dat het op deze manier niet langer doorkan met de wereld. maar helaas is die manier er niet.

[Anoniem: 24260]

Op dinsdag 05 februari 2002 22:49 schreef Sacrine het volgende:
ik zou het pas doen als er een manier was om zo mensen een halt toe te roepen. om te zeggen dat het op deze manier niet langer doorkan met de wereld. maar helaas is die manier er niet.

Dat bereik je veel sneller op een andere manier denk ik, toch alleszinds veel beter op een andere manier.
Maar je kan nooit alle mensen bereiken, je zal nooit iedereen kunnen veranderen, je zal nooit de maatschappij kunnen omvormen tot een vredevolle maatschappij (misschien is dat zelfs gewoon niet wenselijk voor velen).
Als je mensen zoekt met dezelfde gedachten, dezelfde stellingen bereik je veel meer, kijk maar eens in "mijn topic" (zie sig) en in het ander "homorelated topic" in SG, daar zie je dat bepaalde mensen terugkomen op hun reacties op hun afkeer, maar er zullen er steeds blijven die tegen zullen zijn zodat dat ze hun "ding" onderbouwen.

Als je één mens kan veranderen op een positieve manier, doe het dan, en wees er blij om, alles wat erbij komt is bijzaak. Er zijn mensen die er nooit in slagen iemand positief te beïnvloeden.

Zelfmoord is geen oplossing, en wordt gedaan uit wanhoop. Zelfmoord is een "irreversible proces" je kan geen stap meer terug dan. Iedereen die aan zelfmoord denkt zou eerst ALLE reversibele opties moeten uitproberen en pas dan aan zelfmoord denken.
En ik besef maar al te goed dat dat niet gemakkelijk is, maar als anderen da kunnen kan jij dat ook.

[Korvaag]

zelfmoord lijkt me een verlossing. Nu denk ik er niet zo meer over na maar vroeger zeker wel. Eind lagere school begin middelbare school heb ik het wel overwogen. Altijd gepest, geen aansluiting vinden. Het lijkt me zeker niet altijd een schreeuw om aandacht. Sterker nog. Bij mij was het juist een verlangen om met rust gelaten te worden. Niet het altijd herhalende plaatje van gepest worden en belachelijk gemaakt worden.

Mijn moeder heeft al meer dan 1 keer herhaald of ik geen waarde hecht(te) aan het leven. Vooral toen ik 3 jaar geleden een tumor in mijn hoofd had (toen was ik 17). De uitkomst van de operatie interesseerde me niet. Het geheel van 'ziek' zijn interesseerde me niet. Ik heb examen gedaan terwijl ik wist dat die tumor er zat. De operatie was namelijk uitgesteld bij gebrek aan personeel.

Ik heb me geen moment druk gemaakt over eventuele gevolgen omdat het me stomweg gewoon niet interesseerde. Dat is wel een handig gevolg van zelfmoord hebben willen plegen. Je maakt je nergens echt meer druk om. Dat ervaar ik eigenlijk nog steeds als een enorm pluspunt. Het maakt mij niet uit wat er met me gebeurt. Ik studeer nu op de universiteit maar kan net zo goed morgen mijn studie opzeggen zonder dat ik daar een minuut minder om zal slapen. We kijken wel waar het schip strandt.

dit is nu even wat momenteel in me op komt na werken in een bar en daarbij behorend bier drinken. sorry voor kromme zinnen en misschien voeg ik hier morgen nog wel wat aan toe.

[BOCmetalhead]

9 van de 10 klimmen inderdaad wel uit dat dal ben er zelf ook met veel moeite uit geklommen met hulp van mijn vriendin (thanx draky) en vrienden!!!

het wordt wat moeilijker als je geen vrienden heb! ik heb zelf ook in die situatie gezeten ik had niemand behalve mijn pc en mijn broertje...

maar op een gegeven moment gingen we uit en kregen we een vrienden ploeg die ook veel problemen kende als depresiviteit,zelfmoordpogingen,vaders die hun dochters lastig vielen enz enz enz...
maar als je een goede vriendenploeg weet op te bouwen kunnen ze een hoop voor je betekenen(en jij voor hen!)

mijn advies ga naar een Jongeren Centrum en maak daar vrienden!

[Anoniem: 38690]

omdat je geen zin meer hebt ,
net zoals ik
* Anoniem: 38690 gaat nog wel ff door

[Anoniem: 45506]

Ik denk niet echt vaak aan zelfmoord plegen. Als ik bijvoorbeeld spruitjes eet wat ik best wel vies vind denk ik aan armere mensen die nog nooit een spruitje hebben gezien. Dan wordt je wat blijer dat je kan eten, douchen, drinken en zelfs "computeren" wanneer je wilt en dan stop je dat spruitje meteen je mond in (met wil).

De meeste mensen die zelfmoord gaan plegen zeggen het helaas niet. Zou ik ook niet doen maar toch wel jammer. Ze kunnen bijvoorbeeld praten, maar op sommige momenten denk je daar niet aan omdat je het al vele keren hebt gedaan enzo..

[Confusion]

Amin schreef:
Ik denk niet echt vaak aan zelfmoord plegen. Als ik bijvoorbeeld spruitjes eet wat ik best wel vies vind denk ik aan armere mensen die nog nooit een spruitje hebben gezien. Dan wordt je wat blijer

Dan word ik alleen maar ongelukkiger omdat er zoveel mensen op de wereld lijden zonder dat er iets aan gedaan kan worden.

[Chello200]

je ego en superego zorgt ervoor dat je niet te ver gaat. Maar bij sommige peeps zijn die 2 dingen compleet in de war waardoor je nutteloos zijn geworden en de id het overneemt !

[Confusion]

Op woensdag 06 februari 2002 21:20 schreef Chello200 het volgende:
je ego en superego zorgt ervoor dat je niet te ver gaat. Maar bij sommige peeps zijn die 2 dingen compleet in de war waardoor je nutteloos zijn geworden en de id het overneemt !

Aldus de allang achterhaalde theorie van Freud.

[Anoniem: 33204]

Op maandag 04 februari 2002 15:45 schreef Sacrine het volgende:
ik sta open voor alles, daar ligt het probleem, ik zie altijd in dat het anders kan en dat deze manier dus fout is.

Beste Sandrine,

Ik worstel momenteel -in mindere mate- met een gelijkaardig probleem. Ik denk regelmatig "ben ik de enige idealist?", of "gebruiken die mensen hun hersens ooit?" of iets dergelijks. Het is dan ook moeilijk om over imho over echt interessante dingen te praten met anderen omdat ze bezig zijn met imho "prullaria". Probleem is dat ze op school en in de media zelden rekening houden met dit "soort" gedachten, en dan raak je vlug in een isolement, en je denkt dat je -met je ideeën- alleen staat. En dat is zeker niet het geval
intermezzo:
"Ignorance is strength" - George Orwell
"The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams" - Eleanor Roosevelt

Eenmaal in zo'n isolement dacht ik vaak van "waarom, deze wereld is zo ellendig, en ik kan er toch niks aan doen, waarom zou ik proberen", maar eenmaal je iemand gevonden hebt om over zulke dingen te praten, ga je jezelf stukken beter voelen en kan je proberen een positieve invloed/lichtpunt voor je omgeving te zijn. Zelfs al kan je maar weinig doen, toch maak je zo het verschil, soms zal het nutteloos lijken, maar wanneer je ziet dat lukt, zal het veel voldoening geven. (je moet altijd klein beginnen), wie weet waar je binnen X aantal jaren staat.
(hopelijk was dit een steun voor iemand)
sterkte en succes