Beste forumleden,
Ik ben al meer dan een jaar officieel gescheiden en anderhalf jaar uit elkaar van mijn ex-partner. We hebben samen een koopwoning en een kindje van 3 jaar. Door de krappe huizenmarkt lukt apart wonen niet: particulier huren is te duur en via Woningnet duurt het nog jaren. Van de gemeente krijgen we geen urgentie. We zitten dus “vast” in onze koopwoning.
Ik heb sinds kort een nieuwe relatie, maar ik wil pas volgend jaar met mijn partner gaan samenwonen, zodat we eerst rustig kunnen opbouwen. Dit heb ik mijn ex-partner ook eerlijk meegedeeld, zodat hij weet dat er aan mijn kant een toekomstperspectief aankomt en hij in de tussentijd alternatieven kan zoeken.
Mijn ex-partner wil de woning echter niet verkopen. Hij heeft onderzocht of hij mij kan uitkopen, maar de kans dat dit lukt is klein. Hij overlegt veel met zijn familie, die vindt dat hij er mag blijven wonen zolang hij wil en dat ik dat maar moet accepteren omdat ik “het monster ben dat wilde scheiden”. Ik vind dat geen geldig argument, we zijn beiden voor 50% gelijkwaardig eigenaar van de woning en op een gegeven moment gaat het leven gewoon verder en wil ik mijn deel van het huis om hiermee verder te gaan.
Mijn ex-partner zou tijdelijk bij familie kunnen wonen of daar kunnen huren (ze hebben slaapkamers genoeg in huis), maar hij weigert dit en zijn familie ook. Hij zegt ook dat hij verkoop via de rechtbank jaren kan tegenhouden en dat ik hem “niks kan maken”. Ikzelf heb enkel familie in het buitenland dus kan niet zomaar uitwijken.
Belangrijk om te weten:
Mijn grootste uitgangspunt is dat we een vredevolle oplossing vinden waarbij we beide verder kunnen met ons leven. Ik wil dat het voor ons kindje goed geregeld is. Het is zeker niet mijn intentie om iemand uit huis te zetten of dakloos te maken, en ik ben ook absoluut niet degene die dwarsligt of moeilijk doet.
Ik wil zelfs meedenken in alternatieven. Bijvoorbeeld:
Stel dat hij nog 1 à 2 jaar in de woning kan blijven en bereid is de volledige hypotheek op zich te nemen (en we dat juridisch goed vastleggen), dan zou ik dat al overwegen. Maar ik denk dat hij dat financieel niet kan dragen.
Ik wil geen nare procedures, omdat ik denk dat dat ons co-ouderschap alleen maar schaadt. Maar ik vraag me wel af wat juridisch mijn rechten zijn als hij totaal niet wil meewerken. Ik vind niet dat het eerlijk als hij dit nog jarenlang kan rekken terwijl ik daardoor mijn leven niet verder kan opbouwen. Ik wil gewoon een goede oplossing voor beiden, en mijn nekhaar gaat al overeind staan bij het idee via een rechtbank te moeten gaan uiteindelijk, maar op een gegeven moment moet er gewoon wat gebeuren.
Mijn vragen:
1. Ben ik echt nog jarenlang gebonden aan deze situatie als hij weigert mee te werken aan verkoop?
2. Kan ik de verkoop afdwingen, en zo ja, hoe?
3. Hoe lossen anderen dit op als uitkopen geen optie is en de ander niet wil verkopen?
Alvast heel erg bedankt voor jullie inzichten en ervaringen.
Ik ben al meer dan een jaar officieel gescheiden en anderhalf jaar uit elkaar van mijn ex-partner. We hebben samen een koopwoning en een kindje van 3 jaar. Door de krappe huizenmarkt lukt apart wonen niet: particulier huren is te duur en via Woningnet duurt het nog jaren. Van de gemeente krijgen we geen urgentie. We zitten dus “vast” in onze koopwoning.
Ik heb sinds kort een nieuwe relatie, maar ik wil pas volgend jaar met mijn partner gaan samenwonen, zodat we eerst rustig kunnen opbouwen. Dit heb ik mijn ex-partner ook eerlijk meegedeeld, zodat hij weet dat er aan mijn kant een toekomstperspectief aankomt en hij in de tussentijd alternatieven kan zoeken.
Mijn ex-partner wil de woning echter niet verkopen. Hij heeft onderzocht of hij mij kan uitkopen, maar de kans dat dit lukt is klein. Hij overlegt veel met zijn familie, die vindt dat hij er mag blijven wonen zolang hij wil en dat ik dat maar moet accepteren omdat ik “het monster ben dat wilde scheiden”. Ik vind dat geen geldig argument, we zijn beiden voor 50% gelijkwaardig eigenaar van de woning en op een gegeven moment gaat het leven gewoon verder en wil ik mijn deel van het huis om hiermee verder te gaan.
Mijn ex-partner zou tijdelijk bij familie kunnen wonen of daar kunnen huren (ze hebben slaapkamers genoeg in huis), maar hij weigert dit en zijn familie ook. Hij zegt ook dat hij verkoop via de rechtbank jaren kan tegenhouden en dat ik hem “niks kan maken”. Ikzelf heb enkel familie in het buitenland dus kan niet zomaar uitwijken.
Belangrijk om te weten:
Mijn grootste uitgangspunt is dat we een vredevolle oplossing vinden waarbij we beide verder kunnen met ons leven. Ik wil dat het voor ons kindje goed geregeld is. Het is zeker niet mijn intentie om iemand uit huis te zetten of dakloos te maken, en ik ben ook absoluut niet degene die dwarsligt of moeilijk doet.
Ik wil zelfs meedenken in alternatieven. Bijvoorbeeld:
Stel dat hij nog 1 à 2 jaar in de woning kan blijven en bereid is de volledige hypotheek op zich te nemen (en we dat juridisch goed vastleggen), dan zou ik dat al overwegen. Maar ik denk dat hij dat financieel niet kan dragen.
Ik wil geen nare procedures, omdat ik denk dat dat ons co-ouderschap alleen maar schaadt. Maar ik vraag me wel af wat juridisch mijn rechten zijn als hij totaal niet wil meewerken. Ik vind niet dat het eerlijk als hij dit nog jarenlang kan rekken terwijl ik daardoor mijn leven niet verder kan opbouwen. Ik wil gewoon een goede oplossing voor beiden, en mijn nekhaar gaat al overeind staan bij het idee via een rechtbank te moeten gaan uiteindelijk, maar op een gegeven moment moet er gewoon wat gebeuren.
Mijn vragen:
1. Ben ik echt nog jarenlang gebonden aan deze situatie als hij weigert mee te werken aan verkoop?
2. Kan ik de verkoop afdwingen, en zo ja, hoe?
3. Hoe lossen anderen dit op als uitkopen geen optie is en de ander niet wil verkopen?
Alvast heel erg bedankt voor jullie inzichten en ervaringen.