Nieuwe baan na/tijdens burnout?

[Janterworst]

Ik zag dit topic en ik hoop dat ik hier even mijn verhaal zou mogen doen. Jaren terug ben ik ziek uitgevallen. Helemaal klote en bijna 2 jaar geleden kwam ik er wel achter dat ik aardig stabiel was. Solliciteren dus! Ik heb werving en selectiebureaus benaderd, uitzendbureaus, open gesolliciteerd, gericht gesolliciteerd, CV online gezet op alle platformen die je kan bedenken… en toch werd ik echt 14/15 keer niet eens op gesprek gevraagd. Op een gegeven moment heb ik mijn brief aangepast en het stukje van ‘ik wil opbouwen in uren’ en ‘ik ben ziek uitgevallen’ er uit gehaald. Ja hoor, daar kwamen de gesprekken… maar na 1 gesprek hield het alweer op. Dan denk ik echt van: je ziet toch mijn gat op mijn CV? Dat kan geen wereldreis zijn, waarom nodig je me dan toch uit?

Na 1,5 jaar solliciteren dacht ik van: ik ga zoeken naar onbetaald werk en vandaar uit doorstromen naar betaald werk (na x aantal maanden). Ik doe het via een persoonlijk bericht. En nog steeds zeggen 10/15 bedrijven dat ze geen plek hebben en ik heb nu al zeker 2 bedrijven gehad, nadat ze met me op gesprekken zijn geweest, die kut smoesjes verzinnen waarom ze me toch niet aannemen. De ene keer ben ik gesloten, de andere keer té open, dan te negatief, dan is er geen begeleiding… wat een geneuzel zeg. Waarom nodig je me dan uit? Iemand hier een antwoord op?

Maar nog belangrijker, wat moet ik doen? Ik heb gewoon een ontzettend mooie Finance-opleiding. Mooie CV met top-bedrijven. Ik heb al bij meerderen, waaronder recruiters, gevraagd of het aan mij ligt… want zeg het dan gewoon (ja rollenspellen)? Nee is het antwoord, ik snap er geen hout van zeggen ze. Zijn bedrijven echt zo terughoudend zeg? Iets zegt me dat bedrijven ergens huiverig voor zijn om eerlijk tegen mij te vermelden, soort gezichtsverlies. Gelukkig blijf ik doorgaan en ben ik niet zo lang geleden gestart met het onbetaald-traject.

En voor wie het is gelukt, hoe pakten jullie het aan? Ik kan naar mijn idee gewoon werken, klaar. Te zot voor woorden. Ik moet er wel bij vermelden dat ik altijd heb aangegeven te willen opbouwen in uren. Ligt het daar aan? Het is overigens enkel en alleen sollicitaties mbt financiële afdelingen.

Maar btw, vandaag bedrijf X aan de lijn die terug krabbelde. Nou ik heb ‘m even goed en op een keiharde manier aangesproken, wat was dat lekker zeg. En dan zeggen ja ik vraag even na omtrent mogelijkheden. Nou bij deze, laat maar meteen het salaris weten na het onbetaald traject en betalen dan. Je ken me anders werkelijk de pot op. Tis graag of niet! Ik zou naar De Telegraaf moeten stappen en de namen van die bedrijven erbij noemen. Alleen maar van die rot smoesjes bedenken, gadver zeg.

Zo dit is er even uit. Wat een frustratie zeg.

(afgesplitst van een ander topic)

[ Voor 6% gewijzigd door Zr40 op 02-12-2024 18:50 ]

[aljooge]

Begrijp het van hun kant wel. Een zieke werknemer moeten ze doorbetalen zonder dat daar output tegenover staat. Dan wil je geen risico nemen door iemand met een dergelijk verleden erbij te halen, met een sterk verhoogde kans op herhaling, waardoor je hele winstcijfers naar de knoppen gaan.

[Sissors]

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 00:07:
Iets zegt me dat bedrijven ergens huiverig voor zijn om eerlijk tegen mij te vermelden, soort gezichtsverlies.

Denk meer omdat ze geen rechtszaak tegen zich willen zien. Ook niet zo goed voor je carriere als manager .

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 00:07:
Dan denk ik echt van: je ziet toch mijn gat op mijn CV? Dat kan geen wereldreis zijn, waarom nodig je me dan toch uit?

Omdat er niet heel diep op elke CV wordt ingegaan door velen. Daarnaast zijn er natuurlijk wel andere mogelijkheden.

Ik verwacht zelf dat bij grotere bedrijven je de meeste kans maakt, omdat daar de impact op het bedrijf beperkt is wanneer iemand uitvalt, terwijl bij een kleiner bedrijf als je iemand aanneemt die je al snel twee jaar moet doorbetalen zonder dat die jou iets oplevert heel erg duur is.

Er zijn ook trajecten waarbij de overheid die kosten opzichneemt, dat een bedrijf bij ziekte niet zelf door hoeft te betalen. Zit je daarin, of is dat een mogelijkheid? Want ja je hebt dan wel een labeltje, maar je verkleint het risico ook erg voor het bedrijf.

[Janterworst]

aljooge schreef op donderdag 28 november 2024 @ 07:05:
Begrijp het van hun kant wel. Een zieke werknemer moeten ze doorbetalen zonder dat daar output tegenover staat. Dan wil je geen risico nemen door iemand met een dergelijk verleden erbij te halen, met een sterk verhoogde kans op herhaling, waardoor je hele winstcijfers naar de knoppen gaan.

Tuurlijk kunnen ze dat denken. Maar als ik me beschikbaar stel om maximaal 6 maanden onbetaald werk te laten uitvoeren, kom je echt wel een stuk verder of iemand het wel of niet ‘aan kan’. En anders tyf je me er toch gewoon uit. Maar doe in ieder geval een voorstel. En wees vooral eerlijk en stel je zelf als bedrijf kwetsbaar op. Maar ik kom gewoon op en top over zeggen ze haha.

quote]Sissors schreef op donderdag 28 november 2024 @ 07:37:
[...]

Denk meer omdat ze geen rechtszaak tegen zich willen zien. Ook niet zo goed voor je carriere als manager .

Sissors schreef op donderdag 28 november 2024 @ 07:37:
[...]

Denk meer omdat ze geen rechtszaak tegen zich willen zien. Ook niet zo goed voor je carriere als manager .


[...]

Omdat er niet heel diep op elke CV wordt ingegaan door velen. Daarnaast zijn er natuurlijk wel andere mogelijkheden.

Ik verwacht zelf dat bij grotere bedrijven je de meeste kans maakt, omdat daar de impact op het bedrijf beperkt is wanneer iemand uitvalt, terwijl bij een kleiner bedrijf als je iemand aanneemt die je al snel twee jaar moet doorbetalen zonder dat die jou iets oplevert heel erg duur is.

Er zijn ook trajecten waarbij de overheid die kosten opzichneemt, dat een bedrijf bij ziekte niet zelf door hoeft te betalen. Zit je daarin, of is dat een mogelijkheid? Want ja je hebt dan wel een labeltje, maar je verkleint het risico ook erg voor het bedrijf.

Hoe bedoel je een rechtszaak? Waarom zou dat uberhaupt komen?

Daarbij zien ze mijn gat. Als jij dan als reden van afwijzing noem ‘we kunnen je geen begeleiding bieden’, nou dat wist je 4 weken geleden ook Gerda. Of ‘je weet niet zo goed wat je wilt’ is me ook een bullshit reden. Ik geef gewoon al vanaf het eerste gesprek aan dat ik min of meer op zoek ben naar stabiliteit door te werken in een fijne werkomgeving en het werkplezier wil terugvinden, maar wel back to the roots oftewel Finance. Ik sta open om een soort traineeship door te lopen om zodoende te ontdekken welke vakgebieden bij mij passen, maar het is absoluut geen must want dit en dat van afdeling X vind ik amazing. Nou, wat is daar gek aan? Als ik had gezegd ik wil project controller binnen 1/2 jaar worden was ik te ambitieus. Ik ken die verhalen wel. Het is onbetaald he, onbetaald. Dit was bij een groot bedrijf ja, waar nu die protesten lopen. Begint met een P en eindigt op rorail.

Het mooiste was nog dat ik aan de lead recruiter de vraag stelde: welke aanknopingspunten? (Nadat ze zei dat X dat niet zag)

Antwoord voor 5/6 seconden: uh uh uh uh uh.

O ja en btw er is gewoon ruimte voor begeleiding, zie je aan de vacatures.

Zeg jij het maar?

[ Voor 63% gewijzigd door Janterworst op 28-11-2024 08:55 ]

[Sissors]

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 08:36:
[...]

Hoe bedoel je een rechtszaak? Waarom zou dat uberhaupt komen?

Omdat iemand afwijzen op zijn/haar medische verleden volgens mij onder discriminatie valt. Dus als je dat doet ben je strafbaar als bedrijf en heb je kans op een boete nog hoger dan wat het kost om jou 2 jaar door te betalen bij ziekte. Dan is het een stuk makkelijker om te zeggen dat je niet in het team past.

Daarbij zien ze mijn gat.

Maar ze weten niet waarom je dat gat hebt. Ze zullen vermoedes hebben, maar ze willen je niet afwijzen dan op vermoedes.

Anyway ik snap dat je gefrustreerd bent, maar ik hoop wel dat je bij de gesprekken zelf dat minder laat merken.

[Janterworst]

Sissors schreef op donderdag 28 november 2024 @ 09:02:
[...]

Omdat iemand afwijzen op zijn/haar medische verleden volgens mij onder discriminatie valt. Dus als je dat doet ben je strafbaar als bedrijf en heb je kans op een boete nog hoger dan wat het kost om jou 2 jaar door te betalen bij ziekte. Dan is het een stuk makkelijker om te zeggen dat je niet in het team past.


[...]

Maar ze weten niet waarom je dat gat hebt. Ze zullen vermoedes hebben, maar ze willen je niet afwijzen dan op vermoedes.

Anyway ik snap dat je gefrustreerd bent, maar ik hoop wel dat je bij de gesprekken zelf dat minder laat merken.

Het verhaal heb ik toch al in het eerste gesprek gedaan? Plus, in mijn persoonlijke sollicitatiebericht. Kijk.

Want tja tis onbetaald, waarom zou ik het dan niet zeggen.

Haha tuurlijk laat ik dat niet merken. Dat doe ik hier wel.

[ Voor 8% gewijzigd door Janterworst op 28-11-2024 09:06 ]

[Morelleth]

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 00:07:

En voor wie het is gelukt, hoe pakten jullie het aan? Ik kan naar mijn idee gewoon werken, klaar. Te zot voor woorden. Ik moet er wel bij vermelden dat ik altijd heb aangegeven te willen opbouwen in uren. Ligt het daar aan? Het is overigens enkel en alleen sollicitaties mbt financiële afdelingen.

Toen ik na mijn burnout ben gaan soliciteren ben ik eerlijk gezegd heel direct en open erover geweest.
Ik vermelde het niet zozeer op mijn CV (behalve dan dat er voor die periode geen werk vermeld stond en nog steeds dus als gat erop staat) maar melde het zelf actief in een gesprek dat ik met een burnout thuis ben komen zitten en vooral dat ik daardoor heel goed mijn grenzen heb leren kennen.
Hoe corny het ook klinkt, ik ben het gaan "verkopen" als een positief iets. Ik heb er van geleerd.

Ik ben vooral via bureau's toen een nieuwe baan gaan zoeken, had binnen een paar weken meerdere gesprekken staan en na een paar maanden ook meerdere aanbiedingen. En ook een behoorlijk aantal gesprekken waar ik zelf al het gevoel had dit past niet / gaat hem niet worden.
Oftewel ik ben het niet alleen gaan doen. En zelfs daarmee duurde het bijna een half jaar voordat ik iets gevonden had wat paste.

Tegenwoordig staat het dus nog steeds als gat op mijn cv en ik begin er niet over tenzij ze er naar vragen. Dan ben ik er gewoon eerlijk over. Niemand die tot nu toe daar een probleem van gemaakt heeft.

Maar ik denk dat dat ook vooral zit in het aangeven dat je er lessen uit geleerd hebt en weer aan de slag kan/wil. Niet zo zeer opbouwend, maar gewoon weer werken.
Opbouwend klinkt als een groot risico dat je weer uitvalt.

[Janterworst]

Morelleth schreef op donderdag 28 november 2024 @ 10:40:
[...]


Toen ik na mijn burnout ben gaan soliciteren ben ik eerlijk gezegd heel direct en open erover geweest.
Ik vermelde het niet zozeer op mijn CV (behalve dan dat er voor die periode geen werk vermeld stond en nog steeds dus als gat erop staat) maar melde het zelf actief in een gesprek dat ik met een burnout thuis ben komen zitten en vooral dat ik daardoor heel goed mijn grenzen heb leren kennen.
Hoe corny het ook klinkt, ik ben het gaan "verkopen" als een positief iets. Ik heb er van geleerd.

Ik ben vooral via bureau's toen een nieuwe baan gaan zoeken, had binnen een paar weken meerdere gesprekken staan en na een paar maanden ook meerdere aanbiedingen. En ook een behoorlijk aantal gesprekken waar ik zelf al het gevoel had dit past niet / gaat hem niet worden.
Oftewel ik ben het niet alleen gaan doen. En zelfs daarmee duurde het bijna een half jaar voordat ik iets gevonden had wat paste.

Tegenwoordig staat het dus nog steeds als gat op mijn cv en ik begin er niet over tenzij ze er naar vragen. Dan ben ik er gewoon eerlijk over. Niemand die tot nu toe daar een probleem van gemaakt heeft.

Maar ik denk dat dat ook vooral zit in het aangeven dat je er lessen uit geleerd hebt en weer aan de slag kan/wil. Niet zo zeer opbouwend, maar gewoon weer werken.
Opbouwend klinkt als een groot risico dat je weer uitvalt.

Ik ben dus ook echt open. Zo vertel ik oa dat vanwege mijn thuissituatie dat ik echt op zoek ben naar een woning. Mijn vader is namelijk zwaar depressief. Maar vanwege dat ik me echt work-ready voel en mijn thuissituatie ben ik alleen nog maar meer gedreven om te werken en dus in een andere omgeving te zijn. Ik wil niet graag, maar dolgraag aan de bak. En dat meen ik ook btw, dus zeker geen verkooppraatje. Ik wil weer een doorstart maken van mijn carriere.

Ik heb dit ook bij recruiters neergelegd en die zeggen letterlijk: hoe kan men zeggen dat jij niet open zijn?

Maar ken jij kwalitatief goede bureaus die ook werk hebben voor in Finance?

[Morelleth]

Finance ben ik niet in thuis. En er zal ongetwijfeld verschil zijn tussen de diverse markten qua vraag.

Maar even inhakend op wat je vertelt.
Hou het zakelijk en alleen op wat zakelijk van toepassing is.
Dus als er gevraagd word na dat gat op je CV geef je aan dat je een burnout hebt gehad (verleden tijd, ongeacht of het nog steeds van toepassing is) en wat je er van geleerd hebt om het nog een keer te voorkomen.
Al het andere wat persoonlijk is, redenen, persoonlijke leef omstandigheden, etc. moet je voor je houden.
Niet lullig bedoeld, maar de meeste mensen zitten niet te wachten op een persoonlijk verhaal tenzij ze je beter kennen.
En willen niet horen waarom je graag wil werken tenzij het specifiek is waarom je bij dat ene bedrijf wil werken. Wat dus weer zakelijk toegespitst is.

Daarom noem ik het een verkoop praatje.
Je vertelt alleen wat ze willen horen. Namelijk dat jij de persoon bent voor die functie. Dat je hebt geleerd wat je valkuilen zijn en hoe je die voortaan kan voorkomen. Meer willen ze simpelweg niet weten.

[Janterworst]

Morelleth schreef op donderdag 28 november 2024 @ 11:34:
Finance ben ik niet in thuis. En er zal ongetwijfeld verschil zijn tussen de diverse markten qua vraag.

Maar even inhakend op wat je vertelt.
Hou het zakelijk en alleen op wat zakelijk van toepassing is.
Dus als er gevraagd word na dat gat op je CV geef je aan dat je een burnout hebt gehad (verleden tijd, ongeacht of het nog steeds van toepassing is) en wat je er van geleerd hebt om het nog een keer te voorkomen.
Al het andere wat persoonlijk is, redenen, persoonlijke leef omstandigheden, etc. moet je voor je houden.
Niet lullig bedoeld, maar de meeste mensen zitten niet te wachten op een persoonlijk verhaal tenzij ze je beter kennen.
En willen niet horen waarom je graag wil werken tenzij het specifiek is waarom je bij dat ene bedrijf wil werken. Wat dus weer zakelijk toegespitst is.

Daarom noem ik het een verkoop praatje.
Je vertelt alleen wat ze willen horen. Namelijk dat jij de persoon bent voor die functie. Dat je hebt geleerd wat je valkuilen zijn en hoe je die voortaan kan voorkomen. Meer willen ze simpelweg niet weten.

Thanks, ik ga ervoor! Mooie tips dank je wel! En wat is volgens jou slimmer. Zeggen dat je 1,5 jaar hebt gesolliciteerd, maar wel sindsdien stabiel ben maar helaas niet lukte omdat ik merkte dat bedrijven terughoudend zijn. Of, dat niet zeggen en doen alsof je zonet stabiel bent sinds een paar maanden! Maarja voor hun is dan wel zo van: zo hij is zo’n 2 jaar extra ziek geweest.

[Zinloos1]

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 12:39:
[...]


Thanks, ik ga ervoor! Mooie tips dank je wel! En wat is volgens jou slimmer. Zeggen dat je 1,5 jaar hebt gesolliciteerd, maar wel sindsdien stabiel ben maar helaas niet lukte omdat ik merkte dat bedrijven terughoudend zijn. Of, dat niet zeggen en doen alsof je zonet stabiel bent sinds een paar maanden! Maarja voor hun is dan wel zo van: zo hij is zo’n 2 jaar extra ziek geweest.

Ik zou dat überhaupt niet benadrukken. Je hoeft geen exacte tijdlijn te geven van het verloop, het ene is namelijk niet per se positiever of negatiever dan het andere. En als er expliciet naar gevraagd wordt kan je gewoon aangeven wat het is, je bent ziek geweest en bent nu weer op zoek naar de volgende uitdaging. Het is relevant of het bedrijf jou wil hebben of niet, dat moeten ze bepalen op basis van wie ze daar voor zich zien, niet op basis van wat anderen hebben gezien en besloten.

[lordgandalf]

Ik zou het sporten vooral lekker vol proberen te houden misschien alleen minderen afhankelijk van hoe het gaat met werk. Voor de rest ga er voor en als het even niet lekker zit zeg je hey ik voel me niet 100% blijf even een dagje thuis. en als je het over een paar maanden nog steeds hebt of als het al een paar maanden zo is dan zou ik verder gaan kijken. Ik heb tegen een burnoutachtigs aangezeten maar kon gelukkig op tijd stoppen. Maar zou gewoon er voor gaan en zien hoe het loopt en in het begin zal het niet 100% lopen maar dat is bij niemand nieuw bedrijf nieuwe omgeving. Ik hoop dat je er energy van gaat krijgen want ik heb echt wel een dagen gehad dat ik dacht van iedereen stikt er maar in en dat ik me lekker om heb gedraait. En dat kun je met een nieuwe baan minder makkelijk doen. Maar gewoon doen wat je leuk vind en naar je lichaam luisteren als het een dagje te veel is dan is het maar zo niet door drammen.

[Yaksa]

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 12:39:
[...]Thanks, ik ga ervoor! Mooie tips dank je wel! En wat is volgens jou slimmer. Zeggen dat je 1,5 jaar hebt gesolliciteerd, maar wel sindsdien stabiel ben maar helaas niet lukte omdat ik merkte dat bedrijven terughoudend zijn. Of, dat niet zeggen en doen alsof je zonet stabiel bent sinds een paar maanden! Maarja voor hun is dan wel zo van: zo hij is zo’n 2 jaar extra ziek geweest.

snip, mag iets vriendelijker
Want je had ook vrijwilligerswerk kunnen doen, in de bieb mensen helpen met belastingformulieren of aanvragen voor huursubsidie of zo. Of assisteren in de zorg of buurthuis. Of buiten werken bij Landschapsbeheer Nederland.
Want stilzitten is achteruitgang. Dat je daar pas na 1,5 jaar achter komt zegt mij dat je niet actief genoeg bent.
Vrijwilligerswerk mag je gewoon op je CV zetten, dan ontstaat er ook geen 'gat'.

[ Voor 8% gewijzigd door We Are Borg op 06-12-2024 07:18 ]

[Zinloos1]

Yaksa schreef op donderdag 28 november 2024 @ 13:41:
[...]
snip
Want je had ook vrijwilligerswerk kunnen doen, in de bieb mensen helpen met belastingformulieren of aanvragen voor huursubsidie of zo. Of assisteren in de zorg of buurthuis. Of buiten werken bij Landschapsbeheer Nederland.
Want stilzitten is achteruitgang. Dat je daar pas na 1,5 jaar achter komt zegt mij dat je niet actief genoeg bent.
Vrijwilligerswerk mag je gewoon op je CV zetten, dan ontstaat er ook geen 'gat'.

Niet een erg begripvolle reactie dit. Iemand die net uit een burn-out komt die bezig is met zijn re-integratie lui noemen gaat wel wat ver... Solliciteren brengt wederom een hoop stress mee en kost ook gewoon een hoop tijd als je bij de juiste bedrijven terecht wilt komen en voorbereid wilt zijn. Daarnaast is niet iedereen even goed in staat om dan daarnaast nog vrijwilligers werk te doen. Ik denk wel dat jouw houding precies is waarom mensen met een burn-out angst en zorgen hebben of ze wel serieus genomen worden.

[ Voor 6% gewijzigd door We Are Borg op 15-12-2024 06:31 ]

[de Peer]

Zinloos1 schreef op donderdag 28 november 2024 @ 14:08:
[...]


Niet een erg begripvolle reactie dit. Iemand die net uit een burn-out komt die bezig is met zijn re-integratie lui noemen gaat wel wat ver... Solliciteren brengt wederom een hoop stress mee en kost ook gewoon een hoop tijd als je bij de juiste bedrijven terecht wilt komen en voorbereid wilt zijn. Daarnaast is niet iedereen even goed in staat om dan daarnaast nog vrijwilligers werk te doen. Ik denk wel dat jouw houding precies is waarom mensen met een burn-out angst en zorgen hebben of ze wel serieus genomen worden.

Precies, en bovendien is niemand verplicht om vrijwilligerswerk te gaan doen. Er is de vrijheid om je eigen tijd in te vullen naar eigen wens. Iedereen haalt weer ergens anders voldoening uit.

[Yaksa]

Zinloos1 schreef op donderdag 28 november 2024 @ 14:08:[...]Niet een erg begripvolle reactie dit. Iemand die net uit een burn-out komt die bezig is met zijn re-integratie lui noemen gaat wel wat ver... Solliciteren brengt wederom een hoop stress mee en kost ook gewoon een hoop tijd als je bij de juiste bedrijven terecht wilt komen en voorbereid wilt zijn. Daarnaast is niet iedereen even goed in staat om dan daarnaast nog vrijwilligers werk te doen. Ik denk wel dat jouw houding precies is waarom mensen met een burn-out angst en zorgen hebben of ze wel serieus genomen worden.

Niet om het een of ander, maar ik heb het zelf ook meegemaakt.
Juist vanwege die burn-out ben ik vrijwilligerswerk in de natuur gaan doen, even weg van de stress.
Dat hielp mij enorm, je doet maatschappelijk gezien nuttig werk, je blijft 'onder de mensen' en de fysieke arbeid zorgt er ook nog eens voor dat je goed slaapt. Alleen maar voordelen dus.
Tenslotte: Stress creëer je zelf, het wordt je niet door een ander aangedaan.

[Zinloos1]

Yaksa schreef op donderdag 28 november 2024 @ 14:15:
[...]

Niet om het een of ander, maar ik heb het zelf ook meegemaakt.
Juist vanwege die burn-out ben ik vrijwilligerswerk in de natuur gaan doen, even weg van de stress.
Dat hielp mij enorm, je doet maatschappelijk gezien nuttig werk, je blijft 'onder de mensen' en de fysieke arbeid zorgt er ook nog eens voor dat je goed slaapt. Alleen maar voordelen dus.
Tenslotte: Stress creëer je zelf, het wordt je niet door een ander aangedaan.

Fijn dat dat voor jou gewerkt heeft (dat meen ik oprecht), maar wat voor jou werkt, werkt niet perse voor een ander. Mogelijks heeft hij dit ook gewoon gedaan, maar je moet soms ook even buiten je eigen referentiekader kijken, ook als je reageert.

Om toch nog even op je laatste opmerking te reageren, dat is natuurlijk onzin. Puur tekstueel klopt het, maar in de praktijk zorgen situaties waar je zelf geen invloed op hebt bij uitstek voor stress. Uiteraard heb je zelf wel hand in het beïnvloeden van die situaties en het omgaan met de ontstane stress.

[ Voor 3% gewijzigd door Zinloos1 op 28-11-2024 14:23 ]

[Yaksa]

Zinloos1 schreef op donderdag 28 november 2024 @ 14:22:[...]
Mogelijks heeft hij dit ook gewoon gedaan

Ik zou dan eerst even het antwoord op mijn vraag aan @Janterworst afwachten.

[Jorgeb]

Zinloos1 schreef op donderdag 28 november 2024 @ 14:22:
[...]

Om toch nog even op je laatste opmerking te reageren, dat is natuurlijk onzin. Puur tekstueel klopt het, maar in de praktijk zorgen situaties waar je zelf geen invloed op hebt bij uitstek voor stress. Uiteraard heb je zelf wel hand in het beïnvloeden van die situaties en het omgaan met de ontstane stress.

Wellicht bedoelt Yaksa hiermee de ontvankelijkheid voor stress die je zelf toe laat..
Een te lage tolerantie kan ontstaan zijn door slechte ervaringen in het verleden, een trauma of bijv. onveilige hechting in je jeugd (en je steeds aan stress situaties thuis of op school moeten aanpassen).

In stress situaties waar ik zelf geen invloed heb of waar meedenken of nuance niet voldoende helpt, probeer ik mezelf er van bewust te blijven dat de stress bij de ander, of de situatie ligt.
En zolang er geen gevaarzetting is, ik er niet ontvankelijk voor wil zijn.
Ik denk dan even in mezelf.. "ik was relaxed en dat blijf ik ook, ik ga het niet voelen".

[Janterworst]

Yaksa schreef op donderdag 28 november 2024 @ 13:41:
[...]

Je heb 1,5 jaar gesolliciteerd, geweldig!!!
Maar heb je dan de hele tijd op je luie kont gezeten of heb je je ook nog ergens nuttig gemaakt?
Want je had ook vrijwilligerswerk kunnen doen, in de bieb mensen helpen met belastingformulieren of aanvragen voor huursubsidie of zo. Of assisteren in de zorg of buurthuis. Of buiten werken bij Landschapsbeheer Nederland.
Want stilzitten is achteruitgang. Dat je daar pas na 1,5 jaar achter komt zegt mij dat je niet actief genoeg bent.
Vrijwilligerswerk mag je gewoon op je CV zetten, dan ontstaat er ook geen 'gat'.

Naja goed, je moet ook vrijwilligerswerk doen waar je energie van krijgt en niet slechts 2 uur in de week. Daarbij gaat het met mijn pa ook al jaar en dag niet lekker, dus daar zit ook genoeg mantelzorg in. Maar ik moet verder inderdaad.snip, houden we het gezellig ?

[ Voor 13% gewijzigd door We Are Borg op 06-12-2024 07:15 ]

[Janterworst]

Zinloos1 schreef op donderdag 28 november 2024 @ 14:08:
[...]


Niet een erg begripvolle reactie dit. Iemand die net uit een burn-out komt die bezig is met zijn re-integratie lui noemen gaat wel wat ver... Solliciteren brengt wederom een hoop stress mee en kost ook gewoon een hoop tijd als je bij de juiste bedrijven terecht wilt komen en voorbereid wilt zijn. Daarnaast is niet iedereen even goed in staat om dan daarnaast nog vrijwilligers werk te doen. Ik denk wel dat jouw houding precies is waarom mensen met een burn-out angst en zorgen hebben of ze wel serieus genomen worden.

Mij lui noemen is echt het laatste wat ik van mensen om me heen hoor. Elk weekend ga ik er even uit, al is het met de trein naar Arnhem. Elke dag loop ik meerderen keren. Ik ga zo nu en dan naar de sportschool. Ben vrienden om me heen wezen maken. Ik heb een tijd gehad dat ik elke keer zware negatieve energie had, maar echt een gigantische lange tijd. Dat ik op Indeed keek en koppie ging na 10 seconden naar beneden. Ik ben nu keihard bezig om een woning te vinden, naja al langer dan even. Urgentie krijg je tegenwoordig niet eens meer. Een eigen woonplek zou mij gewoon een ontzettende boost geven, klaar. Ik heb wel zeker minimaal 5 medische molens gehad alleen al op fysiek gebied, resultaat: geen idee wat het is. Lekker makkelijk man om dan vrijwilligerswerk er in te gooien. Altijd maar kijken naar datgeen wat ‘ontbreekt’.

Niet elk mens, lichaam, situatie is hetzelfde. Ik vind al behoorlijk netjes van mezelf dat ik gewoon zeg dat ik kan werken. Nota bene net alweer tegen mijn UWV-adviseur gezegd. Wat een giller is dit.

En ik ben hier ook open over. Ik heb nooit het label Burn-out gehad. Merkte wel bij mijn ziekteuitval dat ik uitputtingsverschijnselen had. Flinke. Mijn huisarts toentertijd had het over overspanningsverschijnselen. Maar wie weet inderdaad een burn-out. Ik merkte dat toen ik op werk zat ik enkel en alleen kon staren. Ben toen naar een nieuwe werkgever gegaan en daar gebeurde verdorie hetzelfde, na werktijd weliswaar. Gevoel alsof ik in een bubbel zat. Lachen joh, je nieuwe werkgever bellen dat je niet lekker voelt en nog geen donder heb uitgevoerd. Top!

[ Voor 21% gewijzigd door Janterworst op 28-11-2024 16:12 ]

[Cheezborger]

daar hebben we een TR voor

[ Voor 93% gewijzigd door We Are Borg op 15-12-2024 06:32 ]

[Qwerty-273]

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 16:04:
Ik ben nu keihard bezig om een woning te vinden, naja al langer dan even. Urgentie krijg je tegenwoordig niet eens meer. Een eigen woonplek zou mij gewoon een ontzettende boost geven, klaar.

Om puur op dit stukje te reageren, je hebt inderdaad geen urgentie. In de huidige markt is urgentie echt alleen bedoeld voor mensen in een situatie die urgent is (ook wel een noodsituatie die je niet zelf hebt kunnen voorkomen). Je woont nu nog bij jouw vader als ik jouw reacties goed lees en daarmee is het gelijk niet meer urgent. De regels verschillen nog wel eens tussen de verschillende gemeentes of woningcorporaties, maar over het algemeen ben je dus niet urgent in deze krappe huizenmarkt.

https://www.rijksoverheid...aring-voor-een-huurwoning
https://www.regelhulp.nl/.../wonen/urgentieverklaring
ter overvloede, een urgentieverklaring vraag je aan via de gemeente / woningbouw en niet via commerciële bedrijfjes die de zoekresultaten vervuilen, die doen niets meer (of zelfs minder) dan wat je zelf ook kan doen - en vragen daar goud geld voor.

[Zr40]

Deze nieuwe discussie heb ik afgesplitst naar een eigen topic.

[ Voor 12% gewijzigd door Zr40 op 02-12-2024 18:51 ]

[De Cheetah]

@Janterworst Zoals ik het interpreteert vraag je bedrijven om jou als speciaal te behandelen. Dat moet je niet doen, want speciaal komt voor de persoon tegenover je over als extra aandacht, extra tijd extra moeite… daar heb ik geen zin in… Laat je hele privé en medische verleden achterwege en focus op wat jij kan bijdragen aan het bedrijf waar je solliciteert, voor het aantal uur dat je nu kan en wil werken. Stel je 100% anders op dan in dit topic (wat je volgens mij wel doet/door hebt, maar djeez als van deze frustratie of vooringenomenheid ook maar iets doorkomt in een gesprek snap ik de werkgever wel dat ie met een smoesje komt).

Als jij zo’n goede opleiding hebt, jezelf normaal (let op dit is subjectief, dat kan voor jou dus betekenen aangepast, of professioneel) kan presenteren in een gesprek en alle randzaken buiten beschouwing laat, denk ik dat je meer kans maakt.

[Icey]

Alhoewel ik je frustratie goed begrijp hoop ik niet dat je dat onbewust ook in je sollicitatieproces zo laat merken... Een potentiële werkgever op een 'keiharde manier aanspreken' voelt misschien goed maar betekend ook dat je misschien eerst even tot 10 moet tellen.

Ikzelf heb ook een jaar met een burnout thuis gezeten. Vervolgens ben ik een kop koffie gaan drinken met oud werkgevers waar ik zonder problemen terug kon komen. Een daarvan werk ik nu al twee-en-half jaar met veel plezier. Als jij zo'n mooie CV hebt bij top-bedrijven zou dat misschien ook voor jou kunnen werken. Ligt er wel aan hoe je bij oud werkgevers bent weggegaan...

[Janterworst]

De Cheetah schreef op maandag 2 december 2024 @ 19:55:
@Janterworst Zoals ik het interpreteert vraag je bedrijven om jou als speciaal te behandelen. Dat moet je niet doen, want speciaal komt voor de persoon tegenover je over als extra aandacht, extra tijd extra moeite… daar heb ik geen zin in… Laat je hele privé en medische verleden achterwege en focus op wat jij kan bijdragen aan het bedrijf waar je solliciteert, voor het aantal uur dat je nu kan en wil werken. Stel je 100% anders op dan in dit topic (wat je volgens mij wel doet/door hebt, maar djeez als van deze frustratie of vooringenomenheid ook maar iets doorkomt in een gesprek snap ik de werkgever wel dat ie met een smoesje komt).

Als jij zo’n goede opleiding hebt, jezelf normaal (let op dit is subjectief, dat kan voor jou dus betekenen aangepast, of professioneel) kan presenteren in een gesprek en alle randzaken buiten beschouwing laat, denk ik dat je meer kans maakt.

Nee in gesprekken kom ik natuurlijk niet zo over. Gelukkig is frustratie nu lekker geland zeg maar. Morgen weer een gesprek en die vond mijn mail ‘onwijs leuk’. Ik heb mijn bericht ook aangepast ipv die ik met UWV samen had opgesteld. Stuk positiever en ik merk dat het fijner leest. Even geen ‘shit’ zullen we maar zeggen. Opnieuw oprapen en ervoor gaan. Opgeven is geen optie! Zonet ook gesprek met aankoopmakelaar gehad en daar binnenkort ook maar een klap opgeven welke het wordt. Mooie ontwikkelingen, zie het zeker positief in!

[tuinïnen]

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 00:07:

Maar btw, vandaag bedrijf X aan de lijn die terug krabbelde. Nou ik heb ‘m even goed en op een keiharde manier aangesproken, wat was dat lekker zeg. En dan zeggen ja ik vraag even na omtrent mogelijkheden. Nou bij deze, laat maar meteen het salaris weten na het onbetaald traject en betalen dan. Je ken me anders werkelijk de pot op. Tis graag of niet! Ik zou naar De Telegraaf moeten stappen en de namen van die bedrijven erbij noemen. Alleen maar van die rot smoesjes bedenken, gadver zeg.

Zo dit is er even uit. Wat een frustratie zeg.

[mbr](afgesplitst van een ander topic)[/]

Dit is toch ook wel een flinke rode vlag voor een werkgever (zeg ik als werkgever), emotie is hier niet onder controle en er borrelt dan nog wat onder het oppervlak.

Kan inderdaad zo zijn dat dit ook wordt gevoeld bij de gesprekken, waarschijnlijk zonder dat je het doorhebt. Ik zou vooral het negatieve weglaten uit je gesprekken en ook niet zo inzoomen op de mindere periode / gat CV. Het voegt verder weinig tot niets toe.

Ze gaan niet verder met de gesprekken, vraag even om feedback, beheers je vervolgens (dus weerwoord is niet nodig) en zet daarna de spiegel neer voor jezelf. En dan op naar de volgende kans.

[Janterworst]

tuinïnen schreef op woensdag 4 december 2024 @ 11:45:
[...]


Dit is toch ook wel een flinke rode vlag voor een werkgever (zeg ik als werkgever), emotie is hier niet onder controle en er borrelt dan nog wat onder het oppervlak.

Kan inderdaad zo zijn dat dit ook wordt gevoeld bij de gesprekken, waarschijnlijk zonder dat je het doorhebt. Ik zou vooral het negatieve weglaten uit je gesprekken en ook niet zo inzoomen op de mindere periode / gat CV. Het voegt verder weinig tot niets toe.

Ze gaan niet verder met de gesprekken, vraag even om feedback, beheers je vervolgens (dus weerwoord is niet nodig) en zet daarna de spiegel neer voor jezelf. En dan op naar de volgende kans.

Ja maar dit is jouw invulling zonder bij de gesprekken aanwezig te zijn geweest. Als je al jaren een gat hebt is het echt niet makkelijk om binnen te komen. Het klinkt heel makkelijk, maar een bedrijf ziet gewoon hoe dan ook een risico in mij. Ik moet gewoon een bedrijf treffen die dat aandurft. Als je als reden van afwijzing geeft dat ik ‘te open’ ben zegt dat genoeg. Zij stellen de vraag, ik geef just an answer. Kunnen ze beter zichzelf kwetsbaar opstellen. Dus blijkbaar voer ik die gesprekken zo slecht nog niet. Anders hoor ik wel andere redenen.

En dat je een keer je frustratie eruit praat, betekent niet dat ik gefrustreerd aan tafel zit bij bedrijf X en Y.

[ Voor 8% gewijzigd door Janterworst op 04-12-2024 13:57 ]

[Gr4mpyC3t]

Janterworst schreef op woensdag 4 december 2024 @ 13:53:
[...]


Ja maar dit is jouw invulling zonder bij de gesprekken aanwezig te zijn geweest. Als je al jaren een gat hebt is het echt niet makkelijk om binnen te komen. Het klinkt heel makkelijk, maar een bedrijf ziet gewoon hoe dan ook een risico in mij. Ik moet gewoon een bedrijf treffen die dat aandurft. Als je als reden van afwijzing geeft dat ik ‘te open’ ben zegt dat genoeg. Zij stellen de vraag, ik geef just an answer. Kunnen ze beter zichzelf kwetsbaar opstellen. Dus blijkbaar voer ik die gesprekken zo slecht nog niet.

Wat zegt zo'n reden van afwijzing jou dan? Jij denkt dat het komt door het gat op je CV?

Die constatering doe je zelf, maar op basis van wat? Het lijkt nu gissen. Misschien is het helemaal niet het gat op jouw CV, maar speelt er iets anders (in je communicatie, houding of ervaring). Vandaar dat anderen je ook aansporen om actief die feedback (op een volwassen manier) uit te vragen en dit te gebruiken als reflectie voor jezelf.

[Janterworst]

Gr4mpyC3t schreef op woensdag 4 december 2024 @ 13:58:
[...]


Wat zegt zo'n reden van afwijzing jou dan? Jij denkt dat het komt door het gat op je CV?

Die constatering doe je zelf, maar op basis van wat? Het lijkt nu gissen. Misschien is het helemaal niet het gat op jouw CV, maar speelt er iets anders (in je communicatie, houding of ervaring). Vandaar dat anderen je ook aansporen om actief die feedback (op een volwassen manier) uit te vragen en dit te gebruiken als reflectie voor jezelf.

Oke, stel ik kom gefrustreerd over. Waarom zou je dat als bedrijf niet zeggen dan? Ik zou het dan juist zeggen. Wat heb je te verliezen? Dus mijn communicatie is niet op level, maar je zegt het niet tegen een sollicitant?

Zonet een andere aan de lijn gehad. Mee gelachen en al. Die gaat gelukkig werk van maken. Hopelijk zit er een gesprek in!

[ Voor 16% gewijzigd door Janterworst op 04-12-2024 14:15 ]

[Yucon]

Janterworst schreef op woensdag 4 december 2024 @ 14:14:
[...]


Oke, stel ik kom gefrustreerd over. Waarom zou je dat als bedrijf niet zeggen dan? Ik zou het dan juist zeggen. Wat heb je te verliezen? Dus mijn communicatie is niet op level, maar je zegt het niet tegen een sollicitant?

Zonet een andere aan de lijn gehad. Mee gelachen en al. Die gaat gelukkig werk van maken. Hopelijk zit er een gesprek in!

Conflictvermijdend gedrag. Op zich heel menselijk.

[Janterworst]

Yucon schreef op woensdag 4 december 2024 @ 14:20:
[...]

Conflictvermijdend gedrag. Op zich heel menselijk.

Dat is eveneens gissen.

Wat het ook kan zijn is dat ze denken naja we zien het wel en dat ze je testen en uiteindelijk om wat voor reden toch niet nemen. Kan terugfluiten zijn, kan van alles zijn. Woorden van een independent recruiter.

Ik zou niet weten waarom je een conflict met iemand hebt als je zegt: je komt zo en zo over, werk er aan. Denk je dan echt dat ik niet naar mezelf kan kijken? Jullie kennen mij niet eens.

1 tirade op Tweakers en per telefoon betekent niet dat ik zo in elkaar steek. Noem ik kortzichtig.

[ Voor 10% gewijzigd door Janterworst op 04-12-2024 14:26 ]

[Herman]

Vervelende situatie!

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 00:07:
(...)
Maar nog belangrijker, wat moet ik doen? Ik heb gewoon een ontzettend mooie Finance-opleiding. Mooie CV met top-bedrijven. Ik heb al bij meerderen, waaronder recruiters, gevraagd of het aan mij ligt…

(...)

Wellicht is het een idee om je oude werkgevers eens te benaderen of zij nog een vacature hebben of dat ze jou er weer bij kunnen hebben? Wellicht dat je daar kunt starten omdat ze je kennen en deze (werk)ervaring als springplank te gebruiken?

[Hahn]

Janterworst schreef op woensdag 4 december 2024 @ 14:14:
[...]

Oke, stel ik kom gefrustreerd over. Waarom zou je dat als bedrijf niet zeggen dan? Ik zou het dan juist zeggen. Wat heb je te verliezen? Dus mijn communicatie is niet op level, maar je zegt het niet tegen een sollicitant?

Ik kan twee hele grote redenen bedenken waarom je het niet tegen een sollicitant zou zeggen dat 'ie gefrustreerd overkomt:

1. ...je komt al gefrustreerd over. Er is een vrij dikke kans dat je alleen nog maar meer gefrustreerd raakt als je hoort dat je negatief overkomt, en dan kan ik me helemaal voorstellen dat mensen bang zijn dat je die frustratie op hun gaat uiten (bijvoorbeeld door te gaan schelden, of erger).

2. Je zegt 'wat heb je te verliezen?', maar draai dat eens om: wat hebben ze te winnen? Ja, jij zou ermee geholpen zijn, maar de interviewer neemt een risico (zie punt #1), moet een moeilijk iets aanstippen, en heeft er verder zelf niet veel baat bij. Dus dan is de keuze snel gemaakt.

[Gr4mpyC3t]

Janterworst schreef op woensdag 4 december 2024 @ 14:14:
[...]


Oke, stel ik kom gefrustreerd over. Waarom zou je dat als bedrijf niet zeggen dan? Ik zou het dan juist zeggen. Wat heb je te verliezen? Dus mijn communicatie is niet op level, maar je zegt het niet tegen een sollicitant?

Precies wat @Hahn zegt, draai het allemaal eens om. Waarom zou het initiatief bij het bedrijf moeten liggen? Als ik een driftkikker voor mijn neus heb (en daarmee bedoel ik jou niet) die hoog in de emotie zit zou ik ook geen zin hebben om feedback te geven. Dat komt dan door de indruk die zo'n persoon maakt.

En denk ook even aan dit stuk in je eerste bericht:

Janterworst schreef op donderdag 28 november 2024 @ 00:07:

Maar btw, vandaag bedrijf X aan de lijn die terug krabbelde. Nou ik heb ‘m even goed en op een keiharde manier aangesproken, wat was dat lekker zeg. En dan zeggen ja ik vraag even na omtrent mogelijkheden. Nou bij deze, laat maar meteen het salaris weten na het onbetaald traject en betalen dan. Je ken me anders werkelijk de pot op. Tis graag of niet! Ik zou naar De Telegraaf moeten stappen en de namen van die bedrijven erbij noemen. Alleen maar van die rot smoesjes bedenken, gadver zeg.

Weggegooide kans op feedback toch? Even tot 10 tellen, de harde woorden inslikken en goed doorvragen waarom je het niet bent geworden. Die informatie ligt nu op het kerkhof bij dat bedrijf waar je gesolliciteerd hebt. Zonde.

[ Voor 3% gewijzigd door Gr4mpyC3t op 04-12-2024 14:55 . Reden: Knip/plak fout met quote ]

[Patriot]

Janterworst schreef op dinsdag 3 december 2024 @ 19:25:
[...]


Nee in gesprekken kom ik natuurlijk niet zo over. Gelukkig is frustratie nu lekker geland zeg maar. Morgen weer een gesprek en die vond mijn mail ‘onwijs leuk’. Ik heb mijn bericht ook aangepast ipv die ik met UWV samen had opgesteld. Stuk positiever en ik merk dat het fijner leest. Even geen ‘shit’ zullen we maar zeggen. Opnieuw oprapen en ervoor gaan. Opgeven is geen optie! Zonet ook gesprek met aankoopmakelaar gehad en daar binnenkort ook maar een klap opgeven welke het wordt. Mooie ontwikkelingen, zie het zeker positief in!

In het kader van de openheid die je wilt: Je komt, zuiver op basis van wat je tot nu toe in dit topic hebt geschreven, een beetje onstabiel over. Niet heel erg, ik denk niet dat je gek bent of zo, maar je houding lijkt van het één op het andere moment om te slaan van heel pessimistisch naar heel optimistisch en andersom. Ik heb het vermoeden dat dat is omdat je juist niet als een soort gewond vogeltje wilt presenteren: Je bent ooit weliswaar ziek uitgevallen, maar je verwacht geen medelijden en wil je schouders eronder zetten. Dat is an sich een positief signaal, maar in wat ik lees steekt dat soms schril af bij de momenten waarop je pessimistisch bent en dat kan de indruk wekken dat je optimisme (gedeeltelijk) een masker is en je misschien niet het achterste van je tong laat zien.

Verder komt je schrijfstijl een klein beetje over als een 'spraakwaterval.' Als je ook zo converseert, dan kan zo'n verhaal een overdonderend zijn en daaruit kan best de feedback 'je bent te open' komen. Dit zeg ik vooral om aan te geven dat dit, gekoppeld aan wat ik zei in de vorige paragraaf, mogelijk kan leiden tot dat je bij de één als "te open" en bij de ander als "te gesloten" bent overgekomen.

Terzijde, je geeft ook aan dat je met enige regelmaat bent afgewezen zonder gesprek. Dat kan dan alleen o.b.v. je CV of motivatiebrief geweest zijn. Die laatste heb je voor zover ik het begrijp herschreven met de hulp van iemand van het UWV, heb je voor jezelf een goed beeld van de veranderingen en waarom die nodig waren? Misschien kan dat je helpen om kritisch te kijken naar hoe de andere delen van het sollicitatiegesprek verlopen.

[Herman]

Gr4mpyC3t schreef op woensdag 4 december 2024 @ 14:52:
(...)


[...]


Weggegooide kans op feedback toch? Even tot 10 tellen, de harde woorden inslikken en goed doorvragen waarom je het niet bent geworden. Die informatie ligt nu op het kerkhof bij dat bedrijf waar je gesolliciteerd hebt. Zonde.

^^

Plus je kans in de toekomst bij dit bedrijf (en eventueel andere gelieerde bedrijven) voorgoed vergooit. Dit bedrijf heeft nu de keuze om jou niet te kiezen 'bevestigd' gekregen.

[Mystikal]

Waarom probeer je het niet via een interim bureau? Dat geeft je nieuwe kansen en je kan makkelijker bewijzen. Het interim bedrijf staat immers een soort van garant voor je, waardoor je makkelijker bij bedrijven binnen kunt komen. Ik kan me voorstellen dat interim niet je passie is (ik heb dezelfde financiële achtergrond als jij), maar het lijkt me voor jou een prima manier om je CV weer 'recht' te krijgen

Wat ik me daarnaast afvroeg of je ook referenties van je grote vorige werkgevers hebt toegevoegd aan je CV? Dit kan wellicht ook helpen, zodat je toekomstige bedrijf het wel met je wilt proberen?

[Janterworst]

Gr4mpyC3t schreef op woensdag 4 december 2024 @ 14:52:
[...]


Precies wat @Hahn zegt, draai het allemaal eens om. Waarom zou het initiatief bij het bedrijf moeten liggen? Als ik een driftkikker voor mijn neus heb (en daarmee bedoel ik jou niet) die hoog in de emotie zit zou ik ook geen zin hebben om feedback te geven. Dat komt dan door de indruk die zo'n persoon maakt.

En denk ook even aan dit stuk in je eerste bericht:


[...]


Weggegooide kans op feedback toch? Even tot 10 tellen, de harde woorden inslikken en goed doorvragen waarom je het niet bent geworden. Die informatie ligt nu op het kerkhof bij dat bedrijf waar je gesolliciteerd hebt. Zonde.

Die feedback had ik al gekregen eerder, namelijk te open en dat ze op een bepaald onderwerp opeens H zeiden ipv A. Duidelijk smoesjes.

Patriot schreef op woensdag 4 december 2024 @ 14:59:
[...]


In het kader van de openheid die je wilt: Je komt, zuiver op basis van wat je tot nu toe in dit topic hebt geschreven, een beetje onstabiel over. Niet heel erg, ik denk niet dat je gek bent of zo, maar je houding lijkt van het één op het andere moment om te slaan van heel pessimistisch naar heel optimistisch en andersom. Ik heb het vermoeden dat dat is omdat je juist niet als een soort gewond vogeltje wilt presenteren: Je bent ooit weliswaar ziek uitgevallen, maar je verwacht geen medelijden en wil je schouders eronder zetten. Dat is an sich een positief signaal, maar in wat ik lees steekt dat soms schril af bij de momenten waarop je pessimistisch bent en dat kan de indruk wekken dat je optimisme (gedeeltelijk) een masker is en je misschien niet het achterste van je tong laat zien.

Verder komt je schrijfstijl een klein beetje over als een 'spraakwaterval.' Als je ook zo converseert, dan kan zo'n verhaal een overdonderend zijn en daaruit kan best de feedback 'je bent te open' komen. Dit zeg ik vooral om aan te geven dat dit, gekoppeld aan wat ik zei in de vorige paragraaf, mogelijk kan leiden tot dat je bij de één als "te open" en bij de ander als "te gesloten" bent overgekomen.

Terzijde, je geeft ook aan dat je met enige regelmaat bent afgewezen zonder gesprek. Dat kan dan alleen o.b.v. je CV of motivatiebrief geweest zijn. Die laatste heb je voor zover ik het begrijp herschreven met de hulp van iemand van het UWV, heb je voor jezelf een goed beeld van de veranderingen en waarom die nodig waren? Misschien kan dat je helpen om kritisch te kijken naar hoe de andere delen van het sollicitatiegesprek verlopen.

Deze zet me wel even aan het denken man! Goeie! Momenteel is mijn thuissituatie gewoon kut en vandaar dat ik ook bezig ben met koopwoning. Ik lees deze reactie even van het weekend nog een keer. Kreeg al even reactie van iemand anders dat ik veel ‘aan’ sta. Dus even rust opzoeken van het weekend.

Het bericht heb ik zelf herschreven. Er lopen nu twee processen. Ik vond ‘m te zakelijk, te veel overkomen als een last bij een bedrijf. Dit heb ik niet in overleg gedaan met het UWV, maar was mijn eigen waarneming. Het bekte gewoon niet zo lekker, beetje zakelijk en afstandelijk.

Nu is ie meer in mijn eigen woorden. Een stuk vrolijker en optimistischer.

[ Voor 59% gewijzigd door Janterworst op 04-12-2024 16:40 ]

[Janterworst]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Janterworst op 04-12-2024 16:35 ]

[Yucon]

Janterworst schreef op woensdag 4 december 2024 @ 14:25:
[...]


Dat is eveneens gissen.

Wat het ook kan zijn is dat ze denken naja we zien het wel en dat ze je testen en uiteindelijk om wat voor reden toch niet nemen. Kan terugfluiten zijn, kan van alles zijn. Woorden van een independent recruiter.

Ik zou niet weten waarom je een conflict met iemand hebt als je zegt: je komt zo en zo over, werk er aan. Denk je dan echt dat ik niet naar mezelf kan kijken? Jullie kennen mij niet eens.

1 tirade op Tweakers en per telefoon betekent niet dat ik zo in elkaar steek. Noem ik kortzichtig.

Ik zeg helemaal niet dat je zo in elkaar steekt, en helemaal gissen is het ook niet.

Mensen hebben algemeen genomen gewoon geen zin in gedoe. Een slap smoesje voorkomt gedoe want je kunt er ook niet op aangevallen worden. Dus dat is gewoon de makkelijke uitweg. Waarom zou je moeilijk doen en eerlijk zijn als het ook makkelijk kan met een smoesje _{niet mijn denkwijze, maar veel mensen denken wel zo en op basis van je eigen observaties lijkt het me niet heel ver gezocht dat dit hier ook het geval is}

[Harm_H]

*knip* dit soort aannames mogen achterwege blijven

[ Voor 88% gewijzigd door ZieMaar! op 08-12-2024 21:43 ]

[mr.Millenarian]

Ik werk bij een grote overheidsorganisatie die jaarlijks honderden mensen aanneemt op grond van de Wet Banenafspraak. Om met deze regeling mee te kunnen doen moet je als potentiële werknemer volgens mij in het doelgroepenregister staan. Bij binnenkomst krijgen deze nieuwe collega's veel extra begeleiding, er wordt heel duidelijk gekeken wat zij nodig hebben om bij ons aan de slag te gaan en te blijven. En ze stromen uiteindelijk gewoon intern door als ze dat willen. Ik heb inmiddels twee directe collega's in ons team die via deze route bij ons binnengekomen zijn, met interne opleidingen en sollicitaties zijn doorgestroomd en inmiddels een reguliere baan hebben met een prima perspectief. Één van de collega's is blind, de andere heeft een rugzak met de nodige psychische misere, maar ze hebben het prima naar hun zin en werken inmiddels als elke andere collega mee in het team.

Misschien is het de moeite waard om te onderzoeken of zoiets ook voor jou zou kunnen zijn. Dan kom je op een andere manier toch binnen bij een werkgever.

[MathiasMetzger]

offtopic verhaal

[ Voor 100% gewijzigd door We Are Borg op 15-12-2024 06:34 ]

[r.e.s]

Heel hard gezegd maar met je entree als voormalig burn-out die ook presenteert dat die ruzie heeft met één van zijn naasten (of dit nou wel/niet jouw oorzaak is) wordt je gezien als een liability en niet als een asset voor het bedrijf. Je verwacht eerlijkheid en transparantie, maar dat ga je niet krijgen. Juist omdat er dan types zijn die niet de feedback tot zich nemen maar met veel bombarie de Telegraaf zouden bellen

Als bedrijf (en met name met een klein bedrijf) heb je een bepaald aantal mensen nodig om je operationele werkzaamheden te doen en hiervoor heb je budget. Op het moment dat jij uitvalt moet de last gedragen worden door de collega´s die overblijven wat ten koste kan gaan van sfeer in het team. En zelf kan bijdragen aan een negatief spiraal waardoor andere collega´s weer gaan vertrekken door de toegenomen werkdruk. Dit is al eens eerder gebeurd en bedrijven zijn daardoor erg voorzichtig om zoiets binnen te halen.

Het moet je gegund worden en dat kan alleen als er een leuke vriendelijke positieve vent aan tafel zit die heeft laten zien dat hij na zijn burn-out zijn grenzen kent maar ook niet bij de pakken neer is gaan zitten.

Je hebt en laat mijns inziens echt een kans liggen door het niet doen van vrijwilligers werk. Stel je had nu al één jaar de administratie gedaan van een lokale amateur voetbalclub en de voorzitten had een aanbevelingsbrief geschreven en hierin geschreven dat je goed in je vrijwilligerswerk bent en betrouwbaar. Dan had je een goed verhaal bij je sollicitatiegesprekken.

En je gaf aan bij top bedrijven gewerkt te hebben, als je hier een goede indruk hebt achtergelaten kun je toch contact opnemen met oud-collega´s en vragen om een referentie?

Het is nog niet te laat om met dit soort zaken te beginnen!

[Santee]

Ik heb ook opnieuw moeten zoeken voor een baan, alleen ik ben altijd blijven reintegreren (met vallen en opstaan), werkervaringsplaats gezocht en uiteindelijk met een 'gat' van 1 maand op een nieuwe plek terecht gekomen. Ze wisten van mijn situatie, want ik wilde er open over zijn. Ik gaf ook aan dat ik echt veel tijd in mijzelf heb gestoken om te onderzoeken waar het fout ging, welke zaken speelde in het verleden (en mijn kindertijd) en dat ik ermee bezig ben geweest om deze verder op te lossen. Ik ben hier heel open over geweest, omdat ik wilde aangeven dat ik écht veranderd ben. Ze vroeger ook dingen als 'wat als het nog eens gebeurd', maar ik ben er 100% van overtuigd dat dat niet meer kan bij mij, juist omdat ik snap waar de klachten vandaan kwamen en dat ik zaken aangepakt hebt. Dit was mijn aanpak: heel open erover zijn.

Officieel gezien hoef je niks te vermelden, je kan gewoon aangeven dat je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging en je moet even kijken wat de regels zijn omtrent deze zaken. volgens mij mogen ze in een sollicitatie niet vragen naar gezondheidsredenen. Of ze dan verder met je willen is wel de vraag. Als je eenmaal aangenomen bent mogen ze volgens mij wel hiernaar vragen en moet je ook aangeven wat er gebeurd is. Dan kunnen ze in je proeftijd natuurlijk kijken hoe het loopt.

Een andere optie is om via het UWV hulp te vragen en te beginnen met een proefplaatsing of werkervaringsplaats, dit heb ik ook eerst geprobeerd te doen. Dan kan je bijvoorbeeld voor 20 uur per week een werkervaringsplaats doen bij een bedrijf terwijl je nog betaald wordt via een uitkering. Bevalt het goed? Bouw je uren wat op naar 24-28-32 uur. Bevalt het goed van beide kanten, dan kan je bijvoorbeeld een 1 jarig contract tekenen voor 32 uur (met 1 maand proeftijd).

Ik heb zelf trouwens bewust gekozen voor (semi)overheid, omdat ik weet dat er meer oog is voor de werknemer en minder voor de winst. Dit zou je zelf ook kunnen kiezen, je kan altijd nog na 2 jaar weer terug naar de bedrijfswereld als je wilt. Ook je netwerk gebruiken is heeel belangrijk, heb je linkedin?